"Pejman"
دستیار مدیر مهندسی کشاورزی گیاهان دارویی
بيماري سرسياه در طيور
بيماري سرسياه نخستين بار در سال 1893 در ايالت ردايلند مشاهده شد و در سرتاسر قاره امريكا انتشار يافت و بزودي در ساير كشورها هم گزارش شد. اين بيماري به صنعت بوقلمون در نيواينگلند آسيب جدي رساند. بيماري سرسياه در بوقلمون ها تلفات زيادي را موجب مي شود و ميزان مرگ و مير گله به 100% هم مي رسد. در مرغ ها ميزان مرگ ومير بيماري سرسياه 20-10% خواهد بود اما شدت بيماري خيلي زيادست.
مطابق تحقيقات اوليه عامل بيماري سرسياه Histomonas meleagridis يك تك ياخته وابسته به Entamoeba histolytica, Giardia lamblia و Trichomonas مي باشد. مشابه ساير پارازيت ها سيكل زندگي اين تك ياخته پيچيده است و اين تك ياخته Heterakis gallinarum كرم عادي سكوم را به عنوان ميزبان واسطه گرفتار مي كند.
باكتري هاي ضروري براي بيماري زايي هيستوموناس عبارتند از: Escherichia coli, Bacillus subtilis و گونه هاي Clostridium .
با ايجاد تغيير در نحوه مديريت و پرورش اين بيماري کنترل شد اما تا قبل از توليد محصولات آنتي هيستومونال، بيماري سرسياه همچنان باعث مرگ و مير در گله هاي بوقلمون شد. پس از شيوع ناگهاني موارد ابتلاي بيماري در مرغ و بوقلمون ها در ايالات متحده و اروپا مصرف محصولات نيتروميدازول قدغن شد. ايمني با واکسيناسيون، روش مناسبي براي پيشگيري از اين بيماري نيست چرا که پرندگان پس از ابتلا به اين بيماري ، به عفونت دوباره مقاوم نيستند. مطابق بررسي هاي اخير، هيستومونيازيس سريعاً در گله بوقلمون از طريق تماس مستقيم پرندگان گسترش مي يابد و احتمالاً پرندگان به پديده Cloacal drinking (جذب مايعات از طريق کلواک) مبتلا مي شوند.
انتقال مستقيم اين بيماري در گله هاي مرغ اثبات نشده است و منبع عفونت عمدتاً از طريق H. gallinarum مي باشد. دارو يا واکسني براي درمان اين بيماري وجود ندارد و پيشگيري از بيماري بايستي از طريق مديريت مناسب و کنترل کرم ها انجام بگيرد.
منبع:
Avian Diseases:2005. Vol. 49,
بيماري سرسياه نخستين بار در سال 1893 در ايالت ردايلند مشاهده شد و در سرتاسر قاره امريكا انتشار يافت و بزودي در ساير كشورها هم گزارش شد. اين بيماري به صنعت بوقلمون در نيواينگلند آسيب جدي رساند. بيماري سرسياه در بوقلمون ها تلفات زيادي را موجب مي شود و ميزان مرگ و مير گله به 100% هم مي رسد. در مرغ ها ميزان مرگ ومير بيماري سرسياه 20-10% خواهد بود اما شدت بيماري خيلي زيادست.
مطابق تحقيقات اوليه عامل بيماري سرسياه Histomonas meleagridis يك تك ياخته وابسته به Entamoeba histolytica, Giardia lamblia و Trichomonas مي باشد. مشابه ساير پارازيت ها سيكل زندگي اين تك ياخته پيچيده است و اين تك ياخته Heterakis gallinarum كرم عادي سكوم را به عنوان ميزبان واسطه گرفتار مي كند.
باكتري هاي ضروري براي بيماري زايي هيستوموناس عبارتند از: Escherichia coli, Bacillus subtilis و گونه هاي Clostridium .
با ايجاد تغيير در نحوه مديريت و پرورش اين بيماري کنترل شد اما تا قبل از توليد محصولات آنتي هيستومونال، بيماري سرسياه همچنان باعث مرگ و مير در گله هاي بوقلمون شد. پس از شيوع ناگهاني موارد ابتلاي بيماري در مرغ و بوقلمون ها در ايالات متحده و اروپا مصرف محصولات نيتروميدازول قدغن شد. ايمني با واکسيناسيون، روش مناسبي براي پيشگيري از اين بيماري نيست چرا که پرندگان پس از ابتلا به اين بيماري ، به عفونت دوباره مقاوم نيستند. مطابق بررسي هاي اخير، هيستومونيازيس سريعاً در گله بوقلمون از طريق تماس مستقيم پرندگان گسترش مي يابد و احتمالاً پرندگان به پديده Cloacal drinking (جذب مايعات از طريق کلواک) مبتلا مي شوند.
انتقال مستقيم اين بيماري در گله هاي مرغ اثبات نشده است و منبع عفونت عمدتاً از طريق H. gallinarum مي باشد. دارو يا واکسني براي درمان اين بيماري وجود ندارد و پيشگيري از بيماري بايستي از طريق مديريت مناسب و کنترل کرم ها انجام بگيرد.
منبع:
Avian Diseases:2005. Vol. 49,
