فراق یار
- شروع کننده موضوع محـسن ز
- تاریخ شروع
دلم تنگ است این شب ها یقین دارم که می دانی
صدای غربت تن را از احساسم تو می خوانی
شدم از درد تنهایی گلی پژمرده و غمگین
ببار ای ابر پاییزی که دردم را تو می دانی
میان دوزخ عشقت پریشان و گرفتارم
چرا ای مرکب عشقم چنین آهسته می رانی؟
تپش های دل خسته چه بی تاب و هراسانند
به خون آغشته ای ای دل،عجب امشب پریشانی!
هماره قلب بیمارم به یاد تو شود روشن
چه فرقی می کند اما تو که این را نمی دانی
صدای غربت تن را از احساسم تو می خوانی
شدم از درد تنهایی گلی پژمرده و غمگین
ببار ای ابر پاییزی که دردم را تو می دانی
میان دوزخ عشقت پریشان و گرفتارم
چرا ای مرکب عشقم چنین آهسته می رانی؟
تپش های دل خسته چه بی تاب و هراسانند
به خون آغشته ای ای دل،عجب امشب پریشانی!
هماره قلب بیمارم به یاد تو شود روشن
چه فرقی می کند اما تو که این را نمی دانی
آخرین ویرایش:
پس از مشقت دوشین که داشت گوش امشب؟
که من به کام رسم زان لب چو نوش امشب
کشیده‌ایم بسی‌بار چرخ، وقت آمد
که چرخ غاشیهٔ ما کشد به دوش امشب
بیار، ساقی، از آن جام راوقی، تا من
در افگنم به رواق فلک خروش امشب
خیال خوب مبند، ای دل امشبی و مخسب
تو نیز جهد کن، ای دیده و بکوش امشب
ز خانقاه دلم سیر شد، برای خدای
مرا مبر ز سرکوی می‌فروش امشب
شراب حاضر و معشوق مست و من عاشق
ز من مدار توقع به عقل و هوش امشب
به ترک نام کن، ای اوحدی وخرمن ننگ
بیار باده و بنشین و باده نوش امشب
که من به کام رسم زان لب چو نوش امشب
کشیده‌ایم بسی‌بار چرخ، وقت آمد
که چرخ غاشیهٔ ما کشد به دوش امشب
بیار، ساقی، از آن جام راوقی، تا من
در افگنم به رواق فلک خروش امشب
خیال خوب مبند، ای دل امشبی و مخسب
تو نیز جهد کن، ای دیده و بکوش امشب
ز خانقاه دلم سیر شد، برای خدای
مرا مبر ز سرکوی می‌فروش امشب
شراب حاضر و معشوق مست و من عاشق
ز من مدار توقع به عقل و هوش امشب
به ترک نام کن، ای اوحدی وخرمن ننگ
بیار باده و بنشین و باده نوش امشب
شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی
آوای تو می خواندم از لایتناهی
آوای تو می آردم از شوق به پرواز
شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی
امواج نوای تو به من می رسد از دور
دریایی و من تشنه مهر تو چو ماهی
وین شعله که با هر نفسم می جهد از جان
خوش می دهد از گرمی این شوق گواهی
دیدار تو گر صبح ابد هم دهدم دست
من سرخوشم از لذت این چشم به راهی
ای عشق تو را دارم و دارای جهانم
همواره تویی هرچه تو گویی و تو خواهی
آوای تو می خواندم از لایتناهی
آوای تو می آردم از شوق به پرواز
شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی
امواج نوای تو به من می رسد از دور
دریایی و من تشنه مهر تو چو ماهی
وین شعله که با هر نفسم می جهد از جان
خوش می دهد از گرمی این شوق گواهی
دیدار تو گر صبح ابد هم دهدم دست
من سرخوشم از لذت این چشم به راهی
ای عشق تو را دارم و دارای جهانم
همواره تویی هرچه تو گویی و تو خواهی
Ak!a
عضو جدید
انتظار
انتظار
انتظار
نشستم
تا آنجا که نيامدي
خود را مهمان يک فنجان قهوه کردم
صبر ديرش شد
رفت
اما هنوزم منتظرت بودم
قهوه هم چه ميزبان کم طاقتي ست
او هم رفت
ساعت هم ديرش شد
تند و تند دور خودش مي چرخيد
اما هنوزم منتظرت بودم
نگراني اومد
دلم سراغ بي قراري رو گرفت
فنجان قهوه باز هم آمد
و دلم خواست که باز هم بنشينم منتظر
اين بار
گفتگو با فنجان قهوه بيشتر طول کشيد
اما باز هم نيامدي
او رفت
و من هنوزم منتظرت هستم
شايد فنجاني قهوه
دوباره تنهايي ام را پر کند
اما جاي لبخند تو را
چه چيزي مي تواند پر کند؟
منتظرم، دير نکني
براي هديه همان لبخند کافي ست
تا آنجا که نيامدي
خود را مهمان يک فنجان قهوه کردم
صبر ديرش شد
رفت
اما هنوزم منتظرت بودم
قهوه هم چه ميزبان کم طاقتي ست
او هم رفت
ساعت هم ديرش شد
تند و تند دور خودش مي چرخيد
اما هنوزم منتظرت بودم
نگراني اومد
دلم سراغ بي قراري رو گرفت
فنجان قهوه باز هم آمد
و دلم خواست که باز هم بنشينم منتظر
اين بار
گفتگو با فنجان قهوه بيشتر طول کشيد
اما باز هم نيامدي
او رفت
و من هنوزم منتظرت هستم
شايد فنجاني قهوه
دوباره تنهايي ام را پر کند
اما جاي لبخند تو را
چه چيزي مي تواند پر کند؟
منتظرم، دير نکني
براي هديه همان لبخند کافي ست
من برای بودنم تکرار ِ منطق می کنم
آخر از تکرار ِ این تکرارها دق می کنم
با چه ذوقی می نشینم شعر می گویم ولی
هیچکس را با زبان شعر عاشق می کنم ؟
تا قلم را روی کاغذ می گذارم باز هم
پافشاری در سرودن های سابق می کنم
با خودم در خواب درگیرم ، در آن عالم فقط
می دوم دنبال ِ رویاهای صادق می کنم
بعد از این کابوس هر شب زیر زانوی چپم
حس دردی آشنا همراه ِ تق تق می کنم
با زبانی اعتراض اندود آری جان ِ من
تا برای عشقمان جا نیست نق نق می کنم
قله نزدیک است با اصرار بالا می روم
تا وجودم را به نام ِ شعر لایق می کنم
* * *
وقت مردن نیست "آهنگ ِ شروع و پای چپ"
بین افکار عوام انکار منطق می کنم
آخر از تکرار ِ این تکرارها دق می کنم
با چه ذوقی می نشینم شعر می گویم ولی
هیچکس را با زبان شعر عاشق می کنم ؟
تا قلم را روی کاغذ می گذارم باز هم
پافشاری در سرودن های سابق می کنم
با خودم در خواب درگیرم ، در آن عالم فقط
می دوم دنبال ِ رویاهای صادق می کنم
بعد از این کابوس هر شب زیر زانوی چپم
حس دردی آشنا همراه ِ تق تق می کنم
با زبانی اعتراض اندود آری جان ِ من
تا برای عشقمان جا نیست نق نق می کنم
قله نزدیک است با اصرار بالا می روم
تا وجودم را به نام ِ شعر لایق می کنم
* * *
وقت مردن نیست "آهنگ ِ شروع و پای چپ"
بین افکار عوام انکار منطق می کنم
در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی
هر کس آزار من زار پسندید ولی
نپسندید دل زار من آزار کسی
آخرش محنت جانکاه به چاه اندازد
هر که چون ماه برافروخت شب تار کسی
سودش این بس که بهیچش بفروشند چو من
هر که با قیمت جان بود خریدار کسی
سود بازار محبت همه آه سرد است
تا نکوشید پی‌گرمی بازار کسی
غیر آزار ندیدم چو گرفتارم دید
کس مبادا چو من زار گرفتار کسی
تا شدم خوار تو رشگم به عزیزان آید
بارالها که عزیزی نشود خوار کسی
آن که خاطر هوس عشق و وفا دارد از او
به هوس هر دو سه روزیست هوادار کسی
گر کسی را نفکندیم به سر سایه چو گل
شکر ایزد که نبودیم به پا خار کسی
شهریارا سر من زیر پی کاخ ستم
به که بر سر فتدم سایه‌ی دیوار کسی
کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی
هر کس آزار من زار پسندید ولی
نپسندید دل زار من آزار کسی
آخرش محنت جانکاه به چاه اندازد
هر که چون ماه برافروخت شب تار کسی
سودش این بس که بهیچش بفروشند چو من
هر که با قیمت جان بود خریدار کسی
سود بازار محبت همه آه سرد است
تا نکوشید پی‌گرمی بازار کسی
غیر آزار ندیدم چو گرفتارم دید
کس مبادا چو من زار گرفتار کسی
تا شدم خوار تو رشگم به عزیزان آید
بارالها که عزیزی نشود خوار کسی
آن که خاطر هوس عشق و وفا دارد از او
به هوس هر دو سه روزیست هوادار کسی
گر کسی را نفکندیم به سر سایه چو گل
شکر ایزد که نبودیم به پا خار کسی
شهریارا سر من زیر پی کاخ ستم
به که بر سر فتدم سایه‌ی دیوار کسی
نالم از دست تو ای ناله که تاثیر نکردی
گر چه او کرد دل از سنگ تو تقصیر نکردی
شرمسار توام ای دیده ازین گریه‌ی خونین
که شدی کور و تماشای رخش سیر نکردی
ای اجل گر سر آن زلف درازم به کف افتد
وعده هم گر به قیامت بنهی دیر نکردی
وای از دست تو ای شیوه‌ی عاشق‌کش جانان
که تو فرمان قضا بودی و تغییر نکردی
مشکل از گیر تو جان در برم ای ناصح عاقل
که تو در حلقه‌ی زنجیر جنون گیر نکردی
عشق همدست به تقدیر شد و کار مرا ساخت
برو ای عقل که کاری تو به تدبیر نکردی
خوشتر از نقش نگارین من ای کلک تصور
الحق انصاف توان داد که تصویر نکردی
چه غروریست در این سلطنت ای یوسف مصری
که دگر پرسش حال پدر پیر نکردی
شهریارا تو به شمشیر قلم در همه آفاق
به خدا ملک دلی‌نیست که تسخیر نکردی
گر چه او کرد دل از سنگ تو تقصیر نکردی
شرمسار توام ای دیده ازین گریه‌ی خونین
که شدی کور و تماشای رخش سیر نکردی
ای اجل گر سر آن زلف درازم به کف افتد
وعده هم گر به قیامت بنهی دیر نکردی
وای از دست تو ای شیوه‌ی عاشق‌کش جانان
که تو فرمان قضا بودی و تغییر نکردی
مشکل از گیر تو جان در برم ای ناصح عاقل
که تو در حلقه‌ی زنجیر جنون گیر نکردی
عشق همدست به تقدیر شد و کار مرا ساخت
برو ای عقل که کاری تو به تدبیر نکردی
خوشتر از نقش نگارین من ای کلک تصور
الحق انصاف توان داد که تصویر نکردی
چه غروریست در این سلطنت ای یوسف مصری
که دگر پرسش حال پدر پیر نکردی
شهریارا تو به شمشیر قلم در همه آفاق
به خدا ملک دلی‌نیست که تسخیر نکردی
با مرگ ماه روشني از آفتاب رفت
چشمم و چراغ عالم هستي به خواب رفت
الهام مرد و کاخ بلند خيال ريخت
نور از حيات گم شد و شور از شراب رفت
اين تابناک تاج خدايان عشق بود
در تندباد حادثه همچون حباب رفت
اين قوي نازپرور درياي شعر بود
در موج خيز علم به اعماق آب رفت
اين مه که چون منيژه لب چاه مينشست
گريان به تازيانه افراسياب رفت
بگذار عمر دهر سرآيد که عمر ما
چون آفتاب آمد و چون ماهتاب رفت
اي دل بيا سياهي شب را نگاه کن
در اشک گرم زهره ببين ياد ماه کن
چشمم و چراغ عالم هستي به خواب رفت
الهام مرد و کاخ بلند خيال ريخت
نور از حيات گم شد و شور از شراب رفت
اين تابناک تاج خدايان عشق بود
در تندباد حادثه همچون حباب رفت
اين قوي نازپرور درياي شعر بود
در موج خيز علم به اعماق آب رفت
اين مه که چون منيژه لب چاه مينشست
گريان به تازيانه افراسياب رفت
بگذار عمر دهر سرآيد که عمر ما
چون آفتاب آمد و چون ماهتاب رفت
اي دل بيا سياهي شب را نگاه کن
در اشک گرم زهره ببين ياد ماه کن
کجایی در شب هجران که زاری‌های من بینی
چو شمع از چشم گریان اشکباری‌های من بینی
کجایی ای که خندانم ز وصلت دوش می‌دیدی
که امشب گریه‌های زار و زاری‌های من بینی
کجایی ای قدح‌ها از کف اغیار نوشیده
که از جام غمت خونابه خواری‌های من بینی
شبی چند از خدا خواهم به خلوت تا سحرگاهان
نشینی با من و شب زنده‌داری‌های من بینی
شدم یار تو و از تو ندیدم یاری و خواهم
که یار من شوی ای یار و یاری‌های من بینی
برای امتحان تا می‌توانی بار درد و غم
بنه بر دوش من تا بردباری‌های من بینی
چو شمع از چشم گریان اشکباری‌های من بینی
کجایی ای که خندانم ز وصلت دوش می‌دیدی
که امشب گریه‌های زار و زاری‌های من بینی
کجایی ای قدح‌ها از کف اغیار نوشیده
که از جام غمت خونابه خواری‌های من بینی
شبی چند از خدا خواهم به خلوت تا سحرگاهان
نشینی با من و شب زنده‌داری‌های من بینی
شدم یار تو و از تو ندیدم یاری و خواهم
که یار من شوی ای یار و یاری‌های من بینی
برای امتحان تا می‌توانی بار درد و غم
بنه بر دوش من تا بردباری‌های من بینی
فراق يار
شكسته شد كمرم در كوير تنهايي
صبا شود خبري از ديار شيدايي
زمانه دست وفا بر خراب دل رد كرد
چه گويم از دل خونم ز اشك پنهاني
فراق يار صنم كش چه كس خبر دارد
دمي به من نظر زد به دل چه غوغائي
دگر خميده شدست جان زهجر بي علت
كجا بود ره ليلي شوم به سودائي
به روزگار جواني عجل بزد يغما
دعاي من به رهت بدبهار برپائي
شكسته شد كمرم در كوير تنهايي
صبا شود خبري از ديار شيدايي
زمانه دست وفا بر خراب دل رد كرد
چه گويم از دل خونم ز اشك پنهاني
فراق يار صنم كش چه كس خبر دارد
دمي به من نظر زد به دل چه غوغائي
دگر خميده شدست جان زهجر بي علت
كجا بود ره ليلي شوم به سودائي
به روزگار جواني عجل بزد يغما
دعاي من به رهت بدبهار برپائي
عاقبت طوطي من لال در آمد از كار
چلّه چلچله‌ام كال در آمد از كار
وعده‌ام داد شب هجر به پايان برسد
وعده يكشبه‌اش سال در آمد از كار
خواب ديدم صنمي آب به‌رويم پاشيد
وسط معركه غسّال در آمد از كار
صاحب كشف و كرامات، شنيدم مشتش
عاقبت وا شد و رمّال در آمد از كار
دل وامانده چو شاهين قضا را پاييد
كفتري بي پر و بي بال در آمد از كار
خواستم نظم كنم عاقبتت را اي شيخ
خود بخود قافيه‌اش ضال در آمد از كار
محرم راز دل ساده ارفع، بُن كار
سر بازارچه طبّال در آمد از كار.
چلّه چلچله‌ام كال در آمد از كار
وعده‌ام داد شب هجر به پايان برسد
وعده يكشبه‌اش سال در آمد از كار
خواب ديدم صنمي آب به‌رويم پاشيد
وسط معركه غسّال در آمد از كار
صاحب كشف و كرامات، شنيدم مشتش
عاقبت وا شد و رمّال در آمد از كار
دل وامانده چو شاهين قضا را پاييد
كفتري بي پر و بي بال در آمد از كار
خواستم نظم كنم عاقبتت را اي شيخ
خود بخود قافيه‌اش ضال در آمد از كار
محرم راز دل ساده ارفع، بُن كار
سر بازارچه طبّال در آمد از كار.
از يادها برهنه و در بادها دوان
همپاي و پويه نفس گرم آهوان
مي كوچم از رهايي در چشم كوچه اي
كانجا سراچه ها همه لبريز هجرت اند
و آواز را به خاك فرو رفته زانوان
خاموش مانده بودم يك چند
زيرا
از خشم
در شعرهاي من
دندان واژه ها
به هم افشرده مي شد
آه
ناگاه
تركيد بغض تندر
در صبر ابرا
پاشيد خون صاعقه
بر سبزه ي جوان
جايي كه نان گرسنه شد و آب تشنه زيست
شمشير در نخاع سحرگه نهاده اند
در جاده هاي صبحدم
اين جمع جادوان
2
در لحظه اي كه كج شد فرياد ها
همه
در زير ثقل شب
ناگاه
برگ لاله برون آمد از محاق
آن گاه
ديدم
مشتي طلوع كامل بر آبها روان
همپاي و پويه نفس گرم آهوان
مي كوچم از رهايي در چشم كوچه اي
كانجا سراچه ها همه لبريز هجرت اند
و آواز را به خاك فرو رفته زانوان
خاموش مانده بودم يك چند
زيرا
از خشم
در شعرهاي من
دندان واژه ها
به هم افشرده مي شد
آه
ناگاه
تركيد بغض تندر
در صبر ابرا
پاشيد خون صاعقه
بر سبزه ي جوان
جايي كه نان گرسنه شد و آب تشنه زيست
شمشير در نخاع سحرگه نهاده اند
در جاده هاي صبحدم
اين جمع جادوان
2
در لحظه اي كه كج شد فرياد ها
همه
در زير ثقل شب
ناگاه
برگ لاله برون آمد از محاق
آن گاه
ديدم
مشتي طلوع كامل بر آبها روان
تبسم.kh
عضو جدید
.....
.....
من امیدی را در خود بارور ساخته ام/تار وپودش را با عشق تو پرداخته ام/مثل تابیدن مهری در دل/مثل جوشیدن شعری از جان/مثل بالیدن عطری در گل جریان خواهم یافت/باز از ریشه به برگ/باز از بود به هست/باز از خاموشی تا فریاد/سفر تن راتا خاک تماشا کردی/سفر جان را از خاک به افلاک ببین/گر مرا می جویی سبزه ها را دریاب/با درختان بنشین/کی؟/کجا؟اه!نمی دانم ای کدامین ساقی،ای کدامین شب منتظر می مانم.
.....
من امیدی را در خود بارور ساخته ام/تار وپودش را با عشق تو پرداخته ام/مثل تابیدن مهری در دل/مثل جوشیدن شعری از جان/مثل بالیدن عطری در گل جریان خواهم یافت/باز از ریشه به برگ/باز از بود به هست/باز از خاموشی تا فریاد/سفر تن راتا خاک تماشا کردی/سفر جان را از خاک به افلاک ببین/گر مرا می جویی سبزه ها را دریاب/با درختان بنشین/کی؟/کجا؟اه!نمی دانم ای کدامین ساقی،ای کدامین شب منتظر می مانم.
زلف و رخت از شام و سحر باز ندانم
خال و لبت از مشک و شکر باز ندانم
از فرقت رویت ز دل پر شرر خویش
آهی که برآرم ز شرر باز ندانم
روی تو که هرگز ز خیالم نشود دور
از بس که بگریم به نظر باز ندانم
گویی که مرا باز ندانی چو ببینی
شاید چو نمی‌بینمت ار باز ندانم
اشکم که همی از دم سردم چو جگر بست
بر چهرهٔ زردم ز جگر باز ندانم
با پشت دوتا از غم روی تو چنانم
کز دست غمت پای ز سر باز ندانم
زانگاه که عطار تو را تنگ شکر خواند
در وصف تو شعرم ز شکر باز ندانم
خال و لبت از مشک و شکر باز ندانم
از فرقت رویت ز دل پر شرر خویش
آهی که برآرم ز شرر باز ندانم
روی تو که هرگز ز خیالم نشود دور
از بس که بگریم به نظر باز ندانم
گویی که مرا باز ندانی چو ببینی
شاید چو نمی‌بینمت ار باز ندانم
اشکم که همی از دم سردم چو جگر بست
بر چهرهٔ زردم ز جگر باز ندانم
با پشت دوتا از غم روی تو چنانم
کز دست غمت پای ز سر باز ندانم
زانگاه که عطار تو را تنگ شکر خواند
در وصف تو شعرم ز شکر باز ندانم
تاوعده ی ما چند سحر مانده بيا !
عمریست نگاه من،به در مانده بيا!
با ثانيـه ها چکانده سر اشک فراق
آنگونه که فرش کوچه تر مانده بيا! ...
عمریست نگاه من،به در مانده بيا!
با ثانيـه ها چکانده سر اشک فراق
آنگونه که فرش کوچه تر مانده بيا! ...
آخرین ویرایش:
محمدرضامنیع سرشت
عضو جدید
درعشق اگر عذاب دنیا بکشی............................ بااشک هردودیده طرح دریا بکشی.............................تا خلوت من هزار فاصله باقیست ...........تنها نشدی که دردتنهائی بکشی
محمدرضامنیع سرشت
عضو جدید
دلم بهانه میکند طلوع دیدن تورا...................تا به کجا کشد دلم حسرت دیدار تورا
محمدرضامنیع سرشت
عضو جدید
از دست غمت خیمه به میخانه زدم ............باز با یاد دلت بوسه به پیمانه زدم
باز درجرعه می جلوه چشمان تو افتاد........دیوانه شدم نعره مستانه زدم
باز درجرعه می جلوه چشمان تو افتاد........دیوانه شدم نعره مستانه زدم
[FONT=times new roman, times, serif] صبر کن عشق زمين گير شود بعد برو[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] يا دل از ديدن تو سير شود بعد برو[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] اي کبوتر به کجا؟يک دو نفس صبر بکن[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] آسمان پاي پرت پير شود بعد برو[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] باش،با دست خودت آئينه را پاک بکن[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] نکند آئينه دلگير شود بعد برو[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] يک نفس حسرت لبخند تو را مي بارد[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] خنده کن، عشق نمک گير شود بعد برو[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] تو اگر کوچ کني،بغض خدا مي شکند[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] صبر کن گريه به زنجير شود بعد برو[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] خواب ديدي شبي از راه، سوارت آمد[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] باش تا خواب تو تعبير شود بعد برو[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]زنبق سليمان نژاد[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] يا دل از ديدن تو سير شود بعد برو[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] اي کبوتر به کجا؟يک دو نفس صبر بکن[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] آسمان پاي پرت پير شود بعد برو[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] باش،با دست خودت آئينه را پاک بکن[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] نکند آئينه دلگير شود بعد برو[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] يک نفس حسرت لبخند تو را مي بارد[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] خنده کن، عشق نمک گير شود بعد برو[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] تو اگر کوچ کني،بغض خدا مي شکند[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] صبر کن گريه به زنجير شود بعد برو[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] خواب ديدي شبي از راه، سوارت آمد[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif] باش تا خواب تو تعبير شود بعد برو[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]زنبق سليمان نژاد[/FONT]
k.mohammadi
کاربر بیش فعال
بعد تو هستی ما پا نگرفت
بعد تو کسی در دل ما جا نگرفت
در کلبه ی تنهایی خود پوسیدم
بعد تو کسی سراغی از ما نگرفت...
بعد تو کسی در دل ما جا نگرفت
در کلبه ی تنهایی خود پوسیدم
بعد تو کسی سراغی از ما نگرفت...
[FONT=arial, helvetica, sans-serif] [/FONT]نیمه جانی دارم و آن را فدایت می کنم
اشکهای دیدگانم را عطایت می کنم
خوبرویان گرچه مشهورند در دلدادگی
من ولی از جمله خوبان جدایت می کنم
تو چون شیرین ومن با تیشه ی عشقت شبی
بیستون سینه ام را خاک پایت می کنم
چشمان من غریق اشک هجران تو شد
با تمام خستگی هایم صدایت می کنم
نازنینا زندگی را بهر چشمان تو باختم
بازهم هر لحظه و هر دم دعایت می کنم
اشکهای دیدگانم را عطایت می کنم
خوبرویان گرچه مشهورند در دلدادگی
من ولی از جمله خوبان جدایت می کنم
تو چون شیرین ومن با تیشه ی عشقت شبی
بیستون سینه ام را خاک پایت می کنم
چشمان من غریق اشک هجران تو شد
با تمام خستگی هایم صدایت می کنم
نازنینا زندگی را بهر چشمان تو باختم
بازهم هر لحظه و هر دم دعایت می کنم