حمید جان خوب درخواستتون رو توی تالار میزاشتی:
قابلیت ماشینکاری: امروزه برای تبدیل قطعات ریختگی به محصولات نهایی پرداخت یک سطح یا بیشتر ، از سطوح قطعه ضروری است. سهولت نسبی در امر ماشینکاری قطعات ریختگی یکی از مزایاز مهم آنها است. قابلیت ماشینکاری یکی از خواص شناخته شده متداول است ولی جزء مشخصات ویژه ماده نمی باشد. کلیه نرخهای قابلیت ماشینکاری بطور تجربی بدست آمده اند. نرخ ماشینکاری مواد با شرایط استاندارد مختلف تغییر می کند.نرخ ماشینکاری بر مبنای سه عامل تعیین می شود.
الف) عمر ابزار
پرداخت نهایی سطح و دقت آن
شرایط انرژی و نیروهای وارده از طرف ابزار
رابطه ی بین سرعت برشکاری و عمر ابزار متداول ترین معیار مورد استفاده برای تعیین قابلیت ماشینکاری است ، چون این عوامل مستقیما" بر بهره وری ماشین ابزار و قیمت محصول اثر می گذارد.
قابلیت ماشینکاری چدن ها: ماشینکاری چدن ها به طور اخص به ریز ساختار آن بستگی دارد. وجود گرافیت سبب ماشینکاری راحت چدن شده و شکل و مقدار گرافیت سطح پرداخت نهایی قابل حصول در یک فرآیند برشکاری با نیروی لازم برای برشکاری را تعیین می کند. عمر ابزار و تعیین مناسب ترین سرعت های برشکاری و بار برداری به ریز ساختار فلز اطراف گرافیت بستگی دارد.
شناخت تاثیر ریز ساختار بر قابلیت ماشینکاری می تواند سبب ارائه ی بینشی برای ماشینکاری موثرتر باشد. تغییرات کوچک در ریز ساختار ممکن است موجب تفاوتهایی در ماشینکاری شود که بعدا" در تولید انبوه مهم باشد. سختی برینل نشاندهنده ی قابلیت ماشینکاری است زیرا سختی ابتدا به ریز ساختار بستگی دارد ، ولی به خودی خود به عنوان مقیاسی برای تعیین قابلیت ماشینکاری در نظر گرفته نمی شود. این مطالب با مثالی از دو نوع چدن که قابلیت ماشینکاری آنها مورد آزمایش قرار گرفته مشخص می شود. سختی اولین چدن با ساختار زمینه 75% پرلیت و 25% فریت ، 197 برینل بوده ، سختی دومین چدن با ریز ساختار زمینه ی مارتنزیت بازپخت شده 212 برینل بود. چدن سخت تر با ابزاری به عمر 15 دقیقه با نرخی به میزان 25% بیش از چدن اول با موفقیت ماشینکاری می شود. این تفاوت آشکار در نتیجه اختلاف عملیات حرارتی بود ، ولی ممکن است قسمتهای مختلف یک قطعه ی ریختگی که دارای ضخامتهای متفاوت هستند؛ زیرا دارای ساختار متفاوتی بوده و در نتیجه ماشینکاری آنها فرق کند.
