امروز خیلی از ما دخترها و پسرها شکست های عشقی ناگواری خوردیم که آنچنان در زندگی ماها تاثیر گذاشت که مسیر زندگی مان را عوض کرد و یا مانع پیشرفت و دستیابی ما به موفقیت شده است. این شکستها در موارد بسیار سبب بیماری های روحی روانی و حتی جسمانی و تغییر در شخصیت و نحوه زندگی افراد می شود که بر کل اجتماع اثر منفی دارد. از این رو من تمام تلاشم رو کردم تا با کمک یکی از دوستان رایج ترین اشتباهات در شروع یک رابطه و یا در حین آن را لیست کنم و امیدوارم شما هم به این لیست اضافه کنید و این لیست در دنیای اینترنت پخش شود تا هیچگاه اشتباهاتی مشابه آنچه ما به عنوان جوان امروز انجام دادیم کم سن تر از خودمان انجام ندهد و به طبع جامعه ای شاد تر داشته باشیم.
و اما لیست اشتباهات:
1- دروغ : که عواقب مخرب و منفی و جبران ناپذیری را برای یک رابطه بدنبال دارد. هر رابطه ای که خراب شده است حداقل یک دروغ در آن گفته شد. انواع نقش بازی کردن ها ویروس رابطه هستند. خود من به دختری علاقمند شده بودم او هم من را دوست داشت ولی فکر میکرد برای جلب توجه من باید نقش یک دختر پولدار را بازی کند. من میدانستم که وضع مالی خانواده او معمولی است اما چیزی نمیگفتم. درست وقتی رابطه ما در حال جدی شدن بود دخترک غیبش زد. بعدها از او پرسیدم چه شد و کجا رفتی و او جواب داد: می ترسیدم وقتی خانواده و وضع مالی من رو ببینی من را مسخره کنی!!! من گفتم نه اینطور نیست اما دیگر دیر بود چون من در یک رابطه جدید بودم و نمی شد به آن دختر فکر کنم.
2- ابراز علاقه سریع: خیلی از ماها قبل از اینکه طرف مقابل را بخوبی بشناسیم و یا بتوانیم او را تحت تاثیر قرار دهیم و به اصطلاح خودی نشان دهیم, به او ابراز علاقه شدید میکنیم. بسیاری از ماها دارای توانایی های بالقوه هستیم که شاید فقط خودمان از وجود این توانایی ها آگاه هستیم. طرف مقابل ما هم از این توانایی ما خبر ندارد و بالطبع جواب رد می دهد و این جواب رد به عنوان گره و عقده روانی برایمان باقی می ماند و آن وقت بجای سرزنش خود دیگران را سرزنش میکنیم.
اشکال دیگر ابراز علاقه سریع این است که باعث ایجاد اعتماد بنفس کاذب در طرف مقابل میشود.
اشکال دیگر آن این است که ممکن است به بوالهوسی متهم شویم.
اشکال دیگر آن است که طرف مقابل حرف شما را باور نخواهد کرد و صرفا یک شوخی تلقی می کند.
اشکال دیگرش هم این است که وقتی شما کلمه دوستت دارم را بسادگی برای یک ناشناس یا غیر صمیمی خرج می کنید, تمام پتانسیل این جمله را برای او از بین می برید و اگر این فرد وارد رابطه دیگری شود این جمله برایش هیچ ارزشی ندارد و کم کم این مساله اپیدمی میشود.
و اشکال های دیگر....
3- تماس های تلفنی و پیامکی: متاسفانه در کشوری زندگی میکنیم که امکان ملاقات حضوری دختر و پسر بسیار کم و نزدیک به صفر است. از یک طرف گشت ارشاد, از یک طرف مردم فضول, از طرفی سو استفاده هایی که بعضا در این روابط صورت میگیرد, در خطر بودن آبروی دختر و ... همه اینها باعث میشود در کشور جهان سومی ما امکان ارتباط پویا و حضوری برای دو نفر نباشد. خود من بارها شاهد بودم که دوستم با دختر مورد علاقه اش نزدیک به 4 ماه فقط ارتباط پیامکی داشتند. همین باعث شد دو طرف نتوانند تاثیر حقیقی بر یکدیگر بگذارند. در بسیاری موارد این ارتباطات تلفنی و پیامکی به تلخی همراه با آثار سو روانی پایان میگیرد و اگر این نشد و دو طرف بهم رسیدند متوجه تفاوتهای فرد مقابل با آن دروغ های پشت تلفن میشوند که خود زمینه ساز جدایی است.
4- در نظر نگرفتن شرایط خود و طرف مقابل: بازهم متاسفانه در کشور ما بدلیل محدودیت دختر و پسر و نبود ارتباط سالم و با نظارت والدین, فرد شخصی را برای ارتباط انتخاب می کند که از نظر شرایط اصلا به او نمیخورد. مثلا یک دختر زشت عاشق یک پسر میشود یا بر عکس. ما امروز باید اول خودمون رو بشناسیم و به خود نمره دهیم اگر به کسی علاقه مند شدیم که نمره ما برایمان در دید شخص مقابل قبولی نمی آورد دو راه بیشتر نداریم یا فراموشش کنیم یا سعی کنیم با تلاش و کوشش و ترقی نمره خود را بالا ببریم ( که بهتر است). دوستی داشتم دیپلمه که عاشق دختری با تحصیلات بالا شد, مدتها افسرد بود. سرانجام با مشاوره تصمیم گرفت خودش را بالا بکشد و با تلاش و درس خواندن در دانشگاه خوبی قبول شود و سپس نزد دختر مورد علاقه اش رفت و دختر هم او را پذیرفت.
5- در نظر نگرفتن طرف مقابل: اصلا نمی پرسیم آیا طرف مقابل ما را دوست دارد یا نه؟ اصلا مایل به ارتباط است یا نه؟ شاید به کسی دیگر علاقمند باشد. در همین حین اشتباه شماره 2 یعنی ابراز علاقه سریع به طرف مقابل میکنیم و او چون دیگری را دوست دارد به ما جواب رد می دهد و این میشود عقده در دل ما. حالا که خودمان را در بازی بازنده میبینم سعی میکنیم یا با عجز و لابه علاقه طرف مقابل را جلب کنیم یا با تندخویی و اعمال نفرت طرف مقابل را برنجانیم که هر دوی اینها اشتباه است. چه خوب است در ابتدا خوب تحقیق کنیم و بعد حرکت کنیم.
6- جار زدن علاقه: وقتی به کسی علاقمند میشویم سریعا موضوع را با دوست خود در میان میگذاریم ( اشتباه1) سپس دوستمان به دوستش میگوید( اشتباه2) بعد کم کم همه جریان را می فهمند به غیر از خواجه حافظ شیرازی. طرف مقابل ما هم از قضیه با خبر میشود و برای همین ناخودآگاه و برای حفظ آبرو موش می دواند یعنی اگر به او ابراز علاقه کنید نه جواب مثبت می دهد و نه منفی. از طرفی از آنجایی که همه از ماجرای علاقه ما به شخص مقابل با خبر شدند, ما خودمان را درون تنگنایی سخت میبینیم. اگر جا بزنیم و به طرف مقابل ابراز علاقه نکنیم همه که جریان را می دانند ما را دروغگو خطاب می کنند اگر ادامه بدهیم به احتمال فراوان جواب منفی می شنویم و باز هم جلوی همگان ضایع میشویم. پس بهتر است علاقه خود به شخص دیگر را به کسی جز پدر یا مادر نگوییم.
7- تاخیر در ابراز علاقه: این یکی بیشتر مختص دختران است, بسیاری از دختران می ترسند بعد از چند ماه آشنایی از احساس خود به طرف مقابل بگویند که این تدریجا باعث سرخوردگی پسر و سرد شدن رابطه میشود. دختران معمولا به دلایل زیر از ابراز احساسات خودداری می کنند:
- می ترسند جذابیتشان کم شود و پسر آن چیزی را که می خواست از او گرفته و او را ترک کند و بعد موضوع را به همه بگوید. در این موارد پسر باید طرف مقابل رو مطمئن بکنه.
- فکر میکنند ممکن است کیس مناسبتری پیدا کنند, این دختران بسادگی قابل شناسایی نیستند پس باید دقت کنیم.
بهترین راه برای اینکه به پسری بفهمانید که دوستش دارید و در عین حال وقار خود را حفظ کنید این است که جمله ای مثل این بگویید: " اگر واقعا میگویی مرا دوست داری پس باید رابطه رسمی تر بشود چون من به عنوان یک دختر در کشور اسلامی نمی توانم بیشتر از این ادامه بدهم."
با گفتن این جمله پسر میفهمد دختر دوستش دارد از طرفی ارزش وجودی دختر هم بالا می رود.
8- مشخص نکردن نوع رابطه: بهتر است در ابتدا بصورت غیر مستقیم هدف از ارتباط گفته شود و مشخص شود اگر در خلال رابطه علاقه ایجاد شود چه کرد.
و اما لیست اشتباهات:
1- دروغ : که عواقب مخرب و منفی و جبران ناپذیری را برای یک رابطه بدنبال دارد. هر رابطه ای که خراب شده است حداقل یک دروغ در آن گفته شد. انواع نقش بازی کردن ها ویروس رابطه هستند. خود من به دختری علاقمند شده بودم او هم من را دوست داشت ولی فکر میکرد برای جلب توجه من باید نقش یک دختر پولدار را بازی کند. من میدانستم که وضع مالی خانواده او معمولی است اما چیزی نمیگفتم. درست وقتی رابطه ما در حال جدی شدن بود دخترک غیبش زد. بعدها از او پرسیدم چه شد و کجا رفتی و او جواب داد: می ترسیدم وقتی خانواده و وضع مالی من رو ببینی من را مسخره کنی!!! من گفتم نه اینطور نیست اما دیگر دیر بود چون من در یک رابطه جدید بودم و نمی شد به آن دختر فکر کنم.
2- ابراز علاقه سریع: خیلی از ماها قبل از اینکه طرف مقابل را بخوبی بشناسیم و یا بتوانیم او را تحت تاثیر قرار دهیم و به اصطلاح خودی نشان دهیم, به او ابراز علاقه شدید میکنیم. بسیاری از ماها دارای توانایی های بالقوه هستیم که شاید فقط خودمان از وجود این توانایی ها آگاه هستیم. طرف مقابل ما هم از این توانایی ما خبر ندارد و بالطبع جواب رد می دهد و این جواب رد به عنوان گره و عقده روانی برایمان باقی می ماند و آن وقت بجای سرزنش خود دیگران را سرزنش میکنیم.
اشکال دیگر ابراز علاقه سریع این است که باعث ایجاد اعتماد بنفس کاذب در طرف مقابل میشود.
اشکال دیگر آن این است که ممکن است به بوالهوسی متهم شویم.
اشکال دیگر آن است که طرف مقابل حرف شما را باور نخواهد کرد و صرفا یک شوخی تلقی می کند.
اشکال دیگرش هم این است که وقتی شما کلمه دوستت دارم را بسادگی برای یک ناشناس یا غیر صمیمی خرج می کنید, تمام پتانسیل این جمله را برای او از بین می برید و اگر این فرد وارد رابطه دیگری شود این جمله برایش هیچ ارزشی ندارد و کم کم این مساله اپیدمی میشود.
و اشکال های دیگر....
3- تماس های تلفنی و پیامکی: متاسفانه در کشوری زندگی میکنیم که امکان ملاقات حضوری دختر و پسر بسیار کم و نزدیک به صفر است. از یک طرف گشت ارشاد, از یک طرف مردم فضول, از طرفی سو استفاده هایی که بعضا در این روابط صورت میگیرد, در خطر بودن آبروی دختر و ... همه اینها باعث میشود در کشور جهان سومی ما امکان ارتباط پویا و حضوری برای دو نفر نباشد. خود من بارها شاهد بودم که دوستم با دختر مورد علاقه اش نزدیک به 4 ماه فقط ارتباط پیامکی داشتند. همین باعث شد دو طرف نتوانند تاثیر حقیقی بر یکدیگر بگذارند. در بسیاری موارد این ارتباطات تلفنی و پیامکی به تلخی همراه با آثار سو روانی پایان میگیرد و اگر این نشد و دو طرف بهم رسیدند متوجه تفاوتهای فرد مقابل با آن دروغ های پشت تلفن میشوند که خود زمینه ساز جدایی است.
4- در نظر نگرفتن شرایط خود و طرف مقابل: بازهم متاسفانه در کشور ما بدلیل محدودیت دختر و پسر و نبود ارتباط سالم و با نظارت والدین, فرد شخصی را برای ارتباط انتخاب می کند که از نظر شرایط اصلا به او نمیخورد. مثلا یک دختر زشت عاشق یک پسر میشود یا بر عکس. ما امروز باید اول خودمون رو بشناسیم و به خود نمره دهیم اگر به کسی علاقه مند شدیم که نمره ما برایمان در دید شخص مقابل قبولی نمی آورد دو راه بیشتر نداریم یا فراموشش کنیم یا سعی کنیم با تلاش و کوشش و ترقی نمره خود را بالا ببریم ( که بهتر است). دوستی داشتم دیپلمه که عاشق دختری با تحصیلات بالا شد, مدتها افسرد بود. سرانجام با مشاوره تصمیم گرفت خودش را بالا بکشد و با تلاش و درس خواندن در دانشگاه خوبی قبول شود و سپس نزد دختر مورد علاقه اش رفت و دختر هم او را پذیرفت.
5- در نظر نگرفتن طرف مقابل: اصلا نمی پرسیم آیا طرف مقابل ما را دوست دارد یا نه؟ اصلا مایل به ارتباط است یا نه؟ شاید به کسی دیگر علاقمند باشد. در همین حین اشتباه شماره 2 یعنی ابراز علاقه سریع به طرف مقابل میکنیم و او چون دیگری را دوست دارد به ما جواب رد می دهد و این میشود عقده در دل ما. حالا که خودمان را در بازی بازنده میبینم سعی میکنیم یا با عجز و لابه علاقه طرف مقابل را جلب کنیم یا با تندخویی و اعمال نفرت طرف مقابل را برنجانیم که هر دوی اینها اشتباه است. چه خوب است در ابتدا خوب تحقیق کنیم و بعد حرکت کنیم.
6- جار زدن علاقه: وقتی به کسی علاقمند میشویم سریعا موضوع را با دوست خود در میان میگذاریم ( اشتباه1) سپس دوستمان به دوستش میگوید( اشتباه2) بعد کم کم همه جریان را می فهمند به غیر از خواجه حافظ شیرازی. طرف مقابل ما هم از قضیه با خبر میشود و برای همین ناخودآگاه و برای حفظ آبرو موش می دواند یعنی اگر به او ابراز علاقه کنید نه جواب مثبت می دهد و نه منفی. از طرفی از آنجایی که همه از ماجرای علاقه ما به شخص مقابل با خبر شدند, ما خودمان را درون تنگنایی سخت میبینیم. اگر جا بزنیم و به طرف مقابل ابراز علاقه نکنیم همه که جریان را می دانند ما را دروغگو خطاب می کنند اگر ادامه بدهیم به احتمال فراوان جواب منفی می شنویم و باز هم جلوی همگان ضایع میشویم. پس بهتر است علاقه خود به شخص دیگر را به کسی جز پدر یا مادر نگوییم.
7- تاخیر در ابراز علاقه: این یکی بیشتر مختص دختران است, بسیاری از دختران می ترسند بعد از چند ماه آشنایی از احساس خود به طرف مقابل بگویند که این تدریجا باعث سرخوردگی پسر و سرد شدن رابطه میشود. دختران معمولا به دلایل زیر از ابراز احساسات خودداری می کنند:
- می ترسند جذابیتشان کم شود و پسر آن چیزی را که می خواست از او گرفته و او را ترک کند و بعد موضوع را به همه بگوید. در این موارد پسر باید طرف مقابل رو مطمئن بکنه.
- فکر میکنند ممکن است کیس مناسبتری پیدا کنند, این دختران بسادگی قابل شناسایی نیستند پس باید دقت کنیم.
بهترین راه برای اینکه به پسری بفهمانید که دوستش دارید و در عین حال وقار خود را حفظ کنید این است که جمله ای مثل این بگویید: " اگر واقعا میگویی مرا دوست داری پس باید رابطه رسمی تر بشود چون من به عنوان یک دختر در کشور اسلامی نمی توانم بیشتر از این ادامه بدهم."
با گفتن این جمله پسر میفهمد دختر دوستش دارد از طرفی ارزش وجودی دختر هم بالا می رود.
8- مشخص نکردن نوع رابطه: بهتر است در ابتدا بصورت غیر مستقیم هدف از ارتباط گفته شود و مشخص شود اگر در خلال رابطه علاقه ایجاد شود چه کرد.