تاریخچه سنگ درمانی :
سنگ درمانی که از ديرباز در زمره درمانهای طبيعی بوده،امروزه تحت نام (Gem Therapy)به عنوان يکی از رشته های طب مکمل معرفی و طبقه بنده می شود.
استفاده از خواص درمانی سنگ های نيمه قيمتی و گوهرها برخلاف استقبال گسترده مردم جهان طی سال های اخير،موضوع جديدی نيست بلکه هزاران سال قدمت دارد. شواهد کار برد سنگ های طبيعی برای درمان بيماريهای مختلف در قديمی ترين تمدنهای بشری به چشم می خورد .
بر اساس اين شواهد،در طول تاریخ از سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی برای:
1- مقاصد درمانی
2- محافظت افراد در برابر بلايای طبيعی و تاثيرات نامطلوب محيطي استفاده می شده است.
قديمی ترين گزارش ها در مورد خواص درمانی گوهرها به هزاره 4 پيش از ميلاد باز می گردد . چنین به نظر می رسد که کتيبه های سومری و متون علوم ودایی مربوط به هند باستان،کهن ترین آثار بر جای مانده از این دانش قدیمی می باشند . در طب سنتی هند (آیورودا)،دستورات دقيقی درمورد تهيه پودر،خـــمير و الگزير ( مخلوط حاوی الکل ) با سنگ های شفا بخش وجود دارد . متون و دستورات این طب تا به امروز حفظ شده و توسط پزشکان آن در سراسر دنيا و بخصوص درآمریکا ، اروپا و هند بکار گرفته می شود.
ازجمله آثار قدیمی ودایی که درآن ها از کاربرد سنگ ها برای مقاصد درمانی صحبت به میان آمده،می توان به این موارد اشاره داشت :
Ratnapariksha
Mani-Mala
Graha-gocara Jyotisha
Garuda Purana
Brhat Samhita
Agni Purana
در چین باستان نیز درمانگران از خواص ارتعاشی سنگ ها آگاه بوده اند . ”کتاب امپراطور زرد“(حدود 5000سال قبل) که توسط "چی يو" نگاشته و گرد آوری شده دارای توضيحات فراوانی در مورد گوهرها و تاثير آنها بر بدن انسان است . امروزه نيز کشور چين يکی ازبزرگترين عرضه کنندگان گوهرها و سنگ های شفابخش در سراسر دنيا است .
در یونان باستان، به مردم توصیه می شده است سنگ ها را در کيسه های چرمی کوچک با خود حمل کنند، بصورت گردنبند به گردن خود بیاویزند یا بصورت الگزير،پودر يا معجون از راه خوراکی استفاده نمایند تا به اين وسيله از ارواح پليد ( که به اعتقاد آنان علت بروز بيماری بودند )،از انواع بيماري ها،چشم زخم ها و بلايا و فجايع در امان بمانند. ارسطو فيلسوف مشهور يونانی نيز از قدرت ويژه و منحصر به فرد سنگ های شفابخش صحبت کرده است.
روميان نيز تحت تاثير آموزه های يونان و ساير تمدنهای باستانی،همواره سنگ های صِيقل داده شده را برای رفع بيماری و بد شانسی با خود حمل کرده و در جنگ ها در زره و سپر و شمشير خود از آن ها استفاده می کردند.
در دين اسلام نيز استفاده از انگشتر با نگين :
- عقيق
- فيروزه
- حجر الشمس
به مومنين توصيه شده و با استناد به کتب دينی،ائمه اطهار غالبا" نگين انگشتری بر دست داشته اند.
دانشمندان ایرانی در دوره پس از اسلام نیز توجه و عنایت ویزه ای به گوهر ها و سنگ های شفا بخش داشته اند که از این میان می توان به ”صباح بن عمران“ از جواهر شناسان عهد هارون الرشِيد خليفه عباسی و”عطاربن محمد“ منجم و مولف کتاب ”منافع الاحجار“ اشاره نمود. ابن سينا،حکیم عالیقدر پارسی نیز،در درمان تمايل به خودكشى از «سيترين» استفاده می كرده است .
شاید به جرات بتوان گفت پر ارزش ترين و مهم ترين کتب گوهر شناسی ايران،کتاب "الجماهر فی الجواهر“ تاليف ابوريحان بيرونی به زبان عربی و رساله ” تنسوخنامه ايلخانی“(معروف به رساله جوهريه) تاليف خواجه نصيرالدين طوسی به زبان فارسی است . تنسوخنامه ایلخانی که در عهد پادشاهی هلاکوخان (653-663 ه ق) و به امر او توسط خواجه نصیر الدین طوسی به رشته تحریر درآمده،شامل منافع و خواص و صفات گوهرها و سنگ های بيش بها است .
یک درمانگر زن صاحب نام، هيلد گارد درقرن دوازدهم ميلادی ( اروپای قرون وسطی) در کتاب معروف خود به نام "فيزيکا" به طور مفصل به توضيح خواص درمانی سنگ های نيمه قيمتی پرداخته است. از فراز های این کتاب مناسب است به این مفهوم اشاره شود: ” پزشکان برای درمان بيماري ها بايد ديدی کل نگر نسبت به وجود انسان داشته باشند و تاثير عوامل محيطی نظير ارتعاشات در يافتی از سنگ های شفابخش را نيز در درمان بيماری ها لحاظ کنند .“
هیلدگارد ضمن اصلاح عادت های زندگی (عادات غذايي،خواب واستراحت کافی) بیماران خود ، با توجه به طالع نجومی و طبايع افراد مختلف،به درمان های طبيعی می پرداخت. يکی از اين درمان های طبيعی شامل قراردادن سنگ های خاص برروی نقاطی از بدن و نوشيدن آب از ظرفی بود که سنگ های شفابخش به مدت يک شبانه روز در آن قرارداده شده .
پاراسلسوس - پرآوازه ترين پزشک اروپا در دوران رنسانس - در مورد ويژگي های شفابخش سنگ ها و مواد معدنی و ارتباط اين خواص با ساختمان فيزيکی و فرمول شيميايی آنها به بررسی و مطالعه پرداخته است. او پس از سالها مطالعه و بدنبال کسب تجربیات متعدد، به اين نتيجه رسيد که از سنگ های ساييده شده و يا خـــــرد شـــده می توان نه تنها برای درمان علايم بيماري ها،بلکه برای علاج دلايل عميق بيماری هم استفاده کرد.
رويکرد پاراسلسوس به سلامت و درمان بيماري ها هنوز هم علیرغم گذشت چندین قرن، سرلوحه کار پزشکان کل نگر امروز است . او معتقد بود: " تنها يک منشا برای سلامتی وجود داردکه آن هم نيروی نامحدود،پرقدرت و آگاه درون ما انسانها است و شفاگر درون،می تواند همه بيماري ها را درمان کند .تنها دليل بروز بيماری اين است که شفاگر درون بخاطر عادت های ناسالم زندگی و بی توجهی ما،دچار ضعف و ناتوانی شده. من درهنگام درمان بيمارانم صرفا" تلاش می کنم تا نيروی شفابخش درونی آنان را دوباره زنده کنم."
تالیف : دکتر کیارش ساعتچی
سنگ درمانی که از ديرباز در زمره درمانهای طبيعی بوده،امروزه تحت نام (Gem Therapy)به عنوان يکی از رشته های طب مکمل معرفی و طبقه بنده می شود.
استفاده از خواص درمانی سنگ های نيمه قيمتی و گوهرها برخلاف استقبال گسترده مردم جهان طی سال های اخير،موضوع جديدی نيست بلکه هزاران سال قدمت دارد. شواهد کار برد سنگ های طبيعی برای درمان بيماريهای مختلف در قديمی ترين تمدنهای بشری به چشم می خورد .
بر اساس اين شواهد،در طول تاریخ از سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی برای:
1- مقاصد درمانی
2- محافظت افراد در برابر بلايای طبيعی و تاثيرات نامطلوب محيطي استفاده می شده است.
قديمی ترين گزارش ها در مورد خواص درمانی گوهرها به هزاره 4 پيش از ميلاد باز می گردد . چنین به نظر می رسد که کتيبه های سومری و متون علوم ودایی مربوط به هند باستان،کهن ترین آثار بر جای مانده از این دانش قدیمی می باشند . در طب سنتی هند (آیورودا)،دستورات دقيقی درمورد تهيه پودر،خـــمير و الگزير ( مخلوط حاوی الکل ) با سنگ های شفا بخش وجود دارد . متون و دستورات این طب تا به امروز حفظ شده و توسط پزشکان آن در سراسر دنيا و بخصوص درآمریکا ، اروپا و هند بکار گرفته می شود.
ازجمله آثار قدیمی ودایی که درآن ها از کاربرد سنگ ها برای مقاصد درمانی صحبت به میان آمده،می توان به این موارد اشاره داشت :
Ratnapariksha
Mani-Mala
Graha-gocara Jyotisha
Garuda Purana
Brhat Samhita
Agni Purana
در چین باستان نیز درمانگران از خواص ارتعاشی سنگ ها آگاه بوده اند . ”کتاب امپراطور زرد“(حدود 5000سال قبل) که توسط "چی يو" نگاشته و گرد آوری شده دارای توضيحات فراوانی در مورد گوهرها و تاثير آنها بر بدن انسان است . امروزه نيز کشور چين يکی ازبزرگترين عرضه کنندگان گوهرها و سنگ های شفابخش در سراسر دنيا است .
در یونان باستان، به مردم توصیه می شده است سنگ ها را در کيسه های چرمی کوچک با خود حمل کنند، بصورت گردنبند به گردن خود بیاویزند یا بصورت الگزير،پودر يا معجون از راه خوراکی استفاده نمایند تا به اين وسيله از ارواح پليد ( که به اعتقاد آنان علت بروز بيماری بودند )،از انواع بيماري ها،چشم زخم ها و بلايا و فجايع در امان بمانند. ارسطو فيلسوف مشهور يونانی نيز از قدرت ويژه و منحصر به فرد سنگ های شفابخش صحبت کرده است.
روميان نيز تحت تاثير آموزه های يونان و ساير تمدنهای باستانی،همواره سنگ های صِيقل داده شده را برای رفع بيماری و بد شانسی با خود حمل کرده و در جنگ ها در زره و سپر و شمشير خود از آن ها استفاده می کردند.
در دين اسلام نيز استفاده از انگشتر با نگين :
- عقيق
- فيروزه
- حجر الشمس
به مومنين توصيه شده و با استناد به کتب دينی،ائمه اطهار غالبا" نگين انگشتری بر دست داشته اند.
دانشمندان ایرانی در دوره پس از اسلام نیز توجه و عنایت ویزه ای به گوهر ها و سنگ های شفا بخش داشته اند که از این میان می توان به ”صباح بن عمران“ از جواهر شناسان عهد هارون الرشِيد خليفه عباسی و”عطاربن محمد“ منجم و مولف کتاب ”منافع الاحجار“ اشاره نمود. ابن سينا،حکیم عالیقدر پارسی نیز،در درمان تمايل به خودكشى از «سيترين» استفاده می كرده است .
شاید به جرات بتوان گفت پر ارزش ترين و مهم ترين کتب گوهر شناسی ايران،کتاب "الجماهر فی الجواهر“ تاليف ابوريحان بيرونی به زبان عربی و رساله ” تنسوخنامه ايلخانی“(معروف به رساله جوهريه) تاليف خواجه نصيرالدين طوسی به زبان فارسی است . تنسوخنامه ایلخانی که در عهد پادشاهی هلاکوخان (653-663 ه ق) و به امر او توسط خواجه نصیر الدین طوسی به رشته تحریر درآمده،شامل منافع و خواص و صفات گوهرها و سنگ های بيش بها است .
یک درمانگر زن صاحب نام، هيلد گارد درقرن دوازدهم ميلادی ( اروپای قرون وسطی) در کتاب معروف خود به نام "فيزيکا" به طور مفصل به توضيح خواص درمانی سنگ های نيمه قيمتی پرداخته است. از فراز های این کتاب مناسب است به این مفهوم اشاره شود: ” پزشکان برای درمان بيماري ها بايد ديدی کل نگر نسبت به وجود انسان داشته باشند و تاثير عوامل محيطی نظير ارتعاشات در يافتی از سنگ های شفابخش را نيز در درمان بيماری ها لحاظ کنند .“
هیلدگارد ضمن اصلاح عادت های زندگی (عادات غذايي،خواب واستراحت کافی) بیماران خود ، با توجه به طالع نجومی و طبايع افراد مختلف،به درمان های طبيعی می پرداخت. يکی از اين درمان های طبيعی شامل قراردادن سنگ های خاص برروی نقاطی از بدن و نوشيدن آب از ظرفی بود که سنگ های شفابخش به مدت يک شبانه روز در آن قرارداده شده .
پاراسلسوس - پرآوازه ترين پزشک اروپا در دوران رنسانس - در مورد ويژگي های شفابخش سنگ ها و مواد معدنی و ارتباط اين خواص با ساختمان فيزيکی و فرمول شيميايی آنها به بررسی و مطالعه پرداخته است. او پس از سالها مطالعه و بدنبال کسب تجربیات متعدد، به اين نتيجه رسيد که از سنگ های ساييده شده و يا خـــــرد شـــده می توان نه تنها برای درمان علايم بيماري ها،بلکه برای علاج دلايل عميق بيماری هم استفاده کرد.
رويکرد پاراسلسوس به سلامت و درمان بيماري ها هنوز هم علیرغم گذشت چندین قرن، سرلوحه کار پزشکان کل نگر امروز است . او معتقد بود: " تنها يک منشا برای سلامتی وجود داردکه آن هم نيروی نامحدود،پرقدرت و آگاه درون ما انسانها است و شفاگر درون،می تواند همه بيماري ها را درمان کند .تنها دليل بروز بيماری اين است که شفاگر درون بخاطر عادت های ناسالم زندگی و بی توجهی ما،دچار ضعف و ناتوانی شده. من درهنگام درمان بيمارانم صرفا" تلاش می کنم تا نيروی شفابخش درونی آنان را دوباره زنده کنم."
تالیف : دکتر کیارش ساعتچی