بهترین شعری رو که دوست داری چیه؟

aynaz.m

کاربر فعال تالار ادبیات ,

کاربر ممتاز

• May 6, 2013

• #3,541

ان دم که
با توام
از تمام دنیا
تنها
یک کوچه
خلوت میخواهم
تا ارام
مرا در اغوش بگیری
و اهسته
بوسه بزنی
بر لبانم

 

مهرداد مقدم

عضو جدید

• May 26, 2013

• #3,542

ببخشید دوستان من یه سخن تاثیر گذار شنیدم میخوام براتون بنویسم
خیلی رو من تاثیر گذاشته .

"تو همانی هستی که می اندیشی "
امام علی(ع)

 

ahoo_fr

عضو جدید

کاربر ممتاز

• Jun 5, 2013

• #3,543

فاش میگویم و از گفته خود دلشادم
بنده عشقم از هر دو جهان آزادم

 

mehrshad67

کاربر فعال

• Jun 8, 2013

• #3,544

اشعار تاثیر گذار در زندگی شما

اشعار تاثیر گذار در زندگی شما

شعر زیبای ارغوان اثر استاد هوشنگ ابتهاج



ارغوان شاخه‌ی همخون جدا مانده‌ی من

آسمان تو چه رنگ است امروز؟

آفتابی ست هوا؟

یا گرفته است هنوز ؟

من در این گوشه که از دنیا بیرون است

آسمانی به سرم نیست

از بهاران خبرم نیست

اندر این گوشه‌ی خاموش فراموش شده

یاد رنگینی در خاطر من

گریه می انگیزد

ارغوانم آنجاست

ارغوانم تنهاست

ارغوانم دارد می گرید

ارغوان

این چه رازی است که هر بار بهار

با عزای دل ما می آید ؟

ارغوان

تو برافراشته باش

تو بخوان نغمه‌ی ناخوانده من

ارغوان

 

♫ ♫ (｡◕‿◕｡) ♫ ♫

عضو جدید

کاربر ممتاز

• Jun 26, 2013

• #3,545

گل بی خار

گل بی خار

حافظ​

​

​

حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج​ فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست​ . . . .​ ​ غنچه از خواب پرید ... و گلی تازه به دنیا آمد ...​ خار خندید و به گل گفت : سلام ... و جوابی نشنید ...​ خار رنجید ولی هیچ نگفت ...​ ساعتی چند گذشت ... گل چه زیبا شده بود ...​ دست بی رحمی آمد نزدیک ... گل سراسیمه ز وحشت افسرد ...​ لیک آن خار در آن دست خلید ... و گل از مرگ رهید ...​ صبح فردا که رسید ... خار با شبنمی از خواب پرید ...​ گل صمیمانه به او گفت : سلام ...​ ​ ​ چه زیباست که خاری گل دهد​ و چه خودخواه است گلی که خار را دوست نداشته باشد​ ​ ​ ​ ​ گل اگر خار نداشت، دل اگر بی غم بود، اگر از بهر کبوتر قفسی تنگ نبود،​ زندگی ،عشق، اسارت ،قهر ،آشتی، هم بی معنا بود​ ​ ​ همه کس عکس گل یار ، تماشا خواهد​ ​ ​ ​ زندگي با همه وسعت خويش ، محفل ساكت غم خوردن نيست حاصلش تن به قضا دادن و افسردن نيست اضطراب وهوس ديدن و ناديدن نيست زندگي جنبش و جاري شدن است زندگي کوشش و راهي شدن است از تماشاگه آغازحيات تا به جايي كه خدا مي داند. ​ زندگي چون گل سرخي است پر از خار و پر از برگ و پر از عطر لطيف،​ ​ ​ يادمان باشد اگر گل چيديم، عطر و برگ و گل و خار، همه همسايه ديوار به ديوار همند . . .​ ​ ​ ​ ​ ​

​

 

darya25

عضو جدید

• Jun 29, 2013

• #3,546

چه صدائیست که
پیچیده در این جنگل مرگ ؟
چه کسی تیشه بر ان
شاخه ی افتاده زمین می کوبد؟
این تبر مال تو نیست؟
دستها از آن تو نیست ؟
تو چه محکم
و چه کاری
و چه با عشق و علاقه!
به من شاخه ی
افتاده ی
خشکیده
تبر می کوبی!
آی آرام بزن
می شکند عمق سکوت
وای آرام بزن تا نکنم آه تو را!
جمع کن هر چه شکستی
دل من هیزم خوبی شد!
آتشی بردل من زن که ببینی :
عشق هم می سوزد !
خوب هم می سوزد...

 

م

مه شید یزدانی

عضو جدید

• Jun 29, 2013

• #3,547

در تمام طول و عرض این سفر اگر
طول و عرض صفر را
طی نکرده ام

در عبور از این مسیر دور
از الف اگر گذشته ام
از اگر اگر به یا رسیده ام
از کجا به ناکجا...

یا اگر به وهم بودنم
احتمال داده ام

باز هم دویده ام
آنچنان که زندگی مرا
در هوای تو
نفس نفس
حدس می زند

هر چه می دوم
با گمانِ ردِ گام هایِ تو...
گُم نمی شوم

راستی
در میان این همه اگر
تو چقدر بایدی!



قیصر امین پور....

 

mech.shima

دستیار مدیر مهندسی مکانیک

کاربر ممتاز

• Jun 29, 2013

• #3,548

بهترین بهترین من..


در بنفشه زار چشم تو
من ز بهترين بهشتها گذشته ام
من ز بهترين بهارها رسيده ام
اي غم تو همزبان بهترين دقايق حيات من
لحظه هاي هستي من از تو پر شده ست.
در تمام روز...
در تمام شب...
در تمام هفته ...
در تمام ماه...
در فضاي خانه، كوچه، راه...
در هوا، زمين، درخت، سبزه، آب...
در خطوط در هم كتاب...
در ديار نيلگون خواب!
اي جدايي تو بهترين بهانه ي گريستن!
بي تو من به اوج حسرتي نگفتني رسيده ام
اي نوازش تو بهترين اميد زيستن !
در كنار تو
من ز اوج لذتي نگفتني گذشته ام...
در بنفشه زار چشم تو...
برگهاي زرد و نيلي و بنفش...
عطرهاي سبز و آبي و كبود
نغمه هاي نا شنيده ساز مي كنند...
روي مخمل لطيف گونه هات...
غنچه هاي رنگ رنگ ناز...
برگ هاي تازه تازه باز مي كنند.
بهتر از تمام رنگها و رازها
خوب خوب نازنين من!
نام تو مرا هميشه مست مي كند.
بهتر تمام شعر هاي ناب
نام گرچه بهترين سرود زندگي ست
من تو را به خلوت خدايي خيال خود
« بهترين بهترين من » خطاب مي كنم.
بهترين بهترين من!​

 

shadmehrali

عضو جدید

• Jul 4, 2013

• #3,549

در دو روز عمر کوته سخت جانی کردم
با همه نامهربانان مهربانی کردم
همدلی ، هم آشیانی ، هم زبانی کردم
بعد از این بر چرخ بازیگر امیدم نیست نیست
آن سرانجامی که بخشاید نویدم نیست نیست
هدیه از ایام جز موی سپیدم نیست نیست......

 

mani24

کاربر حرفه ای

کاربر ممتاز

• Jul 6, 2013

• #3,550

ترک میکنم و تنهایت میگذارم...تا بیش از این انرژیت را صرف نکنی برای...
صادقانه دروغ گفتن...خالصانه خیانت کردن... و عاشقانه بی وفایی کردن...
و هر چه بیشتر خودت را از چشمم انداختن!
و چه حس پوچی بود این که میپنداشتم لایق اعتمادی....!

 

H

hamid_reza1

عضو جدید

• Jul 8, 2013

• #3,551

شعر هر چی می تونه باشه

شعر هر چی می تونه باشه

تمام روز در ‌آینه گریه می کردم
بهار پنجره ام را
به وهم سبز درختان سپرده بود
تنم به پیله تنهاییم نمی گنجید
و بوی تاج کاغذیم
فضای آن قلمرو بی آفتاب
را
آلوده کرده بود
نمی توانستم دیگر نمی توانستم
صدای کوچه صدای پرنده ها
صدای گم شدن توپ های ماهوتی
و هایهوی گریزان کودکان
و رقص بادکنک ها
که چون حباب های کف صابون
در انتهای ساقه ای از نخ صعود می کردند
و باد ‚ باد که گویی
در عمق گودترین لحظه
های تیره همخوابگی نفس می زد
حصار قلعه خاموش اعتماد مرا
فشار می دادند
و از شکافهای کهنه دلم را بنام می خواندند
تمام روز نگاه من
به چشمهای زندگیم خیره گشته بود
به آن دو چشم مضطرب ترسان
که از نگاه ثابت من میگریختند
و چون دروغگویان
به انزوای بی
خطر پلکها پناه می آوردند
کدام قله ‚ کدام اوج ؟
مگر تمامی این راههای پیچاپیچ
در آن دهان سرد مکنده
به نقطه تلاقی و پایان نمی رسند ؟
به من چه دادید ای واژه های ساده فریب
و ای ریاضت اندامها و خواهشها ؟
اگر گلی به گیسوی خود می زدم
از این تقلب ‚ از این تاج
کاغذین
که بر فراز سرم بو گرفته است فریبنده تر نبود ؟
چگونه روح بیابان مرا گرفت
و سحر ماه ز ایمان گله دورم کرد
چگونه نا تمامی قلبم بزرگ شد
و هیچ نیمه ای این نیمه را تمام نکرد
چگونه ایستادم و دیدم
زمین به زیر دو پایم ز تکیه گاه تهی می شود
و گرمی تن جفتم
به انتظار پوچ تنم ره نمی برد
کدام قله کدام اوج ؟
مرا پناه دهید ای چراغ های مشوش
ای خانه های روشن شکاک
که جامه های شسته در آغوش دودهای معطر
بر بامهای آفتابیتان تاب می خورند
مرا پناه دهید ای زنان ساده کامل
که از ورای پوست سر انگشت های
نازکتان
مسیر جنبش کیف آور جنینی را
دنبال می کند
و در شکاف گریبانتان همیشه هوا
به بوی شیر تازه می آمیزد
کدام قله کدام اوج ؟
مرا پناه دهید ای اجاقهای پر آتش ای نعل های خوشبختی
و ای سرود ظرفهای مسین در سیاهکاری مطبخ
و ای ترنم دلگیر چرخ خیاطی
و ای جدال روز
و شب فرشها و جاروها
مرا پناه دهید ای تمام عشق های حریصی
که میل دردناک بقا بستر تصرفتان را
به آب جادو
و قطره های خون تازه می آراید
تمام روز ‚ تمام روز
رها شده ‚ رها شده چون لاشه ای بر آب
به سوی سهمناک ترین صخره پیش می رفتم
به سوی ژرف ترین
غارهای دریایی
و گوشتخوارترین ماهیان
و مهره های نازک پشتم
از حس مرگ تیر کشیدند
نمی توانستم ‚ دیگر نمی توانستم
صدای پایم از انکار راه بر می خاست
و یأسم از صبوری روحم وسیعتر شده بود
و آن بهار و آن وهم سبز رنگ
که بر دریچه گذر داشت با دلم می گفت
نگاه کن
تو هیچگاه پیش نرفتی
تو فرو رفتی

 

darya25

عضو جدید

• Jul 11, 2013

• #3,552

«به کجا چنین شتابان؟»
گون از نسیم پرسید.​

«دل من گرفته زینجا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان؟»
«همه آرزویم، اما
چه کنم که بسته پایم
به کجا چنین شتابان؟»
«به هر آن کجا که باشد
به جز این سرا سرایم»
«سفرت به خیر! اما
تو و دوستی خدا را
چو از این کویر وحشت
به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها به باران
برسان سلام ما را»

 

F A R Z A N E

عضو جدید

کاربر ممتاز

• Jul 17, 2013

• #3,553

تنــــهایی رو در تـــــنهایی تـــــجربه كنی بهتـــر از اینــه
كه تنـــــهایی رو
در كنـــار یكـــی دیگه تـــــجربه كنی ...!

 

mani24

کاربر حرفه ای

کاربر ممتاز

• Jul 20, 2013

• #3,554

آنگاه که غرور کسی را له می کنی،
آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی،
آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی،
آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری ،
آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی،
آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری ،
می خواهم بدانم،

دستانت رابسوی کدام آسمان دراز می کنی تابرای
خوشبختی خودت دعا کنی؟

 

♥

♥@SH!M♥

کاربر حرفه ای

کاربر ممتاز

• Aug 2, 2013

• #3,555

همچو نی می نالم از سودای دل
آتشی در سینه دارم جای دل

من که با هر داغ پیدا ساختم
سوختم از داغ نا پیدای دل

همچو موجم یک نفس آرام نیست
بسکه طوفان زا بود دریای دل

دل اگر از من گریزد وای من
غم اگر از دل گریزد وای دل

ما ز رسوایی بلند آوازه ایم
نامور شد هر که شد رسوای دل

خانه مور است و منزلگاه بوم
آسمان با همت والای دل

گنج منعم خرمن سیم و زر است
گنج عاشق گوهر یکتای دل

در میان اشک نومیدی رهی
خندم از امیدواریهای دل

 

mani24

کاربر حرفه ای

کاربر ممتاز

• Aug 2, 2013

• #3,556

---

ی سری ها هستن
خودشونن..خود خودشون
راحت و بی ریا..
برات ازهمه چیشون میگذرن..
وقتی همه شادن و خوش.. اونا نیستن..
قرار میزارن برا بیرون..اینا میرن اما بازم تنهان
وقتی نامردی ادما رو میبینن انتقام نمیگیرن .
فراموش میکنن .
وقتی حتی تو چشماشون بهشون دروغ میگن , به رو نمیارن .
پیش خودشون میگن اشکال نداره..خدا بابزرگیش میبخشه..من که بنده م
وقتی ناراحتن..دلشون میشکنه نفرین نمیکنن .
فقط میگن کاش اینطوری نمیشد .
همونایی که دنبال خیلی چیزا نیستن
همونایی که شبا تمام بدنشون میلرزه و دلشون یه بغل میخواد که آروم بشن !
ولی میدونن به هرکسی نمیشه اعتماد کرد ......
اون آدمایی که لبخند میزنن تا اطرافیانشون نفهمن از تو چقدر داغونن ....
همونایی که خیلی وقته رفیق فابشون ..همه چیزشون ی نفره...
همونایی که بلدن لاشی باشن ولی باهات رو راست و سادن .
همونایی که دیگه واسه چیزی التماس خلق خدا رو نمیکنن .
اونایی که خیلی وقته دیگه زندگی نمیکنن و فقط میگذرونن این روزای تلخشونو
همون آدمایی که سنشون با تجربه هاشون هیچ ربطی به هم ندارن .
اینارو اذیت نکنین ..
اینا دل خوشیشون اینه که اطرافیانشون خوشن .
که اون به نفرشون خوشه..
این ادما خیلی وقته خودشونو از دنیا و زندگی کشیدن کنار .
نمیخوان کمکشون کنید .... فقط داغون تر نکنیدشون .
مثل اول شدن این آدما فقط یه معجزه میخواد .....
سلامتی همه ی آدمای اینجوری !!!
سلامتیشون..​

 

maryam72

عضو جدید

• Aug 2, 2013

• #3,557

كوك كن ساعتِ خویش​

اعتباری به خروسِ سحری، نیست دگر​

دیر خوابیده و برخاسـتنـش دشـوار است​

​

كوك كن ساعتِ خویش !​

كه مـؤذّن، شبِ پیـش​

دسته گل داده به آب​

و در آغوش سحر رفته به خواب​

​

كوك كن ساعتِ خویش !​

شاطری نیست در این شهرِ بزرگ​

كه سحر برخیزد​

شاطران با مددِ آهن و جوشِ شیرین​

دیر برمی خیزند​

​

كوك كن ساعتِ خویش !​

كه سحرگاه كسی​

بقچه در زیر بغل،​

راهیِ حمّامی نیست​

كه تو از لِخ لِخِ دمپایی و تك سرفه ی او برخیزی​

​

كوك كن ساعتِ خویش !​

رفتگر مُرده و این كوچه دگر​

خالی از خِش خِشِ جارویِ شبِ رفتگر است​

​

كوك كن ساعتِ خویش !​

ماكیان ها همه مستِ خوابند​

شهر هم . . .​

خوابِ اینترنتیِ عصرِ اتم می بیند​

​

كوك كن ساعتِ خویش !​

كه در این شهر، دگر مستی نیست​

كه تو وقتِ سحر، آنگاه كه از میكده برمی گردد​

از صدای سخن و زمزمه ی زیرِ لبش برخیزی​

​

كوك كن ساعتِ خویش !​

اعتباری به خروسِ سحری نیست دگر​

و در این شهر سحرخیزی نیست​

و سـحر نـزدیک است .....​

​

کیوان هاشمی​

​

 

B

BISEI

کاربر حرفه ای

کاربر ممتاز

• Aug 2, 2013

• #3,558

فروغ فرخزاد

نگاه کن که غم درون ديده ام
چگونه قطره قطره آب مي شود
چگونه سايه سياه سرکشم
اسير دست آفتاب مي شود
نگاه کن
تمام هستيم خراب مي شود
شراره اي مرا به کام مي کشد
مرا به اوج مي برد
مرا به دام ميکشد
نگاه کن
تمام آسمان من
پر از شهاب مي شود
تو آمدي ز دورها و دورها
ز سرزمين عطر ها و نورها
نشانده اي مرا کنون به زورقي
ز عاجها ز ابرها بلورها
مرا ببر اميد دلنواز من
ببر به شهر شعر ها و شورها
به راه پر ستاره ه مي کشاني ام
فراتر از ستاره مي نشاني ام

نگاه کن
من از ستاره سوختم
لبالب از ستارگان تب شدم
چو ماهيان سرخ رنگ ساده دل
ستاره چين برکه هاي شب شدم
چه دور بود پيش از اين زمين ما
به اين کبود غرفه هاي آسمان
کنون به گوش من دوباره مي رسد
صداي تو
صداي بال برفي فرشتگان
نگاه کن که من کجا رسيده ام
به کهکشان به بيکران به جاودان
کنون که آمديم تا به اوجها
مرا بشوي با شراب موجها
مرا بپيچ در حرير بوسه ات
مرا بخواه در شبان دير پا
مرا دگر رها مکن
مرا از اين ستاره ها جدا مکن
نگاه کن که موم شب براه ما
چگونه قطره قطره آب ميشود
صراحي سياه ديدگان من
به لالاي گرم تو
لبالب از شراب خواب مي شود
به روي گاهواره هاي شعر من
نگاه کن
تو ميدمي و آفتاب مي شود...​

 

mani24

کاربر حرفه ای

کاربر ممتاز

• Aug 3, 2013

• #3,559

همه احساسم حرومت بی وفا
برو تو دنیای شومت بی وفا حیف اون همه غروری که شکست
واسه موندن روی بومت بی وفا
تو لیاقتت همون خیابونه
قسمتت عشقای درب و داغونه
تو کجا و عشق پاک من کجا

تو لیاقتت یه مشتی حیوونه
بزار از سادگیام یه کم بگم
پر میزد دلم برای دیدنت
توخیالم تو همه کسم بودی
فکر میکردم از خدا خریدمت
بزار از غربت این دلم بگم
که چجور اسیر چنگال تو شد
دلی که خونه ی هیچ کسی نبود
بی وفا چجوری پامال تو شد

همه احساسم حرومت بی وفا
برو تو دنیای شومت بی وفا

 

M

M@TI$A

کاربر بیش فعال

کاربر ممتاز

• Aug 3, 2013

• #3,560

كه مي گويد مايوس نباش
من اميدم را در ياس يافتم
مهتابم را در شب
من عشقم را در سال بد يافتم
ودرست هنگامي كه داشتم خاكستر ميشدم گر گرفتم
زندگي با من كينه داشت من به زندگي لبخند زدم
خاك با من دشمن بود من بر خاك خفتم
چرا كه زندگي سياهي نيست چرا كه خاك خوب است
من بد بودم اما بدي نبودم
از بدي گريختم
دنيا مرا نفرين كرد و من ستاره ام رايافتم
من خوبي را يافتم
به خوبي رسيدم و شكوفه كردم
تو خوبي واين همه ي اعتراف هاست
من راست گفته ام وگريسته ام و
اين بار راست مي گويم تا بخندم
زيرا آخرين اشك من نخستين لبخند من بود
تو خوبي و من بدي نبودم
تو را شناختم
تو را يافتم
تورا ديدم
تو را دريافتم
و همه ي حرف هايم شعر شد، سبك شد
عقده هايم شعر شد
همه ي سنگيني ها شعر شد
بدي شعر شد
علف شعر شد
سنگ شعر شد
دشمني شعر شد
همه ي شعرها خوبي شد
آسمان نغمه اش را خواند
مرغ نغمه اش را خواند
آب نغمه اش را خواند
به تو گفتم گنجشك كوچك من باش تا در بهار تو درختي پر شكوفه شوم
و برف آب شد
شكوفه رقصيد و آفتاب در آمد
دلم ميخواهد خوب باشم
دلم ميخواهد تو باشم
و براي همين راست مي گويم
نگاه كن...
با من بمان!
-------------------------
"شاملو"

 

onia$

دستیار مدیر تالار مدیریت

• Sep 24, 2013

• #3,561

راز عشق شقایق

راز عشق شقایق

شقایق گفت با خنده ؛ نه تب دارم ، نه بیمارم اگر سرخم چنان آتش ، حدیث دیگری دارم گلی بودم به صحرایی ، نه با این رنگ و زیبایی نبودم آن زمان هرگز ، نشان عشق و شیدایی ​ ​ یکی از روزهایی ، که زمین تب دار و سوزان بود و صحرا در عطش می سوخت ، تمام غنچه ها تشنه و من بی تاب و خشکیده ، تنم در آتشی می سوخت ز ره آمد یکی خسته ، به پایش خار بنشسته ​ ​ و عشق از چهره اش پیدای پیدا بود ز آنچه زیر لب می گفت : شنیدم ، سخت شیدا بود نمی دانم چه بیماری به جان دلبرش افتاده بود ، اما طبیبان گفته بودندش ​ ​ اگر یک شاخه گل آرد ، ازآن نوعی که من بودم بگیرند ریشه اش را ، بسوزانند شود مرهم برای دلبرش ، آندم شفا یابد چنانچه با خودش می گفت ، بسی کوه و بیابان را​ ​ ​ بسی صحرای سوزان را ، به دنبال گلش بوده و یک دم هم نیاسوده ، که افتاد چشم او ناگه به روی من بدون لحظه ای تردید ، شتابان شد به سوی من​ ​ ​ ​ به آسانی مرا با ریشه از خاکم جدا کرد و به ره افتاد و او می رفت ، و من در دست او بودم و او هرلحظه سر را رو به بالاها شکر می کرد ، پس از چندی ​ هوا چون کوره آتش ، زمین می سوخت و دیگر داشت در دستش تمام ریشه ام می سوخت به لب هایی که تاول داشت گفت : چه باید کرد؟​ ​ ​ در این صحرا که آبی نیست به جانم ، هیچ تابی نیست اگر گل ریشه اش سوزد که وای بر من برای دلبرم ، هرگز دوایی نیست​ ​ ​ واز این گل که جایی نیست ، خودش هم تشنه بود اما نمی فهمید حالش را ، چنان می رفت و من در دست او بودم ، و حالا من تمام هست او بودم ​ دلم می سوخت ، اما راه پایان کو ؟ نه حتی آب ، نسیمی در بیابان کو ؟ ​ ​ و دیگر داشت در دستش تمام جان من می سوخت که ناگه روی زانوهای خود خم شد ، دگر از صبر او کم شد دلش لبریز ماتم شد ، کمی اندیشه کرد ، آنگه​ ​ مرا در گوشه ای از آن بیابان کاشت نشست و سینه را با سنگ خارایی زهم بشکافت ، زهم بشکافت​ ​ ​ اما ! آه صدای قلب او گویی جهان را زیرو رو می کرد زمین و آسمان را پشت و رو می کرد و هر چیزی که هرجا بود ، با غم رو به رو می کرد ​ نمی دانم چه می گویم ؟ به جای آب ، خونش را به من می داد و بر لب های او فریاد بمان ای گل ، که تو تاج سرم هستی دوای دلبرم هستی ، بمان ای گل ​ و من ماندم نشان عشق و شیدایی و با این رنگ و زیبایی و نام من شقایق شد گل همیشه عاشق شد ​

 

sina.....69

عضو جدید

• Oct 18, 2013

• #3,562

[FONT=&quot]یکرنگ که باشی ، زود چشمشان را میزنی[/FONT][FONT=&quot] …
[/FONT][FONT=&quot]خسته می شوند از رنگ تکراریت ، این روزها دوره ی رنگین کمان هاست[/FONT][FONT=&quot] …[/FONT][FONT=&quot][/FONT]​

 

sina.....69

عضو جدید

• Oct 18, 2013

• #3,563

[FONT=&quot]هیس[/FONT][FONT=&quot] !
[/FONT][FONT=&quot]بگذارید برود ؛ ماندن التماسی نیست[/FONT][FONT=&quot] …[/FONT]

 

sina.....69

عضو جدید

• Oct 18, 2013

• #3,564

[FONT=&quot]حرف زدن با تو از عشق[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]انگار که آب دادن به گلهای پلاستیکی است[/FONT][FONT=&quot] …[/FONT][FONT=&quot][/FONT]​

[FONT=&quot]

---

[/FONT]​

 

sina.....69

عضو جدید

• Oct 18, 2013

• #3,565

[FONT=&quot]گاﻫﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﻻﺯﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﺑﺒﺮﯾﻢ ﯾﺎﺩ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺁﻧﻬﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺒﻮﺩﻧﺸﺎن ﺑﻮﺩﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ[/FONT][FONT=&quot] [/FONT]

 

بومادران

عضو جدید

• Oct 18, 2013

• #3,566

مهتاب

بی تو ، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم !


در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید


یادم آید که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم


ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ریخته در آب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ


یادم آید : تو بمن گفتی :
ازین عشق حذر کن !
لحظه ای چند بر این آب نظر کن
آب ، آئینة عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا ، که دلت با دگران است
تا فراموش کنی ، چندی ازین شهر سفر کن !


با تو گفتنم :
حذر از عشق ؟
ندانم
سفر از پیش تو ؟
هرگز نتوانم
روز اول که دل من به تمنای تو پَر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم
تو بمن سنگ زدی ، من نه رمیدم ، نه گسستم
باز گفتم که : تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو درافتم ، همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم
سفر از پیش تو هرگز نتوانم ، نتوانم … !


اشکی از شاخه فرو ریخت
مرغ شب نالة تلخی زد و بگریخت !
اشک در چشم تو لرزید
ماه بر عشق تو خندید


یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه کشیدم
نگسستم ، نرمیدم


رفت در ظلمت غم ، آن شب و شبهای دگر هم
نه گرفتی دگر از عاشق آزده خبر هم
نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم !
بی تو ، اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم
​

​

فریدون مشیری

 

sina.....69

عضو جدید

• Oct 18, 2013

• #3,567

[FONT=&quot]تراشکـــــــار ماهـــــــری شده ام بس کـــــــه تـــــــو نیـــــــامدی[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]و من بـــــــرای دلــــــــم بهانـــــــه تراشیدم[/FONT][FONT=&quot] . . . ![/FONT][FONT=&quot][/FONT]​

[FONT=&quot]

---

[/FONT]​

 

sina.....69

عضو جدید

• Oct 18, 2013

• #3,568

فک میکردم تو همدردی . ولی نه ! تو هم دردی

---

عشق

 

sina.....69

عضو جدید

• Oct 18, 2013

• #3,569

[FONT=&quot]دوست داشتن را از کسی یاد گرفتم که خود فراموش کرد دوست بدارد[/FONT][FONT=&quot]...[/FONT]

 

sina.....69

عضو جدید

• Oct 18, 2013

• #3,570

[FONT=&quot]هر چه بالاتر می روی تو را کوچک تر خواهند دید[/FONT][FONT=&quot].

[/FONT][FONT=&quot]عیب آنان نیست.این مشکل فاصله است[/FONT][FONT=&quot]...[/FONT][FONT=&quot][/FONT]​

[FONT=&quot]

---

[/FONT]​