خب دیگه شما میگید بیش تردارید حفظ میکنید...من بارها واسه خودم پیش میومد مثلا از روی جزوه یا حتی کتاب روخونی میکردم فکر میکردم بلدم و همه چیز اکی هستش و خوب
بعدش میدید همونو میخوام واسه یکی توضیح بدم بدون جواب مینوشتم میدیدم نمیشه بعضی جاها گیر میکنم چون جواب پیش روم بوده میدیدم همه چیز برام درست بوده
از اون موقع به بعد شده مثالای جزوه رو ده بار از اول تا اخر هی حل میکنم (البته اگه وقت کنم) پیشنهاد میکنم این کارو انجام بدید نتیجشو میبینید...وقتی جزوه رو خوندید و مثالاشو و فکر کردید کاملا متوجه شدید با فاصله ترجیحا یه روزه جزوه رو باز کنید صورت مثالو بنویسید انگارامتحانه شروع کنید به حل ...جالبه بدونید تا وسطای حل برید گیر میکنید واون وقت میفهمید کجاها دقیقا ایراد دارید
بعد ازاین مرحله که واقعا این مرحله درست انجام شه نمره ی پاس شدن حتما قابل کسبه..کافیه کم کم شروع کنید به حل مثالا و تمرین های دیگه از روی منبع معرفی شده ی استاد و هی نکات جدیدو یاد بگیرید و بنویسدشون و خلاصشونو داشته باشید...کافیه قبل امتحان اون نکته ها رو بخونید و شروع کنید به حل مجدد..ونایی که یادتونه چه خوب و اونایی که یادتون رفته دوباره یادتون میاد...
هیچی مثل این روش که خودتون فقط صورت سوالو بزارید پیش روتون و حل کنید بهتون کمک نمیکنه....
به هرحال امتحان چیزی جز اینا نیست...باز کنکور بود یه چیزی..ولی امتحان دانشگاه واقعا میشه فقط کافیه به علایق استاد پی برد و طبق جهت دهی استاد مساله حل کرد...
من همیشه عاشق روان شناسی بودم و برای روان شناس ها هم احترام زیادی قائلم. البته الان از جایی که هستم ناراحت نیستم اما همیشه وقتی به گذشته فکر می کنم می بینم خیلی بدم نمی یاد که برگردم و دوباره روان شناسی بخوانم. و از همه مهمتر معقدم هیچ وقت برای شروع دیر نیست. اما قبلش می خواستم اطلاعات بیشتری از این رشته وبازار کارش داشته باشم. ممنون می شم راهنمایی کنید
