کوچه های تنهایی

[mohammad.ie69]

نیست یاری تا بگویم راز خویش
ناله پنهان کرده ام در ساز خویش
چنگ اندوهم خدا را زخمه ای
زخمه ای تا برکشم آواز خویش
برلبانم قفل خاموشی زدم
با کلیدی آشنا بازش کنید
کودک دل رنجه ی دست جفاست
با سر انگشت وفا نازش کنید
پر کن این پیمانه را ای هم نفس
پر کن این پیمانه را از خون او
مست مستم کن چنان کز شور می
باز گویم قصه افسون او
رنگ چشمش را چه میپرسی ز من
رنگ چشمش کی مرا پا بند کرد
آتشی کز دیدگانش سر کشید
این دل دیوانه را دربند کرد
از لبانش کی نشان دارم به جان
جز شرار بوسه های دلنشین
بر تنم کی مانده است یادگار
جز فشار بازوان آهنین
من چه میدانم سر انگشتش چه کرد
در میان خرمن گیسوی من
آنقدر دانم که این آشفتگی
زان سبب افتاده اندر موی من
آتشی شد بر دل و جانم گرفت
راهزن شد راه ایمانم گرفت
رفته بود از دست من دامان صبر
چون ز پا افتادم آسمانم گرفت
گم شدم در پهنه صحرای عشق
در شبی چون چهره بختم سیاه
ناگهان بی آنکه بتوانم گریخت
بر سرم بارید باران گناه
مست بودم ‚ مست عشق و مست ناز
مردی آمد قلب سنگم را ربود
بس که رنجم داد و لذت دادمش
ترک او کرد چه می دانم که بود
مستیم از سر پرید ای همنفس
بار دیگر پرکن این پیمانه را
خون بده خون دل آن خودپرست
تا به پایان آرم این افسانه را

 

[pari-1369]

زندگی باور میخواد
اونم از جنس امید
که اگر سختی راه به تو یک سیلی زد
یک امید از ته قلب به تو گوید
که خدا هست هنوز

 

[خیال شیشه ای]

ديرگاهي است در اين تنهايي

رنگ خاموشي در طرح لب است

بانگي از دور مرا مي خواند،

ليك پاهايم در قير شب است

رخنه اي نيست در اين تاريكي

در و ديوار بهم پيوسته

سايه اي لغزد اگر روي زمين

نقش وهمي است ز بندي رسته

نفس آدم ها

سر بسر افسرده است

روزگاري است در اين گوشة پژمرده هوا

هر نشاطي مرده است

دست جادويي شب

در به روي من و غم مي بندد

مي كنم هر چه تلاش،

او به من مي خندد

نقش هايي كه كشيدم در روز،

شب ز راه آمد و با دود اندود

طرح هايي كه فكندم در شب،

روز پيدا شد و با پنبه زدود

ديرگاهي است كه چون من همه را

رنگ خاموشي در طرح لب است

جنبشي نيست در اين خاموشي

دست ها، پاها در قير شب است.

 

[ghazal1991]

گاه دلتنگ می شوم دلتنگ تر از همه ی دلتنگی ها ،


گوشه ای می نشینم ، و حسرت ها را میشمارم ،


باختن ها و صدای شکستن ها را ،


نمیدانم من کدامین امید را ناامید کردم


و کدام خواهش را نشنیدم


و به کدام دلتنگی خندیدم که چنین دلتنگم....

 

[خیال شیشه ای]

پشت همین چراغ قرمــــــــــز !!!اعتراف کردم که دوستت دارم !تا هرجا ...مجبور شدی کمـــی مکث کنی ،یاد عشقمان بیفتـــی
چه می دانستــــم قرار است بعد از مــن
...تمـــام چراغ های زندگی ات سبز شوند

 

[anise b]

چقدر این دوست داشتن های

بی دلیل ...خوب است!

مثل روزهای ابری شهر من که

هی می گیرد و نمی بارد ! ...

مثل باران های راه و بی راه شمال

هی اتفاق می افتد و

شمرده شمرده می بارد!​

 

[arezo.d]

چه رسم جالبی است،
محبتت را میگذارند پای احتیاجت،
صداقتت را میگذارند پای سادگیت،
سکوتت را میگذارند پای نفهمیت،
نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت،
... ... و وفاداریت را پای بی کسیت،
و آنقدر تکرار میکنند که خودت
باورت میشود که تن هایی و بیکس و محتاج....!!!

 

[anise b]

میگمــ خداحافظ

کهـ تو چشمــ تـَر کنی و بگـــی:

کجــآ؟ مگه دستــِ خودتهـ این اومدن و رفتن؟

کهـ سفت بغلمــ کنی و بــگی:


هیچ رفتــنی تو کار نیستــ

همین جـآ " به دلتـــ اشاره کنی" جاتهـ تا همیشه

آخرِ سرش محکمــ بگی: شیر فهم شد؟؟

و مَن، دل ضعفهـ بگیرم از این همه عاشقانهـ های ِ محکمت!!!

 

[mani24]

اگر به خانه من آمدی
برای من ای مهربان چراغ بیاور
و یک دریچه که از آن
به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرم
.
.

 

[mani24]

برای هم که مهم شدیم....

اسمتو حفظ کردم....

زیر اسمم خط کشیدی....

دستت لرزید...

با رنگ دلم قاطی شد....

منو یادت رفت...

امان از این حافظه قوی ..

 

[mani24]

همیشه در ریاضیات ضعیف بودم

سالهاست

دارم حساب میکنم

چگونه من بعلاوه تو

شد فقط من ؟

 

[anise b]

رها کن خود را ......

اخر سهم پرنده قفس نیست

من هیچگاه نتوانستم پایان باشم

با اینکه اغاز هم نبودم...

احساس من تلخ تر از انست که بتواندتفسیری برای واژه هایت باشد

من خود اسیر دنیایی پر از ظلمتم

و اندوهم

از جنس تنهایی است ...

پشت حصارها یی از خیال خانه دارم...

ودیر وقتی است که دیگر ارزو هایم

نفس نمی کشند

باور کن که من

از جنس نبودن ها و نخواستن ها هستم...

 

[خیال شیشه ای]

غرق دردیم، ولی می خندیم


خنده ای زهرآلود،

بدتر از ناله شب

عمق شب پیدا نیست،

زندگی زیبا نیست

سادگی زیبا نیست - این نشانی است که بر نقش دلم نقش شده

ولی افسوس چه دیر

ولی افسوس چه دیر، این دل ساده بی آلایش

درد را باور کرد

به چه می اندیشی؟ و چه می اندیشی؟

که چرا آمده ایم؟ یا چرا باید رفت؟

و من امروز به تلخي ديدم،

ساده دل بود دل ما که گمان داشت صداقت زیباست

آخر قصه چه شد؟

آخرین قصه چه شد؟

قصه ای تکراری،

قصه بیزاری ،

عشق هم زیبا نیست!!؟؟

 

[خیال شیشه ای]

بغض هایم را به آسمان سپرده ام ،
خدا به خیر کند باران امشب را ....

 

[خیال شیشه ای]

اگر تمام دردهای عالم را نردبان کنی ، دستت به سقف دلتنگی های من نمی رسد .​

 

[venoos*m]

همچنان باران مي بارد

همچنان اشک از چشم من

کوچه ها هنوز خلوت و بي رهگذر

و نگاهم خيره به پيچ کوچه

خانه تاريک و تار

عصري حزن انگيز

غروبي سرخ و پر اشک

سرمازده و سياه پوش تمام بي کسي هايم

بي رمق

باران مي بارد

دل پر از تنهايي ست

که حتي اشکي هم در او خانه ندارد

دل پر از لحظه هاي باراني ست

صدايي غمگين و پر سوز در کوچه مي پيچد

مي خواند و مي رود.

او هم دلش گرفته

او هم پرسوز است نگاهش

مثل من

آسمان ديگر آبي نيست

پر است از ابرهاي خاکستري و پر اشک

خورشيدي نمي تابد

و طوفاني اين ابرها را تکان نمي دهد

و گهگاهي نسيمي از سوي او

سروش شادي همراه مي آورد

آسمان باراني است

ديگر قطره هاي باران آبي نيستند

سياه و سرد و خشمگين

همچنان سردي انتظار ادامه دارد

همچنان خاطرات خشکيده مي سوزند

همچنان باران مي بارد

و همچنان اشک از چشم من

 

[anise b]

برخورد ما

بر حسب اتفاق

تماشایی ست...

در "او " تلاش و کوشش مغرور ماندن است

در "من

-"گریز ِ گم شدن و

اغتشاش گام!-

 

[MOΣIN]

ﺧﺪا ﺟﻮن ﻣﺘﺸﻜﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﺸﻢ دادي ﺑﻬﻤﻮن

‫واﺳﻪ ﮔـﺮﻳﻪ ﻛﺮدن و دﻳﺪن اﻳﻦ دﻧﻴﺎي زﺷﺖ
‫ﻣﺮﺳﻲ ﻛﻪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ دادي واﺳﻪي ﺳﮓ دو زدن

‫واﺳـﻪ ﮔـﺸﺘﻦ ﺗﻮ ﺟـﻬﻨﻢ دﻧـﺒـﺎل راه ﺑـﻬﺸﺖ

 

[تارا پارسا]

گریز

ازهم گریختیم.
وان نازنین پیاله دلخواه را ، دریغ
برخاک ریختیم!
جان من وتو تشنه پیوند مهر بود،
دردا که جان تشنه خود را گداختیم!
بس دردناک بود جدایی میان ما،
از هم جدا شدیم و بدین درد ساختیم.
دیدار ما که ان همه شوق و امید داشت،
اینک نگاه کن که سراسر ملال گشت.
و آن عشق نازنین که میان منو تو بود،
دردا که چون جوانی ما پایمال گشت!
با ان همه نیاز که من داشتم به تو ،
پرهیز عاشقانه من ناگزیر بود.

من بارها به سوی تو باز آمدم ،ولی
هر بار دیر بود!
اینک منو توایم دو تنهای بی نصیب،
هریک جدا گرفته ره سرنوشت خویش.
سرگشته در کشاکش طوفان روزگار،
گم کرده همچو آدم و حوا بهشت خویش!

 

[تارا پارسا]

شب هجر دانی چه سر می کنم ؟ / به امید وصلت سحر می کنم
خیالم که بنشسته ای در کنار / خیالی که با آن شرر می کنم
فروغت مگر گیردم بی کران / فروغی که در آن سفر می کنم
چنان بند مهرت به جانم فتاد / که از غیر کویت حذر می کنم
به امید وصلت چه سر می کنم / شب هجر با خون سحر می کنم

 

[تارا پارسا]

دیشب دوباره دیدمت اما خیال بود
تو در کنار من بشینی؟..... محال بود
هر چه نگاه عاشق من بی نصیب بود
چشمان مهربان تو پاک و زلال بود
پاییز بود و کوچه ای و تک مسافری
با تو چقدر کوچه ی ما بی مثال بود
نشنید لحن عاشق من را نگاه تو
پرواز چشم های تو محتاج بال بود
سیب درخت بی ثمر آرزوی من
یک عمر مانده بود ولی کال کال بود
گفتم کمی بمان به خدا دوست دارمت
گفتی مجال نیست ولیکن مجال بود
یک عمر هر چه سهم تو از من نگاه بود
سهم من از عبور تو رنج و ملال بود
چیزی شبیه جام بلور دلی غریب
حالا شکست وای صدای وصال بود
شب رفت و ماه گم شد و خوابم حرام شد
اما نه با خیال تو بودم حلال بود

 

[تارا پارسا]

یه شب مهتاب
ماه میاد تو خواب
منو می بره
کوچه به کوچه
باغ انگوری
باغ آلوچه
دره به دره
صحرا به صحرا
اونجا که شبا
پشت بیشه ها
یه پری میاد
ترسون و لرزون
پاشو میذاره
تو آب چشمه
شونه می کنه
موی پریشون

یه شب مهتاب
ماه میاد تو خواب
منو می بره
ته اون دره
اونجا که شبا
یکه و تنها
تک درخت بید
شاد و پر امید
می کنه به ناز
دستشو دراز
که یه ستاره
بچکه مث
یه چیکه بارون
به جای میوه ش
سر یه شاخه ش
بشه آویزون

یه شب مهتاب
ماه میاد تو خواب
منو می بره
از توی زندون
مث شب پره
با خودش بیرون
می بره اونجا
که شب سیاه
تا دم سحر
شهیدای شهر
با فانوس خون
جار می کشن
تو خیابونا
سر میدونا
عمو یادگار
مرد کینه دار
مستی یا هشیار؟
خوابی یا بیدار؟

مستیم و هشیار
شهیدای شهر
خوابیم و بیدار
شهیدای شهر
آخرش یه شب
ماه میاد بیرون
از سر اون کوه
بالای دره
روی این میدون
رد میشه خندون
یه شب ماه میاد...
شاملو

 

[venoos*m]

منو توو این شهر با خیابون های پر از خاطره تنها نذار...

 

[MARIA RED]

غم تنها ترین تنهای دنیا
تویی زیباترین زیبای دنیا
تو مثل امید یک قناری
قراری بر دل هر بی قراری
منم یلدای بی پایان عاشق
تو بودی مرحم زخم شقایق
تویی لالایی خواب خوش آواز
بالم را مشکن در اوج پرواز
نگاهت را می پرستم ای نگارم
فدای تار مویت

​

 

[MARIA RED]

از تمام زندگی همین را داشتنم

تکه کوچکی کاغذ

که نوشته های خاکستری بی حالی را یدک میکشد

ولیوان کمر باریک لب پر

که دلخوشی لحظاتم است...

فرو میروم

شاید.

درخواب

یا سرخوشی درختان لخت پاییزی

تا دلیلی برای بودن بیایم.........

 

[MARIA RED]

آنقــدر نازت را خریدم


که گــران شدی و


وسعم دیگر نــرسید ...!!
.

 

[MARIA RED]

ديوانـ ـ ــه كسـ ـ ــي اسـ ـت
كه معشـ ـ ــوق را در مجـ ـ ــاورت
آغـ ـ ــــوش ديگـ ـ ــري
ببينـ ـ ــد و بـ ـ ــاز برايـ ـش بنويسـ ـ ــد !
مـ ـن اگـ ـر
ديوانـ ـ ــه نبـ ـ ــودم ،اينجـ ـ ــا نبـ ـ ــودم !
ميـ ـان ايـ ـن همـ ـ ـه
دل سـ ـ ــنگ ...
مثـ ـ ــل تـ ـ ــو ...!
.

 

[MARIA RED]

امشب بغض تنهایی من دوباره می شکند ... چشمانم ​

بس که باریده دیگر حتی تحمل نور مهتاب را ندارد ...​

آخ که چقدر تنهایم ... دل بیچاره ام بس که سنگ صبورم ​

بوده خرد شده و انگشتانم بس که برایت نوشته خسته​

شده است ... ​

رو به روی آینه نشسته ام آیا این منم ؟ شکسته .... پیر​

تنها.... تو با من چه کردی ؟ شاید این آخری زمزمه های ​

دلتنگی ام باشد و دیگر هیچ نخواهم گفت ....​

اما منتظرم انتظار دیدن دوباره ی تو برای من زندگی ​

دوباره ای است ... پس برگرد ... عاشقانه برگرد​

برای همیشه برگرد...​

​

 

[MARIA RED]

عاشقت خواهم ماند بي آنکه بداني دوستت خواهم داشت بي
آنکه بگويم درد دل خواهم گفت بي هيچ گماني گوش خواهم داد بي هيچ سخني در آغوشت
خواهم گريست بي آنکه حس کني در تو ذوب خواهم شد بي هيچ حراراتي اينگونه شايد
احساسم نميرد

 

[yalda.2008]

گر بدینسان زیست باید پست
من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم
بر بلند کاج خشک کوچه ی بن بست
گر بدینسان زیست باید پاک
من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمان خود،چون کوه
یادگاری جاودانه،بر طراز بی بقای خاک

« احمد شاملو »