مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
دل ميرود ز دسم صاحب دلان خدا را
دردا كه راز پنهان خواهد شد اشكارا
دردا كه راز پنهان خواهد شد اشكارا
farinaz167
عضو جدید
دیدم درآن کویر درختی غریب را
محروم از نوازش یک ابر رهگذر...
ابری رسید
چهر درخت از شعف شکفت
دلشاد گشت و گفت:
ای ابر ای بشارت باران!
آیا دل سیاه تو از آه من بسوخت؟
غرید تیره ابر
برقی زد و چوب درخت کهن بسوخت.
محروم از نوازش یک ابر رهگذر...
ابری رسید
چهر درخت از شعف شکفت
دلشاد گشت و گفت:
ای ابر ای بشارت باران!
آیا دل سیاه تو از آه من بسوخت؟
غرید تیره ابر
برقی زد و چوب درخت کهن بسوخت.
دلا بسوزكه سوز تو كارها بكند
نيا ز نيم شبي دفع صد بلا بكند
نيا ز نيم شبي دفع صد بلا بكند
aloosha
عضو جدید
دیگرم گرمی نمی بخشی
عشق ای خورشید یخ بسته
سینه ام صحرایی نومیدیست
خسته ام از عشق هم خسته
آخرین ویرایش:
هر گه که نظر بر گل رويت فکنم
خواهم که چو نرگس مژه بر هم نزنم
ور بي تو ميان ارغوان و سمن‌ام
بنشينم و چون بنفشه سر بر نکُنم
خواهم که چو نرگس مژه بر هم نزنم
ور بي تو ميان ارغوان و سمن‌ام
بنشينم و چون بنفشه سر بر نکُنم
واپس ماني ز يار واپس باشي
از شاخ درخت بگسلي خس باشي
در چشم کسي چو خويش را جاي کني
تو مردمک ديده‌ي آن کس باشي
از شاخ درخت بگسلي خس باشي
در چشم کسي چو خويش را جاي کني
تو مردمک ديده‌ي آن کس باشي
یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتمواپس ماني ز يار واپس باشي
از شاخ درخت بگسلي خس باشي
در چشم کسي چو خويش را جاي کني
تو مردمک ديده‌ي آن کس باشي
در میان لاله و گل آشیانی داشتم
گردِ آن شمع طرب، می سوختم پروانه وار
پای آن سروِ روان، اشک روانی داشتم
رهی معیری
من بي مي ناب زيستن نتوانم
بي باده کشيد بار تن نتوانم
من بنده‌ي آن دمم که ساقي گويد:
يک جام دگر بگير و من نتوانم!
"خيام"
بي باده کشيد بار تن نتوانم
من بنده‌ي آن دمم که ساقي گويد:
يک جام دگر بگير و من نتوانم!
"خيام"
می تراود مهتاب
می درخشد شبتاب
نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک
غم این خفته ی چند
خواب دز چشم ترم می شکند
می درخشد شبتاب
نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک
غم این خفته ی چند
خواب دز چشم ترم می شکند
hekayatevafa
عضو جدید
در حلقه‌ی میقاتم ایمن شده زآفاتم
مومم ز پی ختمت زآن نقش نگین خواهم
ماهی دگرست ای جان اندر دل ِ مه پنهان
زین علم یقین‌ستم آن عین یقین خواهم
مومم ز پی ختمت زآن نقش نگین خواهم
ماهی دگرست ای جان اندر دل ِ مه پنهان
زین علم یقین‌ستم آن عین یقین خواهم
hengameh_dr
عضو جدید
لطیفهایست نهانی که عشق از او خیزد
که نام آن نه لب لعل و خط زنگاریست
که نام آن نه لب لعل و خط زنگاریست
تو را ز کنگره عرش میزنند صفیرندانمت که در این دامگه چه افتادست
تا که بودیم،نبودیم کسی
کشت ما را غم بی هم نفسی
تا که رفتیم،همه یار شدند
خفته ایم و همه بیدار شدند
قدر آیینه بدانیم،چو هست
نه در آن وقت که اقبال شکست
کشت ما را غم بی هم نفسی
تا که رفتیم،همه یار شدند
خفته ایم و همه بیدار شدند
قدر آیینه بدانیم،چو هست
نه در آن وقت که اقبال شکست
تو بدری و خورشید تو را بنده شدهستتا بندهی تو شدهست تابنده شدهست
امیر Amir
عضو جدید
ای وای بر من...
این شعری بود که همیشه با خودم میخوندم یک زمانایی....
یارب آن نو گل خندان که سپردی به منش
می سپارم به تو از دست حسود چمنش
می سپارم به تو از دست حسود چمنش
شهر تبریز است و جان قربان جانان می کند
سرمه ی چشم از غبار کفش مهمان می کند
سرمه ی چشم از غبار کفش مهمان می کند
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |