goshtasb

ای آسمان آیا تو هم/ بر مردمان سر زمین پاک مردان خشمگین گردیده ای؟/ آیا تو هم درب کرم بر روی ایشان بسته ای/ بنگر زمین پاک را/اندر فراق اشک های مهر تو صد چاک بر رخسار شد/بنگر درختان کهن/ لب تشنه یک افتاد از پای و دگر بی بار شد/دیگر به روی سینه ی ایران زمین/ گل از برای زیب و زینت می نروید./ آسمان/ ای دایه ی پر مهر دیرین زمین/ آخر چرا از کام طفل خویش پ س ت ا ن کرم بگرفته ای؟​