sadra86
عضو جدید
سلام دوست خوبم
از خوبی ها و لطافت های معماری یکی همین است که از طرفی با مهندسی قرین است و از طرفی با علوم انسانی محشور و دم خور. این گستردگی حوزه مطالعه این دانش به گستردگی و عظمت آدمی می ماند و پیچیدیگی های هزار توی درون آدمی.
و اما در خصوص این شعر؛خود حضرت مولانا می فرماید: "حرف چبود؟ خار دیوار رزان/حرف چبود؟ تا تو اندیشی از آن
حرف و گفت و صوت را بر هم زنم/تا که بی این هر سه با تو دم زنم..." مولانا از حرف و شعر گریزان بود چه رسد به تجسم آنها به حجم و شکل و ...
البته ایده گرفتن را از اشعار و گفته های نغز بزرگان در چند کار دیده ام اما آن گفته ها به عنوان ایده بهانه بود و بیشتر هماهنگی با فضای فکری گوینده و شاعر است که اتود معمار را آن گونه می چرخاند و حجم یک حجم ساز را دیگرگونه می آفریند.
از نظر من جنابعالی اگر تمایل دارید از این شعر مولانا ایده بگیرید لازم است در احوالات و اشعار این خداوند عشق و عرفان کنکاشی کنید بعد از آن : "...خود راه بگویدت که چون باید رفت"
موفق باشی
دتايل
