پرندگان زینتی

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]تولید مثل مرغ
عشق
[/h]
تعیین
جنسیت نر وماده:

برای فهمیدن جنس نر و ماده این حیوان بهترین گزینه توجه به
پوستی که در بالای منقار قرار دارد و سوراخهای بینی در آن هستند٬می‌باشد.در نوع نر
رنگ این پوست آبی تیره‌است اما در نوع ماده آبی روشن ٬قهوه‌ای یا متمایل به قهوه‌ای
است.رنگ آبی این پوست در نوع نر همواره مشخص است هرچند در نرها مریض این رنگ مات
می‌شود و در نرهای مسن قهوه‌ای شده و ترکهایی در آن دیده می‌شود.اما رنگ این پوست
در ماده‌ها متغیر است در موقع تخم گذاری و در جوانی صاف و روشن تر است و پس از این
مدت تیره تر و چروک دار می‌گردد.

تولید
مثل:

شروع تخم گذاری مرغ عشق در آغاز فصل بارندگی می‌باشد.این
پرنده خود می‌تواند ماهها با آب کم زندگی کند اما علت اینکه تمایل شدیدی برای تخم
گذاری در فصل بارندگی دارد این است که برای پرورش جوجه‌های خود نیاز به آب دارد.این
پرنده لانه سازی نمی‌کند بلکه از سوراخهای موجود بر روی درختان اکالیپتوس استفاده
می‌کند.و برای پر کرد کف لانه از پوسته خود درخت استفاده می‌کنند.حتی در صورتی که
درختان زیادی در ناحیه موجود باشد تمام جفتهای یک گروه(گروهها معمولا ۱۰ تا ۵۰ تایی
هستند) روی یک درخت تخم گذاری می‌کنند.








یک مرغ عشق ماده در طبیعت


پرنده ماده ۴ تا ۶ تخم می‌گذارد و به مدت ۱۸ تا ۲۱ روز بروی
آنها می‌خوابد و در این مدت مرغ نر در حوالی لانه می‌ماند و نقش نگهبان را بر عهده
دارد و از دهانه لانه ماده را تغذیه می‌کند.مرغ نر تا بزرگ شدن جوجه‌ها حق ندارد به
لانه وارد شود و ماده این اجازه را به وی نمی‌دهد.






جوجه در ۵ روزگی


قدرت هضم غذا در مرغ عشق بسیار سریع بوده و معمولا هر ۱۵ تا
۲۰ دقیقه فضله میگذارند.مرغ عشق ماده به علت به خطر نیفتادن سلامتی جوجه‌ها در لانه
فضله نمی‌کند و برای این کار از لانه خارج می‌شود البته تعداد ترک لانه باید کم
باشد تا خطری متوجه جوجه‌ها نشود.چون نمی‌شود هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه ماده برای فضله
گذاری از لانه خارج شود ٬ قبل از اولین تخم گذاری مرغ عشق ماده فواصل بین تعداد
دفعات فضله گذاری خود را افزایش می‌دهد و در هر ۲ تا ۳ ساعت مبادرت به انجام این
کار می‌کند اما به میزان بیشتری فضله می‌گذارد به این ترتیب به فضله گذاری در مدت
طولانی عادت می‌کند.در هنگام تخم گذاری در برخی موارد ماده پرهایش می‌ریزد و
احتمالا این کار برای ایجاد محیطی گرم برای تخمها و جوجه‌ها
می‌باشد.











جوجه در ۱۱ روزگی

بعد از تولد جوجه‌ها ماده آنها را به وسیله خوراک نرم معده
اش تغذیه می‌کند و بعد از چند روز بچه‌های بزرگتر از غذای نیمه هضم شده لوله مری و
کوچکترها هنوز از طریق معده تغذیه می‌شوند.به منظور جدا سازی تغذیه کودکان ابتدا
بچه‌های بزرگر از طریق لوله مری تغذیه می‌شوند و سپس جوجه‌های کوچکتر از طریق معده
تغذیه می‌گردند.بعد از به دنیا آمدن جوجه ا ماده کمتر از قبل مبادرت به خروج از
لانه می‌کند و تنها مواقع ضروری برای دفع فضله ٬ تغذیه یا تمیز کردن خود خارج
می‌شود.






جوجه مرغ عشق


ماده همیشه از طریق نر تغذیه می‌شود که این تغذیه شامل
دانه‌های هضم شده آماده نیز می‌شود چون اگر قرار باشد ماده غذا را هضم کند وقت
بیشتری می‌برد و شرایط محیط برای تامین غذا نیز نا معلوم است پس باید در وقت صرفه
جویی کرد و نوزادان را هر چه زودتر پرورش داد.
دو تا سه هفته مرغ عشق ماده از
نوزادان در زیر بال و پر خود مراقبت می‌کند تا اینکه پرهای آنها در می‌آید.بعد از
حدود چهار هفته مرغ عشقهای جوان می‌توانند از لانه بیرون بیایند و پرواز کنند.آنه
قادر به داشتن زندگی مستقل هستند اما پدر تا یک یا دو هفته از آنها مراقبت کرده و
گه گاه تغذیه شان می‌نماید.در حین این مدت مرغ عشق ماده نیز اگر شرایط برای تخم
گذاری سری دوم مناسب باشد مقدمات را آماده می‌کند.در سه ماه اول مرغ عشق هنوز پرهای
اولیه را دار هست و تفاوت چندانی از نظر ظاهر با مرغ عشقهای بالغ ندارد.تنها رنگشان
مات تر از مرغ عشقهای بالغ است.رنگ پوست بینی روشن است و به سختی می‌توان آنها را
تعین جنسیت کرد.مهمترین نشانهٔ مرغ عشقهای جوان رنگ چشمان آنهاست که فقط سیاهی آن
معلوم است.بعد از ۳ ماه پرهای مرغ عشق می‌ریزد و از این موقع به بعد مرغ عشق کاملا
مانند بقیه مرغ عشق‌های بالغ می‌شود و آماده تولید مثل می‌شود.
 

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]تاریخچه مرغ عشق[/h]
مرغ عشق پرنده ایست اهلی از نژاد طوطی. وطن اصلی این
پرنده همچون بسیاری از طوطی سانان دیگر، سرزمین استرالیا است.

مرغ عشق برای اولین بار در اواخر سال ۱۷۰۰ میلادی به صورت
گله های وحشی در استرالیا مشاهده شد که تعداد افراد این گله ها به هزاران قطعه می
رسید. نام انگلیسی مرغ عشق «باجریگار» از کلمه بومی Betcherrygah گرفته شده است که
این لغت در زبان بومیان استرالیا به معنی «غذای خوب» می باشد و شاید علت این تسمیه
بدان جهت بوده است که وجود این پرنده در منطقه ای دلیل وفور نعمت و غذای فراوان در
آن منطقه بوده است، زیرا که این پرنده در شرایط مناسب غذایی به شدت زاد و ولد نموده
و گله های بزرگی به وجود می آورد. این پرنده برای اولین بار در سال ۱۸۰۵ توسط «جورج
شاو» مدیر جانور شناسی موزه طبیعی بریتانیا شناسایی شد و در سال ۱۸۳۲ طبیعی دان
« موزه لینه» که «یوهان واگلر» نام داشت توضیحاتی در باره مرغ عشق منتشر کرد. در
سال ۱۸۴۰میلادی، زیست شناسی به نام «جان گولد» این پرنده را از استرالیا خارج کرد و
به انگلستان برد. موج تقاضا برای این پرنده موجب شد تا کشتی‌های زیادی دست به کار
انتقال این پرندگان به اروپا، مخصوصاً انگلستان، هلند و بلژیک بزنند. کشتی‌ها مرغ
عشق‌ها را در دسته‌های چند ده هزارتایی حمل می‌کردند. در طول سفر چند هفته‌ای، فقط
تعداد اندکی از آنان سالم به اروپا می‌رسیدند. به زودی این پرنده اهلی شد و از طریق
انگلستان به تمام دنیا منتقل شد. در سال ۱۸۴۶ برای اولین بار وارد کشور فرانسه شد و
هشت سال بعد یعنی در سال ۱۸۵۴ طبیعی دان فرانسوی «جان دلون» مقاله ای در خصوص
تکثیر، تغذیه و نگهداری مرغ عشق منتشر کرد. در سال ۱۸۵۹ نویسنده آلمانی «کارل بوله»
در نشریه پرنده شناسی آلمان مقاله مفصلی در باره مرغ عشق منتشر کرد. از نوشته های
«بوله» چنین بر می آید که مرغ عشق در آن زمان در تمامی شهرهای بزرگ آلمان به عنوان
حیوان خانگی رایج بوده است و بنا به گفته او مرغ عشق برای اولین بار در سال ۱۸۵۵
درشهر برلین آلمان توسط «گرفین شورین» تکثیر یافت. مرغ عشق از سال ۱۸۶۰ به بعد در
تمامی باغ وحش های آلمان وجود داشته و با موفقیت تکثیر و پرورش یافته است. طی ۵۰
سال، واحد های عظیم تجاری به وجود آمدند که هزاران قطعه از این پرنده کوچک را برای
دوستداران پرندگان زینتی تکثیر می کردند. در اواخر قرن نوزدهم واردات مرغ عشق به
ارقام غیر قابل تصوری رسید. بنابر نوشته های «دبراسای» تنها در سال ۱۸۹۴ واردات
پرندگان زنده به بنادر فرانسه بالغ بر یک میلیون و دویست هزار قطعه بوده که در آن،
واردات مستقیم به انگلستان و آلمان منعکس نشده است.

[h=2]مشخصات:[/h]


مرغ عشق اهلی، اندکی از همنوعان وحشی خود بزرگ‌تر است.
طول بدن این پرنده بین ۱۶ تا ۲۰ سانتیمتر می‌باشد. عمر انواع وحشی آن ۱۰ تا ۱۴ سال
و عمر نوع اهلی آن اغلب کمتر از ۵ سال است. البته در میان مرغ عشقهای اهلی گاه عمر
۱۱ ساله نیز مشاهده شده‌است.
رنگ طبیعی این حیوان سبز چمنی می‌باشد انتهای پشت
٬سینه و شکم سبز می‌باشد.پشت سر ٬بالای شانه و روی بالها زرد همراه با خطهای سیاهی
به صورت موجی می‌باشد.دو پر بزرگ از میان دمش بیرون آمده که آبی تیره‌اند.پرهای دم
سبز بوده و دارای نوار زردی می‌باشد.صورت مرغ عشق تا گلو زرد روشن است و در انتهای
صورتش لکه‌های بنفشی که ریش نامیده می‌شود وجود دارد.پلکها بسیار نازک هستند و از
سمت پاین به بالا جمع می‌شوند. نوکش مانند طوطی سانان است و نوک پایینی کوچکتر از
بالایی می‌باشد.
 

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]تريكومونيازيس[/h]
http://www.www.www.iran-eng.ir/images/disease/trichomoniasis/image-Pigeons.jpg​
اين بيماري انگلي همچنين با اسامي
Canker يا قانقارياي دهان در كبوترها (Columba
livia
) و در پرندگان شكاري با اسم Frounce نيز شناخته
مي­شود.
اتیولوژی و اپیدمیولوژی:http://www.www.www.iran-eng.ir/images/disease/trichomoniasis/trichproto_19436_7.jpg
عامل بيماري پروتوزوآيي تك سلولي و گلابي
شكل با 4 تاژ‍ﮎ شلاقي در جلو بدن و يك پرده مواج در 3/2 طول بدن است كه اعضاء حركتي
انگل مي­باشند. تريكوموناس گالينه اساساً انگل قسمتهاي بالايي سيستم گوارش و تنفس
(دهان، سينوسها، گلو، مري و چينه­دان) تعداد بسيار زيادي از پرندگان مي­باشد. اما
در كبوترهاي اهلي و وحشي بسيار شايع­تر است. از ساير پرندگان حساس مي­توان به
بوقلمون، بلدرچين، جوجه­ها، انواع فنچ، گنجشك، قناريها و همچنين پرندگان شكاري مثل
باز و قوش اشاره كرد. بیماري بيشتر در پرندگان جوان ديده مي­شود و اغلب هم كشنده
است. اين انگل داراي استرينهاي متفاوتي از تحت حاد تا فوق حاد است كه مي­توانند
بسته به حساسيت پرنده منجر به ايجاد بيماري با شدتهاي متفاوت شوند. در اين بيماري
نقش حاملين بسيار مهم است، چه بسا كه پرندگان زيادي در گله ممكن است عامل را براي
يكسال يا بيشتر با خود حمل كنند و در محيط پخش مي­كنند اما خودشان علائم را نشان
نمي­دهند.
انتقال:
تريكوموناس به روش تقسيم دوتايي و با سرعت
زياد تكثير مي­يابد اما در سيكل زندگي خود مرحله مقاومي ندارد به همين دليل كاملاً
به ميزبان وابسته است و در بيرون از بدن ميزبان از بين مي­رود. تريكوموناس شديداً
به خشكي حساس است. انتقال به يكي از 4 روش زير صورت مي­گيرد:

  • آلوده شدن جوجه­ها از طريق تغذيه توسط والدين با شيره تغذيه­اي
  • آلوده شدن پرندگان از طريق مصرف غذا، آب يا بستر آلوده به انگل
  • آلوده شدن پرندگان در هنگام انجام رفتارهاي جفت­پذيري
  • آلوده شدن پرندگان شكاري از طريق مصرف ساير پرندگان آلوده به تريكوموناس

علائم كلينيكي:
بيماري روند سريعي دارد. علائم باليني
بيماري متفاوت است. پرنده دپرس، بي­حال، ژوليده و دچار عدم تعادل است. ظاهر پف­کرده
گردن جلب توجه می­کند اما چينه­دان خالي و گود رفته می­باشد. چشمهای اشك­آلود، ترشح
زياد بزاق، بوي بد دهان، اشكال در خوردن و آشاميدن، تكرار حركات بلعيدن، اسهال و
لاغری از سایر علائم کلینیکی هستند.
http://www.www.www.iran-eng.ir/images/disease/trichomoniasis/canker.jpg http://www.www.www.iran-eng.ir/images/disease/trichomoniasis/dodo02.jpg​
علائم
کالبدگشایی:

ضايعات اوليه بصورت نواحي كوچك زرد رنگي
بوده که با پيشرفت بيماري و تشكيل اگزوداي چسبناك، مرطوب و خامه­اي سفيد رنگ در
دهان، حلق، مري و چينه­دان همراه مي­باشد و با ادامه روند بيماري و مزمن شدن آن
شاهد تشكيل توده­هاي نكروزه سخت پنيري و بزرگي در ناحيه حلق و مري مي­باشيم كه باعث
اشكال در عمل بلع و تنفس مي­شوند.
http://www.www.www.iran-eng.ir/images/disease/trichomoniasis/poutr01.jpg​
ضايعات ممكن است حتي سينوس­هاي سر را نيز
درگير كنند. در موارد كمياب حتي نفوذ به احشاء و تشكيل نواحي نكروزه در كبد، طحال،
پانكراس، قلب، ريه­ها و كيسه­هاي هوايي نيز ديده مي­شود. در پرندگان شكاري ضايعات
بطني و كبد اصلي­ترين تغييرات پاتولوژيك هستند كه مي­توانند بروز كنند. در بعضي
موارد حتي با نفوذ به بافت­هاي اطراف گردن ممكن است درگيري پوست نيز ايجاد شود.

تشخيص:
تشخيص بيماري با عنايت به تاريخچه،
علائم كلينيكي و كالبدگشايي، تشخيص ميكروسكوپي يا با كشت عامل صورت مي­گيرد. علائم
كلينيكي هرچند اختصاصي نيستند اما در تشخيص بكار مي­روند البته بيماريهاي ديگري مثل
آبله و كمبود ويتامين آ بايد در تشخيص تفريقي قرار گيرند. تشخيص ميكروسكوپي با
ميكروسكوپ نوري با قدرت درشت­نمايي پائين قابل انجام است. مي­توان نمونه­هايي از
بزاق يا اسمير تهيه شده از ضايعات نكروزه پنيري شكل از قسمت­هاي بالايي مجراي گوارش
تهيه كرد و در زير ميكروسكوپ بررسي كرد. لامها را همچنين مي­توان با رنگ­آميزيهايي
مثل گيمسا و Heidenhain’s hematoxylin بررسي كرد. براي كشت از
محيطهاي مختلفي از جمله سرم خون خشكيده شده لوفلر 2/0 % در محلول رينگر، محلول
سالين بيكربنات، محلول 2% سرم كبوتر در محلول نمك ايزوتونيك مي­توان استفاده كرد.
براي كاهش آلودگيهاي ثانويه آنتي­بيوتيك به محيط اضافه می­شود . دماي مناسب رشد 37
درجه سانتیگراد (8/96 درجه فارنهایت) است.
http://www.www.www.iran-eng.ir/images/disease/trichomoniasis/images.jpeg
http://www.www.www.iran-eng.ir/images/disease/trichomoniasis/0.jpeg
http://www.www.www.iran-eng.ir/images/disease/trichomoniasis/01.jpeg​
درمان:
فقط براي پرندگاني كه در سيستمهاي بسته
(قفس) نگهداري مي­شوند قابل انجام است. داروهاي زيادي از جمله دي­متريدازول،
مترونيدازول (فلاژيل)، سولفات مس، كارنيدازول و ... جهت درمان عليه اين پروتوزوآ
بكار مي­رود. در بعضي كشورها تعدادي از اين داروها از جمله مترونيدازول براي
استفاده در پرندگاني كه هدف پرورش تغذيه انسان است منع مصرف دارند.
براي كنترل عفونت يا پيشگيري از بيماري
بايد پرندگان حامل را شناسايي، جداسازي و درمان كرد. منابع عفونت نيز بايد به شكلي
حذف شوند. ضدعفوني و تميز نگه­داشتن منابع آب، غذا و بستر جايگاه، قطع ارتباط بين
پرندگان وحشي و پرندگان داخل قفس اهميت بسيار زيادي در كنترل بيماري دارند بخصوص
ظروف آب و غذاي پرنده بايد از دسترس پرندگان وحشي دور نگه داشته شوند. البته ناگفته
نماند كه عفونت­هاي خفيف مي­تواند باعث ايجاد ايمني نسبت به سويه­هاي حاد
تريكوموناس گالينه شود.
بحث:
در يك بررسي در پنسيلوانيا توسط
R.M.stabler در 1941 از 242 كبوتر مورد آزمايش 5/64% آلوده به تريكوموناس گالينه
بودند و 5/35 % فاقد آلودگي بودند.یک بررسي توسط نویسنده روي 12 گله كبوتر مشكوك به
بيماري از فروردین 1385 تا آذر 1386 در 4 منطقه آلوده شهر كرمان صورت گرفت.
نمونه­گیری از محتویات چینه­دان توسط سواپ انجام شد. نمونه­ها بعد ازآماده­سازی روی
لام، توسط میکروسکوپ با بزرگنمایی پایین بررسی شدند و نتایج زیر بدست آمد. از
مجموع 450 كبوتر در بررسی­های میکروسکوپی 324 مورد مثبت و 126 مورد منفی تائید شد
(72 % آلوده به تريكوموناس گالينه و 28 % فاقد آلودگی). از 324 کبوتر مثبت فقط 293
مورد علائم كلينيكي بارز آلودگي به تريكوموناس گالينه را نشان مي­دادند و حدود 31
مورد فاقد علائم كلينيكي آلودگي به تريكوموناس گالينه بودند و فقط عامل را با خود
حمل مي­كردند و به عنوان حاملين بيماري مطرح بودند.
جدول: تعداد کل کبوترهای آلوده و پاک



کل کبوترها​
کبوترهای آلوده به عامل​
کبوترهای پاک​
تعداد​
450
324
126
درصد​
100
72
28

به دليل اينكه تاكنون در انسان موردي از
آلودگي به تريكوموناس گالينه مطرح نشده است، از لحاظ بهداشت عمومي اهميت زيادي
ندارد. اما اين انگل در كبوترها بعنوان يكي از مهمترين فاكتورهاي كشنده مطرح
مي­باشد. براي همين توجه به اين بيماري از اهميت ويژه­اي برخوردار
است.
References:
1- آرکوهارت جی ام، آرمور جی، دانکن جی ال،
دان ای ام، جنینگز اف دبلیو: انگل شناسی دامپزشکی. ترجمه شاددل، فضل الله. انتشارات
دانشگاه شیراز، چاپ اول، 1377، ص 572-577.
2- قدری کرکج، رحیم. پریور، حمیدرضا:
پرندگان شکاری. انتشارات پریور،1385، ص 147
3- هاشمی، مسعود: راهنمای کامل پرورش،
بیماریها، گرو بستن و نژادهای کبوتر. انتشارات فرهنگ جامع، چاپ اول،1385، ص
118.

4. BOAL, CW, MANNAN RW, HUDELSON KS:
Trichomoniasis in Cooper’s hawks from Arizona. Journal of Wildlife Diseases
1998; 34: 590–593.
5. CARLTON M. HERMAN: RECOGNITION OF
TRICHOMONIASIS IN DOVES, vol xxiv 1953:11-12.
6. CHERRY S: Statistical tests in
publications of The Wildlife Society. Wildlife Society Bulletin 1998; 26:
947–953.
7. Conrad RD, Edward AG: Hygromycin-B
Induction of Trichomoniasis in Pigeons (Columba livia), Avian Diseases, Nov.,
1970;Vol 14: 4:599-605.
8. COVER AJ, HARMON WM, THOMAS MW: A new
method for the diagnosis of Trichomonas gallinae infection by culture. Journal
of Wildlife Diseases 1994; 30: 457–459.
9. FORRESTER DJ: Interrelationships of
parasites of white-winged doves and mourning doves in Florida. Journal of
Wildlife Diseases 1981;17: 529–535.
10. GLASS, J: Endoparasites in the
eastern population of white-winged doves from Texas. M.S. Thesis, Texas A &
M University–Kingsville, Kingsville,Texas 1999: 77.
11. GREINER EC, BAXTER WL: A localized
epizootic of trichomoniasis in mourning doves. Journal of Wildlife Diseases
1974; 10: 104–106.
12. HAUGEN AO: Trichomoniasis in Alabama
mourning doves. Journal of Wildlife Management 1952; 16: 164–169.
13. HAUGEN AO: Trichomoniasis in Alabama
mourning doves. Jour. Wildl. Mgt., 1952; 16: 164-169.
14. HERMAN CM: Upper digestive tract
trichomoniasis in mourning doves and other birds. North American Wildlife
Conference 1951; 16: 145–163.
15. Holmes P, Duff P: Ingluvitis and
oesophagitis in wild finches. Veterinary Record 2005; 157: 455
16. Kathleen G. Erwin, Christopher Kloss,
Justin Lyles, James elderhoff, Alan M. Fedynich, Scott E. Henke and Jay A.
Roberson: Survival of Trichomonas gallinae in White-winged Dove Carcasses.
Journal of Wildlife Diseases 2000; 36(3): 551–554.
17. KIETZMANN GE JR: Host parasite
interactions of Trichomonas gallinae. Ph.D. Dissertation, Iowa State University,
Ames, Iowa 1988: 148.
18. Lawson B, Cunningham A, Chantrey J,
Hughes L, Kirkwood, Pennycott T, Simpson V: Epidemic finch mortality. Vet Record
2006; 159: 367
19. LEVINE ND, BOLEY LE, HESTER HR:
Experimental transmission of Trichomonas gallinae from the chicken to other
birds. Amer. Journ. Hygiene 1941; 33: 23-32.
20. LEVINE ND: Flagellates: the
trichomonads in veterinary protozoology: Ames, Iowa, Iowa State University Press
1985: 72–74.
21. Murray j. Kennedy: Trichomoniasis in
birds. Agri-facts. April 2001.
22. Pennycott TW, Lawson B, Cunningham
AA, Simpson V, hantrey J: Necrotic ingluvitis in wild finches. Veterinary Record
2005; 157: 360.
23. Pokras MA, Wheeldon EB, and Sedgwick
CJ: Raptor biomedicine, In Redig, PT and others, eds., Trichomoniasis in Fowls:
report on a number of clinical cases and a survey of the literature:
Minneapolis, Minn., University Minnesota Press1993: 88–91.
24. Rebecca A. Cole: Field Manual of
Wildlife Diseases: Birds, Chapter 25, Trichomoniasis: pp 201-206
25. ROBERT M, STABLER: FURTHER STUDIES ON
TRICHOMONIASIS IN BIRDS Department of Zoology .University of Pennsylvania,
Philadelphia, Pennsylvania 1941; vol 58: 558-562.
26. Rupier DJ, Harmon WM: Prevalence of
Trichomonas gallinae in central California mourning doves, California Fish and
Game 1988; vol 74: 4: 471–473.
27. SCHEMNITZ SD: Capturing and handling
wild animals. In Research and management techniques for wildlife and habitats,
TA Bookhout(Ed.). The Wildlife Society, Bethesda, Maryland 1994: 106–124
28. SILEO L JR: Incidence of virulence of
Trichomonas gallinae (Rivolta) in mourning dove Zenaida macroura Linneaus
populations in southern Arizona. Arizona Cooperative Wildlife Research Unit,
Tucson, Arizona 1970: 43.
29. STABLER RM: A parasitological survey
of fifty- one eastern white-winged doves. The Journal of Parasitology 1961; 47:
309–311.
30. STABLER RM: A survey of Colorado
band-tailed Pigeons, mourning doves, and wild common pigeons for Trichomonas
gallinae: Journal of Parasitology 1951; 37: 471–473.
31. STABLER RM: Further studies on
Trichomonas columbae. Journ. Parasit., 1937; 23: 554.
32. STABLER RM, SHELANSKI HA: Trichomonas
columbae as a cause of death in the hawk. Journ. Parasit 1936; 22: 539-540.
33. STABLER RM, HERMAN CM: Upper
digestive tract trichomoniasis in mourning doves and other birds. Trans. N., Am.
Wildl. Conf., 1951; 16: 145-162.
34. STRAUS MA: Incidence of Trichomonas
gallinae in mourning dove, Zenaida macroura, populations in Arizona. M.S.
Thesis, University of Arizona, Tucson, Arizona 1966:44.
35. Susan E. Aiello: The Merck Veterinary
Manual, 9th Edition. 2003.
36. TUDOR DC: Pigeon health and disease.
Iowa State University Press, Ames, Iowa 1991: 244.
37. WARD B. STONE, DAVID E. JANES:
TRICHOMONIASIS IN CAPTIVE SPARROW HAWKS. Bull. Wildlife Disease Assoc. July,
1969; Vol 5.
38. www.avianweb.com/canker.html
39. www.ufaw.org.uk
40. www.merckvetmanual.com
41. www.chrissmithlofts.co.za/health.htm
42. www.Michigan.gov/DNR-Trichomoniasis.htm
43. www1.agric.gov.ab.ca.
44. birds.suite101.com/article.cfm.
45. www.nwhc.usgs.gov/publications/
field_manual/chapter_25.pdf
46.
elibrary.unm.edu/sora/Auk/v058n04/p0558-p0562.pdf
 

peyman_4vet

عضو جدید
بیماریهای مهم مرغ عشق

بیماریهای مهم مرغ عشق

[h=2]بیماریهای مهم مرغ عشق[/h]
رشد بيش‌ از حد ناخن‌ها و منقار: در
صورت‌ بروز اين‌ پديده‌ بايد از محلي‌ كه‌ فاقد عروق‌ خوني‌ هستند كوتاه‌
شوند.
سرماخوردگي‌: نشانه‌هاي‌ اين‌ بيماري‌ تب‌، كاهش‌ اشتها
و حركات‌ مداوم‌ دم‌ است‌. بيماري‌ در صورت‌ پيشرفت‌ به‌ذات‌الريه‌ منتهي‌ مي‌شود.
علاوه‌ بر درمان‌ دارويي‌ بايد دماي‌ اتاق‌ را تا 27 درجه‌ سانتيگراد بالا برده‌ و
ثابت‌ نگه‌ داشت‌. به‌اشتها آمدن‌ پرنده‌ تأثير زيادي‌ در بهبودي‌ دارد بنابراين‌
بايد غذاهاي‌ مورد علاقه‌ پرنده‌ به‌ همراه‌ ويتامين‌ B به‌ آن‌ داده‌ شود.

بيماري‌ پسيتاكوز: اهميت‌ اين‌ بيماري‌ در قابليت‌ انتقال‌
آن‌ از مرغ‌ عشق‌ (و ساير طوطي‌ها) به‌ انسان‌ مي‌باشد. براي‌جلوگيري‌ از اين‌ امر،
مرغ‌ عشق‌ را از جاهاي‌ كاملا مطمئن‌ خريداري‌ كرده‌ و در صورت‌ مشاهده‌ علائمي‌
چون‌ لاغري‌،كسالت‌، آب ريزش‌ از بيني‌ و اسهال‌ سبز ضمن‌ قطع‌ تماس‌ با پرنده‌ به‌
دامپزشك‌ مراجعه‌ كنيد.

درمان
بيماري


سرماخوردگي مرغ عشق:
لازم
نيست حتما هواي سرد باشد يکي از عواملي که باعث سرماخوردگي مرغ عشق ميشود ، جريان
تند هواست. پس بايد سعي کنيد چه در تابستان و چه در زمستان پرنده را در دماي متوسط
و جايي قرار بدهيد که جريان هوا شدید نباشد.
نکته : سعي کنيد از همان اول که
پرنده را خریداری میکنید ، قفسش را در یک محل ثابت بگذارید و جابجا نکنيد. پس جايي
را در نظر بگيريد که شرايط فوق را داشته باشد.

درمان سرما خوردگي
:
وقتي پرنده سرما خورد در کمتر مواقعی بهبود میابد بنابراين پيش گيري بهتر
ازدرمان است .
ولي اگه سرما خورد :


1_ پرنده مريض را
سريعا از قفس بيرون آورده و در یک قفس ديگر قرار دهید (تنها).
2_ قفس را به يک
جاي گرم ببريد. اين مکان نبايد شلوغ و پر سر و صدا باشد.
3_در اين زمان به هيچ
عنوان سبزي و ميوه به پرنده ندهيد.
4_در ظرف آب پرنده بیمار، روزي نصف قرص جوشان
مولتي ويتامين ( يا 12 قطره ) و نصفي هم کلسيم جوشان بريزيد.
5_ آنتي بيوتيک
ضروريست؛ از داروخانه هاي دامپزشکي شربت آنتي بيوتيک تهيه کنيد اگر امکانش نبود از
شربتهاي خوراکي آنتي بيوتيک انساني ، 10-12 قطره در ظرف آب بريزيد. ولي هر روز اين
کار را تجديد کنيد. در صورت نبود شربت ، قرص اريترومايسين را کوبيده و با آب ولرم
مخلوط کنيد ( براي هر روز نصف قرص کافي می باشد ) ، وقتي خوب رقيق شد ، با قطره
چکان ، 4-5 قطره در دهان پرنده مريض بچکانید.

زخم و عفونت آن
:

1_اولا قفس پرنده زخمی را حتما عوض کنيد.
2_از
داروخانه يک شربت آموکسي سيلين يا يک شربت آنتي بيوتيک ديگر تهيه کنيد و در ظرف آب
بريزيد و هر روز آب درون ظرف را عوض کنيد.
3_ويتامين را فراموش نکنيد؛ سبزي
(جعفري و شويد و هويج) و ميوه (سيب) حتما درون قفس بگذاريد.
4_پماد تتراسيکلين
چشمي را هر 6 ساعت به آرامي ( خيلي آرام و با احتياط ) به محل زخم بماليد ، طوري که
کاملا جذب شود.
5_نگذاريد در اين مدت ( تا بهبودی کامل ) به او استرس وارد
شود.

علائم گير كردن تخم و راه درمان آن
:

محل اتصال دم به بدن پرنده از پشت برجسته ميشود زير شکمش هم باد مي
کند ، دم هم آويزان ميشود و پرنده آنقدر بي حال ميشود که نخواهد توانست روی میله
بنشيند و در کف قفس مینشیند مياد کف قفس
براي کمکهاي اوليه ، کمي محل بيرون
آمدن تخم را با روغن مايع چرب کنيد؛ کمي روغن را با انگشت به موضع بزنيد و خيلي
آرام و با ملايمت ماساژ دهید.پرنده را گرم نگه داشته و سريعا به دامپزشک متخصص
پرندگان مراجعه کنید.
نکته: کمبود کلسيم و مواد معدني دليل گير کردن تخم در بدن
مرغ عشق و سایر پرندگان میباشد ، چون پوسته آهکي تخم نرم مي ماند و به همين سبب
پرنده نمي تواند با فشار معمول زايمان، تخمگذاری کند.
پيشگيري : رژيم سرشار از
کلسيم (کف دريا) و ويتامين + سبزيجات و ميوه جات تازه

اسهال
:

نشانه بارز سرماخوردگي يا خوردن غذاي فاسد است پس توصيه مي شود که (
پرنده هاي سالم را از مريض جدا کنيد)

يبوست:
به علت هضم
نشدن غذا ( ناشي از يبوست) حالت تهوع در پرنده ايجاد شده و استفراغ مي کند. يبوست
مي تواند به دليل کمبود سبزي و ميوه در غذاي پرنده باشد. درمان يبوست اگر به اين
دليل باشد اکثرا به اين صورت انجام ميگردد : 2-1 قطره روغن زيتون را با قطره چکان
روی زبان پرنده بريزيد. اگر بعد از يک تا دو ساعت، دفع مدفوع راحتتر نگردید، دوباره
کار را تکرار کنيد . اما بیش از دوبار در یک روز این کار را انجام
ندهید.

عطسه مرغ عشق :
اگر علائمي مثل بي حالي ، لرزش و
چشمهاي بي حال و مدفوع آبکي نداشته باشد عطسه مشکل ساز نيست.
 

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]تشخیص بیماری در مرغ عشق[/h]
عوامل اصلی در پیدایش
بیماری

تمام بيماري هاي پرنده ها ناشي از باکتري و ميکروب نيست، هر
چند اصلي ترين آنها به علت ويروسهاي تا حدي خطرناک ، ايجاد ميشود ولی اگر بخواهيم
مهمترين عوامل ايجاد بيماري در پرنده ها را طبقه بندي کنيم ، شايد ويروس عامل دوم
باشد ، اما اولين آن بهداشت و تغذيه نامناسب است .متاسفانه اکثر افراد تصور مي کنند
که دادن سبزيجات و ميوه به پرنده کافيست ولي عملا اين طور نمی باشد. مي توان گفت
لازم اما کافي نيست علاوه بر ارزن و سبزيجاتي مثل شويد و جعفري و هويج و انواع ميوه
جات ، پرنده شما به مولتي ويتامين و کلسيم دارويي هم نيازمند است ( دو بار در هفته،
هر بار 20 قطره شربت مولتي ويتامين و 10 قطره شربت کلسيم در ظرف آب استاندارد) اگر
اين نوع تغذيه رعايت شود ، بدن پرنده آنقدر قوي خواهد شد که بيماري ها سريع نتوانند
بر او اثر کنند و حتي اگر به بیماری مبتلا گردد خیلی زود بهبود خواهد یافت. نکته
ديگر رعايت بهداشت است ؛ براي اين منظور توصيه مي شود هر هفته قفس را در یک محیط
باز و بدون اينکه پرنده ها و لانه تخم خيس شود، با آب (بدون مواد شوينده) و با برسي
مثل مسواک ، خوب بشوييد و بگذاريد کاملا خشک شود.
کف قفس را ترجيحا با کاغذهاي
غير چاپي مثل کاغذهاي خاص الگوي خياطي که کاهي و بدون مواد چاپي هستند فرش کنيد.
روزنامه به دليل داشتن مواد چاپي در دراز مدت براي پرنده کنجکاو و علاقمند به جويدن
، مي تواند سمي باشد حال اگر تمام اين موارد را رعايت کنيد و نگذاريد پرنده در معرض
آفتاب مستقيم و طولاني، هواي سرد و باد قرار گيرد، و البته استرس هم به هيچ عنوان
به او وارد نشود ، احتمال مريضي بسیار کم خواهد شد.

معاینه :
تا جایی که امکان دارد از
گرفتن پرنده خودداری کنید چون حالت ترسی که در پرنده در اثر گرفتن ایجاد میشود ممکن
است موجب عدم شناخت صحیح بیماری شود.

در معاینه موارد زیر را مد نظر
داشته باشید:

_پرنده شاداب است و یا خود را پف کرده و خواب آلود می
باشد؟
_با چشمان بسته روی میله نشسته و یا سرش رو درون پرها فرو برده؟
_با
دقت به بدن پرنده نگاه کنید ؛ آیا تغییری در رفتار و یا حالت بدن و آناتومی پرنده
دیده می شود؟
_تنفس پرنده چگونه است؟ معمولیست؟ با سختی نفس میکشد؟ تنفسی صدادار
دارد؟ پرنده با نوک باز نفس میکشد؟
_پرنده هنگام دفع مدفوع به خودش فشار می
آورد؟
_دم پرنده تکان (ریتمیک) میخورد؟
_حالت مدفوع پرنده چگونه
است؟

تشخیص سریع :

منقار :
بیماری انگلی باعث
سوراخ شدن نوک می شود

چشم :
بیماری انگلی باعث ایجاد
لایه های اسفنجی در اطراف چشم می شود؛
مایعات مترشحه از چشم و چرک علامت بیماری
شدید چشمیست.

چینه دان :
چینه دان بسیار سخت و یا حاوی
مایع کف مانند نشانه بیماریست(توجه کنید که با ورم غدد لنفاوی اشتباه گرفته
نشود)

پرها :
پرهای برجسته در نواحی نوک احتمالا به
دلیل بیماری انگلیست؛
شکستگی و یا تیرگی قسمن انتهایی پر به دلیل وجود پارازیتها
و یا بیماری پرهاست؛
کثیفی پرهای ناحیه مخرج نشون دهنده اسهال می باشد؛
کثیفی
پرهای قسمت سر و سینه نشانه استفراغ است؛
پرهایی با کیفیت بد در قسمت زیرین
بالها نشانه وجود میلیبه می باشد؛

تکان خوردن(به شدت) دم
:

نشانه یبوست و در مرغ عشق ماده ممکن است به دلیل گرفتگی مجرای تخم
باشد.

استخوان سینه :
درصورتی که کاملا بیرون زده و به
راحتی قابل لمس باشد نشانه بدی تغذیه پرنده است.

پاها
:

برجستگی های غیر طبیعی نشانه بیماری قارچی می باشد.
 

peyman_4vet

عضو جدید
پرکنی طوطی و کاسکو

پرکنی طوطی و کاسکو

[h=2]پرکنی طوطی و کاسکو[/h]
خودخوری یا پرکنی طوطی
علل این عارضه بسیار وسیع می باشد
نام صحیح این سندرم feather plucking یا self-plucking
است که در واقع یکی از اقسام cannibalism محسوب می شود و اسم پرکنی در این مورد بی
معنی به نظر می رسد.

این عارضه یک سندرم با علل مختلف است و در طوطی ها
شایع میباشد. از جمله عوامل مهم در بروز آن میتوان به دلتنگی، نداشتن جفت یا مصاحب
، استرس و بروز تغییرات در محیط (مانند تغییرات در تغذیه، مکان، فعالیت یا ورود
افراد جدید به محیط که توجه صاحب پرنده را بیشتر جلب کند) اشاره کرد. ممکن است
پرنده این عمل را از پرنده دیگری یاد گرفته، تکرار کند. در مورد طوطی هایی که بیشتر
وقت خود را در یک قفس کوچک گذرانده و فعالیت کمی دارند، این عارضه میتواند بخشی از
سرگرمی آنها باشد. بسیاری از پرندگان این عمل را در تنهایی یا در شب انجام می
دهند.بنابراین این عدم مشاهده پرکنی توسط طوطی، دلیلی بر رد آن نیست. در این حالت،
الگو و نواحی ریزش پر به تشخیص عارضه کمک می کند.اگر روی سر و گردن پوشش کامل باشد،
ولی منطقه دیگری از بدن (بویژه سینه و شکم)فاقد پر بوده هیچ نشانه ای از بیماریهای
التهابی پوست وجود نداشته باشد، باید دردرجه اول بروز عارضه پرکنی مشکوک شد. اولین
قدم برای تجزیه و تحلیل محیط زندگی پرنده بویژه در مراحل اولیه بروز عارضه است. به
حداقل رساندن عوامل فیزیکی یا روانی ،اصلاح محیط و غذا و یا تغییر محیط ، افزودن
غذاهای کمکی(مثل میوه و سبزی)، فراهم کردن اسباب بازیهای بی خطر و شاخه های درخت
تمیز تا پرنده از منقار خود بیشتر استفاده کند، در درمان موثر است.در صورتیکه تمام
راهها به شکست منتهی شوند میتوان از گردنبند الیزابت (به شکل مخروط ناقص که به
پرنده اجازه نمی دهد به بدن خود دسترسی داشته باشد) استفاده کرد.همراه با این
تغییرات میتوان از داروهایی نظیرفلوگزتین نیز استفاده کرد . برای تسریع در رشد مجدد
پرهای جدید بهتر است مکملهای ویتامین دار به جیره اضافه شود .

همه چیز در مورد پرکنی پرندگان (self feather
plucking)

1-ECTOPARASITES
به عنوان اولین عامل انگل های خارجی را
می توان نام برد.این انگل های خارجی شامل مایت-شپش-مگس‌-پشه-کنه
هستند.

2-ENDOPARASITES
عامل دوم انگل های داخلی هستند.مهم ترین آنها
بدون شک GIARDIA است که با آسیب رسانی در روده ها پرنده (بخصوص عروس هلندی) را
وادار به آسیب رسانی به پرهای ناحیه شکم و پهلوها می کند.(ناحیه ای که روده زیر آن
ناحیه تخریش شده است)

3-SKIN INFECTION
عامل سوم انواع عفونت های پوستی
شامل عفونت های ویروسی-عفونت های باکتریایی-عفونت های قارچی می باشد.که پرنده اقدام
به کندن پرهای ناحیه می کند که پوست عفونی می باشد.

4-IATROGENIC
عامل
چهارم هم شامل اصلاح پر به صورت نامناسب است.در این مورد صاحب پرنده با اصلاح
نامناسب پرها پرنده را وادار به جویدن پرهای ناحیه اصلاح شده می
کند.

5-BEHAVIOURAL
عامل پنجم مشکلات رفتاری است.پرنده افسرده-پرنده حاضر
در محیط جدید-پرنده طرد شده-پرنده عصبی و نهایتا به صورت کاملا عادتی در این گروه
قرار می گیرند.

6-ORGANOPATHY
عامل مسبب ششم آسیب های وارده به هر دلیل
به ارگان های داخلی بخصوص کبد می باشد.

7-HEAVY METAL POISONING
عامل
هفتم مسمومیت با فلزات سنگین بخصوص سرب و روی است.میله های قفس و گلوله های حاوی
سرب بلعیده شده توسط پرنده از موارد شایع می باشد.

8-PSITTACOSIS
عامل
هشتم بیماری سیستمیک-عفونی psittacosis است.در این بیماری ابتدا پرها کیفیت خود را
از دست می دهند سپس پرنده اقدام به کندن آنها می
کند.

9-SALMONELLOSIS
عامل نهم بیماری سیستمیک-عفونی salmonellosis
است.

10-HORMONAL
عامل دهم مشکلات هورمونی در پرنده می
باشد.

11-ENVIRONMENTAL CONTAMINANT
عامل آخر هم آلودگی های محیطی بخصوص
نیکوتین است.این مورد در پرندگانی که صاحب سیگاری دارند شایع
است.

شوفاژ یکی از عوامل مهم در عصبی و پرکن شدن طوطی
ها است

استفاده از شوفاژ در خانه هایی که ازطوطیهایی
مانند کاسکو نگهداری می کنند اصلا مناسب نیست.

گرمایی که از شفاژ تولید می شود کاسکوها را عصبی می کند و
باعث خشک شدن پرهای کاسکو می شود. می بایست در فصول سرد از بخاری استفاده کنید و
روی بخاری همیشه یک ظرف اب باشد . مهم نیست که بجوشد فقط همینکه همیشه یک ظرف اب
باشد تا هوا را کمی مربوب کند کافیست.

اگر کاسکو را در منزلی که دارای شوفاژ است قرار دهید بی
گمان پس از مدتی به عارضه پرکنی مبتلا خواهد شد.


در عکس بالا مشاهده می کنید که یک طوطی تا چه حد به خود
اسیب رسانده. مواردی که نهایتا با بیرون کشیدن احشاء توسط خود پرنده همراه بوده است
نیز مشاهده شده است.

اموزش درمان پرکنی طوطی خاکستری و سایر طوطی
ها

درمان پرکنی یک طوطی که معمولا طوطی خاکستری است کار
هرکسی نیست در ابتدا می بایست علت و ریشه این بیماری روانی را یافت. همه طوطیان چه
کوچک و چه بزرگ حتما باید جفتی مناسب داشته باشند در غیر این صورت افسرده و کسل
خواهند شد در بسیاری از موارد هنگامی که شخصی طوطی خود را دست اموز و اهلی می کند
اما پس از گذشت مدتی مثلا چند ماه یا چند سال دیگه اون علاقه و عشق را به پرنده خود
نمی دهد و با توجه به اینکه معمولا طوطی ها جفت خود را جدایی ناپذیر می دانند و تا
اخر عمر به جفت خود وفادار می مانند موضوع کم توجی صاحب به حیوان حتی به میزان کم
هم که باشد فورا موجب عصبی شدن طوطی می شود. جاندارانی که از هوش بالایی برخوردارند
مانند انسانها یکبار برای همیشه جفت خود را انتخاب می کنند !! طوطی سانان با توجه
به هوش زیاد و طول عمر طولانی ده ها سال و گاه بیش از 130 سال در کنار یکدیگر زندگی
می کنند.

استفاده از قرص ها و داروهای ارام بخش مرود است حتی به
میزان کم

و اما راه های درمان همانطور که گفته شد شما در ابتدا می
بایست علت را جستجو کنید گاه یک مسافرت یک یا دو روزه و تنها گذاشتن طوطی در خانه
موجب به وجود امدن این حالت روحی و روانی یعنی پرکنی می شود. استفاده کردن از گردن
بند الیزابت که احتمالا با این وسیله اشنائی دارید به هیچ عنوان کارامد نیست و تنها
طوطی شما را عصبی تر خواهد کرد فراموش نکنید که قراره این بیماری را درمان کنیم نه
انکه جلویش را بگیریم ! پس گردن بند الیزابت مردود است حالا به سوراغ اسپری ضد
پرکنی می رویم این اسپری را مدتی قبل به صورت سفارشی برایم تعداد کمی اوردند. من
این اسپری را همراه یک دارو به صاحب طوطی بیمار می دادم دارو را در ظرف اب حل می شد
و سرعت رشد پرها را بالا می برد. اسپری را هم به زیر سینه و نقاطی که توسط طوطی
کنده و جویده شده می بایست می زدند تا تلخی شدید و در عین حال بی خطر بودن باعث
جلوگیری از ادامه پرکنی شود. جهت تهیه اسپری به

البته همانطور که قبلا ذکر کردم علل مختلف این بیماری را
در ابتدا پیدا و سپس اقدام به درمان باید کرد. به طور مثال اگر مکان نگهداری و صاحب
طوطی عوض شده می بایست فورا نزد صاحب قبلی خود بازگردد یا اگر در طول روز بیش از 1
ساعت در خانه تنها می ماند بدانید که روشن کردن رادیو و تلویزیون و ... فایده
چندانی نخواهد داشت می بایست طوطی را به کسی یا جایی ببرید که حوصله اش سر نرود.
ضمنا طوطی ها خصوصا طوطی های بزرگ که معمولا در خانه تنها نگهداری می شوند اصلا
خوششان نمی اید غیر از خودشان حیوان دیگری نزد صاحبشان نگهداری شود خصوصا پرنده گاه
با سگ ها کنار می ایند.

و اما یک راه ساده دیگر برای درمان در این روش یک اسپری
ابپاش که معمولا برای گل و گیاه یا ارایشگاه ها استفاده میشود احتیاج دارید حالا
درون این ابپاش را سرکه سفید بریزید و با کمی اب حل کنید و به پرهای طوطی خود این
محلول را اسپری کنید !!. این روش را از یک استاد قدیمی کاسکوباز یاد گرفتم و تا
امروز کسی نمی دانست من می تونستم همین روش را به شما بفروشم !! اما همه چیز پول
نیست.

طوطی شما عضوی از خانواده شماست انرا به دست هر کسی
نسپارید. بعضی دامپزشکها پرهای طوطی را با دست می کند عملی کاملا غیر انسانی و غیر
علمی است و فایده ای ندارد.

از اسباب بازیهای زیبا و کارامد که طوطی به انها علاقه
داشته باشد هم جهت سرگرم کردن طوطی خود استفاده کنید.

می توانید یک طوطی دیگر را هم دست کم برای امتحان برای
مدتی به خانه بیاورید این احتمال هست که طوطی شما با او سرگرم شود و دست از پرکنی
بردارد. اگر هم جواب نداد باز طوطی دیگری را جایگزین کنید. احتمالا توجه طوطی اصلی
که شما انرا دوست دارید به شما کم خواهد شد و با طوطی جدید سرگرم می
شود.


توضیحات بیشتر پیرامون بیماری روانی افسردگی طوطی

کاسکوی پرکن و راه های درمان پرکنی کاسکو و سایر
طوطیها

(دلایل و پیشگیری از جویدن
پرها)

چگونه از این بیماری که کاسکو پرهای خود را می کند و با
منقار خود پرها را قیچی می کند مقابله کنیم؟

شروع بیماری از زیر سینه اغاز می شود یعنی طوطی شروع به
کندن پرهای سینه می کند پس از مدتی طوطی سوراغ بالها خواهد رفت. این بیماری بسیار
رایج و خطر ناک است و پرها رویش مجدد نخواهند داشت چون فورا به وسیله طوطی جویده می
شوند. اغلب علل این حالت که پرنده پرهای خود را میکند !


سر رفتن حصله ، عدم ازادی عمل و تحرک کافی و ارتباط
نداشتن است که موضوع بسیار مهمی است و باید پیش گیری کرد یعنی نباید پرنده را تنها
گذاشت و باید موجبات سرگرمیش را فراهم نمود.




جویدن پرها از جمله بیماریهایی است که تعدادی از طوطی ها
به علتهایی که اشاره شد بدان مبتلا می شوند. بطور قطع ایجاد این وضعیت اختلالی در
پرنده ریشه ای روحی و روانی دارد که انرا می توان با جویدن ناخن در انسان مقایسه
کرد اما این بیماری کندن و جویدن پرها فقط میان منقار کج ها یعنی طوطیان دیده میشود
که به صورت انفرادی نزد انسان نگهداری می شوند. خصوصا طوطیان بزرگ
و حتما توجه داشته باشید که این بیماری کشنده است. هچنین ارزش پولی طوطی شما را
بسیار پایین می اورد مثلا اگر ۵۰۰ هزار تومان قیمت داشته باشد هنگامی که دچار این
بیماری می شود قیمتش شاید به ۸۰ هزار تومان برسد . اما چیزی که مهمه این است که با
فراهم اوردن سرگرمی هایی مثل یک جفت مناسب (که البته انتخاب یک کاسکویی که بخواهد
کاسکوی ما را از تنهایی در بیاورد هم کار ساده ای نیست) چون ممکنه از یکدیگر خوششان
نیاید یا مثلا هر دو نر باشند !.


پس بهترین راه همین ات که وقت زیادی را برایش بگذارید و
اجاه ندهید کار به اونجا برسه که به فکر کندن حتی یکی از پرها
بیفته.






و اما راه های درمان پرکنی
کاسکو




۱. در طول روز خیلی باید به کاسکو نزدیک
باشید




۲. اجازه دهید از قفس بیرون بیاد
و اسباب بازی را برایش بیرون از قفس فراهم کنید.




۳. کاسکو را در جای گرم مانند کنار
بخاری قرار دهید و یک روز درمیان روی پرهایش با ابپاش اب بپاچید تا خیس شود اما تو
خیس کردنش زیاده روی نکنید. انقدری که پرهاش از حالت خشکی در بیاد کافی
است.




۴. یکی از دلایل پرکنی کاسکو نرسیدن
مواد مورد نیاز و ضروری برای بدن می باشد که انها در طبیعت پیدا می کنند و می
خورند. حالا شما می بایست این غذاهای تقویتی که خیلی زود پرهای طوطی شما را از حالت
خشکی در می اورد و باعث خوشرنگ شدن و نرم شدن و سریعتر رشد کردن پر و بال می شوند
را از بخش فروش خریداری کنید.




خریدن اسباب بازی ها و غذاهای تقویتی باعث کمتر شدن
افسردگی و کمتر شدن عصبی بودن کاسکو یا هر طوطی پرکن دیگری مثل کاکادو یا .... می
شود.




۵. راه دیگر هم هست: اسپری المانی جدید که به
پرهای کاسکوی پرکن می زنید و کاسوی شما دیگه پرهاشو نمی کنه.



گردنبند الیزابت هم موجود است. اما فایده ای ندارد و
طوطی شما بیشتر عصبی میشه
 

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]بيماري لاغري در مرغ عشق[/h]
علايم :
پرنده بيمار به سرعت قسمت عمده
گوشت بدن خود را از دست ميدهد.علايم ظاهري اين بيماري به صورت افسردگي و بيحالي
پرنده ، چشماني بي فروغ است . گاهي هم حالت لرزيدن ديده مي شود. پرنده بيمار با
حالتي متشنج خود را به طرف آب و غذا مي رساند كه اين نشان دهنده این است كه پرنده
دردهاي شديد دروني دارد و وقتی از اين حالت رها شد به خواب عميقي فرو
ميرود.

علت بيماري :
هنوز كاملا مشخص نشده ولي بيشتر
علت آنرا در اثر كثيف بودن مواد غذايي و نارسايي آن ميدانند.

مداوا
:

چنين پرنده اي را بايد فورا از پرندگان ديگر جدا کرد. ابتدا يك قطره
روغن كرچك يا روغن زيتون به حلق پرنده چكانده بشه و بعد تمام دانه هاي سفت و خشك از
قفس او خارج شده و به جاي آن دانه هاي خيس كرده گذاشته شود و بعد از آن تريد نان و
شير درست كرده و نصف زرده تخم مرغ سفت پخته را در آن خوب مخلوط نموده در قفس
بگذارید.
قفس پرنده بيمار را روزها در معرض تابش آفتاب قرار بدید و شبها هم دور
و اطراف قفس را كاملا بپوشانيد. گرم بودن جاي اين پرنده از مراحل اوليه معالجه می
باشد.

استفاده از مولتی ویتامین هم اکیدا توصیه می شود .
 

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]آبله در مرغ عشق[/h]
سالهاست كه آبله پرندگان شناخته شده است. در ابتدا آنرا
يك بيماري منحصر از ساير بيماريها مي دانستند. ملاحظه شده در پرندگاني كه به صورت
گروهي در يك مكان نگهداري مي شوند بيماري بروز مي كند. آبله پرندگان شبيه آبله ساير
پستانداران و انسان است . مانند آنها زخم هايي ايجاد مي كند ولي به انسان و ساير
پستانداران سرايت نمي كند. شدت بيماري بر حسب نوع ميزبان متفاوت است. بعضي از آنها
در نوع به خصوصي خطرناكتر هستند و در بعضي ديگر حتي قادر به ايجاد بيماري نيستند و
يا اگر پرنده اي به آن مبتلا شود در آن امنيت ايجاد مي كند. تحريك و توليد آنتي
بادي بستگي به نوع ويروس دارد. پرندگاني كه به بيماري مبتلا مي شوند ، پس از بهبودي
، امنيت دائمي كسب مي كنند. بعضي از انواع ، حتي به حالت خفيف بيماري مبتلا مي شوند
و امنيت بر ضد يك يا چند نوع آبله پيدا مي كنند.

علائم كلينيكي
بيماري :

آبله ابتدا پوست و اعضا زير پوست سر و حفره هاي مربوطه را
آلوده مي كند. .ويروس در سلولهاي پوست ، رشد نموده و تكثير مي شود. سپس آنها را
تخريب كرده ، مي تركاند و در نتيجه ، ترشح لنف را تحريك مي كند. زخم هاي پوست متورم
مي شوند و حالت تاول به خود مي گيرند كه به اندازه هاي مختلف و جدا از هم قرار مي
گيرند. تاولها پر از مايع و مملو از ويروس مي باشند. پس از تركيدن تاول ها پوست روي
آنها زرد رنگ و نكروتيك مي گردد. اين زخم ها در اثر آلودگي ثانويه متورم و شكل زگيل
به خود مي گيرند و گاهي نيز زخم ها در اثر آلودگي باكتريها باعث نكروز مي
گردد.
ترشحات چشمها ، پلكها را بهم مي چسباند و پرنده نابينا مي شود. گاهي نيز
هجوم خون شديد در چشم بوجود مي آيد. تورم پلك چشم يك حالت پف كرده به چشم ميدهد و
ترشحات صاف از چشم جاري ميگردد.
پلك سوم به طرف وسط چشم كشيده مي شود . به طوري
كه نصف آن بسته به نظر ميرسد. پرهاي اطراف سر غالبا آلوده و كثيف مي شوند. اشتها كم
و گاهي به كلي قطع ميگردد. با اين حال اشتها در بعضي از پرندگان طبيعي مي ماند. ولي
در عرض چند روز ممكن است تمامي جمعيت پرنده ها در يك مكان نگهداري آلوده شوند. چشم
آنهايي كه از همه زودتر مبتلا مي شوند داراي ترشحات غليظ و چركي است.
همچنين زخم
هايي در نزديك بيني و منقار و ساير نواحي نرم توليد مي شود كه در كبوتر و قناري
مشابه آنها در روي پا و گاهي بال نيز ايجاد مي شود. پس از اينكه پوست روي زخم ها
افتاد ، جاي آنها باقي مي ماند. گاهي اين زخمها در دهان ، حنجره و قسمت هاي مخاطي
ديده مي شود كه سفيد رنگ و متورم است. گاهي لايه هايي از سلولهاي مرده به وجود آمده
و حالت ديفتريك به خود ميگيرد. سپس با انباشتگي و بهم پيوستگي سلولها مخاط ورق ورق
مي شود و كنده شده و مي افتد و زير آنها نسوج تازه و قرمز رنگ نمايان
ميگردد.
موقعي كه زخم آبله در حنجره ايجاد مي شود ، نفس كشيدن پرنده مشكل
ميگردد. اغلب نفس نفس مي زند. اين حالت همزمان با ورود ويروس در خون ايجاد مي شود
ولي اگر شدت ويروس و يا مقدار آن زياد باشد پرنده تلف ميگردد. اكثرا شدت ويروس زياد
نيست و در نتيجه مرگ كمتر اتفاق مي افتد. در حالات شديد آبله در قناري ، ويروس در
داخل سلول رشد كرده و تكثير مي شود. در نتيجه در نسوج داخل و همچنين در پوست و
مخاطات ، ترشحاتي كه گاهي صاف و زماني خوني است بوجود مي آيد. در ضمن تورم ريه هم
ديده مي شود.

معالجه و پيشگيري :
به طور كلي داروي
اختصاصي براي معالجه بيماريهاي ويروسي وجود ندارد. پيشگيري به شكل واكسيناسيون ،
بهترين روش كنترل بيماري است. برداشت زخم هاي پوستي و شتشو با جوش شيرين 5 درصد
وبرداشت زخم هاي ديفتريك از مخاطات و ماليدن گلسيرين يده در محل زخم ، شتشوي چشم با
يك تا 2 درصد نمك ، ماليدن آنتي بيوتيك هاي قوي به داخل چشم ، همچنين استفاده از
پماد اكسي تتراسيكلين و يا كلراتتراسيكلين چشمي ، به بهبودي چشم كمك مي كند كه تا
يك هفته ممكن است طول بكشد. اگر هجوم خون شديد باشد ، شتشو با چايي پر رنگ با دماي
40 درجه كمك خواهد كرد. بهترين روش پيشگيري ، مايه كوبي در كشاله بال با واكسن
استيل است.
آبله غالبا در كشورهاي مناطق گرمسيري و معتدل بروز كرده و در كشورهاي
سردسير تنها در فصل تابستان شايع و عمدتا به وسيله حشرات منتقل ميگردد. البته
پرندگان وحشي نيز در گسترش بيماري نقش دارند. گرچه انتقال بيماري اغلب مستقيم صورت
ميگيرد ولي گاهي در اثر غذاي آلوده نيز امكان سرايت بيماري وجود
دارد.
 

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]یبوست در مرغ عشق[/h]
علائم :
در اين بيماري پرنده با پرهاي
پف كرده به گونه اي بي تفاوت در قفس ميشينه و سعي در دفع فضله مي كنه بدون اون كه
نتيجه اي بگيره. پرنده رفتاري شبيه به بيماري گرفتگي مجراي تخم گذاري از خودش نشون
ميده. از ديگر علائم ميتوان به كمي اشتها ، سستي و بيحالي و دفع فضولات با زحمت
زياد همراه با تكان دادن خود و وجود رنگ سياه در فضولات پرنده و خشك بودن آن اشاره
كرد.

علل بيماري :
مصرف خوراك مانده و تغذيه از اشياء
غير مجاز و همچنین اختلال در عملکرد دستگاه گوارش

مداواي بيماري
:

ماليدن روغن خوراكي مايع به مخرج پرنده . چكاندن يك قطره روغن كرچك
يا روغن پارافين مايع در منقار پرنده . تغذيه پرنده با ميوه و سبزيجات .
غذاي
پرنده بايد تريد شير خام با نان تست و مقدار زيادي كاهو باشه كه البته اين غذا
نبايد بيشتر از دو ساعت در قفس پرنده بماند چون فاسد ميشود. اضافه كردن مقدار بسيار
كم سولفات دومنيزي به آب آشاميدني پرنده میتونه مفید باشد.
 

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]پسيتاکوز یا کلامیدیوز در مرغ عشق[/h]
بيماري کلاميديوز پرندگان يک بيماري عفوني حاد يا مزمن
برخي طيور اهلي و بسياري از پرندگان زينتي ،مهاجر و وحشي مي باشد و نشانه هاي
بيماري در پرندگاني که بطور باليني بيمار مي باشند شامل عوارض و جراحات عمومي در
دستگاه تنفسي و گوارش مي باشد وعفونت مخفي ممهمترين و غالبترين نوع بيماري در
پرندگان است.

ميزبانان :
کلاميديوز در پرندگان خانواده
طوطي سانان و انسان پسيتاکوز و در ساير خانواده هاي پرندگان «اورنيتوز» ناميده مي
شود.

سن ابتلاء :
کلميديوز در بسياري از انواع پرندگان
و در سنين مختلف بروز مي کند .اغلب موارد حاد بيماري در پرندگان جوان ديده مي شود
.طوطي ها ،پاراکيت ها و کبوتران بيشتر مبتلا مي شوند.

سبب شناسي :

عامل بيماري در پرندگان کلاميدياپسيتاسي مي باشد. کلاميديا ارتباط
زديکي با ريکتزيا دارد.انواع کلاميدياپسيتاسي که تاکنون شناسايي شده اند ، به ميزان
زيادي در بيماريزايي،با يکديگر متفاوتند .گاهي اوقات توام شدن عفونت با ساير عوامل
بيماريزا ،خصوصا سالمونلا ،موجب افزايش قدرت بيماريزايي کلاميدياپسيتاسي مي
شود.پرندگان جوان حساسيت بيشتري دارند.تراکم جمعيت يا ساير شرايط نامساعد محيطي و
استرس حمل و نقل،مسابقه و دستکاري کردن پرنده، موجب افزايش شدت بيماري مي گردد.


ناقلين :
پرندگان وحشي و زينتي کلاميديا را به جوجه
هايشان منتقل مي کنند و تعدادي از جوجه ها که زنده مي مانند حامل بيماري مي باشند
.نکته ظريف بين ميزبان و عامل بيماريزا اين است که استرس ها موجب مي شوند که دفع
کلاميديا در ترشحات و مواد دفعي پرنده حامل ،متناوبا رخ داده و ساير پرندگان حساس
را مبتلا نمايد.
ممکن است بيماري کلاميديوز هنگامي که تعداد زيادي پرنده ، از
جمله حاملهاي منتشر کننده بيماري ، در يک جا جمع مي شوند بصورت همه گيري درآيد
.معمولا انتقال بيماري با استنشاق ذرات خشک شده مدفوع آلوده انجام مي گيرد و لي
امکان دارد کلاميديا پسيتاسي از راه خوراکي نيز منتقل شود.

نشانه
هاي باليني :

بروز شکل خفيف کلاميديوز پرندگان به نشانه هاي خفيفي
منتج مي گردد که ممکن است تشخيص داده نشود ، يا اينکه ممکن است در اين شکل از
بيماري نشانه هاي خفيف تنفسي يا اسهال جلب نظر نمايد. در اشکال شديدتر بيماري اسهال
آبکي مشاهده مي شود .عدم تعدل در هنگام راه رفتن يا فلجي زودگذر نيز مشاهده شده
است.
اغلب تورم ملتحمه چشم بصورت يک يا دو طرفي ، بيانگر احتمال بيماري
کلاميديوز مي باشد .نشانه هاي ديگري شامل: کز کردن ، لاغري ، اسهال و صداهاي تنفسي
نيز وجود دارد.

پيشگيري :
چون هيچگونه واکسن موثري
عليه کلاميوز وجود ندارد،راه پيشگيري بيماري در طيور براساس پرهيز از قرار گرفتن در
معرض آلودگي است.لوازم و وسايل بايد قبل از مصرف تميز و ضدعفوني شوند. همه ي
پرندگان خانواده طوطي سانان براي پيشگيري از پسيتاکوز احتمالي، بايد با تتراسايکلين
تحت درمان قرار گيرند.
 

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]علت مرگ جوجه قناریها[/h]

اكثر مرگ و میرها در جوجه
كشی قناری می تواند كمبود مواد معدنی و ویتامینها و یا همزمان مصرف كردن این دو و
یا به تنهایی مصرف كردن یكی از این دو باشد.
کمبود ویتامین A (رتینول): موجب
کوری - نقرس - تلفات جنینی در روزهای اول و دوم رشد جنین بخاطر نارسایی سیستم گردش
خون و کاهش میزان خروج جوجه ها از تخم می شود . معمولا علت کمبود این ویتامین ناشی
از عدم استفاده از سبزیجات و مصرف غذای کهنه می باشد. اسفناج- هویج-ذرت
کمبود
ویتامین D (کلسیفرول) : موجب نرمی استخوان و کج شدن استخوان های بلند ( مثل ساق پا
) , کاهش ضخامت پوسته تخم و مرگ جنین در اواخر دوران جوجه کشی شود . معمولا به علت
عدم دسترسی پرنده به نور آفتاب بروز می کند.
منابع این ویتامین : این ویتامین
در روغن ماهی - زرده تخم مرغ - نارنج و نور آفتاب یافت میشود.
کمبود ویتامین E
(توکوفرول) : موجب عدم باروری تخمها , ضعف جوجه خارج شده از تخم , مرگ در روزهای
اولیه پس از خروج از تخم همراه با خیز زیر پوستی و آتروفی عضلانی می شود . در اثر
مصرف دان ها یا مواد چرب اکسید شده بروز می کند.
منابع این ویتامین : این
ویتامین در جگر سیاه - زرده تخم مرغ - موز - جوانه گندم - کاهو - کلم - روغن بادام
زمینی - کره یافت میشود.
کمبود ویتامین B1 (تیامین) : موجب بدنیا آمدن جوجه های
ضعیف و دارای لرزش می شود که ظرف چند روز پس از خروج از تخم تلف می شوند.
منابع
این ویتامین : این ویتامین در مخمرجو - تخم مرغ - لبنیات یافت میشود.
کمبود
ویتامین B2 (ریبو فلاوین) : موجب فلجی و جمع شدگی پنجه پا از مرحله دوم رشد جنینی
به بعد می شود.جوجه قناری
منابع ویتامین : این ویتامین در اسفناج - شیر - سفیده
تخم مرغ -آب جو یافته میشود.
کمبود نیاسین ( اسید نیکوتینیک ) : موجب کاهش
میزان جوجه درآوری می شود. معمولا به علت استفاده از منابع پروتئینی نامرغوب و
کمبود اسید آمینه تریپتو فان بروز میکند.
کمبود ویتامین B6 (پیریدوکسین) : به
سبب نقش مهمش در رشد اولیه جنین , موجب افزایش مرگ و میر جنین می شود . جیره های
غذذایی حاوی پروتئین زیاد بطور ثانویه موجب کمبود این ویتامین می شود . کمبود
همزمان این ویتامین و ماده معدنی منگنز موجب بزرگ شدن مفصل خرگوشی ( مفصل بالای ساق
پای پرنده ) شده و منجر به دررفتگی پا به یک طرف گردد
.منابع این ویتامین : این
ویتامین در جوانه گندم - ذرت - سبزی ها - برنج - زرده تخم مرغ - سیب زمینی یافت
میشود.
کمبود اسید فولیک ( فولاسین ) : موجب مرگ و میر جوجه در دوره اولیه رشد
در اثر کم خونی و گاهی مرگ و میر درهنگام خروج جوجه از تخم می شود . معمولا براثر
مصرف طولانی مدت آنتی بیوتیک بروز می کند . زیرا آنتی بیوتیک موجب از بین رفتن
باکتری های روده ای که مسئول ساختن این ویتامین هستند , می شود.
کمبود ویتامین
B12 (کوبالامین) : موجب کم خونی و مرگ در دوران اولیه و گاهی ادم و تحلیل رفتن رشد
عضلانی در مرحله دوم رشد جنینی می شود.
منابع این ویتامین : این ویتامین در
زرده تخم مرغ وپسته یافت میشود.
کمبود اسید پنتوتنیک : موجب بروز پرهای غیرعادی
همراه با خونریزی زیر پوست در مرحله سوم رشد جنینی می گردد.جوجه گلاستر
کمبود
بیوتین: موجب مرگ و میر در مرحله اول و سوم رشد جنینی همراه با تغییر شکل منقار به
صورت منقار طوطی و کوتاه شدن طول استخوان ها می شود کلسیم(ca) و فسفر(p) : میزان هر
یک از این دوماده به تنهایی و نسبت بین آنها تاثیرزیادی برضخامت پوسته تخم و رشد
استخوان بندی جنین دارد . کمبود آنها و یا عدم تعادل بین آن دو موجب کاهش قدرت جوجه
در خروج از تخم می شود . جوجه های مبتلا دارای رانهای ضخیم و بال های کوتاه همراه
با خیز زیر پوست گردن و نرمی استخوان می باشد.
منیزیم (mg) : این ماده معدنی در
تنظیم رشد استخوانی نقش داشته و کمبود آن موجب بیماری پروزیس, کوتاه شدن طول بال
خیز زیر پوستی و منقار طوطی شکل می شود.
 

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]نکات قابل توجه در پیشگیری از
بیماریهای قناری
[/h]

به طور کلی
قناریها نسبت به سایر پرندگان کمتر دچار بیماری می شوند ، پرنده ای که جای مناسب
داشته باشد و به خوبی تغذیه و نگهداری شود ، به ندرت نیازی به دارو و درمان دارد
.
مسلما به عنوان یک اصل کلی ، پیشگیری بهتر از درمان میباشد لذا ضروری است که
با اهم نکاتی که در پیشگیری از بیماریها اهمیت دارند ، آشنا شویم .
تیزی و
سرزندگی پرنده ، پرهای نرم و مرتب و چشمان شفاف از نشانه های یک پرنده سالم است لذا
میباید مراقب هرگونه آشفتگی در پرها و یا بیحالی قناری بود معمولا اختلال در حفظ
دمای بدن ، مشکلات تنفسی مانند پخ پخ کردن و بی اشتهایی از نشانه های اولیه بیماری
در قناری است . پف کردن قناری ، کاهش وزن و تحلیل رفتن عضلات سینه ، نشاندهنده
وخامت بیماری بوده و احتمال از بین رفتن پرنده است.
در مصرف نادرست داروهای
مختلف امکان داردکه عامل بیماری زا دارای مقاومت گشته و دیگر به هیچ آنتی بیوتیکی
حساس نباشد .
درمان ناقص بوسیله مصرف اشتباه داروها ، موجب عدم درمان یا مسمومیت
دارویی میشود و احتمال انتقال بیماری به سایرین را فراهم میکند .
پرنده بیمار
را در محل گرم و جدا از سایرین نگهداری کنید .
اصول و موازین بهداشتی را همواره
رعایت کنید و توجه نمایید که برخی بیماریها درمان ندارند .
پرندگان تازه خریداری
شده را به دامپزشک نشان دهید .
از مدفوع پرندگان تازه خریداری شده تحت نظر
دامپزشک آزمایش بعمل آید.
پرندهای تازه خریداری شده حدود بیست روز یا حداقل یک
هفته در قرنطینه نگهداری و با انجام بازرسی صحیح آنها ، تحت کنترل دقیق قرارگیرند
.
عدم دسترسی موش و سایر جوندگان به غذا یا محیط نگهداری قناری و از بین بردن
جوندگان .
مراقبت از قناری و ایجاد آرامش برای جلوگیری از آسیب دیدگی و بروز
جراحت در بدن پرنده بخصوص در ناحیه پا ، لازم است سطوح تیز و اشیا برنده در قفس
قناری قرار نگیرد . عدم برخورد قناری با دیوار وشیشه درصورت آزاد بودن پرنده درمحل
نگهداری .
ممانعت از تراکم زیاد قناری ها در قفس .
استفاده از غذاهای مناسب
و متنوع و عدم مصرف دانه های مانده و کپک زده و کاهش رطوبت مواد خوراکی .

استفاده از واکسن آبله و سایر واکسن ها مانند واکسن بیماری نیوکاسل .
نظافت
مداوم قفس قناری بخصوص توجه اساسی به تعویض لانه های ویژه تخم گذاری .
عدم
استفاده خودسرانه و بی رویه از مصرف داروهای مختلف خصوصا در طولانی مدت .
حفظ
رطوبت محیط نگهداری قناری ( توجه شود که محیط نگهداری نه خیلی خشک و نه خیلی مرطوب
باشد. )
هنگام مصرف مواد خوراکی مرطوب مانند میوه ها باقیمانده آنها را از قفس
خارج نموده و قفس را نظافت نمایید .
غذاهای مرطوب مانند میوه جات را قبل از
مصرف در یخچال نگهداری کنید .
حفاظت محیط نگهداری از لحاظ وجود پشه ، کرم خاکی
، سوسک ، کنه و شپش و ضد عفونی محل و انجام سایر اقدامات برای از بین بردن آنها
.
استفاده از توری در اطراف محیط نگهداری به منظور جلوگیری از حضور پشه وسایر
حشرات .
جلوگیری از تماس پرنده با مدفوع گربه و سایر گربه سانان .
عدم تماس
قناری با حیوانات وحشی بخصوص پرندگان وحشی .
عدم قرار گرفتن طولانی مدت قناری
در معرض تابش مستقیم نور خورشید .
جلو گیری از آسیب دیدگی قناری توسط وسایل
گرما زا .
استفاده از مقادیر کافی ویتامین آ در جیره غذایی برای جلوگیری از
کوری قناری .
جلوگیری از جفت گیری قناریهای هم خانواده .
توجه به احتمال
مسمومیت به لحاظ خوردن رنگ قفس و همچنین روزنامه کف قفس قناری .
توجه به احتمال
مسمومیت قناری بوسیله گاز بخاریهای بدون دود کش .
توجه به احتمال مسمومیت
بوسیله سموم گیاهی یا دامی .
قرار دادن و در دسترس بودن کف دریا و سنگ ریزه در
قفس نگهداری قناری .
جلوگیری از کمبود ویتامین ها و مواد معدنی درجیره غذایی .

مصرف بی رویه ویتامین ها بخصوص ویتامین های محلول در چربی شامل ویتامین آ ، د ،
ای ، کا می تواند موجب مسمومیت در قناری شود .
توجه به اثرات نامطلوب تغییر
ناگهانی جیره غذایی مانند ایجاد بی اشتهایی یا کم اشتهایی و همچنین بوجود آمدن
بیماری یبوست .
استفاده از سبزی و میوه جات در جیره غذایی قناری .
عدم مصرف
میوه و سبزی در هنگام ابتلا قناری به بیماری اسهال .
توجه به نور محیط نگهداری
برای پیشگیری از پرخوری یا پرکندن قناری .
استفاده از دانه منداب در جیره غذایی
بخصوص برای قناری های ماده .
استفاده از برنامه غذایی مناسب در هنگام تولک به
منظور تامین موادمعدنی و ویتامین های مورد نیاز بدن قناری و پیشگیری از کاهش توان
تولید مثل و آوازخوانی .
کنترل رژیم غذایی قناری در دوران تولک به منظور
جلوگیری از چاق شدن پرنده .
 

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]بیماریهای دستگاه ادراری - تناسلی در
پرندگان زینتی
[/h]
در پرندگان قفس ، کلیه ها در ناحیه ی لگن و در بین
مهره ها فرو رفته است و این موجودات فاقد مثانه می باشند و از این رو ادرار همراه
با مدفوع از بدن خارج می گردد . مدفوع پرندگان شامل دو قسمت متمایز است . قسمتی که
در وسط قرار دارد به رنگ سفید بوده و قسمتهای کناری به رنگ سیاه یا سبز و یا قهوه
ای دیده می شود ، که هنگام بیماری و پیدایش اختلال در سلامت پرنده ، در فرم و رنگ و
شکل مدفوع تغییراتی حاصل می گردد . یکی از عوامل که کار کلیه ی پرندگان را مختل می
سازد نمک است که در تغذیه با شن های آغشته به نمک ساحل و یا مصرف غذاهای شور این
عارضه را بدنبال می آورد . طوطی که در زمره ی پرندگان قفس به حساب می آید قدرت تحمل
بدنش نسبت به نمک زیاد بوده و به ندرت اتفاق می افتد که این حیوان در اثر مصرف نمک
دچار عارضه ی کلیه بشود ، مگر آنکه مقدار نمک فوق العاده فزونی یابد که این افزایش
مسلما هر موجود زنده ای را با ناراحتی مواجه می سازد .
در مقابل قناری از جمله پرندگانی است که نسبت به
نمک مصرفی حساسیت فراوانی را از خود نشان می دهد و از این رو باید مطلب فوق بسیار
با اهمیت تلقی شود و دقت بعمل آید تا غذاهای نمک دار در اختیار پرنده قرار نگیرد
.
به هر ترتیب ، در مواردی که مدفوع از حالت طبیعی
خارج گردیده و خصوصیات یاد شده را نداشته باشد بهتر است با دامپزشک مشورت به عمل
آید و علت پیدایش اختلال در کار کلیه ها دقیقا مورد بررسی قرار گیرد . در دوره ی
درمان ، پرنده به محیط گرم حدود ۳۲ درجه سانتی گراد نیاز دارد و رژیم غذائی که در
این گونه موارد توصیه می شود عبارت است از : جیره ای که از نظر مقدار پروتئین فقیر
بوده و در مقابل از سبزیجات و میوه استفاده ی بیشتری به عمل آید .
به طور کلی نشانه های وجود اختلال در کار کلیه ها
عبارت است از : عطش و مصرف آب زیاد ، افزایش مقدار ادرار(وجود مواد آبکی در مدفوع )
اسهال دائمی یا متناوب همراه با کمی آب بدن ، رسوب مواد تشکیل دهنده ی ادرار در زیر
پوست پاها و ران و مفاصل و بالها و تحلیل رفتن عضلات ران .
علل ایجاد اختلال در کار کلیه ها ممکن است عفونت و
یا عوامل غیر عفونی باشد که علل غیر عفونی شایع تر از اولی است و نقرس یکی از نمونه
های بارز آن بشمار می آید .
یکی از عوارضی که نسبتا شایع بوده و موجبات ناراحتی
پرندگان قفس را به وجود می آورد توقف تخم در لوله های مربوط به انتقال تخم پرنده از
تخمدان به کلوآک (ناحیه ی مقعد ) می باشد که علت پیدایش آن می تواند عفونت ، انقباض
دهانه خروجی و یا عدم رشد لوله های اویدوکت ( oviduct) و یا در پاره ای از موارد
نیز پیدایش و رشد غده در کانال های مزبور باشد . در اینگونه موارد معمولا کوشش
پرنده برای خارج کردن تخم بی اثر می ماند و تلاشهای مداوم او موجب خستگی شدید و
درماندگی پرنده می گردد و سرانجام به مرگ حیوان منتهی می شود .
در کلینیک پرندگان کوچک ، با توصل به فنون مخصوص و
عملیات کمکی ، به نحوی تخم را خارج می کنند و در صورتیکه تمهیدات یاد شده به موفقیت
نیانجامید از تخم پرنده صرف نظر می شود و با تدابیر لازم ، تخم را قطعه قطعه خارج
می سازند .
 

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]عارضه پرکنی در طوطی ها[/h]این عارضه یک سندرم با علل مختلف است و در
طوطی ها شایع میباشد.از جمله عوامل مهم در بروزآن می توان به دلتنگی ، نداشتن جفت
یا مصاحب ، استرس و بروز تغییرات در محیط ( مانند تغییرات در تغذیه،مکان ، فعالیت
یا ورود افراد جدید به محیط که توجه صاحب پرنده را بیشتر جلب کند) اشاره کرد.ممکن
است پرنده این عمل را از پرنده دیگری یاد گرفته ، تکرار کند.

در مورد طوطی
هایی که بیشتر وقت خود را در یک قفس کوچک گذرانده و فعالیت کمی دارند،این عارضه
میتواند بخشی از سرگرمی آنها باشد.بسیاری از پرندگان این عمل را در تنهایی یا در شب
انجام می دهند.بنابراین این عدم مشاهده پرکنی توسط طوطی، دلیلی بر رد آن نیست.

در این حالت، الگو و نواحی ریزش پر به تشخیص عارضه کمک می کند.اگر روی سر و
گردن پوشش کامل باشد، ولی منطقه دیگری از بدن (بویژه سینه و شکم)فاقد پر بوده هیچ
نشانه ای از بیماریهای التهابی پوست وجود نداشته باشد، باید دردرجه اول بروز عارضه
پرکنی مشکوک شد. اولین قدم برای تجزیه و تحلیل محیط زندگی پرنده بویژه در مراحل
اولیه بروز عارضه است.

به حداقل رساندن عوامل فیزیکی یا روانی ،اصلاح محیط
و غذا و یا تغییر محیط ، افزودن غذاهای کمکی(مثل میوه و سبزی)، فراهم کردن اسباب
بازیهای بی خطر و شاخه های درخت تمیز تا پرنده از منقار خود بیشتر استفاده کند، در
درمان موثر است.در صورتیکه تمام راهها به شکست منتهی شوند میتوان از گردنبند
الیزابت (به شکل مخروط ناقص که به پرنده اجازه نمی دهد به بدن خود دسترسی داشته
باشد) استفاده کرد.
همراه با این تغییرات میتوان از داروهایی نظیرفلوگزتین نیز
استفاده کرد . برای تسریع در رشد مجدد پرهای جدید بهتر است مکملهای ویتامین دار به
جیره اضافه شود
 

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]مرغ مینا[/h]مرغ
مینا
پرنده‌ای
کوچک زیبا و دلنشین است که قابلیت بسیار خوبی برای تقلید صدا دارد و این توانایی
شگفت انگیز باعث شده‌است که آدمی از سالیان بسیار دور به پرورش و نگهداری از این
پرنده علاقمند شود. تاریخ اهلی شدن آن چندان مشخص نیست اما به نظر می‌رسد که لا اقل
سه هزار سال قبل این پرنده برای اولین بار در هندوستان
اهلی شده باشد. مینا علاقمندان فراوانی دارد و بیشتر علاقمندان این پرنده را
کودکان، زنان خانه دار و اشخاص تنها تشکیل می‌دهند، افرادی که تقلید صدای مینا باعث
شده‌است تا در این پرنده همنشین مناسبی بیابند.
http://www.www.www.iran-eng.ir/images/image/MINA1.jpg
مینا پرنده‌ای از
خانواده سار «استوماتیده» است
که به دو صورت وحشی واهلی یافت می‌شود و دارای نژادهای مختلفی است که معروف ترین
این نژادها مینای
گوشواره‌ای
و مینای
معمولی
است، نام این پرنده در زبان فارسی «مینا»، «مرغ مینا» و «مینای سخنگو» و
«مرغ مقلد» است، در زبان عربی «المینه» ودر زبان انگلیسی Myna، Mynah، Mina، Mynas،
Minah و در زبان فرانسوی و اسپانیایی به آن Martin و در زبان آلمانی به آن Beo و در
زبان ترکی Mina است. نام «مینا» در حقیقت یک نام هندی است که ریشه‌ای سانسکریتی
دارد و از زبان هندی به سایر زبان‌ها راه یافته‌است. گونه وحشی این پرنده در
جنگل‌ها و دشت‌ها پراکنده‌است و گونه اهلی آن را می‌توان در بسیاری از خانه‌ها
مشاهده کرد. مرغ مینا پرنده‌ای کاملاً اجتماعی و پر سر وصدا است که تا حدودی مانند
سارها حالت تهاجمی دارد. اگر به هر دلیلی مورد آزار و اذیت قرار گیرد یا احساس خطر
کند و به درختی نزدیک در حوالی لانه اش رفته، صداهای بسیار بلند و ناهنجاری را به
معنای اعتراض از خود در می‌آورد. آن‌ها خود را سریعاً با محیط وشرایط اطراف شان
تطبیق می‌دهند. بیشتر اجتماع آن‌ها در زمین‌های بایر واطراف باغ‌ها
می‌باشد.
زیستگاه
زیستگاه مینای
معمولی به طور طبیعی در مناطقی از شرق افغانستان
تا جنوب غربی چین واقع شده‌است.
آن‌ها اغلب سرزمین‌های باز وکم درخت را برای زندگی ترجیح می‌دهند. اما در بعضی از
موارد در میان تمدن شلوغ شهری هم مانند پارک‌ها، گلخانه‌ها و مزارعی که به دست
انسان‌ها ساخته شده‌است دیده می‌شوند. آن‌ها برای تفریح وسرگرمی با دیگر مرغ‌های
مینا گلاویز می‌شوند وبه نزاع‌های دوستانه می‌پردازند. اما این نبردها به خشونت و
خونریزی نمی‌انجامد. این پرنده انسان را از وجود مار مطلع می‌سازد و با مشاهده این
حیوان با سروصدای زیاد محل وجود مار را به انسان نشان می‌دهد.
مینا قادراست که
واژه‌ها را تقلید کند و کلمات زیادی را حفظ کند، به همین علت در هندوستان
و بسیاری از کشورهای دیگر آسیایی به عنوان پرنده‌ای اهلی و خانگی مورد استفاده قرار
می‌گیرد. این پرنده در هندوستان رمز عشق به شمار می‌روند زیرا که در طول زندگی
بسیار ازدواج می‌کنند و برخی از دلباختگان هندی برای به دست آوردن دل محبوبه خود
مرغ مینایی را تهیه کرده و پس ازآموزش دادن چند کلمه محبت آمیز آن را به محبوبه خود
پیشکش می‌کنند.
رده
بندی علمی مینا
خانواده ساران
«Sturnidae» خانواده‌ای است که سه جنس مرغ مینا را در بر می‌گیرد
و این جنس‌ها عبارتند از: جنس مینای گوشواره‌ای یا گراکولا Gracula (دوازده گونه)،
جنس مینای معمولی یااکری دوتریس Acridotheres (هشت گونه) و بالاخره جنس مینای بالی
یا لیکوپسار Leucopsar (یک گونه).
[h=2][/h]
http://www.www.www.iran-eng.ir/images/image/MINA2.jpg
رنگ
واندازه وشکل ظاهری مینا
مینای معمولی سر و
گردنی سیاه رنگ و پشت و سینه آن قهوه‌ای رنگ و در هنگام پرواز لبه‌های دم و زیر
بال‌ها به رنگ سفید دیده می‌شوند. منقار و پاها و پوست پشت چشم‌ها به رنگ زرد است.
رنگ پر مینای ماده همانند مینای نر است اما جثه کوچک تری دارد و رنگ پر و بال آن کم
رنگ تر است. این پرنده برخلاف بسیاری از پرندگان به جای جهیدن بر روی زمین راه
می‌روند. لکه‌های زرد موجود در پس سر مینای گوشواره‌ای در مینای معمولی دیده
نمی‌شود و یا به صورت‌های دیگر و رنگ‌های دیگر ظاهر می‌شوند برای مثال در «مینای
بانک» این لکه به رنگ پرتقالی است. لبه‌های دم پرنده در گونه مینای معمولی به رنگ
سفید است و در مینای دمگاه سفید، رنگ پرهای اطراف دم پرنده نیز به رنگ سفید
است.
مینای گوشواره‌ای:
به طور کلی رنگ پر و بال تمام انواع مینای گوشواره‌ای سیاه متالیک است که در صورت
تابش نور به رنگ‌های ارغوانی رنگین کمان، فیروزه‌ای و یا سبز تیره در می‌آیند.
تمامی انواع مینای گوشواره‌ای، لکه‌های زردی در پشت و زیر چشم دارند که اندازه آن
ازگونه‌ای به گونه دیگر متفاوت است و رنگ آن از زرد تیره تا زرد روشن متفاوت است،
به این لکه‌ها «گوشواره» می‌گویند. تعداد این لکه‌ها معمولاً در پس سر دو عدد و در
زیر چشم یک عدد می‌باشد و در برخی از گونه‌ها ممکن است که این لکه‌ها به یکدیگر
متصل شده و لکه زرد بزرگی در پس سر پرنده تشکیل دهند.
نژادهای
مینا
همان طور که قبلاً
گفته شد در جهان بالغ بر بیست ویک گونه مینا وجود دارد که این گونه‌ها در سه جنس
رده بندی شده‌اند و این سه جنس عبارتند از: جنس مینای گوشواره‌ای (شامل دوازده
گونه)، جنس مینای معمولی (شامل هشت گونه) و جنس مینای بالی (شامل یک گونه). رنگ
تمامی گونه‌ها به استثنای مینای بالی سیاه و تیره‌است و تنها مینای بالی به رنگ
سفید است. در این جا به ترتیب گونه‌های مختلف مینا را شرح می‌دهیم:

  1. مینای
    گوشواره‌ای
    Hill Mynah
  2. مینای
    معمولی
    Common Mynah
  3. مینای
    بالی
    Bali Mynah

تغذیه
مینا
مینا پرنده‌ای همه
چیز خوار است و در طبیعت بیشتر بر انواع میوه‌ها، دانه‌ها، حشرات و جانوران کوچک
نظیر ملخ
و پروانه
تغذیه می‌کند و معمولاً با پرسه زدن روی زمین به دنبال غذا می‌گردد. برگ‌ها را زیر
و رو می‌کند و سعی می‌کند کرم‌ها و حلزون‌های
مخفی شده در زیر برگ‌ها را صید کند. البته علاوه بر میوه جات و دانه جات بر کرم
خاکی، گل، شهد گل و فضله ماکیان
نیز تغذیه می‌کند. از موش و قورباغه
و مارمولک
نمی‌ترسد و آن‌ها را شکار می‌کند و حتی در صورت لزوم به تخم سایر پرندگان نیز رحم
نمی کند. گاهی اوقات نیز بر روی پشت گاوها می‌نشیند و سعی می‌کند که حشرات موجود بر
روی آن و یا حشرات موجود در اطراف تغذیه نماید. مینا بر روی زمین‌های شخم زده نیز
به دنبال حشراتی می‌گردد که براثر شخم زدن از زیر خاک بیرون آمده‌اند، به هرحال
پرنده‌ای مفید به شمار می‌رود که می‌توان به راحتی از آن برعلیه آفات کشاورزی
استفاده کرد.
تولید
مثل مینا
در شهر، مینای بالغ
لانه خود را زیر لبه پشت بام می‌سازد و اما در بیرون شهرها معمولاً لانه خود را در
سوراخ درخت‌ها می‌سازد و یا این که از لانه‌های قدیمی پرندگان دیگر استفاده می‌کند.
لانه مینا از علف و شاخه‌های نازک همراه با تکه‌های کاغذ و غیره ساخته می‌شود. هردو
والدین جوجه‌ها را بزرگ می‌کنند و لانه را نیز به کمک هم می‌سازند. قبل از تخمگذاری
پرنده نر چنانچه کاکل داشته باشد کاکل خود را بر می‌افرازد و در معرض دید پرنده
ماده می‌گذارد و منقار خود را بالا و پایین می‌برد و از خود صدای مخصوصی در می‌آورد
و اقدام به تمیز کردن پر وبال پرنده ماده می‌کند و بدین گونه سعی می‌کند توجه پرنده
ماده را به طرف خود جلب کند. البته گاهی نیز دیده شده که دو پرنده نر در کنار هم
این رفتارها را از خود نشان داده‌اند. پرنده ماده نیز در قبال رفتارهای جنسی پرنده
نر تحریک شده و به آرامی روی نشیمنگاه نشسته و با پایین آوردن بدن خود، پرنده نر را
به جفتگیری دعوت می‌کند. جفتگیری چند ثانیه بیشتر به طول نمی‌کشد و ممکن است که
پرنده نر چندین بار در یک روز جفتگیری کند اما در واقع برای بارور کردن یک خوشه
تخم، فقط یک بار جفتگیری کافی است. پس از جفتگیری پرنده ماده خود را برای تخمگذاری
آماده می‌کند.
 

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]مینای بالی[/h]
http://www.www.www.iran-eng.ir/templates/hotfa-brown/images/PostDateIcon.pngسه شنبه,
۲۲ تیر ۱۳۸۹ ساعت ۲۱:۴۵ | http://www.www.www.iran-eng.ir/templates/hotfa-brown/images/PostAuthorIcon.pngنوشته
شده توسط Dr mojtaba alimolaei | http://www.www.www.iran-eng.ir/templates/hotfa-brown/images/printButton.png | http://www.www.www.iran-eng.ir/templates/hotfa-brown/images/emailButton.png





  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

(3 امتیاز)

گونه مینای
بالی
، این گروه شامل یک گونه می‌باشد که آن گونه مینای بالی است. نام
علمی آن (Leucopsar rothschildi) است و هم چنین به نام‌های مینای روتچیلد ومینای
بالی معروف است. این گونه مرغ
مینا
از لحاظ رده بندی با سایر گونه‌های مینا متفاوت است. این گونه از راسته طوطی
سانان
، خانواده استرونیده وجنس لیوکوپسار و گونه روتچیلد می‌باشد. اندازه آن
متوسط بوده و در حدود ۲۵ سانتی متر طول دارد. این مینا در مقایسه با سایر انواع
مینا کمی چاق تر به نظر می‌رسد و سرتاسر بدن آن تقریباً به رنگ سفید است و تنها
تعداد اندکی نوار سیاه رنگ بر روی بال‌ها و دمش دیده می‌شوند. حلقه دورچشم بدون پر
بوده و به رنگ آبی است و پاهایش به رنگ قهوه‌ای ومنقار به رنگ زرد است. هردو جنس نر
و ماده آن شبیه به هم هستند و تفریق بین نر و ماده کار دشواری است. خاستگاه مینای
بالی، جزیره بالی در کشور اندونزی
است و این گونه تنها گونه در قید حیات این جزیره که همچنان در آن زندگی می‌کند. این
گونه کمیاب در سال ۱۹۱۰ کشف شد. سایر گونه‌های جزیره بالی نظیر ببر
بالی
در سال ۱۹۳۷ منقرض گردید. علت تسمیه این مینا به مینای روتچیلد
این است که این پرنده برای اولین بار توسط دانشمند انگلیسی
لرد
روتچیلد
شناسایی و معرفی شد واز این رو از سال ۱۹۱۲ به نام مینای روتچیلد
نامگذاری گردید.

mynah.jpg
 

peyman_4vet

عضو جدید
مینای بالی









گونه مینای
بالی
، این گروه شامل یک گونه می‌باشد که آن گونه مینای بالی است. نام
علمی آن (Leucopsar rothschildi) است و هم چنین به نام‌های مینای روتچیلد ومینای
بالی معروف است. این گونه مرغ
مینا
از لحاظ رده بندی با سایر گونه‌های مینا متفاوت است. این گونه از راسته طوطی
سانان
، خانواده استرونیده وجنس لیوکوپسار و گونه روتچیلد می‌باشد. اندازه آن
متوسط بوده و در حدود ۲۵ سانتی متر طول دارد. این مینا در مقایسه با سایر انواع
مینا کمی چاق تر به نظر می‌رسد و سرتاسر بدن آن تقریباً به رنگ سفید است و تنها
تعداد اندکی نوار سیاه رنگ بر روی بال‌ها و دمش دیده می‌شوند. حلقه دورچشم بدون پر
بوده و به رنگ آبی است و پاهایش به رنگ قهوه‌ای ومنقار به رنگ زرد است. هردو جنس نر
و ماده آن شبیه به هم هستند و تفریق بین نر و ماده کار دشواری است. خاستگاه مینای
بالی، جزیره بالی در کشور اندونزی
است و این گونه تنها گونه در قید حیات این جزیره که همچنان در آن زندگی می‌کند. این
گونه کمیاب در سال ۱۹۱۰ کشف شد. سایر گونه‌های جزیره بالی نظیر ببر
بالی
در سال ۱۹۳۷ منقرض گردید. علت تسمیه این مینا به مینای روتچیلد
این است که این پرنده برای اولین بار توسط دانشمند انگلیسی
لرد
روتچیلد
شناسایی و معرفی شد واز این رو از سال ۱۹۱۲ به نام مینای روتچیلد
نامگذاری گردید.


 

peyman_4vet

عضو جدید
[h=2]مینای گوشواره‌ای[/h]مینای
گوشواره‌ای
، نام علمی آن (Gracula religiosa) است و لینه
جانور شناس معروف در سال ۱۷۵۸ میلادی این پرنده را در رده بندی خود وارد نمود. این
پرنده نام‌های مختلف فراوانی دارد که عبارتند از: مینای گوشواره ای(تپه‌ای)، مینای
سخنگو، مینای تپه‌ای شرقی، مینای تپه‌ای جنوبی، گراکل معمولی وگراکل جنوبی. این
گونه از مناطق استوایی جنوب آسیا در هندوستان
و سریلانکا
گرفته تا کشور اندونزی
پراکنده‌است و بیشتر در حاشیه جنگل‌ها و زمین‌های زراعی زندگی می‌کند و لانه خود را
در شکاف درختان می‌سازد و هر بار ۲الی ۳ تخم می‌گذارد. مینای گوشواره‌ای جاوه و
مینای گوشواره‌ای هندی بزرگ قبل از ممنوعیت واردات مینا از شایع ترین انواع مرغ
مینا
در فروشگاه‌های عرضه کننده حیوانات خانگی در ایالات متحده آمریکا
بودند. برخی از انواع مینای گوشواره‌ای جزو حیوانات حمایت شده بوده و نمی‌توان
آن‌ها را در هیچ یک از فروشگاه‌های عرضه کننده حیوانات خانگی در سراسر جهان مشاهده
کرد. تمامی انواع مینای گوشواره‌ای جزو جنس گراکولا Gracula و گونه ریلیگیوسا
religiosa می‌باشند و گونه گراکولا ریلیگیوسا Gracula religiosa در برگیرنده تمامی
گونه‌های شایع مینا می‌باشد البته به استثنای مینای گوشواره‌ای کوچک ومینای
گوشواره‌ای نیاس به علت از بین رفتن درختان وتخریب محیط زیست این پرندگان تعداد
مینای گوشواره‌ای روز به روز روبه کاهش نهاده و این پرندگان ناچار شده‌اند که به
ارتفاعات پایین تر جهت زندگی مهاجرت نمایند.


Gracula%20religiosa.jpg
انواع
مینای گوشواره‌ای:

این گونه دارای دوازده نوع است که عبارتند
از:

۱. مینای
گوشواره‌ای سیلانی


۲. مینای
گوشواره‌ای کوچک


۳. مینای
گوشواره‌ای هندی بزرگ


۴. مینای
گوشواره‌ای نپال


۵. مینای
گوشواره‌ای جزیره آندامان


۶. مینای
جزیره پالاوان


۷. مینای
گوشواره‌ای جزیره اینگانو


۸. مینای
گوشواره‌ای جاوه


۹. مینای
سومباوا


۱۰. مینای
گوشواره‌ای فلوریس


۱۱.مینای
گوشواره‌ای باتو


۱۲. مینای
گوشواره‌ای جزیره نیاس
 

Similar threads

بالا