در ایامی که صاف و ساده بودم **********به فکر درس و مشق افتاده بودم
همیشه جــــزوه ای انــدر بَرَم بود********** سرم لای کتــــــــاب و دفترم بود
همـــــــه درها به رویم بسته بودم ********** ز خرخــــوانی شدیداً خسته بودم
ز خواب و از خوراک افتاده بودم********** بـــــه بَربَچ پاســــخ رد داده بودم
خـــــریٌت کرده بودم بیش در بیش********** پراندم از خــودم بیگانه و خویش
بــه عشقم اس ام اس دیگر نــدادم********** جگــرخون می شوم افتد چو یادم
نمــــودم دَس بسر،عشق نهــــــانم********** دلیـــــــــــــل این حماقـت را ندانم
موبایلـــــــــــم را همیشه آف کردم********** حسابی خر شدم من گــــاف کردم
زدم بر کـــــــــامپیوتر چهار تکبیر********** نمـــــــودم قهر با آهنگ و تصویر
نکــــــردم رایت آهنگ جـــــدیدی********** شکستم رایتر و دستـگاه وسی دی
ز خود ضبط خَفـَن را دور کــــردم********** به شدت خویش را سانسور کــردم
نه در فکــــــــــــــر کانال ماهواره********** نمودم جمــــع دیشش را دوبـــــاره
ز فکــــــــــرم دور شد لیلا و اندی********** فراموشــــــــــم بشد آهنگ سندی
برفت از یاد آهنگ متــــــــــــالیک********** ندیدم فیلــــــــم های خوب و آنتیک
ز اینترنــت شدیداً دور گشتـــــــــم********** چو خود می خواستم مجبور گشتم
ز وبگـــــــردی نمودم ترک عادت **********ز بیخوابی بکـــــردم خویش راحت
ز چت کردن نمودم توبه ای سخت********** خیالــــــم شد کمی آسوده و تخت
بکردم آی دی او را فـــــــــراموش********** نمــــودم لامپ خود را باز خاموش
نکـــــردم هیچ ایمیلی دگـــــــر باز **********خریٌت را نکـــــــردم باز آغــــــــاز
کشـــــــــاکش بود در اعماق جانـم********** کسی آگـــــــه نمی شد از نهانـــم
خـــــلاصه خویش را محدود کردم********** ره ابلیس را مســـــــدود کــــــــردم
سر ساعت به پـــــای کــــــار بودم **********ز صبح تــــــــا نیمه شب بیدار بودم
نمـــــــــــودم در شگفت افراد خانه **********ندادم دست خویشــــانم بهـــــــــانه
دگـــــــر بهر غذا کی داد کـــــــردم********** برای شــــام کی فریـــــــــاد کــردم
شدم راضی به خــــــــــامه با مربا********** نبودم دیگــــــر اندر فکـــــــــر پیتزا
هرآنچه مــــــادرم می پخت خوردم ********** دگـــــــر من آبـــــــــرویش را نبردم
همــــــــــــه گفتند بَه بَه چه جوانی********** خـــــــــدا قسمت کنــــــد در زندگانی
خوشـــــــــا بر حال شخص مادر او **********زده این بچٌه تـــــاجی بر ســـــــــر او
چگــــــــونه یکشبه این گونه گشته********** چـــــــــه بـــوده اینچنین وارونه گشته
همه اندر شگـفت از کـــــــــار ایٌـام********** چگــــــونه گشته اسب سرکشی رام
خلاصه کار مـــــا درس و دعا بود **********به تست و نکته فکــــــــــرم مبتلا بود
نمــــــــودم دوره هر درسی فراوان********** خـــــــــریدم جزوه از آینده ســــــازان
شدم درتست، حــاذق چون قلم چی********** شدم دکتر پس از آن نسخــــه پیچی
چو تــــــابستان شد و هنگام کنــکور********** هــزاران بـــــــــــــار رفتم تا لب گور
ولی ما امتحــــــــــان را خوب دادیم********** به خود مــــــــــا وعدۀ مطلــوب دادیم
پذیرفتــــــــــه شدم در رشته ای ناب********** نمی دیــــــدم چنین چیزی بجز خـواب
درآمـــد اسم من در روزنـــــــــــامه********** زدند عکس مــــــــــــــرا در هفته نامه
درآوردم ســـــــــــری در بین سرها********** به رویــــم بـــــــــاز شد آن بسته درها
بگفتــــــــــــــا دختر همسایه تبریک********** به من تقـــــدیم شد یک هدیــــۀ شیک
پـــــــدر برمن بگفتــــــــــــــا آفرینا********** نمـــــــودی رو سفیـــــــــــــــدم نازنینا
دگـــــــــر مادر نگو با شور و شادی********** بگفتــــــــا پاسخم را خــــــــــوب دادی
به پــــــا بنمود جشن بـــــا شکوهی********** ز دوش خویشتن برداشت کــــــــــوهی
شـــــــدم وارد به دانشگـــــاه تهران********** نمودم سعی و کوشش ها فـــــــــراوان
گــــــــرفتم مدرکـــی با نمـــرۀ خوب **********خریدم بهر آن یک قــــــــــاب مرغوب
نمودم قاب یعنی مــــــــــــــا فلانیم********** مهندس گشته ایــــم و شادمــــــــانیم
به کـــــــــــار خویشتن مغرور بودم********** ز ژرفـــــای حقــــــــــــــایق دور بودم
چو بگذشت زین قضایا چند مـــاهی********** ز دانشگــــــاه بگرفتم گـــــــــــــــواهی
شدم مشمول و دیدم چاره ای نیست **********در این دنیاچومن بیچـــــــاره ای نیست
شدم سربـــــــاز و گشتم من نظامی********** شدم مــــــــــامور بخش انتظـــــــــامی
شدم افسر ولی تـــــــاجی نه برسر **********شدم عـــــــــــــاشق ولی یاری نه دربر
بمـــــــا بگذشت بیهوده دوسالــــــی********** پز عـــــــالی ولی با جیب خـــــــــــالی
گرفتـــم کارت در پایــــــــان خــدمت **********شدم راحـــت از آن زنـــــــــــدان نکبت
سپس در جستجــــــوی کـــــار بودم********** چو خیـــــل دوستـــــان بیکـــــــار بودم
بهر جـــــــــایی که شد، گشتم روانه **********بــــــه شرکت یا محــــل کــــــــــارخانه
هـــــــــــزاران وعده و پیمان شنیدم********** ولـــــــــی از آن همـــــــه خیری ندیدم
نه مـــــن وابسته بودم بر نهــــــادی********** نه شرکت کـــــــــرده بودم در جهـــادی
نه آقــــــــــــا زاده ای بی ریش بودم********** نه فـــــــــــــــردی عـاقبت اندیش بودم
خلاصه هرچـــه من سگدو زدم بیش********** نبردم کــــــــــــــاری آخـر بـــاز از پیش
در این اوضـــــــاع و احوال پریشان **********بدیدم من یکـــی از قــــــوم و خویشان
که بــود او آشنا با کـــــــــــــار بازار **********شگـــــرد اصلیش قاچــــاق سیگــــــار
به من گفتـــــا چرا بیکـــــــار هستی********** چـــــرا چون دیگران سربـــــار هستی
بیا اینجـــــــــــــا به نزد دوستان باش********** نخواهــــــم کـــــــرد اسرار تورا فاش
بـــداد آن خویش گوشی را به دستم ********** ز تحصیـــــــلات طرفی مـــــــن نبستم
بدیدم مــــــایه در بــــــــــــازار باشد **********فقط ابلــــــــه به فکــــــــــــر کار باشد
پشیمــــــان گشته ام از کردۀ خویش **********نبرده علــــــم کــــــــار بـــنده را پیش
ز کـــــــار خویشتن من شرمســـارم********** نمــــودم شعـــــــــــر ایـــرج را شعارم
بگویم بـــــــــــــــا رها با مدٌ و تشدید **********"کـه ….. خوردم غلط کردم ببخشید"
ندیــــــــــدم روی خوش در زندگـانی********** اگـــــر چـــــه رفته ایــٌــــام جــــوانی
همیشه جــــزوه ای انــدر بَرَم بود********** سرم لای کتــــــــاب و دفترم بود
همـــــــه درها به رویم بسته بودم ********** ز خرخــــوانی شدیداً خسته بودم
ز خواب و از خوراک افتاده بودم********** بـــــه بَربَچ پاســــخ رد داده بودم
خـــــریٌت کرده بودم بیش در بیش********** پراندم از خــودم بیگانه و خویش
بــه عشقم اس ام اس دیگر نــدادم********** جگــرخون می شوم افتد چو یادم
نمــــودم دَس بسر،عشق نهــــــانم********** دلیـــــــــــــل این حماقـت را ندانم
موبایلـــــــــــم را همیشه آف کردم********** حسابی خر شدم من گــــاف کردم
زدم بر کـــــــــامپیوتر چهار تکبیر********** نمـــــــودم قهر با آهنگ و تصویر
نکــــــردم رایت آهنگ جـــــدیدی********** شکستم رایتر و دستـگاه وسی دی
ز خود ضبط خَفـَن را دور کــــردم********** به شدت خویش را سانسور کــردم
نه در فکــــــــــــــر کانال ماهواره********** نمودم جمــــع دیشش را دوبـــــاره
ز فکــــــــــرم دور شد لیلا و اندی********** فراموشــــــــــم بشد آهنگ سندی
برفت از یاد آهنگ متــــــــــــالیک********** ندیدم فیلــــــــم های خوب و آنتیک
ز اینترنــت شدیداً دور گشتـــــــــم********** چو خود می خواستم مجبور گشتم
ز وبگـــــــردی نمودم ترک عادت **********ز بیخوابی بکـــــردم خویش راحت
ز چت کردن نمودم توبه ای سخت********** خیالــــــم شد کمی آسوده و تخت
بکردم آی دی او را فـــــــــراموش********** نمــــودم لامپ خود را باز خاموش
نکـــــردم هیچ ایمیلی دگـــــــر باز **********خریٌت را نکـــــــردم باز آغــــــــاز
کشـــــــــاکش بود در اعماق جانـم********** کسی آگـــــــه نمی شد از نهانـــم
خـــــلاصه خویش را محدود کردم********** ره ابلیس را مســـــــدود کــــــــردم
سر ساعت به پـــــای کــــــار بودم **********ز صبح تــــــــا نیمه شب بیدار بودم
نمـــــــــــودم در شگفت افراد خانه **********ندادم دست خویشــــانم بهـــــــــانه
دگـــــــر بهر غذا کی داد کـــــــردم********** برای شــــام کی فریـــــــــاد کــردم
شدم راضی به خــــــــــامه با مربا********** نبودم دیگــــــر اندر فکـــــــــر پیتزا
هرآنچه مــــــادرم می پخت خوردم ********** دگـــــــر من آبـــــــــرویش را نبردم
همــــــــــــه گفتند بَه بَه چه جوانی********** خـــــــــدا قسمت کنــــــد در زندگانی
خوشـــــــــا بر حال شخص مادر او **********زده این بچٌه تـــــاجی بر ســـــــــر او
چگــــــــونه یکشبه این گونه گشته********** چـــــــــه بـــوده اینچنین وارونه گشته
همه اندر شگـفت از کـــــــــار ایٌـام********** چگــــــونه گشته اسب سرکشی رام
خلاصه کار مـــــا درس و دعا بود **********به تست و نکته فکــــــــــرم مبتلا بود
نمــــــــودم دوره هر درسی فراوان********** خـــــــــریدم جزوه از آینده ســــــازان
شدم درتست، حــاذق چون قلم چی********** شدم دکتر پس از آن نسخــــه پیچی
چو تــــــابستان شد و هنگام کنــکور********** هــزاران بـــــــــــــار رفتم تا لب گور
ولی ما امتحــــــــــان را خوب دادیم********** به خود مــــــــــا وعدۀ مطلــوب دادیم
پذیرفتــــــــــه شدم در رشته ای ناب********** نمی دیــــــدم چنین چیزی بجز خـواب
درآمـــد اسم من در روزنـــــــــــامه********** زدند عکس مــــــــــــــرا در هفته نامه
درآوردم ســـــــــــری در بین سرها********** به رویــــم بـــــــــاز شد آن بسته درها
بگفتــــــــــــــا دختر همسایه تبریک********** به من تقـــــدیم شد یک هدیــــۀ شیک
پـــــــدر برمن بگفتــــــــــــــا آفرینا********** نمـــــــودی رو سفیـــــــــــــــدم نازنینا
دگـــــــــر مادر نگو با شور و شادی********** بگفتــــــــا پاسخم را خــــــــــوب دادی
به پــــــا بنمود جشن بـــــا شکوهی********** ز دوش خویشتن برداشت کــــــــــوهی
شـــــــدم وارد به دانشگـــــاه تهران********** نمودم سعی و کوشش ها فـــــــــراوان
گــــــــرفتم مدرکـــی با نمـــرۀ خوب **********خریدم بهر آن یک قــــــــــاب مرغوب
نمودم قاب یعنی مــــــــــــــا فلانیم********** مهندس گشته ایــــم و شادمــــــــانیم
به کـــــــــــار خویشتن مغرور بودم********** ز ژرفـــــای حقــــــــــــــایق دور بودم
چو بگذشت زین قضایا چند مـــاهی********** ز دانشگــــــاه بگرفتم گـــــــــــــــواهی
شدم مشمول و دیدم چاره ای نیست **********در این دنیاچومن بیچـــــــاره ای نیست
شدم سربـــــــاز و گشتم من نظامی********** شدم مــــــــــامور بخش انتظـــــــــامی
شدم افسر ولی تـــــــاجی نه برسر **********شدم عـــــــــــــاشق ولی یاری نه دربر
بمـــــــا بگذشت بیهوده دوسالــــــی********** پز عـــــــالی ولی با جیب خـــــــــــالی
گرفتـــم کارت در پایــــــــان خــدمت **********شدم راحـــت از آن زنـــــــــــدان نکبت
سپس در جستجــــــوی کـــــار بودم********** چو خیـــــل دوستـــــان بیکـــــــار بودم
بهر جـــــــــایی که شد، گشتم روانه **********بــــــه شرکت یا محــــل کــــــــــارخانه
هـــــــــــزاران وعده و پیمان شنیدم********** ولـــــــــی از آن همـــــــه خیری ندیدم
نه مـــــن وابسته بودم بر نهــــــادی********** نه شرکت کـــــــــرده بودم در جهـــادی
نه آقــــــــــــا زاده ای بی ریش بودم********** نه فـــــــــــــــردی عـاقبت اندیش بودم
خلاصه هرچـــه من سگدو زدم بیش********** نبردم کــــــــــــــاری آخـر بـــاز از پیش
در این اوضـــــــاع و احوال پریشان **********بدیدم من یکـــی از قــــــوم و خویشان
که بــود او آشنا با کـــــــــــــار بازار **********شگـــــرد اصلیش قاچــــاق سیگــــــار
به من گفتـــــا چرا بیکـــــــار هستی********** چـــــرا چون دیگران سربـــــار هستی
بیا اینجـــــــــــــا به نزد دوستان باش********** نخواهــــــم کـــــــرد اسرار تورا فاش
بـــداد آن خویش گوشی را به دستم ********** ز تحصیـــــــلات طرفی مـــــــن نبستم
بدیدم مــــــایه در بــــــــــــازار باشد **********فقط ابلــــــــه به فکــــــــــــر کار باشد
پشیمــــــان گشته ام از کردۀ خویش **********نبرده علــــــم کــــــــار بـــنده را پیش
ز کـــــــار خویشتن من شرمســـارم********** نمــــودم شعـــــــــــر ایـــرج را شعارم
بگویم بـــــــــــــــا رها با مدٌ و تشدید **********"کـه ….. خوردم غلط کردم ببخشید"
ندیــــــــــدم روی خوش در زندگـانی********** اگـــــر چـــــه رفته ایــٌــــام جــــوانی
