کام نگاه
- شروع کننده موضوع nadernorozi
- تاریخ شروع
تویی کهـ بهـ اینجـــــا آمَـــــدی ..
قَدَمـ بر گــــورستانی گذاشتهـ ای کهـ در آنـ زنده هــــا را دَفنـــ کرده اند ...
شَمعـــ هایَتـ را خــــــاموشـ کنـ ...
لِباســـ هایَتـ را بتکـــــانـ ...
فاتــــحهـ ای برایِ زندگــــی بخـــوانـ و برو ...
اینـ شَـــــرابـ هـــــزار سالـــهـ ...
مَستـــ نمیکند دیگــــــــر (!)
مرد: دوستش داشتی؟!
زن:عاشقش بودم...ولی بهم خیانت کرد,با یک زن خراب ریخت رو هم...
از اون موقع من اینجوری شدم,مثل زن هایی که به خاطرش از من گذشت.
مرد: از من چی میخوای؟!
زن: عاشقت شدم...
مرد:
من یک نفر دیگه ای رو دوست دارم...
یک دختر پاک و نجیب که تا حالا نگذاشته حتی بهش دست بزنم!
واسه همینه هر وقت میبینمش,میام اینجا و همه ی احساسی
رو که بهش دارم پیش تو خالی میکنم... .
زن:عاشقش بودم...ولی بهم خیانت کرد,با یک زن خراب ریخت رو هم...
از اون موقع من اینجوری شدم,مثل زن هایی که به خاطرش از من گذشت.
مرد: از من چی میخوای؟!
زن: عاشقت شدم...
مرد:
من یک نفر دیگه ای رو دوست دارم...
یک دختر پاک و نجیب که تا حالا نگذاشته حتی بهش دست بزنم!
واسه همینه هر وقت میبینمش,میام اینجا و همه ی احساسی
رو که بهش دارم پیش تو خالی میکنم... .
شنیدم که چون قوى زیبا بمیرد
فریبنده زاد و فریبا بمیرد
شب مرگ تنها نشیند به موجى
رود گوشه اى دور و تنها بمیرد
در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب
که خود در میان غزل ها بمیرد
گروهى بر آنند کاین مرغ شیدا
کجا عاشقى کرد، آنجا بمیرد
شب مرگ از بیم آنجا شتابد
که از مرگ غافل شود تا بمیرد
من این نکته گیرم که باور نکردم
ندیدم که قویى به صحرا بمیرد
چو روزى ز آغوش دریا برآمد
شبی هم در آغوش دریا بمیرد
تو دریاى من بودى آغوش وا کن
که می خواهد این قوى زیبا بمیرد.
فریبنده زاد و فریبا بمیرد
شب مرگ تنها نشیند به موجى
رود گوشه اى دور و تنها بمیرد
در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب
که خود در میان غزل ها بمیرد
گروهى بر آنند کاین مرغ شیدا
کجا عاشقى کرد، آنجا بمیرد
شب مرگ از بیم آنجا شتابد
که از مرگ غافل شود تا بمیرد
من این نکته گیرم که باور نکردم
ندیدم که قویى به صحرا بمیرد
چو روزى ز آغوش دریا برآمد
شبی هم در آغوش دریا بمیرد
تو دریاى من بودى آغوش وا کن
که می خواهد این قوى زیبا بمیرد.
[h=2][/h]
روزهایی هست که انسان غمگین می شود
روزهایی هست که انسان خسته می شود
روزهایی هست که انسان به تنگ می آید
روزهایی هست که انسان می گرید، ضجه میزند
روزهایی هست که انسان برای خودش بودن می جنگد
روزهایی هست که انسان برای دیگری نبودن می جنگد
روزهایی هست که انسان به یقین می اندیشد که به خوشبختی نمی رسد
روزهایی هست که انسان کلافه است
روزهایی هست که انسان جای دو پنجه را بر گلوی خود حس می کندکه تنگ تر و تنگ تر فشار می دهندو نفس کشیدن مشکلتر و مشکلتر می شود
روزهایی هست که انسان می لرزد
روزهایی هست که انسان سرد می شود، سرد سرد
من یک انسانم...
روزهایی هست که انسان خسته می شود
روزهایی هست که انسان به تنگ می آید
روزهایی هست که انسان می گرید، ضجه میزند
روزهایی هست که انسان برای خودش بودن می جنگد
روزهایی هست که انسان برای دیگری نبودن می جنگد
روزهایی هست که انسان به یقین می اندیشد که به خوشبختی نمی رسد
روزهایی هست که انسان کلافه است
روزهایی هست که انسان جای دو پنجه را بر گلوی خود حس می کندکه تنگ تر و تنگ تر فشار می دهندو نفس کشیدن مشکلتر و مشکلتر می شود
روزهایی هست که انسان می لرزد
روزهایی هست که انسان سرد می شود، سرد سرد
من یک انسانم...
از من خبري نيست تو را
اي سفر کرده ي من ... چه کسي برد تو را
که بسازد با دلت ساز و نوا ؟؟؟
بنوازد شور آفاق را .....
که بگوييد دل او تنها نيست
آخر او به چشم تو چيست ؟؟؟
من اگر مي گويم تنهايم ...
هوس بوسه ز دريا دارم ...
تو که مردابي مرا گوش بده
ساقي من شو مرا نوش بده
مست خواهم شد از اين باورها
که تو خواهي آمد گم شوند خاطره ها
آه اکنون خبري نيست تو را
هدفي نيست فقط فاصله ايست جاده را
