دل نوشته های نیکی فیروز کوهی

[mani24]

___

انّا لله و انّا الیه ....
به زبانم نمیآید
من مرگ را دیده ام
مرگِ آفتاب
مرگِ پنجرههای رو به باغ
مرگِ شرجیِ سرزمینهای شمال
مرگِ دوست ... دوستی ... رفاقت
مرگِ یک مرد کنارِ صداقت
مرگِ دعا
مرگِ دستهایِ رو به خدا
مرگِ کودکانِ شجاع
مرگِ نفس
مرگِ غم انگیزِ زندانی در قفس
مرگِ یک شب بی عشق ... بی هوس
مرگِ آواز
مرگِ یک زن پر از نیاز ... پر از نیا ا ا ا ا ز
من مرگِ قلم در دستهایِ خودم
مرگِ واژه در شعرهای خودم
من عکس مرگ را به جای تصویر لبخند دیده ام
به زبانم نمیآید
به زبانم چیزی جز صبر نمیآید

نیکی فیروزکوهی

 

[mani24]

مرد باشی

تنها باشی

دلتنگ باشی

آواره ی کوچه و خیابان باشی

وقتی به اولین زنی که شبیهِ اوست میرسی

نزدیک میشوی

سیگارت را روشن میکنی

بعد پشت دستت را خو و و و و و ب داغ میکنی

دا ا ا ا ا ا غ

....

این داستان هیچ دنبالهای ندارد

نیکی فیروزکوهی​

​

 

[mani24]

خیال کنیم همه گفتنیها را گفته ایم

دیدنیها را دیده ایم

راهها را رفته ایم

خیال کنیم رسیده ایم

خیال کنیم همه را دوست داشته ایم

همگان ما را دوست داشته اند

عشق ورزیده ایم

بوسیده ایم

بوییده ایم

لمس کرده ایم

خیال کنیم شب داشته ایم

روز داشته ایم

خیال کنیم کنار دریا غروب داشته ایم

خیال کنیم روزگار خوشی داشته ایم

خیال کنیم این خواب ، خوابِ ما

این رویا ، رویای ماست

خیال کنیم حالا که میرویم

بدهکار هیچ قلبی

هیچ دستِ گرمی

خیال کنیم بدهکار هیچ آرزویی نیستیم


نیکی فیروزکوهی

 

[mani24]

یک روزِ آفتابی را انتخاب کن

خودت را سریع به خانه برسان

راحت ترین مبلِ خانه را انتخاب کن

پرده ها را کنار بکش ( اتاق نباید تاریک باشد)

در زیباترین فنجانی که داری قهوه بریز

و در آرامش کامل

در روزِ روشن

بدور از استرس های خارج از خانه

تمام عکس هایش را پاره کن

تمام خاطراتش را یکی یکی دور بریز ( نیازی به مرورِ دوباره هم نیست)

تمامِ کلمات راست و دروغش را از ذهنت پاک کن ( در هر صورت فرقی نمیکند)

بعد با شکوهِ تمام چروکِ لباست را مرتب کن

مثلِ آدمی که هیچ وقت عاشق نبوده

مثلِ آدمی که همیشه تنها بوده

از خانه بزن بیرون

بگذار زندگی یک نفسِ راحت بکشد

 

[mani24]

تمامِ فکر هایم را کرده ام

بهترین راه همین است که یک شب زلزله ای بیاید

قاره ی من را به قاره ی تو نزدیک کند

همان شب من تنها جاده ی مانده تا رسیدن را بدوم

و بدوم

... و بدوم

صبح تو را کنارِ خانه جنگلی کوچکی ببینم

که بی قرارِ آمدنِ من ایستاده ای

با سرِ انگشتان مردانه ات موهایِ سیاهم را پشتِ گوشم بزنی

و با مهربانی بپرسی

صبحانه نانِ محلی می خوری با پنیر و گردوی تازه؟؟


نیکی فیروزکوهی

 

[mani24]

به خیابان برو

دستِ یکی از این آدمهای سیاه و سفید را بگیر

و میهمانش کن به یک تانگو ی خیابانی

گورِ پدرِ عشقهای باکره

گورِ پدرِ روزهای رنگی

گورِ پدرِ انتظار

گورِ پدرِ تنهایی

صداقت تا چه حد ؟؟



نیکی فیروزکوهی​

 

[mani24]

هفته*های خالی* از لحظه*های تو
روز*هایِ بارانی که جای هیچکس خالی* نیست جز خودت
غروب*هایی* که بی* جهت دلم می*گیرد
حرف*هایی* که هرگز به هم نگفته ایم
شعر*هایی* ، پر از واژه*های غمگین
نگاه*هایِ غریبه، نگاه*هایی* که دیگر مال من نیست
تنهایی
بی* آغوشی
امید*های واهی
شب*های طولانی
تمام اینها به من میگوید که تو چیزی جز یک خواب نبودی
یک رویا
یک آرزو
یک خیالِ خوب که هنوز گرمم می*کند
یک صدایِ آشنا که با عشق صدایم میزند
خوابِ من پر از مهربانی است
پر از نوازش
پر از حرف*های خوب
دیوانه نیستم
دوستت دارم
باورم کن
زیباست ، لحظه*های خوشِ دوست داشتن کسی* که حتی نیست


نیکی* فیروزکوهی​

 

[mani24]

خسته ام
از خودم خسته ام
از شما
روزهای بی حوصلگی
شبهای کشدارِ تنهایی
از این شعرهای تکراری
عشق ها
عاشقانه ها
حتی شکستهای تکراری
از این حضورهای مترسک وارِ پر از تردید
از امتدادِ مستمر چهار فصلی که از کفِّ ما میروند
بدون هیچ چ چ چ تغییر ... بدون هیچ تغییر
خالی شده ام
خالی میروم
هیچ فکری در سرم نمیماند ... نمیآید که بماند
همین روز هاست که کاغذِ سفیدی به اشتراک بگذارم
فقط با یک امضا
یا چه میدانم
یک شکلک
یکی از این قلب هایی که همه برایِ هم میفرستند
یا دستی که باید تکان بخورد ولی نمیخورد
همین روز هاست که خودم را یک جایی گم کنم
نه ... اینبار پشتِ دود سیگار نیست
یا میانِ انبوه واژههای بی سرانجام
یا در سوگِ نیمه رفاقتهای گاه و بیگاهی
این بار
در کوچه پس کوچههایِ کودکیِ کسی
که زود بزرگ شد
نیمه برهنه
عصیانی
شورشی
و با دلی پر بزرگ شد
کسی که این روزها ... عجیب خسته است​

 

[RZGH]

روزی خواهی‌ دانست
ماندن اگر سر ریز کند ، بودن را به تعفن می‌‌کشد
و آنروز فاصله‌هایِ بی‌ توهم را عزیز تر خواهی‌ داشت از نزدیکی‌‌های دروغین

نیکی‌ فیروزکوهی

 

[RZGH]

گاهی‌ فکر می‌کنم
اگر این مرز‌ها نبودند
جایِ ما کدام طرفِ زندگی‌ بود ؟
گاهی فکر می‌کنم
وابسته ایم به شاید ها
به باید‌ها و نباید ها
به ممکن ها
حتی غیر ممکن ها
گاهی‌ فکر می‌کنم
ما زنده ایم به مرز‌های پر امید
و امید‌های بی‌ مرز

 

[RZGH]

تمامِ ساز‌هایِ دنیا برایِ دل من مینوازند
مثلِ تمامِ یاس‌هایِ دنیا که به خاطرِ من گل می‌‌کنند
مثلِ تمام اشعارِ عاشقانه‌ که سروده می‌‌شوند
مثلِ بهار که به عشق من می‌‌آید
مثلِ زمستان که به التماسِ من می‌‌رود
مثل شب بو ها
که عطرشان با شب می‌‌آید
با شب و مهتاب ، برایِ من
همین بهار
یک شبِ مهتاب
مردمانِ زیادی ساز‌هایشان را بر می‌دارند
زیباترین آهنگ‌ها را می‌‌نوازند
تا من عاشقانه‌‌ترین شعرم را برایت بخوانم
تا تو مستِ عطرِ شب بو ها
تا تو عاشق یک دسته گلِ یاس شوی
و تو خواهی‌ دید
که تمامِ دنیا بیدار مانده است
تا به آغوشم بیایی
و من دیوانه وار بگویم
" دوستت دارم"

 

[RZGH]

انکارم کن
حقیقت تلخ بودنم را انکار کن
بی‌ ترانه بودنم
بی‌ عشق بودنم
بی‌ لبخند
بی‌ رویا
بی‌ خیال بودنم
بی‌ خیال تو
بی‌ خیالِ تقویم‌های کهنه
وعده‌های دروغی
روزهای آمده
بی‌ خیالِ قرار‌های نیامده
بی‌ خیالِ مرگ
خاطراتِ جعلی
خاطرات مضحک
بی‌ خیالِ خاطراتِ یک مرده
انکارم کن
حقیقت تلخِ بی‌ باوری
هنوز زنده ام
هنوز زنده ای
برایِ همیشه رفته ام
برایِ همیشه بی‌ منی
انکارم کن
انکارت کرده ام

 

[RZGH]

آدم‌ها با دلایلِ خاصِ خودشان به زندگی‌ ما وارد میشوند
و با دلایلِ خاصِ خودشان از زندگی‌ِ ما می‌‌روند
نه از آمدن‌ها زیاد خوشحال باش ، نه از رفتن‌ها زیاد غمگین
تا هستند دوستشان داشته باش
به هر دلیلی‌ که آمده اند
به هر دلیلی‌ که هستند
بودنشان را دوست داشته باش ... بی‌ هیچ دلیلی‌
شادمانی‌های بی‌ سبب ، همین دوست داشتن‌هایِ بی‌ چون و چراست

 

[RZGH]

دستم را بگیری و زیر گوشم زمزمه کنی
که پشتِ خواب های نا آرامِ تو
چیزی بیش از نگرانی‌هایِ زنانه نیست

دستت را بگیرم و زیر گوشت زمزمه کنم
که پشتِ نگرانی‌هایِ زنانه ی من
مردی ایستاده
که دیوانه وار دوستش دارم
...
من هم معتقدم که مردان از مریخ می‌آیند و زنان از ونوس

 

[RZGH]

شب‌هایی‌ هست که من و دیوارهای خاکستری
دلمان را به آمدن تو خوش می‌کنیم
شنیدی ؟؟
انتظار
صحبت از بی‌ نهایت است
شب‌هایی‌ هست که نبودنت
مرا به لمس تمام عکسهای تو نزدیکتر می‌کند
شب‌هایی‌ هست که بودنم را با نگاهم به سقف خانه میخ می‌کنم
شنیدی ؟؟
صحبت از ذره ذره نیست شدن است
شب‌ها یی هست که پرواز را زیر پوستم حس می‌کنم
شنیدی ؟؟
کندن
رفتن
صحبت از رها شدن است
شب هایی هست
مثل امشب
تاریک
سرد
شب هایی
مثل امشب
که کاش صبح نشود
میشنوم
صحبت از ختم این قائله است
صحبت از خس خس نفس‌های عشقی‌ که شاید به صبح نکشد

 

[RZGH]

در این خانه ی پر سایه !!
کمتر بگو
آفتاب بیا
آفتاب بتاب
بگو
باران بیا
باران بــــــــــــــبار
باران ببـــــــــــــــــــــــار

تاریک باد خانه ی مردی ، که نمی‌‌جنگد برای زنی‌ که دوستش دارد

 

[maryam_22]

بی‌ گمان کسی‌ هست
کسی‌ در جستجوی عشق‌های واقعی‌
در جستجوی واقعیتِ عشق
کسی‌ که خسته نیست
خسته از بی‌ مهریِ آدم ها
... خسته از دروغ
خسته از درویی آدم ها
کسی‌ معتقد به قلب‌های آدم ها
کسی‌ معتقد به دست‌هایِ پر مهر ِ آدم ها
کسی‌ معتقد به عشقِ مجنون
و جنون در عشق
کسی‌ که بخشش می‌‌داند
کسی‌ که بازگشت می‌‌داند
کسی‌ که دوست داشتن می‌داند
کسی‌ که یک روز
بی هیچ تشویشی
به فتحِ قلبِ خسته یِ همیشه در انتظارِ من می‌‌آید

نیکی‌ فیروزکوهی

 

[mani24]

گاهی دلم می گیرد

برای تمام جنین هایی که

چند لحظه مانده به وقوع بودنشان ، سقط می شوند

در هیبتِ یک دیو

دستم را میگذارم همانجایی که باید می بودی

و ریسه میروم

هه
چیزی را از دست نداده ای بچه پلنگِ من!

مادرت جز هم آغوشیِ آخرِ شب به هیچ عشقی مؤمن نبود

مادرت غروب ها شعر هایش را با شیشه ی شراب عوض می کرد

ولی نگذاشت دچار خوفِ دنیا شوی

اینجا زندگی نیست

اینجا میدانِ مین است

بی چکمه

نمی شد به دنیا یِ ما بیایی

هیچ کجای دنیا شعر را با یک جفت چکمه ی بچه گانه عوض نمیکردند ...

وگرنه ...

شاید ....

 

[mani24]

عجیب مرا یادِ داستانِ شازده کوچولو می**اندازی
تو و خورشید باهم در آمدید
کاش تو هم
مثل گل او
کمی* محبت
پشت نیرنگ*هایت داشتی
و چقدر راست میگفت
که گلها پر از تناقض اند

هیچ وقت نفهمیدم چطور دوستت داشته باشم
هیچ وقت نفهمیدی چطور دوستم داشته باشی*

نیکی* فیروزکوهی

 

[RZGH]

برایِ هر اتفاقی‌
می‌توان پاسخی یافت
جز برایِ رفتن‌های نابهنگام
شاید رفتن ، خود پاسخِ یک اتفاق است
هیچکس نمیداند
جز آنکه رفته است

 

[RZGH]

از پشت خانهِ من
هر صبح
قطاری می‌گذرد
و مردی را با خود می‌‌برد
که روزی عاشقِ موهایِ سیاهِ سیاهِ من بود
که روزی تمامِ دنیایِ من بود
که روزی تمامِ دنیایِ او بودم
نمی‌ دانم
نمیخواهم بدانم
این قطار او را به کجا می‌‌برد
ولی میدانم
که از من
و دنیای من
دورتر
و دور تر
و دورتر میشود

نیکی‌ فیروزکوهی

 

[RZGH]

رنجشی نیست
آدم‌ها همینند
خوبند ولی‌ فراموش کار
می‌آیند
می‌ مانند
می روند
مثل مسافران کاروان سرا
مثل ازدحام بی‌ انتهایِ یک خیابان
...
کسی‌ برایِ بودن
نیامده ... نمی‌‌آید

نیکی فیروزکوهی‌

 

[RZGH]

یازده درجه زیر صفر
یعنی‌ سرد
یعنی‌ خیلی‌ سرد
می‌ ایستی
و میگذاری همه چیز یخ بزند
دست هایت
گونه هایت
بغض هایت
خاطراتت
خاطراتش
خودت
خودت
خودت
برف ببار
ببار
ببار
اشک ببار
ببار
ببار

دیگه دیره دارم میرم
چقدر این لحظه‌ها سخته
جدایی از تو کابوسه
شبیه مرگِ بی‌ وقته

یازده درجه زیر صفر
و تو
هنوز
ایستاده ای
و آرزو میکنی‌
کاش پایِ رفتن‌ها یخ بزند

نیکی‌ فیروزکوهی

 

[RZGH]

نمی‌ توانم شاعر باشم
کسی‌ که باران را دوست ندارد
کسی‌ که دلش از پاییز می‌گیرد
کسی‌ که با سیاهترین عینک به دیدار آفتاب میرود
کسی‌ که از قدم زدن ، تنها بودنش را دوست دارد
کسی‌ که در نوشته‌هایش فقط شب دارد
نمی‌ تواند شاعر باشد
و نمی‌‌توانم عاشق شوم
کسی‌ که عشق را در خواب می‌‌بیند
عشق را از پشتِ دیوار می‌‌بیند
کسی‌ که می‌نویسد
در عشق‌های پنهانی شهوتی هست
که در عریانیِ هیچ هوسی نمی‌گنجد
چگونه عاشق می‌‌شود
کسی‌ که خود را رها ,رها تر ،رها ترین می‌‌بیند ؟
شاید نقّاش شدم
گوشه‌ای بینِ آدم‌ها و دور از آدم‌ها بنشینم
و برایشان ماه را بکشم
و مهتاب را
و بهار را
و گلدان‌های پر از گل
و صورت‌های پر خنده
و آغوش های باز
آری آغوش های باز ، دست‌های مهربان و لبانی پر بوسه

نیکی‌ فیروزکوهی

 

[RZGH]

دلم برای خنده‌های بی‌ دلیل
برای " شادمانی‌هایِ بی‌ سبب "
برای بی‌ ریا بودن
برایِ کودکی
برایِ کودکانه زیستن
دلم برای روز‌های خوشِ زندگی‌ تنگ شده است
دستم را بگیر
و به من بگو
چگونه در گرگ و میشِ این روزگارِ پر بالا و پایینِ همیشه خاکستری هنوز می‌‌توانم بخندم ؟

نیکی‌ فیروزکوهی

 

[RZGH]

نشسته کنجِ دیوار و شعر می‌خواند
برایِ ابریِ پنجره ها
برایِ دنیای ِ ماهی‌ ها
برایِ دلهره ی دخترِ همسایه
برایِ باغچه ی خشکِ خانه
برایِ بارانی که می‌بارد
برایِ میهمانی که هرگز نمی‌‌آید
شعر می‌خواند

نشسته کنجِ دیوار و اشک میریزد
دلش گرفته از آدم ها
برایِ خالی‌ِ زندگی‌ اشک میریزد
برایِ حوض بی‌ ماهی‌
برایِ دخترِ بی‌ عشق
برایِ روز‌های خاکستری
برایِ بودن‌های پردرد
برایِ نبودن‌های غم انگیز اشک میریزد

برایِ ظلمی که میرود در این دنیا
کدام شاعری چنین تلخ اشک میریزد؟

نیکی‌ فیروزکوهی

 

[naghmeirani]

شازده کوچولو:تو تازگی ها از آسمون افتادی؟

_ نه من تازگی به فکر آسمون افتادم...

شازده کوچولو:من یک سیاره داشتم

_من هم یک ستاره داشتم

شازده کوچولو:من از سیاره خودم افتادم

_ من هم از چشم ستاره خودم افتادم

شازده کوچولو:من دوست دارم به سیاره خودم برگردم

_ من هم دوست دارم ستاره دوباره پیش من برگرده

شازده کوچولو این بار با تعجب میگه

"کسی که راهش رو بگیره و بره راه دوری نمیره"

من این بار با درد زیاد میگم :

تو دنیای ما اینجوریه .کسی که بره دیگه بر نمی گرده

.........

.......

تو ستاره ها هم مرد هست هم زن ....یادت نره​

_________
نیکی فیروز کوهی

 

[mani24]

روز ها
هفته ها
سالهاست که نیستی‌
و من هنوز فکر می‌‌کنم
هنوز دیر نیست

نیکی‌ فیروزکوهی

 

[mani24]

می‌نشینم رویِ ایوانِ
با دو استکانِ چای
آری فقط با دو استکانِ چای
می‌نشینم به انتظار
فکر می‌کنم
فکر می‌کنم و تکرار می‌کنم
... تو می‌آیی
... تو می‌آیی
... تو می‌آیی
و یک روز
تو می‌آیی
به رویِ ایوان
برایِ صرفِ چای می‌آیی
و می‌پرسی‌
هنوز هم دوستم داری؟؟

نیکی‌ فیروزکوهی

 

[mani24]

سه روز است که یکبند باریده
انگار گنجشک‌ها مرده اند
فکرش را بکن
به جای آوازِ پرنده
در گوشِ من
... اسبی شیهه می‌‌کشد
من از شهوتِ یک بعد از ظهر خالی‌ شده ام
اینجا
این اتاق
این تخت
این خانه
هوسِ بودن را از من گرفته است
سه روز است که باریده
من و چشم‌های بی‌ انگیزه ی من
پر می‌‌شویم
از خیال
رویا
انتظار
حدس
حدس یک صدا
صدا ی پای کسی‌ که می‌‌آید
که حدس می‌‌زنم می‌‌آید
خش خش یک چتر
انتظارِ یک دست
یک آغوش
کسی‌ که در یک بعد از ظهر دل‌ گرفته
بعد از سه روز که یکبند باریده
هوس بودن با من را دارد
شاید ... شاید ... شاید ... گنجشک‌ها هنوز نمرده باشند

( سه چیز را برای هیچکس آرزو نمیکنم ... تنهایی‌ ... سه روزِ بارانی ... و این دو سوال ، میایی ؟؟ نمیایی؟؟)