توموگرافی فعالسازی با نوترون
دید کلی
روشهای توموگرافی به آن روشهایی اتلاق می‌گردد که در آن ، تعداد زیادی از پرتابه های انفرادی از میان یک ساختمان نامعلوم بطریق ریاضی برای ارائه تصویری از آن ساختمان تنظیم شده باشند.
توموگرافی فعالسازی با نوترون ، جزو روشهای جایگزینی در تجزیه بطریق فعالسازی است.
روشهای جایگزینی در تجزیه بطریق فعالسازی
تجزیه بطریق فعالسازی اصولا برای تعیین کل مقادیر عنصری ، بدون توجه به امکان عناصر در نمونه بکار رفته است. با وجود این، برای بسیاری از کاربردها ، مکان عنصر از اهمیت بالایی برخوردار است. بعضی از روشهای فعالسازی که برای پاسخ به این نیاز تجزیه‌ای توسعه یافته است، در زیر می‌آید.
تغییرات در عمق نوترون ( NDP )
مشکل تجزیه‌ای معروف تعیین B در مواد نیمه هادی انگیزه ای برای تلاش‌های اولیه در توسعه روش NDP بود. در NDP ، باریکه‌‌ای از نوترون‌های حرارتی ، موجب نشر ذرات باردار ، احتمالا پروتون‌ها و ذرات آلفا و یک هسته پس زدن می‌گردند. هر کدام از این ذرات ، دارای یک انرژی معینی خواهند بود که بوسیله مقدار Q برای واکنش هسته‌ای تعریف می‌شوند.
ذرات پس از ترک نمونه ، آشکارسازی شده و اختلاف در انرژی اولیه و انرژی اندازه گیری شده می‌تواند به عمق هسته هدف اولیه در نمونه نسبت داده شود.
توموگرافی فعالسازی با نوترون
روشی که از بازساخت توموگرافی استفاده نموده و احتمالا برای اکثر مردم آشناست ، توموگرافی محوری کامپیوتری یا "اسکن CAT" است که در تشخیص پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در توموگرافی فعالسازی نوترونی ، نمونه از نوترونها فعال می‌گردد و اشعه گاما نشر شده از نمونه برای بازساخت تصویر مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر دو تصویر دوبعدی و سه‌بعدی با بکار بردن توموگرافی فعالسازی نوترونی شکل گرفته‌اند.
چنانچه رادیونوکلیدها ، پوزیترون منتشر نمایند، همانند حالت توموگرافی نشر پوزیترون ( PET ) ، آرایه‌های فضایی بدلیل ارتباط زاویه‌ای فوتون‌های نابودی تولید شده ، براحتی استنتاج می‌شوند. تجزیه‌های مربوط به ارگانیزم‌های زنده در جدول زیر آمده است.
دید کلی
روشهای توموگرافی به آن روشهایی اتلاق می‌گردد که در آن ، تعداد زیادی از پرتابه های انفرادی از میان یک ساختمان نامعلوم بطریق ریاضی برای ارائه تصویری از آن ساختمان تنظیم شده باشند.
توموگرافی فعالسازی با نوترون ، جزو روشهای جایگزینی در تجزیه بطریق فعالسازی است.
روشهای جایگزینی در تجزیه بطریق فعالسازی
تجزیه بطریق فعالسازی اصولا برای تعیین کل مقادیر عنصری ، بدون توجه به امکان عناصر در نمونه بکار رفته است. با وجود این، برای بسیاری از کاربردها ، مکان عنصر از اهمیت بالایی برخوردار است. بعضی از روشهای فعالسازی که برای پاسخ به این نیاز تجزیه‌ای توسعه یافته است، در زیر می‌آید.
تغییرات در عمق نوترون ( NDP )
مشکل تجزیه‌ای معروف تعیین B در مواد نیمه هادی انگیزه ای برای تلاش‌های اولیه در توسعه روش NDP بود. در NDP ، باریکه‌‌ای از نوترون‌های حرارتی ، موجب نشر ذرات باردار ، احتمالا پروتون‌ها و ذرات آلفا و یک هسته پس زدن می‌گردند. هر کدام از این ذرات ، دارای یک انرژی معینی خواهند بود که بوسیله مقدار Q برای واکنش هسته‌ای تعریف می‌شوند.
ذرات پس از ترک نمونه ، آشکارسازی شده و اختلاف در انرژی اولیه و انرژی اندازه گیری شده می‌تواند به عمق هسته هدف اولیه در نمونه نسبت داده شود.
توموگرافی فعالسازی با نوترون
روشی که از بازساخت توموگرافی استفاده نموده و احتمالا برای اکثر مردم آشناست ، توموگرافی محوری کامپیوتری یا "اسکن CAT" است که در تشخیص پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در توموگرافی فعالسازی نوترونی ، نمونه از نوترونها فعال می‌گردد و اشعه گاما نشر شده از نمونه برای بازساخت تصویر مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر دو تصویر دوبعدی و سه‌بعدی با بکار بردن توموگرافی فعالسازی نوترونی شکل گرفته‌اند.
چنانچه رادیونوکلیدها ، پوزیترون منتشر نمایند، همانند حالت توموگرافی نشر پوزیترون ( PET ) ، آرایه‌های فضایی بدلیل ارتباط زاویه‌ای فوتون‌های نابودی تولید شده ، براحتی استنتاج می‌شوند. تجزیه‌های مربوط به ارگانیزم‌های زنده در جدول زیر آمده است.
