خدایم مرا زمین خوردن آموخت تا بیاموزم چگونه برخیزم؛ و شکست آموخت تا بیاموزم که در پس پیروزی، غروری که هست، از آن بندگان نیست. او مهربانی را یادم داد و عشق ورزیدن را، پروردگار، به من راز زندگی آموخت...
خدایا، می شکنم اما می ستایمت. می میرم اما تو را نفس می کشم. مرگ آن است که نبویمت و درد آن است که درد عشقت نباشد.
خدایا، در تنهایی من دستم بگیر که تو تنها آرام بندگانی. به آرامش و سکوت، و به امنیت با تو بودن هدایتم کن تا نترسم از دوری تو...