متولد سال 1315،تهران،معمار. در سال 1379 به دریافت نشان پیرنیا و لوح قدردانی و سپاس از جشن شصتمین سال تاسیس دانشکده هنرهای زیبا نائل شد.
او داوری چند دوره «جایزه بزرگ معمار» را نیز در کارنامه فعالیت های خود دارد.
آثار فرامرز شریفی متاثر از اندیشه های معمارانی چون ماریو بوتا، رنزو پیانو، مایکل گریوز، کارلو اسکارپا و هوشنگ سیحون است. شش سال تحصیل زیر نظر هوشنگ سیحون در دانشکده هنرهای زیبا، تجربه پرباری را برای شریفی به همراه داشته است و اخلاق در طراحی معماری، استفاده بجا و درست از مصالح و سادگی مینیمالیستی در طرح را از سیحون آموخته است.
آثار معماری اش از لحاظ تنوع مصالح، حجم های خالص و توپر، تاکید بر محورهای تقارن، سازمان دهی های مرکزی، فضاهای محصور شده در فرم هندسی معین به معماری کلاسیک نزدیک است. از این رو می توان آثارش را تلاشی برای تلفیق سلیقه کلاسیک در کالبدی مدرن دانست.
حجم های ساختمان های او سنگین، توپر و دارای سلسله مراتب فضایی کلاسیک هستند. بخش های متصل به زمین با مصالح خشن تر و سنگهای چند ضلغی بندکشی شده، پوشیده می شود و انتهای ساختمان با سقفهای شاخص، تعریف می شود. سطوح بناهای او معمولا با قاب بندی هایی تقسیم می شوند که از اختلاف سطح یا اختلاف رنگ و جنس مصالح ایجاد شده است. نماها همواره متوازنند و این توازن یا از طریق تقارن و یا با ایجاد تعادل میان فضاهای پر و خالی نما حاصل شده است. استفاده از احجام خالص و قواعد هندسی، مشخصه نماها و فضاهای داخلی آثار شریفی است.
پروژه ها:
- خانه در سعدآباد، ۱۳۵۶
- مجموعه مسکونی گرامی، ۱۳۶۵
- ساختمان مسکونی در کامرانیه، ۱۳۶۹
- مجموعه مسکونی در احتشامیه، ۱۳۶۹
- مجموعه مسکونی ندا، ۱۳۷۰
- خانه دیباجی، محمودیه، تهران، ۱۳۷۱
- خانه امیری، دزاشیب، تهران، ۱۳۷۵
- ساختمان مسکونی در نیاوران، ۱۳۷۶
- ساختمان اداری کردستان، تهران، ۱۳۸۲
- دفتر کار برای یک همکار، محمودیه، تهران، ۱۳۸۳
تحصيلات و مدارك علمي:
تحصیل در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران
مسئوليت و مقام ها:
- عضو کمیته معماری
- داور چند دوره جایزه بزرگ معمار
افتخارات:
در سال 1379 به دریافت نشان پیرنیا و لوح قدردانی و سپاس از جشن شصتمین سال تاسیس دانشکده هنرهای زیبا و در سال 81 به رتبه پنجم جایزه بزرگ معمار نایل آمد.
نقل قول و خاطرات:
- فرامرز شریفی :«به نظر من در دنیا به ندرت جایی را مثل ایران داریم. من تقریبا همه جای دنیا را دیدم. بلبشویی که در وضعیت ساخت و ساز ایران دیده میشود در هیچ جای دنیا وجود ندارد. به این دلیل که در تمام دنیا نهادهایی وجود دارد که به معماری شهر رسیدگی می¬کنند و ضوابطی هست که نشان میدهد هر بنایی را چطور باید ساخت، ساختمانهای بلند مرتبه در کجا قرار میگیرند، ادارات در کجا و ... و بالاخره تناسبات و هماهنگی و قوانینی در معماری شهرها وجود دارد که در مملکت ما دیده نمی¬شود.
- یادم میآید که اوایل انقلاب بیشتر از دویست متر و فقط در دو طبقه نمی¬توانستیم بسازیم. بعد گفتند بلندتر هم میتوانید بسازید و بعد هم بناهایی که مثل درخت کریسمس بود ساخته شدند! و همه اینها به ناهماهنگی شهر منجر شد. الان متاسفانه یک سری معمار هستند که هر چه کارفرما بگوید میسازند و نتیجه این میشود که در واقع صاحب کارها دارند معماری میکنند نه معمارها. زور ما نمیرسد و جوانترها هم نمی توانند ساماندهی به شهر بدهند و بنابراین شهر از دست رفته است. و خیلی حیف است، برای اینکه نقشه قدیم تهران را که میبینید معماری مرتب و منظمی دارد که سقفها هم بیشتر شیروانی بوده . الان میبینیم که در کنار ساختمان مسکونی، ساختمان اداری میسازند که محل پارکشان گرفتاری ایجاد میکند. تنها نکته امیدوار کننده، سازه و مقاوم سازی است که نسبت به زمان قدیم خیلی پیشرفت کرده است».
منابع:
ویکی پدیا
new.hamshahrionline.ir
mahdiesaboohi.mihanblog.com
