رفتن...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
amir fadaie
عضو جدید
اي دل بيچاره ام بايد فراموشش کني
بي وفا رفت و تو بايد ترک آغوشش کني
من شنيدم از جفا گفتي و از درد دلت
شعله عشق است اين ، بايد که خاموشش کني
تو نگو او مظهر عشق بود و من تقصير کار
آمدي تا به خيالت حلقه در گوشش کني
تازه فهميدي تو درد و تلخي برخورد سرد
اول راهي تو بايد نوش جان نوشش کني
تو شدي مست نگاهش اي دل خوش باورم
فکر کردي مي تواني ساده مجنونش کني
اين جفا و غصه و هجران را پايان نيست
گوش کن اي خسته جان بايد فراموشش کني
بي وفا رفت و تو بايد ترک آغوشش کني
من شنيدم از جفا گفتي و از درد دلت
شعله عشق است اين ، بايد که خاموشش کني
تو نگو او مظهر عشق بود و من تقصير کار
آمدي تا به خيالت حلقه در گوشش کني
تازه فهميدي تو درد و تلخي برخورد سرد
اول راهي تو بايد نوش جان نوشش کني
تو شدي مست نگاهش اي دل خوش باورم
فکر کردي مي تواني ساده مجنونش کني
اين جفا و غصه و هجران را پايان نيست
گوش کن اي خسته جان بايد فراموشش کني
amir fadaie
عضو جدید
رفتنت را با هزاران ذکر هرگز باور کردم
ندیدنت را با تنهایی هایم در هم آمیختم
و به غربت رسیدم . . .
طعم شیرین خنده هایت را در رویا می چشیدم . . .
اما . . . رفنتنت بهر چه بود که حالا باز گشته ای ؟
من چگونه می توانم به چشمان رویا آلودم
صداقت دیدنت را ابراز کنم ؟
قلبم ، عمرم و چشمانم به دیدن تو در رویا عادت کرده اند
رویای من . . .
ندیدنت را با تنهایی هایم در هم آمیختم
و به غربت رسیدم . . .
طعم شیرین خنده هایت را در رویا می چشیدم . . .
اما . . . رفنتنت بهر چه بود که حالا باز گشته ای ؟
من چگونه می توانم به چشمان رویا آلودم
صداقت دیدنت را ابراز کنم ؟
قلبم ، عمرم و چشمانم به دیدن تو در رویا عادت کرده اند
رویای من . . .
پاهای من
دلش
پرسه های عاشقانه
می خواهد...*
دلش
پرسه های عاشقانه
می خواهد...*
من به اين مهر سكوت
من به اين تاريكي
من به ما
من به فرسودگي ذهن خودم ، معترضم
كه چرا ...شوق آغاز مرا
و مني چون من را
ز خودم دزديدند!
به كجا برگردم ؟
حق برگشتن را
ز تنم دزديدند ...
سفر آينه هم رنگي نيست
خواب رنگين مرا دزديدند...
من به اين تاريكي
من به ما
من به فرسودگي ذهن خودم ، معترضم
كه چرا ...شوق آغاز مرا
و مني چون من را
ز خودم دزديدند!
به كجا برگردم ؟
حق برگشتن را
ز تنم دزديدند ...
سفر آينه هم رنگي نيست
خواب رنگين مرا دزديدند...
amir fadaie
عضو جدید
آخر چگونه يك دل تنها تمام شد ؟
دنيا براي شاعر دنيا تمام شد
آخر چگونه اين همه در من اثر نكرد
آن شور و حال عشرت فردا تمام شد
آيا به روي اين زمين هم آدمي نماند ؟
آدم براي قصه ي حوا تمام شد ؟
آن روزهاي گم شده در فصل هاي و هو
آن آرزوي هرشب بابا تمام شد
اينجا نشسته شاعري با وا‍ه هاي گنگ
با من بگو كه آن تب گويا تمام شد؟
آن لفظ هاي روشن باران و ابر و باد
سرمايه هاي شاعر دنيا تمام شد ؟
آن كوچه هاي برفي و آن دست مهربان
آن نازكانه چك چك سرما تمام شد
آن خنده هاي يخ زده در عكس هاي من
آن شاخه هاي مريم و مينا تمام شد
آن روزهاي خسته ام از درس و از همه
آن گريه ها بهانه ها آنجا تمام شد ؟
كابوس نمره ها هراس ها عذاب ها
آيا تمام قصه ها با ما تمام شد ؟
ان شهر هگمتانه و آن خاطرات من
تخت كنار پنجره رويا تمام شد ؟
اي دل چگونه قسمت خود را رفم زدي ؟
آخر چگونه دوره ي گلها تمام شد ؟
آخركجاست ثروت خوب ترانه ها
آن سكه هاي كوچكت آيا تمام شد ؟
آخر چگونه شاعر دنيا به خواب رفت ؟
اما چگونه اين همه اما تمام شد ؟
دنيا براي شاعر دنيا تمام شد
آخر چگونه اين همه در من اثر نكرد
آن شور و حال عشرت فردا تمام شد
آيا به روي اين زمين هم آدمي نماند ؟
آدم براي قصه ي حوا تمام شد ؟
آن روزهاي گم شده در فصل هاي و هو
آن آرزوي هرشب بابا تمام شد
اينجا نشسته شاعري با وا‍ه هاي گنگ
با من بگو كه آن تب گويا تمام شد؟
آن لفظ هاي روشن باران و ابر و باد
سرمايه هاي شاعر دنيا تمام شد ؟
آن كوچه هاي برفي و آن دست مهربان
آن نازكانه چك چك سرما تمام شد
آن خنده هاي يخ زده در عكس هاي من
آن شاخه هاي مريم و مينا تمام شد
آن روزهاي خسته ام از درس و از همه
آن گريه ها بهانه ها آنجا تمام شد ؟
كابوس نمره ها هراس ها عذاب ها
آيا تمام قصه ها با ما تمام شد ؟
ان شهر هگمتانه و آن خاطرات من
تخت كنار پنجره رويا تمام شد ؟
اي دل چگونه قسمت خود را رفم زدي ؟
آخر چگونه دوره ي گلها تمام شد ؟
آخركجاست ثروت خوب ترانه ها
آن سكه هاي كوچكت آيا تمام شد ؟
آخر چگونه شاعر دنيا به خواب رفت ؟
اما چگونه اين همه اما تمام شد ؟
ای آرزوی اولین گام ِ رسیدن
بر جاده‌های بی‌سرانجام ِ رسیدن
كار جهان جز بر مدار آرزو نیست
با این همه دل‌های ناكام ِ رسیدن
كی می‌شود روشن به رویت چشم من، كی؟
وقتِ گل نی بود هنگام ِ رسیدن؟
دل در خیال رفتن و من فكر ماندن
او پخته‌ی راه است و من خام ِ رسیدن
بر خامی‌ام نام ِ تمامی می‌گذارم
بر رخوت درماندگی نام ِ رسیدن
هرچه دویدم جاده از من پیش‌تر بود
پیچیده در راه است ابهام ِ رسیدن
از آن كبوترهای بی‌پروا كه رفتند
یك مشت پر جا مانده بر بام ِ رسیدن
ای كالِ دور از دسترس! ای شعر تازه!
می‌چینمت اما به هنگام ِ رسیدن
بر جاده‌های بی‌سرانجام ِ رسیدن
كار جهان جز بر مدار آرزو نیست
با این همه دل‌های ناكام ِ رسیدن
كی می‌شود روشن به رویت چشم من، كی؟
وقتِ گل نی بود هنگام ِ رسیدن؟
دل در خیال رفتن و من فكر ماندن
او پخته‌ی راه است و من خام ِ رسیدن
بر خامی‌ام نام ِ تمامی می‌گذارم
بر رخوت درماندگی نام ِ رسیدن
هرچه دویدم جاده از من پیش‌تر بود
پیچیده در راه است ابهام ِ رسیدن
از آن كبوترهای بی‌پروا كه رفتند
یك مشت پر جا مانده بر بام ِ رسیدن
ای كالِ دور از دسترس! ای شعر تازه!
می‌چینمت اما به هنگام ِ رسیدن
سوگواران تو امروز خموشند همه
که دهان‌های وقاحت به خروشند همه
گر خموشانه به سوگ تو نشستند رواست
زان که وحشت زده‌ی حشر وحوشند همه
آه از این قوم ریایی که درین شهر دو روی
روزها شحنه و شب، باده فروشند همه
باغ را این تب روحی به کجا برد که باز
قمریان از همه سو خانه به دوشند همه
ای هر آن قطره، ز آفاق هر آن ابر ببار
بیشه و باغ به آواز تو گوشند همه
گر چه شد میکده ها بسته و یاران امروز
مهر بر لب زده وز نعره خموشند همه
به وفای تو که رندان بلاکش فردا
جز به یاد تو و نام تو ننوشند همه
که دهان‌های وقاحت به خروشند همه
گر خموشانه به سوگ تو نشستند رواست
زان که وحشت زده‌ی حشر وحوشند همه
آه از این قوم ریایی که درین شهر دو روی
روزها شحنه و شب، باده فروشند همه
باغ را این تب روحی به کجا برد که باز
قمریان از همه سو خانه به دوشند همه
ای هر آن قطره، ز آفاق هر آن ابر ببار
بیشه و باغ به آواز تو گوشند همه
گر چه شد میکده ها بسته و یاران امروز
مهر بر لب زده وز نعره خموشند همه
به وفای تو که رندان بلاکش فردا
جز به یاد تو و نام تو ننوشند همه
فاطمه تنها
کاربر بیش فعال
گفتمش دل ميخري پرسيد چند ؟
گفتمش دل ميخري پرسيد چند ؟
گفتمش دل ميخري پرسيد چند ؟
گفتمش دل ميخري پرسيد چند ؟
گفتمش دل مال تو تنها بخند
خنده كردو دل زدستانم ربود
تا به خود باز آمدم او رفته بود
دل زدستش روي خاك افتاده بود
جاي پايش روي دل جا مانده بود ...
گفتمش دل مال تو تنها بخند
خنده كردو دل زدستانم ربود
تا به خود باز آمدم او رفته بود
دل زدستش روي خاك افتاده بود
جاي پايش روي دل جا مانده بود ...
عاشقی آغاز پایان است حرفش را نزن
مرگ تدریجی انسان است حرفش را نزن
قطره های آبدارش بر لب سرخ عطش
همردیف سرب سوزان است حرفش را نزن
گفته بودی عشق خود همسایه بی دینی است
آری ، آری ، خوان شیطان است حرفش را نزن
لحظه شلیک تیری سوی منطق ، سوی عقل
عشق جذر این و یا آن است حرفش را نزن
عشق یعنی در کنار مردمان تنها شدن
قلب تنها ! خاک بی جان است حرفش را نزن
عشق یعنی گریه ای از روی خنده ـ گریه خند ـ
عشق مهد باز حرمان است حرفش را نزن
مهدیا عاشق شدن در روزگار ما خطاست
عاشقی آغاز پایان است حرفش را نزن
مرگ تدریجی انسان است حرفش را نزن
قطره های آبدارش بر لب سرخ عطش
همردیف سرب سوزان است حرفش را نزن
گفته بودی عشق خود همسایه بی دینی است
آری ، آری ، خوان شیطان است حرفش را نزن
لحظه شلیک تیری سوی منطق ، سوی عقل
عشق جذر این و یا آن است حرفش را نزن
عشق یعنی در کنار مردمان تنها شدن
قلب تنها ! خاک بی جان است حرفش را نزن
عشق یعنی گریه ای از روی خنده ـ گریه خند ـ
عشق مهد باز حرمان است حرفش را نزن
مهدیا عاشق شدن در روزگار ما خطاست
عاشقی آغاز پایان است حرفش را نزن
من تمنا كردم كه تو با من باشي
تو به من گفتي:هرگز – هرگز
پاسخي سخت و درشت!
و مرا غصه ي اين هرگز،كشت!
حميد مصدق
می آیی
ساعت زنگ می زند
می روی
دلم…
ساعت زنگ می زند
می روی
دلم…
leila bagheri
عضو جدید
کسی دستش به آسمانها نمی رسد، مگر آنکه دوباره متولد شود.
همواره رفتن
با دستانی گشوده
شبا روز
بر تیغه لبخند تو
فرا می شوم
از میان سال های مشوش
به دوران پیری
بر تیغه لبخند تو
فرو می شوم
از میان رگ های بی ریشه
به ژرفای فراموشی
بر تیغه لبخند تو
هلال مه نو
شمشیری است بر ریسمان مرگ
ترازوی زندگی
بر تیغه لبخند تو
"اریش فرید"
با دستانی گشوده
شبا روز
بر تیغه لبخند تو
فرا می شوم
از میان سال های مشوش
به دوران پیری
بر تیغه لبخند تو
فرو می شوم
از میان رگ های بی ریشه
به ژرفای فراموشی
بر تیغه لبخند تو
هلال مه نو
شمشیری است بر ریسمان مرگ
ترازوی زندگی
بر تیغه لبخند تو
"اریش فرید"
رفتي
رفتي
به آخرين جاده رسيدي
به آخرين پرچين
آن سو كسي منتظر نبود
نه حتا ساقه ي لوبيا كه تو را به قصر بالاي ابرها ببرد
خط را بگير و بيا
اين جا هنوز بستري است بي پرچين
و زني در باد
سرگرمِ كشتِ قاصدك
بگذار در فاصلهُ پوست تو و غربتِ من
يك بار كلاغ به خانه اش برسد
پيش از آن كه قصه به سر شود ...
از مجموعه شعر هاي خط خطي روي شب و پا برهنه تا صبح (گراناز موسوي )
رفتي
به آخرين جاده رسيدي
به آخرين پرچين
آن سو كسي منتظر نبود
نه حتا ساقه ي لوبيا كه تو را به قصر بالاي ابرها ببرد
خط را بگير و بيا
اين جا هنوز بستري است بي پرچين
و زني در باد
سرگرمِ كشتِ قاصدك
بگذار در فاصلهُ پوست تو و غربتِ من
يك بار كلاغ به خانه اش برسد
پيش از آن كه قصه به سر شود ...
از مجموعه شعر هاي خط خطي روي شب و پا برهنه تا صبح (گراناز موسوي )
مرا چون قطره اشکی ز چشم انداختی رفتی
تو هم ای نازنین قدر مـــــــرا نشناختی رفتی
به چندین آرزو چون ســــایه در پای تو افتادم
رفتیمرا عشق تو فارغ کرده بود از دیگران امـــــا
تو سنگین دل ز من با دیگران پرداختی رفتی
تمنای نگاهی داشت دل از چشم مست تو
تغافل کردی و کار دلم را ســـــــاختی رفتی
ندادی آشنایی چون گذشتی از کنــــــار من
تو ای بیگانه خو گویی مرا نشناختی رفتی
ز چشمم رفت بی او روشنایی وز پیش ای اشـک
تو هم زین خانه تاریک بیرون تــــــــــــاختی رفتی
اگر آرام ننشینی به خــــــــــــاکت افکنم ای دل
همان گیرم که در پایی سر و جان باختی رفتی ...
محمد قهرمان
تو هم ای نازنین قدر مـــــــرا نشناختی رفتی
به چندین آرزو چون ســــایه در پای تو افتادم
رفتیمرا عشق تو فارغ کرده بود از دیگران امـــــا
تو سنگین دل ز من با دیگران پرداختی رفتی
تمنای نگاهی داشت دل از چشم مست تو
تغافل کردی و کار دلم را ســـــــاختی رفتی
ندادی آشنایی چون گذشتی از کنــــــار من
تو ای بیگانه خو گویی مرا نشناختی رفتی
ز چشمم رفت بی او روشنایی وز پیش ای اشـک
تو هم زین خانه تاریک بیرون تــــــــــــاختی رفتی
اگر آرام ننشینی به خــــــــــــاکت افکنم ای دل
همان گیرم که در پایی سر و جان باختی رفتی ...
محمد قهرمان
برای تو چه ساده بودم نشسته بر سر راه
که با ورود خودت جان تازه ام دادی
برای تو ایستادم که دل به من دادی
برای تو که به قلب تیره و سیهم
ز اوج جان خودت روشنی فزون دادی
برای تو که از لعل آبدار لبت
به سان ساقی جنات، جرعه ها دادی
برای تو مردم، زیستم، شوریدم
برای تو که با شوخ غمزه های شیرینت
نبود وجود مرا جاودانگی دادی
کنون به یاد تو من اشک میریزم
به یاد احساس های بی کرانه ی تو
به یاد خاطرات بس گذشته و دور
به یاد حرف های صادقانه ی تو
به یاد روزها که با تو بگذشتند
به یاد شام های عاشقانه ی تو
دگر برای تو، فقط تو اشک خواهم ریخت
که رفتی و جاودانه ترین ویرانگی ها را
نصیب دل بی قرار من کردی
چه بی کران زیباست اگر تو بازآیی
و روی من چه پری وار
آغوشت را دوباره بگشایی!!!
که با ورود خودت جان تازه ام دادی
برای تو ایستادم که دل به من دادی
برای تو که به قلب تیره و سیهم
ز اوج جان خودت روشنی فزون دادی
برای تو که از لعل آبدار لبت
به سان ساقی جنات، جرعه ها دادی
برای تو مردم، زیستم، شوریدم
برای تو که با شوخ غمزه های شیرینت
نبود وجود مرا جاودانگی دادی
کنون به یاد تو من اشک میریزم
به یاد احساس های بی کرانه ی تو
به یاد خاطرات بس گذشته و دور
به یاد حرف های صادقانه ی تو
به یاد روزها که با تو بگذشتند
به یاد شام های عاشقانه ی تو
دگر برای تو، فقط تو اشک خواهم ریخت
که رفتی و جاودانه ترین ویرانگی ها را
نصیب دل بی قرار من کردی
چه بی کران زیباست اگر تو بازآیی
و روی من چه پری وار
آغوشت را دوباره بگشایی!!!
قلب من كنار پنجره تنهايي ،
هنوز بي قرار توست ،
گرچه انتظار هيچ معجزي از لحظه ها نيست
روزها مي آيند ، مي مانند ،
و مي روند و تو ديگر نمي آيي و
شايد براي من ، بي تو ،
انتظار مفهومي تازه مي يابد
وقتي من وشبهايم به اميد انتظار زنده مي مانيم
و زنده بودن معنايي است ساده كه من دشوارش كرده ام ...
و زند گاني شايد ، مجموع ايستايي است
از تكرار ...انتظار...
هنوز بي قرار توست ،
گرچه انتظار هيچ معجزي از لحظه ها نيست
روزها مي آيند ، مي مانند ،
و مي روند و تو ديگر نمي آيي و
شايد براي من ، بي تو ،
انتظار مفهومي تازه مي يابد
وقتي من وشبهايم به اميد انتظار زنده مي مانيم
و زنده بودن معنايي است ساده كه من دشوارش كرده ام ...
و زند گاني شايد ، مجموع ايستايي است
از تكرار ...انتظار...
[FONT=times new roman,times,serif] نه ! نرو! صبر کن[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]قرارمان این نبود[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]باید سکه بیندازیم[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]اگر شیر آمد، تردید نکن که دوستت دارم[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]اگر خط آمد، مطمئن باش دوستدارت هستم[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]. . . صبر کن، سکه بیندازیم[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]اگر دوستت نداشتم، آن وقت برو![/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]قرارمان این نبود[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]باید سکه بیندازیم[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]اگر شیر آمد، تردید نکن که دوستت دارم[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]اگر خط آمد، مطمئن باش دوستدارت هستم[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]. . . صبر کن، سکه بیندازیم[/FONT]
[FONT=times new roman,times,serif]اگر دوستت نداشتم، آن وقت برو![/FONT]
تکرار
تکرار
پروانه ها خشکیدند ...
تکرار
پروانه ها خشکیدند ...
باغبان پیر غمگین نشد...
مگر کودک.!
مگر کودک.!
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم) | ادبیات | 122 |
Similar threads
-
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم)
- شروع شده توسط حمید...HaMiD
- پاسخ ها: 122