بطور کلی برای پیش بینی شرایط انعقاد جهت تعیین میزان مناسب مواد منعقد کننده و کمک منعقد کننده از دو شیوه مختلف استفاده می شود. شیوه اول متکی به اندازه گیری پتانسیل زتا می باشد که به دلیل نیاز به وسایل آزمایشگاهی پیچیده و تجربه بالا تا کنون استفاده گستدره و صنعتی از آن نشده است. راه دوم انجام تست جار است که معمولتر می باشد. در این تست معمولا از 6 ظرف شیشه ای و یک دستگاه همزن که به طور همزمان محتویات همه ظرف ها را بهم می زند استفاده می شود. مواردی که می توان توسط این روش مورد ارزیابی قرار داد شامل:
سرعت اختلاط، مدت زمان اختلاط، نوع و میزان ماده منعقد کننده، pH، اندازه لخته، دما، خصوصیات ته نشینی، زمان تشکیل لخته و زلالیت آب تصفیه شده می باشد.
مراحل کلی انجام یک نمونه تست جار شامل:
1-ابتدا مقادیر یکسانی آب مورد آزمایش را درون بشرها ریخته و همزن درون بشرها قرار می گیرد. در pH=6 مقادیر مختلف ماده منعقد کننده به بشرها اضافه می گردد و همه آنها به مدت یک دقیقه با سرعت 90 RPM به هم زده می شوند و به مدت 15 تا 20 دقیقه برای انجام لخته سازی هم زدن را ادامه می دهند. بهتر است زمان تشکیل اولین لخته یادداشت شود و بعد از خاموش کردن همزن ها زمان ته نشینی نیز یادداشت شود. مشخص است که میزان ماده منعقد کننده ای ایده آل است که حداقل میزان مصرف آن بهترین نتیجه را از نظر تشکیل فلوک داشته باشد.
2- مقدار ماده منقد کننده بدست آمده در آزمایش بالا با حجم های مساوی از آب مورد آزمایش در بشرها اضافه می گردد و pH هر یک از بشرها به ترتیب روی مقادیر 5، 6، 7، 8 و گاهی 9 تنظیم می شود.
3- این نمونه به مدت 3 دقیقه در دور تند و 12 دقیقه با سرعت کم اختلاط داده می شود.
4- نمونه موجود در هریک از بشرها را ازنظر قابلیت ته نشینی لخته های تشکیل شده آزمایش می کنند. برای مثال در یک زمان معین حجم رسوب ته نشین شده در هر یک از نمونه ها را تعیین و تغییرات بدست آمده را به ازای pH رسم نمائید. بدین ترتیب بهترین pH جهت عملیات انعقاد بدست می آید.
5- با بکار گیری pH بدست آمده، آزمایش مربوط به افزایش میزان ماده منعقد کننده تکرار می شود و منحنی تغییرات مقدار ماده منعقد کننده به ازای درصد حذف ذرات معلق در pH اپتیمم رسم می گردد.
سرعت اختلاط، مدت زمان اختلاط، نوع و میزان ماده منعقد کننده، pH، اندازه لخته، دما، خصوصیات ته نشینی، زمان تشکیل لخته و زلالیت آب تصفیه شده می باشد.
مراحل کلی انجام یک نمونه تست جار شامل:
1-ابتدا مقادیر یکسانی آب مورد آزمایش را درون بشرها ریخته و همزن درون بشرها قرار می گیرد. در pH=6 مقادیر مختلف ماده منعقد کننده به بشرها اضافه می گردد و همه آنها به مدت یک دقیقه با سرعت 90 RPM به هم زده می شوند و به مدت 15 تا 20 دقیقه برای انجام لخته سازی هم زدن را ادامه می دهند. بهتر است زمان تشکیل اولین لخته یادداشت شود و بعد از خاموش کردن همزن ها زمان ته نشینی نیز یادداشت شود. مشخص است که میزان ماده منعقد کننده ای ایده آل است که حداقل میزان مصرف آن بهترین نتیجه را از نظر تشکیل فلوک داشته باشد.
2- مقدار ماده منقد کننده بدست آمده در آزمایش بالا با حجم های مساوی از آب مورد آزمایش در بشرها اضافه می گردد و pH هر یک از بشرها به ترتیب روی مقادیر 5، 6، 7، 8 و گاهی 9 تنظیم می شود.
3- این نمونه به مدت 3 دقیقه در دور تند و 12 دقیقه با سرعت کم اختلاط داده می شود.
4- نمونه موجود در هریک از بشرها را ازنظر قابلیت ته نشینی لخته های تشکیل شده آزمایش می کنند. برای مثال در یک زمان معین حجم رسوب ته نشین شده در هر یک از نمونه ها را تعیین و تغییرات بدست آمده را به ازای pH رسم نمائید. بدین ترتیب بهترین pH جهت عملیات انعقاد بدست می آید.
5- با بکار گیری pH بدست آمده، آزمایش مربوط به افزایش میزان ماده منعقد کننده تکرار می شود و منحنی تغییرات مقدار ماده منعقد کننده به ازای درصد حذف ذرات معلق در pH اپتیمم رسم می گردد.
