باران
- شروع کننده موضوع naghmeirani
- تاریخ شروع
زیرِ باران
زیرِ باران
زیرِ باران بیا قدم بزنیم
حرفِ نشنیده ای به هم بزنیم
نو بگوئیم و نو بیاندیشیم
عادتِ کهنه را به هم بزنیم
و ز باران کمی بیاموزیم
که بباریم و حرف کم بزنیم
کم بباریم اگر ؛ ولی همه جا
عالمی را به چهره نم بزنیم
چتر را تا کنیم و خبس شویم
لحظه ای پشتِ پا به غم بزنیم
سخن از عشق خود به خود زیباست
سخنِ عاشقانه ای به هم بزنیم
قلمِ زندگی به دستِ دل است
زندگی را بیا رقم بزتیم
"سالکم "قطره ها در انتظارِ تواند
زیرِ باران بیا قدم بزنیم
**مجتبی کاشانی**(سالک)
زیرِ باران
زیرِ باران بیا قدم بزنیم
حرفِ نشنیده ای به هم بزنیم
نو بگوئیم و نو بیاندیشیم
عادتِ کهنه را به هم بزنیم
و ز باران کمی بیاموزیم
که بباریم و حرف کم بزنیم
کم بباریم اگر ؛ ولی همه جا
عالمی را به چهره نم بزنیم
چتر را تا کنیم و خبس شویم
لحظه ای پشتِ پا به غم بزنیم
سخن از عشق خود به خود زیباست
سخنِ عاشقانه ای به هم بزنیم
قلمِ زندگی به دستِ دل است
زندگی را بیا رقم بزتیم
"سالکم "قطره ها در انتظارِ تواند
زیرِ باران بیا قدم بزنیم
**مجتبی کاشانی**(سالک)
باران کم کم از نفس افتاده ی بهار!
بر پشت بام خانه ی من آمدی چه کار؟
حسی برای تازه شدن نیست در دلم
از آسمان ساکت شعرم برو کنار
از دست های خشک تو آبی نمی چکد
بیزارم از دو قطره ی با منت ات، نبار
باغی که زیر پای تو پژمرد و دم نزد
اندام زخم خورده ی من بود روزگار!
« بر ما گذشت نیک و بد اما...» تو بی خیال
پاییز باش و بعد زمستان، چرا بهار؟
دیگر کسی به باغ توجه نمی کند
وقتی نداده میوه به جز نیش های خار
با مردم همان طرف شهر باش و بس
بغضی گرفته راه گلو را به اختیار
دارد بهار می گذرد با گلوی خشک
چشمان من قرار ندارند از قرار
بر پشت بام خانه ی من آمدی چه کار؟
حسی برای تازه شدن نیست در دلم
از آسمان ساکت شعرم برو کنار
از دست های خشک تو آبی نمی چکد
بیزارم از دو قطره ی با منت ات، نبار
باغی که زیر پای تو پژمرد و دم نزد
اندام زخم خورده ی من بود روزگار!
« بر ما گذشت نیک و بد اما...» تو بی خیال
پاییز باش و بعد زمستان، چرا بهار؟
دیگر کسی به باغ توجه نمی کند
وقتی نداده میوه به جز نیش های خار
با مردم همان طرف شهر باش و بس
بغضی گرفته راه گلو را به اختیار
دارد بهار می گذرد با گلوی خشک
چشمان من قرار ندارند از قرار
بیا باران من...
بیا باران من...
بیا ای چارهٔ غم، دل حزین است
بیا باران نسیان در کمین است
بیا نیلوفرانه غم برانیم
بیا با مرغ شب از عشق خوانیم
بیا نجوا کنیم اندوهمان را
بیا تا بشکنیم بغض نهان را
بیا تا مهربانی ها بکاریم
به پای دانه اش باران بباریم
بیا یکدم در آغوشت بگیرم
برای دیدن رویت بمیرم
بیا درمان کن این تنهاییم را
سکوت خانه و ویرانیم را
بیا کاین ناله‌ها از روی درد است
نفس در سینه‌ام خاموش و سرد است
بیا دل را ببین بی تاب گشته
به کنج خلوتش تنها و خسته
بیا گیسوی ظلمت را بچینیم
به شب چون اختران با هم نشینیم
به زیباترین بهانهٔ زندگیم
**سپیده امیرعسگری **
بیا باران من...
بیا ای چارهٔ غم، دل حزین است
بیا باران نسیان در کمین است
بیا نیلوفرانه غم برانیم
بیا با مرغ شب از عشق خوانیم
بیا نجوا کنیم اندوهمان را
بیا تا بشکنیم بغض نهان را
بیا تا مهربانی ها بکاریم
به پای دانه اش باران بباریم
بیا یکدم در آغوشت بگیرم
برای دیدن رویت بمیرم
بیا درمان کن این تنهاییم را
سکوت خانه و ویرانیم را
بیا کاین ناله‌ها از روی درد است
نفس در سینه‌ام خاموش و سرد است
بیا دل را ببین بی تاب گشته
به کنج خلوتش تنها و خسته
بیا گیسوی ظلمت را بچینیم
به شب چون اختران با هم نشینیم
به زیباترین بهانهٔ زندگیم
**سپیده امیرعسگری **
بهار لطف
بهار لطف
هان ای بهار لطفت ، شرح ترانه باران
یاد تو می تراود ، از دانه دانه باران
عمری است مانده بر دل لطف تو را سرودن
امروز می توانم ، با اين بهانه : باران!
هر قطره اش ز شوقت با چنگ باد چرخان
گویی سماع دارد بس صوفیانه باران
نشنیدنش توانم فریاد بودنت را؟
وقتی که می نوازد بر بام خانه باران
در سبز فصل هستی از تیره آسمانی
مهر تو می رساند بر هر جوانه باران
پیدا ترین نهانی! چون این و آن نمانی
نام تو از نگاهم دارد روانه باران
حسی لطیف بخشد، گویا که دست کوبد
چون آیتی ز سویت بر روی شانه باران
ای دوست ! مهربانا! دریاب حال ما را
تا ابر لطف ریزد از هر کرانه باران
دانم که شعر هایم خواهند رفت از یاد
اما نه این سروده ، با این نشانه : باران!
بهار لطف
هان ای بهار لطفت ، شرح ترانه باران
یاد تو می تراود ، از دانه دانه باران
عمری است مانده بر دل لطف تو را سرودن
امروز می توانم ، با اين بهانه : باران!
هر قطره اش ز شوقت با چنگ باد چرخان
گویی سماع دارد بس صوفیانه باران
نشنیدنش توانم فریاد بودنت را؟
وقتی که می نوازد بر بام خانه باران
در سبز فصل هستی از تیره آسمانی
مهر تو می رساند بر هر جوانه باران
پیدا ترین نهانی! چون این و آن نمانی
نام تو از نگاهم دارد روانه باران
حسی لطیف بخشد، گویا که دست کوبد
چون آیتی ز سویت بر روی شانه باران
ای دوست ! مهربانا! دریاب حال ما را
تا ابر لطف ریزد از هر کرانه باران
دانم که شعر هایم خواهند رفت از یاد
اما نه این سروده ، با این نشانه : باران!
**هورمزد يعقوبي نژاد **
باران
ببار که بارش تو التیامی است
بر زخمهای کهنه ی دلم
باران
ببار که باریدن تو مرهمی است
بر دردهای سینه ام
و ترنم اشکهای تو
روح خسته بیماری را از گونه هایم می زداید .
باران من تو را ناجی فریادها می دانم
چرا که خیال سبز شدن را در روح خزان زده ی من می پرورانی
و عطر طراوت و شادابی را در آسمان بی رنگ روح زندگی ام می پراکنی .
باران دوستت دارم ، چرا که تو مظهر هر پاکی و زیبایی در دنیایی .
بارش تو ، وصل تو ، مراد هر زمینی است .
ای باران ! بیا با من امشب ببار
چرا که بارش تو گرمی محبت را در دلها شعله ور می سازد
و آب را به گلوی خسته ام می رساند
و قلبم را از آتش داغ جدایی دور می کند .
ببار
ببار
ببار که بارش تو التیامی است
بر زخمهای کهنه ی دلم
باران
ببار که باریدن تو مرهمی است
بر دردهای سینه ام
و ترنم اشکهای تو
روح خسته بیماری را از گونه هایم می زداید .
باران من تو را ناجی فریادها می دانم
چرا که خیال سبز شدن را در روح خزان زده ی من می پرورانی
و عطر طراوت و شادابی را در آسمان بی رنگ روح زندگی ام می پراکنی .
باران دوستت دارم ، چرا که تو مظهر هر پاکی و زیبایی در دنیایی .
بارش تو ، وصل تو ، مراد هر زمینی است .
ای باران ! بیا با من امشب ببار
چرا که بارش تو گرمی محبت را در دلها شعله ور می سازد
و آب را به گلوی خسته ام می رساند
و قلبم را از آتش داغ جدایی دور می کند .
ببار
ببار
حاليا معجزه ي باران را باور کن
و سخاوت را در چشم چمن زار ببين
و محبت را در روح نسيم
که در اين کوچه ي تنگ
با همين دست تهي
روز ميلاد اقاقي ها را جشن مي گيرد !
خاک جان يافته است تو چرا سنگ شدي؟
تو چرا اين همه دل تنگ شدي؟
باز کن پنجره ها را و بهاران را باور کن
استاد فریدون مشیری
و سخاوت را در چشم چمن زار ببين
و محبت را در روح نسيم
که در اين کوچه ي تنگ
با همين دست تهي
روز ميلاد اقاقي ها را جشن مي گيرد !
خاک جان يافته است تو چرا سنگ شدي؟
تو چرا اين همه دل تنگ شدي؟
باز کن پنجره ها را و بهاران را باور کن
استاد فریدون مشیری
من روح پاك آسمان را دوست دارم
آرامش اين بيكران را دوست دارم
وقتي هوا پر مي شود از عطر گلها
پرواز سوي آسمان را دوست دارم
اي كاش طبع شاعر باران ببارد
من آن غزلهاي روان را دوست دارم
هم نقش گل را در بهاران مي پسندم
هم برگريزان خزان را دوست دارم
پروانه خاموش گلزار وجودم
پروانه ام، پروانه ها را دوست دارم
يا رب توئي فرمانرواي ملك هستي
هر چه تو مي خواهي همان را دوست دارم
.jpg)
آرامش اين بيكران را دوست دارم
وقتي هوا پر مي شود از عطر گلها
پرواز سوي آسمان را دوست دارم
اي كاش طبع شاعر باران ببارد
من آن غزلهاي روان را دوست دارم
هم نقش گل را در بهاران مي پسندم
هم برگريزان خزان را دوست دارم
پروانه خاموش گلزار وجودم
پروانه ام، پروانه ها را دوست دارم
يا رب توئي فرمانرواي ملك هستي
هر چه تو مي خواهي همان را دوست دارم
باز ای باران ببار
بر تمام لحظه های بی بهار
بر تمام لحظه های خشک خشک
بر تمام لحظه های بی قرار
باز ای باران ببار
بر تمام پیکرم موی سرم
بر تمام شعر های دفترم
بر تمام واژه های انتظار
باز ای باران ببار
بر تمام صفحه های زندگیم
بر طلوع اولین دلدادگیم
بر تمام خاطرات تلخ و تار
باز ای باران ببار
غصه های صبح فردا را بشوی
بر تمام لحظه های بی بهار
بر تمام لحظه های خشک خشک
بر تمام لحظه های بی قرار
باز ای باران ببار
بر تمام پیکرم موی سرم
بر تمام شعر های دفترم
بر تمام واژه های انتظار
باز ای باران ببار
بر تمام صفحه های زندگیم
بر طلوع اولین دلدادگیم
بر تمام خاطرات تلخ و تار
باز ای باران ببار
غصه های صبح فردا را بشوی
تشنگی ها خستگی ها را بشوی
روح باران را بگو...
تشنه کامانیم! ای ابر سیاه
بر لب ما قطره ای ایثار کن
خاک، له له میزند، خورشید تیغ
چشمه های خشک را سرشار کن
دست خشکیده ست و دهقان ناامید
رودهای خفته را بیدار کن
باغ پژمرده ست و غمگین باغبان
این سراسر خار را گلزار کن
روح باران را بگو ای تابناک
بحر را سرریز کن، رگبار کن
جان ما را زین پلیدی ها بشوی!
کار کن! ای ابر نیسان کار کن!
...................
تشنه کامانیم! ای ابر سیاه
بر لب ما قطره ای ایثار کن
خاک، له له میزند، خورشید تیغ
چشمه های خشک را سرشار کن
دست خشکیده ست و دهقان ناامید
رودهای خفته را بیدار کن
باغ پژمرده ست و غمگین باغبان
این سراسر خار را گلزار کن
روح باران را بگو ای تابناک
بحر را سرریز کن، رگبار کن
جان ما را زین پلیدی ها بشوی!
کار کن! ای ابر نیسان کار کن!
...................
خشک آمد کشتگاه
در جوار کشت همسایه.
گر چه می گویند: " می گریند روی ساحل نزدیک
سوگواران در میان سوگواران."
قاصد روزان ابری، داروگ! کی می رسد باران؟
بر بساطی که بساطی نیست
در درون کومه ی تاریک من که ذره ای با آن نشاطی نیست
و جدار دنده های نی به دیوار اطاقم دارد از خشکیش می ترکد
ـــ چون دل یاران که در هجران یاران ـــ
قاصد روزان ابری، داروگ! کی می رسد باران؟
نيمايوشيج
در جوار کشت همسایه.
گر چه می گویند: " می گریند روی ساحل نزدیک
سوگواران در میان سوگواران."
قاصد روزان ابری، داروگ! کی می رسد باران؟
بر بساطی که بساطی نیست
در درون کومه ی تاریک من که ذره ای با آن نشاطی نیست
و جدار دنده های نی به دیوار اطاقم دارد از خشکیش می ترکد
ـــ چون دل یاران که در هجران یاران ـــ
قاصد روزان ابری، داروگ! کی می رسد باران؟
نيمايوشيج
چی بگم ابری و بارون نمیشی
درد و می فهمی و درمون نمیشی
خیلی وقته می بینم زیر آوار جنون
منو می بینی و ویرون نمیشی
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]رفتنت آغاز ویرانی است حرفش را مزن [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]چشمهایم بی تو بارانی است حرفش را مزن
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]
دوست داری بشکنی قلب پریشان مرا [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]دل شکستن کار آسانی است حرفش را مزن [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]خورده ای سوگند روزی عهد مارا بشکنی [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]این شکستن نا مسلمانی است حرفش را مزن[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]
حرف رفتن میزنی وقتی که محتاج توام [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]رفتنت آغاز ویرانی است حرفش را مزن[/FONT]
[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]چشمهایم بی تو بارانی است حرفش را مزن
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]
دوست داری بشکنی قلب پریشان مرا [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]دل شکستن کار آسانی است حرفش را مزن [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]خورده ای سوگند روزی عهد مارا بشکنی [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]این شکستن نا مسلمانی است حرفش را مزن[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]
حرف رفتن میزنی وقتی که محتاج توام [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]رفتنت آغاز ویرانی است حرفش را مزن[/FONT]
[/FONT]
سياهی از درون كاهدود پشت دریاها
بر آمد ، با نگاهی حیله گر ، با اشكی آویزان
به دنبالش سیاهیهای دیگر آمده اند از راه
بگستردند بر صحرای عطشان قیرگون دامان
سیاهی گفت
اینك من ، بهین فرزند دریاها
شما را ، ای گروه تشنگان ، سیراب خواهم كرد
چه لذت بخش و مطبوع است مهتاب پس از باران
پس از باران جهان را غرقه در مهتاب خواهم كرد
بپوشد هر درختی میوه اش را در پناه من
ز خورشیدی كه دایم می مكد خون و طراوت را
نبینم ... وای ... این شاخك چه بی جان است و پژمرده
سیاهی با چنین افسون مسلط گشت بر صحرا
زبردستی كه دایم می مكد خون و طراوت را
نهان در پشت این ابر دروغین بود و می خندید
مه از قعر محاقش پوزخندی زد بر این تزویر
نگه می كرد غار تیره با خمیازه ی جاوید
گروه تشنگان در پچ پچ افتادند
دیگر این
همان ابر است كاندر پی هزاران روشنی دارد
ولی پیر دروگر با لبخندی افسرده
فضا را تیره می دارد ، ولی هرگز نمی بارد
خروش رعد غوغا كرد ، با فریاد غول آسا
غریو از تشنگانم برخاست
باران است ... هی ! باران
پس از هرگز ... خدا را شكر ... چندان بد نشد آخر
ز شادی گرم شد خون در عروق سرد بیماران
به زیر ناودانها تشنگان ، با چهره های مات
فشرده بین كفها كاسه های بی قراری را
تحمل كن پدر ... باید تحمل كرد
می دانم
تحمل می كنم این حسرت و چشم انتظاری را
ولی باران نیامد
پس چرا باران نمی آید ؟
نمی دانم ولی این ابر بارانی ست ، می دانم
ببار ای ابر بارانی ! ببار ای ابر بارانی
شكایت می كنند از من لبان خشك عطشانم
شما را ، ای گروه تشنگان ! سیراب خواهم كرد
صدای رعد آمد باز ، با فریاد غول آسا
ولی باران نیامد
پس چرا باران نمی آید ؟
سر آمد روزها با تشنگی بر مردم صحرا
گروه تشنگان در پچ پچ افتادند
آیا این
همان ابر است كاندر پی هزاران روشنی دارد ؟
و آن پیر دورگر گفت با لبخند زهر آگین
فضا را تیره می دارد ، ولی هرگز نمی بارد
اخوان ثالث
بر آمد ، با نگاهی حیله گر ، با اشكی آویزان
به دنبالش سیاهیهای دیگر آمده اند از راه
بگستردند بر صحرای عطشان قیرگون دامان
سیاهی گفت
اینك من ، بهین فرزند دریاها
شما را ، ای گروه تشنگان ، سیراب خواهم كرد
چه لذت بخش و مطبوع است مهتاب پس از باران
پس از باران جهان را غرقه در مهتاب خواهم كرد
بپوشد هر درختی میوه اش را در پناه من
ز خورشیدی كه دایم می مكد خون و طراوت را
نبینم ... وای ... این شاخك چه بی جان است و پژمرده
سیاهی با چنین افسون مسلط گشت بر صحرا
زبردستی كه دایم می مكد خون و طراوت را
نهان در پشت این ابر دروغین بود و می خندید
مه از قعر محاقش پوزخندی زد بر این تزویر
نگه می كرد غار تیره با خمیازه ی جاوید
گروه تشنگان در پچ پچ افتادند
دیگر این
همان ابر است كاندر پی هزاران روشنی دارد
ولی پیر دروگر با لبخندی افسرده
فضا را تیره می دارد ، ولی هرگز نمی بارد
خروش رعد غوغا كرد ، با فریاد غول آسا
غریو از تشنگانم برخاست
باران است ... هی ! باران
پس از هرگز ... خدا را شكر ... چندان بد نشد آخر
ز شادی گرم شد خون در عروق سرد بیماران
به زیر ناودانها تشنگان ، با چهره های مات
فشرده بین كفها كاسه های بی قراری را
تحمل كن پدر ... باید تحمل كرد
می دانم
تحمل می كنم این حسرت و چشم انتظاری را
ولی باران نیامد
پس چرا باران نمی آید ؟
نمی دانم ولی این ابر بارانی ست ، می دانم
ببار ای ابر بارانی ! ببار ای ابر بارانی
شكایت می كنند از من لبان خشك عطشانم
شما را ، ای گروه تشنگان ! سیراب خواهم كرد
صدای رعد آمد باز ، با فریاد غول آسا
ولی باران نیامد
پس چرا باران نمی آید ؟
سر آمد روزها با تشنگی بر مردم صحرا
گروه تشنگان در پچ پچ افتادند
آیا این
همان ابر است كاندر پی هزاران روشنی دارد ؟
و آن پیر دورگر گفت با لبخند زهر آگین
فضا را تیره می دارد ، ولی هرگز نمی بارد
اخوان ثالث
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]باز می بارد باران [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]باز هم می گویند :[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]شیشه ی پنجره را باران شست ...[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]چه کسی می داند که دلم شسته شدن می خواهد[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]؟![/FONT][/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]هوس رفتن زیر باران...[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]هوس خیس شدن در باران ...[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]هوس پاک شدن با باران ...[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]دل من در پی تو هست روان .[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]دل من باز تورا می خواهد... [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]دل من یاد تورا میخواهد ...[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]دل من شسته شدن می خواهد...[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]دل من رستن ازاین دام جهان می خواهد .[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]من چنین می خواهم :[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]که سکوتم لبریز از شبنم باران باشد [/FONT]
باران يادگار توست... خاطره نمناکی نگاه من است
باران اشک آسمان است ... همانروزی که باريد و مرا از
وداع خبر داد ... از آينده های بی تو بودن ... از حسرت!
ليکن من آنقدر غرق در تو بودم که آسمان راازياد
برده بودم ... نه تنها آسمان که تمامی دنيارا!
باران... دگر بار آمد و رفت ...
و افسوس که اينبار تنها من بودم ودل ... در حسرت تو
که بر چشمانم لبخندزنی و گويی:
ـــ باز هم چترت را فراموشش کرده ای؟
و من آرام گويم:
ـــ دستان تورا که دارم! باکی نيست!
و امروز تنها در آستانه پنجره ها با آسمان نجوا کردم :
وداع خبر داد ... از آينده های بی تو بودن ... از حسرت!
ليکن من آنقدر غرق در تو بودم که آسمان راازياد
برده بودم ... نه تنها آسمان که تمامی دنيارا!
باران... دگر بار آمد و رفت ...
و افسوس که اينبار تنها من بودم ودل ... در حسرت تو
که بر چشمانم لبخندزنی و گويی:
ـــ باز هم چترت را فراموشش کرده ای؟
و من آرام گويم:
ـــ دستان تورا که دارم! باکی نيست!
و امروز تنها در آستانه پنجره ها با آسمان نجوا کردم :
بارون رو دوست دارم هنوز ...... چون تورو يادم مياره
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]در اين شبــهاي بـــاراني [/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]غــــــم انگيز است تنـــــــهايــــــي[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]بـــــــه امـــــــيد نگـــــــاهي تلــخ که مي آيـــــي[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]به احســــاست قســــــم يــــک شب[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]دلم مي ميرد از حسرت[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]و من اهسته ميگويم :[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]تــــــو هــــــــم ديـــــگر نمـــيـــايــــي .....[/FONT]
تارهاي بي كوك و
كمان باد و لنگاور
باران را گو؛ بي آهنگ ببار!
غبار آلوده؛ از جهان
تصويري باژگونه در آبگينة بي قرار
باران را گو؛ بي مقصود ببار!
لبخند بي صداي صد هزار حباب
در فرار
باران را گو؛ به ريشخند ببار!
چون تارها كشيده و كمانكش باد آزموده تر شود
و نجواي بي كوك به ملال انجامد؛
باران را رها كن و
خاك را بگذار
تا با همه گلويش
سبز بخواند.
باران را اكنون گو؛ بازيگوشانه ببار!
احمد شاملو
كمان باد و لنگاور
باران را گو؛ بي آهنگ ببار!
غبار آلوده؛ از جهان
تصويري باژگونه در آبگينة بي قرار
باران را گو؛ بي مقصود ببار!
لبخند بي صداي صد هزار حباب
در فرار
باران را گو؛ به ريشخند ببار!
چون تارها كشيده و كمانكش باد آزموده تر شود
و نجواي بي كوك به ملال انجامد؛
باران را رها كن و
خاك را بگذار
تا با همه گلويش
سبز بخواند.
باران را اكنون گو؛ بازيگوشانه ببار!
احمد شاملو
باران
چه خوشست رقص گلها به ترانه های باران
به فدای بانگ تندر که زند صلای باران
چو به شیشه ضرب گیرد,دلم از نشاط رقصد
که ندای رحمت دوست بود,صدای باران
اگر ابر پر سخاوت همه جا گهر فشاند
من از آسمان نخواهم گهری بجای باران
من و کوچه های جنگل به هوای نیمه ابری
که درخت و سبزه رقصد به ترانه های باران
تو که این غزل بخوانی عجب است که اگر ندانی
من بی نوا چه حالی کنم از نوای باران
بنگر به حلقه ی گل که چمن نگین نشان شد
بنشسته جای گوهر,در دانه های باران
دلم از صدای تندر به شکوفه می نشیند
که ز خنده های او می شنوم ندای باران
چوگلی به خاک افتد ز نهیب تند بادی
همه را به گریه آرد,غم های های باران
ز گناه چون کویرم چه کنم اگر نبارد
به هوای رحمت او,ز لبم دعای باران؟
به هوس برای یاران چه بسا غزل سرودم
چه شود ز من بماند غزلی برای باران؟
باران
هدیه میكنن ابرای بهار در و گوهر آسمونی رو
از تو باغچه ها میخونن گلا باز ترانه ی مهربونی رو
از كوچه میاد باز صدای پاش میزنه به شیشه با قطره هاش
میپچه صداش توی هر خونه، باز بارونه
بارونه بارونه
بارونه بارونه
برگا پاك میشن از غبار غم بوی تازگی میده سبزه زار
دونه های شبنم رو برگ هر شاخه گلی مونده یادگار
از كوچه میاد باز صدای پاش میزنه به شیشه با قطره هاش
میپچه صداش توی هر خونه، باز بارونه
بارونه بارونه
بارونه بارونه
بیا تا بارون باشیم
تا كه از غبار غم پاك كنیم دلهارو
تا كه از عاطفه سیراب كنیم گلهارو
تا مثل رنگین كمونا موقع رفتن بارون
توی آسمون دلها بمونن خاطره هامون
بیا تا بارون باشیم
بیا تا بارون باشیم
هدیه میكنن ابرای بهار در و گوهر آسمونی رو
از تو باغچه ها میخونن گلا باز ترانه ی مهربونی رو
از كوچه میاد باز صدای پاش میزنه به شیشه با قطره هاش
میپچه صداش توی هر خونه، باز بارونه
بارونه بارونه
بارونه بارونه
برگا پاك میشن از غبار غم بوی تازگی میده سبزه زار
دونه های شبنم رو برگ هر شاخه گلی مونده یادگار
از كوچه میاد باز صدای پاش میزنه به شیشه با قطره هاش
میپچه صداش توی هر خونه، باز بارونه
بارونه بارونه
بارونه بارونه
بیا تا بارون باشیم
تا كه از غبار غم پاك كنیم دلهارو
تا كه از عاطفه سیراب كنیم گلهارو
تا مثل رنگین كمونا موقع رفتن بارون
توی آسمون دلها بمونن خاطره هامون
بیا تا بارون باشیم
بیا تا بارون باشیم
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]من راز نگاهت را [/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]از اینه پرسیدم [/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]چشمان نجیبت را [/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]از دور پرستیدم [/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]باران شدم و چون اشک [/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بر عشق تو باریدم[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]من شمع وجودم را [/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]به مهر تو بخشیدم [/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]از اینه پرسیدم [/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]چشمان نجیبت را [/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]از دور پرستیدم [/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]باران شدم و چون اشک [/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بر عشق تو باریدم[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]من شمع وجودم را [/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]به مهر تو بخشیدم [/FONT]
چون باران باش،
رنج جدا شدن از آسمان را
در سبز کردن زندگی جبران کن ....
هوا گرفته بود و باران میبارید ،
کودکی اهسته گفت :
خدا گریه نکن درست میشه...
باران..
ببار ای نم نم باران
زمین خشک را تر کن سرود زندگی سر کن
دلم تنگه ...دلم تنگه..
بخواب ای دختر نازم بروی سینه ی بازم
که همچون سینه ی سازم همش سنگه ..همش سنگه .
نشسته برف بر مویم ..
شکسته صفحه ی رویم
خدایا!با چه کس گویم
که سر تا پای این دنیا
همش ننگه ...همش رنگه..
ببار ای نم نم باران
زمین خشک را تر کن سرود زندگی سر کن
دلم تنگه ...دلم تنگه..
بخواب ای دختر نازم بروی سینه ی بازم
که همچون سینه ی سازم همش سنگه ..همش سنگه .
نشسته برف بر مویم ..
شکسته صفحه ی رویم
خدایا!با چه کس گویم
که سر تا پای این دنیا
همش ننگه ...همش رنگه..