بوسه
- شروع کننده موضوع naghmeirani
- تاریخ شروع
دوچشمانت خورشيد سياه است
زبان ات آرزومندِ گناه است
چگونه چشم پوشم از تو وقتى
تمام ذره هاى من نگاهت
خوشا كه يك شب مرا بگيرى از من
به بوسه اى از ان لب
واى از ان لب
واى از اون لب
اگر شبى هم به عمره من خوش افتاد
خوشا خوشا همون شب
اه از ان شب
به چشمِ من بخوانند ترانه هاى خواهش
به دست توبداند طريق نوازش
به بوسه سر دهد تن ترانه شکوفتن
به بوسه سر دهد تن ترانه شکوفتن
از لب تو از لب من
زبان ات آرزومندِ گناه است
چگونه چشم پوشم از تو وقتى
تمام ذره هاى من نگاهت
خوشا كه يك شب مرا بگيرى از من
به بوسه اى از ان لب
واى از ان لب
واى از اون لب
اگر شبى هم به عمره من خوش افتاد
خوشا خوشا همون شب
اه از ان شب
به چشمِ من بخوانند ترانه هاى خواهش
به دست توبداند طريق نوازش
به بوسه سر دهد تن ترانه شکوفتن
به بوسه سر دهد تن ترانه شکوفتن
از لب تو از لب من
دري بمان كه بي تو چه دلگير ميشوم
دارم ميان حادثه ها پير مي شوم
در بي حضور چشم تو اي طعم عاشقي
از لحظه هاي زندگيم سير ميشوم
انگشت اتهام به سويم نشانه رفت
تنها به جرم عشق تو تحقير ميشوم
سرداب هاي وحشت و سلول هاي درد
بي تو اسير پنجه زنجير مي شوم
چون عكس يادگاري ياران زمان عمر
در زير پاي كوچه زمينگير ميشوم
چون نور در ميانه منشور زندگي
در هفت رنگ دلهره تكثير ميشوم
حالا براي دفعه اخر مرا ببوس
دارم ميان حادثه ها پير ميشوم
دارم ميان حادثه ها پير مي شوم
در بي حضور چشم تو اي طعم عاشقي
از لحظه هاي زندگيم سير ميشوم
انگشت اتهام به سويم نشانه رفت
تنها به جرم عشق تو تحقير ميشوم
سرداب هاي وحشت و سلول هاي درد
بي تو اسير پنجه زنجير مي شوم
چون عكس يادگاري ياران زمان عمر
در زير پاي كوچه زمينگير ميشوم
چون نور در ميانه منشور زندگي
در هفت رنگ دلهره تكثير ميشوم
حالا براي دفعه اخر مرا ببوس
دارم ميان حادثه ها پير ميشوم
من به قر بان نگاه مست تو
بوسه گاه لحظه هایم ،دست تو
ای غریب جاده های سرد من
ساکن پس کو چه های درد من
محو احسا س قشنگت ،مانده ام
واژه ها از چشم مستت، خوانده ام
با نگاه تو چراغان ،گشته ام
همچو چشمت، نورباران گشته ام
همدم شبهای تنها یی شدم
مثل شبهای تو یلدایی شدم
ای سر انجام تمام هستی ام
باده چشمت دلیل مستی ام
من که احساس تو را بو سیده ام
از می تلخ لبت ،نوشیده ام
مرغ رام و سر براهت ،گشته ام
غرق احساس گناهت، گشته ام
دیگر از شهر غز لهایم ،مکو چ
بی نگاهت ، مثنوی ها هیچ و پو چ
از نگاهم خوشه غم را بچین
هستی من ، مستی من را ببین...
بوسه گاه لحظه هایم ،دست تو
ای غریب جاده های سرد من
ساکن پس کو چه های درد من
محو احسا س قشنگت ،مانده ام
واژه ها از چشم مستت، خوانده ام
با نگاه تو چراغان ،گشته ام
همچو چشمت، نورباران گشته ام
همدم شبهای تنها یی شدم
مثل شبهای تو یلدایی شدم
ای سر انجام تمام هستی ام
باده چشمت دلیل مستی ام
من که احساس تو را بو سیده ام
از می تلخ لبت ،نوشیده ام
مرغ رام و سر براهت ،گشته ام
غرق احساس گناهت، گشته ام
دیگر از شهر غز لهایم ،مکو چ
بی نگاهت ، مثنوی ها هیچ و پو چ
از نگاهم خوشه غم را بچین
هستی من ، مستی من را ببین...
هرشبي گويم كه فردا يارم آيد از سفر
چون كه فردا مي رسد گويم كه فردايي دگر
آنقدر امروز و فردا انتظارش مي كشم
تا بيايد عاقبت يادگارم از سفر
گر بيايد بوسه بر خاك دم پايش زنم
تا نمايد يك دمي بر حال زار من نظر
من كه مي دانم بيايد عاقبت دلدار من
ليك مي ترسم نباشد آن زمان از من اثر
چون كه فردا مي رسد گويم كه فردايي دگر
آنقدر امروز و فردا انتظارش مي كشم
تا بيايد عاقبت يادگارم از سفر
گر بيايد بوسه بر خاك دم پايش زنم
تا نمايد يك دمي بر حال زار من نظر
من كه مي دانم بيايد عاقبت دلدار من
ليك مي ترسم نباشد آن زمان از من اثر
لب را با لب
در اين سکوت
در اين خاموشى‌‌ى گويا
گوياتر از هر آنچه شگفت‌‌انگيزتر کر‌امت‌ِ آدمى به شمار است
در رشته‌‌ى بى‌‌انتها‌ى معجزتى که اوست... در اين ا‌عتر‌اف‌ِ خاموش،
در اين «همان»
که تو‌اند در ميان نهاد
با لبى
لبى
بى‌وساطت‌ِ آنچه شنودن را بايد...
آن احساس‌ِ عميق‌ِ امان، در اين پير‌انه‌سر
که هنوز
پرو‌از در تد‌اوم است
هم از آن‌گونه کز آ‌غاز:
ر‌ابطه‌يى معجز‌آيت
از يقينى که در آن آشيان گذشت
در پايان‌ِ اين بهار‌ان
تا گمانى که به خاطر‌ى گذرد
در آ‌غازِ يکى خز‌ان.
در اين سکوت
در اين خاموشى‌‌ى گويا
گوياتر از هر آنچه شگفت‌‌انگيزتر کر‌امت‌ِ آدمى به شمار است
در رشته‌‌ى بى‌‌انتها‌ى معجزتى که اوست... در اين ا‌عتر‌اف‌ِ خاموش،
در اين «همان»
که تو‌اند در ميان نهاد
با لبى
لبى
بى‌وساطت‌ِ آنچه شنودن را بايد...
آن احساس‌ِ عميق‌ِ امان، در اين پير‌انه‌سر
که هنوز
پرو‌از در تد‌اوم است
هم از آن‌گونه کز آ‌غاز:
ر‌ابطه‌يى معجز‌آيت
از يقينى که در آن آشيان گذشت
در پايان‌ِ اين بهار‌ان
تا گمانى که به خاطر‌ى گذرد
در آ‌غازِ يکى خز‌ان.
موج رقص انگيز پيراهن چو لغزد بر تنش
چنان به رقص آيد مرا از لغزش پيراهنش
حلقه ي گيسو به گرد گردنش حسرت نماست
اي دريغا گر رسيدي دست من در گردنش
هر دمم پيش آيد و با صد زبان خواند به چشم
وين چنين بگريزد و پرهيز باشد از منش
مي تراود بوي جان امروز از طرف چمن
بوسه اي دادي مگر اي باد گل بو بر تنش
همره دل در پي اش افتان و خيزان مي روم
وه كه گر روزي به چنگ من در افتد دامنش
در سراپاي وجودش هيچ نقصاني نبود
گر نبودي اين همه نامهرباني كردنش
سايه كه باشد شبي كان رشك ماه و آفتاب
در شبستان تو تابد شمع روي روشنش
چنان به رقص آيد مرا از لغزش پيراهنش
حلقه ي گيسو به گرد گردنش حسرت نماست
اي دريغا گر رسيدي دست من در گردنش
هر دمم پيش آيد و با صد زبان خواند به چشم
وين چنين بگريزد و پرهيز باشد از منش
مي تراود بوي جان امروز از طرف چمن
بوسه اي دادي مگر اي باد گل بو بر تنش
همره دل در پي اش افتان و خيزان مي روم
وه كه گر روزي به چنگ من در افتد دامنش
در سراپاي وجودش هيچ نقصاني نبود
گر نبودي اين همه نامهرباني كردنش
سايه كه باشد شبي كان رشك ماه و آفتاب
در شبستان تو تابد شمع روي روشنش
می‌توانی حرف بزنی
برای هر کسی دست تکان دهی
دست بدهی به هر کس
که دوستت ندارد
به گنجشک‌ها بیش‌تر از من فکر کنی
به من دورتر از مرگ
گوشی‌ات پر از اسم‌هایی باشد که من نیستم
همیشه پس از صدایم عذر بیاوری
به جایم نیاوری هیچ‌وقت
بخندی که روبرویت نیستم
خط بزنی لب‌هایم را
از روزهایی که بوسیده‌ای
از من کنارتر بکشی
خودت را جمع کنی
پشت گوش بیاندازی حرف‌هایت را
موهایم را که توی صورتت بود
بالا بیاندازی قرص‌های فراموشی مرا
آب را
و دکمه‌های هماغوشی‌ام را
اصلن فراموش کنی نوشیدنم را
مثل شیر مادرت حرامم کنی
توی چهارخانه‌ای که پیراهن تو نیست
توی خانه‌ای که
هم خانه‌ام نیستی!
ناهید عرجونی
برای هر کسی دست تکان دهی
دست بدهی به هر کس
که دوستت ندارد
به گنجشک‌ها بیش‌تر از من فکر کنی
به من دورتر از مرگ
گوشی‌ات پر از اسم‌هایی باشد که من نیستم
همیشه پس از صدایم عذر بیاوری
به جایم نیاوری هیچ‌وقت
بخندی که روبرویت نیستم
خط بزنی لب‌هایم را
از روزهایی که بوسیده‌ای
از من کنارتر بکشی
خودت را جمع کنی
پشت گوش بیاندازی حرف‌هایت را
موهایم را که توی صورتت بود
بالا بیاندازی قرص‌های فراموشی مرا
آب را
و دکمه‌های هماغوشی‌ام را
اصلن فراموش کنی نوشیدنم را
مثل شیر مادرت حرامم کنی
توی چهارخانه‌ای که پیراهن تو نیست
توی خانه‌ای که
هم خانه‌ام نیستی!
ناهید عرجونی
بوسه ای عاشقانه بر پیشانیم زد
باد ارام گذر کرد و رفت
لبخند زدم شاد شدم
و ارام دوباره سرپا ایستادم
میدانی این باد مثا همان شاهزاده ای هست
که همگان منتظرش هستند و تنها شاهزاده من
باد هست
شاید دور میشود از من شاید نباشد کنارماما هرگز بوسه عاشقانه اش را به کسی جز من نمیدهد
هرگز موهای کسی را نوازش نمیکند
همیشه تنها چند لحظه از من دور میشود و دوباره به سراغم میاید
باد ارام گذر کرد و رفت
لبخند زدم شاد شدم
و ارام دوباره سرپا ایستادم
میدانی این باد مثا همان شاهزاده ای هست
که همگان منتظرش هستند و تنها شاهزاده من
باد هست
شاید دور میشود از من شاید نباشد کنارماما هرگز بوسه عاشقانه اش را به کسی جز من نمیدهد
هرگز موهای کسی را نوازش نمیکند
همیشه تنها چند لحظه از من دور میشود و دوباره به سراغم میاید
سیگارم را آتش می زنم ،
و بجای لبانت ،
با تمام وجود ، به آن پک می زنم !
وقتی تمام شد ،
با نیم چرخشی ملایم
اتاقت را ترک می کنم !
.
.
.
.
.
.
.
کاش می دانستی ،
آن دورها ،
هوا سرد است !
و برف پیری ، همه جا را سفید پوش کرده است .
کاش می دانستی !
هر خبری هست ،
همینجاست ،
هم اکنون ،
اینجا ،
.......... ولی دیگر نیست !
.......... ولی دیگر....... !
و بجای لبانت ،
با تمام وجود ، به آن پک می زنم !
وقتی تمام شد ،
با نیم چرخشی ملایم
اتاقت را ترک می کنم !
.
.
.
.
.
.
.
کاش می دانستی ،
آن دورها ،
هوا سرد است !
و برف پیری ، همه جا را سفید پوش کرده است .
کاش می دانستی !
هر خبری هست ،
همینجاست ،
هم اکنون ،
اینجا ،
.......... ولی دیگر نیست !
.......... ولی دیگر....... !