دمــی بـــا قــرآن

mani24

کاربر حرفه ای

کاربر ممتاز

• Aug 6, 2013

• #1

سلام دوستان عزیزم

اين تاپیک در رابطه با کتاب بزرگ هستی ساز، يعنی قـــرآن کریـــم هست.

شايد که با مراجعه و نگاه و عمل به آن به خود آییم و پیرو حقیقی و همیشگی آن باشیم.

در كنار آرامش بيشتر و آگاهی بيشتر از قرآن

محشور با قرآن باشید

.
.
.
.
.
.
.
.

لطفا ابتدا قوانین روال کار تاپیک را بخوانید و بعد پست خود را ارسال کنید.


روال کار

به منظور بهره مندی هرچه بیشتر و بهتر از این کتاب آسمانی،

و قرار گیری قرآن در متن زندگی،

و همچنین پیروی از سبک زندگی اسلامی؛

در این تاپیک روزانه هر کدوم از کوچولوهای عزیز،

یکی از آیات مبارکة قرآن کریم را همراه با معنی و ذکر نام سوره و شماره آیه مورد نظر ارسال می کند.

سپس ذیل آن تفاسیر کوتاه و نکته های ناب از کتب و سایت های تفسیر قرآن را قرار داده،

و در آخر برداشت خود از آیه مبارکه را می نویسد.


قوانین

1- هر کاربر در روز مجاز به ارسال یک آیه می باشد.

2- پست ها دارای قالب بندی زیبا و رنگ و فونت مناسب (2 تا 4) بوده و وسط ارسال شود.

3- ارسال تصاویر قرآنی همراه با متن با شرایط ذکر شده مانعی ندارد.

4- پست خلاف قوانین سایت و تاپیک حذف می گردد.

 

mani24

کاربر حرفه ای

کاربر ممتاز

• Aug 6, 2013

• #2

هر خیری به تو رسد از جانب خداست و

هر بدی به تو رسد از خود توست...


نسا - 79

 

aynaz.m

کاربر فعال تالار ادبیات ,

کاربر ممتاز

• Aug 6, 2013

• #3

استاد سیدقطب در تفسیر ارزشمند فی ظلال القرآن می گوید: آیه الکرسی مشتمل بر صفات خداست که هر صفتی از این صفات متضمن رکنی از ارکان جهان بینی اسلامی است که شامل وحدانیت خداست.هم توحید ربوبیت و هم توحید الوهیت.در فضیلت آیه الکرسی روایت های زیادی وجود دارد .در صحیح مسلم آمده که با عظمت ترین آیه،آیه الکرسی است.ودر صحیح بخاری آمده است کسی که شب هنگام آیه الکرسی بخواند و به بستر خواب برود از شب تا صبح فرشته ای او را محافظت می کند وشیطان به او نزدیک نمی شود و در سنن نسائی آمده است:من قرأ آیه الکرسی دبر کل صلاه لم یمنعه من دخول الجنه إلا أن یموت.کسی که بعد از هر نماز آیه الکرسی بخواند به مجرد مردن به بهشت داخل می شود .ودر روایت طبرانی آمده است:من قرأ آیه الکرسی فی دبر الصلاه المکتوبه کان فی ذمه الله إلی الصلاه الأخری.کسی که بعد از نماز فرض آیه الکرسی بخواند از آن نماز تا نماز دیگر در پناه خداست.
الله لا إله إلاهو:این جمله مشتمل بر ارکان کلمه ی توحید است.از یک جهت همه ی آلهه ی باطل نفی می شود و از جانب دیگر الوهیت الله اثبات می گردد.إله یعنی فریادرس و فرمانروا.هیچ فردی بنده ی غیر خدا نمی گردد و برای جز خدا عبادت نمی کند و از کسی جز خدا فرمان نمی برد .حاکمیت تنها از آن خداست.تنها خدا قانونگذار بندگان خواهد بود و قانونگذاری انسان ها باید مبنی بر قانون الله باشد. ارزش گذاری همه ی ارزش ها فقط از جانب خداست.
ذلکم الله ربکم لا إله إلاهو خالق کل شیء فاعبدوه.الحی:خداوند دارای حیات ذاتی است که از سرچشمه ی دیگری نشأت نگرفته.حیاتی بدین مضمون و مفهوم تنها منحصر به خداوند سبحان است.همچنین این حیات ازلی و ابدی است و از نقطه ای آغاز نمی گردد و به نقطه ای پایان نمی یابد.
القیوم:خداوند بر همه ی موجودات مراقبت دارد.قیام و ماندگاری همه ی موجودات وابسته بدو است و پابرجایی و ایستادگی همه ی اشیاء متکی به وجود و تدبیر اوست.برخلاف ارسطو که می گفت:خداوند درباره ی چیزی از آفریده هایش نمی اندیشد و خیال می کرد با این بینش خدا را تعظیم و تنزیه کرده اما غافل از این که این بینش یعنی بی حکمتی خداوند که مخلوقات را به حال خود رها کرده وبه آنان کاری نداشته باشد.این یعنی قطع ارتباط بین خالق و مخلوق.
سبحانه و تعالی عما یصفون.لاتأخذه سنه و لانوم:خواب و چرت او را نمی گیرد.چون قیوم است.تأکیدی بر مراقبت و نظارت او بر هر چیزی و ماندگاری و پایداری هرچیزی به اوست.
له ما فی السموات و ما فی الأرض:مالکیت شامل و فراگیر.درحقیقت مالک اصلی خداست این امانت چند روزی نزد ما است.بنابراین ما مالک نیستیم بلکه آنچه داریم از آن خداست و در دست ما امانت و عاریت است.وبا این اندیشه،باید با حرص و بخل مبارزه کرد.
من ذا الذی یشفع عنده إلا بإذنه: کسی می تواند بدون اجازه ی خدا نزد خدا شفاعتی کند؟! برای شفاعت اجازه و رضایت خدا شرط است.
ولایشفعون إلا لمن ارتضی جز برای کسانی که مورد رضای خدا باشند شفاعت نمی کنند. طرفه العینی جهان بر هم زند کس نمی یارد که آنجا دم زند
یعلم ما بین أیدیهم و ما خلفهم:خداوند از همه ی زمان ها و مکان ها آگاه است.برای خدا حال و آینده و گذشته مطرح نیست.این آیه بیانگر اطلاع و آگاهی خداست.علم خدا محیط و شامل است.
خداوند فرمود:و عنده مفاتح الغیب لایعلمها إلا هو ویعلم ما فی البر والبحر و ما تسقط من ورقه إلا یعلمها و لاحبه فی ظلمات الأرض ولا رطب ولایابس إلا فی کتاب مبین.کلیدهای غیب نزد اوست جز او کسی از آن آگاه نیست.واز آنچه در خشکی و دریاست آگاه استو هیچ برگی از درختی نمی افتد مگر که از آن آگاه است.و نه دانه ای در تاریکی های زمین و نه تری ونه خشکی مگر در کتابی واضح و روشن موجود است.
ولایحیطون بشیء من علمه إلا بما شاء:بندگان علمی ندارند مگر آن مقداری که خدا به آنان آموخته باشد بنابراین غرور علمی و خدا را فراموش کردن نهایت جهل است.خداوند فرمود:والله أخرجکم من بطون أمهاتکم لاتعلمون شیئا:خداوند شما را از شکم های مادرانتان بیرون آورد در حالی که چیزی نمی دانستید.
وسع کرسیه السموات والأرض:قلمرو فرمانروایی خداوند آسمان ها و زمین است.یعنی مالک الملک است.بر کل جهان هستی احاطه دارد و آن را تدبیر و اداره می کند.هیچ کس و هیچ چیز از تحت سیطره ی خدا بیرون نیست.این بینش(سیطره و نظارت خدا بر همه چیز) انسان را خاشع و خاشی بار می آورد.حرکات و سکنات انسان را کنترل می کند.
ولایوده حفظهما:حفظ و نگهداری آسمان ها و زمین خدا را خسته نمی کند. بر خلاف پندار باطل یهودیان که صفت خستگی را به خدا نسبت می دادند.خداوند این صفت نقص را از خود نفی فرمود:وما مسنا من لغوب.خستگی به ما دست نداده است.
وهو العلی:او بلند مرتبه است.بنابراین تکبر و خود بزرگ بینی زیبنده ی مخلوق نیست.اگر تکبر و خودبزرگ بینی صحیح باشد فقط در مقابل کفار و در میدان جهاد فی سبیل الله مطرح است.که از عزت ایمانی نشأت گرفته باشد.أشداء علی الکفار.أذله علی المومنین أعزه علی الکافرین.العظیم:عظمت از جانب خداست.خدا منشأ عظمت و کبریاست.اگر کسی خواستار عظمت است باید به ذات خدا متوسل شود.واگر کسی عظمت را در غیر خدا بجوید به بیراهه رفته است.


هر انچه در سیتره هستیست
از ان خداست و هر ان کس که
میاندیشد که میتواند هر عملی انجام دهد سخت در اشتباه هست
اخر هر عملی حتی هر نفسی که میکشیم در دست خداستو مهمتر انکه تقدیرمان در دستان خداست و چه بهتر که همیشه از او بخواهیم زیباترین تقدیر را نصیبمان کند و همچنیم باید بدانیم هر انچه را خدا صلاح بداند در وقت و مکان مناسب رخ میدهد پس همان بهتر که اصرار نکنیم بلکه در راستای رسیدن به خواسته مان تلاش کنیم و بدانیم اگر خدا نخواهد هرگز انچه ما در قلب خویش دوست میداریم را بدست نخواهیم اورد و انچه را که برایمان خیر هست بدست میاوریم اخر خدا تنها کسیست که حقیقتا دوستمان دارد و محافظ تمام بندگانش هست و میداند انچه خیر بنده اش هست با اینکه بنده ان را شر میداند

 

آخرین ویرایش: Aug 6, 2013

mani24

کاربر حرفه ای

کاربر ممتاز

• Aug 7, 2013

• #4

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

​

به نام خداوند رحمتگر مهربان

​

اللّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ

​

تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَسَخَّرَ

​

الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لأَجَلٍ مُّسَمًّى

​

يُدَبِّرُ الأَمْرَ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لَعَلَّكُم بِلِقَاء

​

رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ

​

خدا [همان] كسى است كه آسمانها را

​

بدون ستونهايى كه آنها را ببينيد

​

برافراشت آنگاه بر عرش استيلا يافت

​

و خورشيد و ماه را رام گردانيد هر

​

كدام براى مدتى معين به سير خود

​

ادامه مى‏دهند [خداوند] در كار

​

[آفرينش] تدبير مى‏كند و آيات [خود]

​

را به روشنى بيان مى‏نمايد اميد كه

​

شما به لقاى پروردگارتان يقين حاصل

​

كنيد

​

سوره رعد آيه 2​