مشاعرۀ سنّتی

['nobody']

تاکی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود،از هر مژه چون سیل روانه

هرچند که گرد من برانگیخته ای
باران بلا بر سر من ریخته ای
چون اشک مرو ز پیش چشمم که هنوز
چون ناله به دامان دل آویخته ای....

 

[mehrrokh]

یوسفت نام نهادند و به گرگت دادند
مرگ گرگ تو شده ای یوسف کنعانی من

 

[venous_20]

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت
متحیرم چه نامم شه ملک لا فتی را

 

[ناآشنا]

از کیمیای مهر تو زرگشت روی من آری به یمن لطف شما خاک زر شود

 

[Ghazal_joon]

دوست نباشد به حقیقت که او

دوست فراموش کند در بلا

 

[ناآشنا]

آنان که خاک را به نظر کيميا کنند
آيا بود که گوشه چشمي به ما کنند

 

[Ghazal_joon]

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته​ات به دو دست دعا نگه دارد

 

[ناآشنا]

دردم نهفته به ز طبيبان مدعي
باشد که از خزانه غيبم دوا کنند

 

[Ghazal_joon]

دگر به هر چه تو گویی مخالفت نکنم

که بی تو عیش میسر نمی​شود ما را

 

[ناآشنا]

اي بر سر بالينم افسانه سرا دريا
افسانه‌ي عمري تو، باري به سر آ دريا

 

[shoonisht]

آنان که مرید .... و آداب شدند
در جمع کمال ، شمع اصحاب شدند

ره زین شب تاریک نبردند برون
گفتند فسانه ای و در خواب شدند
​

(با عرض معذرت هرچه فکر کردم کلمه جای خالی یادم نیامد ، به بزرگواری خود ببخشید)

 

[ناآشنا]

دل سراپرده محبت اوست
ديده آيينه دار طلعت اوست

 

[Ghazal_joon]

تا به گریبان نرسد دست مرگ

دست ز دامن نکنیمت رها

 

[*** s.mahdi ***]

تا به گریبان نرسد دست مرگ

دست ز دامن نکنیمت رها

الهی سینه ای ده تتش افروز
دز ان سینه دلی ده پر تب و سوز ...

 

[ناآشنا]

http://www.parset.com/culture/poems/ShowPoem/?PoemID=94زان يار دلنوازم شکريست با شکايت
گر نکته دان عشقي بشنو تو اين حکايت

 

[Mehraz-6128]

زان يار دلنوازم شکريست با شکايت
گر نکته دان عشقي بشنو تو اين حکايت

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون
میگزم لب که چرا گوش به نادان کردم

 

[Mehraz-6128]

آنان که مرید .... و آداب شدند
در جمع کمال ، شمع اصحاب شدند

ره زین شب تاریک نبردند برون
گفتند فسانه ای و در خواب شدند
​

(با عرض معذرت هرچه فکر کردم کلمه جای خالی یادم نیامد ، به بزرگواری خود ببخشید)

ببخشید دوست عزیز فکر کنم مصرع اول به این شکل باشه:

آنان که محیط فضل و آداب شدند...

جسارت نباشه دوست عزیز

 

[*** s.mahdi ***]

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون
میگزم لب که چرا گوش به نادان کردم

من بر سر آنم كه به زلف تو زنم دست
تا سنبل زلف تو چه سر داشته باشد

 

[بارانی]

من بر سر آنم كه به زلف تو زنم دست
تا سنبل زلف تو چه سر داشته باشد

دلا باید که هر دم یا علی گفت
نه هردم بل دمادم یا علی گفت

 

[shoonisht]

در دیاری که در آن نیست کسی یار کسی
کاش یا رب که نیافتد به کسی کار کسی​

 

[امیر افشار]

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یا تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا

 

[shoonisht]

ای رهروان خسته چه می جوئید
در این غروب سرد ز احوالش

او شعله رمیده خورسید است
بیهوده می دوید به دنبالش​

 

[Ghazal_joon]

شراب خورده و خوی کرده می​روی به چمن

که آب روی تو آتش در ارغوان انداخت

 

[shoonisht]

تو را افسون چشمانم ، ز ره برده است و می دانم
چرا بیهوده می گوئی ، دل چون آهنی دارم
​

 

[t.askari]

نگاه از چشم حيرانم چو دود از داغ مي‌جوشد


قيامت ريخت بر آيينه‌ام برق تماشايش ​

 

[shoonisht]

شرمناک و پر از نیازی گنگ
با نگاهی که رنگ مستی داشت

در دو چشمش نگاه کردم و گفت :
باید از عشق حاصلی برداشت​

 

[itorict]

تو خود داني كه وقت سرفرازي زناشوئي بهست از عشق بازي
نظامي گنجوي

 

[shoonisht]

یکشب ز حلقه ای که بدر کوبند
در کنج سینه قلب تو می لرزد

چون در گشوده شد ، تن من بی تاب
در بازوان گرم تو می لغزد
​

 

[IT Engineer2]

در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند
گر تو نمی پسندی تغییر کن قضا را

 

[*** s.mahdi ***]

در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند
گر تو نمی پسندی تغییر کن قضا را

آنكه از چشم تو افكند مرا بی ‌تقصير
چشم دارم به همين درد گرفتار شود ....