آخر به چه کار می آیند
آفتاب وُ ماه
وقتی تو نباشی ...
دو زخم ِ کهنه بر دو گونه ی ِ آسمان است
آفتاب وُ ماه
وقتی تو نباشی ...
آفتاب وُ ماه
وقتی تو نباشی ...
دو زخم ِ کهنه بر دو گونه ی ِ آسمان است
آفتاب وُ ماه
وقتی تو نباشی ...
" شمس لنگرودی "
اشعار و نوشته هاي عاشقانه
- شروع کننده موضوع PATRIOT
- تاریخ شروع
" شمس لنگرودی "
توی جاده ای که انتهاش معلوم نیست پیاده یا سواره بودن فرقی نمی کنه
اما اگر همراهی داشته باشی که تنهات نذاره بی انتها بودن جاده رو آرزو می کنی…
اما اگر همراهی داشته باشی که تنهات نذاره بی انتها بودن جاده رو آرزو می کنی…
چقدر اینجا هراسانم
از لرزش نگاهت
از تکانهای دستانت
می ترسم از سکوت مسخره ام
می ترسم از اینکه
بشکند عادت نگاهم
می ترسم از این نان و نمک
که مرا به حرمتش به تو گره زده
می ترسم من از قسمهای نیلوفرانه مان
از بی خوابی های شبانه مان
از تیغ تیز تردید و اضطراب
می ترسم از گریز جاده ها
این دلهره ی جاده بی برگشت
این خیال یک طرفه
این تابلوی "ایست زندگی" می کُشدم
من از اینکه شعر هایم بی تو
چگونه آغاز میشود
از اینکه غزلهایم در پایان
بی تو چگونه به خواب می رود
من از اینکه دو بیتی زندگیم
بدون تو یک بیت بماند ، می ترسم
من می ترسم اگر شب چشمانم
بی درخشش تو تاریک شود
می ترسم اگر پای رفتنم بلرزد
می ترسم اگر دست خوشبخت مرگ
بر ترس من بخندد
می ترسم اگر شاهزاده قصه قاصدک ها
از کنار جادوی دستان باد رد شود
می ترسم اگر خاک بگیرد عادتت
مرگ من شود سعادتت
می ترسم اگر دریای مواج این دل
عادت کند به این سکون
خاموش شود اگر این نَفَس
در شمعی آرمیده در بستر خون
من می ترسم اگر
از زخم زبان مردم است
که آیینه نازک تو بشکند
که فرو بریزد این دلم
هر چند که احساسم گم است
می ترسم اگر بدزدند نامت را
جنس دستفروش زبان مردم شود
می ترسم من از خدا
که بگیرد تو را ز من
به حکم سرنوشت زور
به حکم صلاح و مصلحت
تکرار شود این مکررات
" شاید قسمت تو نبود ! "
دلهره دارم از خودم
که نگیرد دلم به تیغ نگاهت
نگیرد سکوت گوش تورا
نشنود حنجره ات صدای مرا
می ترسم اگر ردپایت خالی بماند
می ترسم اگر کلاغی پیر
غزل خداحافظی را بخواند
می ترسم
می ترسم . . .
از لرزش نگاهت
از تکانهای دستانت
می ترسم از سکوت مسخره ام
می ترسم از اینکه
بشکند عادت نگاهم
می ترسم از این نان و نمک
که مرا به حرمتش به تو گره زده
می ترسم من از قسمهای نیلوفرانه مان
از بی خوابی های شبانه مان
از تیغ تیز تردید و اضطراب
می ترسم از گریز جاده ها
این دلهره ی جاده بی برگشت
این خیال یک طرفه
این تابلوی "ایست زندگی" می کُشدم
من از اینکه شعر هایم بی تو
چگونه آغاز میشود
از اینکه غزلهایم در پایان
بی تو چگونه به خواب می رود
من از اینکه دو بیتی زندگیم
بدون تو یک بیت بماند ، می ترسم
من می ترسم اگر شب چشمانم
بی درخشش تو تاریک شود
می ترسم اگر پای رفتنم بلرزد
می ترسم اگر دست خوشبخت مرگ
بر ترس من بخندد
می ترسم اگر شاهزاده قصه قاصدک ها
از کنار جادوی دستان باد رد شود
می ترسم اگر خاک بگیرد عادتت
مرگ من شود سعادتت
می ترسم اگر دریای مواج این دل
عادت کند به این سکون
خاموش شود اگر این نَفَس
در شمعی آرمیده در بستر خون
من می ترسم اگر
از زخم زبان مردم است
که آیینه نازک تو بشکند
که فرو بریزد این دلم
هر چند که احساسم گم است
می ترسم اگر بدزدند نامت را
جنس دستفروش زبان مردم شود
می ترسم من از خدا
که بگیرد تو را ز من
به حکم سرنوشت زور
به حکم صلاح و مصلحت
تکرار شود این مکررات
" شاید قسمت تو نبود ! "
دلهره دارم از خودم
که نگیرد دلم به تیغ نگاهت
نگیرد سکوت گوش تورا
نشنود حنجره ات صدای مرا
می ترسم اگر ردپایت خالی بماند
می ترسم اگر کلاغی پیر
غزل خداحافظی را بخواند
می ترسم
می ترسم . . .
من می روم و تو می مانی
به اميد همه ي باور هايت
با عشق مدارا مي كني و مي گويي...
كسي ديگر مي ايد ........
تو كه مي روي
من مي مانم و من.....
بي مدارا.....بي عشق....
به اميد هيچ كس ديگري
به اميد همه ي باور هايت
با عشق مدارا مي كني و مي گويي...
كسي ديگر مي ايد ........
تو كه مي روي
من مي مانم و من.....
بي مدارا.....بي عشق....
به اميد هيچ كس ديگري
جان من کو اکنون!
خانه ام تنهایی است
جای عشقم خالی است
نه بدینسان که گمان است خوشم
نه چنان دلتنگم که بگویند افسرد
جا و جولانی نیست
لقمه نانی نیست، که به دل بنشیند
قاصدی حتی نیست که سلام دل را، که گرفته است کنون
برساند بر جان
جان من کو اکنون؟
قاصدی گو باشد، چه توان گفت که جانم رفته است
آسمانم رفته است
آسمان گو باشد، پر پروازم نیست
ناله و بغضی هست، ساز آوازم نیست
رازها بر دل دارم، همدم رازم نیست
چه بگویم دیگر، قوه آغازم نیست
دگر، نای آوازم نیست...
خانه ام تنهایی است
جای عشقم خالی است
نه بدینسان که گمان است خوشم
نه چنان دلتنگم که بگویند افسرد
جا و جولانی نیست
لقمه نانی نیست، که به دل بنشیند
قاصدی حتی نیست که سلام دل را، که گرفته است کنون
برساند بر جان
جان من کو اکنون؟
قاصدی گو باشد، چه توان گفت که جانم رفته است
آسمانم رفته است
آسمان گو باشد، پر پروازم نیست
ناله و بغضی هست، ساز آوازم نیست
رازها بر دل دارم، همدم رازم نیست
چه بگویم دیگر، قوه آغازم نیست
دگر، نای آوازم نیست...
کشمکش درون
تلنگری در اوج احساسات
فرار از چیزی که هست
چشم بستن روی زیبایی
دوستی با تنهایی
رعایت قوانین بی قاعده
منطقی به اندازه یک عقیده
راهی به دشواری شکنجه
اسیری به جرم نوازش عشق
وسوسه ای به ژرفای خیانت
طرد شدن از عواطفی بی چهارچوب
زنجیری به پا از جنس مردگی
زیستن برای حیات دادن به دلهره
توضیحی برای یک آغوش
دلی تهی از رضایت
چشمها در کمین هم
گریز از طپشی نامعلوم
ذره ای لذت در چمبر ترس
نجوای باران در خشکسالی
سردی دل از گذشته
صدور حکم آشفتگی
استدلالی برای آزادی
شرمی برای بوسیدن
حکمی برای زیستن
دستی برای دوستی
حرفی برای شکستن
سوزش دیده از مه غلیظ بی احساسی
پناهگاهی از جنس دوات
دادگاهی به وسعت ورقی سفید
.
.
.
" چه تصویر درهمی است زندگی "
تلنگری در اوج احساسات
فرار از چیزی که هست
چشم بستن روی زیبایی
دوستی با تنهایی
رعایت قوانین بی قاعده
منطقی به اندازه یک عقیده
راهی به دشواری شکنجه
اسیری به جرم نوازش عشق
وسوسه ای به ژرفای خیانت
طرد شدن از عواطفی بی چهارچوب
زنجیری به پا از جنس مردگی
زیستن برای حیات دادن به دلهره
توضیحی برای یک آغوش
دلی تهی از رضایت
چشمها در کمین هم
گریز از طپشی نامعلوم
ذره ای لذت در چمبر ترس
نجوای باران در خشکسالی
سردی دل از گذشته
صدور حکم آشفتگی
استدلالی برای آزادی
شرمی برای بوسیدن
حکمی برای زیستن
دستی برای دوستی
حرفی برای شکستن
سوزش دیده از مه غلیظ بی احساسی
پناهگاهی از جنس دوات
دادگاهی به وسعت ورقی سفید
.
.
.
" چه تصویر درهمی است زندگی "
گفتی كه آغوشت را ميخواهم ، گفتم كه منتظر بمان عزيزم
گفتی كه شانه هايت را ميخواهم ، دلم به درد آمد از دوری ات و به غم نشستم
گفتی كه تو از حرفهايم پريشانی ، گفتم حرفی نيست و حرفهايت شكنجه ای بيش نيست
گفتی كه لبخندی بزن ، گفتم كه حس لبخند نيست
گفتم با اينكه اين كلمه تكراری است و با اينكه باور نداری باز ميگويم كه دوستت دارم
چيزی نگفتی و سكوت كردی
گفتی كه شانه هايت را ميخواهم ، دلم به درد آمد از دوری ات و به غم نشستم
گفتی كه تو از حرفهايم پريشانی ، گفتم حرفی نيست و حرفهايت شكنجه ای بيش نيست
گفتی كه لبخندی بزن ، گفتم كه حس لبخند نيست
گفتم با اينكه اين كلمه تكراری است و با اينكه باور نداری باز ميگويم كه دوستت دارم
چيزی نگفتی و سكوت كردی
بر لبانم غنچه لبخند پژمرده است
نغمه ام دلگیر و افسرده است
نه سرودی نه سروری
نه اوازی نه شوری
زندگی گویی ز دنیا رخت بسته است
یا که خاک مرده روی شهر پاشیده است
این چه ایینی چه قانونی چه تدبیریست
من از این ارامش سنگین و صامت
عاصیم دیگر
من از این اهنگ یکسان و مکرر
عاصیم دیگر
نغمه ام دلگیر و افسرده است
نه سرودی نه سروری
نه اوازی نه شوری
زندگی گویی ز دنیا رخت بسته است
یا که خاک مرده روی شهر پاشیده است
این چه ایینی چه قانونی چه تدبیریست
من از این ارامش سنگین و صامت
عاصیم دیگر
من از این اهنگ یکسان و مکرر
عاصیم دیگر
سقوط رویا
مردن و پوسیدن دل ،واسه ما ها طبیعیه
بزار رو راست بهت بگم چه دنیایه غریبیه
طعم خوش زندگی رو فقط تو قصه شنیدیم
کنار هرچی آشناستیه عمر غریبی کشیدیم
گریه های شبونه رو پشت نقاب جا می زاریم
به جای شونه شما ، رو دیوارا سر می زاریم
رو چهره خسته من آثار درد و شبنمه
سهم من از خنده دل قصه کاه و سوزنه
اگه غریبی جرم ماست، باشه عزیز ملالی نیست
باید که سوخت وساخت حالا ،چون که دیگه چاره ای نیست
واسیه گرمی دلا آرزو هارو خط زدیم
تو این قمار بی هدف باختنو ما خوب بلدیم
حالا می فهمم زندگی ،روزای سخت و پر تنش
این دلمو کسی ندید باز به اسیری بردنش
اینجا میون آدما، چقدر غریت و بی کسم
اینجا همه فرق می کنن، منم که مثل هیچکسم
امیر عسگری
مردن و پوسیدن دل ،واسه ما ها طبیعیه
بزار رو راست بهت بگم چه دنیایه غریبیه
طعم خوش زندگی رو فقط تو قصه شنیدیم
کنار هرچی آشناستیه عمر غریبی کشیدیم
گریه های شبونه رو پشت نقاب جا می زاریم
به جای شونه شما ، رو دیوارا سر می زاریم
رو چهره خسته من آثار درد و شبنمه
سهم من از خنده دل قصه کاه و سوزنه
اگه غریبی جرم ماست، باشه عزیز ملالی نیست
باید که سوخت وساخت حالا ،چون که دیگه چاره ای نیست
واسیه گرمی دلا آرزو هارو خط زدیم
تو این قمار بی هدف باختنو ما خوب بلدیم
حالا می فهمم زندگی ،روزای سخت و پر تنش
این دلمو کسی ندید باز به اسیری بردنش
اینجا میون آدما، چقدر غریت و بی کسم
اینجا همه فرق می کنن، منم که مثل هیچکسم
امیر عسگری
آلبوم
عکسای پاره آلبوم همشون سا کت و سردن
اما با این همه خوبی همشون لبریز دردن
عکسای توی این آلبوم، انگاری درد ومیفهمن
اما با این همه پاکی دل به اونا نمی بندم
توی اون صفحه اول عکس یاد تو رو دیدم
از همون خنده نازت کلی من ستاره چیدم
توی اون صفحه دوم، گل یاد تو نشسته
بقل عکس قشنگت، عکس منه که شکسته
تموم خاطرهاتم هک شده توی خیالم
چند ورق مونده تا پایان، کمکم کن کم نیارم
وسط آلبوم رسیدم عکستو دیکه ندیدم
مرور شد خاطرهای ،سادهرفتن وپریدن
صفحه هفتم دفتر پر از شعر رو گلایست
توی این دل مردگیها پر حس یه بهانست
صفحه هشتم آلبوم عکس من مونده چه تنها
کمک از تو خواسته بودم، اما عکست نبود اونجا
تموم حس عجیبم بمونه تو صفحه قبل
اما تن رو با یه زحمت، کشیدم تا صفحه بعد
صفحه آخر آلبوم قسمت بغض منه باز
آلبومو بازم میبندم لحظه سکوتمه باز
حالا من تو این سکوتم خودمو همراه نداشتم
انگاری تو ذهن آلبوم خودمو من جا گذاشتم.
امیر عسگری
عکسای پاره آلبوم همشون سا کت و سردن
اما با این همه خوبی همشون لبریز دردن
عکسای توی این آلبوم، انگاری درد ومیفهمن
اما با این همه پاکی دل به اونا نمی بندم
توی اون صفحه اول عکس یاد تو رو دیدم
از همون خنده نازت کلی من ستاره چیدم
توی اون صفحه دوم، گل یاد تو نشسته
بقل عکس قشنگت، عکس منه که شکسته
تموم خاطرهاتم هک شده توی خیالم
چند ورق مونده تا پایان، کمکم کن کم نیارم
وسط آلبوم رسیدم عکستو دیکه ندیدم
مرور شد خاطرهای ،سادهرفتن وپریدن
صفحه هفتم دفتر پر از شعر رو گلایست
توی این دل مردگیها پر حس یه بهانست
صفحه هشتم آلبوم عکس من مونده چه تنها
کمک از تو خواسته بودم، اما عکست نبود اونجا
تموم حس عجیبم بمونه تو صفحه قبل
اما تن رو با یه زحمت، کشیدم تا صفحه بعد
صفحه آخر آلبوم قسمت بغض منه باز
آلبومو بازم میبندم لحظه سکوتمه باز
حالا من تو این سکوتم خودمو همراه نداشتم
انگاری تو ذهن آلبوم خودمو من جا گذاشتم.
امیر عسگری
تقدیر
هنوز عطر ترو میدن همه روزای تقدیرم
چرا ،منو نمی خوای تو،بگو چی بوده تقصیرم
بدون تو اگه باشم تموم لحظه هام پوچه
هنوزم اسم تو مونده، رو دیوارای این کوچه
هنوزم بهت آینه منو یاد تو می ندازه
مرور خاطرات تو منو به گریه می ندازه
بدون این خنده های تلخ برای حفظ ظاهر بود
تو جشن گریه های من ،فقط ،ستاره حاظر بود
هنوزم شونه دیوار رفیق هق هقم می شه
شبی دیگه بدون تو ،بااشک من سحرمی شه
دوباره فصل پاییزم تواین روزای تنهایی
همیشه خوابتو دیدم ،تو رویا وتو بیداری
هنوزم ساکت وسردن ستاره ها تواین شبها
سکوتش مثل فریاده،هنوز این زخمی تنها
امیر عسگری
هنوز عطر ترو میدن همه روزای تقدیرم
چرا ،منو نمی خوای تو،بگو چی بوده تقصیرم
بدون تو اگه باشم تموم لحظه هام پوچه
هنوزم اسم تو مونده، رو دیوارای این کوچه
هنوزم بهت آینه منو یاد تو می ندازه
مرور خاطرات تو منو به گریه می ندازه
بدون این خنده های تلخ برای حفظ ظاهر بود
تو جشن گریه های من ،فقط ،ستاره حاظر بود
هنوزم شونه دیوار رفیق هق هقم می شه
شبی دیگه بدون تو ،بااشک من سحرمی شه
دوباره فصل پاییزم تواین روزای تنهایی
همیشه خوابتو دیدم ،تو رویا وتو بیداری
هنوزم ساکت وسردن ستاره ها تواین شبها
سکوتش مثل فریاده،هنوز این زخمی تنها
امیر عسگری
باد را از بند می ترسانند
مرا از تنهایی !
با تو
هیچ سلولی
انفرادی نیست ...
" علیرضا روشن "
مرا از تنهایی !
با تو
هیچ سلولی
انفرادی نیست ...
" علیرضا روشن "
تمام ِ دریچه ها را به رووی ِ ماه وُ آفتاب
بسته ام
تمام ِ پرده ها را هم
کشیده ام
نه نور و نه روشنایی
نه نسیم ، نه عطری آشنا
و نه حس ِ قشنگ ِ برخاستن از بستری آشفته ی خیال
تو که نیستی
همیشه همین است !
" رضا کاظمی "
بسته ام
تمام ِ پرده ها را هم
کشیده ام
نه نور و نه روشنایی
نه نسیم ، نه عطری آشنا
و نه حس ِ قشنگ ِ برخاستن از بستری آشفته ی خیال
تو که نیستی
همیشه همین است !
" رضا کاظمی "
شبی با خیال تو هم خونه شد دل
نبودی ندیدی چه ویرونه شد دل
نبودی ندیدی پریشونیامو
فقط باد و بارون شنیدن صدامو
غمت سرد و وحشی به ویرونه می زد
دلم با تو خوش بود و پیمونه می زد
نه مرد قلندر نه آتش پرستم
فقط با خیالت شبا مست مستم
الهی سحر پشت کوها بمیره
خدا این شبا رو از عاشق نگیره
نه یک شب که هر شب دلم بی قراره
می خواد مثل بارون بباره بباره
شب مرد تنها پر از یاد یاره
پر از گریه تلخ بی اختیاره
شب مرد تنها شب بی تو مردن
شب غربت و دل به مستی سپردن
شبای جوونی چه بی اعتباره
همش بی قراری همش انتظاره
نبودی ندیدی چه ویرونه شد دل
نبودی ندیدی پریشونیامو
فقط باد و بارون شنیدن صدامو
غمت سرد و وحشی به ویرونه می زد
دلم با تو خوش بود و پیمونه می زد
نه مرد قلندر نه آتش پرستم
فقط با خیالت شبا مست مستم
الهی سحر پشت کوها بمیره
خدا این شبا رو از عاشق نگیره
نه یک شب که هر شب دلم بی قراره
می خواد مثل بارون بباره بباره
شب مرد تنها پر از یاد یاره
پر از گریه تلخ بی اختیاره
شب مرد تنها شب بی تو مردن
شب غربت و دل به مستی سپردن
شبای جوونی چه بی اعتباره
همش بی قراری همش انتظاره
من مثله یه پروانه همش دورو ورت بودم
مثه سایت توتنهاییت همش پشت سرت بودم
به آتیش میکشم هر جا که میبینم ازم دوری
هنوز پشت سرت هستم مثه سابق همونجوری
از این دنیای بی احساس یه روز حقتو میگیرم
چه فایده وقتی میدونم یه روز از یاد ت میرم
هنوزم مثه اون روزا هواتو دارم و بازم
امیدی که بهت دارم به این زودی نمیبازم
مثه سایت توتنهاییت همش پشت سرت بودم
به آتیش میکشم هر جا که میبینم ازم دوری
هنوز پشت سرت هستم مثه سابق همونجوری
از این دنیای بی احساس یه روز حقتو میگیرم
چه فایده وقتی میدونم یه روز از یاد ت میرم
هنوزم مثه اون روزا هواتو دارم و بازم
امیدی که بهت دارم به این زودی نمیبازم
درست مثل فنجان قهوه
که ته مي کشد
پنجره
کم کم از تصوير تو
تهي مي شود
حالا من مانده ام و پنجره اي خالي و فنجان قهوه
که از حرف هاي نگفته
پشيمان است
که ته مي کشد
پنجره
کم کم از تصوير تو
تهي مي شود
حالا من مانده ام و پنجره اي خالي و فنجان قهوه
که از حرف هاي نگفته
پشيمان است
شعر من حرف من است
حرف من خستگی سینه پر درد من است
شعر من حرف دلی است که در آن چشمه جوشان محبت جاریست
این شعر دلی است که در آن ، شاخه افسرده غمگین ، خاطر چشم بهاری دارد
حرف من خستگی سینه پر درد من است
شعر من حرف دلی است که در آن چشمه جوشان محبت جاریست
این شعر دلی است که در آن ، شاخه افسرده غمگین ، خاطر چشم بهاری دارد
وقتی نه دستی برای گرفتن است،
نه آغوشی برای گریه،
نه شانه ای برای تکیه؛
انتظار نداشته باش خنده ام واقعی باشد مادر !!!
می خندم تا تو آرام باشی…
این روز ها فقط زنده ام تا دیگران زندگی کنند
نه آغوشی برای گریه،
نه شانه ای برای تکیه؛
انتظار نداشته باش خنده ام واقعی باشد مادر !!!
می خندم تا تو آرام باشی…
این روز ها فقط زنده ام تا دیگران زندگی کنند
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
جشن نامه (اشعار و نوشته هاي سرور و شادماني جهت عروسي ) | اشعار و صنايع شعری | 3 | |
|
اشعار سعید پلیمر | اشعار و صنايع شعری | 4 | |
|
دفتر تالار اشعار و صنایع شعری | اشعار و صنايع شعری | 49 | |
|
مناظره(گفتگو با اشعار) | اشعار و صنايع شعری | 639 | |
|
اشعار دفاع مقدس | اشعار و صنايع شعری | 27 |
Similar threads
-
جشن نامه (اشعار و نوشته هاي سرور و شادماني جهت عروسي )
- شروع شده توسط arashlolos
- پاسخ ها: 3
-
-
-
-