► •*♥*•◄ تاپیک جامع اخبار نجوم ► •*♥*•◄

► •*♥*•◄ تاپیک جامع اخبار نجوم ► •*♥*•◄

  • متوسط

    رای: 0 0.0%
  • کم

    رای: 0 0.0%

  • مجموع رای دهندگان
    1
  • نظرسنجی بسته .

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] مأموریت نگهبان بیدار ایران در مرزهای فضایی آغاز شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92040100290
شنبه ۱ تیر ۱۳۹۲ - ۱۱:۳۱



با راه اندازی نخستین پایگاه جامع رصد و مراقبت فضایی، جمهوری اسلامی ایران به آخرین حلقه از زنجیره فناوری فضایی دست یافت.

به گزارش ایسنا، نخستین پایگاه جامع رصد و مراقبت فضایی جمهوری اسلامی ایران که با نام مبارک حضرت امام صادق (ع) نام‌گذاری شده به همت متخصصان صنایع الکترونیک وزارت دفاع ساخته شده و اخیرا طی مراسمی با حضور رییس جمهور و وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در استان مرکزی افتتاح شده است.

پایگاه رصد و مراقبت فضایی امام صادق (ع) که به منظور کشف، شناسایی، جستجو و رصد اجسام فضایی ایجاد شده است می تواند با سه روش ردیابی راداری، ردیابی الکترواپتیکی و ردیابی رادیویی به جستجو و ردیابی اجسام فضایی بپردازد.

سردار وحیدی، وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح هدف اصلی از راه اندازی این پایگاه را امنیت‌بخشی به فضا و سامانه‌های فضایی کشورمان عنوان و تاکید کرده بود که می‌بایست به طور دائم اجرام فضایی به ویژه ماهواره‌های عبوری از فضای کشور را رصد کنیم؛ چرا که اطلاعات منتج از سامانه‌های رصد فضایی نه تنها برای ماهواره‌های خودی، بلکه در مدیریت ترافیک مداری برای دیگر کشورهای صاحب دارایی‌های فضایی نیز مفید خواهد بود.

به گفته وی هم‌اکنون معاهدات بین‌المللی مختلفی جهت هماهنگی و تبادل داده‌های رصدی وجود دارد که با دست‌یابی کشور به این نوع سامانه، می‌توانیم با به اشتراک گذاشتن این نوع داده‌ها، در شبکه مربوط قرار گرفته و از اطلاعات رصدی به دست آمده در سایر نقاط دنیا نیز بهره‌مند شویم.

سردار وحیدی با اشاره به تخصص‌های مختلف و پیچیدگی‌های خاصی که برای احداث این پایگاه به کار گرفته شده گفته بود که با افتتاح این پایگاه، زنجیره فناوری فضایی در جمهوری اسلامی ایران کامل شد.

وی از صاایران به عنوان قطب طراحی و ساخت ماهواره و تجهیزات الکترونیکی و الکترواپتیکی فضایی در کشور که نقش بسیار مهمی در این حوزه بسیار استراتژیک ایفاء کرده است، نام برد.

دکتر اصغر ابراهیمی، رییس گروه صنایع فضایی صاایران در گفت‌وگو با خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) با بیان این‌که دانش فضایی یک مجموعه با المان‌های مختلفی است، گفت:‌ منظور از این که با راه اندازی پایگاه رصد و مراقبت فضایی چرخه فناوری فضایی کامل شده این است که مولفه‌ها وابعاد مختلف دانش و فناوری فضایی در کشور با تلاش دانشمندان و متخصصان ایرانی به خدمت گرفته است. ‌البته این بدین معنا نیست که ما به انتهای کار رسیده‌ایم بلکه به این مفهوم است که در این مرحله به مولفه های مختلف این چرخه وارد شده‌ایم و برای تکمیل آن باید ابعاد آن توسعه یابد، به طوری که باید در ساخت ماهواره‌ها وحامل‌های ماهواره و همچنین تعریف ماموریت و توسعه ایستگاه‌های بهره برداری و ایستگاه‌های هدایت و کنترل و برنامه ریزی دقیق و به روز داشته و در این جهت گام برداریم.

کسب دانش فنی طراحی و ساخت ماهواره‌ها و قرار دادن آن در مدار زمین

وی با بیان این‌که در ابتدای چرخه فناوری فضایی باید ماموریت را تعریف کرده و اهداف پرتاب ماهواره‌ها مشخص شود، تصریح کرد: ماموریت‌های مختلفی برای پرتاب ماهواره ها وجود دارد. سنجش از دور یعنی تصویربرداری از سطح زمین، ارتباطات و مخابرات که در این حالت ماهواره باید مجهز به سامانه‌های مخابراتی دریافت و ارسال داده باشد، ناوبری (هدایت و کنترل سیستم‌های زمینی، دریایی و هوایی از طریق سیستم‌های ناوبری مانند GPS گلوناس، گالیله)، هواشناسی با هدف پیش بینی وضعیت آب و هوا از جمله ماموریت‌های ماهواره‌ها محسوب می‌شود که باید در کشور توسعه یابد.

وی تصریح کرد: در این راستا ایران موفق به کسب دانش فنی طراحی و ساخت ماهواره‌ها و قرار دادن آن در مدار زمین شده است.

دکتر ابراهیمی، مولفه دیگر چرخه فناوری فضایی را دستیابی به دانش فنی و طراحی و ساخت حامل ماهواره‌ها عنوان کرد و گفت: ‌پس از طراحی و ساخت ماهواره‌ها مرحله بعدی پرتاب ماهواره توسط ماهواره‌برها در مدار زمین است که در کشور تعداد قابل توجهی ماهواره مانند امید، رصد و نوید توسط ماهواره‌برهای خانواده سفیر به مدار زمین پرتاب شده اند.

دستیابی به فناوری ساخت ایستگاه‌های زمینی بهره برداری
رییس گروه صنایع فضایی صا ایران با بیان این‌که مولفه سوم چرخه فناوری فضایی، دستیابی به فناوری ساخت ایستگاه‌های زمینی بهره برداری جهت ارتباط مداوم با ماهواره است، تصریح کرد: ‌در حال حاضر ایران با دستیابی به این فناوری موفق به راه اندازی ایستگاه‌های زمین بهره بردار مانند ماهدشت شده است که علاوه بر این ایستگاه‌های موبایل هم در مکان‌های مختلف مستقرند.


پایگاه رصد و مراقبت فضایی امام صادق(ع)


وی افزود: ‌دسته دوم ایستگاه‌های بهره بردار، ایستگاه‌های هدایت وکنترل هستند که به دلیل این‌که ماهواره‌ها ذاتا خود هدایت شونده نیستند و باید از روی زمین فرمان‌های هدایت و کنترل به ماهواره داده شود، فرمان‌های عکسبرداری و ارسال آن به زمین از جمله این فرامین هستند داده شود.

رییس گروه صنایع فضایی صا ایران خاطرنشان کرد: پس از انجام این مراحل، برای رصد ماهواره پرتاب شده و تعیین موقعیت دقیق، آن نیازمند پایگاهی هستیم که پایگاه جامع رصد فضایی کشور که اخیرا توسط متخصصان ایرانی راه اندازی شده است این مهم را برعهده خواهد داشت.

وی افزود:‌ وظیفه پایگاه جامع رصد فضایی ایران که به اسم مبارک امام جعفر صادق (ع) نام گذاری شده است کشف، رصد و شناسایی اجرام مدار گرد زمین است که می‌تواند شامل ماهواره‌ها، باقیمانده ماهواره‌ها و حتی باقیمانده سیستم‌های حامل ماهواره باشد. این پایگاه ارتفاع و مشخصات مداری اجرام مدارگرد را مشخص می‌کند. همچنین می‌توان مشخص کرد که یک ماهواره در چه زمانی واز چه مکانی نسبت به یک ایستگاه ثابت زمینی طلوع و غروب می‌کند.
خودکفایی ایران در اعلام مسیر ماهواره‌های خودی و خارجی

دکتر ابراهیمی در گفت‌و‌گو با ایسنا ادامه داد: با راه اندازی پایگاه رصد فضایی جمهوری اسلامی ایران، کشورمان در اعلام مسیر ماهواره‌ها خودی وحتی ماهواره‌های سایر کشورها به خودکفایی رسیده است.

ابراهیمی تصریح کرد: معمولا وقتی کشوری ماهواره به فضا پرتاب می‌کند از سایت‌های خارجی درخواست می‌کند که اطلاعات مداری ماهواره را به آن‌ها بدهد که می تواند هم در قالب قرارداد و یا به صورت رایگان باشد در این راستا پایگاه جامع رصد فضایی امام جعفر صادق (ع) که در آینده توسعه می‌یابد قابلیت ارائه خدمات به سایر کشورها را خواهد داشت به طوری که وقتی کشوری ماهواره پرتاب می‌کند ایران می‌تواند ماهواره کشور مورد نظر را رصد کرده و اطلاعات مداری ماهواره را استخراج کرده و در اختیار آن‌ها قرار دهد.

دستیابی کشورهای محدود به فناوری ساخت پایگاه رصد فضایی
وی تصریح کرد: در حال حاضر تعداد محدودی کشور در دنیا این توانمندی را دارند که وقتی ماهواره‌ای به فضا پرتاب می‌شود آن را کشف و رصد کنند و می‌توانند اطلاعات آن را در اختیار کشورهای دیگر بگذارند البته چنانچه این اطلاعات در اختیار کشور پرتاب‌کننده ماهواره گذاشته نشود، احتمال این که ماهواره را از دست داده و گم کنند بسیار زیاد است.

به گفته وی، تعداد انگشت شماری از کشورهای دنیا دارای سیستم رصد ماهواره،‌ روی زمین هستند که می‌توان به آمریکا، روسیه، ژاپن و برخی کشورهای اتحادیه اروپا اشاره کرد.

ابراهیمی افزود: پایگاه رصد فضایی دارای فناوری‌های بسیار پیچیده و گران قیمت است از این رو شاید تنها شش کشور دنیا این فناوری را در اختیار داشته باشند و به طور کلی کشورهایی به دنبال دستیابی به این فناوری می‌روند که تصمیم به فعالیت اساسی و زیربنایی در فضا داشته باشند در این راستا برنامه ریزی، فعالیت‌ها و ظرفیت‌هایی که در کشور عزیزمان ایجاد شده برای این است که به عنوان بازیگر اصلی و تاثیرگذار در جهان بوده و حرفی برای گفتن در عرصه فضایی داشته باشد.


پایگاه رصد و مراقبت فضایی امام صادق(ع)


صادرات خدمات فضایی و مهندسی ماهواره ایران به خارج

به گفته وی در آینده ایران خدمات فضایی را در سطح بین المللی صادر خواهد کرد و در آینده نه چندان دور کشور ارائه دهنده خدمات فضایی و خدمات مهندسی مانند طراحی و ساخت ماهواره، ایستگاه‌های زمینی و یا پرتاب ماهواره‌های سایر کشورها توسط ماهواره‌برهای داخلی خواهد شد.

رییس گروه صنایع صا ایران با بیان این‌که رصد ماهواره در فضا به روش‌های مختلف امکان پذیر است گفت: یکی از ابتدایی‌ترین روش‌ها مشاهده ماهوار‌ه‌ها با چشم غیر مسلح است به طوری که در غروب و قبل از طلوع خورشید امکان مشاهده ماهواره‌ها با چشم معمولی وجود دارد. ماهواره‌هایی که ابعاد آن‌ها بزرگتر بوده و میزان تابش پرتور خورشید به آن‌ها زیاد است را می توان با چشم مشاهده کرد.

استفاده پایگاه رصد فضایی ایران از سه روش الکترونیکی، راداری و رادیویی

وی با بیان این‌که رصد ماهواره‌ها به روش‌های الکترونیکی، راداری و رادیویی صورت می گیرد گفت: در رصد الکترونیکی یک سیستم جست‌وجوگر وجود دارد که در فضا جست‌وجو کرده و نقاطی را که ماهواره‌ها هستند مشخص می‌کند در نهایت به ردیاب ارتباط می‌دهد و نقطه مورد نظر تعقیب شده تا معادلات حرکت ماهواره در مدار مشخص و محاسبه شود.

وی در خصوص روش رصد راداری گفت: در این روش کارکرد مانند سیستم رادار هوایی که از روی زمین رادار شروع به کار می کند و مسیر هواپیماها را مشخص می‌کند و در صورتی که رادار پیشرفته بوده و قدرت آشکارسازی بالایی داشته باشد می تواند ماهواره‌هایی را که در ارتفاعات بالاتری هستند رصد کند.

دکتر ابراهیمی در توضیح رصد رادیویی ماهواره ها تصریح کرد: ماهواره‌ای که در مدار قرار می‌گیرد در ارتباط با زمین بوده و سیگنال ارسال می‌کند که در هر نقطه‌ای از زمین قابل دریافت است. شناسایی ماهواره‌ها با دریافت این سیگنال‌ها را رصد رادیویی می نامند؛ در پایگاه جامع رصد فضایی امام صادق (ع) که دارای سیستم‌های رصدی با سه روش اشاره شده می باشد چنانچه ماهواره ای با یک روش رصد نشود از روش دیگر امکان پذیر خواهد بود.

رییس گروه صنایع صا ایران تاکید کرد: در حوزه فناوری‌های پیشرفته کمتر کشوری به کشور دیگر کمک می‌کند چرا که معمولا کشورها علاقه دارند که این فناوری را در انحصار خود نگه دارند به طوری که حتی اگر کشورها دارای روابط خوبی با سایر کشورها هم باشند چندان علاقه‌ای به ایجاد روابط با هدف تبادل فناوری‌های فضایی ندارند؛ البته شاید امکان داشته باشد که محصولات منتج از فناوری‌های پیشرفته را صادر کنند اما هیچ گاه دانش و فناوری را صادر نخواهد کرد، بنابراین اگر ایران تحریم هم نبود شاید می‌توانستیم فقط محصولات و خدمات فضایی را دریافت کنیم ولی هیچ گاه قادر به دریافت دانش فنی نبودیم.
ساخت پایگاه جامع رصد فضایی به شکل کاملا بومی

وی افزود: در این راستا کاملا مدعی هستیم که ساخت پایگاه جامع رصد فضایی، بومی بوده و با تکیه بر دانش داخلی طراحی و به بهره برداری رسیده است. در راه اندازی این پایگاه از دانشگاه‌ها، مراکز تحقیقاتی و صنایع داخلی مشاوره گرفته شده است؛ البته به طور قطع این پایگاه قابلیت رقابت با پایگاه‌های رصد فضایی کشورهای دیگر را دارد واین اتفاق آغاز راه برای کشور عزیزمان است. همچنین در خصوص انتخاب محل استقرار سامانه‌های رصدی همانند فرآیند انتخاب محل استقرار تلسکوپ‌های فضایی پارامترهای جوی و آب و هوایی و شفافیت آسمانی مطرح است و میزان آلودگی نوری وهوایی از جمله پارامترهای مهم در انتخاب مکان استقرار سامانه‌های رصدی می‌باشند.

رییس گروه صنایع فضایی صاایران تصریح کرد: چشم انداز آتی در صنایع فضایی کشور را می‌توان در دو قسمت عمده شامل حوزه فناورانه فضایی و ارائه خدمات فضایی ترسیم کرد؛ در حال حاضر در موضوع فناوری فضایی پیشرفت قابل توجهی داشته‌ایم به طوری که با پرتاب ماهواره های امید، رصد و نوید و توسعه ایستگاه‌های زمینی، اثبات فناوری در کشور صورت گرفته است اما در مقابل انتظار از صنایع فضایی کشور این است که خدمات مورد نیاز کاربران را نیز تامین کند.
خودکفایی ایران در ارائه خدمات فضایی در آینده نزدیک

وی افزود: پیش بینی من این است که در آینده نزدیک در ارائه خدمات فضایی به خودکفایی می رسیم به طوری که قادر به پرتاب ماهواره‌های سنجش از دور خواهیم بود که تصاویر ماهواره‌ای در اختیار کاربران قرار دهیم و حتی در آینده نه چندان دور موفق به طراحی ماهواره مخابراتی و پرتاب آن به مدار ژنو (زمین آهنگ) می‌شویم و در آینده ایران این قابلیت را به دست خواهد آورد تا ماهواره‌های سایر کشورها را پرتاب کند و حتی در حال حاضر با راه اندازی پایگاه جامع رصد فضایی امام جعفر صادق (ع) ماهواره‌های سایر کشورها را رصد می کنیم. البته در کنار آن ارسال موجود زنده به فضا به این معناست که ایران به نقطه‌ای می‌رسد که قابلیت طراحی و ساخت کپسول‌های زیستی حامل انسان را خواهد داشت.

رییس گروه صنایع فضایی صا ایران تصریح کرد: ایران در زمینه دانش و فناوری فضایی به نقطه‌ای رسیده که قابلیت جذب فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها را دارد و حتی تعامل خوبی بین صنایع و دانشگاه‌ها برقرار کرده است چرا که لازمه توسعه دانشگاه‌ها در ارتباط مستمر با صنایع است که در عرصه فناوری فضایی این ارتباط به شکل قابل قبولی برقرار شده است.

وی افزود:‌ در این راستا پشتیبانی از شرکت‌های دانش بنیان با ارائه فعالیت‌ها و پروژه‌ها به آن‌ها در دستور کار است به طوری که در مجموعه فضایی کشور تلاش شده بخش خصوصی نیز تقویت شود.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] کشف پنگوئن کیهان که از تخم خود مراقبت می‌کند
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92040100011
شنبه ۱ تیر ۱۳۹۲ - ۰۸:۱۱



تلسکوپ فضایی هابل ناسا تصویر واضحی از یک جفت کهکشان در تعامل موسوم به «آرپ 142» را به نمایش گذاشته است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، هنگامی که دو کهکشان در فاصله بسیار نزدیکی از یکدیگر قرار می‌گیرند، شروع به تعامل کرده و تغییرات دیدنی در هر دو طرف ایجاد می‌کنند. در برخی موارد دو کهکشان با هم ادغام شده و گاهی از هم گسسته می‌شوند.

در زیر مرکز تصویر جدید هابل، کهکشان آبی‌رنگ پیچ‌خورده NGC 2936 ملقب به «پنگوئن» یا «گرازماهی» قرار داشته که یکی از دو کهکشان در حال تعاملی است که آرپ 142 را در صورت‌فلکی مار باریک بوجود آورده‌است.

کهکشان پنگوئن پیش از آنکه در اثر کشش گرانشی همراه کیهانی‌اش از هم گسسته شود یک کهکشان مارپیچی استاندارد بود.

بقایای ساختار مارپیچی این کهکشان هنوز قابل مشاهده بوده و تورم سابق کهکشانی جای خود را اکنون به چشم پنگوئن داده است. در اطراف آن، جایی است که نشانگر محل سابق بازوهای این کهکشان است و اکنون بالهای این پنگوئن را با رگه‌های آبی و قرمز شکل داده است.

این رگه‌ها به سمت کهکشان همراه NGC 2937 کشیده شده‌اند که به شکل یک تخم‌مرغ سفید درخشان به نمایش درآمده است. این دو کهکشان مانند پنگوئنی که از تخم خود نگهداری می‌کند، به تصویر کشیده شده‌اند.

نام این جفت کهکشان از روی هالتون آرپ، ستاره‌شناس آمریکایی و خالق اطلس کهکشانهای عجیب انتخاب شده که مجموعه‌ای از کهکشانهای دارای اشکال عجیب را در خود جای داده و برای اولین بار در سال 1966 منتشر شد.

انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] ناسا به مأموریت مشترک عطارد پیوست
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92040100267
شنبه ۱ تیر ۱۳۹۲ - ۱۱:۱۴



پروژه مشترک عطارد با پیوستن ناسا به آژانس فضایی اروپا (ESA) و ژاپن وارد مرحله جدیدی شد.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در مأموریت مشترک BepiColombo که شامل پرتاب دو مدارگرد بسمت عطارد است، ناسا وظیفه تأمین ابزار علمی موسوم به Strofio را برعهده خواهد داشت.

این ابزار برای تهیه نقشه گازهای در حال تغییر این سیاره مورد استفاده قرار می گیرد؛ «مایکل براوکاس» سخنگوی ناسا، سهم مشارکت این آژانس در پروژه BepiColombo را حدود 32 میلیون دلار اعلام کرد.

هزینه کلی این پروژه بالغ بر یک میلیارد دلار تخمین زده می شود که آژانس فضایی اروپا (ESA)‌ وظیفه ساخت مدارگرد سیاره ای عطارد MPO را برعهده دارد و آژانس اکتشافات هوافضا ژاپن نیز در حال ساخت مدارگرد مگنتوسفریک عطارد (MMO)‌ است.

این دو مدارگرد آگوست سال 2015 توسط موشک آریان 5 به فضا پرتاب خواهند شد؛ هر دور چرخش این ماهواره ها بدور عطارد بیش از شش سال بطول می‌انجامد.

این مأموریت به نام «جوزپه کلومبو» دانشمند و مهندس ایتالیایی که تکنیک استفاده از گرانش سیارات برای مانور ماهواره ها را توسعه داد، نامگذاری شده است؛ این پروژه به نوعی ادامه مأموریت فضاپیمای MESSENGER ناسا برای بررسی عطارد محسوب می شود.

انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] خواندنی‌هایی از نیم قرن حضور پرماجرای زنان در فضا
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92040200762
یکشنبه ۲ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۰۱



شانزدهم ژوئن سال 1963 (26 خردادماه 1342)، شعاع طلایی خورشید بر دشت قزاقستان در ناحیه بایکونور پراکنده شده بود و نوید روزی گرم و پر نشاط را می داد. جنب و جوش کم سابقه ای در مرکز پرتاب های فضایی به چشم می خورد. گرچه استقرار موشکی از نوع وستک بر روی سکوی پرتاب مشخص می کرد باید برای پرتابی دیگر آماده بود؛ اما کمتر کسی می توانست تصور کند که نه فقط پرتاب بلکه جنجالی دیگر در راه است.

تا آن روز، بایکونور صحنه‌های هیجان انگیز بسیاری را دیده بود: پرتاب نخستین ماهواره جهان، پرتاب نخستین موجود زنده به فضا، پرتاب نخستین انسان و نخستین های بسیار دیگر اما این واقعه ای غیر قابل تکرار در راه بود...

دو روز قبل کارکنان بایکونور شاهد پرتاب ناو «وستک-5» بودند که یک مرد را به فضا برد و اینک یک زن راهی مدار زمین می شد تا نام خود را به عنوان نخستین زن فضانورد جهان به ثبت رساند.

سفر «والنتینا ترشکوا» جمعاً سه روز طول کشید اما سروصدای زیادی در جهان به پا کرد. سفری که هر چند 20 سال پس از آن هیچ خانمی به فضا نرفت اما به هر حال پای خانم‌ها را به سفرهای فضایی باز کرد و تا امروز 57 فضانورد زن که 10 درصد کل فضانوردان را تشکیل می‌دهند به فضا سفر کرده‌اند.


سرلشگر نیروی هوایی والنتینا ولادیمیروونا ترشکووا


پنجاهمین سالگرد سفر نخستین کیهان نورد زن جهان به مدار زمین، بهانه ای بود تا پای صحبت‌های سیروس برزو، روزنامه نگار علمی و پیشگام ترویج دانش کیهان نوردی در کشور بنشینیم.

برزو در گفت‌و‌گو با خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) ضمن مروری بر زندگی پرماجرای نخستین‌ زن فضانورد جهان، نیم قرن حضور زنان در فضا را روایت کرده است:

«بعد از پرواز یوری گاگارین به عنوان اولین فضانورد، خانم‌های زیادی که به نوعی فعالیت‌های خلبانی انجام داده بودند با نامه‌نگاری‌هایی علاقمندی خود را برای رفتن به فضا ابراز ‌کردند.

در آن زمان رقابت بزرگی بین آمریکایی‌ها و روس‌ها برای سفر به فضا وجود داشت و هر یک از آنها تلاش می‌کردند که نشان دهند پیشرفته‌ترند. در این راستا عده‌ای از خانم‌های علاقه‌مند به فضا نوردی درآمریکا با اعلام داوطلبی خود، تمرین‌هایی را برای رفتن به فضا به تنهایی آغاز کردند اما مسوولان امریکایی هیچ علاقه‌ای برای این موضوع نشان ندادند بنابراین در آن مقطع خانمی برای رفتن به فضا در آمریکا انتخاب نشد.

در مقابل روس‌ها با تبلیغاتی مخفیانه، نامه‌هایی را به باشگاه‌های هواپیمایی که خانم‌ها در آن فعالیت داشتند ارسال کردند و پس از آن نیز با انجام گزینش‌هایی در نهایت از تعدادی افراد دعوت به عمل آمد و این خانم‌ها تحت آزمایش‌های سخت همانند آزمایش‌هایی که بر روی مردان اعمال می‌شد قرار گرفتند. در این مسیر نهایتا از میان تمامی داوطلبان، پنج نفر به مرحله نهایی دست یافتند.


سرلشگر نیروی هوایی والنتینا ولادیمیروونا ترشکووا


در گزینشی که از پنج نفر از آنها انجام گرفت، چندنفر از آنها به دلیل ویژگی‌های شخصیتی همچون خودخواهی، خجالتی بودن و حسادت و ... از سوی هیات گزینش حذف شدند و در نهایت نیز خروچف، رهبر سیاسی آن زمان، با این پنج خانم ملاقات کرد و درنهایت خانم والنتینا ترشکوا را به دلیل چهره روسی و اینکه از خانواده زحمت کش و کارگری بود انتخاب کرد.

نگاهی به زندگی نخستین زن فضانورد جهان

والنتینا ترشکوا در 1937 در روستای ماسلنینکو از توابع یاروسلاو روسیه متولد شد. پدرش در جنگ جهانی دوم زمانیکه وی شش ساله بود توسط سربازان آلمان نازی کشته شد. وی ضمن درس خواندن، کار را از هفده سالگی در کارخانه شروع کرد. ترشکوا علاقه فراوانی به هوانوردی داشت و به همین منظور در کلوپ هوانوردی یاروسلاو ثبت نام کرده و به تمرین چتر بازی پرداخت و در نهایت با وجود اینکه کمترین شانس را در میان سایر رقبای خود داشت اما در آخر وی به عنوان نخستین زن به فضا سفر کرد و در واقع در انتخاب ترشکوا شانسی که به وی رو آورد این بود که از یک خانواده زحمت‌کش بود.

سه سناریو برای سفر نخستین فضانورد زن به فضا

در زمانی که گروه زنان برای سفر به فضا انتخاب شدند سه سناریو برای شکل کار مطرح شد.

ابتدا پرواز یک سفینه با فضانورد زن برای مدت یک تا سه شبانه روز. دوم پرواز گروهی دو سفینه با دو فضانورد زن با فاصله یک شبانه روز بین پرتاب ها و سوم پرواز گروهی متفاوت شامل یک سفینه با فضانورد زن برای پروازی سه شبانه روز و همزمان یک ناو به سرنشینی یک مرد با پروازی به طول پنج تا هفت شبانه روز که سرانجام شکل سوم به تصویب رسید. به این ترتیب قرارشد نخست والری بیکوفسکی در روز 14 ژوئن 1963 با وستک-5 از بایکونور به فضا پرتاب شود و پس از استقرار او در مدار و کسب اطمینان از کار ناو کیهانی به پرتاب وستک-6 به سرنشینی ترشکوا اقدام شود.

البته تا آخرین لحظه پرتاب یک فرد دیگر نیز همانند ترشکوا، لباس فضایی پوشید تا اگر به هر دلیلی برای وی مشکلی پیش آمد، فرد دیگر به عنوان جایگزین وی پرتاب شود اما در نهایت مشکلی رخ نداد و "والنتینا ترشکوا " به عنوان نخستین زن فضانورد جهان در 16 ژوئن 1963 با « وستک-6 » راهی مدارشد.

تاثیر جسمی فضا بر زنان و مردان تفاوتی ندارد

سفر فضایی ترشکوا تنها یک ماموریت نبود بلکه هدف اصلی این بود که بررسی شود فضانوردان زن و مردی که به فضا رفتند چه تغییراتی در بدنشان قبل و بعد از سفر برجای مانده است.

در این میان براساس اطلاعاتی که بعدها به دست آمد ترشکوا در پرواز دچار مشکل فضازدگی شده بود. فضازدگی همانند دریازدگی با حالت تهوع همراه است و در واقع موضوع چندان عجیبی نیست و مشکلی است که برخی از فضانوردان در نخستین سفر فضایی خود با آن مواجه می‌شوند. در مجموع با وجود آن که ترشکوا در دوران سفر حال خوبی نداشت اما توانست ماموریت خود را در این سه روز به خوبی انجام دهد و پس از بازگشت نیز مورد معاینات پزشکی قرار گرفت و طی این معاینات این نتیجه به دست آمد که تاثیر فضا به لحاظ جسمی برای خانم‌ها و آقایان تفاوتی ندارد.

ازدواج نخستین زن فضانورد و بچه دار شدن او

تراشکوا چند ماه پس از بازگشت از فضا با آندریان نیکلایف، کیهان نورد وستک-3 ازدواج کرد و به این ترتیب نخستین زنی شد که با یک فضانورد ازدواج کرده است. او همچنین نخستین زن کیهان نوردی است که باردار شد و فرزندش یلنا که در ژوئن 1964 به دنیا آمد، نخستین فرزند دو کیهان نورد است. پس از ازدواج ترشکوا با آندریان نیکلایف، دانشمندان روس به دنبال این بودند که بررسی کنند که آیا سفر فضا بر روی نسل انسان نیز می‌تواند تاثیری بگذارد یا خیر که در نهایت به نتیجه منفی دست یافتند.


ازدواج نخستین زوج فضانورد


دومین فضانورد خانم و نخستین فضانوردی که در فضا راهپیمایی کرد
بعد از سفر ترشکوا تا حدود 20 سال هیچ زنی به فضا پرتاب نشد پس از 20 سال روس‌ها بار دیگر خانمی را به عنوان دومین زن فضانورد جهان به نام "اسوتلانا ساویتسکایا" به فضا پرتاب کرد.

این خانم تفاوت‌های زیادی با خانم ترشکوا داشت وی زمانی که 16 ساله بود یک رکورد جهانی پرتاب چتر بین خانم‌ها زده بود و همه افراد این خانم را از نظر توان و ماموریتی که به انجام رساند تایید کردند. مدتی بعد مجددا همین خانم با یک گروه فضانوردی به فضا رفت و اولین راهپیمایی یک زن در فضا را انجام داد.


اسوتلانا ساویتسکایا


در این راهپیمایی دستگاه‌هایی را به بیرون فضا برد و به همراه یک فضانورد مرد جوشکاری در فضا را به شکل دقیق انجام داد.

سومین خانم فضانورد جهان و نخستین زن فضانورد آمریکایی

سومین خانم فضانورد جهان، «سالی راید» بود که نام خود را به عنوان نخستین زن فضانورد آمریکا به ثبت رساند و پس از آن پای خانم‌ها به فضا باز شد.


سالی راید


نظریات جالبی از موافقان و مخالفان فضا نوردی درجهان

در خصوص سفر خانم‌ها به فضا دو نظریه‌ موافق و مخالف بین فضانوردان وجود دارد.

موافقان معتقدند که وجود خانم‌ها در گروه فضانوردان نظم به کار می‌دهد چرا که آقایان کمتر این نظم را رعایت می‌کنند اما مخالفان که دو دسته هستند عده‌ای معتقدند که این کار سنگین و طاقت‌فرساست و خیلی از آقایان از عهده‌ی آن برنمی‌آیند؛ بنابراین چه دلیلی وجود دارد که خانم‌ها وارد این کار سنگین شوند.

عده‌ی دیگری از این گروه مخالف نیز معتقدند که وجود خانم‌ها دردسرساز است چرا که خانم‌ها خلق و خوهای خاص خود را دارند که این خلق و خو برای زندگی در فضا ساخته نشده است. به عنوان نمونه یک فضانورد مرد می‌تواند دو هفته نیز حمام نرود و یا یک هفته سرش را شانه نزند اما خانم‌ها نمی‌توانند این عادت را داشته باشند!

اما اگر بخواهیم بی‌طرفانه قضاوت کنیم خانم‌ها در عرصه‌ی فضانوردی‌ ماموریت‌هایشان را به خوبی انجام دادند و هیچ موردی ذکر نشده است که در شرح وظایف یک خانم فضانورد نواقصی وجود داشته باشد. حتی مواردی بوده است که در آزمایش‌های فضایی عمدا خانم‌ها را در تنگناهایی می‌گذارند تا ببینند فرد چه کار می‌کند اما با کمال تعجب ملاحظه شده است که خانم‌ها از عهده چنین مشکلاتی برآمده‌اند.

البته در خصوص فضانوردی مردان عده‌ای معتقدند که موفقیت‌های خانم‌ها در فضانوردی را باید پای موفقیت آنها نوشت چرا که مردان به خانم‌ها در این مسیر کمک بسیاری کردند و اجازه ندادند خانم‌ها شکسته شوند!

در این میان از ویژگی‌های مثبت فضانوردی خانم‌ها می‌توان به این موضوع اشاره کرد که در میان خانم‌هایی که به فضا رفتند هیچ گاه شاهد اختلاف بین خانم‌ها و یا خانم‌ها با آقایان مشاهده نشده است اما در میان آقایان مواردی وجود داشته است که فضانوردان به دلیل اختلاف ماموریت خود را نیمه کاره رها کرده و بازگشته‌اند.»
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]ساخت تلسکوپی که قادر به مشاهده ابتدای جهان است از سال آینده شروع می‌شود[/h]



ساخت و ساز بزرگ‌ترین تلسکوپ اپتیکی دنیا با نام TMT از سال آینده آغاز می‌شود، تلسکوپی که به محققین این امکان را می‌دهد تا کهکشان‌ها را تا فاصله 13 میلیارد سال نوری یعنی نزدیک به ابتدای جهان، مشاهده کنند. ساخت این تلسکوپ از سال 2014 آغاز شده و یک دهه بعد تکمیل خواهد شد. پس از ساخت این تلسکوپ، دانشمندان قادر به دریافت تصاویر با 3 برابر کیفیت بالاتر نسبت به بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های فعلی خواهند بود.


طبق برنامه ریزی‌های انجام شده دانشمندان کانادا، ژاپن، چین، هند و کالیفرنیا قادر به استفاده از این تلسکوپ خواهند بود. TMT نزدیک به 144 برابر بیشتر از تلسکوپ هابل نور دریافت می‌کند.
بودجه مورد نیاز برای ساخت بزرگ‌ترین تلسکوپ اپتیکی دنیا تامین شده و ساخت آن از سال آینده رسما آغاز خواهد شد. هدف اصلی از ساخت چنین تلسکوپ قدرتمندی، مطالعه در باره تاریخچه شکل گیری ستاره‌گان در راه شیری و کهکشان‌های همسایه آن است.
این پروژه قرار است تا 10 سال آینده در هاوای تکمیل و راه اندازی شود. هزینه ساخت آن نیز 1 میلیارد دلار تخمین زده شده است. تنها خود تلسکوپ و بدون در نظر گرفتن سازه‌ها و قسمت‌های مختلف مرتبط با آن 30 متر طول دارد. تلسکوپ TMT قرار است رقیب تلسکوپ بسیار بزرگ ELT اروپا که نزدیک به 42 متر طول دارد، باشد، تلسکوپی که دو سال زودتر در سال 2022 رسما شروع به کار کند.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1]رصدخانه‌ی فضایی کِپلر سیارات قابل سکونت را در فضا رصد می‌کند[/h]
در اواخر هفته گذشته، ناسا، سازمان فضایی ایالات متحده، اعلام کرد که دانشمندان به کمک رصدخانه‌ی فضایی کپلر موفق شده‌اند دو منظومه‌ تازه را بیابند که در فاصله‌ی چند هزار سال نوری از ما قرار دارند. در این منظومه‌ها هفت سیاره وجود دارند که سه مورد از آن‌ها در محدوده‌ای قرار دارند که آب و هوای مناسبی داشته و مایعات می‌توانند بر سطح آن‌ها جاری باشند. با توجه به این عوامل کلیدی، از نظر ناسا، تنها سه مورد از این سیارات قادر به پشتیبانی از حیات احتمالی به سبک کره زمین هستند.
استیو هاول، یکی از محققان پروژه علمی کپلر ابراز می‌دارد:
ما معتقدیم که آب مایع، یکی از عوامل کلیدی حیات به خصوص حیات به سبک انسانی است. البته گونه‌های زیستی زیادی وجود دارند که حتی بدون حضور آب نیز قادر به ادامه‌ی حیات هستند.
وی می‌افزاید که دانشمندان همچنین از دیگر ابزارها برای شناسایی نوری این سیارات جدید استفاده خواهند کرد:
ما ابزارهای ویژه‌ای برای شناسایی نشانه‌های حیات و زیرساخت‌های مورد نیاز آن از جمله آب و گاز کربنیک و سایر عوامل داریم.
که البته مأموریت کپلر یکی از بهترین ابزارهای موجود برای کشف سیاراتی از این دست است که برای کاوش پیرامون کائنات و یافتن سیارات دیگری نظیر زمین است. این رصدخانه‌ی فضایی که در حقیقت یک سفینۀ بدون سرنشین و استوانه‌ای شکل است که بیش از ۴.۵ متر طول دارد و توسط شرکت Ball Aerospace و به سفارش ناسا تولید شده است.
هدف اصلی از ساخت این رصدخانه یافتن سایر سیارات قابل زیست مشابه زمین است که به آن exoplanet نیز می‌گویند. سیاراتی که باید اندازه‌ای نزدیک به زمین داشته و به دور ستاره‌ای در نزدیکی خود بچرخد. ابزار اصلی موجود در این رصدخانه، تلسکوپی ارزیابی – نوری است که با نشانه رفتن مناطق خاصی از جهان هستی، به خصوص در صورت‌های فلکی ماکیان (Cygnus) و شلیاق (Lyra) که بیش از صد هزار ستاره را در خود جای داده‌اند، به دنبال مأمنی برای حیات می‌گردد.
البته با وجود آن همه سیاره، احتمال زیادی می‌رود که موردی مشابه زمین را بیابیم.
در واقع از چهار سال پیش تاکنون که این رصدخانه به فضا پرتاب شده است، بیش از ۲۷۴۰ سیاره بالقوه را کشف کرده است که ۱۲۲ مورد از آن‌ها متمایز از سایرین بوده‌اند. هاول در ادامه می‌افزاید:
از این ۱۲۲ سیاره تایید شده تنها تعداد بسیار کمی در ناحیه‌ی قابل سکونت ستاره‌ی خود قرار دارند و تعداد بسیار کمتری از آن‌ها، آنقدر کوچک هستند که بتوانند سیاره‌ای از جنس سنگ و خاک باشند و تنها در حدود ۶۰ تا ۷۰ مورد از آن‌ها دو برابر زمین اندازه دارند که به ناچار این موارد را باید از گردونه رقابت خارج کنیم.
بعد از محل قرارگیری مناسب و فاصله از ستاره‌ی منظومه‌ی خود، عامل مهم دیگر اندازه‌ی سیاره است که باید در حد و اندازه‌های معمول باشد. بدین ترتیب در خواهیم یافت که این روند یافتن سیاره‌ی قابل زیست تا چه حد پیچیده و دشوار است. سیاراتی که بسیار بزرگ باشند (۸ برابر بزرگ‌تر از زمین)، دارای چنان نیروی جاذبه‌ی بالایی هستند که هیدروژن و هلیوم را در خود نگاه داشته و در نهایت با سیاره‌ای مواجه می‌شویم که عموماً از گاز است تا سنگ و صخره. به همین خاطر فاقد هرگونه سطح سخت بوده و نمی‌تواند پذیرای موجودات و آب بر روی سطح خود باشد. از سوی دیگر سیارات بسیار کوچک (کمتر از نصف زمین یا کوچک‌تر از آن) نیز جاذبه‌ی بسیار کمی خواهند داشت تا بتوانند تشکیل جو (اتمسفر) دهند و در نهایت با سیاره‌ای شبیه کره‌ی ماه روبرو خواهیم بود.

از هفت سیاره‌ای که به تازگی رصدخانه‌ی کپلر شناسایی کرده است، تنها ۳ مورد دارای اندازه‌ی مناسب هستند و می‌توان احتمال وجود حیات بر سطح آن را داد. یکی از این سیارات Kepler-62f نام دارد که در حدود ۴۰ درصد بزرگ‌تر از کره زمین است و نزدیک‌ترین مورد به سیاره خاکی ما به شمار می‌رود. از سال ۲۰۰۹ تاکنون که این مأموریت فضایی آغاز شده است، کپلر تنها پنج مورد مناسب پیدا کرده که هم دارای اندازه‌ی مناسبی بوده و هم در محل قرارگیری درستی قرار دارد. جالب اینکه همین سه مورد نیز هفته گذشته پیدا شده است.
هاول در ادامه می‌گوید:
بهترین تخمینی که می‌زنیم این است که این سیارات بهترین و نزدیک‌ترین موارد یافت شده تاکنون هستند که بیشترین شباهت ممکن را به سیاره‌ی زمین دارند.
البته هنوز کار کپلر تمام نشده است. این فضاپیما که طی عملیاتی ۳.۵ ساله به فضا پرتاب شده است، تنها هفت ماه است که مشغول به کار شده و تاکنون با مشکلات گوناگونی به خصوص در بخش‌های متحرک خود دست به گریبان بوده است.
هاول و سایرین امیدوارند این تلسکوپ بتواند دو برابر مدت زمان پیش‌بینی شده به فعالیت خود ادامه دهد. هاول در این زمینه می‌گوید:
کپلر می‌تواند تا چهار سال دیگر به فعالیت خود ادامه دهد، بدین ترتیب می‌توان امیدوار بود که روند کاوشی آن ادامه پیدا کرده و بتوانیم سیارات قابل سکونت دیگری را بیابیم و بالاخره شاید از این همه مورد یافت شده در سال‌های آتی حداقل یک سیاره بدردبخور پیدا کرد. معتقدم که با ابزاری نظیر کپلر می‌توان سرشماری جالبی از کائنات کرده و به پاسخ این پرسش برسیم که آیا ما در این دنیا تنها هستیم یا خیر.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
شباهت کهکشان مارپیچی مسیه با کهکشان راه شیری » سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92040401651
سه‌شنبه ۴ تیر ۱۳۹۲ - ۰۷:۵۵



تلسکوپ فضایی هابل تصویر جدیدی از کهکشان مارپیچی مسیه (Messier61)‌ تهیه کرده است که جزئیات بسیار دقیقی از این کهکشان ارائه می‌کند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کهکشان مارپیچی مسیه معروف به NGC4303 در فاصله 55 میلیون سال نوری از زمین واقع شده و بخشی از خوشه کهکشانی سنبله (Virgo)‌ محسوب می شود.
تلسکوپ فضایی هابل به تازگی تصویر جدیدی از کهکشان مارپیچی Messier61 تهیه کرده است که امکان بررسی دقیق ساختار این کهکشان از جمله جزئیات خیره کننده بازوهای ماریچی را فراهم می کند.
این تصویر نشان می دهد، اندازه کهکشان مسیه تقریبا هم اندازه کهکشان راه شیری بوده و قطر آن حدود 100 هزار سال نوری است.
مسیه به دلیل وجود شش ابر نواختر در این کهشکان مورد توجه محققان و اخترشناسان قرار دارد؛ دو کهشکان Messier83 و NGC 6946 نیز به ترتیب دارای شش و 9 ابرنواختر هستند.
انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
اجرای سومین پیاده‌روی فضایی سال در ایستگاه فضایی بین‌المللی » سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92040402003
سه‌شنبه ۴ تیر ۱۳۹۲ - ۱۲:۰۰



دو فضانورد ایستگاه فضایی بین‌المللی، روز گذشته (دوشنبه) در عملیاتی برای آماده‌سازی این آزمایشگاه مدارگرد برای ورود یک آزمایشگاه جدید روسی، پیاده‌روی فضایی اجرا کردند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، فنودور یورچیخین و الکساندر مسیورکین، مهندسان پرواز روسی در سومین پیاده‌روی فضایی سال 2013 بیش از شش ساعت را در خارج از ایستگاه فضایی برای آزمایش کابل‌های سیستم الحاق خودکار و نصب تجهیزات جدید برای کمک به ورود آزمایشگاه چندمنظوره جدید روسیه که قرار است اواخر سال پرتاب شود، گذراندند.
این پیاده‌روی فضایی شش ساعت و 34 دقیقه‌ای در ساعت 13:32 به وقت گرینویچ آغاز شد.
یورچیخین و مسیورکین با موفقیت کابل ها را که برای الحاق خودرکار ماژول روسی مورد استفاده قرار خواهد گرفت، آزمایش کرده و همچنین گیره‌های کابل را برای حفظ کابل هایی که نیرو و داده را از بخش آمریکایی ایستگاه به ماژول جدید ارسال خواهد کرد، نصب کردند.
یورچیخین و مسیورکین بخشی از تیم شش نفره حاضر در اکسپدیشن 36 ایستگاه فضایی شامل همتای خود پاول وینوگرادوف، کریس کاسیدی و کارن نایبرگ از ناسا و لوکا پارمیتانو از سازمان فضایی اروپا هستند.
فضانوردان همچنین در طول این ماموریت یک پانل سوپاپ کنترل مایع را در ماژول زاریا تعویض کرده، یک تجربه جدید علمی را در بخش خارجی آزمایشگاه مدارگرد نصب کرده و دو تجربه قدیمیتر را بازیابی کردند.
آنها در بخشی از پیاده‌روی فضایی خود طنابهایی را بین دستگیره‌ها برای ماموریتهای آینده فضانوردان در خارج از ایستگاه نصب کردند.
شش پیاده‌روی فضایی دیگر برای امسال برنامه‌ریزی شده که چهار مورد آن توسط فضانوردان روس و دو مورد توسط آمریکایی‌ها انجام خواهد شد.
ماموریت روز دوشنبه، صد و شصت و نهمین پیاده روی فضایی برای تعمیر و مونتاژ ایستگاه فضایی 100 میلیارد دلاری بوده است.
انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
بازگشت موفقیت‌آمیز فضانوردان چینی از فضا » سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92040502662
چهارشنبه ۵ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۴۵



دانشمندان فضایی چین امروز(چهارشنبه) از اتمام موفقیت‌آمیز ماموریت 15 روزه فضاپیمای سرنشین‌دار «شنژو 10» و بازگشت سه سرنشین آن به زمین خبر دادند.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این فضاپیما صبح امروز به وقت محلی در دشتی در داخل مغولستان فرود آمد.
به گزارش خبرگزاری شینهووا، هر سه سرنشین این فضاپیما شامل نی هایشنگ، وانگ یاپینگ و ژانگ شیائوگانگ در شرایط خوب فیزیکی به زمین بازگشتند. وانگ تنها فضانورد زن این ماموریت بوده است.
این ماموریت دانشمندان فضایی چین را در جهت ساخت یک ایستگاه فضایی دائم تا سال 2020 گامی به جلو برده است.
ژانگ یوشیا،‌ فرمانده کل برنامه فضایی سرنشین‌دار چین، ماموریت «شنژو 10» را یک موفقیت کامل خواند.
در این ماموریت «شنژو 10» دوبار به ماژول فضایی «تیانگونگ 1» متصل شد که یکبار به طور خودکار و بار دوم توسط فضانوردان و به طور دستی اجرا شد.
این فضانوردان 12 روز را در تیانگونگ 1 گذرانده و در آن تجربیات پزشکی فضایی و آزمایشات فنی انجام داده و همچنین برای دانش‌آموزان در زمین سخنرانی کردند.
شی جین‌پینگ، رییس‌جمهور چین در یک تماس تصویری با فضانوردان حاضر در فضا اظهار کرد: رویای فضا بخشی از رویایی برای قویتر کردن چین است.
این کشور از نخستین ماموریت سرنشین‌دار خود در سال 2003 تاکنون 10 فضانورد و شش فضاپیما را به فضا ارسال کرده است.
انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
کشف ستاره همسایه با برخورداری از سه سیاره ابرزمین » سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92040502874
چهارشنبه ۵ تیر ۱۳۹۲ - ۱۲:۴۶



دانشمندان اخیرا از کشف یک منظومه ستاره‌ای دارای سه ابرزمین احتمالی در فاصله 22 سال نوری از زمین در صورت‌فلکی عقرب خبر داده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، ستاره همسایه موسوم به گلیزه C667 از شش سیاره در مدار خود برخوردار است که سه مورد آنها در فاصله مناسب از میزبانشان برای برخورداری از آب گردش می‌کنند.
پیش از این تصور می‌شد که این ستاره تنها از سه سیاره برخوردار باشد که یکی از سیارات آن در محدوده قابل سکونت با دمای مناسب برای امکان برخورداری از آب سطحی مایع قرار داشت.
این سیاره و دو سیاره به تازگی کشف شده دیگر از زمین بزرگتر و از نپتون کوچکتر هستند.
به گفته ستاره‌شناسان، این اولین بار است که سه سیاره شبه زمینی در یک سیستم مشاهده شده است. به باور آنها کشف سه سیاره در محدود قابل سکونت یک ستاره امکان وجود جهان‌های مشابه زمین دیگر با شرایط مناسب برای حیات را افزایش می‌دهد.
به گفته آنها، به جای بررسی 10 ستاره برای یک سیاره با امکان حیات اکنون می‌توان به یک ستاره برای چندین سیاره با این موقعیت نگاه کرد.
رصدهای بیشتر گلیزه 667C و بررسی مجدد داده‌های موجود نشان داد که این ستاره از حداقل شش و شاید حتی هفت سیاره برخوردار است.
اندازه این گلیزه 667C یک سوم خورشید بوده و کم‌نورترین ستاره یک منظومه سه ستاره‌یی است.
علاوه بر سه سیاره ابر زمین در مدار این ستاره، دو سیاره دیگر احتمالا در حاشیه منطقه قابل سکونت آن قرار داشته و ممکن است از حیات برخوردار باشند.
این پژوهش در مجله Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
کشف ماده خام شکل‌دهنده ستارگان » سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92040502503
چهارشنبه ۵ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۲۹



رادیو تلسکوپ CSIRO ماده خام شکل‌دهنده نخستین ستارگان کهکشان را کشف کرد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این ماده خام زمانی شکل گرفت که کیهان فقط سه میلیارد سال عمر داشت و این میزان یک چهارم عمر حاضر آن گزارش شده است.
این موفقیت راه را برای مطالعه چگونگی شکل‌گیری نخستین ستارگان این کهکشان‌های اولیه هموار می‌کند.
تلسکوپ به کاررفته در این تحقیق «تلسکوپ آرایه فشرده استرالیا» CSIRO گزارش شده و یکی از معدود تلسکوپ‌های جهان است که قادر به انجام چنین ماموریتی است.
این سامانه بی‌نهایت حساس بوده و می‌تواند امواج رادیویی با طول‌موج‌های صحیح را دریافت کند.
ماده خام برای شکل‌گیری ستارگان گاز هیدوژن مولکولی سرد H2 است.
این گاز را نمی‌توان مستقیما شناسایی کرد اما حضور آن توسط گاز "ردیاب" منوکسیدکربن (CO) آشکارسازی می‌شود که امواج رادیویی را منتشر می‌کند.
در یک پروژه دکتر بیجون امونتس و همکارانش از «آرایه فشرده» برای مطالعه اختلاط خوشه‌های شکل‌گیری ستارگان استفاده کردند که در فرایند تجمع به عنوان یک کهکشان عظیم منفرد قرار دارند.
این ساختار «شبکه عنکبوتی» (Spiderweb) نام داشته و بیش از 10 هزار میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.
تیم علمی دریافت که «شبکه عنکبوتی» حاوی گاز هیدروژن مولکولی به میزان حداقل 60 هزار میلیون برابر گاز هیدوژن مولکولی موجود در خورشید است.
این میزان، سوخت شکل‌گیری ستار‌ه‌ای است که در عرض «شبکه عنکبوت» مشاهده شده و برای شکل‌گیری مداوم ستارگان برای دست کم 40 میلیون سال کافی است.
در مطالعه‌ای دیگر، دکتر مانوئل آراونا از رصدخانه جنوبی اروپا و همکارانش CO و H2 را در دو کهکشان بسیار دوردست مطالعه کردند.
امواج رادیویی این کهکشان‌ها توسط میدان‌های گرانشی دیگر کهکشان‌ها (کهکشان‌ها مستقر بین کهشکان‌ راه شیری و کهکشان‌های دوردست) تقویت شدند.
این فرایند که «عدسی گرانشی» نام دارد، مانند یک لنز بزرگنمایی‌کننده عمل می‌کند و به دانشمندان امکان مشاهده اجرام دوردست‌تر از «شبکه عنکبوتی» را می‌دهد.
تیم علمی موفق شد میزان H2 را در هر دوی کهکشان‌های مورد مطالعه اندازه‌ بگیرد.
آن‌ها همچنین از انتشار رادیویی برای تخمین میزان سرعت شکل‌گیری ستاره‌ای کهکشان استفاده کردند.
توانایی «آرایه فشرده» برای شناسایی CO به دلیل ارتقای عرض باند آن است. عرض باند میزان طیف رادیویی است که می‌تواند در هر بار مشاهده شود.
«آرایه فشرده» تلسکوپ جدید ALMA شیلی را تکمیل می‌کند و در جستجوی انتقال‌های با فرکانس بالاتر CO است.
انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] ژاپن، نخستین ربات فضانورد سخنگوی جهان را راهی فضا می‌کند+ تصاویر
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92040703529
جمعه ۷ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۲۳



ربات فضانورد سخنگوی Kirobo تا ماه آینده راهی ایستگاه فضایی بین‌المللی خواهد شد.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سفر این ربات فضانورد اگرچه یک رویداد تاریخی فضایی محسوب نمی‌شود، اما علاوه بر سرگرمی فضانوردان مستقر در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)‌، یک دستاورد فناوری شناخته می‌شود.

ربات فضانورد Kirobo بخشی از پروژه ربات کیبو (Kibo)‌ محسوب می‌شود؛ ارتفاع این ربات انسان نمای سخنگو تنها 34 سانتیمتر است، چراکه برای انجام فعالیت‌های فیزیکی طراحی نشده است و وزن آن تنها یک کیلوگرم است.

این ربات سخنگو پروژه مشترکی با همکاری مرکز تحقیقات فناوری و علوم پیشرفته ژاپن، دانشگاه توکیو، شرکت Robo Garage‌ و شرکت تویوتا موتور است.

طراحان ربات فضانورد با حضور در جمع خبرنگاران در توکیو، توانایی‌های این ربات برای محاوره با انسان و پاسخ به پرسش‌های مختلف را به نمایش گذاشتند؛ این ربات بر پایه کیت رباتیک Robi طراحی شده که براحتی در شرایط گرانش صفر عمل کرده و از توانایی تشخیص چهره و درک احساسات برخوردار است.

«یوریچیکا نیشیجیما» مدیر پروژه Kirobo‌ تأکید می‌کند: روسیه نخستین فضانورد جهان از کشور روسیه بود، آمریکا نیز نخستین انسان را راهی ماه کرد و اکنون ژاپن نخستین ربات فضانورد با قابلیت برقراری ارتباط گفتاری با انسان را راهی فضا خواهد کرد.

ربات فضانورد چهارم آگوست (13 مرداد) از مرکز فضایی تانگاشیما آژانس اکتشافات فضایی ژاپن بوسیله موشک H-IIB راهی فضا خواهد شد.

پس از رسیدن به ایستگاه فضایی، نخستین کلمات توسط ربات فضانورد در فضا گفته می‌شود، اما بدلیل صحبت کردن ربات Kirobo به زبان ژاپنی، نخستین تجربه ارتباط گفتاری ربات- انسان در ماه دسامبر (آذر ماه) و همزمان با رسیدن فضانورد ژاپنی « کویچی واکاتا» انجام خواهد شد.

نام این ربات از کلمه Kibo به معنای امید (در زبان ژاپنی) گرفته شده است.

انتهای پیام


ربات فضانورد سخنگوی Kirobo‌



ربات فضانورد سخنگوی Kirobo



ربات فضانورد سخنگوی Kirobo



ربات فضانورد سخنگوی Kirobo


کد خبرنگار: 71452
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] کشف دو مینی نپتون در یک خوشه ستاره‌ای
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92040703543
جمعه ۷ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۳۳



اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی کپلر موفق به شناسایی دو سیاره بیگانه کمی کوچکتر از نپتون در یک محیط خشن خوشه ستاره‌ای باستانی NGC6811‌ شدند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تاکنون چهار سیاره از مجموع 850 سیاره شناخته شده در خارج از منظومه شمسی، در خوشه‌های ستاره‌ای واقع شده‌اند؛ سیارات کپلر-66b و کپلر- 67b کوچکتر از نپتون و بزرگتر از زمین هستند که در مدار ستارگان شبه خورشید در حال چرخش هستند.

دانشمندان تصور می‌کردند بقای سیارات فراخورشیدی در محیط خشن خوشه‌های ستاره‌ای بسیار دشوار است؛ انفجارهای ابرنواختر و حرکات ستارگان دیگر می‌تواند مدار سیارات را که در اطراف ستارگان نسبتا با ثبات شکل می‌گیرند، تغییر دهند.

اما به نظر نمی‌رسد که مدار سیارات کپلر-66b و کپلر- 67b در طول یک میلیارد سال پس از شکل گیری دستخوش تغییر شده باشد؛ این سیارات منحصر به فرد نخستین سیارات مبتنی بر خوشه ستاره‌ای محسوب می‌شوند که در زمان عبور از بین ستاره میزبان و زمین شناسایی شده‌اند.

«ویلیام ویلز» از اخترشناسان دانشگاه ایالتی سن دیه‌گو معتقد است: پیدا کردن سیارات بزرگ آسان‌تر است، اما اگر تعداد آنها نسبت به سیارات کوچک کمتر باشد، یافتن سیارات بزرگ بسیار دشوار می‌شود.

محققان تیم تحقیقاتی مرکز اخترفیزیک هاروارد- اسمیت سونیان به سرپرستی «سورن مابوم»، از داده‌های جمع‌آوری شده از 377 ستاره در خوشه ستاره‌ای برای درک فراوانی یافتن سیارات مبتنی بر خوشه ستاره‌ای استفاده کردند.

نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، این سیارات فراخورشیدی بطور معمول در مدار ستارگان در خوشه‌های ستاره‌ای یا در اطراف هر نوع ستاره قابل شناسایی هستند؛ این یافته همچنین به دانشمندان در درک احتمال شکل گیری سیارات فراخورشیدی قابل سکونت در خوشه‌های ستاره‌ای کمک می‌کند.

خوشه ستاره‌ای باستانی NGC6811‌ در فاصله سه هزار و 300 سال نوری با زمین واقع شده است.

نتایج این کشف در مجله Nature‌ منتشر شده است.


انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] پیشرانه یونی ناسا رکورد زد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92040803973
شنبه ۸ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۳۴



ناسا جدیدا اعلام کرده که موتور پیشرانه یونی این سازمان بدون وقفه و به میزان 48 هزار ساعت (پنج سال و نیم) فعالیت کرده و این در نوع خود یک رکورد به شمار می‌آید.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این موتور که تحت پروژه «پیشرانه زنون تکاملی» (NEXT) طراحی شده، رکود طولانی‌ترین مدت آزمایش هر نوع سیستم پیشرانه فضایی را به نام خود ثبت کرده است.

پروژه NEXT یک سامانه پیشرانه الکتریکی خورشیدی است که در آن الکتریسیته حاصل از پنل‌های خورشیدی سفینه فضایی برای نیرودهی یک پیشرانه یونی متعلق به گروه هفت کیلوواتی به کار می‌رود.

در این جا ذرات زنون از لحاظ الکتریکی شارژ و سپس برای سرعت‌بخشی تا 145 هزار کیلومتر در ساعت شتاب‌داده می‌شوند.

چنین پیشرانه‌هایی پیش‌تر بر روی سفینه‌های فضایی ماننده کاوشگر Dawn ناسا به کار رفته‌اند و مهندسان به دلیل عملکرد بسیار بالایشان در مقایسه با موتورهای موشکی شیمیایی، به آن‌ها علاقه زیادی دارند.

آزمایش مستمر پیشرانه مزبور در اتاقک خلا مرکز تحقیقاتی گلن ناسا در کلولند اوهایو انجام شد؛ جایی که پیشرانه NEXT به طور شبانه‌وزی و مستمر فعال است.

ناسا امیدوار است از NEXT یا نسخه‌ای از آن در طیفی از ماموریت‌های فضایی عمیق استفاده کند.

پیشرانش انجام‌شده توسط یک موتور یونی در مقایسه با یک موشک شیمیایی ریز است اما کارایی بسیار بالای آن و توانایی‌اش برای شلیک‌کردن برای سال‌های بدون وقفه بدین معناست که می‌تواند سرعت‌های شگفت‌آوری را طی زمان تولید کند.

گفته می‌شد آزمایش این پیشرانه اواخر ماه جاری میلادی به پایان می‌رسد.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] سحابی «جمجمه آتشین» کشف شد
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92040804213
شنبه ۸ تیر ۱۳۹۲ - ۱۱:۴۴



یک سحابی باستانی که مانند «جمجمه آتشین» به نظر می‌رسد، در حال گذر از خلال کهکشان راه شیری است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این سحابی علاقه‌مندان به کتاب کمدی «روح‌سوار» را به یاد جانی بلیز می‌اندازد که جمجمه آتشینش هنگامی که سوار بر موتورسیکلت با شیاطین می‌جنگد به خوانندگان پوزخند می‌زند.

دکتر تراویس ای رکتور از دانشگاه آلاسکا آنکوراژ این تصویر حیرت‌کننده را شکار کرده است.

وی تصویر را در نمایی از میدان وسیع دوربین Mosaic گرفته است که بر روی تلسکوپ چهار متری رصدخانه ملی Kitt Peak نصب است.

سحابی مزبور که در قلب ابر غباری واقع شده، هم‌اکنون به سرعت از خلال کهکشان راه شیری حرکت می‌کند؛ جایی که گاز و غبار بیشتر از حد معمول بین ستارگان وجود دارد.

موی آتشین توسط حرکت سحابی سیاره‌ای خلق می‌شود و گاز هیدروژن از این ستاره به بیرون ساطع می‌شود.

چهره این جمجمه از اتم‌های هیدروژن پرانرژی تشکیل شده و نقطه آبی‌نگ تیره در مرکز گاز آبی‌ خود ستاره است.

به منظور ایجاد تصویری قابل‌توجه، دکتر رکتور گازهای مختلف را رنگ‌آمیزی کرده است.

ابر بین‌ستاره‌یی «سحابی جمجمه آتشین» لقب گرفته و در واقع، بقایای درخشان یک ستاره در حال مرگ است که اندازه آن بزرگ‌تر از خورشید گزارش شده است.

عمر سحابی باستانی Sh2-68، چهل و پنج هزار سال برآورد شده است.

انتهای پیام


سحابی جمجه آتشین



«روح سوار»


کد خبرنگار: 71456
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] ارسال دومین آزمایشگاه فضایی چین به مدار زمین تا 2015
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92040804347
شنبه ۸ تیر ۱۳۹۲ - ۱۳:۰۳



یک مقام هوافضای چین خبر داد که این کشور قصد دارد دومین آزمایشگاه فضایی خود را تا سال 2015 ساخته و به فضا پرتاب کند.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به گفته وانگ ژائویائو، رئیس اداره برنامه فضایی سرنشین‌دار چین، برنامه ساخت ماژول تیانگونگ 2 در راستای طرح کلی این کشور برای برنامه فضایی سرنشین‌دار است.

ژائویائو این سخنان را در نشستی پس از بازگشت فضاپیمای سرنشین‌دار شنژو 10 از یک ماموریت 15 روزه به ماژول تیانگونگ 1، اولین ایستگاه فضایی مدارگرد چین اظهار کرد که در سال 2011 به فضا پرتاب شده بود.

به گفته ژائویائو ، کار بر روی آزمایشگاههای کوچک فضایی مدارگرد می‌تواند به ساخت و ارسال یک ایستگاه فضایی سرنشین‌دار کامل منجر شود که اولین ماژول مرکزی آن حدود سال 2018 به فضا ارسال شده و انتظار می‌رود که تا سال 2020 تکمیل شود.

ژائویائو همچنین اظهار کرد که این کشور قصد دارد مجموعه‌ای از فضاپیماهای سرنشین‌دار و باری را برای ارسال محموله‌ها و همچنین فضانوردان به آزمایشگاههای کنونی و آینده و در نهایت ایستگاه فضایی چین ارسال کند.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] فضاپیمای «ویجر» در لبه خروجی منظومه شمسی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92040804232
شنبه ۸ تیر ۱۳۹۲ - ۱۱:۵۴



دانشمندان ناسا اعلام کردند که فضاپیمای «ویجر 1» به عنوان اولین جسم ساخت دست بشر در مرز ورود به فضای میان‌ستاره‌یی است.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این فضاپیمای بدون سرنشین که در سال 1977 به فضا پرتاب شده از سال گذشته در قلمرو نامعلوم قرار گرفته است.

دانشمندان در آن زمان پس از ثبت تغییرات چشمگیر در سطوح تابش توسط این فضاپیما بر این تصور بودند که ویجر 1 منظومه شمسی را ترک کرده است اما پژوهش جدید که اخیرا منتشر شده نشان داده که هنوز این فضاپیما از میان هلیوسفر یا همان حباب اطراف خورشید عبور نکرده و وارد فضای میان ستاره‌ای نشده است.

دانشمندان بر این باورند که ویجر در یک منطقه انتقالی باقی مانده که به بزرگراه مغناطیسی ملقب بوده و احتمالا هنوز تا خروج از منظومه شمسی وقت دارد. این فرصت می‌تواند از هر میزان تا چند سال باشد.

به گفته دانشمندان این فضاپیما پس از خروج ممکن است تا 40 هزار سال بعد به یک ستاره دیگر برسد.

این ناحیه غیرمنتظره سال گذشته در نشست اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا مطرح شده بود. سه مقاله در مجله ساینس منتشر شده بود که عجیب بودن این لایه جدید را تائید می‌کرد.

پس از ورود «ویجر 1» به این منطقه در ماه اوت سال گذشته، مقادیر زیادی از ذرات باردار انرژی پایین ناگهان به بیرون حرکت کردند در حالی که پرتوهای کیهانی پر انرژی از فضای میان‌ستاره‌یی به داخل جریان یافته بود. خوانش های یکی از دستگاه های این فضاپیما نشان‌دهنده افزایش ناگهانی قدرت میدان مغناطیسی بود اما هیچ تغییری در جهت خطوط میدان مغناطیسی ایجاد نشد که نشانگر عدم خروج ویجر 1 از منظومه شمسی است.

ویجر 1 و همتای آن ویجر 2 در سال 1977 برای دیدار با سیارات بزرگ گازی به فضا ارسال شده و تصاویر چشمگیری را از سیارات مشتری، ‌زحل و قمرهای آنها به زمین ارسال کردند.

ویجر 2 به ملاقات با سیارات اورانوس و نپتون رفت. پس از دیدار سیارات این فضاپیماها به سوی فضای میان‌ستاره‌یی ارسال شدند.

ویجر 1 در فاصله 1805 میلیارد کیلومتری خورشید قرار داشته و فاصله ویجر 2 با خورشید در حدود 15 میلیارد کیلومتر است. این فضاپیماهای سوخت اتمی از سوخت کافی برای تامین عملکرد ابزارشان تا سال 2020 برخوردارند.

فضاپیماهای ویجر رکورد طولانی‌ترین عملکرد کاوشگرهای ناسا را داشته و پس از خروج از منظومه شمسی به سفر خود ادامه خواهند داد.

انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] سپر فضایی «جنگ ستارگان» برای حفظ مسافران مریخ
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92040904785
یکشنبه ۹ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۱۰



دانشمندان آزمایشگاه رادرفورد اپلتون انگلیس در حال آزمایش یک سیستم سبک برای حفظ فضانوردان در برابر تابش‌های مضر در سفرهای فضایی طولانی مانند سفر دوطرفه به مریخ هستند که ممکن است آنها را در معرض تابشهای کیهانی و ذرات پرانرژی توفانهای خورشیدی قرار دهد.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، اگرچه هنوز فناوری سپر به سطح فیلمهای تخیلی مانند جنگ ستارگان نرسیده اما این محققان امیدوارند بتوانند به آن سطح دست یابند.

دانشمندان در حال بررسی امکان ساخت محیطی در اطراف فضاپیما با عنوان «مغناطوسفر کوچک» هستند که از میدان مغناطیسی زمین تقلید کرده و حالت محافظتی آن برای ساکنان زمین را بازسازی می کند.

به عقیده آنها اگر تولید چنین لایه‌ای در اطراف فضاپیما امکان پذیر باشد، شاید فضانوردان بتوانند از همان حالت حفاظتی زمین برخوردار شوند.

انتهای پیام
 

*** s.mahdi ***

مدیر بازنشسته
کاربر ممتاز
[h=1] کارگاه آموزشی «رؤیت هلال ماه»

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 92041005915
دوشنبه ۱۰ تیر ۱۳۹۲ - ۱۳:۲۶



کارگاه آموزشی «رؤیت هلال ماه»، 16 تیرماه امسال به همت مرکز علوم وستاره شناسی تهران برگزار می‌شود.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، این کارگاه آموزشی در راستای فعالیتهای ترویجی و آموزشی گوناگون مرکز علوم وستاره شناسی تهران و با هدف ترویج علم نجوم و ستاره شناسی و اهمیت ماه مبارک رمضان، روز یکشنبه 16 تیر ماه از ساعت 16 تا 20 برگزار می‌شود.

مباحث مطرح شده در این کارگاه شامل ‌آشنایی با مبانی نجومی رؤیت هلال ماه، تجارب رصد، روش‌های پیش بینی رؤیت هلال ماه و رکوردها، بررسی رؤیت پذیری هلال ماه رمضان و شوال 1434 در ایران است.


بر اساس اعلام مرکز علوم وستاره شناسی تهران، شرکت در این کارگاه یک روزه برای عموم آزاد است و 15 تیرماه نیز آخرین مهلت ثبت نام است.

علاقه‌مندان می‌توانند جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره تلفن‌های 22293280،22805006،22292246(داخلی 104) تماس بگیرند.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] «کاوشگر تحول کهکشانی» ناسا بازنشسته شد+تصاویر
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041106299
سه‌شنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۴۹



ناسا «کاوشگر تحول کهکشانی» (GALEX) خود را پس از یک دهه عملیات و استفاده از بینایی فوق‌بنفش خود برای مطالعه صدها میلیون کهکشان واقع در عرض 10 میلیارد سال زمان کیهانی، بازنشسته کرد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اپراتورهای شرکت امریکایی Orbital Sciences که با ناسا قرارداد همکاری دارد، سیگنال بازنشسته‌شدن این تلسکوپ را روز جمعه، 28 ژوئن ارسال کردند.

این سفینه فضایی برای دست کم 65 سال در مدار باقی خواهد ماند، سپس به سمت زمین سقوط می‌کند و در جو آن آتش می‌گیرد.

تلسکوپ طی فعالیت خود تمامی اهداف اصلی را پوشش داد و ماموریت آن پیش از بازنشسته‌شدن سه بار تمدید شد.

از جمله دستاودهای این لابراتوار فضایی می‌توان به کشف یک دم دنباله‌دارمانند عظیم‌الجثه واقع در پشت ستاره‌ای پرسرعت به نام Mira، گیراندازی یک سیاهچاله حین جویدن یک ستاره، یافتن حلقه‌های عظیم ستارگان جدید پیرامون کهکشان‌های باستانی و مرده، تایید مستقلانه ماهیت انرژی تاریک، کشف حلقه گمشده در تکامل کهکشانی اشاره کرد.

این فناوری همچنین مجموعه‌ای خیره‌کننده از تصاویر لحظه‌ای را گیر انداخت که همه اجرام کیهانی از سحابی‌های شبه‌مانند گرفته تا کهکشان مارپیچی با بازوان بزرگ و عنکبوتی را به نمایش می‌گذاشت.

دانشمندان سراسر جهان از GALEX برای مطالعه تمامی اجرام از ستارگان کهکشان راه شیری تا صدها هزار کهشکان با فاصله پنج میلیارد سال نوری از زمین بهره برده‌اند.

سال گذشته تلسکوپ مزبور بخش‌هایی از آسمان شامل مرکز شفاف کهکشان راه شیری را اسکن کرد.

به علاوه، این سفینه ستاره‌هایی منفجرشده به نام «ابرنواختر» را کشف کرد و همچنین بر این موضوع که چگونه اجرامی مانند مراکز کهشکان‌های فعال طی زمان تغییر می‌کنند، نظارت می‌کرد.

تلسکوپ ناسا آسمان را برای یافتن سیاه‌چاله‌ها و امواج شوک ناشی از انفجارات ابرنواختری اسکن کرد.

انتهای پیام


تصویر ارسالی کهکشان مارپیچی Messier 94 توسط GALEX



تصویر ارسالی کهکشان NGC4565 توسط GALEX


کد خبرنگار: 71456
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] فضاپیمای جیبی خود را به ماه بفرستید!
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92041206986
چهارشنبه ۱۲ تیر ۱۳۹۲ - ۰۰:۳۳



اگر همیشه دوست داشتید بر روی ماه فرود بیایید، پروژه‌ جدیداجازه طراحی، ساخت و پرتاب فضاپیمای شما به سوی ماه را می‌دهد.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، پروژه فضاپیمای جیبی اکنون در سایت کیک‌استارتر برای جمع‌آوری کمکهای مردمی عضو شده تا هزاران انسان بتوانند فضاپیمایی به اندازه یک سی‌دی را به مدار بفرستند.

خود این فضاپیماها دیسک های پلی‌آمید با دستگاههای الکترونیک منعطف هستند که کوچکتر از سی‌دی و به نازکی یک ورق کاغذ است. این دستگاهها از ماده مشابهی مانند صفحه مدارهای منعطف ساخته شده‌اند.

کاوشگران تا 99 پوند برای شخصی سازی فضاپیما با افزودن تصویر یا پیامی از سایت رسانه اجتماعی مورد علاقه‌شان یا این که فضاپیما طراحی منحصربه فردی داشته باشد، پرداخت می‌کنند.

این فضاپیماهای کوچک درون یک فضاپیمای مادر میان سیاره‌ای کیوب‌ست قرار گرفته و بر روی یک موشک خصوصی به فضا پرتاب خواهند شد.

سفینه مادر سپس به سوی ماه پرواز کرده و پس از ورود در چند ماه بعد، ناوگان فضاپیماهای جیبی در هنگام آزادسازی برای فرود بر روی ماه و تکیمل ماموریتشان عکس‌برداری می‌شوند.

این پروژه باید طی 60 روز از طریق این سایت حداقل 290 هزار پوند سرمایه برای ادامه ماموریتش جمع کند؛ اگرچه تاکنون تنها هفت هزار پوند جذب کرده است.

این پروژه تنها با مشارکت جمعی امکان پذیر بوده و به عضویت حداقل دو هزار نفر نیاز دارد.

دیسک های فوق نازک و سبک مانند بادبان های بسیار کوچک خورشیدی عمل کرده و در فضا حرکت می‌کنند.

این ماموریت قرار است از زمان طراحی تا فرود بر ماه حدود سه سال به طول بینجامد. این ماموریت به دو شکل انجام می شود، پروژه پیشاهنگان زمین با هزینه ای حدود 99 پوند که طی آن ماهواره با هدف ورود مجدد به جو در مدار زمین آزاد می‌شود و پیشاهنگان ماه که قیمت آنها از 199 پوند آغاز شده و تلاش می‌کنند بر روی ماه فرود بیایند.

هر دو نوع دیسکهای بادبان خورشیدی با قطر کمتر از 80 میلیمتر و میانگین کمتر از یک بیستم ضخامت میلیمتر بوده و از سلولهای خورشیدی، رایانه، فرستنده و گیرنده رادیویی و ابزار دیگر آنبرد برخوردارند.

این فضاپیماها توسط شرکت به عنوان یک سیستم اکتشاف فضایی جمعی ارزان قیمت و منبع باز توصیف شده که به اندازه کافی برای جا شدن درون جیب انسان کوچک هستند.

شرکت‌کنندگان با درک بیشتر از فناوری می‌توانند با پرداخت هزینه بیشتر برنامه‌نویسی کرده و سخت افزار آنبرد را برای اجرای تجربیات خود مانند نقشه‌برداری از باد خورشیدی یا بازی لیزر تگ در فضا سفارشی بسازند.

تمام افراد شرکت کننده خواهند توانست بر پیشرفت خود در طول این ماموریت بلندپروازانه با برنامه کنترل ماموریت جیبی نظارت کنند.

این برنامه فضاپیمای جیبی را از زمان طراحی و تولید آن در آزمایشگاه تا سفر آن در فضا پیگیری خواهد کرد.

شرکت‌کنندگان همچنین می‌توانند سفر فضاپیمای خود را با وبلاگ‌نویسی، خاطرات ماهانه ویدیویی و سمینار تحت وب سه ماهه دنبال کنند.

همچنین دوربینهایی در آزمایشگاه محل ساخت، تاسیسات آزمایش و کنترل ماموریت وجود دارد.

این اولین ماموریت فضایی برای تیم جهانی از دانشمندان، مهندسان و طراحان پروژه فضاپیمای جیبی نیست. آنها از سال 2009 تاکنون 24 پروژه منبع باز را که توسط بیش از 100 داوطلب از 20 کشور پشتیبانی شده ایجاد کرده‌اند.

برپاکنندگان این پروژه امیدوارند در آینده بتوانند ماموریتهایی برای مناطق دیگر منظومه شمسی از جمله سیارات مریخ، زحل و چند سیارک داشته باشند.

انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] توفان خورشیدی، عطارد و ناهید را نشانه گرفت
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041408280
جمعه ۱۴ تیر ۱۳۹۲ - ۱۱:۰۲



خورشید روز دوشنبه (10تیر) یک توفان خورشیدی موسوم به تخلیه تاج خورشیدی را از خود منتشر کرد که سیارات عطارد و ناهید را نشانه گرفته بود.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)،‌ تخلیه تاج خورشیدی یک پدیده خورشیدی بوده که می‌تواند میلیاردها تن ذرات باردار را که بر سیستم‌های الکترونیکی درون ماهواره‌ها اثر می‌گذارند، به فضا ارسال کنند.

مدل‌های پژوهشی تجربی ناسا در رصدخانه ارتباطات بیگانه خورشیدی نشان دادند که این توفان به مقصد زمین نبوده و با سرعت حدود 570 مایل بر ثانیه خورشید را ترک کرده است.

اگرچه ممکن است این توفان خورشیدی از کنار ماهواره‌های مسنجر، اسپیتزر یا استریو-B ناسا عبور کند که اپراتورهای ماموریت این کاوشگرها را برای اجرای کارهای ایمنی آماده نگهداشته است.

تابش ذرات بسیار اندکی با این رویداد همراه است که معمولا باعث نگرانی اپراتورهای فضاپیماهای میان سیاره‌یی هستند؛ چرا که این ذرات می‌توانند درون ابزارهای الکترونیکی رایانه‌یی آنبرد این فضاپیماها وارد شوند.

در صورت وجود نگرانی، اپراتورها می‌توانند فضاپیماها را بر روی حالت ایمن قرار دهند تا از ابزارهای آن در برابر مواد خورشیدی حفاظت کنند.

انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] انتخاب دو نام دوزخی برای قمرهای پلوتو
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041408264
جمعه ۱۴ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۵۰



Kerberos‌ و Styx به عنوان نام های رسمی دو قمر کوچک در مدار کوتوله پلوتو انتخاب شدند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اتحادیه بین المللی نجوم (IAU)‌ که مسوولیت نامگذاری رسمی اجرام آسمانی را برعهده دارد، این دو نام را برای دو قمر پلوتو که پیش از این P4 و P5 نامیده می شدند، انتخاب کرد.

این نام ها بر اساس نظرسنجی اینترنتی انتخاب شدند، اما نام Vulcan که رتبه نخست را کسب کرده بود، برای هیچکدام از این قمرها انتخاب نشد.

از مجموع 500 هزار رأی ارسالی، 170 هزار رأی به نام Vulcan اختصاص یافته بود؛ همچنین Cerberus و Styx به ترتیب جایگاه دوم و سوم را به خود اختصاص دادند.

دلیل انتخاب نشدن گزینه نخست، استفاده قبلی از این نام در علم نجوم و عدم ارتباط این نام با کوتوله پلوتو عنوان شده است.

بر اساس قوانین اتحادیه بین المللی نجوم (IAU)‌، قمرهای پلوتو باید بر اساس اساطیر یونان و روم باستان نامگذاری شوند؛ نام پلوتو نیز بر اساس نام حاکم عالم اموات در اساطیر باستانی نامگذاری شده است.

نام Cerberus از نام یک سگ سه سر در اساطیر روم باستان گرفته شده است که با اختصاص 100 هزار رأی در جایگاه دوم قرار گرفت، اما در نهایت معادل یونانی این نام یعنی Kerberos‌ انتخاب شد.

نام Styx که بر اساس اسطوره های باستانی، نام رودخانه ای است که حیات را از مرگ جدا می سازد با 88 هزار رأی در جایگاه سوم قرار گرفت.

اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل در سال 2011 میلادی موفق به کشف قمر Kerberos‌ و در سال 2012 قمر Styx شناسایی شد؛ قطر این دو قمر بین 20 تا 30 کیلومتر است.

پنج قمر در مدار کوتوله پلوتو شامل Charon، Nix، Hydra، Cerberus و Styx‌ است.

انتهای پیام

انتخاب نام دو قمر جدید کوتوله پلوتو


کد خبرنگار: 99997
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] خطرات جدی سونارهای فضایی برای حیات وال‌های آبی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041408304
جمعه ۱۴ تیر ۱۳۹۲ - ۱۱:۲۴



دانشمندان آمریکایی در پژوهشی که اولین نمایش تجربی چگونگی واکنش وال‌های آبی به سونار شبیه‌سازی شده فرکانس میانی است نشان داده‌اند که سونار زیردریایی ارتش می‌تواند باعث کشته شدن این موجودات شود.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، محققان در واشنگتن دریافتند که گونه والهای بی‌دندان که شامل بزرگترین حیوان جهان یعنی والهای آبی هستند، با تغییر رفتار به صداهای فرکانس نیمه واکنش نشان می‌دهند.

این امر شامل تغییر جستجوی غذا بوده که باعث نادیده گرفته شدن شکارهای با کیفیت بالاتر و در نتیجه ضعیف شدن و کاهش تعداد این حیوانات در اثر گرسنگی خواهد شد.

این پژوهش همچنین بر ادعای روانشناسان محیطی در مورد اختلال عادات تغذیه حیوانات دریایی در اثر استفاده از سونار و از بین رفتن آنها صحه گذاشته است.

امواج صوتی تولید شده توسط ارتش برای تعقیب دشمنان در زیر امواج آب بین یک و 10 کیلوهرتز بوده که در باند شنوایی انسان است. این امواج برای به ساحل کشیدن مرگبار این والهای دندان‌دار عمق دریا مقصر شناخته شده‌اند.

تصور می‌شود که سونار به قدری رفتار شیرجه‌زنی موجودات را مختل می کند که به شرایطی مانند تراکم‌زدایی که غواصان در زمان به سطح آمدن سریع با آن روبرو می‌شوند، مبتلا می‌شوند.

تاثیرات سونار بر روی وال های آبی در معرض خطر تقریبا ناشناخته بود.

این پژوهش مدعی است که سونار می‌تواند به طور چشمگیری در جستجوی غذای حیوانات اختلال ایجاد کرده و به شدت بازده تغذیه را کاهش دهد.

نیروی دریایی مدعی است که سونار فضایی برای مقابله با پیشرفتهای فناورانه اخیر مانند ملخهای بی‌صدا که به زیردریایی‌های جدید اضافه شده و شناسایی صدا را مشکلتر می‌کند، ‌ضروری است.

با اینحال همچنین یکی از مشکل‌سازترین حملات آکوستیک برای حیات دریایی بوده است. رایجترین قربانیان این فناوری والهای دندان‌دار و دلفینها هستند.

صداهای زیر آب باعث مسدود شدن ارتباطات حیوانات می‌شود. والهای بی‌دندان صداهای فرکانس پائین تولید می‌کنند که هزاران کیلومتر در آب حرکت می‌کنند.

دلفینها و والهای دندان‌دار از صداهای فرکانس بالاتر برای موقعیت‌یابی شکار استفاده می‌کنند.

صدای تولید شده توسط موتور و ملخ کشتی‌ها فرکانسهایی را تولید می‌کنند که می‌توانند با این حیوانات تداخل پیدا کنند.

محققان دریافتند که والهای آبی پیش از مواجهه با صدای سونار از نرخ تغذیه 19 کیلوگرم کریل در دقیقه برخوردارند اما در زمان مواجهه با سونار، جستجوی غذا را برای 62 دقیقه متوقف کردند که موجب از دست دادن بیش از یک تن کریل شد.

این پژوهش در مجله Proceedings of the Royal Society B منتشر شده است.

انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] سیارات غول پیکر گازی به خورشید مادر می چسبند
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041508626
شنبه ۱۵ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۵۹



نتایج مطالعات جدید نشان می دهد، سیارات فراخورشیدی گازی غول پیکر تمایل زیادی به نزدیک شدن به ستاره والد خود دارند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پیدا کردن سیارات فراخورشیدی به قدری آسان شده است که اخترشناسان هربار با بررسی بخشی از کائنات می توانند یک یا چند سیاره جدید کشف کنند.

اخترشناسان در کمپین کشف سیارات فراخورشیدی در عمق با کمک تلسکوپ فضایی Gemini که گسترده ترین بررسی مستقیم سیارات فراخورشیدی محسوب می شود، سیارات فراخورشیدی در مدار انواع مختلف ستارگان را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.

رصدهای صورت گرفته با کمک ابزار ویژه تلسکوپ فضایی Gemini به نام تصویر ساز کرونوگرافیک نزدیک مادون قرمز به دست آمده است.

«مایکل لیو» از محققان موسسه نجوم دانشگاه هاوایی و سرپرست کمپین کشف سیارات فراخورشیدی تأکید می کند: درحالی که اغلب سیارات فراخورشیدی تمایل به دوری از ستاره والد خود دارند، سیارات غول پیکر گازی مانند فرزندانی چسبیده به والدین به نظر می رسند.

این کشفیات با بررسی تعداد کمی ستاره به دست آمده و احتمالا برای تعداد زیادی سیاره گازی غول پیکر قابل تعمیم خواهد بود.

«اریک نیلسن» از محققان دانشگاه هاوایی نیز خاطر نشان می کند: نتایج این مطالعات، تمایلات مشابه در کلاس های ستارگان مختلف را نشان می دهد. البته همه سیارات گازی غول پیکر از خصوصیت نزدیکی به ستاره والد برخوردار نیستند، به طور مثال خانواده ای از سیارات فراخورشیدی گازی در اطراف ستاره HR8799‌ در فاصله دوری از ستاره والد قرار دارند که 25 تا 70 برابر فاصله زمین تا خورشید است.

نتایج به دست آمده در این مطالعه که دو تحقیق آن به زودی منتشر خواهند شد، به دانشمندان برای درک بهتر شکل گیری سیارات غول پیکر گازی و تعیین فاصله مداری سیارات به عنوان نشانه کلیدی برای بررسی فرضیه های شکل گیری سیارات فراخورشیدی کمک می کند.

کمپین کشف سیارات فراخورشیدی در عمق با استفاده از تلسکوپ فضایی Gemini در شیلی و حمایت بنیاد ملی علوم آمریکا و ناسا انجام شده است.

انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] ماه، حاصل انفجار اتمی عظیم هسته زمین است؟
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041508665
شنبه ۱۵ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۱۷



منشا جهان برای مدت‌های طولانی مورد تردید قرار داشته و اکنون یک دانشمند علوم سیارات مدعی شده که زمین حدود چهار و نیم میلیارد سال قبل ماه را به دنیا آورده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، نظریه جدید جنجالی ویم وان وسترنن از دانشگاه آزاد آمستردام بر این اساس است که یک انفجار بزرگ معادل 40 میلیارد بمب اتم که از هسته زمین منشا گرفته، تا حدودی منجر به شکل‌گیری ماه شده است.

وی بر این باور است که این رویداد بزرگ حدود 4.5 میلیارد سال قبل رخ داده و می‌تواند پاسخی برای سوال به شدت مورد بحث منشا ماه باشد.

وان وسترن اظهار کرد که توضیحات قبلی در مورد چگونگی شکل‌گیری ماه در زبان ساده منطقی نیست.

جورج داروین، نوه چارلز داروین گفته بود که زمین اولیه به قدری سریع می‌چرخیده که بیرون افتاده و بخشی از خود را به فضا پرتاب کرده تا شکل ماه را به خود بگیرد.

نظریه وی مشهور بود اما سپس با نظریه برخورد عظیم تحت‌الشعاع قرار گرفت که بر اساس آن یک جسم به اندازه سیاره مریخ با زمین اولیه برخورد کرده و در اثر این ضربه خرد شده است.

در این نظریه، تکه‌های کنده شده ماه را شکل داده‌اند اما این فرضیه پس از آورده شدن نمونه‌هایی از سنگ‌های ماه به زمین توسط ماموریت آپولو تا حد زیادی کنار گذاشته شد.

بررسی‌های شیمیایی سنگ‌ها در سال گذشته توسط دانشگاه شیکاگو نشان داد که آنها دارای ایزوتوپ‌های مشابه اکسیژن، سیلیکون و پتاسیم با نمونه‌های زمین هستند.

وان وسترن می‌گوید که این نتایج نشان می‌دهد ماه زمانی بخشی از زمین بوده که با انفجاری بزرگ از هسته زمین به فضا پرتاب شده است.

این محقق بر این باور است که باید انرژی پرتابشی بسیار بزرگی به سرعت به وجود آمده و طبق محاسبات وی قدرت این انفجار برابر با 40 میلیارد بمب اتمی پرتاب شده در هیروشیما بوده است.

این ایده که هسته زمین از یک راکتور اتمی بسیار عظیم برحوردار بوده برای بیش از 60 سال در میان دانشمندان مورد بحث بوده است.

همچنین شواهدی از راکتورهای فسیلی بسیار کوچکتر تا 10 متر در غرب آفریقا وجود داشته که حدود 10 میلیارد سال قبل فعال بوده‌اند.

دانشمندان بر این باورند که عناصر سنگین مانند اورانیوم و پلوتونیوم در سنگ‌های سنگین پس از شکل‌گیری و قرار گرفتن آنها در پوسته آن به درون زمین نفوذ کرده و مخازن مایع بزرگ را شکل داده‌اند.

ماده رادیواکتیو در سنگ‌ها واکنش‌های کوچک از خود نشان داده که با ترکیب با سوخت کافی می‌تواند یک انفجار عظیم را شکل دهد.

نظریه یک راکتور هسته‌یی داخلی می‌تواند توضیحی برای این سوال باشد که چرا زمین انرژی بیشتری نسبت به آنچه از خورشید دریافت کرده، بیرون می‌فرستد.

با این حال کارشناسان اظهار کرده‌اند که حتی اگر شواهد ژئوراکتورهای جهانی پیدا شود، بسیاری از دانشمندان باید نسبت به این مساله که آنها قادر به تولید ماه هستند، متقاعد شوند.

انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] ابزار نوری جدید رصدخانه شیلی برای ثبت تصاویر کیهانی فوق واضح
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041508606
شنبه ۱۵ تیر ۱۳۹۲ - ۰۹:۴۹



یک ابزار انقلابی در رصدخانه‌ای در شیلی ثبت برخی از واضحترین تصاویر جهان را که تاکنون دیده شده، آغاز کرده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، هفت تصویر فوق واضح زمینه بزرگ از اولین رصدهای علمی این ابزار که در روز چهارشنبه (12 تیر) منتشر شد،‌ نشانگر قابلیت کشف چشمگیر آن است.

تلسکوپ رصدخانه جمینی در لاسیلای شیلی از سیستم اپتیک جدید قابل تطبیق در کنار چندین لیزر و آینه‌های دگردیس‌پذیر برای حذف اعوجاج جوی(تاری تصویر) از تصاویر زمینی استفاده می‌کند.

این ابزار نه تنها به تلسکوپ اجازه ثبت میزان بیشتری از آسمان را در یک تصویر می‌دهد بلکه همچنین تصاویر بسیار واضحی را به طور یکنواخت در کل زمینه از بالا تا پائین و لبه به لبه شکل می‌دهد.

انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] دورترین فاصله زمین از خورشید
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041508714
شنبه ۱۵ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۴۱



زمین روز گذشته (جمعه) در دورترین فاصله خود در سال از خورشید قرار داشته، در حالیکه برخی مناطق مانند ایالات غربی آمریکا با دماهای بالاتر از 100 درجه فارنهایت روبرو بودند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، روز جمعه در ساعت 15:00 به وقت گرینویچ زمین به نقطه‌ای از مدار خود رسید که دورترین فاصله را از خورشید دارد.

در طول اوج خورشیدی، زمین در فاصله 152 میلیون و 97 هزار و 426 کیلومتری از زمین قرار داشته که چهار میلیون و 999 هزار و 264 کیلومتر دورتر از دوران حضیض خورشیدی است که نزدیکترین فاصله زمین با ستاره‌اش محسوب می‌شود.

تفاوت مسافت 3.287 درصد بوده که در گرمای تابشی دریافت شده در زمین حدود هفت درصد تفاوت ایجاد می‌کند.

شاید به نظر برسد که نزدیکترین فواصل زمین و خورشید در ماه‌های تابستانی باشد اما آب و هوای گرم با این امر ارتباطی ندارد. به دلیل 23.5 درجه شیب محور زمین است که خورشید برای طول زمانی متفاوت در فصول مختلف سال در بالای افق قرار می‌گیرد. این شیب است که زاویه خورشید بر زمین را تعیین می‌کند.

ممکن است این فرض منطقی باشد که از آنجایی که زمین در ماه ژوئیه دورترین فاصله را از خورشید داشته و در دسامبر در نزدیکترین جایگاه، چنین تفاوتی ممکن است به زمستان‌های گرمتر و تابستان‌های خنک‌تر در نیمکره شمالی گرایش داشته باشد. در نیمکره جنوبی فصول کاملا بالعکس بوده و در حال حاضر فصل زمستان در آن مناطق در حال آغاز است.

در عین حال حقیقت امر این است که مزیت توده‌های زمینی بزرگ در نیمکره شمالی عملکرد دیگری داشته و در واقع تمایل به زمستان‌های سردتر و تابستان‌های داغ‌تر دارد.

بسته به سال‌های مختلف، زمان اوج می‌تواند از 11 تیر تا 15 تیر و دوران حضیض از 11 دی 15 دی متفاوت باشد.

انتهای پیام
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] تکنیک جدید برای پیش‌بینی شعله‌های خورشیدی
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 92041609837
یکشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۲ - ۱۴:۱۷



محققان ایرلندی با بررسی هفت روش مختلف پیش‌بینی شعله‌های خورشیدی، تکنیک جدیدی را توسعه داده اند که از اعتبار و کارآیی بالاتری برخوردار است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شعله های خورشیدی بصورت ناگهانی انرژی زیادی را از جو خورشید به شکل پرتوها و ذرات باردار الکتریکی به فضا پرتاب می کنند که این فوران ها بر آب و هوای فضا تأثیر گذاشته و می تواند باعث صدمه دیدن ماهواره ها، اختلال در سیستم های مخابراتی، ناوبری و خطوط برق شود.

محققان کالج ترینیتی دوبلین اعتبار هفت روش مختلف پیش بینی شعله های خورشیدی را در طول بازه های مختلف فعالیت خورشید مورد بررسی قرار دادند.

دو روش شامل استفاده از تصاویر ساختار لکه‌های خورشیدی بودند و پنج روش نیز استفاده از طیف‌های مختلف از پارامترهای میدان مغناطیسی شامل حداکثر قدرت میدان و کل شار را در بر می گرفتند که نتایج این مطالعه عدم اعتبار برخی از این روش ها را نشان داد.

دکتر «شوآن بلومفیلد» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می کند: مهمترین جنبه هر سیستم پیش بینی شعله های خورشیدی، تعیین زمان دقیق، نه تقریبی رسیدن ذرات باردار به سمت زمین و احتمال بی خطر بودن آنها است.

پیش‌بینی شعله‌های خورشیدی در بازه‌های مختلف فعالیت خورشید انجام می شود، اما محققان ایرلندی دریافتند که سیستم استاندارد پیش بینی، به سطوح فعالیت خورشید در بازه های زمانی مختلف بسیار حساس هستند.

در تکنیک جدید از سیستم TSS (آمار مهارت واقعی) بعنوان یک استاندارد جدید برای سیستم های پیش بینی شعله های خورشیدی استفاده شد؛ ‌این سیستم شامل کسر پیش بینی درست شعله های خورشیدی از تمام عودهای مشاهده شده منهای کسر هشدارهای کاذب از مشاهدات غیر عود خورشیدی است.

انجام مقایسه مناسب بین پیش بینی شعله های خورشیدی بدون توجه بین تعداد مشاهدات (از 50 تا پنج هزار پیش‌بینی) از مزیات این سیستم عنوان شده است.
 

S i s i l

عضو جدید
کاربر ممتاز
[h=1] جشن تولد ده سالگی مریخ نورد «فرصت» در سیاره سرخ چگونه گذشت؟
[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري
کد خبر: 92041609760
یکشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۲ - ۱۲:۵۲



در دهمین سالگرد پرتاب کاوشگر «فرصت» به سیاره سرخ، این مریخ‌نورد به نقطه وسط مسیر خود از لبه یک دهانه به دهانه دیگر رسیده است.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)،‌ این کاوشگر که سال‌ها پس از به پایان رسیدن وقت رسمی ماموریتش با قدرت به کار خود در مریخ ادامه می‌دهد، مسیر دو کیلومتری را از لبه دهانه «اندوور» که برای 22 ماه گذشته در آن به پژوهش پرداخته به منطقه دیگری که آغازگر مرحله جدیدی از جستجوی آن خواهد بود، آغاز کرده است.

امروز دهمین سالگرد پرتاب کاوشگر فرصت از زمین به مریخ است. مریخ نوردان دوقلوی روح و فرصت تابستان ۱۳۸۲ که مقارن با نزدیک‌ترین ملاقات زمین و مریخ در چند ده سال اخیر بود، به سوی سیاره سرخ رهسپار شدند و در همان سال (ژانویه 2004) به مقصد رسیدند. این مریخ نوردها قرار بود فقط ۹۰ روز کار کنند اما روح تا سال 2010 فعال بود و
فرصت هم در حالی که 9 سال از پایان زمان اولیه ماموریتش گذشته، همچنان به کار خود برای کشف اسرار مریخ ادامه می‌دهد. این ربات پیش از این در لبه جنوبی بخش کیپ‌یورک دهانه 22 کیلومتری اندوور قرار داشت و اکنون در راه ناحیه‌ای موسوم به «نقطه سولاندر» است.

این سفر در اواسط ماه مه آغاز شده و تاکنون شش هفته از آن گذشته است. کاوشگر فرصت برای سفر از ناحیه‌ای به ناحیه دیگر باید از منطقه‌ای موسوم به خلیج بوتانی عبور کند.

این مریخ‌نورد تاکنون بیش از 35 کیلومتر در سیاره سرخ حرکت کرده و اخیرا رکورد طی مسیر یک دستگاه آمریکایی در فضایی خارج از زمین را شکسته که تا پیش از این در اختیار کاوشگر ماهنورد آپولو 17 با رکورد 35.74 کیلومتر در سطح ماه قرار داشت.

اگر فرصت به ماموریت خود ادامه دهد در نهایت می‌تواند رکورد جهانی طی مسیر در جهان خارجی را که در سال 1973 توسط ماهنورد «لنوخود 2» شوروی با طی 42 کیلومتر ثبت شده، بشکند.

انتهای پیام
 
بالا