من كاملا با تمام حرفهاتون مخالفم.شايد در مورد خنده اختلاف نظر نداشته باشيم ولي در مورد گريه من نظرم با شما در تضاده.به نظر من كسي كه شونه هاي ديگران را براي خودش مي دونه خودخواهه.من به شخصه وقتي كسي سرشو روي شونه ام مي ذاره احساس غم و سنگيني زياد مي كنم.دوست دارم تمام غم هاشو از دلش بردارم ولي چون نمي تونم به شدت احساس عجز و ناتواني مي كنم.در ضمن وقتي بقيه همه ناراحتن خودخواه ترين و ضعيف ترين شخص طلب محبت مي كنه.(البته همش نظره منه مي دونم بي رحمانه ست ولي نظر من اينه)فكر مي كنه اين حقو داره كه انتظار داشته باشه بقيه كه همون دردو دارن احساس ناراحتي شون رو كنار بذارن و بيان اونو دلداري بدن.وقتي بدونيد كسي كه قراره شونه ش رو طلب كنيد ممكنه تا صبح نخوابه به خاطر فكروخيال تو همون بهتر كه تو بشكني و تو تنهايي سبك شي.اينجوري ياد مي گيري قوي باشي و تكيه گاهي براي ديگران.ببخشيد اگه يه خرده خشن نوشتم!