معماری جالب

rozi.09

عضو جدید
در این جا من تاپیک با عنوان های زیادی دیدم که از کلمه جالب استفاده کرده بود، ولی واقعا جالب از نظر شما چیه ؟شما جالب را در چی می بینید؟
یه پیشنهاد:
هر کسی یه اثر از بناهای مدرن ایران و جهان چه از کار معمارای معروف چه نا آشنا نام ببرد که از نظر خودش جالبه ودلیلش هم بگه یا اگه می خواد از اون دیتیل خواست یه عکس ، یه اسکیس، یا هرچیزی که اونو بهتر معرفی کنه بگذاره.با تشکر :redface:
 

rabin_huood

عضو جدید
کاربر ممتاز

چه همه تراس ( یکیم کنارشه که تو عکس نیست )
 

rozi.09

عضو جدید
معماری زاها حدید

معماری زاها حدید

طرح های زاها حدید همیشه برای من جالب بوده،ولی همشه غیر عادی
100% زاها حدید ایده هایی که برای کارهاش داره ایده هایی که مورد قبول خیلی ها هستند اما من احساس می کنم یک معمار باید فرهنگ جامعه ای که در انجا قراره بنایی ساخته بشه را هم در نظر بگیره ، من این را زیاد در کارهای زاها حدید نمی بینم :(
مثلا این ،فرهنگ چین کجا این کجا
Guangzhou Opera House
Guangzhou, China
 

پیوست ها

  • untitled2.jpg
    untitled2.jpg
    51.7 کیلوبایت · بازدیدها: 0
  • untitled.jpg
    untitled.jpg
    50.6 کیلوبایت · بازدیدها: 0

rabin_huood

عضو جدید
کاربر ممتاز
طرح های زاها حدید همیشه برای من جالب بوده،ولی همشه غیر عادی
100% زاها حدید ایده هایی که برای کارهاش داره ایده هایی که مورد قبول خیلی ها هستند اما من احساس می کنم یک معمار باید فرهنگ جامعه ای که در انجا قراره بنایی ساخته بشه را هم در نظر بگیره ، من این را زیاد در کارهای زاها حدید نمی بینم :(
مثلا این ،فرهنگ چین کجا این کجا
Guangzhou Opera House
Guangzhou, China
خب منم با تو موافقم ولی الان معمار های با این سبک دنیا رو به صورت یک دهکده جهانی میبینن
زاها به نظر من کاراش عمق داره و خیلی پر هیجان و پویاست
 

rozi.09

عضو جدید
این که در کارهای زاها حدید پویایی و فضاهای مکث و حرکت زیاد دیده می شه حرفی درش نیستف مخصوصا در این کارش که شما عکسشو گذاشتید

مرکز هنرهاي معاصر Rosenthal ، سين سيناتي، اوهايو، ايالات متحده (۲۰۰۳(
که البته کانسپت طرح همین بوده

طراحي اين مرکز بر اساس حرکت مردم در شهر صورت گرفته و در صددبوده است تا نمايي از تراکم شهري و زندگي فرهنگي را به تصوير بکشاند.
نمايشگاه ها که به نظر ميرسند به طور شناور بر روي لابي اصلي قرار گرفته اند مانند يک پازل سه بعدي به يکديگر متصل هستند و امکان ديد بصري بدون مانع از همه جهات را ميدهند.
ولی مثلا ایستگاه آتش نشانی ویترا، یه ایستگاه آتش نشانی که الان کاربری دیگری داره
 

rabin_huood

عضو جدید
کاربر ممتاز
این که در کارهای زاها حدید پویایی و فضاهای مکث و حرکت زیاد دیده می شه حرفی درش نیستف مخصوصا در این کارش که شما عکسشو گذاشتید

مرکز هنرهاي معاصرRosenthal، سين سيناتي، اوهايو، ايالات متحده (۲۰۰۳(
که البته کانسپت طرح همین بوده

طراحي اين مرکز بر اساس حرکت مردم در شهر صورت گرفته و در صددبوده است تا نمايي از تراکم شهري و زندگي فرهنگي را به تصوير بکشاند.

نمايشگاه ها که به نظر ميرسند به طور شناور بر روي لابي اصلي قرار گرفته اند مانند يک پازل سه بعدي به يکديگر متصل هستند و امکان ديد بصري بدون مانع از همه جهات را ميدهند.
ولی مثلا ایستگاه آتش نشانی ویترا، یه ایستگاه آتش نشانی که الان کاربری دیگری داره
خب شما هم که توضیحتون دارین میگین پویاست
در اکثر کار های خانوم حدید پویایی شدیدی حس میشه ، این عکسی که من گذاشتم جزو کم تحرک ترین کارهای ایشونه ولی با این وجود شما به راحتی حرکت و پویایی حجم ها رو درک میکنید ...
اگه به کارای دیگشون دقت کنین واقعا این مطلب رو میبینین .. که بیشتر کارهای ایشون با استفاده از حرکات خطیه ( که یک عنصر محرک هست )
مثله : Contemporary Arts Center , Museum of Islamic Arts ,LE One / Landesgartenschau و ....
 

rozi.09

عضو جدید


new museum new york


ساختمان مشبک نیمه شفافی که از انباشته شدن مکعب ها ،در حالی که در یک راستا نیستند بوجود آمده و ترکیبی پویا دارد




موزه جدید نیویورک در منطقه بووری که از نظر مکانی موقعیت خاصی دارد واقع شده است این منطقه فصل مشترک فرهنگ و نسل هنرمند است







این ساختمان چشمگیر و مهیج از شش مکعب که روی هم قرار گرفته با پوششی از آلومینیوم اندونیزه شده بر حجم آن تاکید میکند همچنین این پوشش که مشبک است جلوه ای از تاریکی و روشنی را در آن پدید می آورد

اینم جند تا عکس از یکسری دیتیل هاش


سیرکولاسین

نویسنده:محسن کمالی

منبع:مجله معماری
art-architect.persianblog.ir/post/191
من که هیچ موقه نتونستم با مکعب کنر بیام:confused:
مکعب ساده نرین حجم و چنن بنای زیبایی:surprised:
 
آخرین ویرایش:

rozi.09

عضو جدید
Arata Isozaki
Nara Centennial Hall, Nara- Japan


یک بیضی گون عظیم با محوری از شمال تا جنوب، طرح یادبود سده شهر نارا را شکل داده است.

نارا شهری است که قبل از کیوتو و توکیو که بعدها این نقش را بر عهده گرفت، پایتخت ژاپن بوده وامروزه از جایگاه مهمی برخوردار است. شبکه اصلی شهر همچنان دست نخورده،شفاف و خوانا نظیر یک ماتریسی است که بعضی از بخشهای مهم با ساخت راه آهن تخریب گردیده است. ترمیم این خراش در بافت اصلی را کیشو کوروکاوا با آماده نمودن یک طرح جامع جدید و خلق یک مجتمع مسکونی و یک هتل برعهده گرفت. تالار یادبود سده نارا در میان دو توده قرارگرفته و طراحی آن درمتن [سایت] نمایشگاه معماری نارا که درسال 1991 برگزار شده بود، موضوع مسابقه ای در فازهایی گوناگون برای حدود 3000 معمار و شرکت معماری ثبت نام کننده گردید. دریک بررسی اولیه به روش حذفی، لیست کوتاهی از 5 طرح پنج معمار انتخاب گردید. تادائو آندو، ماریو بوتا، هانس هولاین، کریستین دوپوتزامپارک و آراتا ایسوزاکی که سرانجام به عنوان برنده معرفی شد.
دریک زاویه از جبهه های شرقی و جنوبی تصمیم به الحاق اختیاری و تعمدی- به لحاظ دیدگاه معماری - خطوط راه آهن و شبکه ای از خیابان های فرعی گرفته شد. اما وجه تمایز بنا از اطراف آن استثنایی بودن عظمت آن به منظور گرامیداشت و ایجاد فضاهای مورد نیاز یادبود سده شهرداری می باشد.

کار ایسوزاکی خصوصا با بیرون کشیدن کاراکتر و احساس ویژه و عجیب در معابد باستانی متصور گردید؛ دو تالار در نتیجه جاگذاری پهلو به پهلو همانند یک مونومان غیرقابل تفکیک ظاهر شدند. حتی اگر فرم و تصویر پوسته بیرونی بنا باعث شود تالار سنگین و جدی همانند یک جسم کامل و دست نخورده به نظر برسد، قواعد و اصول کلی ساختمان بر هر پایه و اساسی که باشد، طراحی "یکپارچه" شده و ساده شده اند. پوسته بزرگ خارجی از پانل های مدولار پیش ساخته تشکیل یافته که ویژگی هم اندازه بودن آنها اجازه حمل و نقل آسان را به سایت می داد. پس از انتخاب تکنولوژی ساختمان، همصدا با آن شرکت پنتا-آپ ساخت آن را میسر گردانید و تمام استراکچر آن را تنها در مدت 6 روز بدون داربست آماده ساخت. هر پانل در دو بخش تاخورده و بر حول زمین پیرامونی این بیضی گون قرار گرفت، تا باز شده و در یک ارتفاع 25 متری نصب گردد و به این صورت پوسته بزرگ ساختار بنا تمام شد. عناصر منفرد در برگیرنده استخوان بندی ساختمان، با یک مفصل به زمین مهار شدند و مفاصل دیگرآنها را به هم و از طرف دیگر به سقف متصل نمود تا ساختاری منفرد شکل گیرد.

دیوار خارجی تالار سده نارا با روی و تایل های سرامیکی خاکستری تیره پوشیده شد. دیوار جداکننده بزرگ مستقل با ورودی و تالار در نتیجه دولاسازی یک بخش از دیوار خارجی در شرایط ترکیب با یک چرخش از پلان بیضی وار بوجود آمد.

فضای داخلی از سه تالارمختلف تشکیل گردیده است: یک سالن وسیع با سن و صندلی های متحرک برای اجرای شوها، کنسرت موسیقی کلاسیک، راک و پاپ، همچنین یک تالار چند منظوره با سطوح افقی متغیر و دیوارهایی که ممکن است برای استفاده در نمایشگاهها، نشستها و اجراهای تئاتر تجربی تغییر یابند به همراه یک تالار متوسط که برای اجرای موسیقی انتخاب گردیده است."سطل واژگون شده"ای که لقب آراتا ایسوزاکی به این بنا می باشد، گواه حداعلای تعادل و ترکیب میان سادگی فرم معماری و پیچیدگی جزئیات و اجزاء آن است.








نویسنده:مهدی مشهدی
منبع:www.arcnews.com
 

rozi.09

عضو جدید
غرفه ی دانمارک در نمایشگاه جهانی شانگهای - ۲۰۱۰

این طرح توسط یکی از مشهور ترین گروه های معماری دانمارک، به نام​
BIG داده شده است که توسط معمار معروف دانمارکی، Bjarke Ingels تاسیس شده، که در ارائه ی گویا و دقیق طرح هایش از بهترین ها محسوب می شود. پروژه برای نمایشگاه جهانی شامگهای که قرار است در سال ۲۰۱۰ برگزارشود داده شده است و در آن به صورتی افراطی، از تمامی المان هایی که بیانگر دانمارکی بودن مجریان طرح باشد استفاده شده، به طوری که می توان آن را بخشی از خاک دانمارک به شمار آورد.

طرح کلی، شامل یک راهروی عظیم مارپیچ است که شرکت کنندگان و بینندگان نمایشگاه، می توانند از بین غرفه های آن حرکت کنند، و جالب اینکه این راه ها مانند راه ها و خیابان های دانمارک طراحی شده! در مرکز این راهرو های پیچ در پیچ، استخری بزرگ قرار گرفته که مانند لنگر گاه های دانمارک است و در مرکز این استخر، مجسمه ای از یک پری دریایی قرار گرفته که نمادی از دانمارک محسوب می شود و به صورت موقت و تنها برای این غرفه، از دانمارک به چین حمل خواهد شد.




منبع:www.1memar.net
 

rozi.09

عضو جدید
Mellenium Park

Mellenium Park

« بیان مفهوم احجام در معماری »
پارک هزاره
بیان دوباره انیش کاپور جوئم پلنزا درباره مفهوم احجام معماری

پارک هزاره به دو صورت ایده های شهر سنتی و تاویل این ایده ها به صورتی که ذاتاً ایده هایی تکان دهنده هستند، جلب توجه می کند. نامعین بودن مرز بین مفهوم مجسمه و معماری، اکنون تقریباً قابل تشخیص می باشد، این روند نه فقط در عمارت کلاه فرنگی موسیقی پریتزکر (Pritzkar music pavilion) بلکه در دروازه ابری انیش کاپور (Gloud Gate by Anish Kapoor) و تاج موج پلانزا (Crown fountain ) می توان مشاهده کرد.
در سمپوزیوم مفهوم حجم معماری کاپور اظهار کرد که « مفهوم حجم معماری عمومی یک مسئله است، بنظرم می رسد مدت طولانی است که حدوداً از قرن نوزدهم به بعد یک نوع گمگشتگی در بیان این هدف وجود داشته، مفهوم حجم معماری در آن موقع چه نقشی داشته است؟
کاپود وپلنزا در بیان مفهوم همزمانی حجم معماری عمومی هم عقیده اند به صورتی که حجم در معماری می تواند عمیقاً معمارانه و مشغول کننده ذهن باشد و توام با ایجاد منظری که بیشتر از یک مصرف کننده منفعل اشیاء ایستا و ساکن هستند.


کاپور می گوید سئوالی که من می خواهم خاطرنشان بکنم، راجع به فضا هست، درباره طبیعت تاثیر ناپذیر از عموم.

پلنزا درباره فواره هایی که او در پیاده رویش در روم با آنها مواجه شده بود صحبت کرد. او اظهار کرد متاسفانه آنها فیگورهایی سنگی بودند. بمدت 500 سال آنها دقیقاً همان حالت اولیه را دارند. من فکر می کنم امروزه تکنولوژی به او اجازه کمی پیشرفت در این کار را بدهد.
همان گونه که امروزه روش و اصول معمارانه گهری پیشرفت کرده، این پیشرفت مانند یک سفر باروک می باشد- مانند آن از شمایل نگاری تخت تا مجسمه های برنینی در نشوه سنت ترزا « Ecstasy Orst Teresa » که یک صحنه سه بعدی تئاتر در اوج خود، کار شده است.
در عصرما، همان سفر گذار از یک مجسمه سازی مدرن آبستره با اشیاء ایستا از هزاران گونه شکل مختلف که بر صحنه LED بسیار بلند نمای تاچ موج « CrowFountain » نمایش داده می شوند منعکس می شوند.


پلنزا فکر می کند " Crow fountain " مثل یک شی نیست بلکه مثل یک محوطه است . او می گوید : من همیشه تصور می کردم روزی بتوانم روی آب راه بروم شاید به این خاطر است که شنا نمی کنم . من همیشه این تصور را داشتم ... برای پیدا کردن آن دریای مناسب برای خودم سعی کردم و آن گوشه همان دریای مناسب برای من بود " مانور و میشیگان " آن یک استحزمینت فقط یک لایه ی نازک از آب است ، من فکر می کنم شهرهای کنونی بیشتر و بیشتر فضاهایی باید داشته باشند که مردم بتوانند هر کاری را که می توانند آنجا انجام دهند و بر روی آب به نظر می رسد هر چیزی امکان پذیر است . کافی است کمی به عقب برکردیم به مبدا اولیه زندگی ، یونانیان می گفتند آب سمبل حقیقی تاویل و تغییر است .

در آخر هر چه تصاویر (crown fountain) چهره هایی که بر روی صفحه ی LED برج های fountain وجود دارد ، تصویری هست که لبهای خود را غنچه می کند و آب به طور مستقیم و واقعی از لبهایش جاری می شود .
پلنزاد درباره مفهوم حجم معماری در Crown fovntain توضیح می دهد:
بر روی عقیده ای که راجع به کلیت ماست من سخت کار کرده ام و دریافتم، ما دو بعد داریم: یک بعد مثل نوروز روشن است و دیگری چیزی عجیب و غریب؛ و در اصل همین بعد عجیب و غریب هستیم. و آن چهره عظیم ناودانهای کله اژدهایی بخش عجیب و مضحک خود ما هستند و این وقتی است که ما قابل کنترل نیستیم و این زیباترین بخش هنر نیز بحساب می آید.


وقتی آنها آب را از دهانشان می پرانند، به ما زندگی می بخشند و این برای من خیلی زیباست.

کاپور روش متفاوتی را برای تاثیر گذاران بر روی همدیگر در نظر می گیرد که یکی از آنها اهمیت دادن به ناپدید شدن به اندازه حضور وجود داشتن می باشد. روشی که بیان مفهومی که او در ساخت Cloud Gate می گوید، Cloud Gate مانند یک سوراخ در فضا می باشد یک شی با هویت غیر مادی با کوششی برای بیان غیر فیزیکی اجسام فیزیکی، شاید بیان مفهوم در معماری به قدمت تاریخ خود مصالح معماری باشد، احساسی که من در درست کردن یک شی دارم و یا از به کار بردن ماده زمانی که یک سازه 110 تنی، شیئی سبک به نظر می رسد، بیشتر جریان غیر مادی حضور دارد. (اشاره به مفهوم غیرمادی)
بنابراین او درباره سوراخی صحبت می کند بنام Cloud Gate که عظیم هست و حجمی عنبه گونه دارد، با سطوحی ضد زنگ که خاصیت آینه ای دارد.
Cloud Gate در مکان در وسط تراسی که به سمت بالا می رود قرار گرفته است و در قسمتی از دور نمایی که حجم عظیم نماهای ساختمانهایی عظیم که ناظرین در پشت سر خود دارند را منعکس می کند.

کاپور درباره آن می گوید، یک سازه مدرن عالی که شامل تماشا گران خود می شود. البته اندازه حجم Cloud Gate به تماشاگران خود حرمت قائل است حتی در صورتی که آنها را با تصاویری که از خود منعکس می کند ترکیب و dissolve می کند. شما در حالی که در زیر آن راه می روید به آن نگاه می کنید و خودتان را می بینید و این در حالی است که یک فضای بسیار معمارانه نیز به شمار می آید.
در نهایت کارهنری باید بر روی ساختار خود تکیه می کند و خارج از توضیحات و تصور هنرمندش توار می گیرد.
در حالی که جمعیت در داخل Cloud Gate قدم می زنند از خود می پرسند، آن از چه چیزی ساخته شده است؟ این یک سوال پیش اندیشیده شده است!

منبع:
http://www.nethonya.com/
نویسنده:لین بکر
مترجم:لیلا عباسزاده
 
آخرین ویرایش:

Similar threads

بالا