توضيح ندارد...
در محرّم ، اهل ري خود را دگرگون مي كنند .
از زمين آه و فغان را زيب گردون مي كنند
گاه عريان گشته با زنجير ميكوبند پشت..
گه كفن پوشيده ، فرق خويش پرخون مي كنند
گه به ياد تشنه كامان زمين كربلا
جويبار ديده را از گريه جيحون مي كنند
وز دروغ كهنه ي يا لیتنا كنّا معك
شاه دين را كوك...