بانک اطلاعاتی داروها

[h=1]دیکلوفناک
[/h]
دیکلوفناک‌ سدیم‌ در درد والتهاب‌ ناشی‌ از بیماری‌ روماتیسمی‌ شامل‌آرتریت‌ جوانان‌ و دیگر اختلالات‌ عضلانی‌ ـاسکلتی‌، دردهای‌ بعد از جراحی‌ و نیز نقرس‌ حاد به‌کار می‌رود.

[h=1]مکانیزم اثر [/h]
دیکلوفناک‌ از مهارکننده‌های‌قوی‌ آنزیم‌ سیکلواکسیژناز است‌ که‌ تولیدطی‌ 2 سال‌ گذشته‌ گزارشات‌ متعددی‌ ازفلج‌ ناشی‌ از تزریق‌ دیکلوفناک‌ در کودکان‌زیر 13 سال‌ به‌ مرکز ثبت‌ و بررسی‌عوارض‌ جانبی‌ داروها ارسال‌ شده‌ است‌.پروستاگلاندین‌، پروستاسایکلین‌ وترومبوکسان‌ را کاهش‌ می‌دهد.

[h=1] فارماکوکینتیک [/h]
دیکلوفناک‌ از راه‌های‌خوراکی‌ یا رکتوم‌ به‌طور کامل‌ جذب‌می‌گردد. حداکثر غلظت‌ سرمی‌ 2 ساعت‌بعد از مصرف‌ خوراکی‌ ایجاد می‌شود.اتصال‌ پروتئینی‌ دارو 99 درصد بوده‌ ومتابولیت‌های‌ دارو غیرفعال‌ و نیمه‌ عمر آن‌2 ساعت‌ است‌. دارو عمدتا از راه‌ ادرار دفع‌می‌گردد.

[h=1] موارد منع مصرف [/h]

• در بیماران‌ حساس‌ به‌ASA یا دیگر داروهای‌ NSAID در بیماران‌دچار پورفیری‌ کبدی‌ نباید مصرف‌ شود.

• در بیماران‌ دچار اختلالات‌کلیوی‌، کبدی‌ یا قلبی‌ با احتیاط و با حداقل‌ میزان‌ ممکن‌ به‌کار رود. در ضمن‌وضعیت‌ عملکرد کلیه‌ مرتبا کنترل‌ گردد.
• در بیماران‌ دچار زخم‌ معده‌ فعال‌ ازمصرف‌ آن‌ خودداری‌ شود. همچنین‌بیماران‌ با سابقه‌ زخم‌ بهتر است‌ از مصرف‌این‌ دارو پرهیز نموده‌ و در صورت‌ بروزصدمات‌ معدی‌ ـ روده‌ای‌ مصرف‌ آن‌ قطع‌گردد.
• این‌ دارو در افراد پیر و همچنین‌ افرادی‌که‌ سابقه‌ حمله‌ آسم‌ و حساسیتی‌ دارند بااحتیاط مصرف‌ شود. طی‌ 2 سال‌ گذشته‌ گزارشات‌ متعددی‌ ازفلج‌ ناشی‌ از تزریق‌ دیکلوفناک‌ در کودکان‌زیر 13 سال‌ به‌ مرکز ثبت‌ و بررسی‌عوارض‌ جانبی‌ داروها ارسال‌ شده‌ است‌.

[h=1] عوارض جانبی احتمالی [/h]
عوارض‌ گوارشی‌ شامل ‌تهوع ‌، اسهال ‌، و نیز گاهگاهی‌ خونریزی‌ یا زخم‌ ممکن‌ است‌ بروز نماید. واکنش‌های‌آلرژیک‌ بویژه‌ آنژیوادم ‌، برونکواسپاسم‌ و بثورات‌ جلدی‌ و نیز عوارضی‌ نظیر سرگیجه‌ ، سردرد ، اختلالات‌ شنوایی‌ مانند وزوز گوش‌ و دفع‌ خون‌ از ادرار ممکن‌است‌ ایجاد گردد. طی‌ 2 سال‌ گذشته‌ گزارشات‌ متعددی‌ ازفلج‌ ناشی‌ از تزریق‌ دیکلوفناک‌ در کودکان‌زیر 13 سال‌ به‌ مرکز ثبت‌ و بررسی‌عوارض‌ جانبی‌ داروها ارسال‌ شده‌ است‌.

[h=1] تداخل‌های‌ دارویی‌ [/h]
در مصرف‌ همزمان‌ بامهارکننده‌های‌ آنزیم‌ تبدیل‌ کننده‌آنژیوتانسین‌ (ACE)، سبب‌ مهار اثر ضدفشار خون‌ این‌ داروها گردیده‌، و احتمالاخطر نارسایی‌ کلیوی‌ و هیپرکالمی‌ راافزایش‌ می‌دهد. مصرف‌ داروهای‌ ضدمیکروبی‌ از دسته‌ کینولون‌ها همراه‌دیکلوفناک‌ خطر بروز تشنج‌ را افزایش‌می‌دهند. خطر سمیت‌ کلیوی‌ در صورت‌مصرف‌ همزمان‌ سیکلوسپورین‌ ودیکلوفناک‌ افزایش‌ می‌یابد. دفع‌ لیتیوم‌ و نیز احتمالا متوترکسات‌ به‌وسیله‌ این‌دارو کاهش‌ یافته‌، سمیت‌ آنها افزایش‌می‌یابد.
عوارض‌ گوارشی‌ شامل‌تهوع‌، اسهال‌، و نیز گاهگاهی‌ خونریزی‌ یازخم‌ ممکن‌ است‌ بروز نماید.


[h=1] توصیه ها [/h]

• در سابقه‌ زخم‌ معده‌یا اختلالات‌ شدید کبدی‌ با احتیاط مصرف‌شود.
• در محل‌ تزریق‌ ممکن‌ است‌ درد و گاهگاهی‌ صدمات‌ بافتی‌ ایجاد گردد.
• مصرف‌ شیاف‌ ممکن‌ است‌ سبب‌تحریک‌ موضعی‌ گردد.
• شکل‌ تزریقی‌ این‌ دارو در کودکان‌ زیر13 سال‌ نباید مصرف‌ شود.
  

[h=1]آندورفین
[/h][h=1]تعریف [/h]آندورفین، نوعی ماده شمیایی آرام بخش است. این ماده نوعی پپتید است که از غدد مخاطی و هیپوتالاموس در مهره داران ترشح می شود. آندورفین از نظر توانایی ایجاد حالت بی احساسی نسبت به درد و داشتن احساس خوب جسمی، به داروهای حاوی تریاک شبیه است. در کل، این ماده به عنوان تسکین دهنده درد عمل می نماید.

این پپتید کنترل کننده اعصاب، اولین بار در سال 1975 م توسط جان هیوز با آزمایش روی مغز خوک کشف شد. بعدها انواع مختلفی از آندورفین کشف گردید. واژه آندورفین خود مخفف واژه های (endogenous morphine) به معنای مورفینی است که به طور طبیعی در بدن تولید می شود. معروف ترین انواع آندورفین، نوع آلفا، بتا و گاما می باشند که در میان آنها، نوع بتا بهترین اثر را در کاهش درد دارد.

از واژه آندورفین برای انواع مواد آرام بخش درون ریز استفاده می شود که دلالت بر نوعی فعالیت دارویی می کند که به فعالیت کورتیکوسترویدها بسیار شبیه است.

چگونگی عملکرد آندورفین هنوز دقیقاً مشخص نشده است. آنچه که در موردش اطمینان داریم این است که آندورفین، به گیرنده های حالت آرام بخشی در مغز فشار می آورد. این گیرنده ها، مسیر دوپامین را باز می کنند و باعث می شوند که دوپامین بیشتری درون سیناپس ها آزاد شود.

آندورفین احساس درد و گرسنگی ناشی از تولید هورمون های جنسی را هم تسکین می دهد.
همچنین آندورفین در واکنش نسبت به مواد غذایی خاصی تولید می شود. از جمله این مواد غذایی می توان فلفل تند را نام برد. در قدیم برای تسکین برخی دردهای مضمن از فلفل تند استفاده می کردند (به دلیل همین خاصیت تحریک آندورفین).

[h=1]خنده و آندورفین [/h]طبق برخی گزارشات، خنده هم ترشح آندورفین را در مغز افزایش می دهد. بنابراین، ضمن آنکه خنده رگ های خونی را گشاد می کند، مانع تولید هورمون های ایجاد کننده استرس می شود و میزان آنتی بادی های بدن را بالا می برد، احساس بی دردی هم ایجاد می کند.


روشی دیگر برای تولید آندورفین، ورزش کردن شدید است، آن هم به میزانی که تولید این ماده را تحریک نماید. اشعه ی ماورای بنفش هم قادر است تولید آندورفین را تحریک کند.

پکتین

[h=1]تعریف [/h]پکتین، نوعی هتروساکارید است که در دیواره سلول گیاهی یافت می شود. پکتین ها از نظر طرز تشکیل، طول زنجیره و… بسیار متنوعند و همچنین در طرز قرار گرفتن مونوساکاریدهای تشکیل دهنده ی آنها، تنوع زیادی به چشم می خورد. این ماده از تجزیه پروپکتین به دست می آید که هنگام رسیدن میوه تولید می شود. پکتین بعداً به اسید پکتینیک تجزیه شده و در نهایت تبدیل به اسید پکتیک می شود. در طول انجام این مراحل، میوه نرم و نرم تر می شود، چون دیواره های سلول گیاهی به تدریج خراب می شوند.

میوه هایی همچون سیب، آلو و پرتقال، حاوی مقدار بیشتری پکتین می باشند؛ در حالی که میوه های نرم از جمله گیلاس و توت فرنگی مقدار کمتری پکتین دارند.

با قرار گرفتن در محیط اسیدی، پکتین به ژل تبدیل می شود. از این پدیده در تهیه ی مربا و ژله استفاده می کنند.
از پکتین در تهیه ی قطره های خوراکی ضد سرفه استفاده می شود. چون این ماده قسمت بالایی نای را می پوشاند و مانع گرفتگی هایی می شود که سبب تحریک سرفه می شوند. پکتین گاهی در ماست هم وجود دارد.

[h=1]آلبوترول
[/h]
آلبوترول‌ تجویز می‌شود تا ‌ لوله‌های‌ برونش‌ (مجاری‌ هوایی‌) را در ریه‌ها باز کند تا راحت‌تر نفس‌ بکشید، به‌ آن‌ گشادکننده‌ برونش‌ می‌گویند. آلبوترول‌ اسامی‌ تجاری‌ متفاوتی‌ دارد. این‌ دارو تحت‌ عنوان‌ سالبوتامول‌ هم‌ شناخته‌ می‌شود.

[h=1]چگونگی‌ مصرف [/h]
آلبوترول‌ را می‌توان‌ به‌ صورت‌ استنشاقی‌، یا خوراکی‌ به‌ شکل‌ قرص‌، محلول‌، یا شربت‌ مصرف‌ کرد. هیچگاه‌ بیش‌ از مقدار تجویز شده‌ مصرف‌ نکنید. از دستورات‌ پزشکتان‌ به‌ دقت‌ پیروی‌ کنید. اگر طبق‌ یک‌ برنامه‌ منظم‌ از این‌ دارو مصرف‌ می‌کنید و یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید ، به‌ مجردی‌ که‌ به‌ یاد آوردید آن‌ نوبت‌ را مصرف‌ کنید. نوبت‌های‌ باقیمانده‌ در روز را با فواصل‌ زمانی‌ منظم‌ مصرف‌ کنید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
آئروسل‌ استنشاقی‌ آلبوترول‌ برای‌ درمان‌ و جلوگیری‌ از انقباض‌ برونشی‌ (تنگ‌ شدن‌ مجاری‌ هوایی‌ ریه‌) استفاده‌ می‌شود. دارو را 15 دقیقه‌ پیش‌ از شروع‌ ورزش‌ مصرف‌ کنید تا از انقباض‌ برونشی‌ ناشی‌ از ورزش‌ پیشگیری‌ شود. پیش‌ از استفاده‌، ظرف‌ حاوی‌ دارو را به‌ خوبی‌ تکان‌ دهید. یک‌ پُف‌ از دارو را استنشاق‌ کنید، نفستان‌ را 5 شماره‌ نگاه‌ دارید و سپس‌ نفستان‌ را بیرون‌ دهید. بیش‌ از دو بار در یک‌ زمان‌ با 2-1 دقیقه‌ فاصله‌ استنشاق‌ نکنید. از اسپری‌ کردن‌ به‌ سمت‌ چشم‌ها خودداری‌ کنید. هر کپسول‌ دارو حاوی‌ 200 بار اسپری‌ است‌، اگرچه‌ یک‌ نوع‌ کانادایی‌ 80 بار اسپری‌ دارد.
محلول‌ استنشاقی‌ آلبوترول‌ سولفات‌ از طریق‌ دستگاه‌ تنفس‌ با فشار مثبت‌ متناوب‌ (IPPB) یا یک‌ نبولایزر با استفاده‌ از یک‌ ماسک‌ صورت‌ یا قطعه‌ دهانی‌ مصرف‌ می‌شود. اطمینان‌ حاصل‌ کنید که‌ در مراقبت‌ و نحوه‌ استفاده‌ از این‌ وسایل‌ به‌ خوبی‌ توجیه‌ شده‌ باشید. پزشکتان‌ یک‌ دستورالعمل‌ برای‌ دستگاه‌ IPPB تجویز می‌کند و درمان‌ در هر نوبت‌ 5 تا 20 دقیقه‌ به‌ طول‌ می‌انجامد. معمولاً نبولایزر از 10-6 لیتر هوا یا اکسیژن‌ فشرده‌ در دقیقه‌ استفاده‌ می‌کند، و درمان‌ معمولاً در حدود 10 دقیقه‌ طول‌ می‌کشد. دو محلول‌ وجود دارد. یکی‌ حاوی‌ 83/0 میلی‌گرم‌ دارو در هر میلی‌لیتر است‌ و به‌ همین‌ صورت‌ قابل‌ استفاده‌ می‌باشد. محلول‌ دیگر حاوی‌ 5 میلی‌گرم‌ در هر میلی‌لیتر است‌ و لازم‌ است‌ که‌ قبل‌ از استفاده‌ رقیق‌ شود. مطمئن‌ شوید که‌ دستورات‌ خاص‌ را از پزشکتان‌ گرفته‌ باشید. محلول‌ رقیق‌ شده‌ را می‌توان‌ تا 24 ساعت‌ در دمای‌ اتاق‌ یا 48 ساعت‌ در یخچال‌ نگهداری‌ کرد.
آلبوترول‌ سولفات‌ برای‌ استنشاق‌ نیز برای‌ درمان‌ و جلوگیری‌ از انقباض‌ برونشی‌ (تنگ‌ شدن‌ مجاری‌ تنفسی‌) استفاده‌ می‌شود. برای‌ پیشگیری‌ از انقباض‌ برونشی‌ ناشی‌ از ورزش‌، 15 دقیقه‌ پیش‌ از ورزش‌ از دارو استفاده‌ کنید. این‌ دارو به‌ شکل‌ یک‌ کپسول‌ است‌ و به‌ وسیله‌ خاصی‌ نیاز دارد تا بتوان‌ از آن‌ استفاده‌ کرد. این‌ وسیله‌ کپسول‌ را به‌ دو نیم‌ می‌کند و دارو را آزاد می‌سازد. اطمینان‌ حاصل‌ کنید که‌ روش‌ استفاده‌ از این‌ وسیله‌ را می‌دانید. هر پرسشی‌ داشتید از پزشک‌ یا داروسازتان‌ بپرسید.
شکل‌های‌ خوراکی‌ آلبوترول‌ محلول‌، شربت‌، قرص‌، و قرص‌های‌ طولانی‌اثر باید در زمان‌های‌ تجویز شده‌ مصرف‌ شوند. قرص‌های‌ طولانی‌اثر باید به‌ همان‌ شکل‌ خورده‌ شوند و نباید آنها را شکست‌، خرد کرد یا جوید.

[h=1] هشدارها و عوارض‌ جانبی [/h]
در صورت‌ بروز هریک‌ از نشانه‌های‌ زیر آلبوترول‌ را قطع‌ کرده‌ و با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید:
آبی‌ شدن‌ پوست‌، گیجی‌ شدید، احساس‌ غش‌، افزایش‌ خس‌خس‌ سینه‌ یا تنگی‌ نفس‌، بثورات‌ جلدی‌ یا کهیر، تورم‌ صورت‌، لب‌ها، یا پلک‌ها. سایر علایم‌ نادر که‌ ممکن‌ است‌ رخ‌ دهند و باید بلافاصله‌ گزارش‌ شوند عبارتند از: درد قفسه‌ سینه‌، ضربان‌ قلب‌ نامنظم‌، گزگز یا احساس‌ خواب‌ رفتگی‌ انگشتان‌ دست‌ یا پا، خونریزی‌ یا کبود شدگی‌ غیرعادی‌. اثرات‌ معمول‌ این‌ دارو عبارتند از برآشفتگی‌ و لرزش‌ که‌ معمولاً با مصرف‌ دارو به‌ تدریج‌ بهبود می‌یابند. سرفه‌، خواب‌آلودگی‌، خشکی‌ دهان‌، نبض‌ تند، سردرد، دردهای‌ عضلانی‌، تهوع‌، یا بی‌خوابی‌ گاهی‌ ممکن‌ است‌ رخ‌ دهند. شستن‌ دهان‌ با آب‌ گرم‌ پس‌ از استفاده‌ از اسپری‌ ممکن‌ است‌ خشکی‌ دهان‌ را کاهش‌ دهد. در صورت‌ بروز سردرد در مصرف‌ این‌ دارو، از استامینوفن‌ استفاده‌ کنید. در صورتی‌ که‌ این‌ علامت‌ها مشکل‌ساز شدند یا اگر پس‌ از دریافت‌ مقدار معمول‌ آلبوترول‌ هنوز مشکلات‌ تنفسی‌ داشتید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.

[h=1]موارد احتیاط‌ [/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ آلبوترول‌ پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ هر نوع‌ ماده‌ غذایی‌، نگهدارنده‌، رنگ‌های‌ خوراکی‌ یا دارو.
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• مصرف‌ دیگر داروها، به‌ ویژه‌ داروهای‌ ضدافسردگی‌، داروهای‌ فشارخون‌، محرک‌ها، کوکائین‌، داروهای‌ قلبی‌ (دیگوکسین‌)، یا داروهای‌ میگرن‌.

• سابقه‌ یا ابتلا به‌ مشکلات‌ قلبی‌، بیماری‌ قند، پرکاری‌ تیرویید، یا فئوکروموسیتوما.

[h=1] توصیه هنگام‌ مصرف [/h]

• مراجعات‌ منظمی‌ به‌ پزشکتان‌ داشته‌ باشید تا بهبودتان‌ را زیر نظر داشته‌ باشد.
• برگه‌ای‌ همراه‌ داشته‌ باشید که‌ نشان‌ دهد دچار مشکل‌ تنفسی‌ هستید و آلبوترول‌ و داروهای‌ دیگر مصرف‌ می‌کنید.
• آلبوترول‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ و دور از حرارت‌، نور مستقیم‌، و حرارت‌ مرطوب‌ نگاه‌ دارید. (در این‌ شرایط‌ آلبوترول‌ فاسد می‌شود). محلول‌ آلبوترول‌ از انجماد حفظ‌ کنید.
• آلبوترول‌ تاریخ‌ گذشته‌ را دور از دسترس‌ کودکان در توالت‌ دور بریزید (به‌جز ظرف‌ حاوی‌ آئروسل‌ را). هیچگاه‌ ظرف‌ آئروسل‌ را حتی‌ در صورت‌ خالی‌ بودن‌ سوراخ‌ نکنید، به‌ آتش‌ نیاندازید و نشکنید.

[h=1] نبایدها [/h]
هیچ‌ دارویی‌ (حتی‌ فراورده‌های‌ گیاهی‌ و داروهایی‌ که‌ نیاز به‌ نسخه‌ ندارند) را بدون‌ مشورت‌ با پزشکتان‌ مصرف‌ کنید.

[h=1] اطلاعات‌ دیگر [/h]
شکل‌های‌ ژنریک‌ آلبوترول‌ ارزان‌تر هستند و عموماً به‌ همان‌ اندازه‌ انواع‌ با اسامی‌ تجاری‌ مؤثر می‌باشند.

[h=1]آلپرازولام[/h]
آلپرازولام‌ برای‌ تسکین‌ اضطراب‌، اختلالات‌ خواب‌، و اختلالات‌ هراس‌ تجویز می‌شود. آلپرازولام‌ دارای‌ چندین‌ نام‌ تجاری‌ متفاوت‌ است‌.

[h=1]چگونگی‌ مصرف‌[/h]
آلپرازولام‌ در مقادیر متفاوت‌ برای‌ مشکلات‌ متفاوت‌ تجویز می‌شود. هیچگاه‌ بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده‌ مصرف‌ نکنید. به‌ دقت‌ از دستورات‌ پزشکتان‌ پیروی‌ کنید. شکل‌ مایع‌ آلپرازولام‌ را می‌توان‌ با مایعات‌ یا غذاهای‌ نیمه‌جامد مثل‌ مارمالاد پودینگ‌ مخلوط‌ کرد. اجازه‌ ندهید آلپرازولام‌ مایع‌ یخ‌ بزند. اگر یک‌ نوبت‌ دارو را فراموش‌ کردید، به‌ مجردی‌ که‌ به‌ یاد آوردید آن‌ را مصرف‌ کنید. اگر نزدیک‌ نوبت‌ بعدی‌ بود، نوبت‌ بعدی‌ را حذف‌ کنید و سپس‌ به‌ برنامه‌ دارویی‌ منظم‌تان‌ بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی[/h]‌
در صورت‌ بروز هریک‌ از علایم‌ نادر ولی‌ جدی‌ زیر، آلپرازولام‌ را قطع‌ کرده‌ با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: گیجی‌، کند شدن‌ قوای‌ ذهنی‌، خواب‌آلودگی‌ شدید، تکلم‌ کند، کاهش‌ ضربان‌ قلب‌، تنگی‌ نفس‌، عدم‌ تعادل‌، بثورات‌ جلدی‌، گلودرد، تب‌، لرز، کبود شدگی‌ یا خونریزی‌ غیرعادی‌، زخم‌های‌ دهانی‌، زردی‌ پوست‌ یا چشم‌، کاهش‌ حافظه‌، بی‌خوابی‌، آشفتگی‌، یا تحریک‌پذیری‌. آلپرازولام‌ می‌تواند اعتیادآور باشد و اگر دارو به‌طور ناگهانی‌ قطع‌ شود علایم‌ قطع‌ ممکن‌ است‌ مشاهده‌ شوند که‌ عبارتند از: گیجی‌، کند شدن‌ قوای‌ ذهنی‌، معده‌درد، افزایش‌ تعریق‌، تهوع‌، استفراغ‌، حساسیت‌ به‌ نور و صدا، یا احساس‌ گزگز یا سوزن‌ سوزن‌ شدن‌. در صورتی‌ که‌ بخواهید آلپرازولام‌ را قطع‌ کنید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید، تا احتمالاً این‌ کار به‌ شکل‌ تدریجی‌ انجام‌ شود.
این علایم‌ ممکن‌ است‌ رخ‌ دهند ولی‌ فقط‌ در صورتی‌ که‌ مشکل‌ساز شوند باید گزارش‌ شوند: سرگیجه‌، خواب‌آلودگی‌، خشکی‌ دهان‌، سردرد ، تهوع‌ ، یبوست ‌، اسهال‌، ضربان‌ قلب‌ تند یا شدید، یا لرزش‌.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ آلپرازولام‌ پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ آلپرازولام‌ یا دیگر بنزودیازپین‌ها، یا به‌ هر نوع‌ ماده‌ غذایی‌، رنگ‌های‌ خوراکی‌، یا نگه‌دارنده‌ها.
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ الکل‌، آرامبخش‌ها، ضدافسردگی‌ها، و داروهای‌ ضدصرع‌ و تشنج‌.
• سابقه‌ یا ابتلا به‌ گلوکوم‌ (افزایش‌ فشار داخل‌ چشم‌)، سوءمصرف‌ الکل‌ یا مواد مخدر، میاستنی‌ گراو، بیماری‌ انسدادی‌ ریوی‌ مزمن‌ شدید، یا آمفی‌زم‌.

[h=1]توصیه هنگام‌ مصرف[/h]‌

• مراجعات‌ مقطعی‌ به‌ پزشکتان‌ داشته‌ باشید تا بهبودتان‌ را زیر نظر داشته‌ باشد.
• تا هنگامی‌ که‌ پاسخ‌ بدنتان‌ به‌ آلپرازولام‌ مشخص‌ نشده‌ است‌ در رانندگی‌ و کار با وسایل‌ خطرناک‌ احتیاط‌ کنید. برخی‌ افراد در طی‌ مصرف‌ این‌ دارو دچار خواب‌آلودگی‌ و کاهش‌ سطح‌ هوشیاری‌ می‌شوند.
• اگر به‌ مسمومیت‌ ناشی‌ از مصرف‌ بیش‌ از حد این‌ دارو مشکوک‌ هستید، بلافاصله‌ تقاضای‌ کمک‌ پزشکی‌ کنید.
• اگر در طی‌ درمان‌ با آلپرازولام‌ دچار افکار یا احساسات‌ عجیب‌ شدید، حتماً موضوع‌ را با پزشکتان‌ در میان‌ بگذارید.
• همیشه‌ برگه‌ای‌ همراه‌ داشته‌ باشید که‌ نشان‌ دهد تحت‌ درمان‌ با آلپرازولام‌ قرار دارید.

آلپرازولام‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌، و دور از حرارت‌، نور مستقیم‌، و حرارت‌ مرطوب‌ نگهداری‌ کنید. (در این‌ شرایط‌ آلپرازولام‌ فاسد می‌شود).

• آلپرازولام‌ تاریخ‌ گذشته‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ در توالت‌ دور بریزید.

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید نوشیدنی‌های‌ الکلی‌ یا دیگر داروهای‌ خواب‌آور استفاده‌ کنید، این‌ خواب‌آلودگی‌ را افزایش‌ و هوشیاری‌ را کاهش‌ می‌دهد.

• نباید آلپرازولام‌ را به‌عنوان‌ یک‌ قرص‌ خواب‌آور استفاده‌ کنید، مگر آنکه‌ برنامه‌ درمانی‌ شما اجازه‌ دهد تا 8-7 ساعت‌ خواب‌ داشته‌ باشید، در غیر این‌ صورت‌ تا زمان‌ خروج‌ دارو از بدنتان‌ ممکن‌ است‌ خواب‌آلوده‌ بوده‌، اختلال‌ حافظه‌ داشته‌ باشید.

[h=1]آزیترومایسین[/h]
آزیترومایسین‌ یک‌ آنتی‌بیوتیک‌ است‌ که‌ برای‌ گلودرد استرپتوکوکی‌، برونشیت‌، برخی‌ انواع‌ سینه‌پهلو (پنومونی‌)، و عفونت‌های‌ کلامیدیایی‌ تجویز می‌شود.

[h=1]چگونگی‌ مصرف[/h]
آزیترومایسین‌ باید با شکم‌ خالی‌ خورده‌ شود، حداقل‌ 1 ساعت‌ قبل‌ یا 2ساعت‌ بعد از غذا. این‌ دارو برای‌ بعضی‌ از عفونت‌ها به‌ صورت‌ تک‌نوبتی‌ تجویز می‌شود یا در سایر موارد به‌ شکل‌ روزی‌ یک‌ نوبت‌ برای‌ 5 روز. مهم‌ است‌ که‌ دارو سر وقت‌ و به‌طور کامل‌ مصرف‌ شود، حتی‌ در صورت‌ احساس‌ بهبودی‌. چنانچه‌ پیش‌ از مصرف‌ تمام‌ دارو آن‌ را قطع‌ کنید. علایمتان‌ ممکن‌ است‌ برگشت‌ کنند. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید، به‌ مجردی‌ که‌ آن‌ را به‌ یاد آوردید مصرفش‌ کنید. البته‌ اگر تقریباً موقع‌ نوبت‌ بعدی‌ رسیده‌ است‌، این‌ نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌، به‌ برنامه‌ منظم‌ دارویی‌تان‌ بازگردید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی‌[/h]
در صورت‌ بروز هریک‌ از علایم‌ زیر، مصرف‌ آزیترومایسین‌ را قطع‌ کرده‌، با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: اسهال‌، دردهای‌ شکمی‌، تهوع‌ و استفراغ‌، زخم‌های‌ دهانی‌ یا زبان‌، خارش‌ یا ترشح‌ واژن‌، پلاک‌های‌ سفید در دهان‌ یا روی‌ زبان‌، تب ‌، درد مفصلی‌ یا بثورات‌ جلدی‌. یک‌ پاسخ‌ حساسیتی‌ نادر به‌ آنتی‌بیوتیک‌ها آنافیلاکس‌ است‌ که‌ نیازمند توجه‌ و مراقبت‌ فوری‌ پزشکی‌ می‌باشد. از آنجایی‌ که‌ آنافیلاکس‌ به‌ سرعت‌ پیشرفت‌ می‌کند، در صورت‌ بروز تورم‌ لب‌ها و دور چشم‌، کهیر یا تورم‌های‌ پوستی‌، غش‌ ناگهانی‌، ضربان‌ قلب‌ تند یا خس‌خس‌ سینه‌ یا مشکل‌ در تنفس‌، مصرف‌ دارو را قطع‌ کرده‌ بلافاصله‌ با یک‌ مرکز خدمات‌ اضطراری‌ پزشکی‌ تماس‌ بگیرید.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ آزیترومایسین‌، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ آزیترومایسین‌، اریترومایسین ‌، یا آنتی‌بیوتیک‌های‌ دیگر.
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ کاربامازپین ‌، سیکلوسپورین‌، ضدانعقادها (رقیق‌ کننده‌های‌ خون‌ مثل‌ وارفارین‌ )، تئوفیلین ‌، و آنتی‌اسیدهای‌ حاوی‌ آلومینیم‌/ منیزیم‌.
• سابقه‌ یا ابتلا به‌ بیماری‌ کبدی‌.

[h=1]توصیه هنگام‌ مصرف‌[/h]

• حتی‌ در صورت‌ احساس‌ بهبود دوره‌ کامل‌ دارویتان‌ را مصرف‌ کنید تا عفونت‌ در بدنتان‌ درمان‌ شده‌، از عود بیماری‌ جلوگیری‌ شود.

• اگر ظرف‌ 3 روز از آغاز درمان‌ با آزیترومایسین‌ احساس‌ بهبودی نکردید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.

• آزیترومایسین‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌، دور از گرما، نور مستقیم‌ و حرارت‌ مرطوب‌ نگه‌ دارید (در این‌ شرایط‌ آزیترومایسین‌ فاسد می‌شود).

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید از داروهای‌ تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ استفاده‌ کنید.
• نباید پیش‌ از اتمام‌ دارویتان‌ آن‌ را قطع‌ کنید، مگر به‌ دستور پزشکتان‌.

[h=1]آتنولول
[/h]آتنولول‌ به‌ علل‌ گوناگونی‌ مثل‌ افزایش فشار خون ، تسکین‌ درد قلبی ، پیشگیری‌ از سردردهای‌ میگرنی، و درمان‌ بی‌نظمی‌ ضربان‌ قلب‌ تجویز می‌شود. همچنین‌ برای‌ جلوگیری‌ از دومین‌ حمله‌ قلبی‌ در افرادی‌ که‌ یک‌ بار دچار حمله‌ قلبی‌ شده‌اند، کاربرد دارد. ممکن‌ است‌ در شرایط‌ دیگری‌ نیز پزشکتان‌ این‌ دارو را برایتان‌ تجویز کند. آتنولول‌ با مسدود کردن‌ برخی‌ تکانه‌های‌ عصبی‌ به‌ بخش‌های‌ خاصی‌ از بدن‌ عمل‌ می‌کند؛ به‌ همین‌ علت‌ آن‌ را یک‌ مسدودکننده‌ بتا می‌شناسند. با مسدود کردن‌ این‌ تکانه‌ها، آتنولول‌ به‌ قلب‌ کمک‌ می‌کند تا منظم‌تر و مؤثرتر بزند و در نتیجه‌ بار کاری‌ قلب‌ کاهش‌ یابد.

[h=1] چگونگی‌ مصرف‌ [/h]
آتنولول‌ معمولاً روزی‌ یک‌ بار مصرف‌ می‌شود. مهم‌ است‌ که‌ دارو را هر روز سر ساعت‌ معینی‌ بخورید. معمولاً بهتر است‌ دارو را صبح‌ پیش‌ از صبحانه‌ مصرف‌ کنید تا فراموشش‌ نکنید. آتنولول‌ را می‌توان‌ با یا بدون‌ غذا مصرف‌ کرد. هر روز پیش‌ از خوردن‌ آتنولول‌ نبضتان‌ را بشمارید. اگر زیر 50 در دقیقه‌ بود پیش‌ از خوردن‌ داروی‌ آن‌ روز، با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید. هیچگاه‌ بیشتر از مقدار تجویز شده‌ مصرف‌ نکنید. از دستورات‌ پزشکتان‌ به‌ دقت‌ پیروی‌ کنید.
اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید، به‌ مجردی‌ که‌ آن‌ را به‌ یاد آوردید مصرفش‌ کنید. البته‌ اگر کمتر از 8 ساعت‌ تا نوبت‌ بعدی‌ مصرف‌ دارو رسیده‌ است‌، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌، به‌ برنامه‌ منظم‌ دارویی‌تان‌ بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید و دارو را بدون‌ هماهنگی‌ با پزشکتان‌ قطع‌ نکنید. با قطع‌ مصرف‌ آتنولول‌ ممکن‌ است‌ در معرض‌ خطر یک‌ حمله‌ قلبی‌ باشید. در اکثر مواردی‌ که‌ آتنولول‌ تجویز می‌شود، بیماری‌ مهار می شود ولی درمان نمی شود. و این‌ بدین‌ معناست‌ که‌ ممکن‌ است‌ لازم‌ باشد چندین‌ سال‌ یا تا پایان‌ زندگی‌ آن‌ را مصرف‌ کنید.

[h=1] هشدارها و عوارض‌ جانبی [/h]
در صورت‌ بروز هریک‌ از علایم‌ نادر ولی‌ جدی‌ زیر، مصرف‌ آتنولول‌ را قطع‌ کرده‌، با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید:

• اشکال‌ در تنفس‌ تنگی‌ نفس‌ ، یا خس‌خس‌ سینه
• سرد شدن‌ کف‌ دست‌ و پا
• ضربان‌ قلب‌ زیر 50 در دقیقه
• سرگیجه‌ یا سیاهی‌ رفتن‌ چشم‌ در هنگام‌ بلند شدن‌ از حالت‌ خوابیده‌ یا نشسته‌
• تورم‌ دست‌ها و پاها یا افزایش‌ وزن‌ ناگهانی‌ (5/1 کیلو در 48-24 ساعت‌)
• افسردگی‌ ، گیجی‌، یا توهم‌ (شنیدن‌، دیدن‌، یا احساس‌ چیزهایی‌ که‌ وجود ندارند)
• درد قفسه‌ سینه ‌، مفاصل‌ یا کمر
• تب ، گلودرد
• بثورات‌ جلدی
• هرگونه‌ کبودی‌ یا خونریزی‌ غیرعادی‌

نشانه‌های‌ زیر تا هنگام‌ عادت‌ کردن‌ بدنتان‌ با دارو ممکن‌ است‌ مشاهده‌ شوند:

خواب‌آلودگی‌، خستگی‌، مشکل‌ در خوابیدن‌ ، اضطراب ‌، یبوست‌ یا اسهال ‌، کابوس‌، یا کاهش‌ توانایی‌ جنسی‌، اگر این‌ علایم‌ ادامه‌ یافتند یا مشکل‌ساز شدند، وضعیت‌ را با پزشکتان‌ در میان‌ بگذارید.

[h=1]موارد احتیاط‌ [/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ آتنولول‌ پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ آتنولول‌ یا دیگر داروهای‌ مسدودکننده‌ بتا
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• در حال‌ مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ تزریقات‌ حساسیت‌زدایی‌، کافئین‌، داروهای‌ آسم‌ ( آمینوفیلین‌ ، دیفیلین ‌، اکستریفیلین‌ ، تئوفیلین ‌)، داروهای‌ دیابت‌ ( انسولین ‌، داروهای‌ خوراکی‌ پایین‌آورنده‌ قند )، دیگر داروهای‌ کاهنده‌ فشار خون‌ (مسدودکننده‌های‌ کانال‌های‌ کلسیمی‌، کلونیدین ‌، گوانابنز )، کوکائین ‌، یا مهارکننده‌های‌ مونوآمین‌اکسیداز .
• سابقه‌ یا ابتلا به‌ حساسیت‌، آسم‌، یا آمفی‌زم، مشکلات‌ احتقانی‌ قلب، بیماری‌ قند، پرکاری‌ تیرویید ، افسردگی، یا بیماری‌های‌ کلیوی‌ یا کبدی‌. اگر بیماری‌ قند دارید، آتنولول‌ ممکن‌ است‌ قند خون‌ شما را افزایش‌ دهد و نیز ممکن‌ است‌ علایم‌ افت‌ قند خون‌ را مخفی‌ کند. اگر دچار حساسیت‌ باشید با مصرف‌ آتنولول‌ واکنش‌های‌ حساسیتی‌تان‌ ممکن‌ است‌ تشدید شود.

[h=1] توصیه هنگام‌ مصرف‌ ‌ [/h]

• به‌طور منظم‌ به‌ پزشکتان‌ مراجعه‌ کنید تا بهبودی‌تان‌ را زیر نظر داشته‌ باشد.
• در مورد میزان‌ فعالیت‌ قابل‌ قبول‌ بر اساس‌ وضعیت‌ بدنی‌تان‌ با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید. * آتنولول‌ ممکن‌ است‌ درد قفسه‌ سینه‌ را کاهش‌ دهد یا از آن‌ جلوگیری‌ کند و در نتیجه‌ باعث‌ شود تا از آن‌ حد که‌ برایتان‌ بی‌خطر است‌ فعال‌تر باشید. که‌ این‌ خود موجب‌ درد قفسه‌ سینه‌ و علایم‌ جدی‌ دیگر می‌شود.
• وزن‌تان‌ را نسبت‌ به‌ قد و استخوانبندی‌تان‌ در یک‌ محدوده‌ مناسب‌ نگاه‌ دارید. در صورت‌ نیاز برای‌ کاهش‌ وزن‌ از پزشکتان‌ کمک‌ بگیرید.
• اگر برای‌ کاهش‌ فشار خون‌ آتنولول‌ مصرف‌ می‌کنید، مصرف‌ سدیم‌ (نمک‌) خود را محدود کنید. از پزشکتان‌ درخواست‌ کنید دستوارات‌ تغذیه‌ای‌ در اختیارتان‌ بگذارد یا شما را به‌ یک‌ متخصص‌ تغذیه‌ معرفی‌ کند.
• اگر سیگاری‌ هستید، سیگار را ترک‌ کنید، از پزشکتان‌ بخواهید شما را به‌ یک‌ مشاور یا گروه‌ ترک‌ سیگار معرفی‌ کنید.
• الکل‌ ننوشید.
• از وضعیت‌ خوابیده‌ به‌ نشسته‌ یا ایستاده‌ و یا از حالت‌ نشسته‌ به‌ ایستاده‌ آرام‌ تغییر وضعیت‌ دهید تا دچار سرگیجه ‌، سیاهی‌ رفتن‌ چشم‌ یا غش‌ نشوید.
• در هوای‌ سرد لباس‌ گرم‌تر بپوشید، چرا که‌ آتنولول‌ ممکن‌ است‌ شما را به‌ سرما حساس‌تر کند.
• برای‌ روزهای‌ تعطیل‌ مقدار کافی‌ دارو در دسترس‌ داشته‌ باشید.
• یک‌ برگه‌ شناسایی‌ پزشکی‌ که‌ نشان‌ دهد آتنولول‌ مصرف‌ می‌کنید به‌ همراه‌ داشته‌ باشید.
• پزشکان‌ دیگر را از اینکه‌ آتنولول‌ مصرف‌ می‌کنید مطلع‌ سازید؛ زیرا آتنولول‌ ممکن‌ است‌ بر روی‌ برخی‌ آزمون‌های‌ آزمایشگاهی‌ اثر بگذارد.
• آتنولول‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌، و دور از گرما ، نور مستقیم‌، و حرارت‌ مرطوب‌ نگه‌ دارید (در این‌ شرایط‌ آتنولول‌ فاسد می‌شود).
• آتنولول‌ تاریخ‌ گذشته‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ در توالت‌ دور بریزید.

[h=1] نبایدها [/h]

• نباید تا مشخص‌ شدن‌ پاسخ‌ بدنتان‌ به‌ دارو رانندگی‌ کنید یا با وسایل‌ خطرناک‌ کار کنید. اگر خواب‌آلودگی‌ یا سرگیجه‌ مشکل‌ساز شد، با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.
• نباید بدون‌ مشورت‌ با پزشکتان‌ دارویی‌ مصرف‌ کنید؛ به‌ ویژه‌ داروهای‌ محرک‌ و داروهای‌ سرفه‌ یا سرماخوردگی‌ که‌ بدون‌ تجویز پزشک‌ قابل‌ تهیه هستند .
  

[h=1]آمپی سیلین[/h]
آمپی‌سیلین‌ یک‌ آنتی‌بیوتیک‌ رایج‌ است‌. از این‌ آنتی‌بیوتیک‌ در درمان‌ عفونت‌های‌ گوناگون‌ باکتریایی‌ نظیر عفونت‌ گوش‌ میانی‌، سینوزیت‌، و پوست‌، بافت‌ نرم‌، دستگاه‌ تنفس‌، و دستگاه‌ ادراری‌ استفاده‌ می‌شود.

[h=1]چگونگی‌ مصرف[/h]
به‌منظور جذب‌ بهتر آمپی‌سیلین‌ باید با شکم‌ خالی‌ حدوداً 1 ساعت‌ قبل‌ یا 2 ساعت‌ بعد از غذا خورده‌ شود. بهتر است‌ آمپی‌سیلین‌ در نوبت‌هایی‌ با فواصل‌ مساوی‌ در طی‌ شبانه‌روز مصرف‌ شود تا سطح‌ خونی‌ و ادراری‌ ثابتی‌ داشته‌ باشد. برای‌ مثال‌، اگر لازم‌ است‌ روزی‌ 4 نوبت‌ آمپی‌سیلین‌ مصرف‌ کنید، باید بین‌ هر نوبت‌ 6 ساعت‌ فاصله‌گذاری‌ کنید (مثلاً 12 ظهر، 6 عصر، 12 شب‌، 6 صبح‌). اگر این‌ برنامه‌ با برنامه‌ کاری‌ یا خواب‌ شما مغایرت‌ دارد، برای‌ تعیین‌ یک‌ برنامه‌ مناسب‌تر از پزشکتان‌ کمک‌ بخواهید. مهم‌ است‌ که‌ دارو سر وقت‌ و به‌ مقدار کامل‌ مصرف‌ شود، حتی‌ اگر احساس‌ بهبودی‌ می‌کنید. اگر پیش‌ از اتمام‌ دارویتان‌ آن‌ را قطع‌ کنید ممکن‌ است‌ دچار عود علایم‌ شوید. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید ، به‌ مجردی‌ که‌ به‌ یاد آوردید مصرفش‌ کنید. البته‌، اگر تقریباً موقع‌ نوبت‌ بعدی‌ مصرف‌ دارو رسیده‌ است‌، به‌ برنامه‌ منظم‌ دارویی‌تان‌ بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی‌[/h]
در صورت‌ بروز علایم‌ زیر آمپی‌سیلین‌ خود را قطع‌ کرده‌ بلافاصله‌ با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: اسهال‌ شدید یا اسهال‌ خفیف‌ ولی‌ پایدار، سردرد ، تهوع‌ و استفراغ‌، بثورات‌ جلدی‌ ، زخم‌ دهانی‌ یا زبان‌، خارش‌ یا ترشح‌ واژن‌، پلاک‌های‌ سفید در دهان‌ یا روی‌ زبان‌، اختلالات‌ ذهنی‌، یا زردی‌ چشم‌ها و پوست‌. یک‌ پاسخ‌ حساسیتی‌ نادر نسبت‌ به‌ آمپی‌سیلین‌ آنافیلاکسی‌ است‌، که‌ به‌ مراقبت‌ پزشکی‌ فوری‌ نیاز دارد. از آنجایی‌ که‌ آنافیلاکسی‌ به‌ سرعت‌ پیشرفت‌ می‌کند، در صورت‌ بروز تورم‌ لب‌ها و دور چشم‌ها، بثورات‌ جلدی ‌، کهیر ، یا تورم‌های‌ پوستی‌، تب‌، غش‌ ناگهانی‌، ضربان‌ قلب‌ تند، یا خس‌خس‌ سینه‌ یا مشکل‌ در تنفس‌، بلافاصله‌ دارو را قطع‌ کرده‌ با یک‌ مرکز خدمات‌ اورژانس‌ پزشکی‌ تماس‌ بگیرید.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود یکی‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ آمپی‌سیلین‌ پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ هر نوع‌ ماده‌ غذایی‌، نگهدارنده‌ها، رنگ‌های‌ خوراکی‌، یا سایر داروها، به‌ ویژه‌ آنتی‌بیوتیک‌ها ( پنی‌سیلین‌ها).
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ داروهای‌ ضدالتهابی‌ غیراستروییدی‌ (مثل‌ ایبوپروفن‌، آسپیرین ‌)، داروهای‌ ضدانعقادی‌ (رقیق‌کننده‌های‌ خون‌ نظیر وارفارین ‌)، قرص‌های‌ ضدبارداری‌ حاوی‌ استروژن‌ (آمپی‌سیلین‌ ممکن‌ است‌ اثرات‌ این‌ قرص‌ها را کاهش‌ دهد)، داروهای‌ نقرس‌ ( پروبنسید، آلوپورینول ‌)، متوترکسات‌، یا دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها ( آمینوگلیکوزیدها، اریترومایسین ‌، تتراسایکلین‌ ).
• سابقه‌ یا ابتلا به‌ مشکلات‌ خونریزی‌دهنده‌ (مثل‌ زخم‌ معده ‌، هموفیلی‌ ، کمبود پلاکتی‌)، مونونوکلئوز عفونی‌ ، کولیت‌ (التهاب‌ روده‌ بزرگ ‌) مرتبط‌ با آنتی‌بیوتیک‌، یا بیماری‌ کلیوی‌.

• توصیه‌ هنگام‌ مصرف‌

• حتی‌ در صورت‌ احساس‌ بهبودی‌، تمام‌ داروی‌ تجویز شده‌ را برای‌ درمان‌ عفونتتان‌ و جلوگیری‌ از عود بیماری‌ مصرف‌ کنید.
• در صورتی‌ که‌ از قرص‌ ضدبارداری‌ استفاده‌ می‌کنید تا یک‌ دوره‌ درمان‌ با آمپی‌سیلین‌، از یک‌ روش‌ جلوگیری‌ از بارداری‌ دیگر نظیر کاندوم‌ یا ژل‌ اسپرم‌کش‌ هم‌ استفاده‌ کنید.
• با خوردن‌ ماست‌ از اسهال‌ ناشی‌ از این‌ آنتی‌بیوتیک‌ پیشگیری‌ کنید.
• آمپی‌سیلین‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌، و دور از حرارت‌، نور مستقیم‌، و حرارت‌ مرطوب‌ نگه‌ دارید (در این‌ شرایط‌ آمپی‌سیلین‌ فاسد می‌شود).
• پس‌ از تهیه‌ سوسپانسیون‌ آمپی‌سیلین‌، دارو را در یخچال‌ نگهداری‌ کنید.
• پیش‌ از مصرف‌ سوسپانسیون‌ شیشه‌ دارو را به‌ خوبی‌ تکان‌ دهید.
• از پیمانه‌ای‌ که‌ در داخل‌ جعبه‌ دارو فراهم‌ شده‌ است‌ جهت‌ اندازه‌گیری‌ مقدار دارو استفاده‌ کنید.
• اگر در ظرف‌ 3 روز از مصرف‌ آمپی‌سیلین‌ احساس‌ بهبودی‌ ندارید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید دیگران‌ را در مصرف‌ دارو سهیم‌ کنید، چرا که‌ ممکن‌ است‌ نسبت‌ به‌ آن‌ حساسیت‌ داشته‌ باشند.
• نباید داروی‌ تاریخ‌ گذشته‌ را مصرف‌ نکنید.
• نباید پیش‌ از اتمام‌ دارو، درمان‌ را قطع‌ کنید، مگر با صلاحدید پزشکتان‌.

آمی تریپتیلین

[h=1]بکلومتازون استنشاقی[/h]
بکلومتازون‌ استنشاقی‌ به‌ عنوان‌ درمان‌ نگهدارنده‌ در افراد دچار آسم برونشیال‌ مزمن‌ تجویز می‌شود. استفاده‌ منظم‌ به‌ رفع‌ التهاب‌ مزمن‌ راه‌های‌ هوایی‌ و کاهش‌ واکنش‌ این‌ مجاری‌ به‌ مواد محرک‌ (یا حساسیت‌زا) کمک‌ می‌کند. بکلومتازون‌ با این‌ سازوکار علایم‌ آسم‌ و دفعات‌ حملات‌ آسم‌ را کاهش‌ می‌دهد. بکلومتازون‌ یک‌ کورتیکواسترویید می‌باشد.

[h=1]چگونگی‌ مصرف‌[/h]
بر اساس‌ شدت‌ آسم‌، بکلومتازون‌ به‌ مقدار روزی‌ 4-2 پاف‌ تجویز می‌شود. مهم‌ است‌ که‌ آن‌ را طبق‌ دستور پزشک‌ یا دستورالعمل‌ روی‌ برچسب‌ دارو مصرف‌ کنید. هیچگاه‌ بیشتر از مقدار تجویز شده‌ مصرف‌ نکنید. از دستورات‌ پزشکتان‌ به‌ دقت‌ پیروی‌ کنید. چنانچه‌ همزمان‌ کورتیکواسترویید خوراکی‌ مصرف‌ نمی‌کنید، ممکن‌ است‌ شروع‌ اثرات‌ دارو تا یک‌ ماه‌ و اوج‌ اثر دارو تا چند ماه‌ به‌ تأخیر بیافتد. مهم‌ است‌ که‌ نوبت‌های‌ مصرف‌ دارو در فواصل‌ مساوی‌ در طی‌ شبانه‌روز برنامه‌ریزی‌ شود، مثلاً اگر قرار است‌ روزی‌ 2 بار مصرف‌ شود، 8 صبح‌ و 8 شب‌ و اگر قرار است‌ روزی‌ 4 بار مصرف‌ شود، هر 6 ساعت‌. از پزشکتان‌ بخواهید در تعیین‌ یک‌ برنامه‌ که‌ با فعالیت‌های‌ روزمره‌ شما تداخل‌ نداشته‌ باشد، به‌ شما کمک‌ کند. بهتر است‌ دارو هر روز در ساعت‌ یکسانی‌ مصرف‌ شود. پیش‌ از استفاده‌ از افشانه‌ برای‌ بار اول‌، آن‌ را چک‌ کنید. پزشکتان‌ تعیین‌ می‌کند که‌ از یک‌ وسیله‌ موسوم‌ به‌ آسم‌یار هم‌ همراه‌ افشانه‌ استفاده‌ کنید یا اینکه‌ با روش‌ دهان‌ باز یا دهان‌ بسته‌ از افشانه‌ استفاده‌ کنید. این‌ وسیله‌ باعث‌ می‌شود تا دارو بهتر به‌ مجاری‌ هوایی‌ برونشی‌ برسد. پودر و کپسول‌های‌ بکلومتازون‌ برای‌ استنشاق‌ نیازمند یک‌ وسیله‌ خاص‌ برای‌ آزادسازی‌ دارو است‌، دستورالعمل‌ روی‌ جعبه‌ را بخوانید یا چگونگی‌ استفاده‌ را از پزشکتان‌ جویا شوید.

روش‌ دهان‌ بسته‌:

• کپسول‌ دارو را 5-2 ثانیه‌ تکان‌ دهید.
• افشانه‌ و کپسول‌ متصل‌ به‌ آن‌ را سر و ته‌ بگیرید.
• قطعه‌ دهانی‌ را در دهان‌ گذاشته‌، لب‌هایتان‌ را دورش‌ محکم‌ ببندید.
• به‌ آرامی‌ و کامل‌ از راه‌ بینی‌ نفستان‌ را بیرون‌ دهید.
• به‌ آرامی‌ و عمیق‌ دم‌ انجام‌ دهید و در همان‌ زمان‌ کپسول‌ حاوی‌ دارو را بر روی‌ افشانه‌ به‌ پایین‌ فشار دهید.
• قطعه‌ دهانی‌ را از دهان‌ خارج‌ کرده‌، ولی‌ نفستان‌ را تا آنجا که‌ ممکن‌ است‌ نگه‌ دارید.
• در حالی‌ که‌ لب‌هایتان‌ را جمع‌ کرده‌اید از راه‌ دهان‌ نفستان‌ را بیرون‌ دهید.
• اگر در هر نوبت‌ 2 پاف‌ لازم‌ دارید، دو دقیقه‌ تا پاف‌ بعدی‌ صبر کنید.

روش‌ دهان‌ باز:

• کپسول‌ دارو را 5-2 ثانیه‌ تکان‌ دهید.
• افشانه‌ و کپسول‌ متصل‌ به‌ آن‌ را سر و ته‌ بگیرید.
• قطعه‌ دهانی‌ را حدوداً به‌ اندازه‌ عرض‌ دو انگشت‌ از دهان‌ کاملاً بازتان‌ فاصله‌ بگیرید.
• کپسول‌ را صاف‌ نگه‌ دارید.
• پس‌ از یک‌ بازدم‌ عمیق‌، به‌ آرامی‌ از راه‌ دهان‌ نفس‌ بگیرید و در همان‌ زمان‌ کپسول‌ را به‌ افشانه‌ فشار دهید. به‌ دم‌ ادامه‌ دهید. چشم‌هایتان‌ را ببندید تا چیزی‌ از اسپری‌ واردشان‌ نشود، چرا که‌ ممکن‌ است‌ موجب‌ تاری‌ دید مختصری‌ شود.
• در انتهای‌ دم‌ نفستان‌ را تا آنجا که‌ می‌توانید نگاه‌ دارید، و سپس‌ در حالی‌ که‌ لب‌های‌ خود را جمع‌ کرده‌اید از راه‌ دهان‌ نفستان‌ را بیرون‌ دهید.
• اگر در هر نوبت‌ 2 پاف‌ لازم‌ دارید، دو دقیقه‌ تا پاف‌ بعدی‌ صبر کنید.

پس‌ از استفاده‌ از دارو، به‌ هر کدام‌ از روش‌های‌ فوق‌، برای‌ جلوگیری‌ از خشونت‌ صدا و عفونت‌های‌ دهانی‌، دهانتان‌ را با آب‌ کاملاً بشویید. آب‌ را قورت‌ ندهید. روزی‌ یکبار قطعه‌ دهانی‌ پلاستیکی‌ و پوشش‌ آن‌ را زیر آب‌ گرم‌ بشویید و پیش‌ از استفاده‌ مجدد خشک‌ کنید. تا این‌ افشانه‌ خشک‌ شود در صورت‌ نیاز از افشانه‌ دیگری‌ استفاده‌ کنید. هفته‌ای‌ دو بار قطعه‌ دهانی‌ پلاستیکی‌ را با مایع‌ ظرفشویی‌ و آب‌ گرم‌ بشویید و کاملاً آب‌ بکشید و خشک‌ کنید. یک‌ راه‌ ساده‌ برای‌ تخمین‌ مقدار داروی‌ باقیمانده‌ در کپسول‌ محتوی‌ دارو این‌ است‌ که‌ کپسول‌ را در یک‌ ظرف‌ آب‌ بگذاریم‌ و ببینیم‌ چقدرش‌ در آب‌ فرو می‌رود . اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید ، به‌ مجردی‌ که‌ آن‌ را به‌ یاد آوردید، مصرفش‌ کنید. نوبت‌های‌ باقیمانده‌ در آن‌ روز را با فواصل‌ مساوی‌ مصرف‌ کنید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی‌[/h]
در صورت‌ بروز هریک‌ از علایم‌ زیر، مصرف‌ بکلومتازون‌ را قطع‌ کرده‌، با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: پلاک‌های‌ سفید نرم‌ در دهان‌ یا گلو ، درد دهان‌ یا گلو هنگام‌ خوردن‌ و آشامیدن‌، افزایش‌ خس‌خس‌ سینه‌، احساس‌ سفتی‌ و گرفتگی‌ در قفسه‌ سینه‌، یا مشکل‌ در تنفس‌.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ بکلومتازون‌، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ کورتیکواستروییدها، سایر داروها، غذاها، نگهدارنده‌ها، و رنگ‌های‌ خوراکی‌.
• مصرف‌ داروهای‌ دیگر به‌ ویژه‌ کورتیکواستروییدها.
• سابقه‌ یا ابتلا به‌ سل‌ یا پوکی‌ استخوان‌.

[h=1]توصیه هنگام‌ مصرف‌[/h]

• به‌طور منظم‌ به‌ پزشکتان‌ مراجعه‌ کنید تا بهبودتان‌ را زیر نظر داشته‌ باشد. گاهی‌ افشانه‌ را همراه‌ خود ببرید تا پزشک‌ چگونگی‌ استفاده‌ شما را از آن‌ ببیند.
• در صورتی‌ که‌ یک‌ دستگاه‌ اندازه‌گیری‌ حداکثر جریان‌ هوای‌ تنفسی‌ در خانه‌ دارید، مقادیر اندازه‌گیری‌ شده‌ را در یک‌ دفترچه‌ ثبت‌ کنید.
• اگر دچار استرس‌ غیرمعمول‌ مثل‌ جراحی‌، آسیب‌ بدنی‌، یا عفونت‌ هستید، علایم‌ آسم‌تان‌ بهبود نداشته‌ است‌، علایم‌تان‌ بدتر شده‌ است‌، یا علایمی‌ از عفونت‌ دهانی‌ یا حلقی‌ دارید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.
• در صورتی‌ که‌ افشانه‌ شما قابل‌ پر کردن‌ مجدد است‌، پس‌ از اتمام‌ دارو آن‌ را دور نیاندازید.
• حتی‌ اگر برای‌ یک‌ حمله‌ آسمی‌ داروهایی‌ دیگر مصرف‌ می‌کنید، استفاده‌ از بکلومتازون‌ را ادامه‌ دهید، مگر آنکه‌ پزشکتان‌ دستور دیگری‌ داده‌ باشد.
• پیش‌ از انجام‌ جراحی‌، کارهای‌ دندانپزشکی‌، یا واکسیناسیون‌ سایر پزشکان‌ را از اینکه‌ بکلومتازون‌ مصرف‌ می‌کنید مطلع‌ سازید.
• اگر تا به‌ حال‌ به‌ آبله‌ مرغان‌ و سرخک‌ مبتلا نشده‌اید و واکسن‌ آنها را هم‌ نزده‌اید، از تماس‌ نزدیک‌ با افراد مبتلا به‌ این‌ دو بیماری‌ اجتناب‌ کنید. در صورتی‌ که‌ فکر می‌کنید با این‌ افراد مواجهه‌ داشته‌اید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.
• یک‌ برگه‌ شناسایی‌ پزشک‌ همراه‌ داشته‌ باشید که‌ نشان‌ دهد بکلومتازون‌ مصرف‌ می‌کنید.
• توجه‌ داشته‌ باشید که‌ اگر کپسول‌ و افشانه‌ سرد باشند، ممکن‌ است‌ مقدار کامل‌ دارو به‌ شما نرسد.
• اگر مقدار معمول‌ دارو به‌ شکل‌ استنشاقی‌ برایتان‌ مؤثر نیست‌، ممکن‌ است‌ به‌طور موقت‌ به‌ کورتیکواسترویید خوراکی‌ نیاز داشته‌ باشید.
• افشانه‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ و دور از حرارت‌ نگاه‌ دارید.

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید از بکلومتازون برای‌ درمان‌ یک‌ حمله‌ آسمی‌ استفاده‌ کنید.
• نباید پیش‌ از هماهنگی‌ با پزشکتان‌ آن‌ را قطع‌ کنید.

[h=1]بوسپیرون[/h]

[h=1]دیازپام[/h]

دیازپام‌ برای‌ تسکین‌ اضطراب‌، اختلالات‌ خواب‌، و اختلالات‌ هراس‌ تجویز می‌شود. این‌ دارو همچنین‌ به‌عنوان‌ ضد تشنج‌ و شل‌کننده‌ ماهیچه‌ اسکلتی‌ استفاده‌ می‌شود.

[h=1]چگونگی‌ مصرف‌[/h]
دیازپام‌ بسته‌ به‌ شرایط‌ متفاوت‌ و در افراد متفاوت‌ با مقادیر متفاوتی‌ تجویز می‌شود. هیچگاه‌ بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده‌ مصرف‌ نکنید. از دستورات‌ پزشکتان‌ به‌ دقت‌ پیروی‌ کنید. شکل‌های‌ مایع‌ دیازپام‌ را می‌توان‌ با غذاهای‌ مایع‌ یا نیمه‌ جامد مثل‌ پوره‌ مخلوط‌ کرده‌ نگذارید دیازپام‌ مایع‌ یخ‌ بزند. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید ، به‌ مجردی‌ که‌ آن‌ را به‌ یاد آوردید مصرفش‌ کنید. اگر تقریباً موقع‌ نوبت‌ بعدی‌ مصرف‌ دارو رسیده‌ است‌، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌ به‌ برنامه‌ دارویی‌ منظمتان‌ بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی‌[/h]
در صورت‌ بروز هریک‌ از علایم‌ نادر ولی‌ جدی‌ زیر، مصرف‌ دیازپام‌ را قطع‌ کرده‌، با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: افت‌ قوای‌ ذهنی‌، خواب‌آلودگی‌ شدید، تکلم‌ نامفهوم‌، ضربان‌ قلب‌ کند، تنگی‌نفس‌، عدم‌ تعادل‌، بثورات‌ جلدی‌، گلودرد، تب‌، لرز، کبودی‌ یا خونریزی‌ غیرعادی‌، زخم‌های‌ دهانی‌، زردی‌ پوست‌ یا چشمان‌، از دست‌ رفتن‌ حافظه‌، بی‌خوابی‌، اضطراب‌، یا تحریک‌پذیری‌. دیازپام‌ می‌تواند اعتیادآور باشد، و علایم‌ ترک‌ دارو ممکن‌ است‌ در صورت‌ قطع‌ ناگهانی‌ آن‌ روی‌ دهد، علایم‌ ترک‌ دارو عبارتند از: گیجی‌، افت‌ قوای‌ ذهنی‌، دردهای‌ شکمی‌، افزایش‌ تعریق‌، تهوع‌، استفراغ‌، حساسیت‌ به‌ نور و صدا، یا احساس‌ سوزن‌سوزن‌ شدن‌ یا گزگز. اگر می‌خواهید مصرف‌ دیازپام‌ را قطع‌ کنید با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید تا شاید این‌ کار تدریجی‌ انجام‌ گیرد.

این علایم ممکن‌ است‌ مشاهده‌ شوند اما فقط‌ در صورتی‌ که‌ مشکل‌ساز شوند نیاز به‌ گزارش‌ دارند: سرگیجه‌، خواب‌آلودگی‌، خشکی‌ دهان‌، سردرد ، تهوع‌، یبوست‌، اسهال‌، ضربان‌ قلب‌ سریع‌ و شدید، یا لرزش‌.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ دیازپام‌، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ دیازپام‌، بنزودیازپین‌های‌ دیگر، یا هرگونه‌ ماده‌ غذایی‌، رنگ‌های‌ خوراکی‌، یا نگه‌دارنده‌ها.
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ الکل‌، آرامبخش‌ها، داروهای‌ ضدافسردگی‌، یا داروهای‌ ضدتشنج‌.
• سابقه‌ اعتیاد به‌ الکل‌ یا مواد مخدر، گلوکوم‌ (افزایش‌ فشار داخل‌ چشم‌)، میاستنی‌گراویس‌، بیماری‌ انسدادی‌ ریوی‌ مزمن‌ شدید، یا آمفی‌زم‌ یا ابتلا به‌ این‌ موارد.

[h=1]توصیه هنگام‌ مصرف[/h]‌

• به‌ پزشکتان‌ به‌طور منظم‌ مراجعه‌ کنید تا بهبود شما را زیر نظر داشته‌ باشد.
• تا مشخص‌ شدن‌ پاسخ‌ بدنتان‌ به‌ دارو در رانندگی‌ و کار با وسایل‌ خطرناک‌ احتیاط‌ کنید. * برخی‌ افراد با مصرف‌ این‌ دارو دچار خواب‌آلودگی‌ و افت‌ سطح‌ هوشیاری‌ می‌شوند.

در صورت‌ شک‌ به‌ مصرف‌ بیش‌ از حد دارو، بلافاصله‌ تقاضای‌ کمک‌ پزشکی‌ کنید.

• اگر در هنگام‌ مصرف‌ دیازپام‌ دچار افکار یا احساسات‌ عجیب‌ شدید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.
• یک‌ برگه‌ شناسایی‌ پزشکی‌ به‌ همراه‌ داشته‌ باشید که‌ نشان‌ دهد دیازپام‌ مصرف‌ می‌کنید.
• دیازپام‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌، و دور از گرما، نور مستقیم‌ و حرارت‌ مرطوب‌ نگه‌ دارید (در این‌ شرایط‌ دیازپام‌ فاسد می‌شود).
• دیازپام‌ تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ در توالت‌ دور بریزید.

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید داروهای‌ آرامبخش‌ دیگری‌ مصرف‌ کنید.
• نباید الکل‌ بنوشید.
• نباید دیازپام‌ را به‌عنوان‌ قرص‌ خواب‌ مصرف‌ کنید، مگر اینکه‌ برنامه‌ شما اجازه‌ دهد 8-7 ساعت‌ خواب‌ داشته‌ باشید، در غیر این‌ صورت‌ ممکن‌ است‌ تا بی‌اثر شدن‌ دارو خواب‌آلوده‌ باشید و فراموشکار شوید.

[h=1]دیفن هیدرامین[/h]
دیفن‌هیدارمین‌ از داروهای‌ بدون‌ نیاز به‌ نسخه‌ است‌ که‌ به‌عنوان‌ آنتی‌هیستامین‌ هم‌ مورد تجویز قرار می‌گیرد. این‌ دارو یک‌ آنتی‌هیستامین‌ است‌ که‌ برای‌ درمان‌ یا پیشگیری‌ مواردی‌ نظیر علایم‌ ناشی‌ از حساسیت‌ها (آبریزش‌ بینی‌، سرفه‌، خارش‌ و قرمزی‌ چشم‌، خارش‌ بدن‌)، سرماخوردگی‌ها ( عطسه‌، آبریزش‌ بینی‌، سرفه‌)، پارکینسونیسم‌ (لرزش‌، حرکات‌ غیرارادی‌)، بیماری‌ حرکت‌، سرگیجه ‌، تهوع‌ یا استفراغ‌، و بی‌خوابی‌ تجویز می‌شود. دیفن‌هیدرامین‌ همچنین‌ یکی‌ از ترکیبات‌ داروهای‌ گوناگونی‌ است‌ که‌ برای‌ تسکین‌ سرفه‌ و سرماخوردگی‌ در هنگام‌ مصرف‌ می‌شوند. نام‌ تجاری‌ دیفن‌هیدارمین‌ بنادریل‌ است‌.

[h=1]چگونگی‌ مصرف‌[/h]
دیفن‌هیدارمین‌ را می‌توان‌ با غذا، آب‌ یا شیر مصرف‌ کرد تا معده‌ را ناراحت‌ نکند. اگر برای‌ پیشگیری‌ از بیماری‌ حرکت‌ این‌ دارو را مصرف‌ می‌کنید، دارو را حداقل‌ 30 دقیقه‌ (ترجیحاً 2-1 ساعت‌) پیش‌ از شروع‌ سفر مصرف‌ کنید. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید ، به‌ مجردی‌ که‌ به‌ یاد آوردید، مصرفش‌ کنید. البته‌ اگر تقریباً موقع‌ نوبت‌ بعدی‌ رسیده‌ است‌، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌، به‌ برنامه‌ دارویی‌ معمولتان‌ بازگردید. از دو برابر کردن‌ مقدار دارو بپرهیزید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی‌[/h]
در صورت‌ بروز هریک‌ از علایم‌ زیر با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: گلودرد و تبی‌ که‌ با بیماری‌ای‌ که‌ به‌خاطرش‌ دیفن‌هیدارمین‌ مصرف‌ می‌کنید بی‌ارتباط‌ باشد، کبودی‌ یا خونریزی‌ غیرطبیعی‌، خستگی‌ یا ضعف‌ شدید، خشکی‌ شدید دهان‌، بینی‌ یا گلو، کاهش‌ مهارت‌های‌ حرکتی‌ یا مشکل‌ در حفظ‌ تعادل‌، تاری‌ دید، ادرار کردن‌ مشکل‌ یا دردناک‌، برافروختگی‌ یا قرمزی‌ صورت‌، کابوس‌، توهمات‌ (دیدن‌، شنیدن‌، یا حس‌ کردن‌ چیزی‌ که‌ وجود ندارد)، یا تشنج‌. کودکان‌ و افراد مسن‌ ممکن‌ است‌ با مصرف‌ این‌ دارو دچار سراسیمگی‌، بی‌قراری‌، و هیجان‌ شوند، در این‌ صورت‌ پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ دیفن‌هیدرامین‌، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ هر نوع‌ ماده‌ غذایی‌، نگهدارنده‌ها، رنگ‌های‌ خوراکی‌، یا داروهای‌ دیگر (به‌ ویژه‌ آنتی‌هیستامین‌ها).
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ داروهای‌ آرامبخش‌، خواب‌، تشنج‌، مسکن‌ها، شل‌کننده‌های‌ عضلانی‌، یا داروهای‌ دل‌پیچه‌ (داروهای‌ آنتی‌کولینرژیک‌ ).
• ابتلا یا سابق‌ بزرگی‌ پروستات‌، مشکل‌ در ادرار کردن‌، انسداد گردن‌ مثانه‌، گلوکوم‌ زاویه‌ بسته‌.

[h=1]توصیه هنگام‌ مصرف‌[/h]

• از مصرف‌ الکل‌، داروهای‌ خواب‌، یا آرامبخش‌ها بپرهیزید، این‌ داروها اثرات‌ تخدیری‌ دیفن‌هیدارمین‌ را افزایش‌ می‌دهند.
• انتظار خواب‌آلودگی‌ را داشته‌ باشید.
• پیش‌ از اقدام‌ به‌ رانندگی‌ یا کار با وسایل‌ خطرناک‌ از واکنش‌ بدنتان‌ نسبت‌ به‌ این‌ دارو مطمئن‌ شوید. دیفن‌هیدارمین‌ ممکن‌ است‌ روی‌ سطح‌ هوشیاری‌ شما تأثیر بگذارد.
• برای‌ رفع‌ خشکی‌ دهان‌ آدامس‌ بجوید یا آب‌نبات‌ بمکید. اگر خشکی‌ دهان‌ بیش‌ از 2 هفته‌ ادامه‌ یافت‌ با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.
• دیفن‌هیدارمین‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌، و دور از گرما، نور مستقیم‌، و حرارت‌ مرطوب‌ نگهداری‌ کنید (در این‌ شرایط‌ دیفن‌هیدارمین‌ فاسد می‌شود).
• از منجمد کردن‌ شکل‌ شربت‌ این‌ دارو بپرهیزید.
• اگر ظرف‌ 3 روز از مصرف‌ دارو احساس‌ بهبودی‌ نداشتید، با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید دارو را پس‌ از تاریخ‌ انقضایش‌ مصرف‌ کنید.

[h=1]کلونازپام[/h]
کلونازپام‌ به‌عنوان‌ ضدتشنج‌ تجویز می‌شود.

[h=1]چگونگی‌ مصرف‌[/h]
کلونازپام‌ معمولاً 3 بار در روز مصرف‌ می‌شود. هیچگاه‌ بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز مصرف‌ نکنید. از دستورات‌ پزشکتان‌ به‌ دقت‌ پیروی‌ کنید. اگر حس‌ می‌کنید پس‌ از 3 ماه‌ استفاده‌ از این‌ دارو پاسخ‌ بدنتان‌ نسبت‌ به‌ آن‌ کم‌ شده‌ است‌ با پزشکتان‌ در مورد مقدار دارویتان‌ مشورت‌ کنید ، چرا که‌ ممکن‌ است‌ دچار نوعی‌ «تحمل‌ به‌ دارو» شده‌ باشید. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید ، اگر ظرف‌ 1 ساعت‌ آن‌ را به‌ یاد آوردید مصرفش‌ کنید. در غیر این‌ صورت‌ نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌ ، به‌ برنامه‌ دارویی‌ منظم‌تان‌ بازگردید. از دو برابر کردن‌ مقدار دارو بپرهیزید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی‌[/h]
در صورت‌ بروز هریک‌ از علایم‌ نادر ولی‌ جدی‌ زیر ، مصرف‌ کلونازپام‌ را قطع‌ کرده‌ با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: گیجی‌ ، کند شدن‌ قوای‌ ذهنی‌ ، خواب‌آلودگی‌ ، تکلم‌ نامفهوم‌ ، ضربان‌ قلب‌ کند ، تنگی‌ نفس‌ ، عدم‌ تعادل‌ ، بثورات‌ جلدی‌ ، گلودرد ، تب‌ ، لرز ، خونریزی‌ ، یا کبودی‌ غیرعادی‌ ، زخم‌های‌ دهانی‌ ، زردی‌ پوست‌ یا چشم‌ها ، از دست‌ دادن‌ حافظه‌ ، بی‌خوابی‌ ، اضطراب‌ و پریشانی‌ ، یا تحریک‌پذیری‌.

کلونازپام‌ می‌تواند اعتیادآور باشد و اگر دارو به‌طور ناگهانی‌ قطع‌ شود ممکن‌ است‌ علایم‌ قطع‌ دارو مشاهده‌ شود. این‌ علایم‌ عبارتند از: گیجی‌ ، افت‌ قوای‌ ذهنی‌ ، دردهای‌ شکمی‌ ، افزایش‌ تعریق‌ ، تهوع‌ ، استفراغ‌ ، حساسیت‌ به‌ نور و صدا ، و احساس‌ گزگز و سوزن‌ سوزن‌.

اگر می‌خواهید مصرف‌ کلونازپام‌ را قطع‌ کنید ، با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید تا این‌ کار را تدریجی‌ انجام‌ دهید. علایم‌ زیر ممکن‌ است‌ رخ‌ دهد اما فقط‌ در صورتی‌ که‌ مشکل‌ساز شوند لازم‌ است‌ با پزشک‌ در میان‌ گذاشته‌ شوند: سرگیجه‌ ، خواب‌آلودگی‌ ، خشکی‌ دهان‌ ، سردرد ، تهوع‌ ، یبوست‌ ، اسهال‌ ، ضربان‌ قلب‌ تند یا شدید ، یا لرزش‌ بدن‌.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ کلونازپام‌ ، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ کلونازپام‌ یا سایر بنزودیازپین‌ها (مثلاً دیازپام‌ ، اکسازپام‌) ، غذاها ، رنگ‌های‌ خوراکی‌ ، یا نگهدارنده‌ها.
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• مصرف‌ داروهای‌ دیگر ، به‌ ویژه‌ الکل‌ ، آرامبخش‌ها ، داروهای‌ ضدافسردگی‌ ، یا داروهای‌ ضدتشنج‌.
• سابقه‌ یا ابتلا به‌ گلوکوم‌ (افزایش‌ فشار داخل‌ چشم‌) ، میاستنی‌ گراویس‌ ، اعتیاد به‌ الکل‌ یا مواد مخدر ، بیماری‌ انسدادی‌ مزمن‌ ریوی‌ شدید ، یا آمفی‌زم‌.

[h=1]توصیه هنگام‌ مصرف‌[/h]

• به‌طور منظم‌ به‌ پزشکتان‌ مراجعه‌ کنید تا بتواند بهبودتان‌ را زیر نظر بگیرد.
• دفعات‌ تشنج‌ را ثبت‌ کرده‌ برای‌ پزشکتان‌ ببرید تا بر اساس‌ آن‌ پاسخ‌ شما به‌ دارو را ارزیابی‌ کند.
• تا پیش‌ از مشخص‌ شدن‌ پاسخ‌ بدنتان‌ به‌ کلونازپام‌ در هنگام‌ رانندگی‌ یا کار کردن‌ با وسایل‌ خطرناک‌ احتیاط‌ کنید. کلونازپام‌ در برخی‌ افراد موجب‌ خواب‌آلودگی‌ یا کاهش‌ سطح‌ هوشیاری‌ می‌شود.
• در صورت‌ بروز افکار یا احساسات‌ عجیب‌ ، با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.

یک‌ برگه‌ شناسایی‌ پزشکی‌ همراه‌ داشته‌ باشید که‌ نشان‌ دهد در حال‌ مصرف‌ کلونازپام‌ هستید.

• کلونازپام‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ ، و دور از گرما ، نور مستقیم‌ ، و حرارت‌ مرطوب‌ قرار دهید (کلونازپام‌ در این‌ شرایط‌ فاسد می‌شود).
• کلونازپام‌ تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ در توالت‌ دور بریزید.

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید الکل‌ بنوشید.
• نباید از دیگر داروهای‌ آرامبخش‌ استفاده‌ کنید.

[h=1]کلستیرامین[/h]
کلستیرامین‌ دارویی‌ است‌ که‌ برای‌ پایین‌ آوردن‌ کلسترول‌ خون‌ از آن‌ استفاده‌ می‌شود. با کاهش‌ کلسترول‌ خون‌ از بیماری‌هایی‌ که‌ در آنها کلسترول‌ موجب‌ انسداد رگ‌های‌ خونی‌ می‌گردد ، جلوگیری‌ می‌شود. سطح‌ بالای‌ کلسترول‌ خون‌ احتمال‌ بروز آنژین‌ قلبی‌ ، حمله‌ قلبی‌ ، یا سکته‌ مغزی‌ را افزایش‌ می‌دهد. از کلسترول‌ برای‌ کاهش‌ خارش‌ ناشی‌ از افزایش‌ اسیدهای‌ صفراوی‌ به‌ دنبال‌ بیماری‌های‌ کبدی‌ نیز استفاده‌ می‌شود. کلستیرامین‌ با متصل‌ شدن‌ به‌ اسیدهای‌ صفراوی‌ به‌دنبال‌ بیماری‌های‌ کبدی‌ نیز استفاده‌ می‌شود. کلستیرامین‌ با متصل‌ شدن‌ به‌ اسیدهای‌ صفراوی‌ و دیگر مواد داخل‌ روده‌ و کمک‌ به‌ دفع‌ آنها از بدن‌ عمل‌ می‌کند. بدین‌ طریق‌ کلسترول‌ و اسیدهای‌ صفراوی‌ اضافی‌ را کاهش‌ می‌دهد ، ولی‌ بیماری‌ زمینه‌ای‌ را درمان‌ نمی‌کند ، خارش‌ ناشی‌ از مشکل‌ کبدی‌ 2-1 هفته‌ پس‌ از توقف‌ درمان‌ مجدداً بازمی‌گردد و سطح‌ کلسترول‌ خون‌ 4-2 هفته‌ پس‌ از توقف‌ درمان‌ به‌ سطح‌ پیش‌ از شروع‌ درمان‌ می‌رسد.

[h=1]چگونگی‌ مصرف‌[/h]
کلستیرامین‌ به‌ شکل‌ یک‌ پودر عرضه‌ می‌شود که‌ باید پیش‌ از مصرف‌ با چیزهای‌ دیگر مخلوط‌ شود. آن‌ را به‌ صورت‌ پودر خشک‌ مصرف‌ نکنید زیرا ممکن‌ است‌ موجب‌ خفگی‌ شود. پودر را داخل‌ حدوداً 60 میلی‌لیتر 5-4 قاشق‌ غذاخوری‌ ، از یک‌ نوشیدنی‌ کاملاً مخلوط‌ کنید و سپس‌ 120-60 میلی‌لیتر دیگر مایع‌ اضافه‌ کنید و پس‌ از 2-1 دقیقه‌ مجدداً مخلوط‌ کنید. این‌ پودر در مایعات‌ حل‌ نمی‌شود ، بنابراین‌ مخلوط‌ شما حالت‌ دانه‌دانه‌ خواهد داشت‌. پس‌ از نوشیدن‌ تمامی‌ لیوان‌ ، مجدداً کمی‌ نوشیدنی‌ داخل‌ لیوان‌ بریزید و آن‌ را بنوشید تا مطمئن‌ شوید که‌ تمامی‌ دارو را مصرف‌ کرده‌اید. کلستیرامین‌ را همچنین‌ می‌توان‌ با سوپ‌ یا فرینی‌ در صبحانه‌ مخلوط‌ کرد. برخی‌ از بیماران‌ ترجیح‌ می‌دهند این‌ دارو را با کمپوت‌ میوه‌جات‌ یا پوره‌ میوه‌جات‌ مخلوط‌ کنند. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید ، به‌ مجردی‌ که‌ به‌ یاد آوردید ، مصرفش‌ کنید. اگر تقریباً موقع‌ نوبت‌ بعدی‌ رسیده‌ است‌ ، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌ ، به‌ برنامه‌ دارویی‌ منظم‌تان‌ برگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی‌[/h]
در صورت‌ بروز هریک‌ از علایم‌ زیر مصرف‌ کلستیرامین‌ را قطع‌ کرده‌ ، با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: معده‌درد شدید و تهوع‌ و استفراغ‌ ، یا مدفوع‌ سیاه‌ و قیری‌. بسیاری‌ از افرادی‌ که‌ کلستیرامین‌ مصرف‌ می‌کنند تا عادت‌ کردن‌ بدنشان‌ به‌ دارو دچار یبوست‌ ، سوزش‌ سر دل‌ ، تهوع‌ ، یا نفخ‌ و آروغ‌ می‌شوند. اگر این‌ علایم‌ ادامه‌ پیدا کردند یا مشکل‌ساز شدند پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ کلستیرامین‌ ، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ کلستیرامین‌.
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• صرف‌ داروهای‌ دیگر ، به‌ ویژه‌ ضدانعقادها (رقیق‌کننده‌های‌ خون‌ ، مثل‌ وارفارین‌) ، دیگوکسین‌ (یک‌ داروی‌ قلبی‌) ، دیورتیک‌ها ، پروپرانولول‌ (یک‌ داروی‌ فشار خون‌ و قلبی‌) ، آنتی‌بیوتیک‌ها (پنی‌سیلین‌ خوراکی‌ ، تتراسایکلین‌ها ، وانکومایسین‌ خوراکی‌) ، و داروهای‌ تیرویید.
• سابقه‌ یا ابتلا به‌ یبوست‌ ، مشکلات‌ کیسه‌ صفرا ، زخم‌های‌ معده‌ و دوازدهه‌ ، یا فنیل‌ کتونوری‌.

[h=1]هنگام‌ مصرف‌ کلستیرامین‌ توصیه‌ می‌شود[/h]

• کلستیرامین‌ را طبق‌ دستور پزشکتان‌ مصرف‌ کنید.
• طبق‌ تجویز پزشکتان‌ برنامه‌ غذایی‌ خود را تغییر دهید. به‌ یاد داشته‌ باشید که‌ این‌ دارو کلسترول‌ بالا را درمان‌ نمی‌کند ، بلکه‌ آن‌ را تا حدی‌ مهار می‌کند. و تغییر در شیوه‌ زندگی‌ در زمینه‌ برنامه‌ غذایی‌ و تحرک‌ (ورزش‌) است‌ که‌ مهم‌ می‌باشد.
• داروهای‌ دیگرتان‌ را حداقل‌ 1 ساعت‌ پیش‌ یا 4 ساعت‌ پس‌ از خوردن‌ کلستیرامین‌ مصرف‌ کنید.
• به‌طور منظم‌ به‌ پزشکتان‌ مراجعه‌ کنید تا پیشرفتتان‌ را زیر نظر داشته‌ باشد.
• کلستیرامین‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ ، و دور از گرما ، نور مستقیم‌ ، و حرارت‌ مرطوب‌ نگاه‌ دارید (در این‌ شرایط‌ کلستیرامین‌ فاسد می‌شود).
• کلستیرامین‌ تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ ، در توالت‌ دور بریزید.

نبایدها

• نباید بدون‌ هماهنگی‌ با پزشکتان‌ داروی‌ دیگری‌ نیز مصرف‌ کنید.
• نباید بدون‌ تأیید پزشکتان‌ مصرف‌ دارو را قطع‌ کنید.

[h=1]کاربامازپین[/h]
کاربامازپین‌ به‌ عنوان‌ یک‌ ضد تشنج‌ برای‌ انواع‌ گوناگونی‌ از صرع‌ تجویز می‌شود. این‌ دارو بیشتر از همه‌ داروهای‌ ضدتشنج‌ تجویز می‌شود ، زیرا سمیت‌ نسبتاً کمی‌ دارد و احتمال‌ بروز عوارض‌ جانبی‌ ناشی‌ از مصرف‌ آن‌ کم‌ می‌باشد. کاربامازپین‌ همچنین‌ برای‌ تسکین‌ درد نورالژی‌ عصب‌ سه‌قلو استفاده‌ می‌شود.

[h=1]چگونگی‌ مصرف‌[/h]
مقدار تجویزی‌ کاربامازپین‌ بر اساس‌ علتی‌ که‌ برایش‌ تجویز شده‌ است‌ فرق‌ می‌کند. این‌ دارو باید با غذا مصرف‌ شود. هیچگاه‌ بیش‌ از مقدار تجویز شده‌ مصرف‌ نکنید. از دستورات‌ پزشکتان‌ به‌ دقت‌ پیروی‌ کنید. اگر از سوسپانسیون‌ کاربامازپین‌ استفاده‌ می‌کنید ، پیش‌ از مصرف‌ شیشه‌ را به‌ خوبی‌ تکان‌ دهید. همچنین‌ از پیمانه‌ داخل‌ جعبه‌ خود دارو یا پیمانه‌ای‌ که‌ پزشکتان‌ در اختیارتان‌ گذاشته‌ است‌ استفاده‌ کنید. مراقبت‌ باشید سوسپانسیون‌ یخ‌ نزند. اگر از قرص‌های‌ جویدنی‌ استفاده‌ می‌کنید می‌توانید آنها را خرد کنید ، بجوید ، یا درسته‌ ببلعید ، اما قرص‌های‌ طولانی‌ رهش‌ و قرص‌های‌ غیرجویدنی‌ باید درسته‌ بلعیده‌ شوند. اگر یک‌ نوبت‌ دارو را فراموش‌ کردید ، به‌ مجردی‌ که‌ به‌ یاد آوردید مصرفش‌ کنید. اگر تقریباً موقع‌ نوبت‌ بعدی‌ رسیده‌ است‌ ، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌ ، به‌ برنامه‌ منظم‌ دارویی‌تان‌ برگردید. اگر بیش‌ از یک‌ نوبت‌ را در روز فراموش‌ کرده‌اید برای‌ کسب‌ تکلیف‌ با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی‌[/h]
در صورت‌ بروز هریک‌ از علایم‌ نادر ولی‌ جدی‌ زیر کاربامازپین‌ را قطع‌ کرده‌ با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: بثورات‌ جلدی‌ ، کهیر ، یا خارش ‌ ، سردرد مداوم‌ ، کرختی‌ در حرکات‌ یا عدم‌ تعادل‌ ، گیجی‌ ، تغییرات‌ خلقی‌ ، لرزش‌ ، اضطراب‌ غیرعادی‌ ، تکلم‌ نامفهوم‌ ، تاری‌ دید ، حرکت‌ غیرعادی‌ چشم‌ به‌ عقب‌ و جلو ، افزایش‌ دفعات‌ تشنج‌ ، لرز ، گلو درد ، تب‌ ، خستگی‌ غیرمعمول‌ ، درد استخوان‌ یا ماهیچه‌ ، کبودی‌ یا خونریزی‌ غیرعادی‌ ، دفع‌ خون‌ در ادرار یا مدفوع‌ ، تورم‌ غدد ، ادرار تیره‌ ، مدفوع‌ بی‌رنگ‌ ، درد شکمی‌ ، انقباضات‌ غیرعادی‌ عضلات‌ در دست‌ ، بازو ، پا ، لب‌ ، یا صورت‌ ، بی حسی‌ یا گز گز انگشتان‌ دست‌ یا پا ، ضربان‌ قلب‌ کند ، تند ، یا نامنظم‌ ، تنفس‌ مشکل‌ ، یا درد قفسه‌ سینه‌. علایم‌ زیر ممکن‌ است‌ روی‌ دهند اما فقط‌ در صورت‌ مشکل‌ساز شدن‌ باید با پزشکتان‌ در میان‌ گذاشته‌ شوند: یبوست‌ ، سرگیجه‌ خفیف‌ یا خواب‌آلودگی‌ ، تهوع‌ و استفراغ‌ ، سر درد ، مشکل‌ در به‌ خواب‌ رفتن‌ ، ریزش‌ مو ، افزایش‌ حساسیت‌ به‌ نور خورشید ، یا مشکلات‌ جنسی‌ در افراد مذکر.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ کاربامازپین‌ ، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ کاربامازپین‌ یا دیگر داروهای‌ ضدتشنج‌ ، داروهای‌ ضد افسردگی‌ سه‌حلقه‌ای‌ ، رنگ‌های‌ خوراکی‌ ، غذاها ، یا نگهدارنده‌ها.
• باداری‌ یا شیردهی‌.
• مصرف‌ داروهای‌ دیگر ، به‌ ویژه‌ ضدتشنج‌ها ، الکل‌ ، متادون‌ ، داروهای‌ خواب‌آور ، داروهای‌ ضدافسردگی‌ ، داروهای‌ آرامبخش‌ ، ضد انعقادها ، آنتی‌بیوتیک‌ها (کلارتیرومایسین‌ ، ایزونیازید ، اریترومایسین ‌) ، سایمتیدین‌ ، داروهای‌ فشار خون‌ و قلبی‌ (دیلتیازم‌ ، وراپامیل‌ ، کینیدین‌) ، هورمون ها (استروژن‌ ، قرص‌های‌ ضدبارداری‌ ) ، کورتیکواستروییدها ، مهارکننده‌های‌ مونوآمین‌ اکسیداز ، یا پروپوکسیفن‌ (یک‌ مسکن‌ ).
• سابقه‌ یا ابتلا به‌ مشکلات‌ قلبی‌ یا خونی‌ ، نارسایی‌ مغز استخوان‌ ، یا بیماری‌های‌ کبدی‌.

[h=1]توصیه‌ هنگام‌ مصرف[/h]

• به‌طور منظم‌ به‌ پزشکتان‌ مراجعه‌ کنید تا بتواند بهبودتان‌ را زیر نظر داشته‌ باشد. ممکن‌ است‌ لازم‌ باشد برای‌ تعین‌ سطح‌ دارو در خون‌ آزمایش‌ بدهید.
• کاربامازپین‌ را با غذا مصرف‌ کنید تا معده تان‌ را ناراحت‌ نکند.
• مشروبات‌ الکلی‌ و دیگر داروهای‌ کندکننده‌ دستگاه‌ اعصاب‌ مرکزی‌ (آرامبخش‌ها) را استفاده‌ نکنید.
• از پوست تان‌ در برابر اشعه‌ آفتاب‌ محافظت‌ کنید تا دچار آفتاب‌ سوختگی‌ نشوید. کاربامازپین‌ حساسیت‌ پوست‌ به آفتاب‌ را افزایش‌ می‌دهد. از مواجهه‌ با آفتاب‌ ساعت‌ 10 صبح‌ تا 3 بعدازظهر بپرهیزید. از یک‌ کرم‌ ضدآفتاب‌ با حداقل‌ قدرت 15 ( SPF ) در مناطق‌ در معرض‌ نور بدنتان‌ استفاده‌ کنید. از وسایل‌ برنزه کننده‌ مثل‌ لامپ‌ آفتابی‌ استفاده‌ نکنید.
• پیش‌ از عمل‌ جراحی‌ ، کارهای‌ دندانپزشکی‌ یادرمان‌های‌ اورژانس‌ سایر پزشکان‌ را از اینکه‌ کاربامازپین‌ مصرف‌ می‌کنید مطلع‌ سازید. این‌ دارو ممکن‌ است‌ با برخی‌ آزمون‌های‌ آزمایشگاهی‌ تداخل‌ ایجاد کند.
• در مورد استفاده‌ از قرص‌های‌ ضدبارداری‌ با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید ، زیرا کاربامازپین‌ اثر این‌ قرص‌ها را کاهش‌ می‌دهد و شاید لازم‌ باشد در طی‌ مصرف‌ این‌ دارو از یک‌ روش‌ جلوگیری‌ دیگر استفاده‌ کنید.
• یک‌ برگه‌ شناسایی‌ پزشکی‌ همراه‌ داشته‌ باشید که‌ نشان‌ دهد کاربامازپین‌ مصرف‌ می‌کنید.

کاربامازپین‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ ، و دور از گرما ، نور مستقیم‌ ، و حرارت‌ مرطوب‌ نگه‌ دارید (در این‌ شرایط‌ کاربامازپین‌ فاسد می‌شود).
کاربامازپین‌ تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ در توالت‌ دور بریزید.

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید بدون‌ اجازه‌ پزشکتان‌ دارویی‌ دیگر مصرف کنید. زیرا ممکن‌ است‌ بر چگونگی‌ کارکرد کاربامازپین‌ در بدنتان‌ اثر بگذارد.
• نباید تا مشخص‌ نشدن‌ واکنش‌ بدنتان‌ به‌ این‌ دارو رانندگی‌ کنید یا با وسایل‌ خطرناک‌ کار کنید ، این‌ دارو برخی‌ از افراد را گیج‌ و خواب‌آلوده‌ می‌کند و یا هوشیاری‌ را کاهش‌ می‌دهد.
• نباید دارو را پیش‌ از مشورت‌ با پزشک‌ قطع‌ کنید. در صورت‌ نیاز به‌ قطع‌ دارو این‌ کار باید تدریجی‌ صورت‌ پذیرد.

[h=1]کاپتوپریل[/h]
کاپتوپریل‌ به‌ تنهایی‌ یا همراه‌ با داروهای‌ دیگر برای‌ درمان‌ پرفشاری‌ خون‌ تجویز می‌شود. در کنار داروهای‌ دیگر برای‌ درمان‌ نارسایی‌ احتقانی‌ قلب‌ هم‌ مصرف‌ می‌شود. پزشکتان‌ ممکن‌ است‌ به‌دلایل‌ دیگری‌ نیز کاپتوپریل‌ تجویز کند. کاپتوپریل‌ از طریق‌ مهار آنزیمی‌ که‌ آنژیوتانسین‌ I (شکل‌ غیرفعال‌) را به‌ آنژیوتانسین II (شکل‌ فعال‌) تبدیل‌ می‌کند عمل‌ می‌کند. آنژیوتانسین II یک‌ ماده‌ پرقدرت‌ است‌ که‌ موجب‌ تنگ‌ شدن‌ رگ‌های‌ خونی‌ و احتباس‌ سدیم‌ و آب‌ در بدن‌ می‌شود. به‌ همین‌ علت‌ کاپتوپریل‌ به‌ عنوان‌ یک‌ مهارکننده‌ آنزیم‌ مبدل‌ آنژیوتانسین‌ شناخته‌ می‌شود. با جلوگیری‌ از تنگ‌ شدن‌ رگ‌ها و احتباس‌ مایع‌ در آنها، کاپتوپریل‌ فشار داخل‌ رگ‌های‌ خونی‌ و بار کاری‌ قلب‌ را کاهش‌ می‌دهد.

[h=1]چگونگی‌ مصرف‌[/h]
کاپتوپریل‌ معمولاً روزی‌ 2 تا 3 نوبت‌ مصرف‌ می‌شود. مهم‌ است‌ که‌ دارو هر روز سر ساعت‌ یکسانی‌ مصرف‌ شود. کاپتوپریل‌ را می‌توان‌ با یا بدون‌ غذا مصرف‌ کرد. هیچ‌گاه‌ بیشتر از مقدار تجویز شده‌ مصرف‌ نکنید. از دستورات‌ پزشکتان‌ به‌ دقت‌ پیروی‌ کنید. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید، به‌ مجردی‌ که‌ به‌ یاد آورید، مصرف‌ کنید. البته‌ اگر تقریباً موقع‌ مصرف‌ نوبت‌ بعدی‌ رسیده‌ است‌، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌، به‌ برنامه‌ دارویی‌تان‌ برگردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید و بدون‌ مشورت‌ با پزشکتان‌ دارو را قطع‌ نکنید. با قطع‌ کاپتوپریل‌ ممکن‌ است‌ دچار «پرفشاری‌ خون‌ برگشتی‌» شوید که‌ عبارت‌ است‌ از افزایش‌ فشارخون‌ تا اندازه‌ قبل‌ از درمان‌ یا شاید حتی‌ بالاتر از آن‌ در اکثر مواردی‌ که‌ کاپتوپریل‌ تجویز می‌شود، بیماری‌ را درمان‌ نمی‌کند بلکه‌ آن‌ را مهار می‌کند پس‌ حتی‌ در صورت‌ احساس‌ بهبودی‌ نیز ممکن‌ است‌ لازم‌ باشد آن‌ را سال‌ها یا تا آخر عمر مصرف‌ کنید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی‌[/h]
در صورت‌ بروز هر یک‌ از علایم‌ نادر ولی‌ جدی‌ زیر، مصرف‌ کاپتوپریل‌ را قطع‌ کرده‌، با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: اشکال‌ در تنفس‌، تنگی‌ نفس‌، یا خس‌ خس‌ سینه‌، خشونت‌ صدا، تورم‌ صورت‌، لب‌، دست‌، یا پا، سرگیجه‌، سیاهی‌ رفتن‌ چشم‌ یا غش‌، گیجی‌، بی‌نظمی‌ ضربان‌ قلب‌، درد قفسه‌ سینه‌، درد مفاصل‌، تب‌، بثورات‌ جلدی‌، درد شکمی‌، تهوع‌ و استفراغ‌ علایم‌ دیگری‌ نیز ممکن‌ است‌ رخ‌ دهند ولی‌ فقط‌ در صورتی‌ که‌ طول‌ کشیده‌، مشکل‌ساز شوند باید آنها را با پزشکتان‌ در میان‌ بگذارید. این‌ علایم‌ عبارتند از سردرد، سرفه‌ خشک‌، اسهال‌، خستگی‌، یا تهوع‌. ممکن‌ است‌ تا حدی‌ دچار کاهش‌ حس‌ چشایی‌ شوید که‌ معمولاً ظرف‌ 3-2 ماه‌ درمان‌ رفع‌ می‌شود، ولی‌ ممکن‌ است‌ در این‌ مدت‌ کاهش‌ وزن‌ پیدا کنید. سرفه‌ را می‌توان‌ با قطره‌های‌ ضد سرفه‌ بدون‌ قند و چند جرعه‌ کوچک‌ آب‌ سرد درمان‌ کرد.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ کاپتوپریل‌، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ کاپتوپریل‌ یا دیگر مهارکننده‌های‌ آنزیم‌ مبدل‌کننده‌ آنژیوتانسین‌.
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ویژه‌ داروهای‌ مدر یا دیگر داروهای‌ پرفشاری‌ خون‌ (که‌ اگر با کاپتوپریل‌ همزمان‌ مصرف‌ شوند ممکن‌ است‌ فشارخون‌ به‌شدت‌ افت‌ کند)، مکمل‌های‌ حاوی‌ پتاسیم‌، شیر با سدیم‌ پایین‌، یا جایگزین‌های‌ نمک‌ (که‌ حاوی‌ مقادیر بالای‌ پتاسیم‌ هستند و ممکن‌ است‌ موجب‌ تجمع‌ بیش‌ از حد پتاسیم‌ در بدن‌ شوند)، یا الکل‌.

سابقه‌ یا ابتلا به‌ حساسیت‌، کهیر ، بالا بودن‌ سطح‌ پتاسیم‌ خون‌، یا بیماری‌ کلیوی‌ یا کبدی‌.

[h=1]توصیه هنگام‌ مصرف[/h]‌

• به‌طور منظم‌ به‌ پزشکتان‌ مراجعه‌ کنید تا بتواند بهبودتان‌ را زیر نظر داشته‌ باشد.
• وزنتان‌ را متناسب‌ با قد و استخوان‌ بندی‌تان‌ حفظ‌ کنید. در صورت‌ نیاز برای‌ کاهش‌ وزن‌ از پزشکتان‌ کمک‌ بگیرید.
• اگر سیگاری‌ هستید سیگار را ترک‌ کنید. از پزشکتان‌ بخواهید شما را به‌ یک‌ مشاور یا گروه‌ ترک‌ سیگار معرفی‌ کند.
• الکل‌ ننوشید.
• از حالت‌ درازکشیده‌ به‌ نشسته‌ یا ایستاده‌، یا از حالت‌ نشسته‌ به‌ ایستاده‌ به‌ آرامی‌ تغییر وضعیت‌ دهید تا دچار سرگیجه‌ و سیاهی‌ رفتن‌ چشم‌ یا غش‌ نشوید.
• فشارخون‌ خود را هر هفته‌ پایش‌ کنید و تغییرات‌ قابل‌ توجه‌ را به‌ پزشکتان‌ اطلاع‌ دهید. * فشارخون‌های‌ اندازه‌گیری‌ شده‌ را در جایی‌ ثبت‌ کنید و در مراجعه‌ به‌ پزشکتان‌ آن‌ را به‌ وی‌ نشان‌ دهید.
• برای‌ روزهای‌ تعطیل‌ داروی‌ کافی‌ در دسترس‌ داشته‌ باشید.
• یک‌ برگ‌ شناسایی‌ پزشکی‌ همراه‌ داشته‌ باشید که‌ نشان‌ دهد کاپتوپریل‌ مصرف‌ می‌کنید.
• سایر پزشکانتان‌ را از این‌ که‌ کاپتوپریل‌ مصرف‌ می‌کنید مطلع‌ سازید، چرا که‌ این‌ دارو می‌تواند روی‌ برخی‌ آزمون‌های‌ آزمایشگاهی‌ تأثیر بگذارد.
• کاپتوپریل‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌، دور از گرما، نور مستقیم‌، و حرارت‌ مرطوب‌ نگاه‌ دارید (در این‌ شرایط‌ کاپتوپریل‌ فاسد می‌شود).
• کاپتوپریل‌ تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ در توالت‌ دور بریزید.

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید بدون‌ مشورت‌ با پزشکتان‌ دارو را قطع‌ کنید.
• نباید تا مشخص‌ شدن‌ واکنش‌ بدنتان‌ نسبت‌ به‌ دارو رانندگی‌ کنید یا با وسایل‌ خطرناک‌ کار کنید. اگر سرگیجه‌ تداوم‌ یافت‌ با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.
• نباید داروهای‌ دیگر را بدون‌ تأیید پزشکتان‌ مصرف‌ کنید، به‌ویژه‌ داروهای‌ سرماخوردگی‌ و سرفه‌ و داروهای‌ محرک‌ بدون‌ نیاز به‌ نسخه‌.

[h=1]سیزاپراید[/h]
سیساپراید برای‌ درمان‌ سوزش‌ سر دل‌ ناشی‌ از بیماری‌ پس‌زنش‌ معدی‌ ـ مروی‌ و نیز تخلیه‌ تأخیری‌ معده‌ تجویز می‌شود.

[h=1]چگونگی‌ مصرف[/h]‌
سیساپراید روزی‌ 4-1 بار با یک‌ لیوان‌ پر از آب‌ مصرف‌ می‌شود. مقدار تجویزی‌ دارو بسته‌ به‌ علت‌ تجویز متفاوت‌ است‌. این‌ دارو را معمولاً 15 دقیقه‌ پیش‌ از غذا و هنگام‌ خواب‌ مصرف‌ می‌کنند. برای‌ جلوگیری‌ از وازنش‌، سیساپراید روزی‌ یک‌ بار هنگام‌ خواب‌ تجویز می‌شود. پیش‌ از مصرف‌ نوع‌ سوسپانسیون‌ آن‌، شیشه‌ دارو را به‌ خوبی‌ تکان‌ دهید. از پیمانه‌ داخل‌ جعبه‌ دارو برای‌ اندازه‌گیری‌ مقدار داروی‌ مصرفی‌ استفاده‌ کنید. هیچگاه‌ بیشتر از مقدار تجویز شده‌ مصرف‌ نکنید. از دستورات‌ پزشکتان‌ به‌ دقت‌ پیروی‌ کنید. درمان‌ با سیساپراید معمولاً در حدود 8 هفته‌ به‌ طول‌ می‌انجامد. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید ، به‌ مجردی‌ که‌ آن‌ را به‌ یاد آوردید مصرفش‌ کنید. اگر تقریباً موقع‌ نوبت‌ بعدی‌ فرا رسیده‌ است‌، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌، به‌ برنامه‌ دارویی‌ معمولتان‌ بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی[/h]
در صورت‌ بروز تشنج‌ دارو را قطع‌ کرده‌، با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید. البته‌ تشنج‌ فقط‌ در افرادی‌ روی‌ می‌دهد که‌ از قبل‌ سابقه‌ اختلال‌ تشنجی‌ داشته‌ باشند. علایم‌ زیر ممکن‌ است‌ رخ‌ دهند، اما فقط‌ در صورت‌ مشکل‌ساز شدن‌ باید با پزشک‌ در میان‌ گذاشته‌ شوند: خواب‌آلودگی‌، احساس‌ ناراحتی‌ در شکم‌ (دل‌ بهم‌خوردگی‌)، یبوست‌ ، اسهال‌ ، نفخ‌، افزایش‌ تولید گاز در روده‌ها، تهوع‌ ، سردرد ، آبریزش‌ بینی‌، یا سینوزیت‌.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ سیساپراید، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ سیساپراید.
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ویژه‌ الکل‌، بنزودیازپین‌ها (آرامبخش‌ها، داروهای‌ ضداضطراب‌،

شل‌کننده‌های‌ عضلانی‌)، سایمتیدن ‌، رانیتیدین ‌، یا داروهایی‌ که‌ تخلیه‌ معده‌ را به‌ تأخیر می‌اندازند (مثل‌ داروهای‌ ضدافسردگی‌ و داروهای‌ آنتی‌کولینرژیک ‌).

• سابقه‌ یا ابتلا به‌ اختلال‌ تشنجی‌ یا بیماری‌های‌ کبدی‌ یا کلیوی‌.

[h=1]توصیه هنگام‌ مصرف‌[/h]

• به‌طور منظم‌ به‌ پزشکتان‌ مراجعه‌ کنید تا بهبودتان‌ را زیر نظر داشته‌ باشد.
• الکل‌، نوشابه‌های‌ الکلی‌، قهوه‌ ، آسپیرین ‌، و محصولات‌ تهیه‌ شده‌ از مرکبات‌ را کمتر مصرف‌ کنید، چرا که‌ می‌توانند به‌ معده‌ شما آزار برسانند. از پزشکتان‌ راجع‌ به‌ سایر مواردی‌ که‌ باید مصرفشان‌ محدود شود، سؤال‌ کنید.
• تا پیش‌ از مشخص‌ شدن‌ پاسخ‌ بدنتان‌ به‌ دارو در هنگام‌ رانندگی‌ یا کار با وسایل‌ خطرناک‌ احتیاط‌ کنید. برخی‌ از افراد هنگام‌ استفاده‌ از این‌ دارو دچار خواب‌آلودگی‌ و افت‌ هوشیاری‌ می‌شوند.
• سیساپریاید را دور از دسترس‌ کودکان‌، و دور از گرما، نور مستقیم‌، و حرارت‌ مرطوب‌ نگهداری‌ کنید (در این‌ شرایط‌ سیساپراید فاسد می‌شود).
• سیساپراید تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌ در توالت‌ دور بریزید.

[h=1]نبایدها[/h]
نباید نوشیدنی‌های‌ الکلی‌ بنوشید.

[h=1]سفالکسین[/h]
سفالکسین‌ یک‌ آنتی‌بیوتیک‌ سفالوسپورین‌ است‌. این‌ آنتی‌بیوتیک‌ در درمان‌ گروه‌ زیادی‌ از بیماری‌های‌ عفونی‌ مثل‌ عفونت‌های‌ تنفسی‌، عفونت‌ گوش‌ میانی‌، عفونت‌ پوست‌ و بافت‌ نرم‌، عفونت‌های‌ استخوانی‌ یا مفصلی‌، و عفونت‌های‌ ادراری‌ تناسلی‌ مؤثر می‌باشد. سفالکسین‌ همچنین‌ در جلوگیری‌ از عفونت‌ در افرادی‌ که‌ تحت‌ عمل‌ جراحی‌ قرار گرفته‌اند و افراد دیگری‌ که‌ به‌ هر علت‌ مستعد عفونت‌ می‌باشند استفاده‌ می‌شود.

[h=1]چگونگی‌ مصرف‌[/h]
سفالکسین‌ را می‌توان‌ با شکم‌ خالی‌ مصرف‌ کرد، یا می‌توان‌ برای‌ جلوگیری‌ از دل‌ بهم‌ خوردگی‌ آن‌ را با غذا خورد. بهتر است‌ دارو در نوبت‌هایی‌ با فواصل‌ یکسان‌ در طی‌ شبانه‌روز مصرف‌ شود تا سطح‌ دارو در خون‌ ثابت‌ باقی‌ بماند. مثلاً اگر قرار است‌ 4 بار در روز مصرف‌ شود هر 6 ساعت‌ (6 صبح‌، 12 ظهر، 6 عصر، 12 شب‌). اگر این‌ برنامه‌ با فعالیت‌های‌ کاری‌ و خواب‌ شما تداخل‌ دارد، در تعیین‌ یک‌ برنامه‌ زمانی‌ مناسب‌تر از پزشکتان‌ کمک‌ بخواهید. مهم‌ است‌ که‌ دارو سر وقت‌ و به‌طور کامل‌ استفاده‌ شود، حتی‌ اگر احساس‌ بهبودی‌ می‌کنید. اگر پیش‌ از اتمام‌ دارویتان‌ آن‌ را قطع‌ کنید ممکن‌ است‌ علایم‌تان‌ مجدداً عود کند. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید ، به‌ مجردی‌ که‌ به‌ یاد آوردید مصرف‌ کنید. البته‌ اگر تقریباً موقع‌ نوبت‌ بعدی‌ رسیده‌ است‌، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌، به‌ برنامه‌ منظم‌ دارویی‌تان‌ برگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی‌[/h]
در صورت‌ بروز هریک‌ از علایم‌ زیر بلافاصله‌ با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: کبودی‌ یا خونریزی‌ غیرعادی‌، درد مفاصل‌، اسهال ‌، درد شکمی‌، تهوع‌ و استفراغ‌، زخم‌های‌ دهانی‌ و زبانی‌، خارش‌ و ترشح‌ واژن‌، یا پلاک‌های‌ سفید در دهان‌ یا روی‌ زبان‌. یک‌ واکنش‌ حساسیتی‌ نادر به‌ سفالکسین‌ آنافیلاکسی‌ که‌ به‌ مراقبت‌ پزشکی‌ فوری‌ نیاز دارد. از آنجایی‌ که‌ آنافیلاکسی‌ با سرعت‌ پیشرفت‌ می‌کند، در صورت‌ بروز تورم‌ لب‌ها و دور چشم‌ها، بثورات‌ جلدی ‌، کهیر ، تورم‌های‌ پوستی‌، تب‌، غش‌ ناگهانی‌، ضربان‌ قلب‌ تند، یا خس‌خس‌ سینه‌ یا مشکل‌ تنفسی‌، بلافاصله‌ مصرف‌ آنتی‌بیوتیک‌ را قطع‌ کرده‌ و با یک‌ مرکز خدمات‌ اورژانس‌ پزشکی‌ تماس‌ بگیرید.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ سفالکسین‌، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ هر نوع‌ ماده‌ غذایی‌، نگهدارنده‌ها، رنگ‌های‌ خوراکی‌، یا داروهای‌ دیگر نظیر آنتی‌بیوتیک‌ها یا پنی‌سیلین‌ها یا سفالوسپورین‌ها).
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• عادت‌ به‌ مصرف‌ مشروب‌ الکلی‌.
• مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ داروهای‌ ضدالتهابی‌ غیراستروییدی‌ (مثل‌ ایبوپروفن‌، آسپیرین‌ )، ضدانعقادها (رقیق‌کننده‌های‌ خون‌ نظیر وارفارین ‌)، پروبنسید (یک‌ داروی‌ درمان‌ نقرس ‌).
• ابتلا به‌ مشکلات‌ خونریزی‌دهنده‌ (نظیر زخم‌ معده‌ ، هموفیلی‌، و کمبود پلاکتی‌)، کولیت‌ (التهاب‌ روده‌ بزرگ‌ ) یا بیماری‌های‌ کلیوی‌ و کبدی‌ یا سابقه‌ هریک‌ از موارد مذکور.

[h=1]توصیه هنگام‌ مصرف‌[/h]

• حتی‌ در صورت‌ احساس‌ بهبودی‌، داروی‌ تجویز شده‌ را تا آخر مصرف‌ کنید تا عفونت‌ بدنتان‌ درمان‌ شده‌، از عود بیماری‌ جلوگیری‌ شود.
• سفالکسین‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌، و دور از گرما، نور مستقیم‌ و حرارت‌ مرطوب‌ نگهدارید (در این‌ شرایط‌ سفالکسین‌ فاسد می‌شود).
• پس‌ از آماده‌ کردن‌ سوسپانسیون‌ آن‌ را باید در یخچال‌ نگهداری‌ کنید،سوسپانسیون‌ در یخچال‌ تا 14 روز قابل‌ استفاده‌ است‌.
• پیش‌ از مصرف‌ شیشه‌ دارو را به‌ خوبی‌ تکان‌ دهید.
• از پیمانه‌ داخل‌ جعبه‌ دارو برای‌ اندازه‌گیری‌ مقدار دارو استفاده‌ کنید.
• اگر ظرف‌ 3 روز درمان‌ با سفالکسین‌ احساس‌ بهبود نداشته‌اید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید سفالکسین‌ تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ استفاده‌ کنید.
• نباید پیش‌ از اتمام‌ دارو آن‌ را قطع‌ کنید، مگر به‌ دستور پزشک‌.

[h=1]سفاکلور[/h]
سفاکلور یک‌ آنتی‌بیوتیک‌ شبیه‌ پنی‌سیلین‌ است‌. این‌ دارو در درمان‌ تعداد زیادی‌ از بیماری‌ها از جمله‌ عفونت‌های‌ تنفسی‌، عفونت‌ گوش‌ میانی‌، عفونت‌های‌ پوست‌ و بافت‌ نرم‌، عفونت‌های‌ استخوان‌ یا مفصل‌، و عفونت‌های‌ اداری‌ تناسلی‌ مؤثر است‌. این‌ آنتی‌بیوتیک‌ همچنین‌ برای‌ پیشگیری‌ از عفونت‌ در بیماران‌ پس‌ از عمل‌ جراحی‌ یا افرادی‌ که‌ به‌ هر دلیل‌ مستعد عفونت‌ هستند، استفاده‌ می‌شود.

[h=1]چگونگی‌ مصرف‌[/h]
سفاکلور را می‌توان‌ با شکم‌ خالی‌ مصرف‌ کرد، یا برای‌ جلوگیری‌ از ناراحتی‌ معده‌ می‌توان‌ آن‌ را با غذا خورد. بهتر است‌ که‌ آنتی‌بیوتیک‌تان‌ را در نوبت‌هایی‌ با فواصل‌ مساوی‌ در طی‌ شبانه‌روز مصرف‌ کنید تا سطح‌ خونی‌ آنتی‌بیوتیک‌ ثابت‌ باشد. برای‌ مثال‌، اگر لازم‌ است‌ روزی‌ 3بار آن‌ را مصرف‌ کنید، نوبت‌ها باید هر 8 ساعت‌ باشند (مثلاً 6 صبح‌، 2 بعدازظهر، 10 شب‌). اگر این‌ برنامه‌ با برنامه‌ کاری‌ یا خواب‌ شما تداخل‌ دارد، از پزشکتان‌ بخواهید در تعیین‌ یک‌ برنامه‌ مناسب‌تر به‌ شما کمک‌ کند. مهم‌ است‌ که‌ دارو حتی‌ در صورت‌ احساس‌ بهبودی‌ به‌طور کامل‌ مصرف‌ شود. اگر پیش‌ از اتمام‌ دارویتان‌ آن‌ را قطع‌ کنید، ممکن‌ است‌ دچار عود علایم‌ شوید. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید، به‌ مجردی‌ که‌ به‌ یاد آورید، مصرف‌ کنید. البته‌ اگر تقریباً موقع‌ نوبت‌ بعدی‌ رسیده‌ است‌، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌، به‌ برنامه‌ دارویی‌ منظم‌تان‌ باز گردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی‌[/h]
در صورت‌ بروز هر یک‌ از نشانه‌های‌ زیر با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: خونریزی‌ یا کبودی‌ غیرعادی‌، درد مفصلی‌، کاهش‌ برون‌ده‌ ادراری‌، اسهال‌، دردهای‌ شکمی‌، تهوع‌ و استفراغ‌، زخم‌های‌ دهانی‌ یا زبانی‌، خارش‌ یا ترشح‌ واژن‌، یا پلاک‌های‌ سفید در دهان‌ یا روزی‌ زبان‌. یک‌ واکنش‌ نادر به‌ سفاکلور آنافیلاکسی‌ است‌ که‌ به‌ مراقبت‌ پزشکی‌ فوری‌ نیاز دارد. از آنجایی‌ که‌ آنافیلاکسی‌ سریع‌ پیشرفت‌ می‌کند، در صورت‌ بروز تورم‌ لب‌ها یا دور چشم‌، بثورات‌ جلدی‌، کهیر، یا تورم‌های‌ پوستی‌، تب ‌، غش‌ ناگهانی‌، ضربان‌ قلب‌ تند، یا خس‌ خس‌ سینه‌ یا اشکال‌ در تنفس‌، دارو را قطع‌ کرده‌ با یک‌ مرکز خدمات‌ پزشکی‌ اورژانس‌ تماس‌ بگیرید.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ سفاکلور، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ هر نوع‌ ماده‌ غذایی‌، نگهدارنده‌ها، رنگ‌های‌ خوراکی‌، یا داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ آنتی‌بیوتیک‌ها (پنی‌سیلین‌ها یا سفالوسپورین‌ها).
• بارداری‌ و شیردهی‌.
• عادت‌ به‌ مصرف‌ مشروبات‌ الکلی‌.
• در حال‌ مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ داروهای‌ ضد التهابی‌ غیراستروئیدی‌ (مثل‌ ایبوپروفن‌ و آسپیرین ‌)، ضد انعقادها (رقیق‌کننده‌های‌ خون‌، مثل‌ وارفارین ‌)، و پروبنسید (یک‌ داروی‌ نقرس ‌).

سابقه‌ یا ابتلا به‌ مشکلات‌ خونریزی‌ دهنده‌ (مثل‌ زخم‌ معده ‌، هموفیلی‌ و کمبود پلاکتی‌)، کولیت‌ (التهاب‌ روده‌ بزرگ‌ )، یا بیماری‌های‌ کلیوی‌ یا کبدی‌.

[h=1]توصیه هنگام‌ مصرف‌[/h]

• حتی‌ در صورت‌ احساس‌ بهبودی‌ داروی‌ تجویز شده‌ را تا آخر مصرف‌ کنید تا عفونت‌ بدنتان‌ درمان‌ شده‌، از عود بیماری‌ جلوگیری‌ شود.
• سفاکلور را دور از دسترس‌ کودکان‌ و دور از گرما، نور مستقیم‌ و حرارت‌ مرطوب‌ نگه‌ دارید (در این‌ شرایط‌ سفاکلور فاسد می‌شود).
• سوسپانسیون‌ باید پس‌ از تهیه‌ در یخچال‌ نگهداری‌ شود؛ ظرف‌ 14 روز مصرف‌ شود. * پیش‌ از مصرف‌ شیشه‌ را به‌ خوبی‌ تکان‌ دهید.
• از پیمانه‌ داخل‌ جعبه‌ دارو برای‌ اندازه‌گیری‌ مقدار دارو استفاده‌ کنید.
• اگر ظرف‌ 3 روز پس‌ از آغاز درمان‌ با سفاکلور احساس‌ بهبود ندارید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید سفاکلور تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ مصرف‌ کنید.
• نباید پیش‌ از اتمام‌ دارو آن‌ را قطع‌ کنید، مگر به‌ دستور پزشکتان‌.

[h=1]سفادروکسیل[/h]
سفادروکسیل‌ یک‌ آنتی‌بیوتیک‌ سفالوسپورینی‌ است‌. این‌ آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان‌ طیف‌ وسیعی‌ از بیماری‌های‌ عفونی‌ نظیر عفونت‌های‌ تنفسی‌، عفونت‌ گوش‌ میانی‌، عفونت‌ پوست‌ و بافت‌ نرم‌، عفونت‌های‌ استخوانی‌ یا مفصلی‌، و عفونت‌های‌ ادراری‌ تناسلی‌ مؤثرند. این‌ آنتی‌بیوتیک‌ها همچنین‌ برای‌ پیشگیری‌ از عفونت‌ در افرادی‌ که‌ تحت‌ عمل‌ جراحی‌ قرار گرفته‌اند و در افرادی‌ که‌ به‌ هر دلیل‌ مستعد عفونت‌ هستند استفاده‌ می‌شوند.

[h=1]چگونگی‌ مصرف[/h]‌
سفادروکسیل‌ را می‌توان‌ با شکم‌ خالی‌ مصرف‌ کرد. یا می‌توان‌ برای‌ جلوگیری‌ از دل‌ بهم‌ خوردگی‌ آن‌ را با غذا خورد. بهتر است‌ دارو در نوبت‌های‌ با فواصل‌ یکسان‌ در طی‌ شبانه‌روز مصرف‌ شود تا سطح‌ دارو در خون‌ ثابت‌ باقی‌ بماند. مثلاً اگر قرار است‌ دوبار در روز مصرف‌ شود، هر 12 ساعت‌ (مثلاً 8 صبح‌ و 8 شب‌). اگر این‌ با فعالیت‌های‌ کاری‌ و خواب‌ شما تداخل‌ ایجاد کند، در تعیین‌ یک‌ برنامه‌ مناسب‌ دارویی‌ از پزشکان‌ کمک‌ بخواهید مهم‌ است‌ که‌ دارو سر وقت‌ و به‌طور کامل‌ مصرف‌ شود. حتی‌ اگر احساس‌ بهبودی‌ کنید: اگر پیش‌ از اتمام‌ دارویتان‌ آن‌ را قطع‌ کنید ممکن‌ است‌ علایم‌ آن‌ مجدداً عود کند. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید ، به‌ مجردی‌ که‌ به‌ یاد آوردید مصرف‌ کنید. البته‌ اگر تقریباً به‌ موقع‌ نوبت‌ بعدی‌ رسیده‌ است‌، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌، به‌ برنامه‌ منظم‌ دارویی‌تان‌ برگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی[/h]
در صورت‌ بروز هریک‌ از علایم‌ زیر با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: کبودی‌ یا خونریزی‌ غیرعادی‌، درد مفاصل‌، اسهال‌ ، درد شکمی‌، تهوع‌ و استفراغ‌، زخم‌های‌ دهانی‌ یا زبانی‌، خارش‌ یا ترشح‌ واژن‌، یا پلاک‌های‌ سفید در دهان‌ یا روی‌ زبان‌. یک‌ واکنش‌ حساسیتی‌ نادر به‌ ( سفادروکسیل ‌) آنافیلاکسی‌ است‌ که‌ به‌ مراقبت‌ پزشکی‌ فوری‌ نیاز دارد. از آنجا که‌ آنافیلاکسی‌ به‌ سرعت‌ پیشرفت‌ می‌کند در صورت‌ بروز تورم‌ لب‌ها و دور چشم‌، بثورات‌ جلدی‌، کهیر، یا تورم‌ پوستی‌، تب‌، غش‌ ناگهانی‌، ضربان‌ قلب‌ تند، یا خس‌خس‌ سینه‌ یا مشکل‌ تنفسی‌، بلافاصله‌ مصرف‌ آنتی‌بیوتیک‌ را قطع‌ کرده‌ با یک‌ مرکز خدمات‌ اورژانس‌ پزشکی‌ تماس‌ بگیرید.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ سفادروکسیل‌، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ هر نوع‌ ماده‌ غذایی‌، نگهدارنده‌ها، رنگ‌های‌ خوراکی‌، یا داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ آنتی‌بیوتیک‌ها ( پنی‌سیلین‌ها یا سفالوسپورین‌ها).
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• مصرف‌ مشروبات‌ الکلی‌.
• در حال‌ مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ داروهای‌ ضدالتهابی‌ غیراستروییدی‌ (مثل‌ ایبوپروفن‌، آسپیرین ‌) ضدانعقادها (رقیق‌کننده‌های‌ خون‌ نظیر وارفارین ‌) پروبنسید (یک‌ داروی‌ درمان‌ نقرس‌ ).
• سابقه‌ یا ابتلا به‌ مشکلات‌ خونریزی‌دهنده‌ (نظیر زخم‌ معده‌، هموفیلی‌، کمبود پلاکتی‌)، کولیت‌ (التهاب‌ روده‌ بزرگ‌ ) یا بیماری‌های‌ کلیوی‌ و کبدی‌.

[h=1]توصیه هنگام‌ مصرف‌[/h]

• حتی‌ در صورت‌ احساس‌ بهبودی‌، داروی‌ تجویز شده‌ را تا آخر مصرف‌ کنید تا عفونت‌ بدنتان‌ درمان‌ شده‌ و از عود بیماری‌ جلوگیری‌ شود.
• سفادروکسیل‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌، و دور از گرما، نور مستقیم‌ و حرارت‌ مرطوب‌ نگه‌ دارید. (در این‌ شرایط‌ سفادروکسیل‌ فاسد می‌شود).
• بعد از تهیه‌ سوسپانسیون‌ ، دارو باید در یخچال‌ نگهداری‌ شود و ظرف‌ 2 هفته‌ استفاده‌ شود. پیش‌ از مصرف‌ شیشه‌ را به‌ خوبی‌ تکان‌ دهید.
• از پیمانه‌ داخل‌ جعبه‌ برای‌ اندازه‌گیری‌ مقدار دارو استفاده‌ کنید.
• اگر ظرف‌ 3 روز از مصرف‌ دارو احساس‌ بهبودی‌ نداشتید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید سفادروکسیل‌ تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ استفاده‌ کنید.
• نباید پیش‌ از اتمام‌ دارو آن‌ را قطع‌ کنید، مگر طبق‌ دستور پزشک‌.

[h=1]تریامترن هیدروکلروتیازید[/h]
تریامترن‌ هیدروکلروتیازید یک‌ داروی‌ مُدر رایج‌ است‌. این‌ دارو مقدار مایعات‌ دفعی‌ از طریق‌ ادرار را افزایش‌ می‌دهد ، در نتیجه‌ با کاهش‌ مایعات‌ در گردش‌ خون‌ از فشار خون‌ می‌کاهد. کاهش‌ فشار خون‌ خود موجب‌ کاهش‌ بار کاری‌ قلب‌ و شریان‌ها سرخرگ‌ها می‌شود. بالا باقی‌ ماندن‌ فشار خون‌ به‌ سرخرگ‌های‌ مغز ، قلب‌ و کلیه‌ها آسیب‌ می‌زند ، که‌ این‌ آسیب‌ خطر سکته‌ مغزی‌، نارسایی‌ قلبی‌، و نارسایی‌ کلیوی‌ را افزایش‌ می‌دهد. هیدروکلروتیازید همچنین‌ موجب‌ دفع‌ برخی‌ مواد شیمیایی‌، مثل‌ سدیم‌ و پتاسیم‌ ، از بدن‌ می‌شود. تریامترن‌ به‌ هیدروکلروتیازید اضافه‌ می‌شود تا از دفع‌ پتاسیم‌ جلوگیری‌ کند و آن‌ را در بدن‌ نگاه‌ دارد.

[h=1]چگونگی‌ مصرف‌[/h]
برای‌ جلوگیری‌ از ناراحت‌ شدن‌ معده‌ تریامترن‌ هیدروکلروتیازید را می‌توان‌ با غذا یا شیر خورد. سعی‌ کنید دارو را هر روز ساعت‌ معینی‌ مصرف‌ کنید تا فراموشش‌ نکنید. اگر روزی‌ یک‌ نوبت‌ تریامترن‌ هیدروکلروتیازیدبرایتان‌ تجویز شده‌ است‌، بهتر است‌ دارو را اول‌ روز یا وقتی‌ که‌ به‌ توالت‌ دسترسی‌ دارید مصرف‌ کنید. اگر به‌ سبب‌ خرید یا کاری‌ خارج‌ از خانه‌ مصرف‌ دارو را به‌ تعویق‌ انداخته‌اید، دارو (یا نوبت‌ آخر دارو) را پیش‌ از ساعت‌ 4 بعداز ظهر بخورید. این‌ کمک‌ می‌کند تا شب‌ هنگام‌ مجبور نشوید برای‌ ادرار کردن‌ از خواب‌ برخیزید. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید ، به‌ مجردی‌ که‌ آن‌ را به‌ یاد آوردید مصرفش‌ کنید. اگر تقریباً موقع‌ نوبت‌ بعدی‌ رسیده‌ است‌، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌ به‌ برنامه‌ دارویی‌ معمولتان‌ بازگردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی‌[/h]
در صورت‌ بروز هر یک‌ از علایم‌ زیر با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: واکنش‌های‌ حساسیتی‌ ( بثورات‌ جلدی‌ ) ، خشکی‌ دهان‌ ، تشنگی‌ شدید ، ضربان‌ قلب‌ نامنظم‌ ، گرفتگی‌های‌ عضلانی‌ ، تهوع‌ یا استفراغ‌ ، خستگی‌ یا خواب‌آلودگی‌ شدید ، درد یا سوزش‌ معده‌ ، کبودی‌ یا خونریزی‌ غیرعادی‌ ، مدفوع‌ سیاه‌ و قیری‌ ، لکه‌های‌ قرمز روی‌ پوست‌ ، دفع‌ خون‌ در ادرار یا مدفوع‌ ، درد مفصلی‌ ، کمردرد ، زردی‌ چشم ها یا پوست ‌.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ تریامترن‌ هیدروکلروتیازید، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ تریامترن‌، هیدروکلروتیازید یا دیگر داروهای‌ مُدر تیازیدی‌ ، داروهای‌ حاوی‌ سولفور ، بومتانید ، فوروسماید ، یا داروهای‌ مُدر دیگر نظیر مهارکننده‌های‌ کربنیک‌ آینداز (استازولامید)
• بارداری‌ یا شیردهی‌
• مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ دیگوکسین ‌، لیتیم ‌، ضد انعقادها (رقیق‌کننده‌های‌ خون‌)مهارکننده‌های‌ آنزیم‌ مبدل‌ آنژیوتانسین‌ (مثل‌ کاپتوپریل ‌)، سیکلوسپورین ‌، شیر کم‌ نمک‌، مواد حاوی‌ پتاسیم‌، اسیدفولیک‌ ، داروهای‌ پایین‌ آورنده‌ کلسترول‌ خون‌ ( کلستیرامین‌ ، کلتیپول‌ )، یا داروهای‌ پرفشاری‌ خون‌
• سابقه‌ یا دچار بالا بودن‌ پتاسیم‌ خون‌، نوروپاتی‌ دیابتی‌، یا بیماری‌های‌ کلیوی‌ یا کبدی‌.

[h=1]توصیه هنگام‌ مصرف‌[/h]

• دارو را مطابق‌ تجویز پزشک‌ مصرف‌ کنید.
• در مورد لزوم‌ احتمالی‌ کاهش‌ وزن‌، ترک‌ سیگار، برنامه‌ ورزشی‌ یا تغییرات‌ در برنامه‌ غذایی‌ (مثلاً کاهش‌ مصرف‌ نمک‌ با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.
• به‌ طور منظم‌ به‌ پزشکتان‌ مراجعه‌ کنید تا بهبودتان‌ را زیر نظر داشته‌ باشد.
• هر هفته‌ (یا طبق‌ زمانبدی‌ مورد نظر پزشکتان‌) فشار خون‌ و وزنتان‌ را اندازه‌گیری‌ کرده‌، در یک‌ دفترچه‌ یادداشت‌ کنید تا در هر ملاقات‌ آنها را به‌ پزشکتان‌ نشان‌ دهید. اگر روش‌ اندازه‌گیری‌ فشار خون‌ را نمی‌دانید از یک‌ پزشک‌ یا پرستار بخواهید آن‌ را به‌ شما بیاموزد.
• هرگونه‌ افزایش‌ یا کاهش‌ وزن‌ به‌ مقدار 2/5 کیلوگرم‌ را که‌ طی‌ یک‌ هفته‌ ایجاد شده‌ باشد به‌ اطلاع‌ پزشکتان‌ برسانید.
• پیش‌ از مصرف‌ هر داروی‌ دیگر، حتی‌ داروهای‌ مجاز بدون‌ نسخه‌ یا داروهای‌ گیاهی ‌، با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.
• از مواجهه‌ بدون‌ محافظت‌ با نور خورشید بپرهیزید. از آفتاب‌ ساعت‌ 10 صبح‌ تا 3 بعدازظهر و استفاده‌ از وسایل‌ برنزه‌ کننده‌ اجتناب‌ کنید. هنگام‌ مواجهه‌ با آفتاب‌ از یک‌ کرم‌ ضد آفتاب‌ با قدرت‌ محافظتی‌ (اِس‌ پی‌ اِف‌) حداقل‌ 15 برای‌ حفاظت‌ مناطق‌ در معرض‌ نور استفاده‌ کنید. هیدروکلروتیازید موجب‌ حساسیت‌ پوست‌ به‌ نور آفتاب‌ می‌شود که‌ می‌تواند منجر به‌ آفتاب‌ سوختگی‌ شدید یا تغییر رنگ‌ پوست‌ در نواحی‌ای‌ از پوست‌ که‌ در معرض‌ آفتاب‌ می‌باشد، گردد.
• تریامترن‌ هیدروکلروتیازید را دور از دسترس‌ کودکان‌، و دور از گرما، نور مستقیم‌، و حرارت‌ مرطوب‌ نگهداری‌ کنید (در این‌ شرایط‌ هیدروکلروتیازید فاسد می‌شود).
• تریامترن‌ هیدروکلروتیازید تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌، در توالت‌ دور بریزید.

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید از حالت‌ خوابیده‌ به‌ نشسته‌ یا ایستاده‌، یا نشسته‌ به‌ ایستاده‌ سریع‌ تغییر وضعیت‌ دهید. برای‌ جلوگیری‌ از سیاهی‌ رفتن‌ چشم‌ یا احساس‌ غش‌ به‌ آرامی‌ تغییر وضعیت‌ دهید.
• نباید الکل‌ بنوشید، مدت‌ طولانی‌ سرپا بمانید، یا در هوای‌ گرم‌ ورزش‌ کنید ، چرا که‌ ممکن‌ است‌ دچار سیاهی‌ رفتن‌ چشم‌ یا غش‌ شوید.
• حتی‌ در صورت‌ احساس‌ بهبودی‌، نباید دارو را قطع‌ کنید. این‌ دارو بیشتر نقش‌ کنترل‌ کننده‌ دارد تا نقش‌ درمانی‌، و ممکن‌ است‌ لازم‌ باشد برای‌ مدتی‌ طولانی‌ آن‌ را مصرف‌ کنید اگر سؤالی‌ در مورد داروهایتان‌ دارید از پزشکتان‌ بپرسید.

[h=1]دیکلوفناک[/h]دیکلوفناک‌ سدیم‌ در درد والتهاب‌ ناشی‌ از بیماری‌ روماتیسمی‌ شامل‌آرتریت‌ جوانان‌ و دیگر اختلالات‌ عضلانی‌ ـاسکلتی‌، دردهای‌ بعد از جراحی‌ و نیز نقرس‌ حاد به‌کار می‌رود.

[h=1]مکانیزم اثر[/h]
دیکلوفناک‌ از مهارکننده‌های‌قوی‌ آنزیم‌ سیکلواکسیژناز است‌ که‌ تولیدطی‌ 2 سال‌ گذشته‌ گزارشات‌ متعددی‌ ازفلج‌ ناشی‌ از تزریق‌ دیکلوفناک‌ در کودکان‌زیر 13 سال‌ به‌ مرکز ثبت‌ و بررسی‌عوارض‌ جانبی‌ داروها ارسال‌ شده‌ است‌.پروستاگلاندین‌، پروستاسایکلین‌ وترومبوکسان‌ را کاهش‌ می‌دهد.

[h=1]فارماکوکینتیک[/h]
دیکلوفناک‌ از راه‌های‌خوراکی‌ یا رکتوم‌ به‌طور کامل‌ جذب‌می‌گردد. حداکثر غلظت‌ سرمی‌ 2 ساعت‌بعد از مصرف‌ خوراکی‌ ایجاد می‌شود.اتصال‌ پروتئینی‌ دارو 99 درصد بوده‌ ومتابولیت‌های‌ دارو غیرفعال‌ و نیمه‌ عمر آن‌2 ساعت‌ است‌. دارو عمدتا از راه‌ ادرار دفع‌می‌گردد.

[h=1]موارد منع مصرف[/h]

• در بیماران‌ حساس‌ به‌ASA یا دیگر داروهای‌ NSAID در بیماران‌دچار پورفیری‌ کبدی‌ نباید مصرف‌ شود.

• در بیماران‌ دچار اختلالات‌کلیوی‌، کبدی‌ یا قلبی‌ با احتیاط و با حداقل‌ میزان‌ ممکن‌ به‌کار رود. در ضمن‌وضعیت‌ عملکرد کلیه‌ مرتبا کنترل‌ گردد.
• در بیماران‌ دچار زخم‌ معده‌ فعال‌ ازمصرف‌ آن‌ خودداری‌ شود. همچنین‌بیماران‌ با سابقه‌ زخم‌ بهتر است‌ از مصرف‌این‌ دارو پرهیز نموده‌ و در صورت‌ بروزصدمات‌ معدی‌ ـ روده‌ای‌ مصرف‌ آن‌ قطع‌گردد.
• این‌ دارو در افراد پیر و همچنین‌ افرادی‌که‌ سابقه‌ حمله‌ آسم‌ و حساسیتی‌ دارند بااحتیاط مصرف‌ شود. طی‌ 2 سال‌ گذشته‌ گزارشات‌ متعددی‌ ازفلج‌ ناشی‌ از تزریق‌ دیکلوفناک‌ در کودکان‌زیر 13 سال‌ به‌ مرکز ثبت‌ و بررسی‌عوارض‌ جانبی‌ داروها ارسال‌ شده‌ است‌.

[h=1]عوارض جانبی احتمالی[/h]
عوارض‌ گوارشی‌ شامل ‌تهوع ‌، اسهال ‌، و نیز گاهگاهی‌ خونریزی‌ یا زخم‌ ممکن‌ است‌ بروز نماید. واکنش‌های‌آلرژیک‌ بویژه‌ آنژیوادم ‌، برونکواسپاسم‌ و بثورات‌ جلدی‌ و نیز عوارضی‌ نظیر سرگیجه‌ ، سردرد ، اختلالات‌ شنوایی‌ مانند وزوز گوش‌ و دفع‌ خون‌ از ادرار ممکن‌است‌ ایجاد گردد. طی‌ 2 سال‌ گذشته‌ گزارشات‌ متعددی‌ ازفلج‌ ناشی‌ از تزریق‌ دیکلوفناک‌ در کودکان‌زیر 13 سال‌ به‌ مرکز ثبت‌ و بررسی‌عوارض‌ جانبی‌ داروها ارسال‌ شده‌ است‌.

[h=1]تداخل‌های‌ دارویی‌[/h]
در مصرف‌ همزمان‌ بامهارکننده‌های‌ آنزیم‌ تبدیل‌ کننده‌آنژیوتانسین‌ (ACE)، سبب‌ مهار اثر ضدفشار خون‌ این‌ داروها گردیده‌، و احتمالاخطر نارسایی‌ کلیوی‌ و هیپرکالمی‌ راافزایش‌ می‌دهد. مصرف‌ داروهای‌ ضدمیکروبی‌ از دسته‌ کینولون‌ها همراه‌دیکلوفناک‌ خطر بروز تشنج‌ را افزایش‌می‌دهند. خطر سمیت‌ کلیوی‌ در صورت‌مصرف‌ همزمان‌ سیکلوسپورین‌ ودیکلوفناک‌ افزایش‌ می‌یابد. دفع‌ لیتیوم‌ و نیز احتمالا متوترکسات‌ به‌وسیله‌ این‌دارو کاهش‌ یافته‌، سمیت‌ آنها افزایش‌می‌یابد.
عوارض‌ گوارشی‌ شامل‌تهوع‌، اسهال‌، و نیز گاهگاهی‌ خونریزی‌ یازخم‌ ممکن‌ است‌ بروز نماید.


[h=1]توصیه ها[/h]

• در سابقه‌ زخم‌ معده‌یا اختلالات‌ شدید کبدی‌ با احتیاط مصرف‌شود.
• در محل‌ تزریق‌ ممکن‌ است‌ درد و گاهگاهی‌ صدمات‌ بافتی‌ ایجاد گردد.
• مصرف‌ شیاف‌ ممکن‌ است‌ سبب‌تحریک‌ موضعی‌ گردد.
• شکل‌ تزریقی‌ این‌ دارو در کودکان‌ زیر13 سال‌ نباید مصرف‌ شود.

[h=1]سفوروکسیم[/h]
سفوروکسیم‌ یک‌ آنتی‌بیوتیک‌ سفالوسپورینی‌ است‌. این‌ آنتی‌بیوتیک‌ در درمان‌ تعداد زیادی‌ از بیماری‌ها، مثل‌ عفونت‌های‌ تنفسی‌، عفونت‌ گوش‌ میانی‌، عفونت‌ پوست‌ و بافت‌ نرم‌، سینوزیت‌، و عفونت‌های‌ ادراری‌ تناسلی‌ مؤثر است‌. سفوروکسیم‌ همچنین‌ برای‌ جلوگیری‌ از عفونت‌ در بیمارانی‌ که‌ تحت‌ عمل‌ جراحی‌ قرار گرفته‌اند و در افرادی‌ که‌ به‌ هر علت‌ مستعد عفونت‌ هستند استفاده‌ می‌شود.

[h=1]چگونگی‌ مصرف‌[/h]
قرص‌های‌ سفوروکسیم‌ را می‌توان‌ با شکم‌ خالی‌ مصرف‌ کرد، یا می‌توان‌ برای‌ جلوگیری‌ از دل‌ بهم‌ خوردگی‌ آن‌ را با غذا خورد. البته‌، سوسپانسیون‌ خوراکی‌ را بهتر است‌ با شکم‌ خالی‌ حداقل‌ 2 ساعت‌ پیش‌ از غذا یا 1 ساعت‌ پس‌ از غذا مصرف‌ کرد. بهتر است‌ دارو در نوبت‌هایی‌ با فواصل‌ یکسان‌ در طی‌ شبانه‌روز مصرف‌ شود تا سطح‌ دارو در خون‌ ثابت‌ باقی‌ بماند. مثلاً اگر قرار است‌ دو بار در روز مصرف‌ شود، هر 12 ساعت‌ (مثلاً 8 صبح‌ و 8 شب‌). اگر این‌ برنامه‌ با فعالیت‌های‌ کاری‌ و خواب‌ شما تداخل‌ دارد، در تعیین‌ یک‌ برنامه‌ زمانی‌ مناسب‌تر از پزشکتان‌ کمک‌ بگیرید. مهم‌ است‌ که‌ دارو سر وقت‌ و به‌طور کامل‌ استفاده‌ شود، حتی‌ اگر احساس‌ بهبودی‌ می‌کنید. اگر پیش‌ از اتمام‌ دارویتان‌ آن‌ را قطع‌ کنید ممکن‌ است‌ علایم‌تان‌ مجدداً عود کند. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید ، به‌ مجردی‌ که‌ به‌ یاد آوردید مصرف‌ کنید. البته‌ اگر تقریباً موقع‌ نوبت‌ بعدی‌ رسیده‌ است‌، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌، به‌ برنامه‌ منظم‌ دارویی‌تان‌ برگردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی‌[/h]
در صورت‌ بروز هریک‌ از علایم‌ زیر بلافاصله‌ با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: کبودی‌ یا خونریزی‌ غیرعادی‌، درد مفاصل‌، اسهال ‌، درد شکمی‌، تهوع‌ و استفراغ‌، زخم‌های‌ دهانی‌ یا زبانی‌، خارش‌ یا ترشح‌ واژن‌، یا پلاک‌های‌ سفید در دهان‌ یا روی‌ زبان‌. یک‌ واکنش‌ حساسیتی‌ نادر به‌ سفوروکسیم‌ آنافیلاکسی‌ است‌ که‌ به‌ مراقبت‌ پزشکی‌ فوری‌ نیاز دارد، از آنجا که‌ آنافیلاکسی‌ به‌ سرعت‌ پیشرفت‌ می‌کند، در صورت‌ بروز تورم‌ لب‌ها و دور چشم‌ها، بثورات‌ جلدی ‌، کهیر ، تورم‌ پوستی‌، تب‌، غش‌ ناگهانی‌، ضربان‌ قلب‌ تند، یا خس‌خس‌ سینه‌، یا مشکل‌ تنفسی‌، بلافاصله‌ مصرف‌ آنتی‌بیوتیک‌ را قطع‌ کرده‌ و با یک‌ مرکز خدمات‌ اورژانس‌ پزشکی‌ تماس‌ بگیرید.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ سفوروکسیم‌، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ هر نوع‌ ماده‌ غذایی‌، نگهدارنده‌ها، رنگ‌های‌ خوراکی‌، یا داروهای‌ دیگر به‌ ویژه‌ آنتی‌بیوتیک‌ها ( پنی‌سیلین‌ها یا سفالوسپورین‌ها).
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• مصرف‌ مشروبات‌ الکلی‌.
• مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ داروهای‌ ضدالتهابی‌ غیراستروییدی‌ (مثل‌ ایبوپروفن‌ و آسپیرین ‌)، ضدانعقادها (رقیق‌کننده‌های‌ خون‌ نظیر وارفارین ‌)، پروبنسید (یک‌ داروی‌ درمان‌ نقرس‌ ).
• ابتلا به‌ مشکلات‌ خونریزی‌دهنده‌ (نظیر زخم‌ معده‌ ، هموفیلی ‌، و کمبود پلاکتی‌)، کولیت‌ (التهاب‌ روده‌ بزرگ‌ ) یا بیماری‌های‌ کلیوی‌ و کبدی‌ یا سابقه‌ هریک‌ از موارد مذکور.

[h=1]توصیه هنگام‌ مصرف‌[/h]

• حتی‌ در صورت‌ احساس‌ بهبودی‌، داروی‌ تجویز شده‌ را تا آخر مصرف‌ کنید تا عفونت‌ بدنتان‌ درمان‌ شده‌، از عود بیماری‌ جلوگیری‌ شود.
• سفوروکسیم‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌، دور از گرما، نور مستقیم‌، و حرارت‌ مرطوب‌ نگه‌ دارید (در این‌ شرایط‌ سفوروکسیم‌ فاسد می‌شود). سوسپانسیون‌ پس‌ از تهیه‌ باید در یخچال‌ نگهداری‌ شود و ظرف‌ 14 روز استفاده‌ شود.
• پیش‌ از مصرف‌ شیشه‌ را به‌ خوبی‌ تکان‌ دهید.
• از پیمانه‌ داخل‌ جعبه‌ دارو برای‌ اندازه‌گیری‌ مقدار دارو استفاده‌ کنید.
• اگر در بلعیدن‌ قرص‌های‌ سفوروکسیم‌ مشکل‌ داشتید، قرص‌ها را خرد کرده‌ با کمی‌ غذا مثل‌ پودینگ‌ شکلات‌ مخلوط‌ کنید، برای‌ رفع‌ مزه‌ تلخ‌ دارو نیز به‌ دنبالش‌ مقداری‌ مایع‌ طعم‌دار مثل‌ آب‌ پرتقال‌ یا شیرکاکائو بنوشید.
• اگر ظرف‌ 3 روز از آغاز درمان‌ با سفوروکسیم‌ احساس‌ بهبود ندارید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید سفوروکسیم‌ تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ را استفاده‌ کنید.
• نباید پیش‌ از اتمام‌ دارو آن‌ را قطع‌ کنید، مگر به‌ دستور پزشک‌.

[h=1]دیلتیازم[/h]
دیلتیازم‌ در درمان‌ آنژین‌ ، زیادی‌ فشارخون‌ و آریتمی‌ مصرف‌می‌شود.

[h=1]فارماکوکینتیک[/h]
این‌ دارو بخوبی‌ از مجرای ‌گوارش‌ جذب‌ می‌شود و به‌ دلیل‌ متابولیسم ‌عبور اول‌ از کبد ، فراهمی‌ زیستی‌ آن‌ تقریبا 40 درصد می‌باشد. فراهمی‌ زیستی‌ بامصرف‌ طولانی‌ مدت‌ و افزایش‌ مقدارمصرف‌، افزایش‌ می‌یابد. پیوند این‌ دارو به‌پروتئین‌های‌ پلاسما زیاد می‌باشد. نیمه‌عمر این‌ دارو پس‌ از مصرف‌ یک‌ مقدار واحد خوراکی‌ 30 ـ 20 دقیقه‌ و برای‌ مقادیرمصرف‌ تکراری‌ و زیاد، تقریبا 5 تا 8 ساعت‌ می‌باشد. نیمه‌ عمر آن‌ از راه‌ تزریقی‌نیز تقریبا 3/4 ساعت‌ است‌. اثر دیلتیازم‌ ازراه‌ تزریقی‌ طی‌ 3 دقیقه‌ (به‌ منظور کاهش‌سرعت‌ ضربان‌ قلب‌ یا تبدیل‌ تاکی‌ کاردی‌فوق‌ بطنی‌ حمله‌ای‌ به‌ ریتم‌ سینوسی‌) و بامصرف‌ قرصهای‌ معمولی‌ پس‌ از 60 ـ 30دقیقه‌ شروع‌ می‌شود. زمان‌ لازم‌ برای‌رسیدن‌ به‌ اوج‌ اثر با مصرف‌ مکرر از راه‌خوراکی‌ حدود 2 هفته‌ و با تزریق‌ سریع‌وریدی‌ 7 ـ 2 دقیقه‌ است‌. طول‌ اثر دارو ازراه‌ خوراکی‌ 8 ـ 4 ساعت‌، از راه‌ تزریق‌سریع‌ وریدی‌ 3 ـ 1 ساعت‌ و از راه‌انفوزیون‌ مداوم‌ وریدی‌ 1 ـ 0/5 ساعت‌است‌.

[h=1]موارد منع مصرف[/h]

• این‌ دارو در برادی‌کاردی‌، نارسایی‌ بطن‌ چپ‌، انسداد درجه‌ 2یا 3 دهلیزی‌ بطنی‌ (مگر در مواردی‌ که‌ ازضربان‌ ساز مصنوعی‌ استفاده‌ شده‌ باشد)و سندرم‌ سینوس‌ بیمار نباید مصرف‌شود.
• مقدار مصرف‌ دیلتیازم‌ دربیماران‌ مبتلا به‌ عیب‌ کار کلیه‌ و کبد بایدکاهش‌ داده‌ شود.
• در موارد زیر، این‌ دارو باید با احتیاطمصرف‌ شود: نارسایی‌ قلبی‌ و عیب‌ شدیدکار بطن‌ چپ‌، برادی‌ کاردی‌ خفیف‌، انسداددرجه‌ یک‌ دهلیزی‌ بطنی‌ و افزایش‌ فاصله‌PR در الکتروکاردیوگرام‌.

[h=1]عوارض جانبی احتمالی[/h]
برادی‌ کاردی‌، انسدادسینوسی‌ ـ دهلیزی‌ و دهلیزی‌ ـ بطنی‌،کاهش‌ فشارخون‌، کسالت‌، سردرد ، اختلالات‌ گوارشی‌، برافروختگی‌ و احساس‌ گرما، خیز (ورم‌ مچ‌ پا) از عوارض‌جانبی‌ مهم‌ دارو می‌باشند.


[h=1]توصیه ها[/h]

• مصرف‌ این‌ داروحتی‌ در صورت‌ احساس‌ بهبودی‌ بایدادامه‌ یابد.
• این‌ دارو افزایش‌ فشارخون‌ را درمان ‌نمی‌کند، بلکه‌ آن‌ را کنترل‌ می‌نماید. از اینرو مصرف‌ آن‌ ممکن‌ است‌ تا آخر عمرضروری‌ باشد.
• کاهش‌ دفعات‌ بروز درد قفسه‌ سینه‌ممکن‌ است‌ بیمار را تشویق‌ به‌ فعالیت‌ بیش‌از حد کند. بنابراین‌، در مورد میزان‌تمرینات‌ بدنی‌ باید با پزشک‌ مشورت‌ شود.
• از مصرف‌ سایر داروها، بخصوص‌داروهای‌ مقلد سمپاتیک‌ که‌ نیاز به‌ نسخه‌ندارند، باید خودداری‌ شود.
• نبض‌ بیمار باید کنترل‌ شود و درصورتی‌ که‌ کمتر از 50 بار در دقیقه‌ باشد،مراجعه‌ به‌ پزشک‌ ضروری‌ است‌.

[h=1]سفیکسیم[/h]
سفیکسیم‌ یک‌ آنتی‌بیوتیک‌ سفالوسپورینی‌ است‌. این‌ آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان‌ طیف‌ وسیعی‌ از بیماری‌های‌ عفونی‌ باکتریایی‌ مثل‌ عفونت‌های‌ تنفسی‌، عفونت‌های‌ پوست‌ و بافت‌ نرم‌ و عفونت‌های‌ استخوان‌ یا مفاصل‌، و عفونت‌های‌ ادراری‌ مؤثر می‌باشند. این‌ آنتی‌بیوتیک‌ همچنین‌ ممکن‌ است‌ برای‌ پیشگیری‌ از ایجاد عفونت‌ در افرادی‌ که‌ تحت‌ عمل‌ جراحی‌ قرار گرفته‌اند یا در دیگران‌ که‌ به‌ هر علتی‌ مستعد عفونت‌ هستند، استفاده‌ شوند.

[h=1]چگونگی‌ مصرف‌[/h]
سفیکسیم‌ را می‌توان‌ با شکم‌ خالی‌ مصرف‌ کرد، یا می‌توان‌ برای‌ جلوگیری‌ از دل‌ بهم‌ خوردگی‌ آن‌ را با غذا خورد. بهتر است‌ دارو در نوبت‌هایی‌ با فواصل‌ یکسان‌ در طی‌ شبانه‌روز مصرف‌ شود تا سطح‌ دارو در خون‌ ثابت‌ باقی‌ بماند. مثلاً اگر قرار است‌ دوبار در روز مصرف‌ شود، هر 12 ساعت‌ (مثلاً 8 صبح‌ و 8 شب‌). اگر این‌ با فعالیت‌های‌ کاری‌ و خواب‌ شما تداخل‌ ایجاد می‌کند، در تعیین‌ یک‌ برنامه‌ مناسب‌ زمانی‌ از پزشکتان‌ کمک‌ بخواهید. مهم‌ است‌ که‌ دارو سر وقت‌ و به‌طور کامل‌ استفاده‌ شود، حتی‌ اگر احساس‌ بهبودی‌ می‌کنید. اگر پیش‌ از اتمام‌ دارویتان‌ آن‌ را قطع‌ کنید ممکن‌ است‌ علایم‌تان‌ مجدداً عود کند. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید، به‌ مجردی‌ که‌ به‌ یاد آورید مصرف‌ کنید. البته‌ اگر تقریباً موقع‌ نوبت‌ بعدی‌ رسیده‌ است‌، نوبت‌ فراموش‌ شده‌ را رها کرده‌، به‌ برنامه‌ منظم‌ دارویی‌تان‌ برگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

[h=1]هشدارها و عوارض‌ جانبی[/h]‌
در صورت‌ بروز هریک‌ از علایم‌ زیر بلافاصله‌ با پزشکتان‌ تماس‌ بگیرید: کبودی‌ یا خونریزی‌ غیرعادی، درد مفاصل‌، اسهال‌، درد شکمی‌، تهوع‌ و استفراغ‌، زخم‌های‌ دهانی‌ یا زبانی‌، خارش‌ یا ترشح‌ واژن‌، یا پلاک‌های‌ سفید در دهان‌ یا روی‌ زبان‌. یک‌ واکنش‌ حساسیتی‌ نادر به‌ سفیکسیم‌ آنافیلاکسی‌ است‌ که‌ به‌ مراقبت‌ پزشکی‌ فوری‌ نیاز دارد. از آنجا که‌ آنافیلاکسی‌ به‌ سرعت‌ پیشرفت‌ می‌کند، در صورت‌ بروز تورم‌ لب‌ها و دور چشم‌، بثورات‌ جلدی ‌، کهیر ، یا تورم‌های‌ پوستی‌، تب ‌، غش‌ ناگهانی‌، ضربان‌ قلب‌ تند، یا خس‌ خس‌ سینه‌ یا مشکل‌ تنفسی‌، بلافاصله‌ مصرف‌ آنتی‌بیوتیک‌ را قطع‌ کرده‌ با یک‌ مرکز خدمات‌ اورژانس‌ پزشکی‌ تماس‌ بگیرید.

[h=1]موارد احتیاط‌[/h]
در صورت‌ وجود هریک‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ سفیکسیم‌، پزشکتان‌ را مطلع‌ سازید:

• حساسیت‌ به‌ هر نوع‌ ماده‌ غذایی‌، نگهدارنده‌ها، رنگ‌های‌ خوراکی‌، یا داروهای‌ دیگر، به‌ویژه‌ آنتی‌بیوتیک‌ها ( پنی‌سیلین‌ها یا سفالوسپورین‌ها).
• بارداری‌ یا شیردهی‌.
• مصرف‌ مشروبات‌ الکلی‌.
• مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ ضدالتهابی‌ غیراستروییدی‌ (مثل‌ ایبوپروفن‌ و آسپیرین ‌)، ضدانعقادها (رقیق‌کننده‌های‌ خون‌ نظیر وارفارین ‌)، و پروبنسید (یک‌ داروی‌ درمان‌ نقرس ‌).
• سابقه‌ یا ابتلا به‌ مشکلات‌ خونریزی‌دهنده‌ (نظیر زخم‌ معده ‌، هموفیلی‌ ، و کمبود پلاکتی‌)، کولیت‌ (التهاب‌ روده‌ بزرگ ‌)، یا بیماری‌های‌ کلیوی‌ یا کبدی‌.

[h=1]توصیه هنگام‌ مصرف‌[/h]

• حتی‌ در صورت‌ احساس‌ بهبودی‌ داروی‌ تجویز شده‌ را تا آخر مصرف‌ کنید تا عفونت‌ بدنتان‌ درمان‌ شده‌ از عود بیماری‌ جلوگیری‌ شود.
• سفیکسیم‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌، و دور از گرما، نور مستقیم‌، و حرارت‌ مرطوب‌ نگه‌ دارید (در این‌ شرایط‌ سفیکسیم‌ فاسد می‌شود). سوسپانسیون‌ سفیکسیم‌ بعد از تهیه‌ نیازی‌ به‌ نگهداری‌ در یخچال‌ ندارد.
• پیش‌ از مصرف‌ سوسپانسیون ‌، شیشه‌ دارو را خوب‌ تکان‌ دهید.
• از پیمانه‌ داخل‌ جعبه‌ برای‌ اندازه‌گیری‌ مقدار دارو استفاده‌ کنید.
• اگر ظرف‌ 3 روز از مصرف‌ دارو احساس‌ بهبودی‌ نداشتید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.

[h=1]نبایدها[/h]

• نباید سفیکسیم‌ تاریخ‌ مصرف‌ گذشته‌ استفاده‌ کنید.
• نباید پیش‌ از اتمام‌ دارو آن‌ را قطع‌ کنید، مگر به‌ دستور پزشک‌.

[h=1]تیمولول[/h]
تیمولول‌ در درمان‌ گلوکوم‌ساده‌ مزمن‌ و افزایش‌ فشار داخلی‌ چشم‌به‌کار می‌رود.

[h=1]مکانیزم اثر[/h]
تیمولول‌ گیرنده‌های‌ بتاآدرنرژیک‌ را بلوک‌ می‌کند و تولید مایع‌ رادر چشم‌ کاهش‌ می‌دهد. این‌ دارو ممکن‌است‌ موجب‌ افزایش‌ جریان‌ خروج‌ مایع‌ ازچشم‌ شود.

[h=1]فارماکوکینتیک[/h]
زمان‌ شروع‌ اثر دارو 30دقیقه‌ و زمان‌ رسیدن‌ به‌ حداکثر اثر 1-2ساعت‌ پس‌ از مصرف‌ می‌باشد. طول‌ مدت‌اثر 24 ساعت‌ است‌.

[h=1]موارد منع مصرف[/h]

• در آسم‌ نایژه‌ای‌،بیماری‌ انسدادی‌ مزمن‌ ریوی‌، بیماری‌قلبی‌، شوک‌ کاردیوژنیک‌، بلوک‌ قلبی‌ وبرادیکاردی‌ سینوسی‌ نباید مصرف‌ شود.

• در التهاب‌ برونشها، آمفیزم‌،بیماریهای‌ ریوی‌ و دیابت‌ باید با احتیاط تجویز شود.
• در صورت‌ بروز حساسیت‌ به‌ نور ازعینک‌ آفتابی‌ استفاده‌ و از قرار گرفتن‌ درمعرض‌ نور خودداری‌ شود.

[h=1]عوارض جانبی احتمالی[/h]
قرمزی‌ چشمها یا پلک‌ها،التهاب‌ پلک‌ها، التهاب‌ ملتحمه‌ چشم‌،کراتیت‌، افتادگی‌ پلک‌، کاهش‌ حساسیت‌قرنیه‌، دوبینی‌ و اختلالات‌ بینائی‌ ازعوارض‌ جانبی‌ مهم‌ دارو می‌باشد.

[h=1]فاموتیدین[/h]
فاموتیدین‌ در درمان ‌زخمهای‌ خوش‌خیم‌ معده‌ و دوازدهه‌، زخم‌ناشی‌ از برگشت‌ محتویات‌ معده‌ به‌مری‌ وسندروم‌ زولینگر ـ الیسون‌ به‌کار می‌رود.

[h=1]مکانیزم اثر[/h]
این‌ دارو از طریق‌ رقابت ‌با هیستامین‌ در سطح‌ گیرنده‌های‌ H2 درسلول‌های‌ جداره‌ای‌، ترشح‌ پایه‌ای‌ اسیدمعده‌ و همچنین‌ تحریک‌ ترشح‌ اسید توسط غذا، پنتاگاسترین‌ و سایر محرکهای‌ ترشح ‌اسید معده‌ را مهار می‌کند.

[h=1]فارماکوکینتیک[/h]
این‌ دارو به‌سرعت‌ ولی‌به‌طور ناقص‌ 45 ـ 40 درصد از مجرای‌گوارش‌ جذب‌ می‌گردد و به‌میزان‌ کمی‌ دراولین‌ عبور کبدی‌ خود متابولیزه‌ می‌گردد.اتصال‌ دارو به‌پروتئینهای‌ پلاسما کم‌ است‌.اوج‌ غلظت‌ سرمی‌ آن‌ طی‌ 2 ساعت‌ پس‌ ازمصرف‌ و طول‌ اثر دارو 12 ـ 10 ساعت‌می‌باشد. بیشتر دارو به‌صورت‌ تغییرنیافته‌ از کلیه‌ دفع‌ می‌گردد.

[h=1]موارد منع مصرف[/h]

• بیمارانی‌ که‌ به ‌سایمتیدین ‌عدم‌ تحمل‌ نشان‌ می‌دهند، ممکن‌ است‌ این‌دارو را نیز تحمل‌ نکنند.
• در صورت‌ وجود عیب‌ کار کبد یا کلیه‌ و با احتیاط مصرف‌ شود.
• به‌طورکلی‌ مصرف‌ داروهای‌ مسددگیرنده‌ H2 بندرت‌ برای‌ بیش‌ از 8 هفته‌ضروری‌ است‌. برای‌ مصارف‌ طولانی‌ مدت‌این‌ داروها مطالعه‌ای‌ صورت‌ نگرفته‌ است‌.

[h=1]عوارض جانبی احتمالی[/h]
عوارض‌ این‌ دارو شایع‌نیست‌ و بیشتر شامل‌ اسهال ‌، یا یبوست ، ‌سرگیجه‌ یا سردرد و نفخ‌ شکم‌ می‌باشد.


[h=1]توصیه ها[/h]

• کشیدن‌ سیگار موجب‌کاهش‌ اثر این‌ دارو می‌شود.
• برای‌ بیماران‌ سالخورده‌ یا مبتلا به‌نارسایی‌ کبدی‌ یا کلیوی‌ ممکن‌ است‌ به‌کاهش‌ مقدار مصرف‌ دارو نیاز باشد.

نحوه ساخت آنتولول به چه صورت است. یعنی می تونید مواد اولیه تولید و شرایط تولید آنتولول را بزارید ؟!
اصن سایتی یا جایی هس اطلا عات اولیه داروها رو بزارن ؟
یه دنیا ممنون میشم

[h=1]متادون چیست؟[/h]
متادون از خانواده مواد شبه افیونى است و بیشتر در درمان وابستگى به سایر شبه‌افیونى‌ها نظیر هروئین، کدئین و مورفین کاربرد دارد متادون یک شبه افیونى (اپیوئید) مصنوعى است، یعنى از مواد شیمیایى در آزمایشگاه به دست مى آید. سایر شبه افیونى‌ها یا طبیعى هستند مانند مرفین و کدئین که فرآورده‌هاى طبیعى بوته خشخاش هستند و یا شبه‌افیونیهاى نیمه‌مصنوعى هستند مانند هروئین، که مرفینى است که به طریقه شیمیایى پردازش شده است. (دى استیل مورفین)
متادون در طى جنگ دوم جهانى در آلمان ساخته شد و اولین بار براى تسکین درد به کار رفت. درمان با دوز نگهدارنده متادون که از بروز علائم ترک تریاک جلوگیرى کرده و تقاضاى آن را کاهش داده و یا از بین مى‌برد، براى اولین بار در سال‌هاى ۱۹۶۰ برای درمان اعتیاد به این ماده متداول شد.
استفاده از دوز نگهدارنده متادون به تنهایی منجر به معالجه فرد معتاد نمى شود، بلکه به عنوان جزئی از فرآیند درمان معتادان به مواد افیونی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این افراد از حمایت هاى طبى و اجتماعى لازم براى تثبیت و بهبود زندگى بهره مند و تشویق مى شوند مادامى که این دارو در مورد آنها موثر است، به درمان ادامه دهند.
بیشتر کسانى که متادون برای‌شان تجویز مى‌شود، براى وابستگى به مواد افیونى ها تحت درمان قرار گرفتهاند.
این افراد شامل کسانى هستند که به داروهاى غیرقانونى مانند تریاک و هروئین و داروهاى تجویز شده توسط پزشک نظیر کدئین وابستگى پیدا کرده‌اند.
افراد معتاد به مواد شبه افیونى هاى کوتاه اثر مانند هروئین باید متادون را به طور منظم دریافت کنند تا از بروز علائم ترک جلوگیرى شود.
همچنین متادون براى کسانى که به طور مرتب از مواد شبه افیونى به طو رتزریقی استفاده مى‌کنند و آلوده به ویروس ایدز HIV یا هپاتیت C هستند، تجویز مى‌شود تا به ادامه روند ترک در این افراد کمک کند و خطر انتشار عفونت را از طریق استفاده از سوزن مشترک کاهش دهد.
متادون گاه در تسکین درد افراد مبتلا به درد شدید مزمن یا درد همراه با بیمارى هاى علاج ناپذیرى که منجر به مرگ مى شوند، به کار مى رود.
متادون چه احساسى در فرد ایجاد مى‌کند؟
برخى از افرادى که درمان با متادون را شروع مى‌کنند، سرخوشى و آرامشى را احساس مى‌کنند که در میان تمامى داروهاى شبه افیونى مشترک است.
با ادامه درمان و رسیدن به یک دوز ثابت، تحمل به این اثرات ایجاد مى‌شود. کسانى که در حال درمان با متادون هستند، غالباً احساس خویش را از استعمال متادون، “طبیعى” عنوان مى‌کنند.
درمان با متادون بر تفکر آنها تاثیرى ندارد، مى توانند کار کنند، به مدرسه بروند و یا از خانواده مراقبت کنند. متادون همچنین از تاثیر نشئه آور هروئین و سایر شبه افیونیها ممانعت مى‌کند و بدین ترتیب اثر این داروها را کاهش مى‌دهد.
درمان با متادون، عوارض جانبى هم ممکن است به همراه داشته باشد از جمله تعریق، یبوست و افزایش وزن.
اثرات متادون براى چه مدت باقى مى‌ماند؟
متادون ماده‌ای طولانی‌اثر است .شخصى که به مواد شبه افیونى وابستگى دارد با یک دوز متادون در شبانه‌روز از علائم ترک مصون مى‌ماند. در مقابل کسى که به هروئین براى پرهیز معتاد است، برای جلوگیری از بروز علائم ترک در خود باید سه تا چهار بار در روز این ماده را مصرف کند.
درمان روزانه با متادون مى تواند تا بى نهایت ادامه یابد اما اگر فردى که متادون دریافت مى کند و پزشک با وى براى پایان درمان به توافق برسد، از دوز متادون به تدریج در طول هفته ها یا ماه هاى متعدد کاسته مى شود و فرآیند ترک تسهیل مى‌شود.
در صورت قطع ناگهانى متادون علائمى چون دل پیچه، اسهال و دردهاى عضلانى و استخوانى بروز خواهند کرد.
این علائم در طول یک تا سه روز پس از آخرین دوز شروع شده، در طول سه تا پنج روز به اوج خود رسیده و سپس به تدریج از بین مى روند، گر چه سایر علائم مانند اختلال خواب و تمایل به مصرف دارو مى تواند براى ماه ها ادامه یابد.
آیا متادون خطرناک است؟
زمانى که متادون طبق تجویز پزشک دریافت مى شود، بسیار بى خطر بوده و آسیبى به اعضاى داخلى و یا قدرت تفکر وارد نمى کند، حتى اگر براى سال ها به طور روزانه مصرف شود.
از سوى دیگر متادون یک داروى قوى است و مى‌تواند براى کسانى که آن را به طور منظم دریافت نمى کنند فوق العاده خطرناک باشد، چرا که این افراد نسبت به اثرات آن تحمل پیدا نکرده اند.این دارو حتى دوزهاى بسیار پائین نیز مى‌تواند براى کودکان کشنده باشند.
از این رو تجویز متادون با دقت پایش و کنترل مى شود.
یک مزیت مهم متادون این است که این ماده مصرف هروئین را کاهش مى‌دهد. خطرات مصرف هروئین شامل مرگ بر اثر دریافت دوز بى رویه، ابتلا به عفونت HIV و هپاتیت C از راه کاربرد سوزن مشترک است. درمان متادون کمک مى کند که فرد از فجایع ناشى از استعمال هروئین مصون بماند.
آیا متادون اعتیادآور است؟
تعاریف جدید از “اعتیاد”، عوامل متعددى را در ارزیابى مصرف دارو توسط فرد مدنظر قرار مى دهند. این عوامل شامل “تحمل” یا نیاز به افزایش مداوم دوز دارو براى رسیدن به اثر یکسان؛ “وابستگى جسمی” یا بروز علائم ترک با قطع مصرف و “استعمال همراه با اضطرار” به رغم نتایج منفى حاصل از ادامه مصرف دارو هستند.
برخى مى گویند که متادون به همان اندازه هروئین اعتیادآور است. کسانى که متادون مصرف مى کنند، مسلماً نسبت به برخى اثرات آن تحمل پیدا کرده و در صورتى که دارو را به شکل منظم دریافت نکنند، دچار علائم ترک مى شوند.
اما اگر چگونگى و علت مصرف دارو را مورد توجه قرار دهیم، متادون در تعریف کامل “ماده اعتیادآور” نمى گنجد. اول از همه این که تجویز متادون برای بیماران به عنوان یک درمان طبى در نظر گرفته مى شود و تنها براى کسانى تجویز مى شود که خود هم اکنون وابسته به داروهاى شبه‌افیونى مانند هروئین هستند
. براى این افراد، متادون یک جایگزین مطمئن براى روش هاى خطرناکى چون استفاده از هروئین به شمار مى رود. متادون ایشان را از اضطرار براى مصرف ماده مخدر رها کرده و بدان ها امکان بهبود زندگى شان را مى بخشد.
متادون گاه به عنوان داروى خیابانى مورد استفاده قرار مى گیرد، اما استعمال آن بیشتر به منظور پیشگیرى از علائم ترک هروئین است. اثرات متادون کندتر از آن ظاهر مى شوند و بیشتر از آن مى پایند که بتوان از آن به عنوان ماده اى مناسب براى سوء مصرف یاد کرد.
اثرات طولانى مدت متادون
درمان با دوز نگهدارنده متادون یک درمان طولانى مدت است. درمان از یک تا دو الى بیست سال و یا بیشتر به طول مى‌انجامد. این درمان طولانى مدت به لحاظ پزشکى بى خطر و موثرترین درمان موجود براى وابستگى به مواد شبه‌افیونى است.