مشاعرۀ سنّتی

[won-a-pa-lei]

بی مهر رخت روز مرا نور نماندست
وز عمر مرا جز شب دیجور نماندست

 

[Comet1986]

تا چشم جان ز غير تو بستيم پاي دل
هر جا گذشت جلوه‌ي جانانه‌ي تو بود
​

 

[won-a-pa-lei]

دو چشمم خون فشان از دوری آن دلستانستی
که لعلش گوهرافشان، سنبلش عنبر فشانستی

 

[Comet1986]

يا رب آن يوسف گم‌گشته به من بازرسان
تا طربخانه کني بيت حزن بازرسان

​

 

[won-a-pa-lei]

نه با من دوست آن گفت و نه آن کرد
که با دشمن توان گفت و توان کرد

 

[mohsen victor]

نه با من دوست آن گفت و نه آن کرد
که با دشمن توان گفت و توان کرد

اسم جديد مبارك
دلم كه گوهر اسرار حسن وعشق در اوست

توان به دست تو دادن گرش نكو داري

 

[hamid_61]

يك جهان دل راپريشان ساختن انصاف نيست

شانه درآن زلف خم درخم نمي بايد زدن

 

[Comet1986]

در آرزوي جلوه‌ي مهتاب جمالش
يا رب گذرانديم چه شبهاي سياهي


​

 

[ranalean]

در آرزوي جلوه‌ي مهتاب جمالش
يا رب گذرانديم چه شبهاي سياهي​

یارب این تاثیر دولت در کدامین کوکب است

هر دلی در حلقه ای در ذکر یارب یارب است

 

[nichol]

یارب این تاثیر دولت در کدامین کوکب است

هر دلی در حلقه ای در ذکر یارب یارب است

تا شدم حلقه بگوش در میخانهی عشق
هردم از نو غمی اید به مبارک بادم

 

[nichol]

یارب این تاثیر دولت در کدامین کوکب است

هر دلی در حلقه ای در ذکر یارب یارب است

تا شدم حلقه بگوش در میخانهی عشق
هردم از نو غمی اید به مبارک بادم

 

[ermiya_j]

من و باد صبا مسكين دو سرگردان بي حاصل
من از جادوي چشمت مست و او از بوي گيسويت

 

[z.19.P]

تا شدم حلقه بگوش در میخانهی عشق
هردم از نو غمی اید به مبارک بادم

مرد را دردی اگر باشد خوش است / درد بی دردی علاجش اتش است

 

[ermiya_j]

تا دل هرزه گرد من رفت به چين زلف او
زان سفر دراز خود عزم وطن نمي كند

 

[z.19.P]

تا دل هرزه گرد من رفت به چين زلف او
زان سفر دراز خود عزم وطن نمي كند

درد عشقی کشیده ام که مپرس / زهر هجری چشیده ام که مپرس

 

[ermiya_j]

سمن بويان غبار غم چو بنشينند بنشانند
پري رويان قرار دل چو بستيزند بستانند

 

[island1991]

تا شدم حلقه بگوش در میخانهی عشق
هردم از نو غمی اید به مبارک بادم

مضمون سرنوشت دو عالم جز این نبود
کان سر که خاک راه شد از آسمان گذشت

 

[z.19.P]

مضمون سرنوشت دو عالم جز این نبود
کان سر که خاک راه شد از آسمان گذشت

تو به من گفتی از این عشق حذر کن
لحظه ای چند بر این اب نظر کن
اب ایینه ی عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا که دلت با دگران است
تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کن

 

[won-a-pa-lei]

نکته‌ای روح فزا از دهن دوست بگو
نامه‌ای خوش خبر از عالم اسرار بیار

 

[island1991]

نکته‌ای روح فزا از دهن دوست بگو
نامه‌ای خوش خبر از عالم اسرار بیار

روی در نقصان گذارد ماه چون گردد تمام
چون شود لبریز جامت از خمار اندیشه کن

 

[ermiya_j]

نام من رفته ست روزي بر لب جانان به سهو
اهل دل را بوي جان مي آيد از نامم هنوز

 

[island1991]

نام من رفته ست روزي بر لب جانان به سهو
اهل دل را بوي جان مي آيد از نامم هنوز

زخم میباشد گران شمشیر لنگردار را
زینهار از دشمنان بردبار اندیشه کن

 

[salvador]

زخم میباشد گران شمشیر لنگردار را
زینهار از دشمنان بردبار اندیشه کن

نه پیش ازین من بیگانه آشنای تو بودم



چه جرم رفت؟ که مستوجب جفای تو بودم

 

[island1991]

نه پیش ازین من بیگانه آشنای تو بودم



چه جرم رفت؟ که مستوجب جفای تو بودم

من ارچه در نظر یار خاکسار شدم
رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند

 

[salvador]

دوست مشمار آن که در نعمت زند

لاف یاری و برادر خواندگی




دوست آن دانم که گیرد دست دوست

در پریشان حالی و درماندگی

 

[island1991]

دوست مشمار آن که در نعمت زند

لاف یاری و برادر خواندگی




دوست آن دانم که گیرد دست دوست

در پریشان حالی و درماندگی

یا رب اندر کنف سایه آن سرو بلند
گر من سوخته یک دم بنشینم چه شود

 

[salvador]

درون‌ها تیره شد باشد که از غیب



چراغی برکند خلوت نشینی

 

[ranalean]

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

 

[سمیه نوروزی]

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

روزی از این تلخ و شیرین روزها
روزی همچو روزان دگر، سایه ای ز امروز ها، دیروز ها
بعد من ناگه به یکسو می روند
پرده های تیره ی دنیای من
چشمهای ناشناسی می خزد،روی کاغذ ها و دفتر های من
میرهم از خویش و می مانم ز خویش
هرچه برجا مانده ویران می شود
روح من چون بادبان قایقی، در افقها دور پنهان می شود

 

[ermiya_j]

روزی از این تلخ و شیرین روزها
روزی همچو روزان دگر، سایه ای ز امروز ها، دیروز ها
بعد من ناگه به یکسو می روند
پرده های تیره ی دنیای من
چشمهای ناشناسی می خزد،روی کاغذ ها و دفتر های من
میرهم از خویش و می مانم ز خویش
هرچه برجا مانده ویران می شود
روح من چون بادبان قایقی، در افقها دور پنهان می شود

دلم رميده ي لولي وشيست شورانگيز
دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آميز