Ashkan-kamrani
عضو جدید
مقاله حیات اجتماعی خیابان نوشته آقای سعید طاهر خانی می باشد و منتشر شده است.
چکیده مقاله:
طراحی خیابان فرآیندی است که از علوم مختلفی بهره می جوید و مسئله عبور و مرور وسایل نقلیه در خیابان تنها یکی از عوامل مؤثر در این فرآیند است . خیابانی که در طرفین خود واجد کاربریهای مولد تجمعات و مراجعات انسانی است ، به هیچ روی نمی تواند صرفاً مجرایی برای تردد وسایل نقلیه باشد و مهمترین وظیفه طراح در فرآیند برنامه ریزی یا ساماندهی به یک خیابان ، رسیدن به پاسخ منطقی این سؤال است که چه مقدار از سطح خیابان را باید برای تجمعات انسانی ، پیاده رو ، سواره رو ، عبور دوچرخه ، پارکینگ ، فضای سبز ، مبلمان ، نهر آب ، تأسیسات و عملکردهای دیگر اختصاص داد ؟ یا اینکه کدام یک در اولویت قرار دارد ؟ برای پاسخ این سؤال ابتدا باید به این نکته اندیشید که در یک برنامه ریزی کلی ، عملکرد خیابان مفروض چیست ؟ چه کاربریهایی مناسب قرارگیری در طرفین این خیابان هستند و چه کاربریهایی نباید در این خیابان استقرار یابند ؟ دیر زمانی مهندسین ترافیک بر این باور بودند که هر چه عریض تر کردن خیابانها تنها پاسخ منطقی برای حل مشکل عبور و مرور خیابانهاست ؛ اما آخرین دستاوردهای این علم حاکی از این است که کاربریه ای موجود در خیابان از مهمترین عوامل مولد ترافیک می باشند و سیاست گذاری و برنامه ریزی جهت کنترل این کاربریها و جانمایی آنها و همچنین کاهش تقاضا و محدود کردن وسایل نقلیه موتوری پاسخ مسئله است . بدون شک خیابانی که تجمعات انسانی و حضور مردم در آن به حدی است که حتی با حذف حضور وسایل نقلیه موتوری در آن فضای کافی برای حضور انسانها وجود ندارد ، صحبت از روانسازی حرکت اتومبیل در آن ( لااقل به صورت همسطح ) محلی از اعراب ندارد . برای حل تعارضات چنین خیابانی چه بسا شایسته باشد بسیاری از کاربریهای مزاحم آن حذف گردد . سخن اصلی این مقاله بر این مطلب استوار است که اگر در خیابانی حضور و تجمعات انسانی مطرح و مورد نظر است ، برای تداوم حیات این خیابان چه باید کرد ؟ حضور اجتماعی مردم در خیابانهای درون شهری و به ویژه در مراکز تجاری را دیگر نباید به حال خود رها کرد و مردم را همچون مرغهای پر کنده ای در میان انبوه وسایل نقلیه موتوری به این سو و آنسو فراری داد . خیلی عجیب است که در شهرهای ما گاه در خیابانهای آستانه ای بهشت زهرا که مردم در حال تشییع جنازه اموات خود می باشند ، تریلی ها و اتومبیل های سنگین نیز تردد می نمایند یا گاه در پیا ده رو موتور سواری از روی بساط دستفروشی که برای کسب لقمه نانی در تلاش است ، می گذرد . علم ترافیک یا هر علم دیگری یک معرفت است و هر معرفتی باید مبتنی بر شناخت کامل از نیازهای روحی و روانی انسان باشد و متضمن بقاء جوامع بشری گردد ؛ وگرنه باید بپذیریم که پا در بیراهه هایی نهاده ایم که موجب لگدمال شدن ارزشهای والای انسانی شده است .
چکیده مقاله:
طراحی خیابان فرآیندی است که از علوم مختلفی بهره می جوید و مسئله عبور و مرور وسایل نقلیه در خیابان تنها یکی از عوامل مؤثر در این فرآیند است . خیابانی که در طرفین خود واجد کاربریهای مولد تجمعات و مراجعات انسانی است ، به هیچ روی نمی تواند صرفاً مجرایی برای تردد وسایل نقلیه باشد و مهمترین وظیفه طراح در فرآیند برنامه ریزی یا ساماندهی به یک خیابان ، رسیدن به پاسخ منطقی این سؤال است که چه مقدار از سطح خیابان را باید برای تجمعات انسانی ، پیاده رو ، سواره رو ، عبور دوچرخه ، پارکینگ ، فضای سبز ، مبلمان ، نهر آب ، تأسیسات و عملکردهای دیگر اختصاص داد ؟ یا اینکه کدام یک در اولویت قرار دارد ؟ برای پاسخ این سؤال ابتدا باید به این نکته اندیشید که در یک برنامه ریزی کلی ، عملکرد خیابان مفروض چیست ؟ چه کاربریهایی مناسب قرارگیری در طرفین این خیابان هستند و چه کاربریهایی نباید در این خیابان استقرار یابند ؟ دیر زمانی مهندسین ترافیک بر این باور بودند که هر چه عریض تر کردن خیابانها تنها پاسخ منطقی برای حل مشکل عبور و مرور خیابانهاست ؛ اما آخرین دستاوردهای این علم حاکی از این است که کاربریه ای موجود در خیابان از مهمترین عوامل مولد ترافیک می باشند و سیاست گذاری و برنامه ریزی جهت کنترل این کاربریها و جانمایی آنها و همچنین کاهش تقاضا و محدود کردن وسایل نقلیه موتوری پاسخ مسئله است . بدون شک خیابانی که تجمعات انسانی و حضور مردم در آن به حدی است که حتی با حذف حضور وسایل نقلیه موتوری در آن فضای کافی برای حضور انسانها وجود ندارد ، صحبت از روانسازی حرکت اتومبیل در آن ( لااقل به صورت همسطح ) محلی از اعراب ندارد . برای حل تعارضات چنین خیابانی چه بسا شایسته باشد بسیاری از کاربریهای مزاحم آن حذف گردد . سخن اصلی این مقاله بر این مطلب استوار است که اگر در خیابانی حضور و تجمعات انسانی مطرح و مورد نظر است ، برای تداوم حیات این خیابان چه باید کرد ؟ حضور اجتماعی مردم در خیابانهای درون شهری و به ویژه در مراکز تجاری را دیگر نباید به حال خود رها کرد و مردم را همچون مرغهای پر کنده ای در میان انبوه وسایل نقلیه موتوری به این سو و آنسو فراری داد . خیلی عجیب است که در شهرهای ما گاه در خیابانهای آستانه ای بهشت زهرا که مردم در حال تشییع جنازه اموات خود می باشند ، تریلی ها و اتومبیل های سنگین نیز تردد می نمایند یا گاه در پیا ده رو موتور سواری از روی بساط دستفروشی که برای کسب لقمه نانی در تلاش است ، می گذرد . علم ترافیک یا هر علم دیگری یک معرفت است و هر معرفتی باید مبتنی بر شناخت کامل از نیازهای روحی و روانی انسان باشد و متضمن بقاء جوامع بشری گردد ؛ وگرنه باید بپذیریم که پا در بیراهه هایی نهاده ایم که موجب لگدمال شدن ارزشهای والای انسانی شده است .
