معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
هرگز برای عاشق شدن به دنبال باران و بهار و بابونه نباش
گاهی در انتهای خارهای یک کاکتوس به غنچه ای می رسی که ماه را برلبانت می نشاند
گاهی در انتهای خارهای یک کاکتوس به غنچه ای می رسی که ماه را برلبانت می نشاند
Melina666
عضو جدید
دنیای من پـــــــر است از دستهایی که...
"خسته نمیشوند" از نگه داشتن "نـــــقــــابــــــها"
دنیای من پـــــــر از آدمهائیست که...
"فـــقـــط "فعلهایی را "صـــرف" میکنند که برایشان "صـــــــرف "دارد...
دهانــــم پــــر از "حـــــــــرف" است و نگـــاهم پـــــر از "درد".......
"خسته نمیشوند" از نگه داشتن "نـــــقــــابــــــها"
دنیای من پـــــــر از آدمهائیست که...
"فـــقـــط "فعلهایی را "صـــرف" میکنند که برایشان "صـــــــرف "دارد...
دهانــــم پــــر از "حـــــــــرف" است و نگـــاهم پـــــر از "درد".......
خدایا وقتی ازم گرفتی و بهم بخشیدی ، فهمیدم که
معادله زندگی ، نه غصه خوردن برای نداشته هاست
و نه شاد بودن برای داشته ها . . .
معادله زندگی ، نه غصه خوردن برای نداشته هاست
و نه شاد بودن برای داشته ها . . .
نیمه ات را گم کرده ای
ماه تنگ دل !
صبور باش
نیمه ماه به سراغت می آید
و تو را کامل خواهد کرد ...
نیمه من اما ،
بر نخواهد گشت ...!
ماه تنگ دل !
صبور باش
نیمه ماه به سراغت می آید
و تو را کامل خواهد کرد ...
نیمه من اما ،
بر نخواهد گشت ...!
دو تن باشی و در واقع یک تن ،
چنان به هم آمیخته و مجذوب ،
که ندانی تویی یا دیگری ،
پی در پی حیران و پی در پی تابنده .
معنای عشق همین است .
از تو فقط خاطره ای دور دست مانده است
خاطره ای مثل ابر
خاطره ای مثل مه
مثل باد
خاطره ای که همه تکه هاش
...کم کم از هم گسست
در یادم خوب هست
روزی کز کوچه ما
در باران رد شدی
وقتی طوفان نشست
بی صدا
در پشت پنجره قلبی شکست
خاطره ای مثل ابر
خاطره ای مثل مه
مثل باد
خاطره ای که همه تکه هاش
...کم کم از هم گسست
در یادم خوب هست
روزی کز کوچه ما
در باران رد شدی
وقتی طوفان نشست
بی صدا
در پشت پنجره قلبی شکست
بسترم
صدف خالی یک تنهایی ست
و تو چون مروارید
گردن آویز کسان دگری
مي دانم روزي با تن خسته و خيس ، سوار بر قطرات درشت باران بر ناوادنهاي
چشمم فرود مي آيي در ميان انبوه مژگانم ميزبان خواهم بود و در آن لحظه چشمانم
را براي هميشه مي بندم تا ديگر دوريت را حس نکنم ...
کنـارم هستـی و امـا دلــم تنــگ میشـه هــر لحظـه
خودت می دونی عادت نیست فقـط دوسـت داشتن محضه
کنـارم هستــی و بــازم بهــونــه هـامــو مـی گیــرم
میگـم وای چقـدر سـرده میـام دستـاتــو می گیــرم
یه وقت تنها نری جایی که از تنهـایـی می میرم
از اینجــا تا دم در هــم بـری دلشـوره مـی گیــرم
فقط تـو فکـر ایـن عشقـم تـو فکـر بـودن با هــم
محالـه پیـش مــن باشی بـرم سرگــرم کاری شم
میـدونــم کـه یـه وقتـایـی دلـت میگیــره از کـارم
روزایی که حواسم نیست بگم خیلی دوست دارم
تـو هــم مثـل منـی انگـار از ایــن دلتنگیـا داری
تو هم از بس منو میخوای یه جـورایی خودآزاری
یــه جـورایـــی خــود آزاری
خودت می دونی عادت نیست فقـط دوسـت داشتن محضه
کنـارم هستــی و بــازم بهــونــه هـامــو مـی گیــرم
میگـم وای چقـدر سـرده میـام دستـاتــو می گیــرم
یه وقت تنها نری جایی که از تنهـایـی می میرم
از اینجــا تا دم در هــم بـری دلشـوره مـی گیــرم
فقط تـو فکـر ایـن عشقـم تـو فکـر بـودن با هــم
محالـه پیـش مــن باشی بـرم سرگــرم کاری شم
میـدونــم کـه یـه وقتـایـی دلـت میگیــره از کـارم
روزایی که حواسم نیست بگم خیلی دوست دارم
تـو هــم مثـل منـی انگـار از ایــن دلتنگیـا داری
تو هم از بس منو میخوای یه جـورایی خودآزاری
یــه جـورایـــی خــود آزاری
حکایت بارانی بی امان است
این گونه که من
دوستت می دارم.
شوریده وار وپریشان باریدن
برخزه ها وخیزاب ها
به بی راهه وراه ها تاختن
بی تاب...بی قرار
دریایی جستن
وبه سنگچین باغ بسته دری سرنهادن
وتورا به یاد آوردن
چون خونی در دل
که همواره فراموش می شود.
حکایت بارانی بی قرار است
این گونه که من
دوستت می دارم...
این گونه که من
دوستت می دارم.
شوریده وار وپریشان باریدن
برخزه ها وخیزاب ها
به بی راهه وراه ها تاختن
بی تاب...بی قرار
دریایی جستن
وبه سنگچین باغ بسته دری سرنهادن
وتورا به یاد آوردن
چون خونی در دل
که همواره فراموش می شود.
حکایت بارانی بی قرار است
این گونه که من
دوستت می دارم...
کی رفته ای ز دل ، که تمنا کنم تو را ؟
کی بوده ای نهفته ، که پیدا کنم تو را ؟
غیبت نکرده ای ، که شوم طالب حضور
پنهان نبوده ای ، که هویدا کنم تو را
با صد هزار جلوه ، برون آمده ای که من
با صد هزار دیده ، تماشا کنم تو را
بالای خود در آینه ی چشم من ببین
تا با خبر ز عالم بالا کنم تو را
رسوای عالمی شدم از شور عاشقی
ترسم خدا نخواسته ، رسوا کنم تو را
کی بوده ای نهفته ، که پیدا کنم تو را ؟
غیبت نکرده ای ، که شوم طالب حضور
پنهان نبوده ای ، که هویدا کنم تو را
با صد هزار جلوه ، برون آمده ای که من
با صد هزار دیده ، تماشا کنم تو را
بالای خود در آینه ی چشم من ببین
تا با خبر ز عالم بالا کنم تو را
رسوای عالمی شدم از شور عاشقی
ترسم خدا نخواسته ، رسوا کنم تو را
می ترسم عاشقانه ای بنویسم و عشق تمام شود.
پس چرخی مهربان می زنم.
به سعادت نسبی خودم می خندم.
دنیا را به کاغذ می بخشم و تو را به نفسهایم!
پس چرخی مهربان می زنم.
به سعادت نسبی خودم می خندم.
دنیا را به کاغذ می بخشم و تو را به نفسهایم!
عشق تو را من اختراع کردم .
تا در زیر باران بدون چتر نباشم.
پیام های دروغین از عشق تو برای خودم فرستادم!
عشق تو را اختراع کردم ،
چونان کسی که در تاریکی،تنها ،می خواند
تا نترسد.
تا در زیر باران بدون چتر نباشم.
پیام های دروغین از عشق تو برای خودم فرستادم!
عشق تو را اختراع کردم ،
چونان کسی که در تاریکی،تنها ،می خواند
تا نترسد.
دوباره سیب بچین حوا...
من خسته ام.
بگذار از اینجا هم بیرونمان کنند...
من خسته ام.
بگذار از اینجا هم بیرونمان کنند...
رفتنم آمده است ...
بادها می آیند
برگ ها می رقصند
باران می بارد
دل من بی تاب است
رفتنم آمده است ...
جاده منتظر است
بیکران چشم به راه
بوی دریا چه خوش است
رفتنم آمده است ...
بادها می آیند
برگ ها می رقصند
باران می بارد
دل من بی تاب است
رفتنم آمده است ...
جاده منتظر است
بیکران چشم به راه
بوی دریا چه خوش است
رفتنم آمده است ...
یاد نگاهت که می افتم
چهره ات که در چشمم تجسم پیدا می کند
اشک می ریزم ....
اشکم که می لغزد و پایین می آید
می بوسمت ....
چهره ات که در چشمم تجسم پیدا می کند
اشک می ریزم ....
اشکم که می لغزد و پایین می آید
می بوسمت ....
باغچه با زمزمه ی زنجره
خواب زمستانی خود را شکست
وه چه بهاران خوشی داد دست!
خواب زمستانی خود را شکست
وه چه بهاران خوشی داد دست!
تو نيستي
اين باران بيهوده مي‌بارد
ما خيس نخواهيم شد ...
حسرت يك خيس شدن حسابي
زير باران ،
براي هميشه ماند ...
اين باران بيهوده مي‌بارد
ما خيس نخواهيم شد ...
حسرت يك خيس شدن حسابي
زير باران ،
براي هميشه ماند ...
[h=2][/h]
اندیشه ات را با که میپرورانی ؟
خوش به حالش …
اما مرا همین بس که
“دوستت دارم”
خوش به حالش …
اما مرا همین بس که
“دوستت دارم”
کجا نوشته اند؟
عشق
این چنین میان مرز سایه هاست؟
این چنین پر از هجوم فاصله
!
در تقابل میان آب و تشنگی ٬
تقابل میان درد و زندگی
کجا نوشته اند؟ ...
عشق
این چنین میان مرز سایه هاست؟
این چنین پر از هجوم فاصله
!
در تقابل میان آب و تشنگی ٬
تقابل میان درد و زندگی
کجا نوشته اند؟ ...
بگذار طلوع كند
آفتاب
از هر طرف كه دلش ميخواهد
من
رهاكردم پرواز را
در خاطره ي ، آوازهاي بومي
آفتاب
از هر طرف كه دلش ميخواهد
من
رهاكردم پرواز را
در خاطره ي ، آوازهاي بومي
باور نکن تنهاییت را
من در تو پنهانم تو در من
ازمن به من نزدیکتر تو
ازتو به تو نزدیکتر من
باور نکن تنهاییت را
تا یک دلو یک درد داری
تا در عبور از کوچه ی عشق
بر دوش هم سر می گذاری
دل تاب تنهایی ندارد
باور نکن تنهاییت را
هرجای این دنیا که باشی
من با توام تنهای تنها
من با توام هر جا که هستی
حتی اگر با هم نباشیم
حتی اگر یک لحظه یک روز
با هم در این عالم نباشیم
حتی اگر یک لحظه یک روز
با هم در این عالم نباشیم
این خانه را بگذار و بگذر
با من بیا تا کعبه ی دل
باور نکن تنهاییت را
من با توام منزل به منزل
من در تو پنهانم تو در من
ازمن به من نزدیکتر تو
ازتو به تو نزدیکتر من
باور نکن تنهاییت را
تا یک دلو یک درد داری
تا در عبور از کوچه ی عشق
بر دوش هم سر می گذاری
دل تاب تنهایی ندارد
باور نکن تنهاییت را
هرجای این دنیا که باشی
من با توام تنهای تنها
من با توام هر جا که هستی
حتی اگر با هم نباشیم
حتی اگر یک لحظه یک روز
با هم در این عالم نباشیم
حتی اگر یک لحظه یک روز
با هم در این عالم نباشیم
این خانه را بگذار و بگذر
با من بیا تا کعبه ی دل
باور نکن تنهاییت را
من با توام منزل به منزل
پا به پای کودکی هایم بیا
کفش هایت را به پا کن تا به تا
قاه قاه خنده ات را ساز کن
باز هم با خنده ات اعجاز کن
...
پا بکوب و لج کن و راضی نشو
با کسی جز عشق همبازی نشو
بچه های کوچه را هم کن خبر
عاقلی را یک شب از یادت ببر
خاله بازی کن به رسم کودکی
با همان چادر نماز پولکی
طعم چای و قوری گلدارمان
لحظه های ناب بی تکرارمان
مادری از جنس باران داشتیم
در کنارش خواب آسان داشتیم
یا پدر اسطوره دنیای ما
قهرمان باور زیبای ما
قصه های هر شب مادربزرگ
ماجرای بزبز قندی و گرگ
غصه هرگز فرصت جولان نداشت
خنده های کودکی پایان نداشت
هر کسی رنگ خودش بی شیله بود
ثروت هر بچه قدری تیله بود
ای شریک نان و گردو و پنیر !
همکلاسی ! باز دستم را بگیر
مثل تو دیگر کسی یکرنگ نیست
آن دل نازت برایم تنگ نیست ؟
حال ما را از کسی پرسیده ای؟
مثل ما بال و پرت را چیده ای ؟
حسرت پرواز داری در قفس؟
می کشی مشکل در این دنیا نفس؟
سادگی هایت برایت تنگ نیست ؟
رنگ بی رنگیت اسیر رنگ نیست ؟
رنگ دنیایت هنوزم آبی است ؟
آسمان باورت مهتابی است ؟
هرکجایی شعر باران را بخوان
ساده باش و باز هم کودک بمان
باز باران با ترانه ، گریه کن !
کودکی تو ، کودکانه گریه کن!
ای رفیق روز های گرم و سرد
سادگی هایم به سویم باز گرد!
کفش هایت را به پا کن تا به تا
قاه قاه خنده ات را ساز کن
باز هم با خنده ات اعجاز کن
...
پا بکوب و لج کن و راضی نشو
با کسی جز عشق همبازی نشو
بچه های کوچه را هم کن خبر
عاقلی را یک شب از یادت ببر
خاله بازی کن به رسم کودکی
با همان چادر نماز پولکی
طعم چای و قوری گلدارمان
لحظه های ناب بی تکرارمان
مادری از جنس باران داشتیم
در کنارش خواب آسان داشتیم
یا پدر اسطوره دنیای ما
قهرمان باور زیبای ما
قصه های هر شب مادربزرگ
ماجرای بزبز قندی و گرگ
غصه هرگز فرصت جولان نداشت
خنده های کودکی پایان نداشت
هر کسی رنگ خودش بی شیله بود
ثروت هر بچه قدری تیله بود
ای شریک نان و گردو و پنیر !
همکلاسی ! باز دستم را بگیر
مثل تو دیگر کسی یکرنگ نیست
آن دل نازت برایم تنگ نیست ؟
حال ما را از کسی پرسیده ای؟
مثل ما بال و پرت را چیده ای ؟
حسرت پرواز داری در قفس؟
می کشی مشکل در این دنیا نفس؟
سادگی هایت برایت تنگ نیست ؟
رنگ بی رنگیت اسیر رنگ نیست ؟
رنگ دنیایت هنوزم آبی است ؟
آسمان باورت مهتابی است ؟
هرکجایی شعر باران را بخوان
ساده باش و باز هم کودک بمان
باز باران با ترانه ، گریه کن !
کودکی تو ، کودکانه گریه کن!
ای رفیق روز های گرم و سرد
سادگی هایم به سویم باز گرد!