فرایند تشکیل ستارگان
- شروع کننده موضوع jaky
- تاریخ شروع
سحابی
سحابی
برای این که فرایند تشکیل ستاره مورد بررسی قرار بگیرد ابتدا نیاز به بررسی سحابی میباشد.
سحابی
برای این که فرایند تشکیل ستاره مورد بررسی قرار بگیرد ابتدا نیاز به بررسی سحابی میباشد.
سحابی:
به ابر عظیمی از غبار، گاز و پلاسما در فضاهای میان‌ستاره‌ای، سحابی گفته میشود. سحابی ها محل تولد ستاره ها میباشند.
دسته‌بندی:
سحابی ها را بر پایه نحوه درخشانی‌شان به دسته‌های زیر بخش میکنند:
- سحابی گسترده که در اثر نور ستارگان نزدیک به آن می‌درخشد.
- سحابی گسیلشی یا نشری: که بدلیل وجود ستاره( یا پیش ستاره) درون آنها اجزایش گرم میشوند و از خود نور گسیل میکنند. برای مثال میتوان به سحابی جبار اشاره کرد.
- سحابی بازتابی: که نورشان از بازتابش نور ستارگان نزدیک پدید آمده‌است. برای نمونه سحابی‌شدگی ان‌جی‌سی ۱۴۳۵ (NGC 1435) که در پیرامون خوشه پروین جای گرفته است.
- سحابی سیاره‌نما: پوسته‌های فشرده گاز هستند که معمولا ته مانده‌های ابرنواختری در حال دور شدن از ستاره مادر خود هستند.
- سحابی انکساری: که ذرات غبار نور را منعکس نمی‌کنند، بلکه پراکنده میکنند.
- سحابی تاریک: بی‌نور و درخشش است. این سحابی‌ها زمانی آشکار میشوند که جلوی دیگر ستارگان یا سحابی ها را بگیرند. نمونه‌های معروف: سحابی سر اسب در صورت فلکی شکارچی، و سحابی کیسه ذغال در صورت فلکی صلیب جنوبی.
jimmi
عضو جدید
آخ جون كلاس!
آخ جون كلاس!
آخ جون كلاس! نميدونين چقد دلم ميخواست همچين تاپيكايي تو تالار را بيفته... خب من اومدم!...
آقا اجازه "سحابيه تاريكالو" رو هم ميشه جزو سحابياي گسترده ي بازتابي(يا شايد انكساري) حساب كرد؟ آخه عين همونه فقط منبع نور اينورش نيست، جلو نور ستاره هاي پشتشو ميگيره تا خودي نشون داده باشه!(1)
بعدشم يه سؤال ديگه: سحابيه سياره نما همونيه كه احتمالاً بعدنا سياره درست ميكنه؟! يا ربطي نداره؟!(2)
بعدشم اين چجور دسته بندي ايه؟ من كه نفهميدم اساس دسته بنديش چيه...(3)
يه چيزي... سؤال 3و1 تقريباً يه سؤاله!!
آقا يه سؤال ديگه م بپرسيم؟ كي ميرسيم به اونجا كه برامون توضيح بدين قنطورس چجورياس كه اينجورياس؟!!(4)
يدونه سؤاله با ربطم بپرسم: كدوميكي از اين سحابيا ستاره بدنيا مياره؟؟!!(5)
آقا ببخشينا ما از كلاس پايينتر اومديم اينجا، گفتن چون خيلي تيزگوشي ميتوني بري! اينجوري شد كه ادبيات مدبيات پاس نكرده اومديم اينجا!!
خلاصه ببخشيد اگه تاپيك سنگينتونو به هم ريختم! ذوق زده شدم، از دستم دررفت!!
آخ جون كلاس!
آخ جون كلاس! نميدونين چقد دلم ميخواست همچين تاپيكايي تو تالار را بيفته... خب من اومدم!...
آقا اجازه "سحابيه تاريكالو" رو هم ميشه جزو سحابياي گسترده ي بازتابي(يا شايد انكساري) حساب كرد؟ آخه عين همونه فقط منبع نور اينورش نيست، جلو نور ستاره هاي پشتشو ميگيره تا خودي نشون داده باشه!(1)
بعدشم يه سؤال ديگه: سحابيه سياره نما همونيه كه احتمالاً بعدنا سياره درست ميكنه؟! يا ربطي نداره؟!(2)
بعدشم اين چجور دسته بندي ايه؟ من كه نفهميدم اساس دسته بنديش چيه...(3)
يه چيزي... سؤال 3و1 تقريباً يه سؤاله!!
آقا يه سؤال ديگه م بپرسيم؟ كي ميرسيم به اونجا كه برامون توضيح بدين قنطورس چجورياس كه اينجورياس؟!!(4)
يدونه سؤاله با ربطم بپرسم: كدوميكي از اين سحابيا ستاره بدنيا مياره؟؟!!(5)
آقا ببخشينا ما از كلاس پايينتر اومديم اينجا، گفتن چون خيلي تيزگوشي ميتوني بري! اينجوري شد كه ادبيات مدبيات پاس نكرده اومديم اينجا!!
خلاصه ببخشيد اگه تاپيك سنگينتونو به هم ريختم! ذوق زده شدم، از دستم دررفت!!
آخرین ویرایش:
اول سلام
خوب بعضی از سوالاتو الان جواب میدم و بعضی دیگه رو تو بحث بهش میرسیم.
پاسخ سوال 1: باید بگم که نه. شبیه هم نیستن. سحابی تاریک تراکمش بیشتره و موادش فرق داره. برای مثال اگه به سحابی سر اسب نگاه کنی متوجه میشی که دور تا دورش یه سحابی نشری قرار داره یعنی اگه فرقی وجود نداشت باید یکم نور نشر میکرد.
پاسخ سوال 2: ما هنوز ستاره نداشته سیارمون کجا بود؟ باید بگم که سحابی سیاره ای بخواطر قیافش اینطوری اسم گذاری شده( حداقل تا جایی که من میدونم). و میشه گفت که این یه مورد حتی محل تشکیل ستاره ها هم نیست.
پاسخ سوال 3: اول گفتم بر اساس نحوه درخشانی.
پاسخ سوال 4: میرسیم
پاسخ سوال 5:اینم میگم.
خوب این از جوابای شما.
بزودی( امروز یا فردا) اصل مطلب رو شروع میکنم.
فعلا بای
پاسخ سوال 1: باید بگم که نه. شبیه هم نیستن. سحابی تاریک تراکمش بیشتره و موادش فرق داره. برای مثال اگه به سحابی سر اسب نگاه کنی متوجه میشی که دور تا دورش یه سحابی نشری قرار داره یعنی اگه فرقی وجود نداشت باید یکم نور نشر میکرد.
پاسخ سوال 2: ما هنوز ستاره نداشته سیارمون کجا بود؟ باید بگم که سحابی سیاره ای بخواطر قیافش اینطوری اسم گذاری شده( حداقل تا جایی که من میدونم). و میشه گفت که این یه مورد حتی محل تشکیل ستاره ها هم نیست.
پاسخ سوال 3: اول گفتم بر اساس نحوه درخشانی.
پاسخ سوال 4: میرسیم
پاسخ سوال 5:اینم میگم.
خوب این از جوابای شما.
بزودی( امروز یا فردا) اصل مطلب رو شروع میکنم.
فعلا بای
یعنی این اسمون هزار رنگه پر ستاره هیچ جذابیتی نداره؟!
اکنون میپردازیم به اصل مطلب
سحابی ها بصورت طبیعی پایدار میباشند(یعنی در تعادل گرانشی ، الکترو استاتیکی و ...) میباشند. در حالت عادی هیچ ستاره ای را تشکیل نمیدهند.
پس برای تشکیل شدن ستاره احتیاج به برهم خوردن این تعادل است.
چگونه میتوان این تعادل را برهم زد؟
برهم خوردن این تعادل از راه های مختلفی امکان پذیر است. برای مثال ممکن است یک انفجار ابرنو اختری در نزدیکی این سحابی رخ دهد یا گاهی اوقات یک سیاه چاله موجب این اتفاق میشود( قسمتی از سحابی به شعاع سیاه چاله وارد میشود و تعادل گرانشی برهم میخورد) و ...
پس از برهم خوردن تعادل سحابی شروع به جمع شدن در چند نقطه میشود. ذرات سنگین تر آرام آرام ذرات سبک تر را به سوی خود جذب میکنند. فرض کنید مثلا یک ذره 3 اتمی یک ذره 2 اتمی را جذب میکند و سپس یک ذره دیگر این ذره 5 اتمی جدید را جذب میکند. طی سالهای بسیار( میلیون ها سال ) ممکن است یک یا چند هسته اصلی تشکیل شود(منظور من از هسته، هسته ستاره نیست).
فرض ستاره های چند تایی را فعلا کنار میگذاریم.
در این حالت زمانی که دمای این توده که درحال فشرده شدن و چگال شدن است به 3000 درجه میرسد به این توده میگوییم پیش ستاره...
سحابی ها بصورت طبیعی پایدار میباشند(یعنی در تعادل گرانشی ، الکترو استاتیکی و ...) میباشند. در حالت عادی هیچ ستاره ای را تشکیل نمیدهند.
پس برای تشکیل شدن ستاره احتیاج به برهم خوردن این تعادل است.
چگونه میتوان این تعادل را برهم زد؟
برهم خوردن این تعادل از راه های مختلفی امکان پذیر است. برای مثال ممکن است یک انفجار ابرنو اختری در نزدیکی این سحابی رخ دهد یا گاهی اوقات یک سیاه چاله موجب این اتفاق میشود( قسمتی از سحابی به شعاع سیاه چاله وارد میشود و تعادل گرانشی برهم میخورد) و ...
پس از برهم خوردن تعادل سحابی شروع به جمع شدن در چند نقطه میشود. ذرات سنگین تر آرام آرام ذرات سبک تر را به سوی خود جذب میکنند. فرض کنید مثلا یک ذره 3 اتمی یک ذره 2 اتمی را جذب میکند و سپس یک ذره دیگر این ذره 5 اتمی جدید را جذب میکند. طی سالهای بسیار( میلیون ها سال ) ممکن است یک یا چند هسته اصلی تشکیل شود(منظور من از هسته، هسته ستاره نیست).
فرض ستاره های چند تایی را فعلا کنار میگذاریم.
در این حالت زمانی که دمای این توده که درحال فشرده شدن و چگال شدن است به 3000 درجه میرسد به این توده میگوییم پیش ستاره...
پیش ستاره به ستاره
پیش ستاره به ستاره
این فرایند تشکیل یک ستاره عادی بود. در پست های بعد مراحل مرگ ستاره، ستاره های دوتایی و ... ( شاید به سیاه چاله هم سری بزنیم) را بررسی میکنیم.(البته نظر من اینه که تمام سوالاتون در این موارد گفته شده رو بپرسین و من یا دوستان بهتر از من پاسخ بدن و سپس مباحث جدید را با قدرت شروع کنیم)
فعلا بای
پیش ستاره به ستاره
آقایون و خانمای محترم، خواهش میکتم متن زیر را با دقت بخونید. تلاشم رو کردم که ساده و شفاف بگم ولی یکم فیزیکی شد که اگه کسی سوال داشت بپرسه من جواب میدم.
نکته ای که درمورد سحابی ها فراموش کرده بودم این است که دمای آنها تا حدی پایین است که هیدروژن مولکولی در آن وجود دارد.( زیر 3000 کلوین)
یک پیش ستاره، توده ای از ابرهای غول آسای مولکولی است که مرتبا فرو میریزد، اما هنوز شکل ستاره نگرفته است. پیش ستاره مرحله ی کوتاهی است قبل از فایق آمدن نیروی گرانش به میدان مغناطیسی و شروع به سوختن نمودن ستاره. چند اتفاق در مرحله پیش ستاره رخ میدهد:
1. مواد بر روی پیش ستاره سقوط میکنند: مواد بر روی پیش ستاره سقوط میکنند و موجب چگالتر شدن و کدر تر شدن آن میشوند.وقتی شیعی چگال تر و کدر تر میشود، انرژی و فوتون ها زمان بیشتری را احتیاج دارند تا بتوانند از درون شیع بگریزند. درنتیجه، دمای پیش ستاره بسرعت شروع به بالا رفتن میکند.
2. یک دیسک تشکیل میشود: چرخش موجب میشود ابر درحالی که فرو میریزد تخت شود. بعلاوه بدلیل بقای اندازه حرکت زاویه ای، سرعت چرخش دیسک درحالی که مواد به صورت مارپیچ به درون فرو میروند زیاد میشود. اصطکاک موجب میشود که مواد درونی دیسک مارپیچ وار به درون سوق داده شود و مواد بیرونی به همان شکل مارپیچی به بیرون پرتاب شوند. این دیسک ها بدلایل زیر ناپدید میشوند:
الف) تصعید شدن بویسله شیع نزدیکش- اگر یک ستاره درخشان در نزدیکی باشد میتواند مواد دیسک را تصعید کند، و آنهاره به صورت مواد میان ستاره ای تبدیل کند.
ب) بادهای درون ستاره ای: زمانی که باد در مرکز ستاره شروع شود، میتواند اندازه حرکت را به ذرات دیسک بدهد و آنها را به مواد میان ستاره ای تبدیل کند( یعنی پرتشون کنه بیرون)
ج) تشکیل سیاره: ممکن است سیاره از این دیسکها بوجود آید(اینم جواب آقا jimmy گل، حله؟)
3. فشار و دما افزایش میابد: همین که پیش ستاره کدر میشود، نمیتواند انرژی که توسط مواد در حال سقوط درونش تولید میشود را تابش کند. این انرژی درونش گیر میفتد و موجب میشود تا دمایش افزایش یابد. درحالی که جرم بدرونش سقوط میکند، چگالی افزایش میابد. با توجه به قانون گاز کامل نتیجه افزایش فشار است. افزایش فشار موجب میشود تا فرایند سقوط کند شود، ولی کاملا متوقف نمیشود.
4. یک باد تشکیل میشود: منجمان کاملا مطمئن نیستند که چرا، اما در این مرحله از تکامل، پیش ستاره شروع به فشار وارد کردن به سوی بیرون میکند. این فرو ریزش بیشتر جرم ها را متوقف میکند. این باد ها بسیار سنگین هستند( تقریبا برابر جرم خورشید در سال) و همراه خود انرژی جرم و اندازه حرکت زاویه ای دارند. اگر خورشید به این صورت جرم از دست میداد در عرض 10 میلیون سال تمام انرژی اش را از دست میداد.( این زمان در نجوم کوتاه است)
فشار و دما بیشتر افزایش میابد: فشار و دما در بخش مرکزی پیش ستاره همچنان افزایش میابد.در نهایت دما در هسته آنقدری بالا میرود( حدود 10 میلیون کلوین) تا همجوشی هیدروژن آغاز شود و پیش ستاره به رشته اصلی میرود و ستاره میشود.نکته ای که درمورد سحابی ها فراموش کرده بودم این است که دمای آنها تا حدی پایین است که هیدروژن مولکولی در آن وجود دارد.( زیر 3000 کلوین)
یک پیش ستاره، توده ای از ابرهای غول آسای مولکولی است که مرتبا فرو میریزد، اما هنوز شکل ستاره نگرفته است. پیش ستاره مرحله ی کوتاهی است قبل از فایق آمدن نیروی گرانش به میدان مغناطیسی و شروع به سوختن نمودن ستاره. چند اتفاق در مرحله پیش ستاره رخ میدهد:
1. مواد بر روی پیش ستاره سقوط میکنند: مواد بر روی پیش ستاره سقوط میکنند و موجب چگالتر شدن و کدر تر شدن آن میشوند.وقتی شیعی چگال تر و کدر تر میشود، انرژی و فوتون ها زمان بیشتری را احتیاج دارند تا بتوانند از درون شیع بگریزند. درنتیجه، دمای پیش ستاره بسرعت شروع به بالا رفتن میکند.
2. یک دیسک تشکیل میشود: چرخش موجب میشود ابر درحالی که فرو میریزد تخت شود. بعلاوه بدلیل بقای اندازه حرکت زاویه ای، سرعت چرخش دیسک درحالی که مواد به صورت مارپیچ به درون فرو میروند زیاد میشود. اصطکاک موجب میشود که مواد درونی دیسک مارپیچ وار به درون سوق داده شود و مواد بیرونی به همان شکل مارپیچی به بیرون پرتاب شوند. این دیسک ها بدلایل زیر ناپدید میشوند:
الف) تصعید شدن بویسله شیع نزدیکش- اگر یک ستاره درخشان در نزدیکی باشد میتواند مواد دیسک را تصعید کند، و آنهاره به صورت مواد میان ستاره ای تبدیل کند.
ب) بادهای درون ستاره ای: زمانی که باد در مرکز ستاره شروع شود، میتواند اندازه حرکت را به ذرات دیسک بدهد و آنها را به مواد میان ستاره ای تبدیل کند( یعنی پرتشون کنه بیرون)
ج) تشکیل سیاره: ممکن است سیاره از این دیسکها بوجود آید(اینم جواب آقا jimmy گل، حله؟)
3. فشار و دما افزایش میابد: همین که پیش ستاره کدر میشود، نمیتواند انرژی که توسط مواد در حال سقوط درونش تولید میشود را تابش کند. این انرژی درونش گیر میفتد و موجب میشود تا دمایش افزایش یابد. درحالی که جرم بدرونش سقوط میکند، چگالی افزایش میابد. با توجه به قانون گاز کامل نتیجه افزایش فشار است. افزایش فشار موجب میشود تا فرایند سقوط کند شود، ولی کاملا متوقف نمیشود.
4. یک باد تشکیل میشود: منجمان کاملا مطمئن نیستند که چرا، اما در این مرحله از تکامل، پیش ستاره شروع به فشار وارد کردن به سوی بیرون میکند. این فرو ریزش بیشتر جرم ها را متوقف میکند. این باد ها بسیار سنگین هستند( تقریبا برابر جرم خورشید در سال) و همراه خود انرژی جرم و اندازه حرکت زاویه ای دارند. اگر خورشید به این صورت جرم از دست میداد در عرض 10 میلیون سال تمام انرژی اش را از دست میداد.( این زمان در نجوم کوتاه است)
این فرایند تشکیل یک ستاره عادی بود. در پست های بعد مراحل مرگ ستاره، ستاره های دوتایی و ... ( شاید به سیاه چاله هم سری بزنیم) را بررسی میکنیم.(البته نظر من اینه که تمام سوالاتون در این موارد گفته شده رو بپرسین و من یا دوستان بهتر از من پاسخ بدن و سپس مباحث جدید را با قدرت شروع کنیم)
فعلا بای
تکامل ستاره: (رشته اصلی)
تکامل ستاره: (رشته اصلی)
خوب بنظر میرسه که نکته مبهمی برای کسی نبوده. پس بحث خودمو ادامه میدم.
تکامل ستاره: (رشته اصلی)
خوب بنظر میرسه که نکته مبهمی برای کسی نبوده. پس بحث خودمو ادامه میدم.
ستاره با استفاده از همجوشی هسته ای انرژی تولید میکند، که عناصر سبکتر را به عناصر سنگین تر تبدیل میکند.( هیدروژن به هلیوم و... ). این کار ترکیب شیمیایی هسته ستاره را تغییر میدهد که درجه تولید انرژی و در نتیجه فشار درونی را تغییر میدهد. تمام این تغییرات موجب میشود تا ستاره از بیرون متفاوت دیده شود.
همجوشی هیدروژن در حدود 10 میلیون کلوین رخ میدهد.
هلیوم در 100 میلیون کلوین میتواند به کربن تبدیل شود(!)
کربن در 500 میلیون کلوین تا 1 میلیارد کلوین! میسوزد و به چیز هایی مثل اکسیژن و آهن تبدیل میشود.
سوختن آهن: عناصر سنگین تر از آهن یا خود آهن برای سوختن انرژی استفاده میکنند( سوختن کربن و هلیوم و ... انرژی آزاد میکند). یعنی همجوشی آهن یا عناصر سنگین تر از آن انرژی میگیرد و نمیتواند موجب درخشش ستاره شود. اگر به این مرحله برسیم، انفجار ابرنو اختری در پیش داریم.
در دوره ای که ستاره در رشته اصلی است، ستاره در تعادل هیدرواستاتیکی و گرمایی قرار دارد و بنابر این زیاد تغییر نمیکند. ستاره هیدروژن در هسته میسوزاند و در حالی که هیدروژن میسوزد توده هایی از خاکستر هلیوم در مرکز بجای میگذارد. ممکن است ستاره بوضوح تغییراتی در درخشندگی داشته باشد(یا در اندازه).همجوشی هیدروژن در حدود 10 میلیون کلوین رخ میدهد.
هلیوم در 100 میلیون کلوین میتواند به کربن تبدیل شود(!)
کربن در 500 میلیون کلوین تا 1 میلیارد کلوین! میسوزد و به چیز هایی مثل اکسیژن و آهن تبدیل میشود.
سوختن آهن: عناصر سنگین تر از آهن یا خود آهن برای سوختن انرژی استفاده میکنند( سوختن کربن و هلیوم و ... انرژی آزاد میکند). یعنی همجوشی آهن یا عناصر سنگین تر از آن انرژی میگیرد و نمیتواند موجب درخشش ستاره شود. اگر به این مرحله برسیم، انفجار ابرنو اختری در پیش داریم.
تکامل پس از رشته اصلی
تکامل پس از رشته اصلی
یک ستاره طبق تعریف زمانی رشته اصلی را ترک میکند که هیدروژن را در هسته تمام کند و شروع به سوزاندن هلیوم کند. دو راه تکامل برای ستاره پش از ترک کردن رشته اصلی وجود دارد. فرایند با جرم ستاره تعریف میشود. ستارگان با جرم کمتر از 8 برابر خورشید به آرامی لایه بیرونی خود را ازدست میدهند. این لایه های بیرونی بوسیله ی هسته داغ ستاره درخشان میشوند( و یونیزه نیز میشوند). این لایه ها سحابی سیاره ای نامیده میشوند. ستاره های با جرم بیش از 8 برابر خورشید لایه بیرونی خود را با انفجار ازدست میدهند، که به آن انفجار ابرنواخری میگویند. این لایه ها نیز بوسیله انفجار هسته درخشان میشوند(و یونیزه). اما سرعت باقیمانده ی یک ابرنواختر بسیار بیش از سحابی سیاره ای است.
در بالا برای توضیح سحابی ها از اطلاعات ویکی پدیا کمک گرفته بودم و عمدا برخی از اشکالات را برطرف نکردم تا برخی از دوستان متوجه این مطلب بشوند که به این سایت( اگرچه بسیار مفید است) درحد اطلاعات عمومی میتوان اکتفا کرد و نمیتوان به آنها استناد کرد. تمام مطالبی را که پس از پیش ستاره در اینجا آورده ام با استناد به منابع معتبر( و البته به زبان انگلیسی) درج نموده ام که اگر لازم باشد میتوانم آنها را ذکر کنم.
تکامل پس از رشته اصلی
یک ستاره طبق تعریف زمانی رشته اصلی را ترک میکند که هیدروژن را در هسته تمام کند و شروع به سوزاندن هلیوم کند. دو راه تکامل برای ستاره پش از ترک کردن رشته اصلی وجود دارد. فرایند با جرم ستاره تعریف میشود. ستارگان با جرم کمتر از 8 برابر خورشید به آرامی لایه بیرونی خود را ازدست میدهند. این لایه های بیرونی بوسیله ی هسته داغ ستاره درخشان میشوند( و یونیزه نیز میشوند). این لایه ها سحابی سیاره ای نامیده میشوند. ستاره های با جرم بیش از 8 برابر خورشید لایه بیرونی خود را با انفجار ازدست میدهند، که به آن انفجار ابرنواخری میگویند. این لایه ها نیز بوسیله انفجار هسته درخشان میشوند(و یونیزه). اما سرعت باقیمانده ی یک ابرنواختر بسیار بیش از سحابی سیاره ای است.
در بالا برای توضیح سحابی ها از اطلاعات ویکی پدیا کمک گرفته بودم و عمدا برخی از اشکالات را برطرف نکردم تا برخی از دوستان متوجه این مطلب بشوند که به این سایت( اگرچه بسیار مفید است) درحد اطلاعات عمومی میتوان اکتفا کرد و نمیتوان به آنها استناد کرد. تمام مطالبی را که پس از پیش ستاره در اینجا آورده ام با استناد به منابع معتبر( و البته به زبان انگلیسی) درج نموده ام که اگر لازم باشد میتوانم آنها را ذکر کنم.
ستاره های با جرم کمتر از 8 برابر خورشید.
ستاره های با جرم کمتر از 8 برابر خورشید.
شاخه افقی:
در شاخه افقی، ستاره در هسته هلیوم میسوزاند و در لایه دور هسته هیدروژن. درطول این فاز ستاره گرمتر و کوچکتر میشود و در نمودار H-R بصورت افقی حرکت میکند. این ستاره ها تقریبا قدرشان ثابت است زیرا با این که ستاره داغ تر میشود اندازه اش کوچک تر میشود. به این شاخه افقی میگویند.
ستاره های با جرم کمتر از 8 برابر خورشید.
شاخه غولها:
زمانی که ستاره اه رشته اصلی را ترک میکنند در لایه ی در حال انبساطی بدور هسته شروع به سوزاندن هیدروژن میکنند. پوسته هیدروژن سوز درحالی که سوخت درونی درحال مصرف شدن است افزایش شعاع میدهد( قطور تر میشود). لایه بیرونی ستاره باد میکند و سرد تر میشود، و ستاره یک غول سرخ میشود.
جرقه هلیومی:
اگر ستاره تقریبا هم جرم خورشید باشد(کمتر از 2 برابر جرم خورشید)، آنگاه درحالی که در شاخه غولها میباشد متحمل جرقه هلیومی میشود. درطول جرقه هلیومی یک سری از تغییرات اساسی میشود از قبیل:
1. درحالی که خاکستر حاصل از سوختن هیدروژن که همان هلیوم میباشد بر روی هسته میریزد، هسته جرمش افزایش میابد، فشرده میشود و افزایش چگالی میدهد.
2. الکترون های هسته خواص خود را ازدست میدهند و دما بدون افزایش فشار الکترون ها افزایش میابد، بنابر این هسته نمیتواند منبسط شود.
3. پوسته ی هیدروژن سوز بیشتر و بیشتر خاکستر تولید میکند و هسته هلیومی به رشد خود ادامه میدهد.
4. دما در هسته ی به 100 میلیون کلوین میرسد، جرم در هسته به 0.6 جرم خورشید میرسد.
5. ناگهان همجوشی هلیوم در هسته آغاز میشود.
6. از آنجایی که خاصیت الکترونها ازدست رفته است با این که هسته داغ تر میشود فشار ثابت میماند، و بازهم هسته منبسط نمیشود.
7. با افزایش دما سرعت سوختن هیدروژن افزایش میابد و موجب میشود دما سریعتر و شتاب دار افزایش یابد.
8. سرعت سوختن و دما تا دمای 300 میلیون کلوین افزایش میابد.برای چند دقیقه، انرژی که انرژی درحال تولید ستاره در هسته درحدود 100 برابر کل انرژی درحال تولید راه شیری میشود!
9. در 300 میلیون کلوین، الکترون ها دوباره خاصیت خود را بدست می آورند . قشر درونی شروع به انبساط یافتن میکنند، و فشار و چگالی کاهش میابند.
10. این اتفاقات در عمق ستاره رخ میدهد. بیشتر انرژی صرف باد کردن هسته میشود. قشر بیرونی ستاره کمی کوچک تر میشود و دمایش افزایش میابد و تبدیل به غول زرد میشود.
ستارگان با جرم بیشتر از 2 برابر خورشید جرقع هلیومی ندارند. زیرا دمایشان بسیار سریعتر بالا میرود و زمان برای زایل شدن الکترون و آن افزایش چگالی و دما بدوم افزایش فشار را ندارند. آنها شروع به سوزاندن هلیوم در هسته میکنند، بدون انفجار. زمانی که سوختن هلیوم در هر ستاره ای شروع به سوختن کند، دو منبع انرژی در ستاره وجود دارد. هسته هلیوم سوز( که علاوه بر تبدیل هلیوم به کربن منی هن کربن به اکسیژن تبدیل میکند) و پوسته هیدروژن سوز که هلیوم بیشتری را درحالی که به سمت بیرون میسوزد به هسته میدهد .زمانی که ستاره اه رشته اصلی را ترک میکنند در لایه ی در حال انبساطی بدور هسته شروع به سوزاندن هیدروژن میکنند. پوسته هیدروژن سوز درحالی که سوخت درونی درحال مصرف شدن است افزایش شعاع میدهد( قطور تر میشود). لایه بیرونی ستاره باد میکند و سرد تر میشود، و ستاره یک غول سرخ میشود.
جرقه هلیومی:
اگر ستاره تقریبا هم جرم خورشید باشد(کمتر از 2 برابر جرم خورشید)، آنگاه درحالی که در شاخه غولها میباشد متحمل جرقه هلیومی میشود. درطول جرقه هلیومی یک سری از تغییرات اساسی میشود از قبیل:
1. درحالی که خاکستر حاصل از سوختن هیدروژن که همان هلیوم میباشد بر روی هسته میریزد، هسته جرمش افزایش میابد، فشرده میشود و افزایش چگالی میدهد.
2. الکترون های هسته خواص خود را ازدست میدهند و دما بدون افزایش فشار الکترون ها افزایش میابد، بنابر این هسته نمیتواند منبسط شود.
3. پوسته ی هیدروژن سوز بیشتر و بیشتر خاکستر تولید میکند و هسته هلیومی به رشد خود ادامه میدهد.
4. دما در هسته ی به 100 میلیون کلوین میرسد، جرم در هسته به 0.6 جرم خورشید میرسد.
5. ناگهان همجوشی هلیوم در هسته آغاز میشود.
6. از آنجایی که خاصیت الکترونها ازدست رفته است با این که هسته داغ تر میشود فشار ثابت میماند، و بازهم هسته منبسط نمیشود.
7. با افزایش دما سرعت سوختن هیدروژن افزایش میابد و موجب میشود دما سریعتر و شتاب دار افزایش یابد.
8. سرعت سوختن و دما تا دمای 300 میلیون کلوین افزایش میابد.برای چند دقیقه، انرژی که انرژی درحال تولید ستاره در هسته درحدود 100 برابر کل انرژی درحال تولید راه شیری میشود!
9. در 300 میلیون کلوین، الکترون ها دوباره خاصیت خود را بدست می آورند . قشر درونی شروع به انبساط یافتن میکنند، و فشار و چگالی کاهش میابند.
10. این اتفاقات در عمق ستاره رخ میدهد. بیشتر انرژی صرف باد کردن هسته میشود. قشر بیرونی ستاره کمی کوچک تر میشود و دمایش افزایش میابد و تبدیل به غول زرد میشود.
شاخه افقی:
در شاخه افقی، ستاره در هسته هلیوم میسوزاند و در لایه دور هسته هیدروژن. درطول این فاز ستاره گرمتر و کوچکتر میشود و در نمودار H-R بصورت افقی حرکت میکند. این ستاره ها تقریبا قدرشان ثابت است زیرا با این که ستاره داغ تر میشود اندازه اش کوچک تر میشود. به این شاخه افقی میگویند.
آخرین ویرایش:
تپ اختر
تپ اختر
تپ اختر
برخی از ستاره ها درحالی که در شاخه افقی حرکت میکنند شروع به تپیدن میکنند. این تپندگان یا ستارگان متغییر در اندازه دچار تغییر میشوند، مرتبا بزرگتر و کوچکتر میشوند و قدرشان تغییرات دوره ای دارد. تپ اختر ها در تعادل نیستند. لایه بیرونی آنها انرژی را گیر می اندازد و دمایش افزایش میابد و باد میکند( منبسط میشود). درحالی که منبسط میشود دمایش کاهش میابد و توسط گرانش هسته دوباره جمع میشود، که فشار را زیاد میکند. لایه فشرده شده چگال تر است و انرژی در آن ذخیره میشود و دمایش افزایش میابد و این فرایند ادامه میابد... این ستاره ها در نوار بی ثباتی یافت میشوند که شاخه افقی را قطع میکند.
دو نوع مهم از تپ اختر ها موجود است:
متقیر های قیفاقوسی
قیفاقوسی ها به شیوه ی بسیار خاصی تغییر میکنند، و به همین دلیل به سادگی شناسایی میشوند. اگر یک ستاره در یک کهکشان دور توسط نگاه کردن به منحنی نور به عنوان قیفاقوسی شناخته شود آنگاه دوره را میتوان محاسبه کرد و با استفاده از آن درخشندگی اش بدست می آید. همچنین فدر ظاهری بسادگی بدست می آید و با استفاده از آن فاصله را میتوان بدست آورد. با دقت خوبی فاصله تا کهکشانش را میتوان محاسبه کرد.
RR Lyrae stars:
این ستاره ها کوچک و کمنور میباشند و این ها هم رفتار دوره ای در قدرشان دارند. از آنجایی که کم نورند برای یافتن فاصله تا کهکشان های دیگر مناسب نیستند اما برای یافتن فاصله تا خوشه های ستاره ای ( ستاره هایی که با هم رابطه گرانشی دارند) در کهکشان خودمان مفیدند. از این ستاره ها برای یافتن فاصله تا مرکز راه شیری بسیار استفاده میشود.دو نوع مهم از تپ اختر ها موجود است:
متقیر های قیفاقوسی
قیفاقوسی ها به شیوه ی بسیار خاصی تغییر میکنند، و به همین دلیل به سادگی شناسایی میشوند. اگر یک ستاره در یک کهکشان دور توسط نگاه کردن به منحنی نور به عنوان قیفاقوسی شناخته شود آنگاه دوره را میتوان محاسبه کرد و با استفاده از آن درخشندگی اش بدست می آید. همچنین فدر ظاهری بسادگی بدست می آید و با استفاده از آن فاصله را میتوان بدست آورد. با دقت خوبی فاصله تا کهکشانش را میتوان محاسبه کرد.
RR Lyrae stars:
شاخه مجانبی غولها
شاخه مجانبی غولها
شاخه مجانبی غولها
درنهایت، هلیوم ستاره در هسته تمام میشود. ستاره از مسیر شاخه افقی باز میگردد و درحالی که دمای سطحش کم میشود وارد شاخه مجانبی غول ها میشود. در طول این شاخه، یک رشته از تقییرات رخ میدهد که لایه بیرونی ستاره را به سوی جداشدن نهایی از ستاره و تبدیل به سحابی سیاره ای شدن سوق میدهد و موجب تولید کوتوله سفید میشود:
1. سوختن هلیوم در دور هسته تا مقداری از گوشته آغاز میشود و موجب میشود تا قدر درحالی که دما ثابت است افزایش یابد.
2. ستاره باد میکند، سرد میشود ولی افزایش قدر میدهد.
3. هلیوم دور هسته ی( بیشتر) کربنی را فرا میگیرد تا زمانی که فشار کافی برای مشتعل شدن کسب کند.
4. جرم هسته افزایش میابد.
5. یک باد تولید میشود و فاز ازدست دادن جرم آغاز میشود. ستاره شروع به از دست دادن جرم با سرعت خارق العاده ای میشود(5-^10 جرم خورشید در سال).
این جرم از ستاره فرار میکنند و لایه ای را دور ستاره تشکیل میدهند، که در طیف مرئی و ماورا بنفش تاریک است. این لایه ها سردند و به سادگی در طیف مادون قرمز قابل مشاهده اند.1. سوختن هلیوم در دور هسته تا مقداری از گوشته آغاز میشود و موجب میشود تا قدر درحالی که دما ثابت است افزایش یابد.
2. ستاره باد میکند، سرد میشود ولی افزایش قدر میدهد.
3. هلیوم دور هسته ی( بیشتر) کربنی را فرا میگیرد تا زمانی که فشار کافی برای مشتعل شدن کسب کند.
4. جرم هسته افزایش میابد.
5. یک باد تولید میشود و فاز ازدست دادن جرم آغاز میشود. ستاره شروع به از دست دادن جرم با سرعت خارق العاده ای میشود(5-^10 جرم خورشید در سال).
کوتوله سفید
کوتوله سفید
با تشکر
کوتوله سفید
درحالی که ستاره جرم ازدست میدهد عمق داغش بیشتر نمایان میشود. مرکز ستاره از کربن( خاکستر هلیوم) ساخته شده است و هلیوم آبی و آبی تر میشود تا زمانی که بیشتر در طیفهای ماورا بنفش تابش میکند. این تابش ماورا بنفش گرد و خاک و گاز سحابی سیاره ای را یونیزه میکند و موجب درخشش آنها میشود. گرد و خاک و گاز یک سحابی سیاره ای است که یک کوتوله سفید را احاطه کرده است. کوتوله سفید یک ستاره کوچک است که جرمش کمتر از 1.4(یک و چهار دهم) جرم خورشید میباشد. هسته های سنگین تر از این جرم کوتوله سفید نمیشوند درعوض بیشتر فشرده میشوند و تبدیل به ستاره نوترونی یا سیاه چاله میشوند.
آقایون و خانوم های محترم؛ با هم دیگه نظر بدین که من بعد از مبحث ابرنو اختر، در مورد کدام یک از این سه جرم جامع بحث کنم؟
1. سیاه چاله
2. ستاره نوترونی
3. کوتوله سفید
ضمنا دوستان دارن خیلی کم لطفی میکنند. این مطالب رو من دارم شخطا تایپ میکنم و باید بگم که در ضمینه ی تایپ فارسی من بسیار ضعیف هستم. پس اگه احساس میکنید مطالب جذاب نیست بگید که من موضوع رو ادامه ندم. اگر هم بهتر میتوانید بیان کنید لطف کنید مطالبتون رو در اختیار ما بگذارید تا ما هم یاد بگیریم.آقایون و خانوم های محترم؛ با هم دیگه نظر بدین که من بعد از مبحث ابرنو اختر، در مورد کدام یک از این سه جرم جامع بحث کنم؟
1. سیاه چاله
2. ستاره نوترونی
3. کوتوله سفید
با تشکر
spacechild
عضو جدید
سلام.توضیحات خوب و کاملی بودن.دستون درد نکنه.خسته هم نباشید.
به نظر من در مورد ستاره های نوترونی بگید.چون من خودم خیلی کامل درموردشون نمی دونم.
ممنون
به نظر من در مورد ستاره های نوترونی بگید.چون من خودم خیلی کامل درموردشون نمی دونم.
ممنون
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
چرا بعضی ستارگان از بعضی دیگر روشن تر هستند؟ | اخترفیزیک | 0 | |
| A | سیاهچاله سد راه شکل گیری ستارگان می شود.! | اخترفیزیک | 4 |