بیو پلیمـرها

mahdi.adelinasab

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
سلام این فایل ها رو به فرمایش یکی از دوستان برای شما عزیزانم می ذارم:

این چند تا فایل pdf رو تقدیم می کنم، ان شاالله صفا شو ببرید:


این چند تا سایت هم جالب هستند:



این ها هم سه تا فایل فلش هستن که تو کار هاتون خیلی به دردتون می خورن، بعد دیدنشون می فهمید که چه چیز خوبی به دست آوردید.
به دوستانت هم بدهید این هارو....

 

mahdi.adelinasab

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
راستی یادم رفت که بگم در مورد بیو پلیمر ها هست
:w27:
یا علی
 

mahdi.adelinasab

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
Degradable Plastics

Degradable Plastics

Glossary of Terms

Abiotic disintegration
The disintegration of plastic materials by means other than by the biological process such as dissolving, heat ageing or ultraviolet ageing.

Activated sludge
Sludge with active, live degradation microorganisms.

Adipic acid aliphatic copolyesters
Biodegradable polyester used in degradable plastic products

Adipic acid aromatic copolyesters
Biodegradable polyester used in degradable plastic products

Aerobic degradation
Degradation in the presence of air. Composting is a way of aerobic degradation.

American Society of Testing and Materials
The main standardization body in the United States (equivalent to Standards Australia in Australia)

Anaerobic degradation
Degradation in the absence of air, as occurs in dry landfills. Anaerobic degradation is also called biomethanisation.

Assimilation
The conversion of nutriments into living tissue; constructive metabolism.

Beverage Industry Environment Council
An industry association representing member companies in the beverage industry, focusing on environmental aspects linked to their commercial activities.

Biodegradable
The American Society of Testing and Materials defines biodegradable as "Capable of undergoing decomposition into carbon dioxide, methane, water, inorganic compounds, or biomass in which the predominant mechanism is the enzymatic action of microorganisms, that can be measured by standardised tests, in a specified period of time, reflecting available disposal condition." For practical purposes claims about biodegradability of plastic should specify a timeframe.

Bioerodable
Polymers that exhibit controlled degradation through the incorporation of prodegradant additive masterbatches or concentrates. Such polymers oxidise and embrittle in the environment and erode under the influence of weathering.

Biomass
The weight of all the organisms in a given population.

Certification body
A body (generally a private operation) that operates a certification scheme. A certification body may or may not be accredited by JASANZ.

Certification scheme
Not a standard but a voluntary third party scheme which certifies conformance with a performance standard (usually verifies lab test results then issues logo & certificate of conformance). See also 'certification body'

Compostable
Compostable materials are capable of undergoing biological decomposition in a compost site, to the extent that they are not visually distinguishable and break down to carbon dioxide, water, inorganic compounds, and biomass, at a rate consistent with known compostable materials (e.g. cellulose). See also 'compostable plastic'.

Compostable plastic
A polymer is 'compostable' when it is biodegradable under composting conditions. The polymer must meet the following criteria:a) Break down under the action of microorganisms (bacteria, fungi, and algae).b) Total mineralisation is obtained (conversion into CO2, H2O, inorganic compounds and biomass under aerobic conditions).c) The mineralisation rate compatible with the composting process and consistent with known compostable materials (e.g. cellulose).Australian Standards for compostable plastics are currently under development by Standards Australia, and will provide greater clarity to performance expectations.

Composting
The activity of breaking down plant and animal material using microorganisms under aerobic conditions. For successful composting there must be sufficient water and air to allow the microorganisms to break down the material, and the compost should reach and maintain a warm temperature.

Decomposer organism
An organism, usually a bacterium or a fungus, that breaks down organic material into simple chemical components, thereby returning nutrients to the environment.

De facto International Standard
A standard, which in the absence of an International Standard, is so widely used internationally that it is generally recognized as being a de facto International Standard (various CEN and ASTM standards have achieved this status).

Degradable
Degradable materials break down, by bacterial (biodegradable), thermal (oxidative) or ultraviolet (photodegradable) action. When degradation is caused by biological activity, especially by the enzymatic action of microorganisms, it is called 'biodegradation'.

Ecotoxicity
Ecotoxicity refers to the potential environmental toxicity of residues, leachate, or volatile gases produced by the plastics during biodegradation or composting.

Ethylene vinyl alcohol
A water-soluble polymer.

European Committee for Standardization
Peak standardization body for the European Union.

Foamed starch
Starch can be blown by environmentally friendly means into a foamed material using water steam. Foamed starch is antistatic, insulating and shock absorbing, therefore constituting a good replacement for polystyrene foam.

High-density polyethylene
A conventional (not biodegradable) plastic, as used commonly in single-use plastic carry bags (HDPE).

Humus
The solid organic substance that results from decay of plant or animal matter. Biodegradable plastics can form humus as they decompose. Humus in soil provides a healthy structure within which air, water and organisms can combine.

International Organisation for Standardization
An international standardisation body.

International Standard
A standard published by the International Organisation for Standardisation and commencing with ISO (eg ISO 16929).NB for electrical products the International Electrotechnical Commission (IEC) is the main international standardization body.
 

پیرجو

مدیر ارشد
مدیر کل سایت
مدیر ارشد
باز هم ممنون مهدی جان. که همیشه نسبت به دوستانت لطف داری. زدی در پلــــــــــــــــــــــــــیمر!!!!!!!!!!!!!!!!
 

mahdi.adelinasab

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
ادامه----->

ادامه----->

Japanese Institute for Standardization
The Japanese peak standardisation organisation.

Joint Accreditation Scheme of Australia and New Zealand
An international organisation established under a formal agreement between the Australian and New Zealand governments, JASANZ accredits certification bodies to give users in Australia and New Zealand confidence that goods and services certified by accredited bodies meet established standards.

Keep Australia Beautiful
Independent non-profit environmental organization which actively encourages litter reduction in Australia.

Life Cycle Analysis
A procedure which involves assessing the impacts of a product or material throughout its life cycle - ie from raw material extraction or production through manufacture and use, to disposal or recovery. Also called Life Cycle Assessment.

Life Cycle Assessment
A procedure which involves assessing the impacts of a product or material throughout its life cycle - ie from raw material extraction or production through manufacture and use, to disposal or recovery. Also called Life Cycle Analysis.

Low-density polyethylene
A thick conventional (not biodegradable) plastic, as used commonly in more durable plastic carry bags that carry logos (LDPE)

Mineralisation
Conversion of a biodegradable plastic to CO2, H2O, inorganic compounds and biomass. For instance the carbon atoms in a biodegradable plastic are transformed to CO2, which can then reenter the global carbon cycle.

Monomer
A molecule that can join with other molecules to form a large molecule called a polymer. A monomer is the smallest repeating unit in a polymer chain.

Organic recycling
Organic recycling is either the aerobic (ie composting) or anaerobic (bio-methanisation) treatment of the biodegradable materials under controlled conditions, using microorganisms to produce stabilised organic residues, methane and carbon dioxide.

Overseas Standard
A standard that is used by another country or countries but that is not an International Standard (see also de facto International Standard).

Performance standard
A standard that references one or more test methods and stipulates the results required.

Photo-biodegradation
Degradation of the polymer is triggered by UV light and assisted by the presence of UV sensitisers. In this process the polymer is converted to low molecular weight material (waxes) and in a second step converted to carbon dioxide and water by bacterial action.

Photodegradable
A process where ultraviolet radiation degrades the chemical bond or link in the polymer or chemical structure of a plastic.

Phytotoxicity
Phytotoxicity refers to toxic effects on plants. Plant phytotoxicity testing on the finished compost that contains degraded polymers can determine if the buildup of inorganic materials from the plastics is harmful to plants and crops and if they slow down soil productivity.

Plastics and Chemicals Industries Association of Australia
An industry association representing member companies in the plastics and chemicals industries in Australia (including both degradable and conventional plastics member companies).

Polybutylene succinate
Biodegradable polyester used in degradable plastic products.

Polybutylene succinate-co-adipate
Biodegradable polyester copolymer.

Polybutyrate adipate terephthalate
Biodegradable polyester used in degradable plastic products.

Polycaprolactone
Biodegradable polyester for degradable plastics eg Tone, CAPA or Placeel trade names. PCL can be used in starch-blends (eg Mater-Bi) where it provides water resistance and added strength. It is biodegradable through the action of nonspecific enzymes found in soil.

Polyesters
Polymers with ester groups in their backbone chains. All polyesters degrade eventually, with hydrolysis being the dominant mechanism. Degradation rates range from weeks for aliphatic polyesters (e.g. polyhydroxyalkanoates) to decades for aromatic polyesters (e.g. PET).

Polyethylene
A conventional (not biodegradable) plastic, as used commonly in plastic carry bags in the form of either high or low density polyethylene.

Polyethylene tetraphalate
PET - A rigid polymer (as used in soft drink bottles and other rigid applications).

Polyhydroxyalkanoates
Linear aliphatic polyesters produced in nature by bacterial fermentation of sugar or lipids.

Polyhydroxybutyrate
Biodegradable polyester used in degradable plastic products.

Polyhydroxybutyrate-valerate copolymer
Biodegradable polyester used in degradable plastic products.

Polylactic acid
Biodegradable polyester used in degradable plastic products.

Polymer
A long molecule that is made up of a chain of many small repeated units (monomers).

Polyvinyl alcohol
Water soluble polymer used in degradable plastic products.

Prodegradant
An additive that can trigger and accelerate the degradation of a polymer. Typically prodegradants (or degradation promoters) are catalytic metal compounds based on iron, cobalt and manganese.

Product standard
A standard that sets out what is expected from a particular product category. It should reference separate standards or include both test methods and performance requirements.

Recalcitrant residues
Non-biodegradable residues that remain after partial or incomplete biodegradation of a 'biodegradable' plastic. The
 

mahdi.adelinasab

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
ادامه----->

ادامه----->

recalcitrant organics are the compounds that show resistance to biodegradation. Most of the synthetic polymers exhibit the phenomenon of recalcitrance because of dissimilar chemical structures to those of naturally occurring compounds.
SAI Global
SAI Global is a subsidiary of Standards Australia and specialises in the independent certification of management systems and products, together with associated educational programs.

Standards Australia
The peak non-government standards development body in Australia. Standards Australia represents Australia in the International Organization for Standardization (ISO).

Test standard
A standard that sets out a test method, but that does not indicate what result is required when performing that test.

Thermoplastic polymer
Becomes soft and 'plastic' upon heating and firm when cool, with this process able to repeated without the material becoming brittle.

Totally Degradable Plastic Additives
Commercial name for controlled degradation masterbatch additive produced by Environmental Plastics Inc

http://www.environment.gov.au
 

mahdi.adelinasab

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
مزایای بیوپلیمر

مزایای بیوپلیمر

پلیمر های متداول امروزی از نفت خام ساخته می شوند كه با توجه به محدود بودن منابع نفتی باید به تدریج با بیوپلیمر ها كه از منابع تجدید شونده ساخته می شوند، جانشین شوند.بیوپلیمر از نظر بیوشیمی دان ها عبارت است از ماكرومولكول های بیولوژی كه از تعداد زیادی زیر واحد كوچك و شبیه به هم كه با اتصال كووالانسی به هم متصل شده اند ویك زنجیره طولانی را ایجاد می كنند، ساخته شده اند. پلیمر های متداول امروزی از نفت خام ساخته می شوند كه با توجه به محدود بودن منابع نفتی باید به تدریج با بیوپلیمر ها كه از منابع تجدید شونده ساخته می شوند، جانشین شوند. بیوپلیمر از نظر بیوشیمی دان ها عبارت است از ماكرومولكول های بیولوژی كه از تعداد زیادی زیر واحد كوچك و شبیه به هم كه با اتصال كووالانسی به هم متصل شده اند ویك زنجیره طولانی را ایجاد می كنند، ساخته شده اند. در روند طبیعی، بیوپلیمر ها و یا همان ماكرومولكول ها، تركیبات داخل سلولی هستند كه قابلیت زنده ماندن را به ارگانیسم در شرایط سخت محیطی می دهند.مواد بیوپلیمری در شكل های گوناگونی توسعه یافته اند؛ بنابراین ظرفیت استفاده در صنایع گوناگون را دارند. توسعه مواد بیوپلیمری به چنددلیل اهمیت دارد. اول این كه این مواد بر خلاف پلیمر های امروزی كه از مواد نفتی به دست می آیند، به محیط زیست برگشت پذیر هستند؛ بنابراین موادآلوده كننده محیط زیست به شمار نمی آیند. در این خصوص مواد بیوپلیمری در ساخت پلاستیك ها به دو صورت استفاده قرار می شوند. اول استفاده از پلاستیک هایی كه درآنها یک ماده تخریب پذیر(مانند نشاسته) به یک پلاستیک متداول (مانندپلی اتیلن) اضافه می شود، درنتیجه این ماده به افزایش سرعت تخریب پلاستیک کمک می کند. این مواد چند سالی هست که وارد بازار شده اند و با آن که کمک زیادی به کاهش زباله های پلاستیکی کرده اند، اما به دلیل این که در آنها از همان پلاستیک های متداول تخریب ناپذیر استفاده می شود و استفاده از مقدار زیادی مواد تخریب پذیر در پلاستیک ویژگی آن را تضعیف می کند، موقعیت چندان محکمی ندارند. دوم استفاده از پلاستیک های تخریب پذیر ذاتی است که به دلیل ساختمان شیمیایی خاص به وسیله باکتری ها، آب یا آنزیم ها در طبیعت تخریب می شوند و خیلی سریع تر از نوع اول به محیط زیست بر می گردند، دردرجه دوم اهمیت مواد بیوپلیمری به وسیله موجودات زنده ساخته می شوند و در نتیجه در چرخه ساخت و تجزیه مواد بیولوژیك قرار می گیرند، پس هیچ گاه منابع آن محدود و تمام شدنی نیست، در حالی كه مواد پلیمری و پلاستیكی امروزی از سوخت های فسیلی ساخته می شود كه منابع آن محدود و تمام شدنی است. هر چند این منابع در حال حاضر و به ویژه در كشور ما به وفور یافت می شوند، ولی روزی تمام خواهند شد. سومین مزیت بیوپلیمر ها، اقتصادی بودن این مواد است، زیرا تولید بیوپلیمر نیاز زیادی به كارخانه و صنعت پیشرفته ندارد و با حداقل امكانات می توان به تولید آن مبادرت ورزید. همچنین قیمت بالای نفت خام، كشور ها را به سوی استفاده از این مواد سوق داده است. هر چند امروزه برای کاربردهای بسیار خاص مانند نخ بخیه جراحی(نخ بخیه حل شونده) به کار می روند، ولی دیری نخواهد پایید كه به استفاده گسترده از این پلیمر ها توجه خواهد شد. سه گروه از موجودات زنده می توانند بیوپلیمرها را تولید كنند كه عبارتند از:گیاهان، جانوران و میكروارگانیسم ها كه از این میان گیاهان و میكروارگانیسم ها اهمیت بیشتری دارند.گیاهان تولیدكنندهبیشترین تحقیقات بیوپلیمری روی مهندسی ژنتیك گیاهان تولیدكننده فیبر مانند كتان، كنف و ... متمركز شده است. به عبارت دیگر، توسعه واكنش های مولكولی درون سلولی گیاهان كه به تولید مواد بیوپلیمری منجر می شود، مورد توجه مهندسان ژنتیك و بیوتكنولوژی قرار گرفته است. مواد بیوپلیمری كه در سلول های گیاهی ساخته می شود، بیشتر از جنس پلی هیدروكسی بوتیرات (PHB) است. این ماده از نظر خصوصیات فیزیكی و مكانیكی بسیار شبیه پلی پروپیلن حاصل از مواد نفتی است. امروزه با همسانه سازی كردن ژن تولید كننده پلیمر پلی هیدروكسی بوتیرات در گیاهان معمولی كه قابلیت تولید بیوپلیمر را ندارند، توانسته اند این محصول پلیمری را به طور انبوه تولید كنند. گیاهان، نیشكر، یونجه، درخت خردل و ذرت برای تولید این بیوپلیمر از طریق مهندسی ژنتیك انتخاب شده اند كه ژن تولید كننده این پلیمر به داخل ژنوم این گیاهان وارد می شود و گیاه یادشده را به ساختن بیوپلیمر پلی هیدروكسی بوتیرات قادرمی سازد.ارگانیه های تولیدكننده بیوپلیمر هادرحدود ۸۰ سال قبل برای نخستین بار بیوپلیمر پلی هیدروكسی بوتیرات از باكتری باسیلوس مگاتریوم جدا سازی شد. ازآن پس دانشمندان بیوپلیمر به دنبال یافتن راه هایی هستند كه تولیدات بیوپلیمری باكتریایی را توسعه دهند و به صورت تجاری درآورند.بیوپلیمر هایی كه سلول های باكتریایی قادر به تولید آن هستند و از آنها جداسازی شده اند، عبارتند از: پلی هیدروكسی آلكانوات (PHA)، پلی لاكتیك اسید (PLA) و پلی هیدروكسی بوتیرات (PHA). این بیوپلیمر ها از نظر خصوصیات فیزیكی به پلیمر های پلی استیلن و پلی پروپیلن شبیه هستند. بیوپلیمر های میكروبی در طبیعت به عنوان تركیبات داخل سلولی میكروب ها یافت می شوند و بیشتر زمانی كه باكتری ها در شرایط نامساعد محیطی قرار می گیرند، اقدام به تولید این مواد می كنند. این مواد در حالت طبیعی به عنوان یك منبع انرژی راحت و در دسترس عمل می كنند. همچنین هنگامی كه محیط اطراف باكتری غنی از كربن باشد و از نظر دیگر مواد غذایی مورد استفاده باكتری دچار كمبود باشد، باكتری اقدام به ساخت بیوپلیمر های یادشده می كند. باكتری ها برای ساختن بیوپلیمر های PHA و PHB از واكنش های تخمیری استفاده می كنند كه در این واكنش ها نیز ازمواد خام گوناگونی استفاده می شود. PHB به وسیله یك باكتری به نام استافیلوكوكوس اپیدرمیس ساخته می شود كه روی تفاله های حاصل از واكنش های روغن گیری دانه های كنجد رشد می كند و این بیوپلیمر را می سازد. PHB در درون سیتوپلاسم باكتری به صورت دانه های ذخیره ای (اینكلوژن بادی) ذخیره می شود كه این مواد را به وسیله سانتریفیوژ و واكنش های شست وشوی چند مرحله ای می توان استخراج و خالص سازی و ازآن استفاده كرد.در یك نتیجه گیری كلی در مورد استفاده از بیوپلیمر ها به جای پلاستیك ها و پلیمر های نفتی می توان گفت كه با توجه به ماهیت و خصوصیات بیوپلیمر ها كه مواد تجدید شونده و قابل برگشت به محیط زیست و یا به عبارتی دوست محیط زیست هستند، استفاده از آنها كاری معقول و اقتصادی خواهد بود. از سوی دیگر، با توجه به قیمت بالای نفت خام و محدود بودن منابع آن، استفاده از آن برای تولید مواد پلاستیكی كه هم آلوده كننده محیط زیست است و هم در جامعه ما ارزش چندانی ندارد، كاری غیر اقتصادی است. پس امید می رود با توجه به سرعت روز افزون علم در زمینه مواد بیوپلیمری در بیشتر كشورها، دركشور ما نیز به این مقوله توجه بیشتری شود و با جانشین كردن مواد بیوپلیمری با پلیمر های نفتی، طلای سیاه را برای آیندگان به میراث بگذاریم.
 

mahdi.adelinasab

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
پلی یورتانها، رزین های پراکنشی پلی یورتانی و پلی اوره: گذشته، حال و آینده

پلی یورتانها، رزین های پراکنشی پلی یورتانی و پلی اوره: گذشته، حال و آینده

چکیده کاربرد پلی یورتانها، پلی اوره ها و پراکنش های پلی یورتانی و سایر ترکیباتی شرکت کننده در واکنشهای آنها پیوسته در حال گسترش است و در این باب مقالات و گزارش های متعدی منتشر می شود. زمینه های کاربردی این ترکیبات نیز به طور پیوسته رو به توسعه است.این مقاله نگاهی گذرا به فناوری های گذشته و فنون جدید داشته و در ارتباط با چگونگی ساخت ترکیبات پلی یورتان نیز مواردی ارائه می شود.آمیختن پلی یورتانها با پلی اوره امری متداول است و روندی رو به رشد دارد. به منظور بهبودی و اصلاح سامانه های پلی یورتانی و ارتقای خواص آنها به خواص آنها به چند فرایند شیمیایی نو اشاره می شود. همچنین، سامانه های واکنش دهنده تند و کند همراه با موارد کاربرد آنها برای پوششهای ویژه ساختارهای فولادی، کفپوشها و سایر سطوح کار بررسی می شود.مقدمه
پلی یورتانها دسته ای از پلیمرهای پر مصارف با خواص عالی هستند. به همین خاطر، طراحان و متخصصان صنایع پوشش دهی بخوبی توان بهره بردای از این ترکیبات را در کاربردهای گوناگون دارند مثالهای متعددی برای کاربردهای فراوان این ترکیبات وجود دارد، از جمله پوششهای شفاف برای پوشش دهنده های تک لایه مخصوص بامها و رنگهای مشخص کردن محل گذر عابرین پیاده و غیره....مقاومت پلی یورتانها در برابر سایش ضربه و ترک خوردگی بسیار خوب است، از جمله ویژگی های آنها پخت سریع و کامل در دمای محیط است. پلی یورتانها آلیفاتیک از انواع آروماتیک گرانتر هستند. به همین خاطر انواع آروماتیک و نمونه های اپوکسی دار در استری ها، رنگهای پایه و پوششهای رابط بکار می روند. در حالی که آلیفاتیک ها ویژه پوشش نهایی هستند. استفاده از پوشش های محافظ برای جلوگیری از پدیده خوردگی در ساختارهای فولادی که آستر و پوشش پایه آنها از نوع سامان های اپوکسی دار است، نمونه ای از کاربردهای مهم پلی یورتانها محسوب می شوند. مورد دیگر، سامانه های پوشش دهنده کف است که در آنها نیز انواع پوششهای پایه را می توان بکار برد، گاهی پوشش نهائی از نوع یورتان برای لایه نهایی کف نیز کفایت می کند.کاربرد پلی یورتانها و پلی اوره ها در کفپوشها
انواع فناوری کاربرد پوشش های کف همگی بر دو اصل استوارند. یکی از آنها فناوری فیلم نازک است که یک یا چند پوشش با ضخامت حدود 50 تا 125 میکرون روی سطح کف پوشش داده می شود. درزگیری و غبارزدایی نیز از جمله مراحل مهم در این روش محسوب می شوند که هدف نهایی آنها رسیدن به کفپوشهایی با طرح های زیر و مزین است. رزین های مورد مصرف در پوششهای کف عبارتند از: آلکیدها، اپوکسی ها یا اپوکسی استری بر پایه آب و حلال، مخلوط های معلق، آمیخته های پلی یورتانی بر پایه آب و انواع پلیمرهای آکریلیکی، بهترین حالت برای این نوع کفپوشها آن است که اثر مواد شیمیایی یا آب روی سطح کفپوش براحتی برطرف شود و لکه ای بر جای نماند. پوشش های آلکیدی در مقابل سودسوز آور بسیار ضعیف عمل می کنند.نوع دیگر پوشش دهی فناوری فیلم ضخیم است که در آن حداقل ضخامت پوشش 200 میکرون و حداکثر آن گاهی به ده میلی متر هم می رسد. هدف از این نوع پوشش دهی پر کردن ترکها، حفره ها و تسطیح سطوح شدیداً سایید شده است پوششهای ضخیم هستند. سیمان و مصالح سنگی موردنظر با انواع رزینها مخلوط می شوند اپوکسی ها، پلی یورتانهای آروماتیک (غالباً روغن کوچک و MDIدی فنیل متان 4_ ،4_ دی ایزوسیانات لاتکس SBR و اکریلیکی پر مصرف ترین رزینها هستند. روش کار به شکل پاشش یا ریختن پوشش روی سطح و بدنبال آن ماله کشی دستی یا اعمال به وسیله غلتک است. در برخی از موارد در کفپوش های ضخیم از استرهای غیر اشباع، وینیل استرها و اپوکسی های با میزان صد در صد جامد استفاده می شود.پلی یورتانهای آروماتیک بر پایه MDI برای پوشش دهی کف زیاد بکار می روند، چرا که MDI ایزوسیاناتی نسبتاً ارزان است. جالب است که بدانید مولکول MDI و پلیمر سنتز شده از آن به راحتی پرتو فرابنفش را جذب می کنند، زرد شدن پوشش هایی که در معرض نور خورشید واقع شده اند به همین دلیل همین مسئله است.پوششهای پلی اوره
در چند سال اخیر فناوری پوششهای پلی اوره گسترش و کاربرد یافته است. از مزایای اصلی این نوع پوششها سخت شدن بسیار سریع آنهاست که نتیجه آن، دسترسی به یک فناوری پرشتاب است. در سامانه های پلی اوره بر پایه هگزامتیلن دی ایزوسیانات (TMXDI) پوشش پاشیده شده روی بلوک یخ در عرض 20 ثانیه سخت می شوند، ساختار TXMDI در شکل 1 آمده است. پوششهای پلی اوره در پوشش دهی خطوط لوله های انتقال نفت کاربرد دارند و مقدار جریان کاتدی مورد نیاز در حفاظت کاتدی را کم می کنند. در بسیاری از موارد سامانه های پلی اوره همانند پلی یورتانهای دو جزئی هستند. سامانه پوششی در پلی یورتانهای متداول از یک بخش A متشکل از پلی اوره و در صورت نیاز رنگدانه و یک بخش B که غالباً سخت کننده است، تشکیل می شود. همان طور که پیشتر هم گفته شد، سرعت واکنش تشکیل پلی اوره بی نهایت زیاد است، طوری که تجهیزات پاشش ویژه ای مورد نیاز است. زمانی بود که بخش ایزوسیاناتی را مونومر MDI تشکیل می داد. این نوع سامانه های پلی اوره ارزان بوده و خواص خوبی دارند. البته بعدها در اوایل دهه 90 در انگلستان و ایالات متحده سامانه های آلیفاتیک وارد بازار شدند. در این سامانه ها پایداری نوری به مراتب بهتر شده و هر گاه که ایزوسیانات مصرفی TXMDI باشد، سرعت واکنش کمتر می شود. با این حال هنوز هم سرعت واکنش تشکیل پلی اوره چن زیاد است که برای پژوهشگران در آزمایشگاه مشکل ایجاد می کند. زمانی که پلی اوره به طور دستی تهیه می شود، سامانه پس از چند ثانیه غیر قابل استفاده شده و قالبگیری و تهیه فیلم از آن امکانپذیر نخواهد بود. با این حال تهیه نمونه ها به روش پاشش امکانپذیر است، ولی هنگامی که نمونه ها در سردخانه خیلی سرد شوند جابجایی مواد بسیار مشکل است.روش ساخت
رنگدانه را به مقداری از آمین و افزودنی ها اضافه می کنند تا مخلوط مناسب برای غلتک کاری بدست آید. زمانی که مخلوط به حالتی رسید که براحتی خرد شود، باقیمانده آمین را نیز بدان می افزایند. در صورت وجود رنگدانه های آلی لازم است بجای توزیع کننده های سریع از آسیاب غلتکی افقی استفاده شود. همچنین، دمای مخلوط باید به C 350 برسد.در مرحله بعد در جو نیتروژن، ایزوسیانات به آهستگی در مدت زمان 30 دقیقه به مخلوط آمین اضافه و به حد کافی هم زده می شود.باید اجازه داد که دمای واکنش گرمازا به C350 برسد و سپس محصول برداشته شود. ویکس و همکارانش سرعت سامانه های پلی اوره را تا حدی کند کردند به طوری که امکان استفاده از سامانه های پلی یورتانی در تجهیزات پوشش دهی به طور مستقیم و بدون تغییر به وجود آمد. گرانروی آمین های دارای گروههای جانبی بیشتر از آمین های ساده است و این د ر حالی است که وزن مولکولی آنها نیز بیشتر است. یک راه برای کم کردن گرانروی و بهتر کردن خواص، استفاده از اکسازولیدین با گرانروی کم است. یکی از معایب این سامانه نیاز آن به اجزای با گروه های عاملی ایزوسیانات است. صنعت رنگ هنوز راه زیادی در پیش رو دارد تا به فناوری عاری از ایزوسیانات ها دست یابد.سامانه های آمیخته
یکی از راه های بکارگیری اکسازولیدین و پلی اوره، ترکیب کردن دو سامانه با هم است. لازم است که موازنه شیمیایی انجام گیرد که البته سامانه های با حجم یک به یک چنین اند. در برخی از موارد، وجود عامل رطوبت زا برای عمل سخت شدن ضرورت دارد.کفپوش های با سامانه های بر پایه آب
هنگامی که سطح زیادی با سامانه های رنگی بر پایه حلال رنگ می شود مقادیر قابل توجهی از ترکیبات آلی فرار وارد می شود. کاربرد روز افزون پوششها بازار بزرگی برای سامانه های عاری از حلال یا سامانه های بر پایه آب به وجود آورده است. رنگهای پلی یورتانی آمیخته های آنها ورزین های آکریلیکی سهم زیادی از بازار اروپا را به خود اختصاص داده اند. پلیمرهای اکریلیکی امولسیونی یا همان لاتکس ها نسبتاً ارزان تر هستند.امولسیون های آکریلیکی نیز تقریباً برای چند سال جزو کالاهای مقرون به صرفه محسوب می شدند. آنها کاربرد زیادی در پوششهای تزئینی دارند، بخصوص در کفپوشهای از جنس پلی یورتان و در مقابل سایش نسبت به نوع آکریلیکی بسیار مقاوم تراند، ولی این ترکیبات گران بوده و تلاش می شود تا فرمول های جدید ارزان از آنها تهیه شود.رزین های پراکنشی پلی یورتانی (PUD)

روش مرسوم در ساخت رزین های پراکنشی پلی یورتانی بر پایه آب، تهیه پیش پلیمری با گروه پایانی ایزوسیانات است که پلی ال اصلاح کننده در ساختار زنجیر، گروه عاملی کربوکسیلیک اسید را به وجود می آورد و در مرحله بعد این ماده با آمین نوع سوم در آب پخش می شود تا مراکز یونی به وجود آورد. به این ترتیب ذرات پلیمر پایدار می گردند. با حضور یک پلی آمین موجب می شود طول زنجیر اجزای تشکیل دهنده زیادتر شود.
در برخی مخلوط ها نسبت مولی گروههای NCO به OH دقیقاً 2 به 1 است. در نسبت مولی حدود 1 به 1، گرانروی بسیار زیاد می شود و تهیه رزین های پراکنشی پلی یورتانی با مشکل روبرو می شود. در ضمن خطر ژله ای شدن نابهنگام هم وجود دارد. ولی اگر این نسبت کمتر از 5/1 به 1 باشد امکان بروز چنین خطری کمتر میشود. برای پایین آوردن سریع دما در حین تهیه مخلوط های پلی یورتانی از یخ استفاده می شود. در نتیجه سرعت واکنش بین آب و گروه ایزوسیانات کم می گردد. بهترین حالت آن است که پیش پلیمر با گروه پایانی NCO با افزاینده زنجیر آمینی واکنش دهد. با این حال پراکنده کردن پیش پلیمر در آب، به ویژه در یک واحد صنعتی نیازمند زمان مشخصی است. در هر صورت واکنشهای جانبی نامطلوب بین آب و ایزوسیانات رخ می دهد. با سرد کردن مخلوط خنثی تا زیر دمای 0C5 واکنش های جانبی به حداقل میزان خود می رسند.
 

mahdi.adelinasab

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
ادامه----->

ادامه----->

اصلاح کننده های چسبندگی
راه های زیادی برای اصلاح خواص و کارایی رزین های پراکنشی پلی یورتانی وجود دارد. یکی از روش های اصلاح به فناوری اختلاف مرسوم است. رزین های پراکنشی پلی یورتانی در حضور سایر پلیمرها تهیه می شوند. یا به عبارت دیگر با آنها مخلوط می شوند و قبل از پراکنده شدن پلی یورتان پیش پلیمر تازه که برای تهیه رزین پراکنشی پلی یورتانی بکار می رود باید اصلاح شود. با وارد کردن نوعی اصلاح کننده اپوکسی دار به درون ساختار پیش پلیمر می توان استحکام چسبندگی رزین های پراکنشی پلی یورتانی را زیاد کرد. برای مثال، پروپیلن اکسید بر پایه دی گلیسیدیل اتر با وزن مولکولی بیش از 700 با دی اتانول آمین به نسبت مولی یک به یک در دمای C60 واکنش می دهد و ترکیبی با گروه پایانی اپوکسی و سه گروه OH به وجود می آید. با NMP بعنوان حلال کمکی می توان گرانروی را کنترل کرد.پیش از افزودن ایزوسیانات ترکیب حد واسط را به مخلوط پلی ال و DMPA اضافه می کنند. گروه انتهایی اپوکسی با گروه های ایزوسیانات یا افزاینده زنجیر پلی آمین واکنش نمی دهد، چرا که واکنش با ایزوسیانات و آمین به ویژه زمانی که دما پایین باشد، بسیار کند است. می توان از رزین های پراکنشی پلی یورتانی اصلاح شده برای پوشش دادن انواع پلاستیکهای مصرفی در صنایع خودرو سازی استفاده کرد یا آنکه این مخلوط ها را در ترکیب یک آئروسل بر پایه آب بکار برد. در این حالت به ماده ای مانند دی متیل اتر نیاز است. یکی از روش های کاهش قیمت، اختلاط رزین های پراکنشی پلی یورتانی با پلیمرهای آکریلیک است.مدت مدیدی است که در اروپا از پوششهای رنگدانه دار بر پایه آب حاوی مخلوط 50:50 از مخلوط معلق پلی یورتانی و رزین های امولسیونی آکریلیکی در تهیه کفپوشها استفاده می شود. این پوششها در حالت خشک سطح نیمه براق سفید رنگی را ایجاد می کنند که برای پوشش کف های بتنی و یا تزئین کفپوش های چوبی به ویژه در مواردی که مقاومت در برابر الکل یا آب حائز اهمیت است، بسیار مناسب تشخیص داده اند. یکی از مزایای بسیار مهم مخلوط معلق پلی یورتانی بر پایه آب کامل شدن واکنش ها در این مدت سامانه هاست، به طوریکه در پایان واکنش هیچ ایزوسیانات آزادی بر جای نمی ماند. در دراز مدت با حرکت صنعت پوشش دهی به سوی سامان های عاری از ایزوسیانات این مورد یک مزیت جدی تلقی می گردد.
سامانه های بر پایه سیمان

تعدادی از شرکت های اخیر در کف پوش های مورد استفاده خود، سیمان های اصلاح شده پلی یورتانی را بکار برده اند. از جمله خواص مهم در این ترکیب می توان به کم بودن گاز دی اکسید کربن به وجود آمده مسطح شدن خوب و زمان کاری حدود 30 دقیقه آن اشاره کرد. هر سه جزء سازنده روی خواص پوشش کف بر پایه سیمان اصلاح شده با پلی یورتان اثر می گذارند. در این نوع سامانه های پلی یورتانی از واکنش اجزای سازنده با آب، اوره و گاز دی اکسید کربن به وجود می آید که علت آن وجود MDI در فرمول است. MDI با گروههای هیدروکسی در روغن کرچک که نوعی تری گلیسیرید اسید الکل چرب است، واکنش می دهد مخلوط سیمان – پلی یورتان پوشش سختی به وجود می آورد که می توان انواع پوششهای به حالت مایع را برای تزئین روی آن بکار برد. آهک موجود در ترکیب آب جذب می کند و سرعت سخت شدن سیمان به این روش کنترل می شود. در ضمن آهک مقداری از دی اکسید کربن حاصل از واکنش MDI و آب را نیز جذب خود می کند. واکنش های آهک با دی اکسید کربن و آب به شکل زیر است:



CaO+CaCO3 ----> CaCO3

Ca(OH)+ CO2 ----> CaCO3+H2O


در فناوری نوین بخشی از سامانه رنگزای پوشش را ملات تشکیل می دهد. ملات مخلوطی از رزین های ویژه و جزء رنگز است که از سیمان و الیاف تشکیل می شود. الیاف انعطاف پذیری لازم را به پوشش داده و رشد ترک را کنترل می کند، ضمن آنکه استحکام کششی را بهبود می بخشد. استحکام کششی ترکیبات سیمانی مانند اکثر مواد سرامیکی کم، ولی استحکام فشاری آنها زیاد است. با افزودن الیاف با برخی از پلیمرها می توان ویژگی های رشد ترک را در پوشش کنترل کرد. وقتی سیمان با آب ترکیب می شود. یونهای OH به تعداد فراوان تشکیل شده و PH شدیداً بالا می رود. اگر از این نوع پوششها برای پوشش دهی سطوح فولادی استفاده شود، محیط قلیایی حاصل فولاد را در برابر خوردگی محافظت می کند. درست مانند آنچه که در بتن های مسطح با میلگردهای فولادی به وقوع می پیوندد. این نوع پوششها را می شود روی سطوح عمودی مانند لوله های انتقال نفت به راحتی مورد استفاده قرارداد. حاصل کار، سامانه های ارزان قیمت مقاوم در برابر خوردگی است که بسیار انعطاف پذیر، محکم وبا دوام نیز هستند.
نتیجه گیری

استفاده از پلی یورتانها، پلی اوره ها و رزین های پراکنشی پلی یورتانی و مواد شرکت کننده در واکنش های آنها به طور پیوسته در حال رشد و توسعه است. این مواد بیشترین کاربرد را در پوشش دهی سطوح گوناگونی دارند. مسائل زیست محیطی و مقررات جدید، فناوری نوین ساخت پوشش را به سوی سامان های بدون حلال، پر جامد و سامانه های بر پایه آب هدایت می کنند. در آینده سامانه های پوشش دهی عاری از ایزوسیانات کاربری بیشتری پیدا خواهند کرد. البته کیه این موارد به هوش، ذکاوت و تلاش محققان و طراحان انواع پلیمرها و رزین های صنعتی بستگی دارد.طرح های نوین جالبی نیز برای سامانه های سیمانی اصلاح شده با پلیمرها به منظور حفاظت کف و سطوح فولادی وجود دارد. با ورود سامانه های جدید به بازار قدیمی ها از رده خارج می شوند و برای سامانه های جدید آینده ای روشن در پیش است.
 

mahdi.adelinasab

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
پليمرهاي مورد استفاده به عنوان بيومتريال

پليمرهاي مورد استفاده به عنوان بيومتريال

پليمرها دسته بزرگي از مواد با ريشه آلي يا غير آلي ، مصنوعي و يا طبيعي هستند که از اتصال تعداد زيادي مولکول کوچک تکراري تشکيل مي‌شوند. علم پليمر رشته نسبتاً جواني است که طي 50 سال اخير به سرعت پيشرفت نموده است. انسان از ديرباز مواد پليمري طبيعي (نظير لاستيک طبيعي) را بکار مي‌برده است، اما بررسي خواص آنها از قرن قبلي و با پيشرفت علوم مختلف مورد توجه دانشمندان قرار گرفت. مزاياي اصلي استفاده از پليمرها قيمت نسبي پايين، سادگي تهيه و توليد، چگالي پايين و خواص فيزيکي - شيميايي متنوع آنها است.
پليمر درشت مولکولي با زنجيره‌اي از اتمها است که توسط پيوند کووالانسي به يکديگر متصل شده‌اند. عموماً مولکولي پليمر ناميده مي‌شود که وزن مولکولي آن بيش از ده هزار گرم بر مول يا تعداد مولکول‌هاي متصل به آن بيش از هزار مولکول باشد. منومر مولکولي است که با مولکول‌هاي مشابه يا غير مشابه ديگر واکنش داده تا پليمر شکل گيرد. در صورتيکه تعداد منومرهاي واکنش دهنده کم باشد (حداقل 2 مولکول)، مولکول حاصل اليگومر ناميده مي‌شود. به دسته‌اي از مولکولها که پليمر از اتصال آنها به يکديگر بوجود مي‌آيند واحد تکرار شونده مي‌گويند و همانطورکه از نام آن بر مي‌آيد مرتباً در طول زنجيره پليمر تکرار مي‌شوند. واکنش شيميايي که طي آن منومرها رشد مي‌کنند تا به اندازه غير مشخصي برسند و زنجيره خطي يا شبکه‌اي سه بعدي تشکيل دهند، پليمريزاسيون ناميده مي‌شود. مهمترين خصوصيات زنجيره اينست که پيوند شيميايي محکم و در جهت زنجيره باشد و در مواقعي نيز شاخه‌هاي جانبي با پيوند واندروالسي يا هيدروژني به زنجير اصلي متصل مي‌گردند. پلي اتيلن به عنوان ساده ترين پليمر آلي را در نظر بگيريد که از پليمريزاسيون اتيلن بدست مي‌آيد.
فرآيند تهيه پليمرها از منومرهاي اوليه پليمريزاسيون گفته مي‌شود كه مهمترين آنها تراكمي و افزايشي هستند. پليمريزاسيون به روش‌هاي توده‌اي، يوني، محلول، امولسيوني و تعليقي نيز انجام مي‌گيرد.
پليمريزاسيون مرحله اي يا تراکمي: از واکنش بين منومرهاي با دو ظرفيت نظير دي اسيد يا دي الکل با دي آمين يا دي اسيد, مي‌توان به پليمر رسيد که در انتهاي واکنش نيز يک کوچک مولکول نظير آب از محيط خارج مي‌شود.
پلي آميدها, پلي استرها, پلي کربناتها و پلي يورتانها به اين روش تهيه مي‌شوند.
پليمريزاسيون راديکالي يا افزايشي: در اين روش واکنش در 3 مرحله جداگانه شامل, آغازين, پيشرفت و اختتام انجام مي‌گيرد و طي آن منومرها به زنجير اصلي اضافه مي‌شوند. عمومي‌ترين ساختار پليمرهاي توليد شده به اين روش پليمرهاي خانواده وينيل با فرمول 2CH2=CR1Rهستند و بايد به اتيلن، وينيل كلرايد،‌ استايرن،‌ وينيل استات،‌ اكريلونيتريل و متيل متاكريلات اشاره كرد.
بطوركلي پليمرها در مهندسي بيومتريال به دو دسته‌ي طبيعي و مصنوعي تقسيم‌بندي مي‌شوند.
پليمرهاي طبيعي از منابع طبيعي و جانداران بدست‌ مي‌آيند و پليمرهاي مصنوعي با روش‌هاي پليمريزاسيون شيميايي سنتز مي‌شوند.
 

mahdi.adelinasab

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
تاریخچهٔ پلی‌سیلوکسان‌ها

تاریخچهٔ پلی‌سیلوکسان‌ها

دوران باستان



در عصر حجر کوارتز و سنگ‌های بر پایهٔ سیلیکا برای کمک به بقای انسانها به شکل ابزار در آمدند. یونانی‌های قدیم شروع به تبدیل ماسه به شیشه کردند و از آن به بعد انقلاب تکنولوژیکی غیر قابل مهار بود.
قرن ۱۹ ام



در قرن ۱۹ ام شیمیدانهای پیشگام کشف کردند که چگونه میتوان از شن به سیلسیم رسید. سیلسیم پایهٔ سیلوکسان‌ها است. در سال ۱۸۲۳ جی. جی ون برزیلیوس توانست عنصر سیلسیم را بصورت خالص جدا کند. در سال ۱۸۵۴، H.E. Saint-Claire Deville توانست سیلسیم خالص را از طریق فرآیند ذوب الکترولیزی سنتز کند.
قرن ۲۰ ام



قرن ۲۰ ام استفادهٔ تجاری از سیلیکون ها(پلی‌ارگانوسیلوکسان‌ها) را دید. در دههٔ ۱۹۳۰، J.F. Hyde (از شرکت Coring) اولین پژوهش موفقیت‌آمیز در مورد تولید تجاری سیلیکون‌ها را انجام داد. در دههٔ ۱۹۴۰ F.S. Kipping بر پایهٔ کارهای Hyde، اولین کسی بود که به سنتز گستردهٔ ترکیبات سیلیکونی دست یافت و اسم سیلیکون را به وجود آورد. او به عنوان پدر علم سیلیکون شناخته می‌شود.
در همین دهه R. Mueller و E.G. Rochow مستقل از یکدیگر روشی مستقیم را برای سنتز سیلیکون‌ها در مقیاس صنعتی توسعه دادند.
در دههٔ ۱۹۶۰، S. Silver (از شرکت ۳M) چسبهای حساس به فشار(PSA) را اختراع کرد. این چسبها برای چسباندن سطح پوشانیده شده با اندکی فشار به مواد دیگر طراحی شدند. در دههٔ ۱۹۸۰ با شروع انقلاب الکترونیک، سیلیکونها نقش مهمی را در پیشرفت تکنولوژی کامپیوتر، ارتباطات راه‌دور و زمینه‌های مرتبط دیگر ایفا کردند. بدون وجود سیلیکون‌ها برای حفاظت وسایل از دمای بالا و آلودگی‌ها ما مطمئنا بسیاری از اختراعات فناورانه و الکترونیکی امروزه را نداشتیم.
قرن۲۱ام



· فتونیک (استفاده از سرعت نور):



کشفیات اخیر در علمی فتونیک –که در آن فوتونها (نور) برای انتقال فوق سریع اطلاعات از طریق اینترنت و کاربردهای دیجیتال دیگر بکار می‌روند- به استفاده از فیبرهای نوری برای انتقال اطلاعات سرعت بخشیده‌است. فیبرهای نوری پایه سیلیکونی به موفقیت این فناوری نوین کمک می‌کنند زیرا آنها را میتوان به تناسب نیازهای خاص نوری طراحی کرد.
· سیلیکون در علوم زیستی:



ارتباط شاخه‌های مجزای بیوتکنولوژی و علم سیلیکون فرصتهای زیادی را برای اختراع در شاخه‌های زیر به وجود می‌آورد.
o محصولات تمیز کننده

o سویچ‌های نوری

o بافتهای محافظ

o سنسورهای پایه زیستی



· پلاسما (پژوهش ستارگان)



پلاسما حالتی از ماده‌است که ستارگان از آن ساخته شده‌اند. پلاسماها ابرهای مولکول/ اتم‌های گازی یونیزه با انرژی بالا هستند که با سرعت زیادی حرکت می‌کنند. هنگامی که این اتمها یا مولکولها به هم برخورد میکنند، مخلوطی را تشکیل میدهند که توانایی شکستن و تشکیل پیوند شیمیایی را دارد و آن را می‌توان برای تغییر خصوصیات سطحی که با آن در تماس هستند، بکار برد. ادغام پلاسما با سیلیکون‌ها، تولید فیلمهای نازک پلیمری که ضخامتی کمتر از یک دهم تار موی انسان داشته باشند را امکان‌پذیر می‌سازد. این فیلم‌ها امکان تولید ریزپردازنده‌های سریعتر، ابزار نوری بهتر و مدارات مجتمع با قابلیتهای بالاتر را فراهم می‌کند.
 

farahani-m

عضو جدید
ممنون!
بسیار جالب بود ولی چرا شما اینقدر نسبت به تالار پلیمر کم لطفی می کنید؟!
به نظر من بهتربود توی تالار پلیمر زده می شد، البته چیزی که مهمه اصل کار هست که با ارزشه.
منتظر مقالات جالب شما در تالار پلیمر هستیم...
 

mahdi.adelinasab

کاربر بیش فعال
کاربر ممتاز
سلام
چشم اشتباه شد
ولی میگم انتقالش بدن به تالار پلیمر
یه تاپیک اولش رو می خواستم که تو دید باشه این کار رو کردم
به هر حال در قسمت پلیمر و رنگ هم کار خواهیم کرد
پیروز باشید
یا علی
 

iman_62

عضو جدید
سلام این فایل ها رو به فرمایش یکی از دوستان برای شما عزیزانم می ذارم:

این چند تا فایل pdf رو تقدیم می کنم، ان شاالله صفا شو ببرید:











این چند تا سایت هم جالب هستند:




این ها هم سه تا فایل فلش هستن که تو کار هاتون خیلی به دردتون می خورن، بعد دیدنشون می فهمید که چه چیز خوبی به دست آوردید.
به دوستانت هم بدهید این هارو....









اين لينكهاكه همه خرابن . لطفا يكي سالمشو بزاره . :gol:
 
بالا