دل
- شروع کننده موضوع naghmeirani
- تاریخ شروع
دانم چو دیده دید دل از کف رود ولی
نتوان نگاه داشت ز خوبان نگاه را
نتوان نگاه داشت ز خوبان نگاه را
جانا، حدیث حسنت، در داستان نگنجد
رمزی ز راز عشقت، در سد زبان نگنجد
سودای زلف و خالت، در هر خیال ناید
اندیشه ی وصالت ، جز در گمان نگنجد
هرگز نشان ندادند، از کوی تو کسی را
زیرا که راه کویت ، اندر نشان نگنجد
آهی که عاشقانت، از حلق جان برآرند
هم در زمان نیاید ، هم در مکان نگنجد
آنجا که عاشقانت، یک دم حضور یابند
دل در حساب ناید، جان در میان نگنجد
اندر ضمیر دل ها، گنجی نهان نهادی
از دل اگر برآید ، در آسمان نگنجد
عطار وصف عشقت، چون در عبارت آرد
زیرا که وصف عشقت، اندر بیان نگنجد
رمزی ز راز عشقت، در سد زبان نگنجد
سودای زلف و خالت، در هر خیال ناید
اندیشه ی وصالت ، جز در گمان نگنجد
هرگز نشان ندادند، از کوی تو کسی را
زیرا که راه کویت ، اندر نشان نگنجد
آهی که عاشقانت، از حلق جان برآرند
هم در زمان نیاید ، هم در مکان نگنجد
آنجا که عاشقانت، یک دم حضور یابند
دل در حساب ناید، جان در میان نگنجد
اندر ضمیر دل ها، گنجی نهان نهادی
از دل اگر برآید ، در آسمان نگنجد
عطار وصف عشقت، چون در عبارت آرد
زیرا که وصف عشقت، اندر بیان نگنجد
به گرد دل همی گردی، چه خواهی کرد؟ می دانم
چه خواهی کرد، دل را خون و رخ را زرد؟ می دانم
یکی بازی برآوردی که رخت دل همه بردی
چه خواهی بعد از این بازی دگر آورد؟ می دانم
به حق اشک گرم من، به حق آه سرد من
که گرمم پرس چون بینی، که گرم از سرد می دانم
مرا دل سوزد و سینه تو را دامان، این فرق است
که سوز و دود از دود و درد از درد می دانم
چه خواهی کرد، دل را خون و رخ را زرد؟ می دانم
یکی بازی برآوردی که رخت دل همه بردی
چه خواهی بعد از این بازی دگر آورد؟ می دانم
به حق اشک گرم من، به حق آه سرد من
که گرمم پرس چون بینی، که گرم از سرد می دانم
مرا دل سوزد و سینه تو را دامان، این فرق است
که سوز و دود از دود و درد از درد می دانم
زهی در کوی عشقت مسکن دل
چه می خواهی از این خون خوردن دل
چه می خواهی از این خون خوردن دل
چکیده خون دل بر دامن جان
گرفته جان پر خون دامن دل
گرفته جان پر خون دامن دل
از آن روزی که دل دیوانه توست
به صد جان من شدم در شیون دل
به صد جان من شدم در شیون دل
منادی می کنند در شهر امروز
که خون عاشقان بر گردن دل
که خون عاشقان بر گردن دل
چو رسوا کرد ما را درد عشقت
همی کوشم به رسوا کردن دل
همی کوشم به رسوا کردن دل
چو عشقت آتشی در جان من زد
برآمد دود عشق از روزن دل
برآمد دود عشق از روزن دل
مکن جانا دل ما را نگه دار
که آسان است بر تو بردن دل
که آسان است بر تو بردن دل
چو گل اندر هوای روی خوبت
به خون در می کشم پیراهن دل
به خون در می کشم پیراهن دل
بیا جانا دل عطار کن شاد
که نزدیک است وقت رفتن دل
که نزدیک است وقت رفتن دل
درجذبه ای که حاصل زیبایی شب است
رویای دوردست تونزدیک میشود
بوی توموج می زند انجابه روی اب
چشم تو میدرخشدوتاریک میشود
بیچاره دل که با همه امیدواشتیاق
بشکست وشدبه دست توزندان عشق من
درشط خویش رفتی ورفتی ازاین دیار
ای شاخه ی شکسته زطوفان عشق من
رویای دوردست تونزدیک میشود
بوی توموج می زند انجابه روی اب
چشم تو میدرخشدوتاریک میشود
بیچاره دل که با همه امیدواشتیاق
بشکست وشدبه دست توزندان عشق من
درشط خویش رفتی ورفتی ازاین دیار
ای شاخه ی شکسته زطوفان عشق من
ما چون دو دريچه روبروي هم
آگاه زهر بگو مگوي هم
هر روز سلام و پرسش و خنده
هر روز قرار روز آينده
عمر آينه بهشت، اما…آه
بيش از شب و روز تير و دي کوتاه
اكنون دل من شكسته و خسته ست
زيرا يكي از دريچه ها بسته ست
نه مهر فسون، نه ماه جادو كرد
نفرين به سفر، كه هر چه كرد او كرد
**مهدی اخوان ثالث **
آگاه زهر بگو مگوي هم
هر روز سلام و پرسش و خنده
هر روز قرار روز آينده
عمر آينه بهشت، اما…آه
بيش از شب و روز تير و دي کوتاه
اكنون دل من شكسته و خسته ست
زيرا يكي از دريچه ها بسته ست
نه مهر فسون، نه ماه جادو كرد
نفرين به سفر، كه هر چه كرد او كرد
**مهدی اخوان ثالث **
به یک پلک تو می‌بخشم تمام روز و شب‌ها را
که تسکین می‌دهد چشمت غم جانسوز تب‌ها را
بخوان! با لهجه‌ات حسّی عجیب و مشترک دارم
فضا را یک‌نفس پُر کن به هم نگذار لب‌ها را
به دست آور دل من را چه کارت با دلِ مردم!
تو واجب را به جا آور رها کن مستحب‌ها را
دلیلِ دل‌خوشی‌هایم! چه بُغرنج است دنیایم!
چرا باید چنین باشد؟ نمی‌فهمم سبب‌ها را
بیا این‌بار شعرم را به آداب تو می‌گویم
که دارم یاد می‌گیرم زبان با ادب‌ها را
غروب سرد بعد از تو چه دلگیر است ای عابر
برای هر قدم یک دم نگاهی کن عقب‌ها را
که تسکین می‌دهد چشمت غم جانسوز تب‌ها را
بخوان! با لهجه‌ات حسّی عجیب و مشترک دارم
فضا را یک‌نفس پُر کن به هم نگذار لب‌ها را
به دست آور دل من را چه کارت با دلِ مردم!
تو واجب را به جا آور رها کن مستحب‌ها را
دلیلِ دل‌خوشی‌هایم! چه بُغرنج است دنیایم!
چرا باید چنین باشد؟ نمی‌فهمم سبب‌ها را
بیا این‌بار شعرم را به آداب تو می‌گویم
که دارم یاد می‌گیرم زبان با ادب‌ها را
غروب سرد بعد از تو چه دلگیر است ای عابر
برای هر قدم یک دم نگاهی کن عقب‌ها را
شعر از مرحومه نجمه زارع که در بیست و سه سالگی درگذشت-روحش شاد
غزلیات این شاعر فقید منحصر به فرد اند و اگر مرگ مجالش می داد چه سروده های دلنشین بیشتری از او حالا در دسترس داشتیم.........
من در هنگام خواندن شعر های این شاعر عزیز و با استعداد واقعن و ازته دل برای از دست دادنش اشکم جاری می شود خداوند در جنانش مسرور دارد
غزلیات این شاعر فقید منحصر به فرد اند و اگر مرگ مجالش می داد چه سروده های دلنشین بیشتری از او حالا در دسترس داشتیم.........
من در هنگام خواندن شعر های این شاعر عزیز و با استعداد واقعن و ازته دل برای از دست دادنش اشکم جاری می شود خداوند در جنانش مسرور دارد
يک به يک با مژه هايت دل من مشغول است
ميله های قفسم را نشمارم چه کنم ؟!
ميله های قفسم را نشمارم چه کنم ؟!
میان ببست زمین و زمان به یاری من
من این میانه دلخویشتن عدو دارم
رقیب و مدعی و حاسد و صلاح اندیش
فضول عشق نگر کز چهار سو دارم
من این میانه دلخویشتن عدو دارم
رقیب و مدعی و حاسد و صلاح اندیش
فضول عشق نگر کز چهار سو دارم
زجام با صفای دل،لبی را تر کنیم امشب
از این غوغای آتش زا، صدای اشتیاق آید
از این غوغای آتش زا، صدای اشتیاق آید
چنگ بر دل زده ای ساز میفکن خوش باش
بی تو من هیچ کجـــا یکــدله ننواخــــتـه ام
بی تو من هیچ کجـــا یکــدله ننواخــــتـه ام
خروش هفت دریا، بی‌هیاهو
خدا بی ما و با ما، بی‌هیاهو
از این بیدادها، نامردمی‌ها
دلم خون است، اما بی‌هیاهو
خدا بی ما و با ما، بی‌هیاهو
از این بیدادها، نامردمی‌ها
دلم خون است، اما بی‌هیاهو
می نویسم "خدا به همراهت "
گرچه دل گریه می کند پر درد
با توام انتها ی رؤیا ها
خواهشاً زود نزد من برگرد
samaneh_os67
عضو جدید
خداوندا مو بيزارم از اين دل
شبو روزان در آزارم از اين دل
زبس ناليدم، از ناليدنم تنگ
ز مو بستان كه بيزارم از اين دل
بابا طاهر
شبو روزان در آزارم از اين دل
زبس ناليدم، از ناليدنم تنگ
ز مو بستان كه بيزارم از اين دل
بابا طاهر
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]گاهی به کوچه های دل ما قدم بزن[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]گاهی ز قصه های دل ما قلم بزن[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]زین تنگنا که جز غم حسرت ندیده ایم[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]تصویر های وحشت مارا رقم بزن[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]گاهی ز قصه های دل ما قلم بزن[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]زین تنگنا که جز غم حسرت ندیده ایم[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]تصویر های وحشت مارا رقم بزن[/FONT]
صدا بزن که درین سنگسار تلخ سکوت
چو باز تاب صدا ، باصدا به تو برسم
تو رفته ای و من اینک من و فقط دل من
دلی تما م تو ، تا با وفا به تو برسم
چو باز تاب صدا ، باصدا به تو برسم
تو رفته ای و من اینک من و فقط دل من
دلی تما م تو ، تا با وفا به تو برسم
گفتمش دل می خری؟
پرسید چند؟
خنده کرد و دل زدستانم ربود
تا به خود باز آمدم اورفته بود
دل زدستش روی خاک افتاده بود
جای پایش روی دل مانده بود
پرسید چند؟
خنده کرد و دل زدستانم ربود
تا به خود باز آمدم اورفته بود
دل زدستش روی خاک افتاده بود
جای پایش روی دل مانده بود
امشب به قصه دل من گوش می کنی
فردا چو قصه مرا فراموش می کنی
.
.
.
.
.
.
.
.
جام جهان زخون دل عاشقان پر است
حرمت نگاه دار گر نوش می کنی
فردا چو قصه مرا فراموش می کنی
.
.
.
.
.
.
.
.
جام جهان زخون دل عاشقان پر است
حرمت نگاه دار گر نوش می کنی
گفتمش از دل برود چون زمقابل برود
غافل از اینکه چو رفت از پی او دل برود
غافل از اینکه چو رفت از پی او دل برود
یاد بگذشته به دل ماند و دریغ
نیست یاری که مرا یاد کند
دیده ام خیره به ره ماند و نداد
نامه ای تا دل من شاد کند
نیست یاری که مرا یاد کند
دیده ام خیره به ره ماند و نداد
نامه ای تا دل من شاد کند
در دل چگونه یاد تو می میرد
یاد تو نخستین عشق است
یاد تو آن خزان دل انگیز است
کاو را هزار جلوه رنگین است
یاد تو نخستین عشق است
یاد تو آن خزان دل انگیز است
کاو را هزار جلوه رنگین است