وصف گل

[غفار]

دهلوي

دهلوي

ای گل صفت حسنت بر وجه حسن گویم

سر تا به قدم جانی, کفر است که تن گویم​

 

[naghmeirani]

...از قاصدان شنیدن پیغام دوستان

گل را به دست دیگری از باغ چیدن است...​

 

[naghmeirani]

گر نمي آمد بهار
باد وحشي گل نمي افشاند بر گيسوي يار

گر نمي آمد بهار
كينه هامان سخت...قلب هامان درد
دست هامان دور مي شد
از هم و از یکدگر.​

 

[غفار]

دهلوي

دهلوي

آن لاله و گل که بوستان ساخت همه
دانی ز کجا علم برافراخت همه
از بس که زمین سیر شد از خوردن خلق
هر خون که در و بود برانداخت همه

 

[naghmeirani]

گل خندان که نخندد، چه کند؟
علم از مشک نبندد، چه کند؟
نارخندان که دهان بگشادست
چونکه درپوست نگنجد، چه کند؟
مه تابان به جز ازخوبی وناز
چه نماید؟چه پسندد؟چه کند؟
آفتاب ارندهد تابش ونور
پس بدین نادره گنبد چه کند؟
سایه چون طلعت خورشید بدید
نکند سجده، نخُنبد، چه کند؟
عاشق ازبوی خوش پیرهنت؟
پیرهن را ندراند، چه کند؟
تن مرده که برو برگذری
نشود زنده، نجنبد، چه کند؟
دلم ازچنگ غمت گشت چو چنگ
نخروشد، نترنگد، چه کند؟
شیرحق شاه صلاح الدینست
نکند صید و نغرّد چه کند؟

مولانا ​

 

[naghmeirani]

ای گل خوش بوی اگر صد قرن بازآید بهار

مثل من دیگر نبینی بلبل خوشگوی را

سعدیا گر بوسه بر دستش نمی‌یاری نهاد

چاره آن دانم که در پایش بمالی روی را

 

[maryam_22]

بهارم دخترم !با قاصدك آمد خبر از گوشه ي باغ
درختي چادر گل كرده بر سر
كنار جويباري گوشه ي ديگر
نشسته يك گل زيبا
به دل گفتم خوشا بر باغ و بر ما اين جسارت
اگر هم در دل تاريك شب
سرما زند از كينه برگل
بگو فردا بيا باغم ببين پر شد ز سنبل

به ديوار حياط خانه مي بينم شبي را
كه ياس رازقي عطر گل خود مي فروشد
گل مينا بدستش ساغر مي
چه ارزان مي دهد جامي به بوسه
من بيدل خراب جام مينا
هزاران بوسه اش بر دست و بر پا
بيا دختر بيا دختر تماشا
نسيم خوش وزان از جانب كوه
به گوش آيد صداي نغمه ي ني
خدايا اين كه مي بينم همان خرم بهشت است

بهارم دخترم بشنو نسيم آمد

شمس الدين عراقي

 

[naghmeirani]

صائب

صائب

جویای تو با کعبهٔ گل کار ندارد

آیینهٔ ما روی به دیوار ندارد

از دیدن رویت دل آیینه فرو ریخت

هر شیشه دلی طاقت دیدار ندارد

ما گوشه نشینان، چمن‌آرای خیالیم

در خلوت ما نکهت گل بار ندارد

بلبل ز نظر بازی شبنم گله‌مندست

مسکین خبر از رخنهٔ دیوار ندارد

 

[naghmeirani]

ابوسعید ابوالخیر

ابوسعید ابوالخیر

آواز در آمد بنگر یار منست

من خود دانم کرا غم کار منست

سیصد گل سرخ بر رخ یار منست

خیزم بچنم که گل چدن کار منست

 

[eksir]

هر گلی نو که در جهان آيد
ما به عشقش هزاردستانيم

تنگ چشمان نظر به ميوه کنند
ما تماشا کنان بستانيم

 

[naghmeirani]

ابوسعید ابوالخیر

ابوسعید ابوالخیر

رخساره‌ات ،تازه گلِ گلشنِ روح

نازک بود آن قدر که هر شام و صبوح

نزدیک به دیده گر خیالش گذرد

از سایهٔ خار دیده گردد مجروح

 

[eksir]

ز پرده گر بدر اید نگار پرده نشینم
چون اشک از نظر افتد نگارخانه ی چینم
بسازم از سر زلف تو چون نسیم به بویی
گرم ز دست نیابد که گل ز باغ تو چینم

 

[naghmeirani]

ابوسعید ابوالخیر

ابوسعید ابوالخیر

صد شکر که گلشن صفا گشت تنت

صحت گل عشق ریخت در پیرهنت

تب را به غلط در تنت افتاد گذار

آن تب عرقی شد و چکید از بدنت

 

[torpheh]

گلاب تلخ ز گل یادگار می‌ماند

گلاب تلخ ز گل یادگار می‌ماند

نه گل، نه لاله درین خارزار می‌ماند
دویدنی به نسیم بهار می‌ماند
مل خنده بود گریه‌ی پشیمانی
گلاب تلخ ز گل یادگار می‌ماند
مگر شهید به این تیغ کوه شد فرهاد؟
که لاله‌اش به چراغ مزار می‌ماند
مه تمام، هلال و هلال شد مه بدر
به یک قرار که در روزگار می‌ماند؟
چنین که تنگ گرفته است بر صدف دریا
چه آب در گهر شاهوار می‌ماند؟
ز لاله و گل این باغ و بوستان صائب
به باغبان جگر داغدار می‌ماند

 

[maryam_22]

گل شکفته ! خداحافظ اگر چه لحظة دیدارت
شروع وسوسه‌ای در من به نام دیدن و چیدن بود
من و تو آن دو خطیم آری موازیان به ناچاری
که هر دو باورمان ز آغاز به یکدگر نرسیدن بود
اگر چه هیچ گل مرده دوباره زنده نشد اما
بهار در گل شیپوری مدام گرم دمیدن بود
شراب خواستم و عمرم شرنگ ریخت به کام من
فریبکار دغل‌پیشه بهانه‌اش نشنیدن بود



حسين منزوي

 

[naghmeirani]

عبدالرحمن جامی

عبدالرحمن جامی

باز هوایِ چمنم آرزوست
جلوۀ سرو و سمنم آرزوست

نکهتِ گل را چه کنم ای نسیم؟
بوی از آن پیراهنت آرزوست

توبه ز می کردم و آمد بهار
ساقیِ توبه شکنم آرزوست

من کیم و بزمِ تو ؟ لیکن ز دور
دیدنِ آن انجمنم آرزوست

زیستنم بی تو میسّر مباد
بی تو اگر زیستنم آرزوست

بیش مگو "جامی" از آن لب سخن
کاین سخنان زان دهنم آرزوست

پرسش اگر نیست بگو ناسزا
کز دهنت یک سخنم آرزوست

 

[naghmeirani]

قیصر امین پور

قیصر امین پور

تا ابرِ شکوفه بار در باغ شکفت
با زمزمه ، جویبار در باغ شکفت

پروانه لطیفه ای به گوشِ گل گفت
گل خنده زد و بهار در باغ شکفت

 

[تاریک وتنها]

باد صبحی به هوایت ز گلستان بر خاست

که تو خوشتر ز گل و تازه تر از نسرینی

 

[naghmeirani]

غنچه از خواب پرید
و...گلی تازه به دنیا آمد
خار خندید و به گل گفت سلام
و جوابی نشنید
خار رنجید ولی هیچ نگفت

ساعتی چند گذشت
گل جه زیبا شده بود
دستِ بی رحمی آمد نزدیک
گل سراسیمه ز وحشت افسرد
لیک آن خار در آن دست خلید
و...گل از مرگ رهید

صبحِ فردا که رسید
خار با شبنمی از خواب پرید
گل صمیمانه به او گفت سلام.

 

[siyavash51]

من از پونه به سنبل گفته بودم
کمی هم از گلایل گفته بودم

خداوندا زبانم را بسوزان
اگر نازک تر از گل گفته بودم

 

[siyavash51]

جز لحظه ی دیدار که با دوست بسر شد
با قی همه بر بی ثمری رفت و سمر شد

صد برگ نوشتیم ز روی گل و لبخند
دردا که ز آزار حسودی همه تر شد

کرم قلاوند

 

[naghmeirani]

ابوسعید ابوالخیر

ابوسعید ابوالخیر

در باغ روم کوی توام یاد آید

بر گل نگرم روی توام یاد آید

در سایهٔ سرو اگر دمی بنشینم

سرو قد دلجوی توام یاد آید

 

[siyavash51]

گل های نرم پرنیان کآرام جانند و جهان

غافل مشو کاندر نهان آکنده اند از خارتیز

کرم قلاوند

 

[maryam_22]

بر چهره گل نسیم نوروز خوش است
در صحن چمن روی دل افروز خوش است
از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست
خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است


خيام

 

[naghmeirani]

ابوسعید ابوالخیر

ابوسعید ابوالخیر

آسان گل باغ مدعا نتوان چید

بی سرزنش خار جفا نتوان چید

بشکفته گل مراد بر شاخ امید

تا سر ننهی به زیر پا نتوان چید

 

[naghmeirani]

ابوسعید ابوالخیر

ابوسعید ابوالخیر

درماند کسی که بست در خوبان دل

وز مهر بتان نگشت پیوند گسل

در صورت گل معنی جان دید و بماند

پای دل او تا به قیامت درگل

 

[naghmeirani]

ابوسعیدابوالخیر

ابوسعیدابوالخیر

در باغ کجا روم که نالد بلبل

بی تو چه کنم جلوهٔ سرو و سنبل

یا قد تو هست آنچه میدارد سرو

یا روی تو هست آنچه میدارد گل

 

[naghmeirani]

تو هم مرا به نگاهی شکوفه باران کن
در این چمن که گل از عاشقی نپرهیزد

لبی بزن به شراب من ای شکوفه بخت
که می خوش است که با بوی گل درآمیزد​

 

[siyavash51]

دلا دیدی که خورشید از شب سرد
چو آتش سر ز خاکستر برآورد

زمین و آسمان گلرنگ و گلگون
جهان دشت شقایق گشت از خون

سایه

 

[siyavash51]

یکی را سنبل از گل برکشیده

یکی را گرد گل سنبل دمیده

یکی مرغول عنبر بسته بر گوش

یکی مشکین کمند افگنده بر دوش

نظامی