پر عیار کردن سنگ آهن با جدا کننده مغناطیسی
پر عیار کردن سنگ آهن با جدا کننده مغناطیسی (Iron Ore Upgrading by Magnetic Seperation) متداولترین روش پر عیار کردن برای سنگ های آهن است و به خصوص اکسید های آهنی که مانند مگنتیت دارای خاصیت مغناطیسی قوی هستند، بیشتر توسط این روش که ارزانترین و کاراترین روش برای پر عیار کردن و حذف ناخالصی ها است، مورد عمل قرار می گیرند.
در این دستگاه ها یک میدان مغناطیسی (جدا کننده با میدان مغناطیسی ضعیف) که با مغناطیس دائمی به وجود آمده است و یا توسط عبور جریان از داخل یک سیم پیچ (جدا کننده مغناطیسی میدان قوی) ایجاد شده است باعث جذب و جدایی سنگ هایی که دارای خاصیت مغناطیسی هستند از موادی که فاقد این خاصیت هستند، می شوند. بدین ترتیب می توان سنگ های مغناطیسی را (اکسید های آهن) از سنگ های غیر مغناطیسی (گانگ سنگ معدن) جدا و کانی اکسید آهن دار را پر عیار کرد. اکثر ناخالصی ها مانند انواع فسفات ها و ترکیبات گوگرد دار (به استثنای پیروتیت که دارای خاصیت مغناطیسی است) فاقد این خاصیت بوده و در نتیجه جدا و حذف می شوند.
اکثر اکسیدهای آهن کم و بیش خاصیت مغناطیسی دارند و گانگ های متداول همراه با آن ها از جمله سیلیس، سیلیکات ها و کربنات کلسیم در مقایسه با خاصیت مغناطیسی اکسیدهای آهن از خاصیت مغناطیسی بسیار کمی برخوردار هستند. در همین راستا ناخالصی هایی مانند ترکیبات گوگرد دار و فسفر دار نیز از خاصیت مغناطیسی بسیار کمی برخوردارند.
به طور کلی کانی هایی را که خاصیت مغناطیسی آن ها بیش از یک درصد خاصیت مغناطیسی آهن نرم باشد، می توان کانی مغناطیسی به شمار آورد. کانی هایی که خاصیت مغناطیسی آنها کمتر از ۰.۵ درصد خاصیت مغناطیسی آهن نرم است، غیر مغناطیسی محسوب می شوند. عملا کانی های کم و بیش مغناطیسی توسط میدان های مغناطیسی ضعیف یا قوی قابل جدایی و جذب هستند در حالی که کانی های غیر مغناطیسی عموما توسط دستگاه های جدا کننده مغناطیسی متداول با میدان مغناطیسی قوی (حدود ۲ تسلا) غیر قابل جذب می باشند.
واحد میدان مغناطیسی گوس می باشد و مقدار میدان مغناطیسی تعداد خطوط نیروی مغناطیسی در واحد سطح (سانتی متر مربع) است. در صنعت از واحدی به نام تسلا استفاده می شود که هر تسلا معادل ۱۰۰۰۰ گوس می باشد.
پر عیار کردن سنگ آهن با جدا کننده مغناطیسی (Iron Ore Upgrading by Magnetic Seperation) متداولترین روش پر عیار کردن برای سنگ های آهن است و به خصوص اکسید های آهنی که مانند مگنتیت دارای خاصیت مغناطیسی قوی هستند، بیشتر توسط این روش که ارزانترین و کاراترین روش برای پر عیار کردن و حذف ناخالصی ها است، مورد عمل قرار می گیرند.
در این دستگاه ها یک میدان مغناطیسی (جدا کننده با میدان مغناطیسی ضعیف) که با مغناطیس دائمی به وجود آمده است و یا توسط عبور جریان از داخل یک سیم پیچ (جدا کننده مغناطیسی میدان قوی) ایجاد شده است باعث جذب و جدایی سنگ هایی که دارای خاصیت مغناطیسی هستند از موادی که فاقد این خاصیت هستند، می شوند. بدین ترتیب می توان سنگ های مغناطیسی را (اکسید های آهن) از سنگ های غیر مغناطیسی (گانگ سنگ معدن) جدا و کانی اکسید آهن دار را پر عیار کرد. اکثر ناخالصی ها مانند انواع فسفات ها و ترکیبات گوگرد دار (به استثنای پیروتیت که دارای خاصیت مغناطیسی است) فاقد این خاصیت بوده و در نتیجه جدا و حذف می شوند.
اکثر اکسیدهای آهن کم و بیش خاصیت مغناطیسی دارند و گانگ های متداول همراه با آن ها از جمله سیلیس، سیلیکات ها و کربنات کلسیم در مقایسه با خاصیت مغناطیسی اکسیدهای آهن از خاصیت مغناطیسی بسیار کمی برخوردار هستند. در همین راستا ناخالصی هایی مانند ترکیبات گوگرد دار و فسفر دار نیز از خاصیت مغناطیسی بسیار کمی برخوردارند.
به طور کلی کانی هایی را که خاصیت مغناطیسی آن ها بیش از یک درصد خاصیت مغناطیسی آهن نرم باشد، می توان کانی مغناطیسی به شمار آورد. کانی هایی که خاصیت مغناطیسی آنها کمتر از ۰.۵ درصد خاصیت مغناطیسی آهن نرم است، غیر مغناطیسی محسوب می شوند. عملا کانی های کم و بیش مغناطیسی توسط میدان های مغناطیسی ضعیف یا قوی قابل جدایی و جذب هستند در حالی که کانی های غیر مغناطیسی عموما توسط دستگاه های جدا کننده مغناطیسی متداول با میدان مغناطیسی قوی (حدود ۲ تسلا) غیر قابل جذب می باشند.
واحد میدان مغناطیسی گوس می باشد و مقدار میدان مغناطیسی تعداد خطوط نیروی مغناطیسی در واحد سطح (سانتی متر مربع) است. در صنعت از واحدی به نام تسلا استفاده می شود که هر تسلا معادل ۱۰۰۰۰ گوس می باشد.
