با عرض سلام وخسته نباشید خدمت دوستان و مهندسین عزیز حدیث امشب به شماره 298 با موضوع اعتدال در دشمنی(بحرانها)میباشد امام علی (ع) میفرمایند :
کسی که در دشمنی زیاده روی کند گناهکار و آن کس که در دشمنی کوتاهی کند ستمکار است و هرکس که بی دلیل دشمنی کند نمیتواند با تقوا باشد
قبل از اینکه بخواهم دیدگاهمو بگم اول به 3 کلمه کلیدی این حدیث بپردازیم خیلی خوبه گناهکار - ستمکار - تقوا
گناهکار : از نظر من گناهکار کسی است که عملی را انجام داده است که موجب بر هم زدن عرف شخصی و جامعه شده و اسیب بر این 2 زده بیشتر موقع ها گناه ها اثار مخرب دارند و بعد از یک بازه زمانی اثار اونها مشخص میشه گناهکار کسی است که این عمل رو هم انجام داده هم ترویج (توزیع +یاد دهی)داده
ستمکار : شخصی است که حق نفر دیگری رو ضایع کرده و به دو دسته کلی تقسیم میشه 1- کسی که حق کسی دیگری رو بالا کشیده یا به همون معنی خودمون کلاهبرداری کرده 2- کسی که حق کسی رو یا نداده یا نگرفته که در این حدیث به نگرفتن حق اشاره داره
تقوا : همانطور که از درس شیرین معارف اسلامی به خاطر دارید تقوا به مرحله ای فته میشود که بعد از ایمان میاید یعنی کسی که تقوا داشته باشد درجه رفیعی پیدا کرده و راه سعادت را یافته
دیدگاه :با توجه به معانی گناه و ... تقریبا مشخص است فقط تنها نکته ای که میتونم اضافه کنم اعتدال در بحران ها است حالا من جای دشمنی و بحران رو عوض کردم چون به نظرم در خیلی از کسائل اجتماعی و بحرانی و اقتصادی ثبات کاری همیشه جواب بهتری از تندروی و کند روی داره اگر بخوام مثالی بزنم هزینه ارز رو میتونم مثال بزنم فشار بر نگهداشتن قیمت ارز باعث شد که در یک بازه زمانی نرخ ارز چندین برابر بشه اون هم در یک مدت کوتاه این به نظرم از روال طبیعی خودشو طی میکرد یا همون ثبات کاری داشت خیلی بهتر جواب میداد
با تشکر
شما پی دی افی که در این صفحه پایین بارگذاری شده رو توجه کنید خیلی بهتر چون میدونم تمام صفحات رو نخوندیم اینو میگم ها ببینین این یک نظریه است و با این دیدگاه به این مطالب نگاه کنید و اون PDF رو دانلود و مشاهده کنید 
اما واقعیت یک چیز دیگست که نمیتونم تعریف کنم و تغریبا هیچ کس نمیتونه تعریف کن چون باید لمس بشه 
