اشعار و نوشته هاي عاشقانه
- شروع کننده موضوع PATRIOT
- تاریخ شروع
قدیمی ها اشتباه می کردند !
پاییز ِ من سال هاست ...
با " یک گُل " بهار می شود !
پاییز ِ من سال هاست ...
با " یک گُل " بهار می شود !
کنار عکس تو پر از حال و هوای گریه ام
شکفه نمیکنم ولی پر از صدای گریه ام
شکفه نمیکنم ولی حریف دنیا نمیشم
مثل یه بغض کهنه ام جون میکنم وا نمیشم…
برق کدوم ستاره زد تو چشمایی که یادمه
تو دل سپردی از ازل تو پر کشیدی از همه
حس کدوم فاصله بود که از رگ تو کنده شد
بین کدوم دقیقه بود که قلب تو پرنده شد
شکفه نمیکنم ولی دنیا فقط یه منظره است
تو این طرف من اون طرف فاصله مون یک پنجره است
تو قصه موندی همه شب تو ریشه بستی همه جا
اسم تموم کوچه ها سهم تموم آدما
من از هجوم خستگی حریف دنیا نشدم
کنار سفره ی زمین نشستم و پا نشدم
شکفه نمیکنم ولی دوزخ دنیا مال من
تو پر کشیدی از زمین به شوق پروانه شدن
بوسیدن روی ماه
شکفه نمیکنم ولی پر از صدای گریه ام
شکفه نمیکنم ولی حریف دنیا نمیشم
مثل یه بغض کهنه ام جون میکنم وا نمیشم…
برق کدوم ستاره زد تو چشمایی که یادمه
تو دل سپردی از ازل تو پر کشیدی از همه
حس کدوم فاصله بود که از رگ تو کنده شد
بین کدوم دقیقه بود که قلب تو پرنده شد
شکفه نمیکنم ولی دنیا فقط یه منظره است
تو این طرف من اون طرف فاصله مون یک پنجره است
تو قصه موندی همه شب تو ریشه بستی همه جا
اسم تموم کوچه ها سهم تموم آدما
من از هجوم خستگی حریف دنیا نشدم
کنار سفره ی زمین نشستم و پا نشدم
شکفه نمیکنم ولی دوزخ دنیا مال من
تو پر کشیدی از زمین به شوق پروانه شدن
بوسیدن روی ماه
نباشی دلم که هیچ
تمام دنیا
تنگ می شود...
"سید علی صالحی"
تمام دنیا
تنگ می شود...
"سید علی صالحی"
دار بزن … خاطرات کسی که تـو را دور زده
حالم خوب است …امّا گذشته ام درد میکند . . .
ايـن تــو نيستي که مرا از يـاد برده اي
ايـن منـــم که به يـادم اجـازه نمي دهم
حتـــي از نزديکي ذهـن تــو عبور کند
صحبـــت از فـرامـوشي نيســــت ....
صحبــــت از ليـاقـــت اســـت !!!
تا روزي كــه بــود، دســت هــايــش بــوي گــل ســرخ مــي داد! از روزي كــه رفــت گــل هــاي ســرخ بــوي دســت هــاي او را مــي دهنــد . .
می گــــم : خداحــافظ
که تُــو،
چشم تـَــر کـنی که بـگــی: کـجـا؟
مَگـه دَست خُودتـه این اومَــدنو رَفتـَــنا ؟
.
.
بعدش سفت بغلم کُـنی بـگــــی:
که هیچ رفتَــنی تـُـو کار نیست اینـو توو مُخت فرو کُـن !
.
.
هَمیـن جـا ، بـه دلت اشاره کُنی ، جاتـه تا هَمیشـه!
آخــــر سَرش هم مُحکـم بگی: شـیر فـَهم شــد؟
.
.
که مَــن ، دل ضَعفـه بگیرم از این همـه عاشقانـه های مَردونـه و مُحـکَمت ..!
که تُــو،
چشم تـَــر کـنی که بـگــی: کـجـا؟
مَگـه دَست خُودتـه این اومَــدنو رَفتـَــنا ؟
.
.
بعدش سفت بغلم کُـنی بـگــــی:
که هیچ رفتَــنی تـُـو کار نیست اینـو توو مُخت فرو کُـن !
.
.
هَمیـن جـا ، بـه دلت اشاره کُنی ، جاتـه تا هَمیشـه!
آخــــر سَرش هم مُحکـم بگی: شـیر فـَهم شــد؟
.
.
که مَــن ، دل ضَعفـه بگیرم از این همـه عاشقانـه های مَردونـه و مُحـکَمت ..!
دو رکعت گـــریه
برایِ خـــاطـره هـــایم
.
.
یک قنـــوت ســکوتــ
برایِ یـــادت
.
.
دو سجـــده بی قـــراری
برایِ عشــقِ بربــــاد رفتــه
.
.
یک تشـهد
برایِ مــــرگِ دلـم. .!!
برایِ خـــاطـره هـــایم
.
.
یک قنـــوت ســکوتــ
برایِ یـــادت
.
.
دو سجـــده بی قـــراری
برایِ عشــقِ بربــــاد رفتــه
.
.
یک تشـهد
برایِ مــــرگِ دلـم. .!!
بی چتر بیا
حتی اگر خیال می کنی
دست‌های ِ کوچک ِ من
سرپناه ِ مطمئنی نیست!
حتی اگر خیال می کنی
دست‌های ِ کوچک ِ من
سرپناه ِ مطمئنی نیست!
بنـــد دلـــم را
به بند کفـــش هايت گـــره زده بودم
که هر جـــا رفتـي
دلــم را با خود ببري
غــــافل از اينکه
تو پـــا برهنـــه مي روي
و بي خبــــر….........
درکنـــار ِتو
هرگــــز خـــار نمیشوم
از عـــطر ِتو
چون گل میشکــفد
هر خــــاری ...
.
.
نیـــلوفر ثانی
هرگــــز خـــار نمیشوم
از عـــطر ِتو
چون گل میشکــفد
هر خــــاری ...
.
.
نیـــلوفر ثانی
حس تاریک
حس تاریک
تو....من....
حس تاریک
تو....من....
تو شدی بارون عشقم
روی گونه های خشکم
من شدم غم غروبت
توی لحظه های کشتم
تو مثه نم نم بارون
عاشقانه تو خیابون
من مثه خش خش برگی
که می ره زیر پاهامون
تو مثه رویای خیسی
واسه قلب بی قرارم
من مثه کویری بی آب
مثه لوت بی بهارم
تو مثه دلهره عشق
زیر قطره های بارون
من مثه کلاغ خیسی
روی شاخه تو خیابون
تو مثه وسوسه عشقت
وی گرمای تابستون
مثه سردی غروبم
توی روزای زمستون
تو مثه شبنم عشقی
واسه قلب بی نشاطم
من مثه روزای آخر
مثه شمعی رو به بادم
تو مثه هوای عشقی
تو خود یه سرنوشتی
توی این دنیای تیره
واسه من مثه بهشتی
من مثه هوای سردم
توی بارونا می گردم
مثه اون لحظه دل گیر
که دیگه گیجم و پرتم
تو مثه هوا می مونی
تو خود زندگی هستی
من مثه شراب کهنه
که کنارم تو نشستی
تو مثه قصه عشقی
که توی کتاب نوشته
منم اون کلاغ مشکی
که توی قصه نوشته
تو مثه آسمون هستی
پاک و صاف و پر ستاره
من مثه شبای دل گیر
که واسه تو بی قراره
تو مثه شبای عشقی
خط مشق سرنوشتی
من مثه شبای تاریک
تو جائی که نیست بهشتی....
مرز
14/01/91
دوشنبه02:33....
سعید رحمتی ازغندی....
منبع : حس تاریک
روی گونه های خشکم
من شدم غم غروبت
توی لحظه های کشتم
تو مثه نم نم بارون
عاشقانه تو خیابون
من مثه خش خش برگی
که می ره زیر پاهامون
تو مثه رویای خیسی
واسه قلب بی قرارم
من مثه کویری بی آب
مثه لوت بی بهارم
تو مثه دلهره عشق
زیر قطره های بارون
من مثه کلاغ خیسی
روی شاخه تو خیابون
تو مثه وسوسه عشقت
وی گرمای تابستون
مثه سردی غروبم
توی روزای زمستون
تو مثه شبنم عشقی
واسه قلب بی نشاطم
من مثه روزای آخر
مثه شمعی رو به بادم
تو مثه هوای عشقی
تو خود یه سرنوشتی
توی این دنیای تیره
واسه من مثه بهشتی
من مثه هوای سردم
توی بارونا می گردم
مثه اون لحظه دل گیر
که دیگه گیجم و پرتم
تو مثه هوا می مونی
تو خود زندگی هستی
من مثه شراب کهنه
که کنارم تو نشستی
تو مثه قصه عشقی
که توی کتاب نوشته
منم اون کلاغ مشکی
که توی قصه نوشته
تو مثه آسمون هستی
پاک و صاف و پر ستاره
من مثه شبای دل گیر
که واسه تو بی قراره
تو مثه شبای عشقی
خط مشق سرنوشتی
من مثه شبای تاریک
تو جائی که نیست بهشتی....
مرز
14/01/91
دوشنبه02:33....
سعید رحمتی ازغندی....
منبع : حس تاریک
آخرین ویرایش توسط مدیر:
AYSAN.SH
عضو جدید
عاشقانه اى زيبا……
عاشقانه اى زيبا……
شقایق گفت با خنده، نه بیمارم نه تبدارم
اگر سرخم چنان آتش، حدیث دیگری دارم
گلی بودم به صحرایی، نه با این رنگ و زیبایی
نبودم آن زمان هرگز، نشان عشق و شیدایی
یکی از روزهایی که زمین تبدار و سوزان بود
و صحرا در عطش می سوخت
تمام غنچه ها تشنه
و من بی تاب و خشکیده تنم در آتشی می سوخت
ز ره آمد یکی خسته، به پایش خار بنشسته
و عشق از چهره اش پیدای پیدا بود
ز آنچه زیر لب می گفت، شنیدم سخت شیدا بود
نمی دانم چه بیماری به جان دلبرش افتاده بود اما طبیبان گفته بودندش:
اگر یک شاخه گل آرد، از آن نوعی که من بودم
بگیرند ریشه اش را و بسوزانند
شود مرهم برای دلبرش، آندم شفا یابد
چنانچه با خودش می گفت:
بسی کوه و بیابان را، بسی صحرای سوزان را
به دنبال گلش بوده
و یک دم هم نیاسوده
که افتاد چشم او ناگه به روی من
بدون لحظه ای تردید شتابان شد به سوی من
به آسانی مرا با ریشه از خاکم جدا کرد و به ره افتاد
و او می رفت و من در دست او بودم
و او هر لحظه سر را رو به بالاها تشکر از خدا می کرد
پس از چندی هوا چون کوره ی آتش، زمین می سوخت
و دیگر داشت در دستش تمام ریشه ام می سوخت
به لب هایی که تاول داشت گفت: اما چه باید کرد !؟
در این صحرا که آبی نیست، به جانم هیچ تابی نیست
اگر گل ریشه اش سوزد که وای بر من
برای دلبرم هرگز دوایی نیست
و از این گل که جایی نیست
خودش هم تشنه بود اما نمی فهمید حالش را
چنان می رفت و من در دست او بودم
و حالا من تمام هست او بودم
دلم می سوخت، اما راه پایان کو !؟
نه حتی آب، نسیمی در بیابان کو !؟
و دیگر داشت در دستش تمام جان من می سوخت
که ناگه روی زانوهای خود خم شد، دگر از صبر او کم شد، دلش لبریز ماتم شد
کمی اندیشه کرد آنگه مرا در گوشه ای از آن بیابان کاشت
نشست و سینه را با سنگ خارایی ز هم بشکافت
اما آه...!
صدای قلب او گویی جهان را زیر و رو می کرد
و هر چیزی که هر جا بود با غم روبرو می کرد
نمی دانم چه می گویم!
به جای آب خونش را به من می داد و بر لب های او فریاد:
بمان ای گل که تو تاج سرم هستی، دوای دلبرم هستی
بمان ای گل و من ماندم
نشان عشق و شیدایی
و با این رنگ و زیبایی
و نام من شقایق شد
گل همیشه عاشق شد . . .
شعرى از حميد رضا صادقى صدر
عاشقانه اى زيبا……
شقایق گفت با خنده، نه بیمارم نه تبدارم
اگر سرخم چنان آتش، حدیث دیگری دارم
گلی بودم به صحرایی، نه با این رنگ و زیبایی
نبودم آن زمان هرگز، نشان عشق و شیدایی
یکی از روزهایی که زمین تبدار و سوزان بود
و صحرا در عطش می سوخت
تمام غنچه ها تشنه
و من بی تاب و خشکیده تنم در آتشی می سوخت
ز ره آمد یکی خسته، به پایش خار بنشسته
و عشق از چهره اش پیدای پیدا بود
ز آنچه زیر لب می گفت، شنیدم سخت شیدا بود
نمی دانم چه بیماری به جان دلبرش افتاده بود اما طبیبان گفته بودندش:
اگر یک شاخه گل آرد، از آن نوعی که من بودم
بگیرند ریشه اش را و بسوزانند
شود مرهم برای دلبرش، آندم شفا یابد
چنانچه با خودش می گفت:
بسی کوه و بیابان را، بسی صحرای سوزان را
به دنبال گلش بوده
و یک دم هم نیاسوده
که افتاد چشم او ناگه به روی من
بدون لحظه ای تردید شتابان شد به سوی من
به آسانی مرا با ریشه از خاکم جدا کرد و به ره افتاد
و او می رفت و من در دست او بودم
و او هر لحظه سر را رو به بالاها تشکر از خدا می کرد
پس از چندی هوا چون کوره ی آتش، زمین می سوخت
و دیگر داشت در دستش تمام ریشه ام می سوخت
به لب هایی که تاول داشت گفت: اما چه باید کرد !؟
در این صحرا که آبی نیست، به جانم هیچ تابی نیست
اگر گل ریشه اش سوزد که وای بر من
برای دلبرم هرگز دوایی نیست
و از این گل که جایی نیست
خودش هم تشنه بود اما نمی فهمید حالش را
چنان می رفت و من در دست او بودم
و حالا من تمام هست او بودم
دلم می سوخت، اما راه پایان کو !؟
نه حتی آب، نسیمی در بیابان کو !؟
و دیگر داشت در دستش تمام جان من می سوخت
که ناگه روی زانوهای خود خم شد، دگر از صبر او کم شد، دلش لبریز ماتم شد
کمی اندیشه کرد آنگه مرا در گوشه ای از آن بیابان کاشت
نشست و سینه را با سنگ خارایی ز هم بشکافت
اما آه...!
صدای قلب او گویی جهان را زیر و رو می کرد
و هر چیزی که هر جا بود با غم روبرو می کرد
نمی دانم چه می گویم!
به جای آب خونش را به من می داد و بر لب های او فریاد:
بمان ای گل که تو تاج سرم هستی، دوای دلبرم هستی
بمان ای گل و من ماندم
نشان عشق و شیدایی
و با این رنگ و زیبایی
و نام من شقایق شد
گل همیشه عاشق شد . . .
شعرى از حميد رضا صادقى صدر
یادتــــــــ باشد ؛مــــــــــن اینجا،
کنار همین رویاهای زودگذر،
به انتظار آمدن تـــــــو ،
خط‌های سفید جاده را می‌شــــــــمارم … !
دیگر چه فرقی می کند
چار دیواری قلبم
روی ابرها باشد
یا هزار فرسخ زیر زمین ؟!
وقتی سهم من از تو
همین احساس زندانی ست
که از پشت میله های تقدیر
به تو می نگرد !
دیگر چه فرقی می کند
باران ببارد یا آفتاب ؟!
وقتی از کنار تو
نفس های دل من خالی ست !
که زندانی
از هوای آزاد هم دلش می گیرد
وقتی که می داند
دوباره باید به سلّولش برگردد
[FONT=arial,helvetica,sans-serif][/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]به ستوه آمده ام
!از اين پيله ي تنگ و تاريک
دلم لک زده براي پروانه شدن
!رها کن مرا ... در هواي خود
بال پريدنم باش
....بگذار در هواي تو
پروانگي کنم[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]به ستوه آمده ام
!از اين پيله ي تنگ و تاريک
دلم لک زده براي پروانه شدن
!رها کن مرا ... در هواي خود
بال پريدنم باش
....بگذار در هواي تو
پروانگي کنم[/FONT]
پـرنیــــان
عضو جدید
های یوسف! روز محشر با گریبانت مناز
نیست از قلب پریشان زلیخا چاک تر
پـرنیــــان
عضو جدید
آوازعاشــقانه ی ما درگــلو شکــــست
حق با ســکوت بود،صـدادرگلوشکست
دیـــگر دلم هــوای ســـرودن نمیــــکند
تنـــها بهـــــانه ی دل ما درگلوشــکست
سربسته ماند بغــض گره خورده دردلم
آن گریه های عقده گشادر گلو شکست
ای داد، کــــس به داغ دل باغ دل نــداد
ای وای ،های های غرا درگلو شکست
آن روزهای خوب که دیدیم ،خواب بود
خوابم پرید و خاطره هـا درگلو شکست
بادا مبــاد گــشت و مبـــادا به باد رفت
آیا زیــاد رفت و چـــرا درگــلو شکـست
حق با ســکوت بود،صـدادرگلوشکست
دیـــگر دلم هــوای ســـرودن نمیــــکند
تنـــها بهـــــانه ی دل ما درگلوشــکست
سربسته ماند بغــض گره خورده دردلم
آن گریه های عقده گشادر گلو شکست
ای داد، کــــس به داغ دل باغ دل نــداد
ای وای ،های های غرا درگلو شکست
آن روزهای خوب که دیدیم ،خواب بود
خوابم پرید و خاطره هـا درگلو شکست
بادا مبــاد گــشت و مبـــادا به باد رفت
آیا زیــاد رفت و چـــرا درگــلو شکـست
پـرنیــــان
عضو جدید
پر رنگ نوشته بودمت
به سختی پاک می شوی
به سختی پاک می شوی
Dark Seeker
عضو جدید
آنقدر نام تو را زمزمه کردم به لبم
که لبم سوخت ولی نام تو از یاد نرفت
که لبم سوخت ولی نام تو از یاد نرفت
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
جشن نامه (اشعار و نوشته هاي سرور و شادماني جهت عروسي ) | اشعار و صنايع شعری | 3 | |
|
اشعار سعید پلیمر | اشعار و صنايع شعری | 4 | |
|
دفتر تالار اشعار و صنایع شعری | اشعار و صنايع شعری | 49 | |
|
مناظره(گفتگو با اشعار) | اشعار و صنايع شعری | 639 | |
|
اشعار دفاع مقدس | اشعار و صنايع شعری | 27 |
Similar threads
-
جشن نامه (اشعار و نوشته هاي سرور و شادماني جهت عروسي )
- شروع شده توسط arashlolos
- پاسخ ها: 3
-
-
-
-