دوستای خوبم
من هم واقعا نمی تونم انکار کنم که پس از حمایت های رضازاده از دروغگوها ازش دل چرکین بودم
نمی تونم انکار کنم که روز حضورش در مصلی برای حمایت از دکتر احمدی نژاد واقعا از چشمم افتاد
نمی تونم انکار کنم که پاچه خواره، چاپلوسه، به ناحق سرمربی شد، احتمالا دوپینگ هم کرده باشه و ...
نمی تونم انکار کنم که مصدومیت وزنه بردار فوق سنگینمون(کسی که میگن رکورد رضازاده رو زده بوده) رو از چشم رضازاده می بینم
اما باز هم
نمی تونم انکار کنم روزهایی رو که چشمام به تلویزیون بود تا 200 و خورده ای رو بالای سر ببره
نمی تونم لحظاتی رو فراموش کنم که همه ی وزنه بردارا کارشون تموم شده بود و رضازاده تازه می رفت برای انتخاب اول یا دومش:دی
راستش اصلا نمی دونم چرا این حرفها رو می زنم،
واقعا احساساتم هم این نبود، می تونم به یقین بگم بعد از اعمالی که انجام داد، چه ورزشی و چه سیاسی، از محرومیتش خوشحال هم شدم
اما راست راستش
یه حسی بهم میگه این کار رو باهاش نکنیم
بالاخره روزهایی برامون افتخار آورده، سالها پیش، از سال 2000
ما هم در جواب، حداقل اون روزها رو فراموش نکنیم