mr.yaser

mr.yaser

عضو جدید 32 از تهران
عضویت
آخرین بازدید
ارسال ها
14
پسندها
16
امتیاز
0

ارسال های پروفایل آخرین فعالیت ارسال ها درباره

  • sarang saman
    ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺗﺖ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻛﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡ
    ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﯽ
    ﺣﺎﻻ‌ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺖ ﻓﻘﻂ ﻣﺮﺍ ﻣﯿﺒﯿﻨﺪ
    ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻫﻤﯿﺸﮕﯿﺖ
    ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﺭﺍ
    ﻣﯿﭙﻮﺷﺎﻧﺪ

    ﻓﻘﻂ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
    ﻫﻮﺱ ﺑﻮﺳﯿﺪﻧﺖ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻛﻨﻢ؟‬
    sarang saman
    چشم ها پرسش بی پاسخ حیرانیها
    دستها تشنه ی تقسیم فراوانیها
    با گل زم سر راه تو آذین بستم
    داغهای دل ما،جای چراغانیها
    حالیا دست کریم تو برای دل ما
    سر پناهی است در این بی سر و سامانیها
    وقت آن شد که گل حکم شکفتن بدهی
    ای سر انگشت تو آغاز گل افشانیها
    فصل تقسیم گل و گندم و لبخند رسید
    فصل تقسیم غزل ها و غزلخوانیها
    سای امن کسای تو مرا بر سر بس
    تا پناهم دهد از وحشت عریانیها
    چشم تو لایحیه ی روشن آغاز بهار
    طرح لبخند تو پایان پریشانیها...
    sarang saman
    ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﻲ ﺑﻮﺩﻡ

    ﻭ ﺗﻮ

    ﺷﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻳﺒﺎﻳﻲ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ
    sarang saman
    ﺗﻤﺎﻡ ﭼﺘﺮﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ      ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﻧﯿﺎﻣﺪﻩ ﺍﯼ

    ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ

    ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ﻣﯽ ﺁﯾﻢ

    ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪﻡ     ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻡ      ﺑﺎﺯ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ

    ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﭼﺘﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﯾﯽ ﺧﺮﯾﺪﻩ ﺍﯼ
    sarang saman
    ﺷﺎﯾﺪ

    ﺳﺮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻨﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺍﺭﺯﯾﺪ

    ﻭ ﮔﺮﻧﻪ

    ﻧﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺭﻧﮕﯽ ﺑﻮﺩ

    ﻭ ﻧﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ     ﻫﯽ ﭘﺸﺖ ﭘﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩﯼ
    sarang saman
    ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ

    ﺻﺪﺍﯼ ﻧﻔﺴﺖ ﻣﯽ‌ﺁﯾﺪ

    ﺑﺮﻣﯽ‌ﮔﺮﺩﻡ ﺳﻤﺖ ﺗﻮ

    «ﺁﺏ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﻫﯽ؟»

    ﭼﻪ ﺧﯿﺎﻝ‌ﻫﺎ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻢ

    ﻣﮕﺮ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺁﺏ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺭﺩ

    ﻣﯽ‌ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻠﻪ
    sarang saman
    ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﯽ

    ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯼ     ﺑﺎ ﺗﻮ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ

    ﻭ ﭘﯿﺶ ﻧﮕﺎﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ     ﻣﺜﻞ ﺳﯿﺎﺭﺍﺕ ﺩﯾﮕﺮ

     

    ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ     ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢ     ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ     ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻡ

    ﻗﺪ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ     ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ

    ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺯﯾﺮ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﺳﺒﺰﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪ

     

    ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﮑﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ

    ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﻭ ﻧﻪ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻡ

     

    ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭼﺸﻢ     ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﺖ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
    sarang saman
    ﺟﻬﺎﻥ

    ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻧﮑﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ

    ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﻤﺶ

    ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻤﺶ

     

    ﺟﻬﺎﻥ

    ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﺑﻐﺾ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

    ﺗﺎ ﻣﻦ

    ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮐﺒﻮﺗﺮﺍﻥ ﻣُﺮَﺩَﺩ

    ﺿﻤﯿﻤﻪ ﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺷﻮﻡ

     
    sarang saman
    ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﺕ ﺭﺍ


    ﺍﺯ ﭘﺮﯼ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ


    ﻧﭙﺮﺳﯿﺪﻡ


    ﻭ ﺳﺮﺍﻍ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﺖ ﺭﺍ


    ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻏﯿﻮﺭﺕ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ


    ﺍﺯ ﺗﮑﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﻗﺎﯾﻘﺖ


    ﺗﺎﺑﻮﺕ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺳﺎﺧﺘﻢ


    ﺗﺎ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻣﺮﺍ


    - ﮐﻪ ﺑﯽ ﻣﻀﺎﯾﻘﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩ-


    ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺑﺴﭙﺎﺭﻡ


    ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻧﻢ


    ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ


    ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻦ


    ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﯼ ﮐﺎﺭﻭﻥ


    ﺳﻨﺞ ﻭ ﺩﻣﺎﻡ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ...
    sarang saman
    «ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ


    ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﺨﻮﺍﺑﯿﺪ»


    - ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎﺯﯼ


    -ﺗﻮ ﻫﻢ ؟


    ﺗﻮ؟


    ﻫﻢ ﺑﺎﺯﯼ ﺩﺍﺭﻭﻏﻪ ﻫﺎ؟


    ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﯿﺎﯾﺪ


    ...


    ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ


    ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﻧﺘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ


    ﺧﻮﺩﻣﺎﻧﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ


    ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﺩﺭﺍﻧﯽ


    ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﭼﺸﻢ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻧﺪ


    ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﯿﺎﯾﺪ


    ﻛﻨﺎﺭ ﺳﻔﺮﻩ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ


    ﻭ ﺩﺭ ﺗﺨﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ


    ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ


    ﻛﻪ ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﺮﺩﻫﺎﯼ ﻛﻮﭼﻚ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻛﻨﺪ


    ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎﺯﯼ ...
    sarang saman
    ﺩﻟﻢ ﺩﻝ ﻧﯿﺴﺖ
    ﺩﺭﯾﺎ ﻧﯿﺴﺖ
    ﻣﺮﺩﺍﺏ ﺍﺳﺖ
    ﮐﻪ ﻣﻮﺟﯽ ﻫﻢ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﺩ
    ﻧﻪ ﻣﯿﻞ ﺯﯾﺴﺘﻦ ﺩﺍﺭﺩ
    ﻧﻪ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﺩ...
    sarang saman
    ﻭﻗﺘﯽ ﺗــــﻮ ﺑــــﻮﺩﯼ،
    ﺳــــﻜـﻮﺕ ﺁﻧــﭽﻨﺎﻥ ﺯﯾﺒـــﺎ ﺑــﻮﺩ،
    ﻛﻪ ﻣﯽ‌ﺷﺪ ﺧــﻮﺷﻪ‌ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﻝ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﭼﯿـﺪ!

    ﻭﻗﺘﯽ ﺗــــﻮ ﺑــــﻮﺩﯼ،
    ﺑــﺎﻭﺭ ﺑــﺎ ﺗـــﻮ ﺑﻮﺩﻥ،
    ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﻣﯽ‌ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﺴﯿﻢ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺧﯿﺎﻟﻢ
    ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﻣﯽ‌ﺷﺪ!

    ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺑــﺮﻭﯼ!
    ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﺑــﯽ ﺗـــﻮ ﺑﻮﺩﻥ، ﻧﮕﺎﻩ ﺳﺮﺩ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﯾﻚ ﺩﻭﺳــﺖ
    ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺁﺷـــﻨﺎ ﻛــﻨﺪ.
    sarang saman
    ﺳﯿﻨﻪ ﮐﻮﭼﮑﻢ ﻗﻔﺲ ﺑﺰﺭﮒ ﻗﻠﺒﻢ ﻧﯿﺴﺖ

    ﻗﻠﺐ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺩﮔﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﻗﻔﺲ ﻧﯿﺴﺖ

    ﺑﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﯽ ﺩﺭﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﯿﺴﺖ

    ﻗﺪﺭﺕ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﯿﻞ ﮔﺮﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ
    sarang saman
    ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺍﮔﺮ ﺯﺭﺩ ﻭﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ

    ﻭﻟﻰ ﺩﻝ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻧﺴﭙﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ

    ﭼﻮﮔﻠﺪﺍﻥ ﺧﺎﻟﻰ ﻟﺐ ﭘﻨﺠﺮﻩ

    ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺗﺮﻙ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﯾﻢ

    ﺩﻟﻰ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﻯ ﺳﺮﺑﻪ ﺯﯾﺮ

    ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﻋﻤﺮﻯ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ
    sarang saman
    ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ

    ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﯽ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ

    ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ؟ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩﺕ

    ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﻬﻢ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺳﺪ

    ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ

    ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ

    ﺭﻫﺎ ﮐﻨﯽ ﺑﺮﻭﺩ ﺍﺯﺩﻟﺖ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ

    ﺑﻪ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺗﺮﺵ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺳﺪ

    ﺭﻫﺎ ﮐﻨﯽ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺗﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ

    ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ

    ﮔﻼ‌ﯾﻪ ﺍﯼ ﻧﮑﻨﯽ ﺑﻐﺾ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﯼ

    ﮐﻪ ﻫﻖ ﻫﻖ ﺗﻮ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺸﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ

    ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ... ﻧﻪ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩ

    ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻡ ﺯﯾﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ

    ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﺳﺮﻡ ﺑﺮﻭﺩ

    ﺧﺪﺍ ﮐﻨﻪ ﻓﻘﻂ ﺯﻭﺩ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ...
    sarang saman
    ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﭼﺘﺮ ﻭ ﺷﺎﻝ ﻭ ﺷﻨﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ…
    ﺟﻮﯼ ﻭ ﺩﻭ ﺟﻔﺖ ﭼﮑﻤﻪ ﻭ ﮔِﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ…
    ﻭﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ
    ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮔﻔﺘﻪ‌ﻫﺎﯼ «ﻫِﮕِﻞ» ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ…
    ﺭﻭﺯ ﻗﺮﺍﺭِ ﺍﻭّﻝ ﻭ ﻣﯿﺰ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﭼﺎﯼ
    ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻫﻮﺍﯼ ﻫﺘﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ
    ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ ﻭﺭﻕ‌ﻫﺎﯼ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ
    ﻓﻨﺠﺎﻥ ﻭ ﻓﺎﻝ ﻭ ﺑﯽ‌ﺑﯽ ﻭ ﺩِﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ
    ﮐﻢ‌ﮐﻢ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ‌ﺭﺳﺎﻧﺪﻣﺎﻥ
    ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﺳﺎﺯ ﻭ ﺗﻤﺒﮏ ﻭ ﮐِﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ…
    ﺗﺎ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺯﺩ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﺎﺭ ﺷﺪ ﺑﺮﺍﻡ
    ﺩﻧﯿﺎ ﭼﻪ‌ﻗﺪﺭ ﺳﺮﺩ ﻭ ﮐﺴﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ،
    ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽ‌ﭘﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻓﻘﻂ
    ﯾﮏ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺩِﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ…
    sarang saman
    ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ
    ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ. ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭﯾﻠﯿﺎﻡ ﺷﮑﺴﭙﯿﺮ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ: « ﻋﺸﻘﺖ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ، ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﮔﺸﺖ، ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻫﻢ
    ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﻩ
     
    sarang saman
    تنها نشسته بودم/بر دیوار رویاهای شیشه ای/جایی نزدیک به قلب آبی آسمان/و موسیقی پنهان باران را/میان لرزش لحظه های غریب بی کسی/در امتداد مبهم ردپای جاده/دنبال می کردم/در گوشه ای از آسمان/و در آرامش یک خواب بلند/عشق را از خدا پرسیدم/روبروی قاب عکس خالی نگاهم/و در میان چشمان خیس پری دریایی
    لبخندی از چهره تو را دیدم/در میان پرواز چلچله های مسافر/فریاد زدم با صدایی به عمق دریا/بزرگترین آرزوی من اینست/که کوچکترین آرزوی تو باشم/تو را از میان رقص نقره ای مهتاب/بر روی شیشه های پنجره خواندم/از میان سکوت قطره های باران/بر گلبرگ های سرخ شمعدانی/در زیر نور طلایی چراغهای این شهر /تو را خواندم
    sarang saman
    در کوچه های تنهایی هزار بار قدم زدم/فکر کردم/به خودم گفتم باز/از او فرشته ای بساز/اما نشد/پاکی می خواستم/زلالی می خواستم/یکرنگی می خواستم/تا بسازم/آنچه او نداشت/او راه را در بیراهه های شهر شلوغ گم کرده بود/گمشده ای که به همه راه نشان می داد/دیو گونه/شیشه ی عمر خود را غرور می دانست/که شکستنش برای او مرگ بود/او دیواری ساخته بود از دروغ/و سقفی از ریا/و پنجره ای رو به تاریکی/غافل از روزی که این سقف بر سرش خراب می شود/و آن روز مرگ نیز ناجی نیست/او از هر قبیله ایست که با هر لبخند/در ذهن خود/طناب دار تو را می بافند/و از سادگیت نقاب می سازند/تا در قلب تو/خدای گونه بنشینند/و عاشقانه/مرگ را به تو تقدیم کنند/آن روز که فلک مرا به دار می کشید/پرنده ای دیدم/ که اوج پروازش شکستن بود...
    sarang saman
    امروز دلم دوباره شکست...!
    از همان جای قبلی...!
    کاش می شد آخر اسمت نقطه گذاشت تا دیگر شروع نشوی...
    کاش می شد فریاد بزنم...پایان!!!!!!
    دلم خیلی گرفته!...
    اینجا نمی توان به کسی نزدیک شد!!!!!!آدمها از دور
    دوست داشتنی ترند!!
    sarang saman
    من صبورم اما...
    به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم
    یا اگر شادی زیبایی تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم
    من صبورم اما...
    چقدر با همه ی عاشقیم محزونم!
    و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ
    مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم.
    من صبورم اما...
    بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم
    بی دلیل از همه ی تیرگی تلخ غروب
    و چراغی که تو را،از شب متروک دلم دور کند...می ترسم
    من صبورم اما...
    آه...این بغض گران صبر نمی داند چیست.!!!!!
    sarang saman
    سلام دوستم ممنون از درخواست دوستی من سارنگم از آشنایتون خوشبختم
    Zaneti
    درود
    همه سال بخت تو پیروز باد
    همه روزگار تو نوروز باد
    پیشاپیش فرارسیدن سال جدید فرخنده باد
    به امید سالی پر از لبخند
  • بارگذاری...
  • بارگذاری...
  • بارگذاری...
بالا