[h=1]ای بندگان خدا! تقوا پیشه کنید و با اعمال نیکو به استقبال اجل بروید. با چیز های فانی شدنی دنیا، آنچه که جاویدان می ماند، خریداری کنید.[/h][h=1]از دنیا کوچ کنید که برای کوچ دادنتان تلاش می کنند.[/h][h=1]آماده ی مرگ باشید که بر شما سایه افکنده است.[/h][h=1]چون مردمی باشید که بر آن ها بانگ زدند و بیدار شدند، و دانستند دنیا خانه ی جاویدان نیست و آن را با آخرت مبادله کردند.[/h][h=1]خدای صبحان شما را بیهوده نیافرید، و به حال خود وا نگذاشت.[/h][h=1]میان شما تا بهشت یا دوزخ، فاصله ی اندکی جز رسیده مرگ نیست.زندگی کوتاهی که گذشتن لحظه ها از آن می کاهد، و مرگ آن را نابود می کند، سزاوار است که کوتاه مدت باشد. زندگی که شب و روز آن را پیش می راند به زودی پایان خواهد گرفت.[/h][h=1]مسافری که سعادت یا شقاوت همراه می برد، باید بهترین توشه را با خود بردارد. از این خانه ی دنیا، زاد و توشه بردارید که فردای رستاخیز نگهبانتان باشد. بنده ی خدا باید از پروردگار خود بپرهیزد، خود را پند دهد و توبه را پیش فرستد، و بر شهوات غلبه کند، زیرا مرگ او پنهان و پوشیده است، و آرزو ها فریبنده اند، و شیطان، همواره با اوست و گناهان را زینت و جلوه می دهد تا بر او تسلط یابد. انسان را در انتظار توبه نگه می دارد که آن را تاخیر اندازد، و تا زمان فرا رسیدن مرگ از آن غفلت نماید.[/h][h=1]وای بر غفلت زده ای که عمرش بر ضد او گواهی دهد، و روزگار او را به شقاوت و پستی کشاند.[/h][h=1]از خدا میخواهیم که ما و شما را برابر نعمت ها مغرور نسازد، و چیزی ما را از اطاعت پروردگار بازندارد، و پس از فرا رسیدن مرگ، دچار پشیمانی و اندوه نگرداند.[/h]نهج البلاغه خطبه ی 64