نتایح جستجو

ما از تو جداییم به صورت نه به معنی چون فاصله ی بیت بود فاصله ی ما صايب تبریزی

دلبر به من رسید و جفا را بهانه کرد افکند سر به زیر و حیا را بهانه کرد آمد به بزم و دید من تیره روز را ننشست و رفت تنگی جا را بهانه کرد رفتم به مسجد از پی نظاره ی رخش بر رو گرفت دست و دعا را بهانه کرد آغشته بود پنجه اش از خون عاشقان بستن به دست خویش حنا را بهانه کرد خوش می گذشت دوش صبوحی به کوی...

من نلافم ور بلافم همچو آب نیست در آتش کشی ام اضطراب من کی باشم در جهان پیچ پیچ چون الف کز خود ندارد هیچ هیچ

سعدیا بی وجود صحبت یار همه عالم به هیچ نستانیم

مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

من سر نخورم که سر گران است پاچه نخورم که استخوان است بریان نخورم که هم زیان است من نور خورم که قوت جان است

دریای بزرگ نشود تیره به سنگ عارف که برنجد تنک آبست هنوز

یاد میداری که با من جنگ در سر داشتی رای رای توست خواهی جنگ خواهی آشتی ی

نی من منم نی تو تویی نی تو منی هم من منم هم تو تویی هم تو منی من با تو چنانم ای نگار ختنی کاندر غلطم که من توام یا تو منی

یار گزیده ام بسی چون تو ندیده ام کسی شمع چنین نیامده است از در هیچ مجلسی

شیرین ننماید به دهانش شکر وصل آن را که فلک زهر جدایی نچشاند

مشاعره با شعر سعدی دردا و حسرتا که عنانم زدست رفت دستم نمیرسد که بگیرم عنان دوست

مشاعره با شعر سعدی یار زیبا گر هزارت وحشت از وی در دل است بامدادان روی او دیدن صباح مقبل است

وصف خود با یک بیت وصف خود با یک بیت غم زمانه خورم یا فراق یار کشم به طاقتی که ندارم کدام بار کشم

دوبیتی دوبیتی نمیدانم چه در پیمانه کردی تو لیلی وش مرا دیوانه کردی زدی از هر طرف اتش به جانم مرا بیچاره چون پروانه کردی عارف

غزل غزل دلبر به من رسید و جفا را بهانه کرد افکند سر به زیر و حیا را بهانه کرد امد به بزم و دید من تیره روز را ننشست و رفت تنگی جا را یهانه کرد رفتم به مسجد از پی نظاره ی رخش بر رو گرفت دست و دعا را بهانه کرد اغشته بود پنجه اش ز خون عاشقان بستن یه دست خویش حنا را بهانه...

وصف خود با یک بیت وصف خود با یک بیت من که باشم زین جهان پیچ پیچ چون الف کز خود ندارد هیچ هیچ