سلام بچه ها.....تو موفقیت من شریک باشین
با شروع اولین روزای پاییزی غمگین و افسرده بودم...وقتی فصل مورد علاقم جاشو به پاییزه غمگین و دلمرده داد و زندگی سرزنده تابستونی جاشو به باد سرد پاییز داد روح منم پاییزی شد و غمگین!
چندین ماه با بدترین احوال روحی دست و پنجه نرم کردم و تنهاییامو با چاردیواریه بی روح اتاقم و چشمای اشک آلود قسمت کردم...دیگه اون ادمی نبودم که همیشه بودم انگار یه کس دیگه جای من تصمیم میگرفت و عمل میکرد مثل آدمایی که توی گرداب گیر میفتن به هرچیزی چنگ زدم تا ازین وضع بیرون بیام و بشم همون آدم شاد و سرزنده ای که امان دوستا و خانوادشو با شلوغ کاریاش میبرید....
اما نمیشد....
افسردگی بیماری بود که داشت من وتا مرز نابودی میبرد
.
.
.
.
.
.
تا مرگ!
هرروز بیشتر فرو میرفتم و هرروز بیقرار تر میشدم...
تقریبا درس و کار و زندگی و همه چیز و کنار گذاشته بودم و زندگیمو خلاصه کرده بودم تو خواب و نت و تنهایی و چشمایی که همیشه و بی دلیل میبارید!....
تا اینکه بالاخره با یه اتفاق ساده تصمیم گرفتم دوباره بلند بشم و رخوت و از خودم دور کنم...8-9 روز نت نیومدم و دوباره ورزش و دوباره تفریح و دوباره درس و فعالیت.....
حالا حالم خیلی خوبه و تقریبا تو دوره نقاهتم
هفته های اخره پاییزم داره تموم میشه و من خوشحالتر از همیشه انتظار زمستون و بهار و میکشم
روحم داره دوباره تازه و سرحال میشه و انرژی از دست رفته رو جایگزین میکنه......
همه اینارو گفتم تا این روزای تازه رو با دوستام شریک باشم و این حاله خوش و باهاشون جشن بگیرم
امیدوارم سراغ هیچ کس نره و سراغ منم دیگه نیاد
با شروع اولین روزای پاییزی غمگین و افسرده بودم...وقتی فصل مورد علاقم جاشو به پاییزه غمگین و دلمرده داد و زندگی سرزنده تابستونی جاشو به باد سرد پاییز داد روح منم پاییزی شد و غمگین!
چندین ماه با بدترین احوال روحی دست و پنجه نرم کردم و تنهاییامو با چاردیواریه بی روح اتاقم و چشمای اشک آلود قسمت کردم...دیگه اون ادمی نبودم که همیشه بودم انگار یه کس دیگه جای من تصمیم میگرفت و عمل میکرد مثل آدمایی که توی گرداب گیر میفتن به هرچیزی چنگ زدم تا ازین وضع بیرون بیام و بشم همون آدم شاد و سرزنده ای که امان دوستا و خانوادشو با شلوغ کاریاش میبرید....
اما نمیشد....
افسردگی بیماری بود که داشت من وتا مرز نابودی میبرد
.
.
.
.
.
.
تا مرگ!
هرروز بیشتر فرو میرفتم و هرروز بیقرار تر میشدم...
تقریبا درس و کار و زندگی و همه چیز و کنار گذاشته بودم و زندگیمو خلاصه کرده بودم تو خواب و نت و تنهایی و چشمایی که همیشه و بی دلیل میبارید!....
تا اینکه بالاخره با یه اتفاق ساده تصمیم گرفتم دوباره بلند بشم و رخوت و از خودم دور کنم...8-9 روز نت نیومدم و دوباره ورزش و دوباره تفریح و دوباره درس و فعالیت.....
حالا حالم خیلی خوبه و تقریبا تو دوره نقاهتم
روحم داره دوباره تازه و سرحال میشه و انرژی از دست رفته رو جایگزین میکنه......
همه اینارو گفتم تا این روزای تازه رو با دوستام شریک باشم و این حاله خوش و باهاشون جشن بگیرم
واقعا که دوستای مارو باش توروخدا! با ذوق وشوق تاپیک بزن آخرشم این! هی روزگاااااااااااااااااااااااااااار!
