اگه يك روز فكر كردي نبودن يه كسي بهتر از بودنش چشمات و ببند و اون لحظه اي كه اون كنارت نباشه و به خاطر بيار اگه چشمات خيس شد بدون داري به خودت دروغ ميگي و هنوز دوستش داري
معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
روویِ نیم‌کت‌های صبح
به‌وقتِ کاج‌ها،
جای تو را گرفته‌اَند
کلاغ‌ها.
ناراحت نیستَ‌م، باور کن!
لااقل، با من حرف می‌زنند این‌ها!
به‌وقتِ کاج‌ها،
جای تو را گرفته‌اَند
کلاغ‌ها.
ناراحت نیستَ‌م، باور کن!
لااقل، با من حرف می‌زنند این‌ها!
و من چهـ عاشــــقانهـ می پرستـَمـ
تمامـِ آن لحظهـ هآیی
رآ کهـ به نـــــــام میخوانمـَتـــ !
و تو با "جانـَمــــ " گفتنـهآیـَتـــ
مرآ بیــــخود می کنی از خـــودم
تمامـِ آن لحظهـ هآیی
رآ کهـ به نـــــــام میخوانمـَتـــ !
و تو با "جانـَمــــ " گفتنـهآیـَتـــ
مرآ بیــــخود می کنی از خـــودم
عمقِ چشم‌هات
قصه‌ی هزار و یک‌شبِ یلداست
تمام نمی‌شود هر چه می‌خوانم
قصه‌ی هزار و یک‌شبِ یلداست
تمام نمی‌شود هر چه می‌خوانم
شب، سیاه
چشم‌هاش، گیسووهاش سیاه‌تر
راه گُم می‌کند امشب، اگر بیاید.
خدایا کمی برف ببار!
چشم‌هاش، گیسووهاش سیاه‌تر
راه گُم می‌کند امشب، اگر بیاید.
خدایا کمی برف ببار!
نــه تلـــــخم ...
نــــه شیــــرین ...
مــــزه ی بی تفــــاوتی میـــدهم این روزا ...
جنــــس حالــــم زیـــاد مرغــــوب نیست !!!
نــــه شیــــرین ...
مــــزه ی بی تفــــاوتی میـــدهم این روزا ...
جنــــس حالــــم زیـــاد مرغــــوب نیست !!!
آن روز خاطراتم کودک بود
راهی دراز تا منزل
ورق ورق با تو بودم
چقدر بزرگ بودی
چقدر
پروانه های سپید
گرد شمع
در ضیافتی
بپا داشتند
دیرینه جشن خویش را
عشق در کنارمان صاف و زلال
صورت تو را به من نمایان میکرد
دفترم را ورق میزدم
حجم بودنت
در هر کجای صفحه ی دلم
آینه ای
بودن با تو را می آغازد
نیستم در کنار تو
اگر چه همه جا
ویران شده باشد
راهی دراز تا منزل
ورق ورق با تو بودم
چقدر بزرگ بودی
چقدر
پروانه های سپید
گرد شمع
در ضیافتی
بپا داشتند
دیرینه جشن خویش را
عشق در کنارمان صاف و زلال
صورت تو را به من نمایان میکرد
دفترم را ورق میزدم
حجم بودنت
در هر کجای صفحه ی دلم
آینه ای
بودن با تو را می آغازد
نیستم در کنار تو
اگر چه همه جا
ویران شده باشد
برايت فاش ميسازم تمام راز هستي را
و راز سرخوشي اين راز مستي را
برايت فاش ميسازم
فقط بايد نگيري سخت
نيازي نيست
در اين راهي كه پيمودم
تمام چيزها خوشگل
و ديگر نيست چيزي سخت يا مشكل
و هر زحمت تلافي ميشود آري
و كافي ميشود آري
براي تو دقيقن حكم صافي ميشود آري
مسيري را كه پيمودم
كسي با هيچكس كاري ندارد
كسي كاري به افكاري ندارد
اگرحتادر افتاده
ورافتاده
در اين راهي كه پيمودم
قشنگي ها تو را محسور ميسازد
تو را مسرور و غرق نور ميسازد
در اين راهي كه پيمودم
سخن از مالكيت نيست
سخن از حاكميت نيست
منيت نيست
دوئيت نيست
صف اول
صف آخر
در آنجا هيچ نيت نيست
در اين راهي كه پيمودم
فقط در لحظه بايد بود
در آنجا زندگي زيباست
در آنجا عشق پابر جاست
در آنجا عشق يعني فارق از ديروز و فرداها
در آنجا عشق يعني
قلب ما از كينه ها خالي است چ
و هستي بي وجود عشق پوشالي است
در آنجا رد پايي نيست
براي دشمني هاهيچ جايي نيست
و ذهنت ميشود همچون رم گوشي
و بر روي تمام دشمني ها چشم ميپوشي
پيام خوب ميگيري
دو تا گيرنده ما داريم
دو تا گيرنده ئ زشتي و زيبايي
در آن راهي كه من رفتم
مرا گيرنده ئ زشتي خاموش است
در اين راهي كه پيمودم
خدا نزديكتر از من به من باشد
خدا همراه من باشد
در اين راهي كه پيمودم
به صرف اينكه هركس خانه اش را شيرواني كرده
يا اينكه حساب بانكي اش را كهكشاني
و نام خويش را ثبت جهاني
رداي سبز آسايش نميپوشد و يك جرعه ز آرامش نمينوشد
كسي شهد گوارايي زجام عشق مينوشد
كه مذبوحانه او هرگز نميكوشد
در اين راهي كه من رفتم
خدا همسايه ئ دلهاست
خدا با ماست
و هر چيزي كه از او ميرسد
خير است
شرارتها ولي از ماست
در آنجا هيچكس با ما ندارد دشمني هرگز
و در عمق نگاه هر كسي آرامشي پيداست
كه دريا هرچه عمقش بيش آرامشش افزون
در اين راهي كه پيمودم
جلوي هيچ چيزي سد نميگردد
از آن تعريف خوب و بد نميگردد
در اين راهي كه من هستم
عبور آزاد ميباشد
و هر كس را كه ميبيني بسي دلشاد ميباشد
كسي در چارچوبي نيست
غروبي نيست
طلوع طلعت هر كس كه ميبيني
شكوفا ميشود هستي
در او روح خداوندي
ندارد هيچ توفيري
لرستاني و شيرازي
و يا اينكه نهاوندي
ويا اصلن سمرقندي
در آنجا از جدل كردن نشاني نيست
همه زيبا به چشم خويش ميايند
در اين راهي كه پيمودم
به قاموس كسي يك واژهء نامهرباني نيست
تقاضا ها همه در دست اقدام است
و يك در خواست حتا بايگاني نيست
در اين راهي كه پيمودم
كجا بودم ؟!
بله !
دل بود با من همسفر تنها
و اغلب نيز شبها همسفر با من
و راز سرخوشي اين راز مستي را
برايت فاش ميسازم
فقط بايد نگيري سخت
نيازي نيست
در اين راهي كه پيمودم
تمام چيزها خوشگل
و ديگر نيست چيزي سخت يا مشكل
و هر زحمت تلافي ميشود آري
و كافي ميشود آري
براي تو دقيقن حكم صافي ميشود آري
مسيري را كه پيمودم
كسي با هيچكس كاري ندارد
كسي كاري به افكاري ندارد
اگرحتادر افتاده
ورافتاده
در اين راهي كه پيمودم
قشنگي ها تو را محسور ميسازد
تو را مسرور و غرق نور ميسازد
در اين راهي كه پيمودم
سخن از مالكيت نيست
سخن از حاكميت نيست
منيت نيست
دوئيت نيست
صف اول
صف آخر
در آنجا هيچ نيت نيست
در اين راهي كه پيمودم
فقط در لحظه بايد بود
در آنجا زندگي زيباست
در آنجا عشق پابر جاست
در آنجا عشق يعني فارق از ديروز و فرداها
در آنجا عشق يعني
قلب ما از كينه ها خالي است چ
و هستي بي وجود عشق پوشالي است
در آنجا رد پايي نيست
براي دشمني هاهيچ جايي نيست
و ذهنت ميشود همچون رم گوشي
و بر روي تمام دشمني ها چشم ميپوشي
پيام خوب ميگيري
دو تا گيرنده ما داريم
دو تا گيرنده ئ زشتي و زيبايي
در آن راهي كه من رفتم
مرا گيرنده ئ زشتي خاموش است
در اين راهي كه پيمودم
خدا نزديكتر از من به من باشد
خدا همراه من باشد
در اين راهي كه پيمودم
به صرف اينكه هركس خانه اش را شيرواني كرده
يا اينكه حساب بانكي اش را كهكشاني
و نام خويش را ثبت جهاني
رداي سبز آسايش نميپوشد و يك جرعه ز آرامش نمينوشد
كسي شهد گوارايي زجام عشق مينوشد
كه مذبوحانه او هرگز نميكوشد
در اين راهي كه من رفتم
خدا همسايه ئ دلهاست
خدا با ماست
و هر چيزي كه از او ميرسد
خير است
شرارتها ولي از ماست
در آنجا هيچكس با ما ندارد دشمني هرگز
و در عمق نگاه هر كسي آرامشي پيداست
كه دريا هرچه عمقش بيش آرامشش افزون
در اين راهي كه پيمودم
جلوي هيچ چيزي سد نميگردد
از آن تعريف خوب و بد نميگردد
در اين راهي كه من هستم
عبور آزاد ميباشد
و هر كس را كه ميبيني بسي دلشاد ميباشد
كسي در چارچوبي نيست
غروبي نيست
طلوع طلعت هر كس كه ميبيني
شكوفا ميشود هستي
در او روح خداوندي
ندارد هيچ توفيري
لرستاني و شيرازي
و يا اينكه نهاوندي
ويا اصلن سمرقندي
در آنجا از جدل كردن نشاني نيست
همه زيبا به چشم خويش ميايند
در اين راهي كه پيمودم
به قاموس كسي يك واژهء نامهرباني نيست
تقاضا ها همه در دست اقدام است
و يك در خواست حتا بايگاني نيست
در اين راهي كه پيمودم
كجا بودم ؟!
بله !
دل بود با من همسفر تنها
و اغلب نيز شبها همسفر با من
رویایی ترین خواب را ...
روی شال گردنی تجربه کردم !..
که چند تار مـــــــوی تو روی آن جا مانده بود !
روی شال گردنی تجربه کردم !..
که چند تار مـــــــوی تو روی آن جا مانده بود !
و صدای باران ، و سکوتی دلگیر
و نوایی که تو را می خواند : آه ای همدم ِ من زود بیا
یاد ِآن روز بخیر ،یاد ِ آن روز ِ سپید
یاد آن روز که دیدار ِ تو شد قسمت ِ من
یاد آن روز که نقاش ِ زمان
طرح ِ چشمانِ تو را،ساخت اندازه ی دیوار دلم
یاد آن روز بخیر....
و نوایی که تو را می خواند : آه ای همدم ِ من زود بیا
یاد ِآن روز بخیر ،یاد ِ آن روز ِ سپید
یاد آن روز که دیدار ِ تو شد قسمت ِ من
یاد آن روز که نقاش ِ زمان
طرح ِ چشمانِ تو را،ساخت اندازه ی دیوار دلم
یاد آن روز بخیر....
[h=2][/h]
رد پاهایم را پاک می کنم
به کسی نگویید
در این دنیا بوده ام..
خدایا..
میشود استعفا داد..؟!
کم آورده ام...
به کسی نگویید
در این دنیا بوده ام..
خدایا..
میشود استعفا داد..؟!
کم آورده ام...
f.farhanian
عضو جدید
هوای دو نفره داشتن نه ابر میخواهد، نه باران ...
کافیست، حواسمان به هم باشد ...
کافیست، حواسمان به هم باشد ...
انگاری من زیادی ام
دیگه واسه تو عادی ام
دیگه من و دوست نداری
بگو واسه تو من چی ام
چرا فرق نداره
بودو نبوده من برات
دیگه تموم عشقمون
حرفی نمونده تو چشات
میخوام برم از پیش تو
باز هم نمیخوای بمونم
دوستم نداری بخدا
دوستم نداری میدونم
چرا برات فرق نداره
بهم نمیگی که نرو
اونی که تنهات میذاره
هنوز دوست داره تورو
دیگه واسه تو عادی ام
دیگه من و دوست نداری
بگو واسه تو من چی ام
چرا فرق نداره
بودو نبوده من برات
دیگه تموم عشقمون
حرفی نمونده تو چشات
میخوام برم از پیش تو
باز هم نمیخوای بمونم
دوستم نداری بخدا
دوستم نداری میدونم
چرا برات فرق نداره
بهم نمیگی که نرو
اونی که تنهات میذاره
هنوز دوست داره تورو
گاهی" سکوت "علامت رضایت نیست
شـاید کسی دارد
خفه می شود
پـشت سنگینی یـک درد...
شـاید کسی دارد
خفه می شود
پـشت سنگینی یـک درد...
شاعر و فرشته‌ای با هم دوست شدند.
فرشته پری به شاعر داد و شاعر، شعری به فرشته.
شاعر پر فرشته را لای دفتر شعرش گذاشت و شعرهایش بوی آسمان گرفت
و فرشته شعر شاعر را زمزمه کرد و دهانش مزه عشق گرفت.
خدا گفت : دیگر تمام شد.
دیگر زندگی برای هر دوتان دشوار میشود.
زیرا شاعری که بوی آسمان را بشنود، زمین برایش کوچک است
و فرشته‌ای که مزه عشق را بچشد، آسمان برایش تنگ
فرشته پری به شاعر داد و شاعر، شعری به فرشته.
شاعر پر فرشته را لای دفتر شعرش گذاشت و شعرهایش بوی آسمان گرفت
و فرشته شعر شاعر را زمزمه کرد و دهانش مزه عشق گرفت.
خدا گفت : دیگر تمام شد.
دیگر زندگی برای هر دوتان دشوار میشود.
زیرا شاعری که بوی آسمان را بشنود، زمین برایش کوچک است
و فرشته‌ای که مزه عشق را بچشد، آسمان برایش تنگ