[h=1]ناكارآمدی ابزار دنیوی در قیامت
[/h]
در قیامت همه ی ارتباط های سببی و نسبی و قراردادی گسسته و از داد و ستد نیز خبری نیست. احدی مالک چیزی نیست و کار تنها به دست خدای سبحان است. البته شفاعت مسأله ای ثابت و حق است، ولی زمینه ی آن را باید در دنیا فراهم آورد. اگر در دنیا با شفیعان قیامت پیوندی نباشد در قیامت هم نمی توان از آنان بهره گرفت.
[h=2]
روزی که خرید و فروش و دوست یابی ممنوع می شود![/h] مسأله خُلّت، مسأله بیع اینها هم به عنوان نفی حقیقت نفی شده است. در سوره مباركه بقره آیه 254 این چنین آمد كه (یا ایّها الّذین ٰامنوا انفقوا ممّا رزقناكم من قبل أن یأتی یوم لابیع فیه و لاخلّة و لا شفاعة) ؛ فرمود به اینكه آن روز روز خرید و فروش نیست. روز دوستیابی هم نیست. خلاصه نه ضوابطِ دنیا در آن روز كار می‌كند نه روابط. گاهی انسان طبق ضابطه مشكل خود را حل می‌كند؛ مثل اینكه كار می‌كند و با كار مشكل خودش را حل می‌كند، گاهی با رابطه مشكلش را حل می‌كند، دوستی دارد كه دوستی او مشكل و را حل می‌كند.
در قیامت نه جا برای ضوابط است كه كار كند و خرید و فروش كند و مشكلش را حل كند نه جا برای خلیل و حبیب بازی و روابط است با دوستیابی مشكل را حل كند. (لابیعٌ فیه و لاخلّة) كه خلیلی مشكل خلیلی را حل كند.
[h=2]در قیامت همه اسباب قطع می شود[/h] و ما أدریک ما یوم الدین * ثم ما أدریک ما یوم الدین * یوم لاتملک نفس لنفس شیئا و الأمر یومئذ لله" سوره ی انفطار، آیات14 ـ 19؛ همانا در آن روز بدکاران در دوزخند. وارد دوزخ می شوند و از آن پنهان نخواهند بود و تو چه می دانی ای پیامبر روز "دین" چیست؟ باز چه می دانی که روز دین چه روزی است؟ آن قدر این روز سنگین، هولناک و دهشت زاست که هیچ کس قادر بر انجام کاری در حق دیگری نیست. هر کس به خود و نجات خود می اندیشد؛ زیرا مالکیت همه ی امور مطلقا به دست خداست: "لمن الملک الیوم لله الواحد القهار" سوره ی مۆمن، آیه ی 16؛ هیچ فرمانروایی جز خداوند نتواند اظهار وجود کند؛ زیرا امور انسان در دار دنیا یا براساس ضوابط است، یا بر پایه روابط. اما در قیامت نه روابط کارگر است نه ضوابط کارگشا؛ همه اسباب از کار می ایستد: "و تقطعت بهم الأسباب" (سوره ی بقره، آیه ی 166)
در دنیا براساس نظام علی و معلولی گرسنه با طعام خود را سیر و تشنه با آب خود را سیراب می سازد، ولی در قیامت این گونه اسباب قطع می شود و راهی برای رفع گرسنگی و تشنگی با اسباب ظاهری وجود ندارد. انساب هم از کار می افتد، بلکه منقطع می شود: "فلا أنساب بینهم یومئذ" سوره ی مۆمنون، آیه ی 101؛ همه یکسان از خاک سر بر می آورند و کسی با کسی نسبتی ندارد، تا مشکلات خود را بازگو کنند و برطرف سازند. نظام خانواده نیست تا هر یک مشکل خود را به دیگری بازگوید و در پی چاره برآید. نظام دوستی نیز وجود ندارد تا کسی به فکر دوست خود باشد: "لابیع فیه و لا خلة" (سوره ی بقره، آیه ی 254)
همه ی ارتباط های سببی و نسبی و قراردادی گسسته و از داد و ستد نیز خبری نیست. احدی مالک چیزی نیست و کار تنها به دست خدای سبحان است. البته شفاعت مسأله ای ثابت و حق است، ولی زمینه ی آن را باید در دنیا فراهم آورد. اگر در دنیا با شفیعان قیامت پیوندی نباشد در قیامت هم نمی توان از آنان بهره گرفت.
منابع:
تفسیر موضوعی آیة الله جوادی آملی ج4 ص335
تفسیر هدایت، ج14، ص: 21 ، ص: 98
بیانات آیت الله جوادی آملی
[/h]
در قیامت همه ی ارتباط های سببی و نسبی و قراردادی گسسته و از داد و ستد نیز خبری نیست. احدی مالک چیزی نیست و کار تنها به دست خدای سبحان است. البته شفاعت مسأله ای ثابت و حق است، ولی زمینه ی آن را باید در دنیا فراهم آورد. اگر در دنیا با شفیعان قیامت پیوندی نباشد در قیامت هم نمی توان از آنان بهره گرفت.
[h=2]
روزی که خرید و فروش و دوست یابی ممنوع می شود![/h] مسأله خُلّت، مسأله بیع اینها هم به عنوان نفی حقیقت نفی شده است. در سوره مباركه بقره آیه 254 این چنین آمد كه (یا ایّها الّذین ٰامنوا انفقوا ممّا رزقناكم من قبل أن یأتی یوم لابیع فیه و لاخلّة و لا شفاعة) ؛ فرمود به اینكه آن روز روز خرید و فروش نیست. روز دوستیابی هم نیست. خلاصه نه ضوابطِ دنیا در آن روز كار می‌كند نه روابط. گاهی انسان طبق ضابطه مشكل خود را حل می‌كند؛ مثل اینكه كار می‌كند و با كار مشكل خودش را حل می‌كند، گاهی با رابطه مشكلش را حل می‌كند، دوستی دارد كه دوستی او مشكل و را حل می‌كند.
در قیامت نه جا برای ضوابط است كه كار كند و خرید و فروش كند و مشكلش را حل كند نه جا برای خلیل و حبیب بازی و روابط است با دوستیابی مشكل را حل كند. (لابیعٌ فیه و لاخلّة) كه خلیلی مشكل خلیلی را حل كند.
[h=2]در قیامت همه اسباب قطع می شود[/h] و ما أدریک ما یوم الدین * ثم ما أدریک ما یوم الدین * یوم لاتملک نفس لنفس شیئا و الأمر یومئذ لله" سوره ی انفطار، آیات14 ـ 19؛ همانا در آن روز بدکاران در دوزخند. وارد دوزخ می شوند و از آن پنهان نخواهند بود و تو چه می دانی ای پیامبر روز "دین" چیست؟ باز چه می دانی که روز دین چه روزی است؟ آن قدر این روز سنگین، هولناک و دهشت زاست که هیچ کس قادر بر انجام کاری در حق دیگری نیست. هر کس به خود و نجات خود می اندیشد؛ زیرا مالکیت همه ی امور مطلقا به دست خداست: "لمن الملک الیوم لله الواحد القهار" سوره ی مۆمن، آیه ی 16؛ هیچ فرمانروایی جز خداوند نتواند اظهار وجود کند؛ زیرا امور انسان در دار دنیا یا براساس ضوابط است، یا بر پایه روابط. اما در قیامت نه روابط کارگر است نه ضوابط کارگشا؛ همه اسباب از کار می ایستد: "و تقطعت بهم الأسباب" (سوره ی بقره، آیه ی 166)
در قیامت نه جا برای ضوابط است كه كار كند و خرید و فروش كند و مشكلش را حل كند نه جا برای خلیل و حبیب بازی و روابط است با دوستیابی مشكل را حل كند. (لابیعٌ فیه و لاخلّة) كه خلیلی مشكل خلیلی را حل كند
در دنیا براساس نظام علی و معلولی گرسنه با طعام خود را سیر و تشنه با آب خود را سیراب می سازد، ولی در قیامت این گونه اسباب قطع می شود و راهی برای رفع گرسنگی و تشنگی با اسباب ظاهری وجود ندارد. انساب هم از کار می افتد، بلکه منقطع می شود: "فلا أنساب بینهم یومئذ" سوره ی مۆمنون، آیه ی 101؛ همه یکسان از خاک سر بر می آورند و کسی با کسی نسبتی ندارد، تا مشکلات خود را بازگو کنند و برطرف سازند. نظام خانواده نیست تا هر یک مشکل خود را به دیگری بازگوید و در پی چاره برآید. نظام دوستی نیز وجود ندارد تا کسی به فکر دوست خود باشد: "لابیع فیه و لا خلة" (سوره ی بقره، آیه ی 254)
همه ی ارتباط های سببی و نسبی و قراردادی گسسته و از داد و ستد نیز خبری نیست. احدی مالک چیزی نیست و کار تنها به دست خدای سبحان است. البته شفاعت مسأله ای ثابت و حق است، ولی زمینه ی آن را باید در دنیا فراهم آورد. اگر در دنیا با شفیعان قیامت پیوندی نباشد در قیامت هم نمی توان از آنان بهره گرفت.
بخش قرآن تبیان
منابع:
تفسیر موضوعی آیة الله جوادی آملی ج4 ص335
تفسیر هدایت، ج14، ص: 21 ، ص: 98
بیانات آیت الله جوادی آملی
