// ... به نفر بعدیتون یک شعر هدیه بدین ...\\
- شروع کننده موضوع Baran*
- تاریخ شروع
می مخور با دگران تا نخورم خون جگر
سرمکش تانکشد سر به فلک فریادم
زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم
طره را تاب نده تا ندهی بر بادم
یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اعیار نخور تا نکنی ناشادم
سرمکش تانکشد سر به فلک فریادم
زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم
طره را تاب نده تا ندهی بر بادم
یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اعیار نخور تا نکنی ناشادم
kayhan
عضو جدید
جوابیه ی نفر فبلی:
حالیا مصلحت وقت درین می بینم
که کشم رخت به میخانه و خوش بنشینم
که کشم رخت به میخانه و خوش بنشینم
شعر تقدیمی:
در خرابات مغان نور خدا می بینم
این عجب بین که چه نوری زکجا می بینم
جلوه بر من مفروش ای ملک الحاج که تو
خانه می بینی و من خانه ی خدا می بینم
خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن
فکر دورست همانا که خطا می بینم
سوز دل اشک روان آه شب ناله ی شب
این همه از نظر لطف شما می بینم
هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال
با که گویم که در این پرده چه ها می بینم
این عجب بین که چه نوری زکجا می بینم
جلوه بر من مفروش ای ملک الحاج که تو
خانه می بینی و من خانه ی خدا می بینم
خواهم از زلف بتان نافه گشایی کردن
فکر دورست همانا که خطا می بینم
سوز دل اشک روان آه شب ناله ی شب
این همه از نظر لطف شما می بینم
هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال
با که گویم که در این پرده چه ها می بینم
در گل بماند پای دل،جان میدهم چه جای دل
وز آتش و سودای دل ، ای وای دل ای وای ما
وز آتش و سودای دل ، ای وای دل ای وای ما
آخرین طبیب
تو آخرین طبیبی
که لحظه های آخر به داد من رسیدی
تو نوری از خدائی
که پیغام خدا را
به گوش من رساندی
به روح من دمیدی
زیباترین بهاری
پایان انتظاری
برای منه تنها
تو یک حریم امنی
تو بهترین دوائی برا ی خستگیهام
من کوله بار عشقو
تا پای جان کشیدم در زیر سایه های خوش باوری خزیدم
اما یه قلب ساده ندیدم که ندیدم
من از تکرار حرفه
دوستت دارم خسته ام
من به اونکس که باید
دل ببندم بسته ام
تو آخرین طبیبی
که لحظه های آخر به داد من رسیدی
تو نوری از خدائی
که پیغام خدا را
به گوش من رساندی
به روح من دمیدی
زیباترین بهاری
پایان انتظاری
برای منه تنها
تو یک حریم امنی
تو بهترین دوائی برا ی خستگیهام...
تو آخرین طبیبی
که لحظه های آخر به داد من رسیدی
تو نوری از خدائی
که پیغام خدا را
به گوش من رساندی
به روح من دمیدی
زیباترین بهاری
پایان انتظاری
برای منه تنها
تو یک حریم امنی
تو بهترین دوائی برا ی خستگیهام
من کوله بار عشقو
تا پای جان کشیدم در زیر سایه های خوش باوری خزیدم
اما یه قلب ساده ندیدم که ندیدم
من از تکرار حرفه
دوستت دارم خسته ام
من به اونکس که باید
دل ببندم بسته ام
تو آخرین طبیبی
که لحظه های آخر به داد من رسیدی
تو نوری از خدائی
که پیغام خدا را
به گوش من رساندی
به روح من دمیدی
زیباترین بهاری
پایان انتظاری
برای منه تنها
تو یک حریم امنی
تو بهترین دوائی برا ی خستگیهام...
گلابتون
مدیر بازنشسته
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]آنکه می گوید دوستت دارم
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]دل اندوهگین شبی است [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]که مهتابش را می جوید[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هزار کاکلی شاد در چشمان تو[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هزار قناری خاموش در گلوی من[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]ای کاش عشق را زبان سخن بود[/FONT][/FONT]
hamid_sari
عضو جدید
آرزویم این است نتراود اشک از چشمانت مگر از شوق زیاد
نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز
و به اندازه هر روز تو عاشق باشی
عاشق آنکه تو را می خواهد
و به لبخند تو از خویش رها می گردد
وتو را دوست بدارد به همان اندازه که می خواهی
نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز
و به اندازه هر روز تو عاشق باشی
عاشق آنکه تو را می خواهد
و به لبخند تو از خویش رها می گردد
وتو را دوست بدارد به همان اندازه که می خواهی
mahdi271
عضو جدید
نمیدانم چرا رفتی ؟
نمی دانم چرا ،
شاید خطا کردم ،
و تو ،
بی آنکه فکر غربت چشمان من باشی ،
نمی دانم کجا
، تا کی ،
برای چه ؟
ولی رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه می بارد و بعد از رفتنت دریاچه بغض کرد و بعد از رفتنت رسم نوازش در غمی خاکستری گم شد.............................................. ......................
نمی دانم چرا ،
شاید خطا کردم ،
و تو ،
بی آنکه فکر غربت چشمان من باشی ،
نمی دانم کجا
، تا کی ،
برای چه ؟
ولی رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه می بارد و بعد از رفتنت دریاچه بغض کرد و بعد از رفتنت رسم نوازش در غمی خاکستری گم شد.............................................. ......................
يک روز رسد غمي به اندازه ي کوه
يک روز رسد نشاط اندازه ي دشت
افسانه ي زندگي چنين است عزيز
در سايه ي کوه بايد از دشت گذشت!
هر نغمه که از هزار دستان شنوی
آن را به حقیقت از گلستان شنوی
آن را به حقیقت از گلستان شنوی
mahdi271
عضو جدید
خورشید خانوم
خورشید خانوم آفتاب کن
شبو اسیر خواب کن
مجمر نور رو وردار
یخ زمینو آب کن
گلای باغچه خوابن
قناری های عاشق
بال صداشون بسته
فواره های خاکی
تن نمی دن به پرواز
شمع و گل و پروانه
جا نمی شن تو آواز
مرواری های نور رو
بپاش تو دامن خواب
ما رو ببر به جشن
گندم و نور و آفتاب
سوار اسب نور شو
زمینو اندازه کن
دستمال آبی وردار
قلبامونو تازه کن
خورشید تن طلایی
زمین برات هلا که
نگو : طلا که پاکه
چه منتش به خاکه
زمین که عاشق توست
حیفه تو شب بمیره
حیفه سراغتو از
ستاره ها بگیره
خورشید خانوم آفتاب کن
خورشید خانوم آفتاب کن
شبو اسیر خواب کن
مجمر نور رو وردار
یخ زمینو آب کن
گلای باغچه خوابن
قناری های عاشق
بال صداشون بسته
فواره های خاکی
تن نمی دن به پرواز
شمع و گل و پروانه
جا نمی شن تو آواز
مرواری های نور رو
بپاش تو دامن خواب
ما رو ببر به جشن
گندم و نور و آفتاب
سوار اسب نور شو
زمینو اندازه کن
دستمال آبی وردار
قلبامونو تازه کن
خورشید تن طلایی
زمین برات هلا که
نگو : طلا که پاکه
چه منتش به خاکه
زمین که عاشق توست
حیفه تو شب بمیره
حیفه سراغتو از
ستاره ها بگیره
خورشید خانوم آفتاب کن
همه مي پرسند:
چيست در زمزمه مبهم آب؟
چيست در همهمه دلکش برگ؟
چيست در بازي آن ابر سپيد، روي اين آبي آرام بلند
که ترا مي برد اين گونه به ژرفاي خيال؟
چيست در خلوت خاموش کبوترها؟
چيست در کوشش بي حاصل موج؟
چيست در خنده جام
که تو چندين ساعت، مات و مبهوت به آن مي نگري؟
نه به ابر، نه به آب، نه به برگ،
نه به اين آبي آرام بلند،
نه به اين آتش سوزنده که لغزيده به جام،
نه به اين خلوت خاموش کبوترها،
من به اين جمله نمي انديشم.
من مناجات درختان را هنگام سحر،
رقص عطر گل يخ را با باد،
نفس پاک شقايق را در سينه کوه،
صحبت چلچله ها را با صبح،
نبض پاينده هستي را در گندم زار،
گردش رنگ و طراوت را در گونه گل،
همه را مي شنوم؛ مي بينم.
من به اين جمله نمي انديشم.
به تو مي انديشم.
اي سرپا همه خوبي!
تک و تنها به تو مي انديشم.
همه وقت، همه جا،
من به هر حال که باشم به تو مي انديشم.
تو بدان اين را، تنها تو بدان.
تو بيا؛
تو بمان با من، تنها تو بمان.
جاي مهتاب به تاريکي شبها تو بتاب.
من فداي تو، به جاي همه گلها تو بخند.
اينک اين من که به پاي تو در افتادم باز؛
ريسماني کن از آن موي دراز؛
تو بگير؛ تو ببند؛ تو بخواه.
پاسخ چلچله ها را تو بگو.
قصه ابر هوا را تو بخوان.
تو بمان با من، تنها تو بمان.
در دل ساغر هستي تو بجوش.
من همين يک نفس از جرعه جانم باقيست؛
آخرين جرعه اين جام تهي را تو بنوش.
چيست در زمزمه مبهم آب؟
چيست در همهمه دلکش برگ؟
چيست در بازي آن ابر سپيد، روي اين آبي آرام بلند
که ترا مي برد اين گونه به ژرفاي خيال؟
چيست در خلوت خاموش کبوترها؟
چيست در کوشش بي حاصل موج؟
چيست در خنده جام
که تو چندين ساعت، مات و مبهوت به آن مي نگري؟
نه به ابر، نه به آب، نه به برگ،
نه به اين آبي آرام بلند،
نه به اين آتش سوزنده که لغزيده به جام،
نه به اين خلوت خاموش کبوترها،
من به اين جمله نمي انديشم.
من مناجات درختان را هنگام سحر،
رقص عطر گل يخ را با باد،
نفس پاک شقايق را در سينه کوه،
صحبت چلچله ها را با صبح،
نبض پاينده هستي را در گندم زار،
گردش رنگ و طراوت را در گونه گل،
همه را مي شنوم؛ مي بينم.
من به اين جمله نمي انديشم.
به تو مي انديشم.
اي سرپا همه خوبي!
تک و تنها به تو مي انديشم.
همه وقت، همه جا،
من به هر حال که باشم به تو مي انديشم.
تو بدان اين را، تنها تو بدان.
تو بيا؛
تو بمان با من، تنها تو بمان.
جاي مهتاب به تاريکي شبها تو بتاب.
من فداي تو، به جاي همه گلها تو بخند.
اينک اين من که به پاي تو در افتادم باز؛
ريسماني کن از آن موي دراز؛
تو بگير؛ تو ببند؛ تو بخواه.
پاسخ چلچله ها را تو بگو.
قصه ابر هوا را تو بخوان.
تو بمان با من، تنها تو بمان.
در دل ساغر هستي تو بجوش.
من همين يک نفس از جرعه جانم باقيست؛
آخرين جرعه اين جام تهي را تو بنوش.
یک گلِ مقصود در این بوستان
چیده نشد بی مددِ دوستان
چیده نشد بی مددِ دوستان
نشان عهد و وفا نیست در تبسم گل
بنال بلبل بیدل که جای فریاد است
بنال بلبل بیدل که جای فریاد است
هر خون که ز من روید با خاک تو میگوید
با مهر تو همرنگم با عشق تو انبازم
با مهر تو همرنگم با عشق تو انبازم
sahark
عضو جدید
بگو برای پریدن چقدر باید داد؟
برای خوب دویدن چقدر باید داد؟
به بارگاه خدا میبرند روح مرا
برای دیر رسیدن چقدر باید داد؟
درون گور خودم را به چشم می بینم
در آرزوی ندیدن چقدر باید داد؟
مرا از این قفس زندگی رها نکنید
برای دیر پريدن چقدر باید داد؟
میان بودن و رفتن کدام سهم من است؟
برای قرعه کشیدن چقدر باید داد؟
اگرچه گرگ صفت نیستم ، من انسانم
ولی برای دریدن چقدر باید داد؟
در این زمانه که نان آبروی انسانهاست،
برای قلب خریدن چقدر باید داد؟
صدای پای نبودن سکوت قلب من است
برای نغمه شنیدن چقدر باید داد؟
درون سینه اگر جای زندگی خالی است
بگو برای طپیدن چقدر باید داد؟
برای خوب دویدن چقدر باید داد؟
به بارگاه خدا میبرند روح مرا
برای دیر رسیدن چقدر باید داد؟
درون گور خودم را به چشم می بینم
در آرزوی ندیدن چقدر باید داد؟
مرا از این قفس زندگی رها نکنید
برای دیر پريدن چقدر باید داد؟
میان بودن و رفتن کدام سهم من است؟
برای قرعه کشیدن چقدر باید داد؟
اگرچه گرگ صفت نیستم ، من انسانم
ولی برای دریدن چقدر باید داد؟
در این زمانه که نان آبروی انسانهاست،
برای قلب خریدن چقدر باید داد؟
صدای پای نبودن سکوت قلب من است
برای نغمه شنیدن چقدر باید داد؟
درون سینه اگر جای زندگی خالی است
بگو برای طپیدن چقدر باید داد؟
کنار سیب ورازقی
نشسته عطر عاشقی
من از تبار خستگی
بی خبر از دلبستگی
عــاشــــــــقم
ابر شدم صدا شدی
شاه شدم گدا شدی
شعرشدم قلم شدی
عشق شدم تو غم شدی
لیلای من دریای من
اسوده در رویای من
این لحظه در هوای تو
گم شده درصدای تو
من عاشقم مجنون تو
گم گشده در بارون تو
مجنون لیلی بی خیر
درکوچه های در به در
مست و پریشو خراب
هرآرزو نقش بر آب
آروم بگیرم در دلم
عاشــــــــقم...
نشسته عطر عاشقی
من از تبار خستگی
بی خبر از دلبستگی
عــاشــــــــقم
ابر شدم صدا شدی
شاه شدم گدا شدی
شعرشدم قلم شدی
عشق شدم تو غم شدی
لیلای من دریای من
اسوده در رویای من
این لحظه در هوای تو
گم شده درصدای تو
من عاشقم مجنون تو
گم گشده در بارون تو
مجنون لیلی بی خیر
درکوچه های در به در
مست و پریشو خراب
هرآرزو نقش بر آب
آروم بگیرم در دلم
عاشــــــــقم...
lady bayat
عضو جدید
من به آمار زمین مشکوکم ، اگر این سطح پر از آدمهاست، پس چرا این همه آدم تنهاست ؟؟؟؟؟؟؟؟؟
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
نفر قبلی رو تو یه بیت توصیف کن | اشعار و صنايع شعری | 111 | |
| S | به نفر قبلیتون یه شعر هدیه بدین | اشعار و صنايع شعری | 2831 | |
|
شعر-بحر طویل | اشعار و صنايع شعری | 4 | |
|
کارگاه شعر تجربی و آموزش | اشعار و صنايع شعری | 28 | |
|
یه بیت به انتهای شعر اضافه کن | اشعار و صنايع شعری | 115 |