پرورش ماهیهای آکواریومی

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
روش تشخیص جنسیت ماهی های طلایی
ماهیهای طلایی معمولاً بعد از یکسال به سن بلوغ می رسند و در آن موقع قابل تشخیص جنسیت هستند. ماهی نر معمولاً زودتر بالغ می شود. سن بلوغ در ماهی های طلایی برای ماده ها یکسال است و برای نرها معمولاً بعد از نه ماهگی بالغ خواهند شد. ماهیها ی بالغ براحتی قابل تشخیص جنسیت هستند.

ماهی نر :
1- لبه باله های آبششی جلو در ماهی های نر :
اولاً : ضخیم تر است.
دوماً : بصورت دندانه دندانه است.
سوماً: بر روی هر برآمدگی که بصورت دانه دانه و زبر است، یک نقطه سفید رنگ برآمده وجود دارد.
2- بر روی سطح آبشش یا برانشی ماهی نر همان نقاط سفید برآمده وجود دارد.
3- معمولاً گلدفیشهای ماده دارای شکم های بزرگتر و گنده ایی هستند در حالیکه نرها دارای شکل ظاهری دراز و کشیده و لاغرتر هستند.
4- درماهی نر زیر شکم قسمت خروجی لوله بیضه های نر در انتهای متصل به بدن شکل آن زوکی شبیه به نوک قلم نی سر شده است.

ماهی ماده :
1- ماهیهای ماده دارای باله های نازک و ظریفتر و لبه باله های آبششی خیلی نازک و ظریف است و هیچگونه برآمدگی و نقطه سفید بر روی آن وجود ندارد.
2- روی سطح برانشی هم هیچگونه برآمدگی و نقطه سفید وجود ندارد.
3- تمام گلدفیشهای ماده دارای شکمی چاق، گنده و بزرگ هستند و از روی شکل ظاهری آنها با نگاه آول قابل تشخیص هستند.
4- در زیر شکم قسمت خروجی لوله تخمدان در انتهایی که متصل به بدن می شود شکل آن گرد و شبیه به تخم که از آن خارج می شود است
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
تنظیم PH در آکواریم های آب شیرین


قبل از هر جیز می خواهم از این که به دلیل گرفتاریهای شخصی مدتی نتوانستم مطلب بنویسم عذرخواهی کنم. وقتی مشکلات درسی و زندگی و کاری و ... دست به دست هم میدهند راهی جز تسلیم برای انسان باقی نمی ماند. به هر حال امیدوارم در آینده بیشتر با هم در ارتباط باشیم.
متنی را که ملاحظه می کنید ترجمه ای است از یک مقاله که توسط Mark Lehr نوشته شده است :


یکی از مشکلات عمومی و اصلی آکواریم داران نگهداری و حفظ PH در یک میزان ثابت است. خیلی از افراد متوجه اهمیت نقش PH و فاکتورهایی که بر روی آن تأثیر می گذارند، نیستند.
زمانیکه PH را در نظر می گیریم، بیشتر از اینکه هدف خود را، حفظ کردن یک PH ثابت فرض کنیم، باید سعی کنیم هدف ما متعادل نگاه داشتن آن باشد. اگر چه ممکن است PH=7 بهترین و مطلوبترین PH برای ماهیان باشد ولی در هر مقداری بین 6/6 و 8/7 ماهی ها می توانند به زندگی عادی خود ادامه بدهند. ما به عنوان آکواریم دار باید از اتفاقاتی که موجب تغییرات ناگهانی PH می شود، جلوگیری نماییم.

خاصیت تغییر پذیری PH آب می تواند بوسیله ظرفیت بافرینگ شناخته شود. شما می توانید ظرفیت سیستم بافرینگ خود را با اندازه گیری میزان سختی آب بدست آورید. میزان سختی بین 4-6 یا کمی بالاتر معمولا برای نگه داشتن سیستم بافری و به تبع آن نگهداری یک PH ثابت کافی می باشد. وقتی که سختی آب آکواریم شما زیر 4 باشد، به این معنی است که سیستم بافرینگ کافی نیست و احتمال سقوط PH وجود دارد. وقتی که میزان PH بالاست سختی آب را بین 6 تا 12 فرض می کنیم. اکثر آکواریم داران میزان کربنات را برای تنظیم درجه سختی انتخاب می کنند که میزان کربنات کلسیم در آب می باشد. این تست همچنین برای نگهداری و تنظیم یک سیستم بافری مناسب، مؤثر است که برای آن اندازه گیری یکی از مقادیر سختی کل و یا سختی کربنات لازم است، ولی اینکه هر دو را مستقلاً اندازه گیری کنیم نیاز نیست. خوشبختانه آکواریم شما معمولاً دارای منبعی طبیعی از کانی های نامحلولی است که یک سیستم بافری تشکیل می دهند و PH را در حد مطلوب حفظ می کنند. تمام این کانی های نامحلول روی هم سختی تام آب آکواریم شما را می سازند. شما نیاز دارید که تست سختی تام را انجام دهید. دانستن این که PH آب آکواریم شما در حد مناسب است نمی تواند گویای موفقیت کامل باشد. تنها با انجام تست سختی تام است که می توانید پیش بینی کنید PH بعد از آنکه تنظیم شد در همان حد باقی خواهد ماند یا خیر. این مسئله ناشی از چرخه های بیولوژیکی طبیعی است که در آکواریم شما روی می دهند. مانند تنفس ماهی ها و ضایعات و کثیفی های معلق و ته نشین شده که نتیجه آن خنثی شدن یون بیکربنات ساخته شده بوسیله سیستم بافرینگ است. آکواریم داران بوسیله تعویض های مکرر و منظم آب آکواریم و نگهداری های روتین، مثلاً تعویض ----- و تمیز کردن تصفیه زیر شنی، این نقصان را جبران می کنند و بدینوسیله به سختی آب می افزایند.
در اینجا بطور خلاصه توضیح می دهیم که چرا هر یک از این نگهداری های روتین آکواریم، برای پایدار نگهداشتن PH لازم هستند. باید بدانید هر کجا که در آکواریم شما ذرات زائد انباشته می شوند، تولید تجمعی از فرآورده های فسفاتی می کنند. تجمع مواد زائد بر روی بستر ماسه ای و لایه ----- شما میزان فسفات را در آکواریم افزایش می دهد. یونهای فسفات آزاد می توانند با مواد بافری کلسیمی پیوند تشکیل داده و موجبات ته نشین شدن کلسیم را در آکواریم فراهم کنند. به این شکل توانایی تنظیم و تعادل PH کاهش می یابد. به همین دلیل است که تمیز نگهداشتن لایه *****، بستر، فضای زیر ماسه ها و تعویض های مکرر قسمتی از آب، بسیار با اهمیت می باشد. بعلاوه آب شیر محتوی یونهای بافری می باشد و شما می توانید با تعویض مکرر بخشی از آب به جایگزینی این یونهای بافری از دست رفته کمک کنید. این مسئله در مورد تمام آکواریم ها اهمیت دارد چرا که تنفس ماهی ها و ذرات زائد انباشته شده به تنهایی می توانند سبب کاهش توانایی سیستم بافری در تنظیم PH شوند.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
حال سؤالی که مطرح می شود این است که اگر ماهیی که قصد نگهداری از آن را داریم نیاز به یک PH مخصوصی داشت چه کاری باید انجام دهیم. اگر PH آبی که ماهی شما آن را ترجیح می دهد نزدیک به PH طبیعی آب موجود در آکورایم شما است، توصیه می شود که تغییری در آن اعمال نکنید. در غیر اینصورت، یعنی اگر PH طبیعی آب آکواریم شما از PH مورد نیاز ماهیی که قصد نگهداری از آن را دارید زیاد فاصله دارد، کارهایی هست که باید انجام دهید.
اجازه بدهید با روش افزایش سطح PH شروع کنیم. امروزه تعداد زیادی افزایش دهنده PH در فروشگاه ها وجود دارد. محصولات مایع را وقتی به تنهایی استفاده کردم، در حد 50/50 با موفقیت همراه بود. همچنین نیاز به محصولی دارید که بتوانید با آن توان سیستم بافری آکواریم خود را بالا ببرید. برای نگهداری PH در یک مقیاس بالا، به شما استفاده از یک بستر بافری مثل مرجان های خرد شده را پیشنهاد می کنم. شما می توانید این مرجانهای خرد شده را به آکواریم کنونی خود اضافه نمایید. من خودم مرجانهای خرد شده را داخل یک کیسه توری قرار داده و آنرا زیر بستر آکواریم جای داده ام. برای اینکه PH آکواریم خود را در حدود 6/7 حفظ کنید، به ازای هر 40 لیتر آب نیاز به 1 کیلوگرم مرجان خرد شده دارید. برخی از آکواریم داران، این کیسه محتوی مرجان های خرد شده را مانند یک لایه در سیستم *****ینگ خود قرار می دهند. این متد به شما اجازه استفاده از مرجان های خرد شده درشت تر را نمی دهد. اما اگر شما در حد کمی نیازمند تعدیل و سازگاری در سیستم بافری خود هستید این روش می تواند مؤثر باشد. اگر ترجیح می دهید که از مرجانهای خرد شده استفاده نکنید، پودرهای زیاد دیگری در بازار وجود دارد که عمل افزایش سختی آب یا خاصیت قلیایت آنرا انجام می دهند. شما به راحتی توانید این پودرها را طبق دستورالعمل آن به آکواریم خود بیافزایید. البته این متدها گرایش به ایجاد تغییرات شدید در سختی آب دارند که اگر در تنظیم سختی و PH ورزیده و با تجربه نباشید، ممکن است خطرناک باشند. بی خطرترین متد همان استفاده از مرجان های خرد شده می باشد.پس از اینکه توانایی بافرینگ آکواریم خود را تقویت نمودید، می توانید PH آب را در درجه دلخواه تنظیم کرده و به آکواریم بیافزایید. محصولات زیادی در فروشگاه ها موجود است که اینکار را انجام می دهند. اغلب اوقات آبی که برای آکواریم استفاده می کنید به طور طبیعی دارای PH بالایی است و شما فقط نیازدارید که با اضافه کردن مرجانهای خرد شده به تقویت سیستم بافری خود کمک نمایید تا بتوانید PH را در همین سطح بالا حفظ و نگهداری کنید.

اما پایین آوردن PH کاری سخت تر است. اگر فکر می کنید که می توانید براحتی با اضافه کردن مواد کاهش دهنده PH سطح آنرا پایین بیاورید کاملاً در اشتباه هستید، چرا که سیستم بافری شما بسادگی و بسرعت میزان آنرا به همان مقدار طبیعی خود افزایش خواهد داد. در واقع شما باید یونهای بافری را از آب آکواریم خود جدا کنید، به این شکل می توانید PH آب را نیز پایین بیاورید. بهترین راه برای انجام این کار اینست که یک دستگاه پالاینده آب ( دستگاهی که آب را سبک می کند ) تهیه کنید. این دستگاه آب شیر را بوسیله یونهای رزین که در خود دارد ----- می کند. آبی که حاصل می شود عاری از نمک و کانی های دیگر است و در واقع آبی است سبک و با سختی صفر.

( در مورد این دستگاه قبلاً و در مطالب گذشته وبلاگ صحبت شده است که دراینجا نحوه کار آن و چگونگی ساخت نوع دست ساز آن را مروری میکنیم:
درکارگاه های پرورش ماهی معمولاً از این دستگاه برای کاهش سختی آب و در واقع بدست آوردن آبی با سختی صفر ( آب سبک ) استفاده می کنند. این وسیله که داخل آن ماده شیمیایی بنام رزین یا صمغ شیمیایی است املاح اضافی آب را بخود گرفته و آب سبک و صفر درست می کند. قیمت این دستگاه گران است ولی چون مکانیسم ساده ای دارد می توان نمونه دست ساز آن را ساخت. شمایی از مکانیسم عمل این دستگاه را در شکل زیر می بینید. )




استفاده از این دستگاه بهترین روش برای پالایش آب و در نهایت بدست آوردن آبی است که مخصوص استفاده در آکواریم می باشد. همانطور که گفته شد بدون داشتن یک آب پالایش شده نیز می توانید PH آب را با مواد مخصوص اینکار کاهش دهید، ولی این تنظیم فقط یک یا نهایتاً دو روز پایدار خواهد ماند و بزودی دوباره به میزان اولیه خود بازخواهد گشت. ضمن اینکه این پایین آمدن و بالا رفتن مجدد PH، خطرناک تر و بدتر ازPH نامناسبی است که شما از ابتدا داشتید.
این را هم باید اضافه کنم که برخی از آکواریم داران برای بدست آوردن آبی با سختی کم، از زغال سنگ استفاده می کنند. با قرار دادن زغال سنگ در ----- تصفیه کننده آب و یا قرار دادن یک لایه از آن در زیر بستر آکوراریم می توانید سختی آب خود را کاهش دهید. این تکنیک نیز می تواند بخوبی مؤثر باشد ولی دارای پیچیدگی بیشتری است و کمتر قابل پیش بینی می باشد و احتمالاً بهتر است که آکواریم داران کم تجربه از آن دوری نمایند.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
بیماری های ماهی آکواریومی

1- ماهی جدید شما بدون هیچ گونه نشانه ی بیماری مرده است:"علایم تانک جدید" :
افزودن ماهی به تانک گرم جدید می تواند ماهی را شکه کند و در بعضی مواقع مهلک باشد
2-از دست دادن اشتها:یک مشکل محیطی، ماهی که به تازگی اضافه شده است خوردن اغلب غذا ها به جز غذاهای زنده را رد می کند:
شاید به خاطر شرایط بد آب و وجود اوره ی زیاد باشد.مقداری از آب آکواریوم را تعویض نمایید.همچنین ممکن است به خاطر استرس بوده باشد.با ماهی های خود مهربان ترباشید
3-.کرک های پنبه ای شکل بر روی: بدن قارچ ها, (قارچ دهان):
در صورت مشاهده ی این بیماری می توانید از دارو های قارچ کش چون "مالاشیت گرین" و حمام نمک استفاده کنید.(1 قاشق چایخوری برای هر 4 لیتر آب)
لکه های سفید کوچک بر روی بدن سر و باله ها:سفیدک (ایک):
بیماری ای بسبار مطرح (خصوصا در آکواریوم های جدید) روش های مختلفی برای جلوگیری از انتشار آن وجود دارد که بهترین آن استفاده از نمک است(1 قاشق چایخوری به ازای هر 4 لیتر آب)
4-فرسایش در غشای نرمعشای باله ها):دم خوره، فاسد شدن باله ها:
قبل از بروز عفونت ثانوی درمان را شروع کنید.عفونت ثانوی بعد از چند روز قسمت اعظم باله ها را از بین می برد.برای درمان می توانید از آنتی بیوتیک ها به همراه حمام نمک استفاده کنید.
5- ظاهر شدن پرده ای نسبتا سفید بر روی چشم ماهی:کیفیت بد آب ، وجود کلرین در آب
کیفیت بد آب:
تعویض منظم آب از جمله احتیاجات ماهی ها هستند.
وجود کلر:

از داروی ضد کلر قبل از قرار دادن ماهی در تانک استفاده کنید.و یا مدت 24 ساعت بعد از پر کردن تانک ماهی ها را بدان منتقل کنید
6- ماهی ها در کف آکواریوم نفس نفس می زنند.در اطراف آبشش ها رگه های قرمزی به چشم می خورد.:به احتمال زیاد به خاطر کمبود اکسیژن و یا نوعی بیماری آبششی:
اگر ماهیان زیادی دارید پمپ هوا کارساز خواهد بود.به اندازه ی کافی اکسیژن در اختیار ماهی ها قرار دهید.در مورد بیماری آبششی اطلاعاتی در دسترس نمی باشد.
7-کرم هایی از آبشش ماهی آویزان شده اند و ماهی دائم نفس نفس می زند.:کرم آبشش Dactylogyrus:

یکی دیگر از انگل ها می باشد

.از دارو های ضد انگل طبق دستور استفاده کنید.
8- قرمز شدن پوست،یا پدیدار شدن نقاط قرمز بر روی باله ها:ویروس،زخم،عفونت باکتریالی:

ویروس ها تنها توسط میکروسکوپ قابل مشاهده هستند و بیناری ای علاج ناپذیر اس و لی می توانید در مراحل اولیه از آنتی باکتری ها و یا حمام نمک طولانی مدت استفاده کنید.( گرم برای هر لیتر برای مدت چند روز)

9- باله ها سیخ ایستاده اند و ماهی پف کرده است:استسقا(آب آوردن شکم):

به نظر می رسد که مربوط به عفونت های باکتریایی باشد.ولی هیچ درمانی در مورد آن وجود ندارد.

10- کرم های کوچکی چون انگل ها ار ماهی ها آویزان هستند و ماهی مدام خود را به سنک های داخل آکواریوم می مالد.:کرمهای لنگری(Lernea):

ممکن است تعداد زیادی از انگل ها(ی سخت پوست) در اطراف ماهی ها و در تانک شما موجود باشد.می توانید از داروی ضد انگل و یا نمک استفاده کنید.

11-رنگ قسمتی از پوست بدن ماهی کدر تر شده است.:تولید بیش از حد بلغم:

این بیماری توسط فقدان برخی مواد معدنی ظاهر می گردد


سعی کنید از ریز مغذی ها و ویتامین های گروهB استفاده کنید.

مسلما آکواریوم داران می خواهند ماهی های خود را حفظ کنند و به همین منظور اقدام به خرید برخی دارو ها می کنند و در بعضی مواقع این دارو ها موثر واقع می شود.ولی یک هشدار قبل از مصرف این دارو ها باید مورد توجه قرار گیرد:بعضی از دارو ها می توانند در مدت طولانی زیان آور باشند. درمان توسط "مالاشیت گرین" و "متیلن بلو" می تواند موثر باشد ولی متاسفانه همین داروها برخی از باکتری های مفید را نیز از بین می برند. برخی از دارو ها در طول مدت درمان موجب می شوند کربن و زئولیت از بین بروند. و این امر عامل موثری است که با از دست دادن این باکتری ها(مواد) نیم چرخه ی کربن/ زئولیت ناقص بماند.
حمام نمک
یکی از راه های موثر در درمان بیماری ماهی ها حمام نمک است که کزیت آن از بین نبردن باکتری های کفید می باشد. حمام نمک یکی از بهترین دارو های ضد عفونی کننده و ضد قارچ است.اگر می خواهید برای درمان از غلظت زیاد نمک استفاده کنید بهتر است به تدریج مقدار نمک مورد نظر را اضافه کنید تا به ماهی ها هم فشار وارد نشود و دچار اختلال نگردند.در بعضی از مواقع استفاده از حمام نمک برای مدت کوتاه می تواند بسیار مفید و موثر باشد.برای این منظور از مفدار بیشتری نمک استفاده می کنیم.(10 گرم بر لیتر برای مدت 30 دقیقه)
 
آخرین ویرایش:

nak357

عضو جدید
تشكر

تشكر

ازشما تشكر ميكنم به خاطر اطلاعات مهم ومفيدي كه ارائه داديد دستتان درد نكنه خدا خيرتان بدهد :gol:
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
تغذیه ماهی های آکواریومی

تغذیه ماهی های آکواریومی

الف : چند نوع غذا باید به ماهی ها داده شود ؟
ب : روزی چند بار باید به ماهی ها غذا داد ؟
ج : در هر وعده باید چقدر غذا به ماهی ها داده شود ؟
د : آیا تغذیه ماهی ها در فصول مختلف فرق می کند ؟
ه : در صورت رفتن به مسافرت یا دور بودن از منزل برای تغذیه ماهی ها چه باید کرد .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
الف : چند نوع غذا باید به ماهی ها داده شود؟



ماهی ها از نظر تغذیه با یکدیگر متفاوت بوده و هر گروه از آنها مواد غذایی خاصی تغذیه می نمایند .ماهی ها یک گونه نیز در سنین مختلف ممکن است عادات غذایی متفاوتی داشته باشند .به طور کلی ماهی ها ممکن است گوشتخوار ، گیاهخوار و یا همه چیز خوار باشند .ماهی های گوشتخوار در مقایسه با ماهی ها گیاهخوار خود بدو دسته تقسیم می شوند ، اول ماهی هایی که از جانوران کوچک بی مهره تغذیه می نمایند.دوم ماهی ها ماهیخوار که غذای اصلی آنها را سایر ماهی ها تشکیل می دهند .در هر صورت معمولا حتی ماهی هایی که عادات غذایی خاصی دارند ، در سنین مختلف گاهی ممکن است بطور اتفاقی و یا انتخابی اقدام به خوردن انواع دیگر غذاها بنمایند .
نکته مهم این است که اکثرا در شرایط آکوآریومی می توان تا حدودی عادات غذایی بیشتر ماهی ها را تغییر داده و یا کنترل نمود .برای مثال سیکلیدها با اینکه عموما گوشتخوار هستند ، با وجود این بخوبی می توان آنها را با غذاهای آماده تغذیه نمود .اصولا ماهی ها حتی در شرایط طبیعی وقتی که غذای اصلی آنها پیدا نشود ، می توانند از انواع دیگر غذاها بطور موقت استفاده نمایند .بدون شک در صورتیکه غذا با سیستم گوارشی آنها مغایر و زمان تغذیه آنها از این غذا طولانی باشد ، رشد و نمو آنها کامل نخواهد بود و این بخصوص در مورد ماهی ها آکوآریومی صدق می کند ، زیرا ماهی ها به اجبار آنچه را به آنها داده می شود، می خورند .
در نگهداری و پرورش ماهی ها باید تا حد امکان سعی شود که بآنها غذایی داده شود که مشابه یا مترادف غذای آنها در محیط طبیعی باشد .از آنجاکه آپارتمان نشینی و زندگی ماشینی امروزی تولید یا جمع آوری غذاهای زنده و مخصوص ماهی ها را مشکل و یا غیر ممکن ساخته است ، کارخانه های تهیه مواد غذایی ماهی های تزیینی اقدام به ساختن انواع غذاهای آماده نموده در برخی موارد غذای خاصی برای هرگونه ماهی یا گونه های مشابه درست کرده اند .شکی نیست که این غذاها هرچند هم که کامل باشند جای غذاهای طبیعی را نمی گیرند ، با وجود این ، خوب یا بد امروزه شاید بیش از 90 درصد غذای ماهی ها زینتی از این منبع تامین می گردد .غذاهای آماده معمولا منشا جانوری و گیاهی داشته و اکثرا انواع ویتامی نها و املاح لازم نیز بآنها اضافه می شود .جانوران مختلف نه تنها از غذاها برای تولید انرژی و ماده سازی استفاده می نمایند ، بلکه مانند انسان از خوردن آنها هم لذت می برند .بنابراین حتی اگر برای تغییر ذائقه و دادن لذت بیشتر به ماهی هم شده باید سعی شود که بطور مرتب از دادن غذای آماده و آن هم منحصرا یک نوع از آنها خودداری شود .
بطور کلی می توان انواع غذاهای ماهی ها را به دو دسته غذاهای آماده و غذاهای طبیعی تقسیم نمود .همانطور که ذکر شد غذاهای آماده را معمولا با توجه به نیاز غذایی گونه های مختلف می سازند .بنابراین در مصرف آنها برای انواع مختلف ماهی باید دقت بعمل آید.از آنجا که این غذاها بهیچ وجه نمی توانند جای غذای طبیعی را بگیرند ، لذا حداقل باید سعی شود که هر چند وعده یکبار به ماهی ها غذای مناسب دیگری داده شود .همچنین بهتر است همواره حداقل دو نوع غذای آماده یکی بصورت ترکیبی و دیگری انواعی مانند کرم توبی فکس خریداری شود یک در میان برای تغذیه ماهی ها مصرف گردند .نوع دیگر غذای ماهی ها ، غذاهای طبیعی هستند که خود به غذاهای زنده و غذاهای گوشتی تازه ، منجمد و یا پودر شده که از منبع جانوری به طور مستقیم تهیه گردیده اند، تقسیم می گردد .در اینجا به ذکر برخی از مهمترین انواع این غذاها می پردازیم :
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
غذاهای زنده ؛ شناسایی ، تولید و مصرف آنها

در پرورش تجاری ماهی و طیور اکثرا ملاحظه می شود که در اثر تغذیه مصنوعی نه تنها مقاومت آنها در برابر بیماری کم شده و قدرت تولید مثل آنها کاهش می یابد ، بلکه رنگ و شکل ظاهری و مزه گوشت آنها نیز در مقایسه با انواعی که در طبیعت و با تغذیه طبیعی تولید می شوند ، کاملا متفاوت می باشد .
غذاهای مصنوعی هرچند هم کامل باشند ، با وجود این از نظر برخی املاح و مواد معدنی و نیز ترکیبات ویتامی نها بدون شک دارای کمبودهایی می باشند .دلیل اصلی آن اینست که هرگز نمی توان با غذای مصنوعی گوشت سفید یا قرمزی تولید نمود که از نظر مرغوبیت و مزه مشابه انواع طبیعی باشد .تغذیه مصنوعی ممکن است رشد و نمو دام یا ماهی مورد پرورش را در حد مورد نظر تامین نماید ، اما با وجود این اثر صد در صد طبیعی بر روی کار غدد داخلی و در نتیجه تولید مثل آنها دارد .
ماهی ها آکوآریومی در دو مرحله از زندگی خود احتیاج مبرم به غذای طبیعی دارند تا بتوانند از نظر تولید بافت و نیز فعالیتهای تولید مثل رشد و نمو کامل داشته باشند .اولین مرحله دوره رشد و نمو نوزاد پس از جذب کیسه زرده با مرحله ای است که بصورت بچه ماهی نسبتا کامل در می آید .دومی ن مرحله همزمان با شروع تولید عناصر تناسلی شامل تخم و اسپرم تا پایان دوره تخمریزی یا زنده زایی است .ماهی هایی که در این دو مرحله از زندگی غذای زنده و طبیعی دریافت نمایند ، رشد و نمو و تولید مثل آنها تا حدودی قابل مقایسه با ماهی ها در شرایط طبیعی می باشد .
برخی از ماهی ها در شرایط آکوآریومی اگر غذای مناسب و طبیعی کافی دریافت ننمایند ، هرگز قادر به تولید مثل نخواهند بود ولی برخی دیگر تا حدودی تولید مثل می نمایند اما قدرت باروری آنها و سلامت و مقاومت نوزادانشان قابل مقایسه با ماهی ها در شرایط طبیعی و یا ماهی هایی که قسمتی از جیره غذایی خود را بصورت غذای زنده و بخصوص همزمان با دوران باروری دریافت می نمایند، نمی باشد .
اگرچه تهیه ، تولید و تامین برخی از مواد غذایی زنده تا حدودی آسان است ، با وجود این اکثر آکوآریوم دارها و حتی آکوآریوم فروشیها و تولید کنندگان ماهی ها تزیینی چندان توجهی به آن مبذول نمی دارند .دلیل اصلی آن عدم آگاهی از انواع غذاهای زنده و شناخت آنها و نیز عدم تولید برخی از انواع آنها توسط بخشهای تولید کننده و عرضه آنها به علاقمندان می باشد .
معمولا غذای زنده به انواع غذاهایی گفته می شود که بصورت زنده به ماهی ها داده می شوند .اگرچه عده ای غذاهای گوشتی منجمد را نیز جزو غذاهای زنده به حساب می آورند با وجود این از آنجا که بین یک ماده غذایی زنده و نوع منجمد آن ، مخصوصاً با توجه به نحوه انجماد و مدت زمان نگهداری آن بصورت یخ زده تفاوت چشمگیری وجود دارد ، لذا بهتر است این غذاها را به دو دسته غذاهای زنده و غذاهای طبیعی تقسیم نماییم .بدون شک غذای زنده نیز خود غذای طبیعی است ولی از نظر فقدان واژه های خاص می توان این نامگذاری را قبول کرد .غذای طبیعی مورد نظر نیز ممکن است به صورت مختلف مانند تازه ، منجمد ، آرد و غیره وجود داشته باشد .
ساده ترین غذای طبیعی که می توان به ماهی ها داد گوشت تازه قرمز یا سفید فاقد چربی است که باید به اندازه های بسیار ، ریز و قابل بلع توسط ماهی ها به آنها داده شود .بدون شک ارزش غذایی گوشت خالص ، کمتر از ارزش غذایی کرم خاکی تکه تکه شده و یا سایر غذاهای زنده می باشد .علاوه بر گوشت قرمز و گوشت ماهی ، گوشت می گو و عضله صدفها ( در صورت در دسترس بودن ) قابل استفاده می باشند .مصرف گوشت تازه بمراتب بهتر از گوشت منجمد است .غذاهای زنده که می توانند مورد مصرف ماهی ها قرار گیرند دارای انواع زیادی هستند که برخی از آنها در شرایط خاص قابل تکثیر و پرورش بوده و برخی دیگر باید در موارد نیاز از محیط طبیعی خود جمع آوری شوند.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
برخی از انواع غذاهای زنده بشرح زیر می باشند :
1- دافنی یا خاکشی ( خاکشیر )


شاید افراد کم سن و سال بخوبی دافنی یا خاکشی را نشناسند ولی آنهایی که از آب انبارهای قدیمی آب برداشته اند یا در منزلشان حوض وجود داشته است این حیوان را بخوبی می شناسند .دافنی ها جزو سخت پوستان ریز هستند که در بیشتر آبگیرهای آب شیرین یافت می شوند ، و چون شکل آنها تا حدودی شبیه دانه های خاکشیر است به آن خاکشی یا خاکشیر هم می گویند .در فرهنگ غربی به این حیوان بزبان عامی انه کک آبی می گویند زیرا تا حدودی شبیه به کک معمولی است.
دافنی ها جز بهترین مواد غذایی زنده می باشند که در همه جا یافت می شوند .البته نباید انتظار داشت که در هر برکه یا آبگیر بتوان آنها را پیدا کرد .معمولا در طبیعت بیشتر می توان توده های ابر مانند آنها را در برکه هایی که کنار محل ریزش آشغالهای شهری درست مبشود ، و نیز در آبگیرهایی که آب آنها چندان تمیز نیست، مشاهده نمود .
رنگ دافنی ها قرمز ، سبز یا خاکستری است ولی نوع قرمز آن مرغوبتر است .گاهی توده آنها بقدری بزرگ و متراکم است که از فاصله دور قابل تشخیص می باشد .عمق توده ممکن است از 5 تا 50 سانتیمتر تفاوت نماید .توده دافنی در اثر حرکاتی که دارد از دور بصورت ابر متحرک دیده می شود .از آنجا که دافنی های بزرگ نمی توانند مورد استفاده بچه ماهی ها قرار گیرند ، لذا برای تغذیه آنها باید با الک دافنی های ریز را جدا کرد .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
جمع آوری دافنی از محیط طبیعی

پس از شناختن دافنیها و محلهای زیست آنها ، می توان با تورهای دستی خاصی که دارای چشمه های بسیار ریز است به صید اقدام نمود .قطر توردستی باید حدود 25 سانتیمتر و عمق آن 35 سانتیمتر باشد .توری باید بصورت استوانه ای و گرد و بدون درز داخلی دوخته شود .توری های مخروطی زیاد مناسب نیستند چون باعث مرگ و می ر بیشتر دافنیها می شوند .از تنذیب ( تنظیف ) و یا سایر پارچه های مشابه که دارای چشمه های توری بسیار ریزند می توان برای اینکار استفاده نمود .پس از پیدا کردن دافنی ها باید با حرکت دادن تور دستی در داخل آب بصورت 8 انگلیسی آنها را صید نمود .
دافنیهای جمع شده را باید در سطل آب ریخت و به محل مورد نظر برد .اگر آب داخل سطل گرم است می توان مقداری یخ برای خنک کردن آن بکار برد .دافنیها احتیاج به مصرف اکسیژن زیاد دارند و اگر اکسیژن محلول در آب کم شود ، دافنی ها به سطح آب می آیند .صیادان حرفه ای دافنیها، معمولا صبح زود که دافنی ها در سطح آب تجمع می نمایند آنها را صید می نمایند .پس از شروع وزش باد و بالا آمدن آفتاب ، دافنی ها معمولا به عمق آب می روند ولی در مواقعی که تراکم آنها زیاد است در سطح آب می مانند .اگر سایه بانی بر روی آب درست شود ، می توان تراکم دافنی ها را در زیر آب مشاهده نمود.
در مناطق معتدل حداکثر تراکم دافنیها در ماه اردیبهشت است .پس از آن با شروع فصل گرما بتدریج تراکم آنها کم شده و مجددا در اوایل پاییز افزایش می یابد .اگر سرما زیاد نباشد ، در فصل زمستان نیز می توان تراکم کمی از آنها را درآبها مشاهده نمود .بهترین آب مناسب برای رشد و نمو زیاد آنها آبی است که پ – هاش آن خنثی و یا کمی قلیایی باشد .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
نگهداری دافنیها به طور زنده

اگر اکسیژن کافی در دسترس دافنی ها باشد ، در شرایط مساعد می توان تابستانها تا 3 روز و در بهاریا پاییز تا یک هفته آنها را در یک سطل آب به طور زنده نگهداری کرد .بنابراین اگر در بهار و پاییز هفته ای یکبار و در تابستان هفته ای دو بار در مواقع لزوم اقدام به جمع آوری آنها شود، کافی می باشد .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
مضرات دافنیها

از آنجا که پوسته آنها نرم و غیر قابل نفوذ می باشد دارای اثر می لن بوده و اگر غذای اصلی ماهی ها را تشکیل دهند ، به اندازه کافی چاق نخواهند شد .این غذا را می توان با مواد نشاسته دار مانند گندم وچاودار پخته به طور متناوب به ماهی ها داد تا عیب یاد شده تا حدودی برطرف گردد .گاهی ماهی ها که علاقه زیادی بخوردن دافنی دارند ممکن است در اثر پرخوری از آن بمیرند .همواره با دافنیها ممکن است نوزاد برخی از انگلها یا سایر جانوران آبزی بیماری زا بداخل آکوآریوم انتقال داده شود که معمولا جداسازی آنها بعلت ریزی و یا بی رنگی امکان پذیر نیست .گاهی نیز دافنیها با آرواره های خود به بدن و برانشی بچه ماهی ها چسبیده و اکثراً باعث مرگ و میر آنها می شوند .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
تکثیر و تولید دافنی

اگر چه احتمالا با ایجاد شرایط مساعد مانند پ – هاش با کمی قلیایی ، نور کافی و کمی کود گوسفندی می توان حتی در لگن های پلاستیکی رختشویی اقدام به تولید دافنی نمود ، با وجود این میزان دافنی تولید شده در چنین ظرفی فقط می تواند احتیاجات غذایی یک یا دو جفت ماهی را در طول سال تامین نمایند .
باایجاد شرایط یاد شده می توان اقدام به تولید دافنی نمود .برای این کار باید صید دافنی کم کم صورت گیرد و به تدریج کود به اندازه کافی به استخرها اضافه گردد .خاک خشک مخلوط به محلول پهن گوسفندی و کمی آرد سویا بهترین کود به حساب می آید .قبلا بهتر است این مخلوط در مجاورت نور آفتاب بخوبی خشک شود تا تخم و نوزاد جانوران مضری که احتمالا در داخل آن وجود دارد از بین بروند .پس از پر کردن استخرها از آب و افزودن کود قرار دادن مقداری دافنی مولد ، بعد از چند روز تولید مثل و افزایش آنها شروع خواهد شد .در استخرهای پرورش دافنی بهتر است در قسمتی از آن سایه بانی برای جمع شدن دافنی ها درست شود .کمی از آب استخر نیز باید هفته ای یکبار تعویض شود تا از غلیظ شدن آن جلوگیری شود .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
2- سیکلوپس ها Cyclopses

در داخل استخر دافنی ها و اکثرا مخلوط به آنها سخت پوستان کوچک دیگری بنام سیکلو پس زندگی می کنند که اندازه آنها از دافنی ها کوچکتر و قد آنها کشیده تر است .حرکت آنها با جهش های متوالی و در یک خط راست انجام می گیرد .در فصل تخم ریزی اکثر ماده ها در طرفین بدن و در مجاورت دم دارای دو کیسه بزرگ تخم می باشند .برای تغذیه بچه ماهی ها ، باید سیکلوپسهای کوچکتر را با الک جدا کرد .
غذای اصلی آنها از فیتوپلانکتنها تشکیل می شود .سیکلوپسها بر خلاف دافنی ها فاقد آرواره مخصوص برای حمله به بدن بچه ماهی ها می باشند .با وجود این گاهی می توان سیکلوپس ها را چسبیده به بدن بچه ماهی ها مشاهده نمود .اکثرا در استخرهای کوچک پرورش دافنی ، سیکلوپس ها با رقابت غذایی ،کم کم باعث از بین بردن تراکم دافنی ها شده وخود جایگزین آنها می گردند .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
3- آرتیما یا می گوی آب نیمه شور

یکی از بهترین غذاهای ماهی ها تزیینی، مخصوصاً بچه ماهی ها ، نوزاد آرتمیا است که یکی از سخت پوستان آبزی می باشد .تخم های بسیار ریزی آرتمیا که به آن برا ین شریمپ یا میگوی آبهای نیمه شور هم می گویند امروزه به صورت تجارتی تولید شده و در بسته های کوچک فروخته می شود .در ایران این آبزی به مقدار بسیار زیاد در دریاچه ارومیه ( رضاییه ) زندگی می کند و در واقع تنها حیوانی است که در این دریا زندگی می کند .در اواخربهار و در تابستان و پاییز می توان توده های تخم را به صورت شناور در قسمت شرقی و جنوب شرقی دریاچه مشاهده کرد .برای تغذیه آنها می توان مقدار کمی کاه تخمیر شده یا گیاه پوسیده را در داخل آب محتوی آنها قرار داد .انفوزوئرها و سایر مواد غذایی که از تخمیر این گیاهان تولید می شوند ، همچنین فیتوپلانکتن هایی که در اثر تابش نور در آب تولید می شوند غذای مناسبی برای نوزادهای آرتمیا می باشند .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
4- کرم خاکی

کرم خاکی را بدون شک همه می شناسند .این همان کرمی است که در باغچه ها و در داخل خاک زندگی می کند و معمولا در مواقع بارندگی که آب موجود در خاک باغچه تجمع می کنند.این زیاد می شود از ترس خفه شدن خاک را ترک کرده و در اطراف باغچه کرم را کرم باران و برخی کرم باغچه می گویند و چون بعنوان طعمه برای صید ماهی با قلاب هم بکار می رود، عده ای دیگر به آن کرم ماهیگیری می گویند .طول آنها گاهی ممکن است تا 20 سانتیمتر هم برسد .هنگام جمع آوری آنها برای تغذیه ماهی ها باید از برداشتن کرمهای داخل توده های پهن که در اطراف آنها ترشحات زرد رنگ دیده می شود، خودداری شود چون حتی ماهی ها درشت وحشی هم از خوردن آنها امتناع می نمایند .برای این منظور می توان در یک قوطی حلبی یا حلب های کوچک نباتی حدود 15 تا 20 سانتیمتر خاک مرطوب ریخته و مقداری پوره سیب زمینی ، آرد ذرت یا آرد چاودار برای تغذیه آنها به خاک اضافه کرده و کرمها را مقداری برگ مرطوب افرا برای تغذیه آنها در روی خاک قرار داد .آکوآریوم فروشی ها می توانند این کرمها را جمع آوری و به علاقمندانی که حوصله یا وقت جمع آوری آنها را ندارند، بفروشند .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
5- کرم سفید

این کرم که رنگ آن سفید شیری است و طول آن 15 می لیمتر یا بیشتر است از خویشاوندان کرم خاکی بوده و به بهترین وجه می توان آنها را در حد تجارتی تکثیر و تولید نمود .تکثیر و تولید آنها در شرایط نسبتا گرم و مرطوب تا حدودی آسان است .در حال حاضر فقط این کرم در کارگاه تکثیر و پرورش تاسماهیان شیلات ایران برای تغذیه نوزاد ماهیان خاویاری تکثیر می شود و تولید سالانه آن حدود 600 کیلوگرم یا بیشتر می باشد .برای تولید آن جعبه های مخصوص که عمق خاک آنها حدود 10 سانتیمتر است بکار می رود .
در پایان می توان توده کرم خالص را برداشت کرده و برای تغذیه ماهی ها بکار برد. کرمهای جدا شده می توانند چندین ساعت در حرارت معمولی یخچال زنده بمانند .در داخل آب آکوآریوم همه کرمها می توانند مدت چند ساعت زنده بمانند .برای تغذیه بچه ماهی ها باید کرمها را با تیغه چاقو تکه تکه کرد و در هر بار غذا دادن به ماهی ها باید به اندازه به آنها داده شود که پس از 15 دقیقه اثری از کرمها باقی نماند ، در غیر این صورت بخصوص در مواقعی که سنگریزه در کف آکوآریوم وجود دارد پوسیده شدن مازاد کرمها باعث آلوده شدن آب آکوآریوم می شود .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
6- کرم توبی فکس

در آبهای کثیف و بخصوص در فاصله 600 تا 700 متری محل ریزش فاضلابهای خانگی و شهری ( نه صنعتی ) در آب رودخانه ها یا آبگیرها ، و گاهی در کناره استخرهای پرورش دافنی می توان قسمتهای زنگ زده ای مشاهده نمود که ابتدا بنظر می رسد توده دافنی باشند .این توده ها اکثرا کرم توبی فکس می باشند .این کرم دارای رنگ صورتی خاصی می باشد .برای نگهداری آن بصورت زنده می توان مقدار صید نشده را در داخل یک سطل زیر شیر آب قرار داده و بطور دائم مقدار کمی آب به داخل آن جریان داد .کرمها در این حالت بصورت توده ای در کف سطل باقی می مانند .هر چه درجات حرارت آب کمتر باشد زمان نگهداری آنها طولانی تر خواهد بود .معمولا در طول مدت سال می توان آنها را از مناطق طبیعی زندگیشان جمع آوری نمود .از دادن کرم های مرده به ماهی ها باید جدا خودداری کرد .
امروزه در کارخانه های سازنده غذای ماهی ها تزیینی به مقدار فراوان از این کرم تولید شده و پس از خشک کردن بصورت مکعبهایی در آورده و در بسته بندیهای خاص با قیمت مناسب در اختیار علاقه مندان قرار می دهند.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
7- کرم قرمز

این کرم را که در کف استخرها و حوضچه های قدیمی و نیز در دریاچه ها و آبگیرها پیدا می شود اکثرا می شناسند .رنگ قرمز خونی و طول آن حدود 12 می لیمتر بوده و با حرکات منظم و به شکل 8 انگلیسی در آب شنا می کند .ماهی ها علاقه خاصی بخوردن آن دارند ولی گاهی دیده می شود که کرم بصورت هضم نشده توسط ماهی دفع می گردد .این کرم که به آن کرم خونی هم می گویند درگل و لای کف ، بخصوص روی چوبهای پوسیده کف آب نوعی لانه برای خود می سازد .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
8- کرمهای شیشه ای

در فصل زمستان در بسیاری از دریاچه ها و استخرها می توان با یک توری دستی مقدار زیادی کرمهای شفاف که به آنها کرم شیشه ای می گویند، صید نمود .این جانوران در واقع کرم نبوده بلکه نوزاد انواع مگسها هستند که طول آنها ممکن است تا 12 می لیمتر برسد .گاهی می توان هفته ها را در آب سرد زنده نگهداشت .ماهی ها معمولا علاقه خاصی بخوردن آنها دارند .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
9- نوزاد پشه

تخم ریزی عده زیادی از انواع پشه ها در آب و بخصوص در گودالهایی که پس از بارندگی بوجود می آید انجام می گیرد .در آبی که دارای گیاهان پوسیده و برگهای مرده زیاد است تخم ریزی آنها بیشتر است .در بیشتر مناطق کشور بخصوص آبگیرها مردابها و گودالهای آب در شمال کشور ، گاهی می توان نوزاد سیاه رنگ حشرات را که تا حدودی کرم مانند بوده و دارای سر بزرگ و دم ایکس مانند است با تراکم بسیار زیاد مشاهده نمود .میانگین طول نوزادها 6 تا 7 می لیمتر است و معمولا در سطح آب شنا می کنند ولی هنگام ترسیدن بلافاصله به عمق آب فرو می روند .تراکم آنها گاهی بحدی است که باعث تیره شدن سطح آب می گردند .می توان آنها را بمقدار زیاد در یک سطل آب حمل و نقل نمود و برای اینکار احتیاجی به سرد کردن آب نیست .بنابراین جمع آوری و مصرف آنها به عنوان غذا نه تنها مورد توجه ماهی هاست، بلکه با اینکار می توان سالانه میلیونها پشه خونخوار را نیز از بین برد .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
10- مگسها

انواع مگسها نیز لقمه مناسبی برای ماهی ها بزرگتر می باشند و اکثر ماهی ها علاقه خاصی بخوردن آنها نشان می دهند .برای جمع آوری آنها نباید از مواد شیمیایی مانند امشی و غیره استفاده کرد چون ممکن است باعث ناراحتی ماهی ها شود .از مصرف پشه های مرده و خشک شده باید خودداری کرد .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
11- میگوی آب شیرین

اشخاصی که در دریای مازندران شنا کرده اند بخوبی این حیوان را که به آن گاماروس و به زبان محلی روش می گویند، می شناسند .در سواحل دریای مازندران دو نوع از آن به حد و فور یافت می شود و معمولا هنگام خارج شدن افراد از دریا ، این جانوران که در لبه آب و بین ماسه ها زندگی می کنند روی پای آنها دیده می شوند .علاوه بر دریای خزر نمونه هایی از آن را در بیشتر آبگیرهای داخلی می توان مشاهده نمود .طول آنها ممکن است تا 10 میلیمتر یا بیشتر هم برسد .این جانوران غذای بسیار مناسبی برای ماهی ها بزرگتر به حساب می آیند .برای جمع آوری آنها می توان مقداری از ماسه ها ی محتوی آنرا برداشته و با شستشو آنها را جدا نمود .معمولا بین آنها اندازه های مختلف یافت می شود ولی حتی کوچکترین آنها برای تغذیه بچه ماهی ها بزرگ می باشد .بنابراین باید فقط برای تغذیه ماهی ها بزرگتر مصرف گردد .حمل و نقل آنها به شهرها و نقاط دور از ساحل تا حدودی مشکل ولی غیر ممکن نیست .میگوی آب شیرین از غذاهای زنده مناسبی است که می تواند توسط آکوآریوم فروشیها در اختیار آکوآریوم دارها قرار گیرد .مثل هر غذای دیگر هرگز نباید بیش از حد از آنها به ماهی ها داده شود.
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
12– انفوزوئرها یا مژه داران

بدون شک مژه داران برای افراد عادی شناخته شده نیستند و اگر چه از گروه های خاصی از جانداران بسیار ریز تشکیل می گردند ، اما با وجود این پرورش دهندگان ماهی هر نوع جانور آبزی تک یاخته ریز را جزو آنها محسوب می نمایند .این کار از نظر علمی چندان صحیح نیست و برای مثال گروه بزرگ روتیفرها که توا م با انفوزوئرها دیده می شوند جزو آنها محسوب نمی شوند .
قد انفوزوئرها بسیار ریز و به اندازه ذرات گرد و خاک می باشد .بنابراین برای جمع آوری آنها باید تورهایی که چشمه آنها بسیار ریز است به کار روند .برای اینکار از پارچه هایی مانند موسیلن و مش مش می توان استفاده نمود .تورهای مخصوص جمع آوری فیتوپلانکتن ها در صورت موجود بودن مناسب ترین وسیله برای جمع آوری آنهاست .
حداکثر تراکم آنها در فصل بهار است ولی در سایر فصول و حتی زمستان هم یافت می شوند .برخی از گونه های آنها به صورت گروهی زندگی می کنند و معمولا با رنگ زنگ زدگی در سطح آب دیده می شوند .گاهی انفوزوئرها ممکن است بطور کامل روی بدن دافنیها را بپوشانند و دافنی را به صورت گویچه ای در آورند، با شستشوی این دافنیها در داخل الک می توان بخوبی آنها را جدا نمود .
انفوزوئرها غذای بسیار مناسبی برای نوزادها پس از جذب کیسه زرده می باشند .نوزادها اکثرا در این مرحله از زندگی توانایی خوردن دافنی های بسیار ریز را هم ندارند و انفوزوئرها به بهترین وجه می توانند غذای اولیه آنها را تشکیل دهند .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
پرورش انفوزوئرها

گسترش و وفور انفوزوئرها بحدی است که اسپور ( نوعی تخم ) آنها در هوا و در هر جای کره زمین یافت می شود .اگر این اسپورها داخل آبی که دارای مواد غذایی پوسیده است بیفتند، به زودی تبدیل به انفوزوئر می گردند .با توجه به این موضوع می توان مقداری مواد غذایی پوسیده در داخل ظرف آب ریخته و آنرا در مجاورت هوا قرار داد و پس از چند روز اقدام به استحصال انفوزوئرها نمود .برای این منظور می توان یک یا دو برگ کاهو را زیر نور آفتاب یا روی رادیاتور شوفاژ خشک کرده و پس از خرد کردن آنرا روی سطح ظرف آب مورد نظر پاشید .می توان کاهو ، اسفناج و سایر برگها را بصورت خام نیز بکار برد ولی تا وقتی که این برگها بخوبی در داخل آب پوسیده و تخمیر نشوند ، رشد و نمو انفوزوئرها شروع نخواهد شد .حلزونها با خوردن گیاهان و دفع آنها بصورت نیمه هضم شده ، رشد و نمو انفوزوئرها را تسریع می نمایند .
روش دیگر تولید انفوزوئرها ریختن آب جوش روی علف خشک و نگهداری آن برای مدت چند روز می باشد .در این روش نیز می توان به مقدار زیاد از این غذای زنده برای نوزاد ماهی ها تهیه نمود .بدون شک درآکوآریومها آب و دیواره های داخلی آن چندان تمیز نیست مقداری انفوزوئر تولید می شود ولی میزان آن فقط برای تعداد کمی لارو کافی می باشد .
اگر بخواهیم تولید انفوزوئرها را در داخل آکوآریوم تکثیر ماهی که قرار است بزودی لارو در آن ظاهر شوند، افزایش دهیم ، می توان یک یا دو تکه کاهوی پوسیده در داخل آن قرار داد .با این کار نه تنها آب آکوآریوم خراب نخواهد شد ، بلکه به اندازه کافی غذای زنده ریز برای نوزادها تولید و تامین خواهد شد .بدون شک اگر کاهوی پوسیده زیادی در آکوآریوم ریخته شود ، باعث آلودگی آب آن و در نتیجه مرگ و می ر احتمالی نوزادها خواهد شد .
در آکوآریوم یا مخزن پرورش انفوزوئرها ، آب با افزایش رشد و نمو آنها رنگ کدر به خود می گیرد که برای زندگی لاروها نامساعد خواهد بود .تهویه آب باعث روشنتر شدن رنگ و از بین رفتن نسبی کدر بودن آب می شود ولی باز هم نباید لارو ماهی ها در داخل آنها قرار گیرد .برای تغذیه لاروها می توان روزی چند باریک یا دو لیوان آب محتوی انفوزوئرها را ( بسته به میزان آنها ) به داخل آکوآریوم محتوی آنها اضافه نمود .همچنین می توان در مواقع تغذیه ، مقداری از آنها را با توری مخصوص صید کرده و به لاروها داد ولی روش اول بهتر است .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
ب : روزی چند بار باید به ماهی ها غذا داد

همانطور که می دانیم ماهی ها جانوران خونسردی هستند که شدت متابولیسم و سوخت وساز بدن آنها بستگی کامل به درجه حرارت محیط آنها ،یعنی آبی که در آن زندگی می کنند دارد .هرچه درجه حرارت آب بیشتر باشد ، تنفس سریعتر بوده و هضم غذا و پس دادن مازاد آن تندتر انجام می گیرد .البته گونه های مختلف ماهی ، افزایش درجه حرارت آب را تا حد مشخصی می توانند تحمل نمایند و اگر گرمای آب از آن حد افزایش یابد برعکس تنفس و تغذیه آنها کند و مختل گردیده و ممکن است باعث مرگ و می ر آنها گردد .هرچه درجه حرارت کاهش یابد ، به همان نسبت جذب غذا توسط ماهی کاهش یافته و در حد خاصی باعث امساک آن می گردد .
به طور کلی ماهی های آکوآریومی که در حرارت 25 درجه سانتیگراد ولع خاصی نسبت به خوردن غذا دارند ، در حرارت 22 درجه دارای اشتهای نسبتا خوبی بوده ولی در حرارت 19 درجه سانتیگراد علاقه ای بخوردن غذا نشان نمی دهند .در گرمای 27 درجه سانتیگراد نیز اشتها از میزان خود در حرارت 25 درجه کمتر خواهد شد .علت اصلی کاهش اشتها ، کمتر شدن اکسیژن محلول درآب در حرارت بالاتر می باشد .
به طور کلی به ماهی ها آکوآریومی باید روزانه دو وعده غذا داده شود .عده ای روزی یکبار به این ماهی ها غذا می دهند .این کار نه تنها رشد ونمو ماهی هارا مختل می نماید بلکه لذت غذا دادن به ماهی ها و لذت غذا خوردن توسط ماهی ها را نصف می کند .اگر شرایط طوری است که فقط روزانه یک وعده می توان به ماهی ها غذا داد ، حتما باید تغذیه آنها در صبح انجام گیرد .تغذیه در صبح ، هضم غذا را بخصوص در آکوآریومهای گیاهدار و در مجاورت نور ، آسانتر می سازد .هضم غذا هنگام شب که عملا تولید اکسیژن در داخل آکوآریوم کمتر و تولید گاز کربنیک بیشتر است، مشکلتر می باشد .
اگر بدلیلی مانند قطع شدن برق و غیره درجه حرارت آب ماهی ها تزیینی برای مدتی باید بین 19 تا 20 درجه سانتیگراد باشد ، روزانه باید فقط یکبار غذا به آنها ، آن هم صبحها داده شود .
تغذیه بچه ماهی ها و نوزادها کاملا با ماهی های بزرگتر فرق می کند .به لاروها باید هر ساعت یکبار غذا داد ولی دادن غذا فقط باید هنگام روز صورت گیرد .تغذیه بچه ماهی ها ممکن است هردو ساعت یکبار انجام گیرد .اگر غذای زنده مانند دافنی ، آرتمی ا یا سیکلوپس به ماهی ها داده می شود باید روزانه 5 بار به آنها را غذا داد .مقدار غذای زنده انواع یاد شده در هر دو وعده باید به اندازه ای باشد که پس از نیم ساعت اثری از آنها باقی نماند .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
ج : در هر وعده باید چقدر غذا به ماهی ها داده شود؟

میزان غذایی که باید هر بار به ماهی ها یک آکوآریوم داد بستگی کامل به درجه حرارت ، تعداد ماهی ها ، شرایط داخل آکوآریوم و میزان سلامت ماهی ها دارد .هر آکوآریوم دار بهتر است از طریق تجربه این میزان را خود مشخص نماید .به طور کلی مقدار غذایی که باید در هر وعده به ماهی ها داد به اید باندازه ای باشد که پس از 3 تا 5 دقیقه هیچگونه اثری از آن باقی نمانده و تمام آن توسط ماهی ها خورده شود .در چنین شرایطی نه تنها ماهی ها سالم خواهند ماند ، بلکه آب نیز همواره تمیز مانده و از حیف و میل غذا جلوگیری خواهد شد .در گرمای 24 تا 27 درجه سانتیگراد اگر در شبانه روز دو بار به ماهی ها به روش فوق غذا داده شود و مقدار غذای مصرف شده در دو بار بدقت محاسبه گردد ، می توان این مقدار غذا را بجای دو بار ، در 3 یا 4 بار به ماهی ها داد .ولی هرگز نباید روزانه 3 تا 4 بار به آنها تا حد سیر شدن غذا داد .اگرچه غذا دادن به ماهی ها دارای لذت زیاد است ولی به هیچ وجه نباید به دلیل لذت بردن بیشتر ، ماهی ها را که در واقع جزیی از افراد خانواده محسوب می شوند ناراحت کرد مگر اینکه جیره غذایی روزانه در چند مرتبه به آنها داده شود .
از آنجا که غذای خشک پس از قرار گرفتن در آب مرطوب و متورم می شود ، هرگز نباید همه غذای یک وعده را یکباره به ماهی داد ، بلکه باید این مقدار کم کم و در مدت چند دقیقه به آنها داده شود .اگر کسی تعداد زیادی آکوآریوم دارد بهتر است ابتدا قسمتی از غذا یکبار به همه آکوآریومها داده شود و سپس مجددا این کار تکرار گردد .بهتر است غذای خشک قبل از دادن به ماهی ها مرطوب نشود زیرا ماهی ها بو و مزه آن را چندان دوست ندارند .
 

afsoon6282

مدیر تالار مهندسی كشاورزی
مدیر تالار
د : آیا تغذیه ماهی ها در فصول مختلف فرق می کند؟

بطور کلی اگر قسمتی از جیره غذایی ماهی ها را غذاهای زنده تشکیل می دهد ، تهیه و تامین آنها در فصل زمستان و گاهی اواخر پاییز مشکل می باشد .در چنین شرایطی یا باید نوع غذای زنده را تغییر داد و یا از غذاهای زنده ای که بصورت خشک و تجارتی تهیه می شود استفاده نمود .امروزه می توان انواع خشک شده کرم توبی فکس ، می گوی آب شیرین و حتی دافنی را خریداری نمود .اگر درجه حرارت آب با وجود بخاریهای ترمومتر دار به علت گرمتر یا سردتر بودن بیش از حد هوا در فصول مختلف تغییر کند ، باید میزان غذای داده شده در هر فصل با توجه به درجه حرارت آکوآریوم محاسبه گردد .
 

Similar threads

بالا