خودتو با یه شعر وصف کن...!
- شروع کننده موضوع secret_f
- تاریخ شروع
اینجا که من رسیده ام ...
ته دنیای بدون تو بودن است!!
همانجایی که شاید فکرش را هم نمی کردی دوام بیاورم!
ولی من ایستاده به اینجا رسیده ام!
خوب تماشا کن...
دلم هم تنگ نشده!
یعنی دلم را همانجا پیش خودت گذاشتم ...
تو باش و دل من و همه فریادهایی که...
به خود نگاه میکنم که ببینم خطا کجاست بعد از کمی تامل و قدری سکوت پی میبرم آنحا که خالی از خداست
هرچی تنهاتر بشی دنیا تو رو کمتر می خواد ، اما اونوقت می فهمی خدا تو رو بیشتر می خواد
ته دنیای بدون تو بودن است!!
همانجایی که شاید فکرش را هم نمی کردی دوام بیاورم!
ولی من ایستاده به اینجا رسیده ام!
خوب تماشا کن...
دلم هم تنگ نشده!
یعنی دلم را همانجا پیش خودت گذاشتم ...
تو باش و دل من و همه فریادهایی که...
به خود نگاه میکنم که ببینم خطا کجاست بعد از کمی تامل و قدری سکوت پی میبرم آنحا که خالی از خداست
هرچی تنهاتر بشی دنیا تو رو کمتر می خواد ، اما اونوقت می فهمی خدا تو رو بیشتر می خواد
moradbeigi
عضو جدید
در نزن در باز است
به دنبال من نگرد بودنم رازاست
اسمانم زمین را درطلبم دریام کویر را می طلبم
تشنه ام اما سیرابی ندارم هستیم را از نیستی می طلبم
منتظر سپیده صبحم مهتاب خیال رفتن ندارد ماه انتظار خورشید کشد
اما این انتظار پایانی ندارد
به دنبال من نگرد بودنم رازاست
اسمانم زمین را درطلبم دریام کویر را می طلبم
تشنه ام اما سیرابی ندارم هستیم را از نیستی می طلبم
منتظر سپیده صبحم مهتاب خیال رفتن ندارد ماه انتظار خورشید کشد
اما این انتظار پایانی ندارد
ای هفت سالگی
ای لحظه ی شگفت عزیمت
بعد از تو هرچه رفت در انبوهی
از جنون و جهالت رفت
ای لحظه ی شگفت عزیمت
بعد از تو هرچه رفت در انبوهی
از جنون و جهالت رفت
دلم چون کودکی دلگیر، پا را بر زمین کوبد
که "عمر خویش می خواهم!
روان و راحت و آرام جان خویش می خواهم!"
***
نمی فهمد دل سرکش
نمی فهمد خطا رفته است بازی را
دل کودک، به هر سازی که می گویم،
برایم باز می گوید که:
"عمر خویش می خواهم، پسم ده نازنینم را!"
***
برایش قصه گفتم دوش، تا شاید بیاساید
نگاهش همچنان سنگین به لبهایم
هر از چندی به من می گفت:
"یارم کو؟ برایم قصه او گو!"
***
ز چشمش قطره ای سنگین فرو افتاد
"وای بس است دیگر! پاسخ گو!!!
بهارم را کجا راندی؟
نگارم را، امید روزگارم را کجا راندی؟
به هر ساز تو رقصیدم
شکستم، دل نبستم
باز خندیدم!
تلف کردی جوانی را به تنهایی
نگفتم هیچ!
حالا آشیانت کو؟
یار مهربانت کو؟!"
***
دل تنگم! مزن سنگم! توانم نیست
آری! آشیانم نیست!
یار مهربانم نیست!
بی جرم از برم دامن کشیده است او
من خود، زخمی ام زین غم
مزن سنگم دل تنها! مزن سنگم!
توانم نیست...
که "عمر خویش می خواهم!
روان و راحت و آرام جان خویش می خواهم!"
***
نمی فهمد دل سرکش
نمی فهمد خطا رفته است بازی را
دل کودک، به هر سازی که می گویم،
برایم باز می گوید که:
"عمر خویش می خواهم، پسم ده نازنینم را!"
***
برایش قصه گفتم دوش، تا شاید بیاساید
نگاهش همچنان سنگین به لبهایم
هر از چندی به من می گفت:
"یارم کو؟ برایم قصه او گو!"
***
ز چشمش قطره ای سنگین فرو افتاد
"وای بس است دیگر! پاسخ گو!!!
بهارم را کجا راندی؟
نگارم را، امید روزگارم را کجا راندی؟
به هر ساز تو رقصیدم
شکستم، دل نبستم
باز خندیدم!
تلف کردی جوانی را به تنهایی
نگفتم هیچ!
حالا آشیانت کو؟
یار مهربانت کو؟!"
***
دل تنگم! مزن سنگم! توانم نیست
آری! آشیانم نیست!
یار مهربانم نیست!
بی جرم از برم دامن کشیده است او
من خود، زخمی ام زین غم
مزن سنگم دل تنها! مزن سنگم!
توانم نیست...
فاصله را تو يادم دادي
وقتي با لبخند
دور شدي از من
عكاس بهتر از ما فاصله را مي فهميد
تو در عكس نيستي
فاصله يعني تو...
هيچ وقت حسود نبودم
ولي از ديدن شادي ات به خود مي پيچم
هيچ وقت بدجنس نبودم
ولي آرزو دارم يك روز خوش هم نبيني
هيچ وقت بدگمان نبودم
ولي مطمئنم تو هر ثانيه به من خيانت مي كني
با تمام اينها خوشحالم كه هنوز عاشقت نشدم،
فقط حاضرم برايت بميرم...
چه كسي مي داند كه تو در پيله تنهايي خود تنهايي؟
چه كسي مي داند كه تو در حسرت يك روزنه در فردايي؟
پيله ات را بگشا تو به اندازه يك پروانه زيبايي
وقتي با لبخند
دور شدي از من
عكاس بهتر از ما فاصله را مي فهميد
تو در عكس نيستي
فاصله يعني تو...
هيچ وقت حسود نبودم
ولي از ديدن شادي ات به خود مي پيچم
هيچ وقت بدجنس نبودم
ولي آرزو دارم يك روز خوش هم نبيني
هيچ وقت بدگمان نبودم
ولي مطمئنم تو هر ثانيه به من خيانت مي كني
با تمام اينها خوشحالم كه هنوز عاشقت نشدم،
فقط حاضرم برايت بميرم...
چه كسي مي داند كه تو در پيله تنهايي خود تنهايي؟
چه كسي مي داند كه تو در حسرت يك روزنه در فردايي؟
پيله ات را بگشا تو به اندازه يك پروانه زيبايي
سالها از خود پرسیدم کیستم؟
آتشم
شورم
شرارم
زرشکم
چیستم؟
سالها بگذشت و فهمیدم کنون...
او به جز من، من به جز او نیستم.
چه شده که فکر می کنم نیستم
عمری رفته در فکر خویشم
در جوانی پیر شدم انگار نیستم
بی خبر از حال خویشم به گمانم درویشم
آتشم
شورم
شرارم
زرشکم
چیستم؟
سالها بگذشت و فهمیدم کنون...
او به جز من، من به جز او نیستم.
چه شده که فکر می کنم نیستم
عمری رفته در فکر خویشم
در جوانی پیر شدم انگار نیستم
بی خبر از حال خویشم به گمانم درویشم
من از سر شاخه های باغ باران
خورده پاییز می آیم..
و از موسیقی آرام و گنگ و ساعتی محزون
که در تکرار یاس آلود صبح و شام
مدار بسته ادراک خود را گرم می پوید
و از دشتی ترین لحن دو تار زخمی...
که خون گرم احساس لطیفش
از سر انگشتان تنهایی
به روی پرده های تار می ریزد
چو ناقوس از فراز بام تنهایی
برای خویش می نالم..
و در پس کوچه های خاکی و تفتیده حسرت
به دنبال دلی می گردم از جنس صداقت سبز...!
خورده پاییز می آیم..
و از موسیقی آرام و گنگ و ساعتی محزون
که در تکرار یاس آلود صبح و شام
مدار بسته ادراک خود را گرم می پوید
و از دشتی ترین لحن دو تار زخمی...
که خون گرم احساس لطیفش
از سر انگشتان تنهایی
به روی پرده های تار می ریزد
چو ناقوس از فراز بام تنهایی
برای خویش می نالم..
و در پس کوچه های خاکی و تفتیده حسرت
به دنبال دلی می گردم از جنس صداقت سبز...!
mehravehoath
عضو جدید
خنده بر لب میزنم تا کس نداند درد من ورنه این دنیا که ما دیدیم خندیدن نداشت
گم شدم در اين هياهو گم شدم ,
تو کجايي تا بگيري داد من ؟
گر سکوت خويش را ميداشتم ,
زندگي پر بود از فرياد من !
تو کجايي تا بگيري داد من ؟
گر سکوت خويش را ميداشتم ,
زندگي پر بود از فرياد من !
و شکستم و دویدم و فتادم
درها به طنین های تو وا کردم
هر تکه را جایی افکندم پر کردم هستی ز نگاه
بر لب مردابی پاره لبخند تو بر روی لجن دیدم رفتم به نماز
در بن خاری یاد تو پنهان بود برچیدم پاشیدم به جهان
بر سیم درختان زدم آهنگ ز خود روییدن و به خود گستردن
و شیاریدم شب یک دست نیایش افشاندم دانه راز
و شکستم آویز فریب
و دویدم تاهیچ و دویدم تاچهره مرگ تاهسته هوش
و فتادم بر صخره درد از شبنم دیدار تو تر شد انگشتم لرزیدم
وزشی می رفت از دامنه ای گامی همره او رفتم
ته تاریکی تکه خورشیدی دیدم خوردم وز خود رفتم و رها بودم
درها به طنین های تو وا کردم
هر تکه را جایی افکندم پر کردم هستی ز نگاه
بر لب مردابی پاره لبخند تو بر روی لجن دیدم رفتم به نماز
در بن خاری یاد تو پنهان بود برچیدم پاشیدم به جهان
بر سیم درختان زدم آهنگ ز خود روییدن و به خود گستردن
و شیاریدم شب یک دست نیایش افشاندم دانه راز
و شکستم آویز فریب
و دویدم تاهیچ و دویدم تاچهره مرگ تاهسته هوش
و فتادم بر صخره درد از شبنم دیدار تو تر شد انگشتم لرزیدم
وزشی می رفت از دامنه ای گامی همره او رفتم
ته تاریکی تکه خورشیدی دیدم خوردم وز خود رفتم و رها بودم
هرگز این قصه ندانست کسی
آن شب آمد به سرای من و خاموش نشست
سر فرو داشت،نمی گفت سخن.
نگهش از نگهم داشت گریز.
مدتی بود که دیگر با من
بر سر مهر نبود.
آه،این درد مرا می فرسود:
((او به دل عشق دگر می ورزد؟))
گریه سر دادم در دامن او;
هایهایی که هنوز
تنم از خاطره اش می لرزد!
بر سرم دست کشید،
در کنارم بنشست،
بوسه بخشید به من،
لیک می دانستم
که دلش با دل من سرد شده است!
آن شب آمد به سرای من و خاموش نشست
سر فرو داشت،نمی گفت سخن.
نگهش از نگهم داشت گریز.
مدتی بود که دیگر با من
بر سر مهر نبود.
آه،این درد مرا می فرسود:
((او به دل عشق دگر می ورزد؟))
گریه سر دادم در دامن او;
هایهایی که هنوز
تنم از خاطره اش می لرزد!
بر سرم دست کشید،
در کنارم بنشست،
بوسه بخشید به من،
لیک می دانستم
که دلش با دل من سرد شده است!
دلم تنگ برای گریه کردن کجاست مادر ؟ کجاست گهوراه ی من ؟؟؟؟
به خدا دست خودم نيست اگر می رنجم
يا اگر شادی زيبای تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم .
من صبورم اما . . .
چقدر با همه ی عاشقيم محزونم !
و به ياد همه ی خاطره های گل سرخ
مثل يک شبنم افتاده ز غم مغمومم .
من صبورم اما . . .
بی دليل از قفس کهنه ی شب می ترسم
بی دليل از همه ی تيرگی تلخ غروب
و چراغی که تو را ، از شب متروک دلم دور کند. . . می ترسم .
من صبورم اما . . .
آه . . . اين بغض گران صبر نمی داند چيست !!!!
Dokhtar khanoom
عضو جدید
من نگوییم که مرا از قفس ازاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید
نگو بزرگ شدم نگو که تلخه
نگو گریه بهم نمیاد !!!
بیا منو ببر نوازشم کن دلم آغوش بی دغدغه می خواد
نگو گریه بهم نمیاد !!!
بیا منو ببر نوازشم کن دلم آغوش بی دغدغه می خواد
من براي يادبود لحظه ها
ياد خود را با تو قسمت مي كنم
تا كه شور و شادي اين لحظه ها
يادمان باشد هميشه ، هر كجا
من براي عاشقـانه زيستن
عشق را از يك نگاه پاك تو
از پرتو نورانـي چشمان تو
ماهرانه مي ربايم،صادقانه مي ستايم
من براي روزهاي زندگي
نقش چشمان تو را بر آسمان
مي گذارم جاي خورشيد زمان
تا دگرگونه شود نقش و نگار اين جهان
من براي ظلمت شبهاي تار
از رخ پر نور و زيباي تو هم
بهره مي گيرم بجاي ماه و يك مهتاب ناب
تا كه شب روشن تر از روزم شود
من براي گلسـِتان زندگي
از لبان تو بجاي غنچه گلهاي سرخ
از دو چشم تو بجاي نرگس خمّار يار
مي نشانم جايْ جايش را گل نيكو سرشت
من براي بلبلان ساده دل
از صداي دلنشين،آهنگ خوب صوت تو
مي كنم پُر يك نوار حنجره
تا كه با زيبايي صوتت ترانه سر دهند
من براي بوستان شاعري
شعر خود را از تو و با ياد تو
مي سرايم ، با تو نجوا مي كنم
تا تو دريابي ضمير و حال و احوال مرا
من براي گنبد ميناي خويش
هم براي چرخ دوّار بلند
از وجودت مي گزينم مركزي
گرد آن چرخيم تا اوج فـ‌لك
ياد خود را با تو قسمت مي كنم
تا كه شور و شادي اين لحظه ها
يادمان باشد هميشه ، هر كجا
من براي عاشقـانه زيستن
عشق را از يك نگاه پاك تو
از پرتو نورانـي چشمان تو
ماهرانه مي ربايم،صادقانه مي ستايم
من براي روزهاي زندگي
نقش چشمان تو را بر آسمان
مي گذارم جاي خورشيد زمان
تا دگرگونه شود نقش و نگار اين جهان
من براي ظلمت شبهاي تار
از رخ پر نور و زيباي تو هم
بهره مي گيرم بجاي ماه و يك مهتاب ناب
تا كه شب روشن تر از روزم شود
من براي گلسـِتان زندگي
از لبان تو بجاي غنچه گلهاي سرخ
از دو چشم تو بجاي نرگس خمّار يار
مي نشانم جايْ جايش را گل نيكو سرشت
من براي بلبلان ساده دل
از صداي دلنشين،آهنگ خوب صوت تو
مي كنم پُر يك نوار حنجره
تا كه با زيبايي صوتت ترانه سر دهند
من براي بوستان شاعري
شعر خود را از تو و با ياد تو
مي سرايم ، با تو نجوا مي كنم
تا تو دريابي ضمير و حال و احوال مرا
من براي گنبد ميناي خويش
هم براي چرخ دوّار بلند
از وجودت مي گزينم مركزي
گرد آن چرخيم تا اوج فـ‌لك
من به همراه نسیم یک صبح به سبک بالی یک چلچله خواهم کوچید
به دیاری که در آنجا سخن از فاصله نیست صجبت از نزدیکیست....
به دیاری که در آنجا سخن از فاصله نیست صجبت از نزدیکیست....
من نه عاشق بودم و نه دلداده به گیسوی بلند و نه آلوده به افکار پلید من به دنبال نگاهی بودم که مرا از پس دیوانگی ام می فهمید
روزهــای بدون تــو را ، هرگـز نخواهــم شمرد ؛
تــا وقتی که برگشتی ؛ بگویــم همین دیــروز بود
تــا وقتی که برگشتی ؛ بگویــم همین دیــروز بود
ای امید دل من کجایی
همچو بختم کنارم نیایی
آشنا و سوز و دیرآشنایی
یا بلای دل مبتلایی
بی وفا ، بی وفا ، بی وفایی
تو غارتگر عقل و هوشی
به آزار جانم چه کوشی
چو مِی بارم بر جان خروشی
چه خواهم از تو ، جز نگاهی
چه خواهی از جانم ، چه خواهی
ندارم جز عشقت گناهی
ندارم جز عشقت گناهی
همچو بختم کنارم نیایی
آشنا و سوز و دیرآشنایی
یا بلای دل مبتلایی
بی وفا ، بی وفا ، بی وفایی
تو غارتگر عقل و هوشی
به آزار جانم چه کوشی
چو مِی بارم بر جان خروشی
چه خواهم از تو ، جز نگاهی
چه خواهی از جانم ، چه خواهی
ندارم جز عشقت گناهی
ندارم جز عشقت گناهی
و در انتظار تو لحظه هایم را چه بیقرار طی مــی کنم ...
ای آنکه نمی روی از یاد من خبرت از یادم
جانا تو اگر ندهی داد من که دهد دادم
دور از تو دگر دل رسوای خود به که بسپارم
گر شد به فنا ز تو بنیان من زتو دل شادم
مگر از خود شراب گل دهی چو فریادم
جانا تو اگر ندهی داد من که دهد دادم
دور از تو دگر دل رسوای خود به که بسپارم
گر شد به فنا ز تو بنیان من زتو دل شادم
مگر از خود شراب گل دهی چو فریادم
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
آموزش وزن شعر فارسی | اشعار و صنايع شعری | 0 | |
|
شعر-بحر طویل | اشعار و صنايع شعری | 4 | |
|
کارگاه شعر تجربی و آموزش | اشعار و صنايع شعری | 28 | |
|
یه بیت به انتهای شعر اضافه کن | اشعار و صنايع شعری | 115 | |
|
داستان عاشقانه یک شعر معروف از مهرداد اوستا | اشعار و صنايع شعری | 2 |